IVOROL
leder pak HONIG's VERMICELLI
GRATIS
EEN EERESCHULD.
WAARVOOR?
Jeuilietau
Een frissche mond
met Yvitte tanden
door
Qe Mederiandsche Tandpasta
2-iimmeuws
DE 200 P.K, VAN
Z. M. DEN KONING.
In het Alkm. Bioscoop-Theater.
HARTEN IN STRIJD.
Een boeiende romantische
speelfilm in het Victoria-
Theater.
DE ZOON VAN KONG.
Cinema Americain.
omroepvereenigingen
wérken Dinsdagavond
samen.
(l*.ü
bevat ter kennismaking een
HONIG's BOUILLONBLOKJE
'JUootitciaal 'flietuos
RUSTENBURG,
HOORN.
BOVENKARSPEL.
25-JARIG JUBILEUM DR. H. HERINGA
TE SCHOORL.
EINDE
van een tijdelijke kortinj op de jaarwed
den van het gemeentepersoneel. Laatst
genoemd raadsbesluit ie in de vorige
raadsvergadering ingetrokken, waar
door thans noodzakelijk ook de bij
raadsbesluit van 24 Jan. 1933 aange
brachte wijziging in bovengenoemde in
structie werd ingetrokken.
Daarna kwam aan de orde het voor
stel van B. en YV. inzake verruiming
van verkoopgelegenheid op Zondag.
Uit de lijsten welke ter gemeente-se
cretarie voor de betrokken winkeliere
ter teekening hebben gelegen, is geble
ken. dat voor openstelling van winkel»
voor tabaksartikelen op Zondag (gedu
rende 4 uren) een behoorlijke meerder
heid was De lijsten inzake verruiming
van verkoopgelegenheid op Zondag (van
4 tot 6 uur) voor de overige soorten van
bovengenoemde winkels waren slecht»
door een paar winkeliers geteekend.
waaruit is op te maken dat voor deze
winkels aan bedoelde verruiming geen
behoefte bestaat
In verband met een en ander werd,
overeenkomstig het voorstel van B. en
YV., besloten, de gewxscht© verklaring
af te leggen ten aanzien van winkels
waar uitsluitend of in hoofdzaak tabaks
artikelen, ten verkoop in voorraad zijn.
Eveneens op voorstel van B. en YV.
werd besloten tot opnieuw vaststelling
van de plaatselijke verordeningen be
treffende afwijkingen der winkelslui
tingswet.
™Teneinde de uitgaven der gemeente te
beperken,'stelden B. en W. voor, het
vervolgonderwijs voorloopig op te hef
fen. B. en YV. hadden echter geen be
zwaar op de gemeentebegrooting voor
1935 een post te plaatsen wegens het
geven gedurende de zomermaanden (op
een of meer dorpen) van een handwerk-
cursus voor niet meer leerplichtige
meisjes.
Na breedvoerige discussiën werd het
voorstel aangenomen, hoewel de raads
leden in het algemeen betreurden dat
opheffing van het vervolgonderwijs noo-
dig is in verband met de minder gun
stige financieel© - omstandigheden der
gemeente.
Ingekomen was een verzoek van J
van Ens om uitbetaling van een gratifi
catie over het tijdvak dat hij te 't Zand
als rijksveldwachter is gestationneerd
geweest. Naar aanleiding hiervan werd
door den voorzitter medegedeeld, dat
adressant slechts 5H maand in deze ge
meente heeft gewoond en dat spreker,
als hoofd van de politie, geen termen
aanwezig acht, voor verleenen van de
gratificatie.
Ten slotte werd besloten afwijzend op
het verzoek te beschikken.
Verder was ingekomen een verzoek
van de Alg. Ver. voor bloembollencul
tuur te Haarlem om een subsidie van
25 ten behoeve van het uitloven van
prijzen op een te houden bloementen
toonstelling.
Conform het coorstel van B. en YV
weed.afwijzend op dit verzoek beschikt
uit overweging dat de financieel© toe-
stftnd der gemeente niet toelaat, met
jïetv toekennen van subsidies door te
gaan.
Van den Zijper Bestuurdersbond wa6
ingekomen een verzoek om een vergoe
ding toe te kennen aan hen, die zich met
het „stempelen" belasten.
Volgens de door B. en YV. vastgestelde
„regeling inzake het stempelen der
werkloozen" moeten de ongeorganiseer
de werkloozen stempelen bij den agent
der arbeidsbemiddeling te Schagerbrug
en de georganiseerden bij het bestuur
van de plaatselijke af deeling hunner
vakorganisatie. Voor zoover bekend,
wordt het door de georganiseerden zeer
op prijs gesteld dat zij bij hun afdee-
lingsbestuur kunnen stempelen, omdat
het voor hen geriefelijker is, dan dat zij
bijden agent der arbeidsbemiddeling te
Schagerbrug moeten stempelen. YYTaar
er daarom naar het oordeel van B. en
YV. geen gemeentebelang bij betrokken
is, stelde dit college voor, afwijzend op
het verzoek te beschikken. Conform dit
voorstel werd besloten.
Hierna kwam aan de orde een circu
laire van den minister van sociale za
ken d.d. 10 Juli 1934, houdend© med©-
deeling, dat er geen bezwaar bestaat,
dat de gemeentebesturen d© werklooze
arbeiders in de betaling van de premie
Naar het Engelsch van Dorothea Geraiu.
56.
„Dus dan was het mijn liefde, die haar
doodde?" "zei Malewicz, met een glimlach,
die verschrikkelijk was om aan te zien. „En
denkt u, dat ik dan zóó kan voortleven?"'
„Stil!" sprak ik en legde met kracht mijn
hand op de zijne. ,Geen woord daarvan!
Ik heb mij ook voor een moordenares willen
uitmaken door de gedachte, wat ik mis
schien niet behoed kon hebben, als ik dien
laatsten dag haar niet alleen gelaten had,
maar wat baat dat nu nog?.... Wij heb
ben haar beiden liefgehad en zijn er geen
van beiden in geslaagd haar te redden. La
ten wij ons troosten met de gedachte, dat
onze bedoelingen goed waren en laten wij
niet te strak terugturen naar hetgeen achter
ons ligt: dit zou maar aanleiding geven tot
verdwazing".
Met geweld trok hij zijn hand wég en
vloog op van de bank.
„O, die Engelschen!" riep hij met bitteren
lach. „Wat zijn die toch verstandig!"
Zonder afscheid te nemen verdween hij
uit de kerk. Dit was voor het laatst dat ik
Krysztof Malewicz heb gezien.
Niet dat ik het land al zoo spoedig ver
liet. Ondanks den dringenden oproep van
Henry kwam het mij voor, dat het onchris
telijk zou zijn geweest om madame Zielins-
ka. op dgt oogenblik te verlaten. Anulka ook
klampte zich in haar verlatenheid aan mij
„WAT MiJNHARDT MAAKT IS GOED"
voor ziekenfondsen tegemoet komen.
YY aar bij toepassing van genoemde
circulaire de financieele gevolgen niet
zijn te overzien, stelden B. en YV. voor
zulks ln overeenstemming met het
raadsbesluit van 19 Sept. 1933 de cir
culaire voor kennisgeving aan te ne
men. an den Zijper Bestuurdersbond
was ingekomen een verzoek om toepas
sing van meergenoemde circulaire.
Na breedvoerige bespreking werd ten
glott© het voorstel van B. en YVr. aange
nomen.
Bij de rondvraag werd door het raads
lid Smit opgemerkt, dat hij in verband
met zijn benoeming tot secretaris-pen
ningmeester van het burgerlijk armbe
stuur genoodzaakt was om als lid van
den raad af te treden. Spreker dankte
den raad voor de aangename samen
werking.
De voorzitter dankte daarop het schei
dend© raadslid voor alles wat hij in het
belang van de gemeente heeft gedaan.
Daarna sluiting.
Het hoofdnummer dat thans in het
A. B. T. gegeven wordt, zal voor velen
niet onbekend zijn. Immers deze film
werd al eerder hier ter stede vertoond,
en het succes dat ze toen mocht oogsten,
zal ook thans zeker niet achterwege
blijven.
Lilian Harvev, de beroemde Duitsche
filmster, heeft met deze film haar eerste
triomfen in Amerika kunnen vieren, en
zeer zeker is deze rolprent een succes
geworden. Als arme koriste heeft ze een
betrekking gevonden in een YVeingar-
ten, waar ze voor de eerste maal voor
publiek moet optreden, maar door haar
zenuwachtigheid er niets van terecht
brengt. De directeur ontslaat haar dan
op staanden voet en het publiek lacht
haar uit, maar op dit moment komt
plotseling de auto van den koning voor
den tuin, en de chauffeur, dien men voor
dr i koning aanziet, ontfermt zich over
het meisje en brengt haar met de
kostbare auto naar huis. Al spoedig
doet het praatje de ronde, dat het zange
resje de geliefde van den koning is ge
worden. Haar leven wordt daardoor di
rect anders. Een ieder brengt haar zijn
attentie, en de tuindirecteur, die haar
weer graag wil engageeren, gaat direct
naar haar kostjuffrouw om dit iri orde
te maken. Lili.is echter niet thuis-, want
ze is alweer op zoek naar werk.
Door de politie wordt ze opgespoord,
want 's avonds moet ze voor een uitver
kochten tuin optreden. Haar succes is
geweldig en als ze zich terug trekt in
haar kleedkamer, vindt zij daar een ka
pitein van de koninklijke garde (John
Boles), die haar vertelt dat de liedjes die
ze pas heeft gezongen, door hem gecom
poneerd waren. Het is echter Z. M. in
eigen persoon, wien inmiddels ter oore
was gekomen, dat men van hem vertel
de als zou hij er een vriendinnetje op na
houden. Hij kwam nu eens kijken wie
het meisje wel was. Alles wat er voorge
vallen was heeft hij vernomen van zijn
chauffeur. De scènes, welke nu volgen
tusschen deze twee, zijn zeer aardig en
goed gespeeld, vooral door Lilian Har-
vey, die er heeft gedemonstreerd, dat zij
mg niets van haar talent heeft verloren.
Integendeel, ze speelt in deze film zeld
zaam levendig en charmant.
liet einde van deze zeer goede film is
da. ze verliefd op elkaar zijn, en alles
natuurlijk naar wensch afloopt.
Vooraf gaan een serie buitenlandsch
nieuws, een aardige teekenfilm, een
film „De gelukkige familie", waarin uit
sluitend gespeeld wordt door negers, en
een rolprent „Het ging er Spaansch toe",
waarin Ruth Etting aardige liedjes zingt
en tevens de lachspieren nogal eens in
beweging brengt
Met stijgende belangstelling hebben
de toeschouwers gisteravond in het
Victoria-Theater het hoofdnummer ge
volgd. YVeer de liefde, en weer de eeuwi
ge driehoek: man, vrouw en vriend. De
man is hier Dushan, de burgemeester
van een stadje, dat op Hongaarsch ge
bied bij de Servische grens ligt. De ge
beurtenissen van 1914, eind Juli, herle
ven dan. Het begin van den grooten we
reldoorlog. Dushan komt op den dag der
moord in Serajewo in moeilijke omstan
digheden, maar zijn vriend Geza, een
Hongaarsch officier, redt hem. Na het
uitbreken van den oorlog brengt Geza
op inspectie een bezoek aan het land
goed van Dushan. Daar leert Geza de
aantrekkelijke Irina kennen, de vrouw
van den burgerlijken Dushand en wel
dra begrijpt de vrouw wat zij tot nu toe
in haar leven heeft gemist. Doch zij wil
len Dushan sparen. Geza wordt gewond
en voor verdere militaire dienst onge
schikt, benoemt men hem tot comman
dant van het stadje waar Dushand bur
gemeester is.
Maar na het sluiten van den vrede
keert ook Ponto in het stadje terug.
Ponto is indertijd als opzichter bij
Dushan weggejaagd, doch keert nu als
belangrijk persoon in het stadje terug.
H j wil zich zoowel op Dushan als op
Geza wreken. Hij wil de laatste aankla
gen als verrader en dan doet de angst
Irlna haar liefde voor Geza verraden.
Een uitbarsting van Dushan en hij be
grijpt. Hij zal Irina's geluk niet in den
weg staan. Met Ponto gaat hij in een
st rrmachtigen nacht op zoek naar den
zoogenaamden gevluchten Geza. Hij zet
de paarden tot steeds feller gang aan en
verongelukt met Ponto in de woeste
bergstroom. Het geluk is voor Irina en
Geza bereikbaar.
Het spel van Kay Francis en Nils
Asther, dat zeer goed is, verleent deze
film een bijzondere beteekenis. Maar
dan mag tevens uw aandacht worden
gevraagd voor het spel van YValter
Hurston, in de rol van Dushan. Prachtig
gespeeld. Ook de kleinere rollen zijn van
beteekenis en worden prima vertolkt.
Het milieu waarin de film speelt, met
Czardasfeest der militairen en tai van
andere typische gebruiken, vormen me-
d een aantrekkelijk onderdeel van deze
film vol actie en spanning.
In het voorprogramma heerscht de
vroolijkheid. Behalve twee mooie
journaals (Paramount en Hollandsch
Nieuws) zijn er twee komische num
mers. In ^'t eerste 4s Charley Chase uit
stekend op dreef Caii dat zegt iets) en in
het tweede laten $>ian Laurel en Oliver
Hardy de toeschouwers door hun dwaas
heden tranen lachen.
Een aantrekkeleijk programma.
IB73 M
Kong, de monsteraap van voorwe
reldlijke afmetingen heeft blijkbaar vele
vrienden onder de bioscoopbezoekers.
YVare dit niet zoo, dan zouden er zeker
niet zooveel belangstellenden in de Ci
nema Americain geweest zijn als er
gisteravond waren, toen de zoon van
Kong op het witte doek is verschenen.
Natuurlijk verschijnt hij niet direct,
want er is een interessante historie noo-
dig om een groepje menschen zoover te
brengen, dat zij hem op zijn ontoeganke
lijk eiland komen opzoeken.
Het is de man, die Kong destijds naar
New-York gebracht heeft en daar
door Kong's dood op zijn geweten heeft
die andermaal op het schip van zijn
vriend in de buurt van Kong's eiland
komt zwerven. Zij pikken onderweg een
allesbehalve betrouwbaren scheepskapi
tein zonder schip op en bovendien een
alleraardigst meisje, wier vader een
honden- en apenspel had en door een
brand in zijn show ontijdig aan zijn
eind is gekomen. Er breekt, dank zij de
onbetrouwbaarheid van den kapitein
passagier, een muiterij aan boord uit en
het gevolg is, dat de vroegere meester
van Kong met den commandant van het
schip, met het meisje en een trouwen
Chinees-kok in een bootje wordt gezet
en maar moet zien, dat hij ergens te
recht komt. De onbetrouwbare kapitein
passagier krijgt ruzie met de bemanning
als nog maar juist het bootje met de
verstootenen van het schip weggeroeid
is. Hij wordt overboord gegooid en opge-
vischt, zoodat ook hij deel uitmaakt van
het kleine groepje, dat zal trachten op
het Kong-eiland te landen. Na eenige
mislukte pogingen komt het gezelschap
in een deel van het eiland, dat met hoo-
ge rotsen van de zee wordt afgesloten.
De vroegere meester van Kong en het
meisje gaan aan land en ontdekken een
monsteraap, den zoon van Kong, die in
het drijfzand vastzit en niet meer los
kan komen. Zij weten hem een boom
stam toe te duwen en dan komt de jonge
Kong vrij en treedt vanaf dat oogenblik
als hun beschermheilige op, wat dan
ook wel noodig is, omdat het eiland vol
voorwereldlijke monsters blijkt te zitten.
Er wordt een schat ontdekt, maar
voor dat men van de diamanten kan
profiteeren, verschijnt er een dier dat
het midden houdt tusschen een stier en
een rendier en ongeveer tien maal zoo
groot is. Dank zij een Holte in de rotsen
weet het verschrikte gezelschap aan de
talrijke horens van dit monster te ont
snappen, maar een voorwereldlijke beer
en later een hagedis van een meter of
twintig zouden den man en het meisje
naar binnen geslokt hebben, als de zoon
van Kong er niet geweest was, d© mon
steraap, die zich een waardigen spruit
van zijn vader toont en beide aanvallers
met eenige welgemikte vuistslagen aan
hun eind helpt. De bandiet-kapitein, die
met de boot probeert te ontvluchten,
wordt op het oogenblik dat hij de rie
men ter hand neemt door een duplicaat
van het monster van Lochness als
avondmaal gebruikt, en wie weet welk
droevig lot het rechtschapen deel van
de expeditie nog boven het hoofd had
gehangen, als er niet plotseling een
aardbeving was gekomen, die het ge-
heele eiland verzwelgt. De zoen van
Kong is het laatste wat men boven wa
ter ziet blijven, of liever de man, die hij
beschermd heeft en dien hij, zinkende,
nog in de reddingboot weet te werpen.
Nu niet alleen Kong Sr. maar ook Kong
Jr. dood is, zullen er wel geen nieuwe Kong-
films meer verschijnen en wie van avonturen
als deze houdt mag dus niet verzuimen al
thans deze film nog te gaan bewonderen.
Een feit is, dat zij een gelukkig slot heeft
waarin de hij en de zij, die voor elkaar be
stemd zijn, elkaar ook werkelijk krijgen.
En eveneens is het een feit, dat deze film
als natuurfilm buitengewoon mooi is en
prachtopnamen geeft van verre zeeën en lan
den. De regisseur heeft zijn best gedaan de
vast op een manier, waaraan ik mij haast
niet kon ontrukken. Eerst toen de voorbe
reidende maatregelen waren getroffen, om
het landgoed aan Malewicz over te dragen,
dacht ik aan pakken. Al zijn pogingen om
tot een overeenkomst te geraken, stuitten af
op de onwrikbare vastbeslotenheid van ma
dame Zielinska. Zelfs de leening van het
huis, dat hij blijkbaar toch niet noodig had,
wees zij verontwaardigd van de hand. On
getwijfeld haatte zij de plaats ook te zeer
om er te blijven wonen.
De vooravond van mijn vertrek uit Lud-
niki was ook de vooravond van het vaarwel
van de Zielinska's aan hun oud tehuis. Op
dien laatsten middag ging ik nog eens naar
het kerkhof. Bij gebrek aan bloemen
want het was al diep in den herfst had
ik een krans gemaakt van gekleurde blade
ren, precies zoo een, als Jadwiga op het
hoofa had gedragen, toen ik haar voor het
eerst in het park ontmoette, ruim een jaar
geleden.
Het was een grauwe, winderige dag ai
toen ik naast de verhoogde aarde stond, die
door geen enkel gedenkteeken werd bedekt,
kwam heel mijn gemoed in opstand. Fortu-
na was mij gunstig gezind geweest, maar
ik kon haar niet vergeven haar wreedheid
jegens het slachtoffer, dat daar lag. Was
net niet haast tegen de natuur in, dat ik, de
oudste van de twee, en dat nog wel, terwijl
ik niet eens knap was te noemen, de kroon
des levens zou hebben bemachtigd, die haar
ontzegd was; dat mijn zon juist was opge
gaan. terwijl de hare voor altijd onder
ging?
Toen ik daar zoo stond, kwam er een
windvlaag over de groene grasheuvels ge
streden, die een stroom van bladeren deed
neerdalen. Terwijl ik ze gade sloeg in hun
fantastische dwarreling, schoot mij een me
lodie te binnen, die ik in 't eerst niet kon
thuis brengen. De dansende bladeren sche
nen zich op een bepaalde maat bewegen
eindelijk, daar had ik 't: het was de vreem
de finale van Chopin's Marche funébre.
Maar nu, en terwijl Jadwiga's eigen woor
den mij weer te binnen schoten, vond ik ze
niet zoo vreemd meer. ja, daar waren ze: de
gele en de roode, de gespikkelde en de ge
streepte; vroolijk als harlekijnen en leven
dig als kabouters sprongen en huppelden
en wirrelden en dwarrelden ze om het nieuw
gedolven graf. Het zal zeker in zulk een sei
zoen en op zulk een plaats zijn geweest dat
het idee van die laatste, onstuimige passa
ge den Poolschen meester zal zijn ingeval
len.
Dien avond, toen ik in bed wakker lag,
hoorde ik de deur opengaan en door de
leegstaande kamer, die van Jadwiga was
geweest, klonk het getrappel van bloote
voeten. Een minuut later tastten onzichtba
re handen om mij rond en Anulka's stem
smeekte:
„Ik kon niet slapen, daar zoo ver van u
weg! O, mag ik bij u komen? Ik zal heel
stil liggen".
Met de gladheid van een aal schoot zij on
der het dek en ik voelde de koude van haar
voetjes uitstralen op de mijne.
„Één ding moet u mij nog eens zeggen,
eer u gaat", fluisterde zij, terwijl ik haar in
de armen sloot. „Wat moet ik doen om op
Jadwiga te lijken? Ik zou zoo graag zien
dat de menschen gelukkig waren met mij,
net als ze 't met haar waren en ongelukkig
als ik dood ga, net als ze nu ook ongeluk
kig zijn over haar. ,t Is toch prettiger als
de menschen van je houden! Vertelt u eens
even: hielden ze alleen van haar, omdat ze
mooi was, want dan zou ik niet veel kans
hebben?"
Ik was te zeer verbaasd, om dadelijk te
kunnen antwoorden; de vraag leek zoo in
hetgeheel niet afkomstig van de Anulka, die
ik tot nog toe gekend had.
„Neen", zei ik eindelijk, „ze hielden niet
van haar enkel, omdat ze mooi was, maar
ook omdat haar hart overvloeide van vrien
delijkheid. De hemel beware je, dat je in
ieder opzicht gelijk zoudt zijn aan Jadwiga,
want dan zou je zeker evenveel moeten lij
den als zij, maar, als je haar hart hadt,
zonder haar licht-bewogen gemoed, dan zou
je zeker geliefd en misschien ook gelukkig
zijn".
Wij praatten nog wat langer in het don
ker en toen zij tenslotte in mijn armen in
slaap viel, bad ik tot God, dat de schok
van de catastrophe althans één ziel mocht
hebben wakker geroepen.
Vier dagen later landde ik in Engeland
en van het oogenblik af, dat ik Henry's ge
laat ontdekte onder degenen, die op de pier
stonden te wachten, begon mijn eigen leven
weer.
Dit w-as vijf jaar geleden en soms ben ik
geneigd om te denken, dat de gebeurtenissen
van dat ééne jaar van mijn ballingschap
niet meer wezenlijkheid bezat dan de stof,
waarvan droomen zijn gemaakt, zoo weinig
passende in mijn vreedzaam, ja. laat ik
maar zeggen, eentonig bestaan. Heb ik ooit
in werkelijkheid gezien een kerk met drie
minarets, of een weide, bezaaid met ooie
vaars? Ik zou het haast betwijfelen, als ik
niet altijd dien pijnlijken steek in het hart
voorwereldlijke monsters zoo natuurgetrouw
mogelijk uit te beelden en Kong zelf is een
dier dat bijna menschenverstand heeft en
zelfs pogingen doet om met zijn bescherme
lingen een gesprek aan te knoopen.
Al met al een opmerkelijke film waarin
men de vindingrijkheid van de Amerikaan-
sche regisseurs kan bewonderen. De tamilie
Kong schijnt zich in Alkmaar een breeden
vriendenkring te hebben verworven en we
hebben gisteravond al geconstateerd, dat de
zoon even populair is als wijlen zijn vader.
De aardbeving, welke het geheele eiland
in zee doet verdwijnen, is een staaltje van
buitengewoon kunstige regie. Men ga zich
daarvan deze week maar eens overtuigen.
Vooraf gaat een zeer uitgebreid program
ma, veel buiten- en binnenlandsch nieuws,
een één-ader waarin het Spaansch toegaat,
een alleraardigste screensong en een prach
tige natuuropname van olifanten in het ge
bied waar ze thuis behooren.
De uitvoering van de kanaalplannen
te Rustenburg vorderen snel. Nog enkele
dagen werken en Rustenburg zal in tweeën
zijn gedeeld, zoodat men van uit de Schermer
aHeen over de brug in Rustenburg kan ko
men. De weg van uit de Schermer is thans
voor alle rijvervoer in orde, zoodat men van
uit de Schermer over Rustenburg langs de
Ringvaart over den grooten dijk weer naar
Ureem kan rijden. Waarom de autobussen
dezen weg thans niet rijden ten gerieve van
het publiek te Rustenburg is ons nog niet
recht duidelijk.
Vanwege het Texelsche Schapenstam
boek in Noordholland zal de bekende markt
van geregistreerde ramlammeren dit jaar te
Hoorn worden gehouden op Zaterdag 6
October, van 9 uur op de Veemarkt aan de
voormalige kazernezijae.
De bloembollenveilingsvereeniging
„Westfriesland" heeft een plantgoedveiling
gehouden. Voor den verkoop was goede be
langstelling.
Maandag 1 October a.s. zal het 25 jaar
geleden zijn, dat Dr. H. Heringa zich als
arts te Schoorl vestigde.
Zijn talrijke patiënten te Schoorl en Petten
hebben gemeend dezen dag niet ongemerkt
voorbij te mogen laten gaan en ter voorbe
reiding van deze huldiging is uit hun midden
een comité gevormd.
Het programma door dit comité samenge
steld is van dien aard, dat allen, die dr.
Heringa op dezen dag van hun genegenheid
willen blijk geven, daartoe in de gelegen
heid worden gesteld.
De dokter zal om kwart voor tien door
enkele leden van het comité te Alkmaar wor
den afgehaald, vanwaar met auto's naar
Schoorl wordt gereden.
Te Schoorldam wordt de jubilaris door
het fanfarecorps opgewacht en'begeleid door
dit corps wordt naar de dokterswoning ge
reden.
Van 10 tot 1 uur bestaat dan gelegenheid
den dokter te zijnen huize te complimentee
ren, terwijl in den loop van den morgen de
schoolkinderen der drie scholen hem zullen
toezingen.
Des middags wordt de dokter wederom
begeleid door het fanfarecorps in het dorp
Groet ingehaald en vindt een receptie bij den
heer Huiberts plaats.
Daarna zal in Petten nog een huldiging
van den jubilaris plaats vinden, terwijl het
feest besloten wordt met een samenzijn in in-
tiemen kring bij den heer IJ. Minkema te
Camperduin.
Het was de wensch van den jubilaris zijn
herdenkingsdag ongemerkt te laten voorbij
gaan ,doch nu was het niet de dokter die zijn
patiënten iets voorschreef, maar waren het
de patiënten, die hun dokter, die immer voor
hen klaar staat, hun wensch te kennen gaven.
Spontaan is het feest voorbereid, moge het
slagen tot voldoening van hen, die het voor
bereid hebben, doch moge in het bijzonder
den jubilaris blijken, de liefde en dankbaar
heid van zijn patiënten, welke hem zoo na
aan 't hart liggen.
voelde, wanneer ik aan die dingen denk.
Bovendien dan is er altijd nog het pakje
brieven, die Agnes mij teruggeven heeftdie
kunnen niet weggeredeneerd worden. En zoo
heel nu en dan, en met steeds grooter tus-
schenjwozen, bereikt mij eens wat niéuws
van daarginds. Madame Zielinska is nu in
Lemberg in pension met Anulka, die haar
opleiding krijgt voor gouvernante, 't Zal
mij benieuwen, wat daarvan wordt. Male
wicz heeft toch den moed gevonden om
voort te leven; hij is ongetrouwd, maar ik
acht het niet onmogelijk, dat hij toch wel
trouwen zal, niet voor zichzelven, maar
om zijn moeder een genoegen te doen, want
hij heeft het gevoel, dat hij tegenover haar
iets goed te maken heeft. Toen Wladimir
pas van zijn reis uit het Oosten terugkwam,
moet men hem eens geknield en in tranen
hebben gevonden op het graf van Jadwiga,
luide snikkend: „Wat moet ze mij toch heb
ben liefgehad!" Ongetwijfeld zal hij sterven
in de overtuiging, dat Jadwiga zich het le
ven benomen heeft, omdat zij niet buiten
hem kon. Intusschen zal afwisselen, name
lijk de oudste van de twee giechelende zus-
sters. die zooveel stof tot lachen hadden,
op dien avond van de voorbereiding voor
het Kerstfeest en wier vader ook tot de nota
belen uit den omtrek hoort.
Ik ben zoo gelukkig, als de liefde van mijn
echtgenoot en kind mij maken kan en toch
heb ik nog een plaats in mijn hart, die niet
aan dit tweetal behoort. Op sommige oogen-
blikken, bijvoorbeeld dan, wanneer iemand
vraagt, waarom ik mijn dochtertje zulk een
vreemden naam heb gegeven trek ik mij daar
op dat plekje terug alleen met mijn her
inneringen.