IVOROL leder pak HONIG's VERMICELLI GRATIS EEN EERESCHULD. WAARVOOR? Jeuilietau Een frissche mond met Yvitte tanden door Qe Mederiandsche Tandpasta 2-iimmeuws DE 200 P.K, VAN Z. M. DEN KONING. In het Alkm. Bioscoop-Theater. HARTEN IN STRIJD. Een boeiende romantische speelfilm in het Victoria- Theater. DE ZOON VAN KONG. Cinema Americain. omroepvereenigingen wérken Dinsdagavond samen. (l*.ü bevat ter kennismaking een HONIG's BOUILLONBLOKJE 'JUootitciaal 'flietuos RUSTENBURG, HOORN. BOVENKARSPEL. 25-JARIG JUBILEUM DR. H. HERINGA TE SCHOORL. EINDE van een tijdelijke kortinj op de jaarwed den van het gemeentepersoneel. Laatst genoemd raadsbesluit ie in de vorige raadsvergadering ingetrokken, waar door thans noodzakelijk ook de bij raadsbesluit van 24 Jan. 1933 aange brachte wijziging in bovengenoemde in structie werd ingetrokken. Daarna kwam aan de orde het voor stel van B. en YV. inzake verruiming van verkoopgelegenheid op Zondag. Uit de lijsten welke ter gemeente-se cretarie voor de betrokken winkeliere ter teekening hebben gelegen, is geble ken. dat voor openstelling van winkel» voor tabaksartikelen op Zondag (gedu rende 4 uren) een behoorlijke meerder heid was De lijsten inzake verruiming van verkoopgelegenheid op Zondag (van 4 tot 6 uur) voor de overige soorten van bovengenoemde winkels waren slecht» door een paar winkeliers geteekend. waaruit is op te maken dat voor deze winkels aan bedoelde verruiming geen behoefte bestaat In verband met een en ander werd, overeenkomstig het voorstel van B. en YV., besloten, de gewxscht© verklaring af te leggen ten aanzien van winkels waar uitsluitend of in hoofdzaak tabaks artikelen, ten verkoop in voorraad zijn. Eveneens op voorstel van B. en YV. werd besloten tot opnieuw vaststelling van de plaatselijke verordeningen be treffende afwijkingen der winkelslui tingswet. ™Teneinde de uitgaven der gemeente te beperken,'stelden B. en W. voor, het vervolgonderwijs voorloopig op te hef fen. B. en YV. hadden echter geen be zwaar op de gemeentebegrooting voor 1935 een post te plaatsen wegens het geven gedurende de zomermaanden (op een of meer dorpen) van een handwerk- cursus voor niet meer leerplichtige meisjes. Na breedvoerige discussiën werd het voorstel aangenomen, hoewel de raads leden in het algemeen betreurden dat opheffing van het vervolgonderwijs noo- dig is in verband met de minder gun stige financieel© - omstandigheden der gemeente. Ingekomen was een verzoek van J van Ens om uitbetaling van een gratifi catie over het tijdvak dat hij te 't Zand als rijksveldwachter is gestationneerd geweest. Naar aanleiding hiervan werd door den voorzitter medegedeeld, dat adressant slechts 5H maand in deze ge meente heeft gewoond en dat spreker, als hoofd van de politie, geen termen aanwezig acht, voor verleenen van de gratificatie. Ten slotte werd besloten afwijzend op het verzoek te beschikken. Verder was ingekomen een verzoek van de Alg. Ver. voor bloembollencul tuur te Haarlem om een subsidie van 25 ten behoeve van het uitloven van prijzen op een te houden bloementen toonstelling. Conform het coorstel van B. en YV weed.afwijzend op dit verzoek beschikt uit overweging dat de financieel© toe- stftnd der gemeente niet toelaat, met jïetv toekennen van subsidies door te gaan. Van den Zijper Bestuurdersbond wa6 ingekomen een verzoek om een vergoe ding toe te kennen aan hen, die zich met het „stempelen" belasten. Volgens de door B. en YV. vastgestelde „regeling inzake het stempelen der werkloozen" moeten de ongeorganiseer de werkloozen stempelen bij den agent der arbeidsbemiddeling te Schagerbrug en de georganiseerden bij het bestuur van de plaatselijke af deeling hunner vakorganisatie. Voor zoover bekend, wordt het door de georganiseerden zeer op prijs gesteld dat zij bij hun afdee- lingsbestuur kunnen stempelen, omdat het voor hen geriefelijker is, dan dat zij bijden agent der arbeidsbemiddeling te Schagerbrug moeten stempelen. YYTaar er daarom naar het oordeel van B. en YV. geen gemeentebelang bij betrokken is, stelde dit college voor, afwijzend op het verzoek te beschikken. Conform dit voorstel werd besloten. Hierna kwam aan de orde een circu laire van den minister van sociale za ken d.d. 10 Juli 1934, houdend© med©- deeling, dat er geen bezwaar bestaat, dat de gemeentebesturen d© werklooze arbeiders in de betaling van de premie Naar het Engelsch van Dorothea Geraiu. 56. „Dus dan was het mijn liefde, die haar doodde?" "zei Malewicz, met een glimlach, die verschrikkelijk was om aan te zien. „En denkt u, dat ik dan zóó kan voortleven?"' „Stil!" sprak ik en legde met kracht mijn hand op de zijne. ,Geen woord daarvan! Ik heb mij ook voor een moordenares willen uitmaken door de gedachte, wat ik mis schien niet behoed kon hebben, als ik dien laatsten dag haar niet alleen gelaten had, maar wat baat dat nu nog?.... Wij heb ben haar beiden liefgehad en zijn er geen van beiden in geslaagd haar te redden. La ten wij ons troosten met de gedachte, dat onze bedoelingen goed waren en laten wij niet te strak terugturen naar hetgeen achter ons ligt: dit zou maar aanleiding geven tot verdwazing". Met geweld trok hij zijn hand wég en vloog op van de bank. „O, die Engelschen!" riep hij met bitteren lach. „Wat zijn die toch verstandig!" Zonder afscheid te nemen verdween hij uit de kerk. Dit was voor het laatst dat ik Krysztof Malewicz heb gezien. Niet dat ik het land al zoo spoedig ver liet. Ondanks den dringenden oproep van Henry kwam het mij voor, dat het onchris telijk zou zijn geweest om madame Zielins- ka. op dgt oogenblik te verlaten. Anulka ook klampte zich in haar verlatenheid aan mij „WAT MiJNHARDT MAAKT IS GOED" voor ziekenfondsen tegemoet komen. YY aar bij toepassing van genoemde circulaire de financieele gevolgen niet zijn te overzien, stelden B. en YV. voor zulks ln overeenstemming met het raadsbesluit van 19 Sept. 1933 de cir culaire voor kennisgeving aan te ne men. an den Zijper Bestuurdersbond was ingekomen een verzoek om toepas sing van meergenoemde circulaire. Na breedvoerige bespreking werd ten glott© het voorstel van B. en YVr. aange nomen. Bij de rondvraag werd door het raads lid Smit opgemerkt, dat hij in verband met zijn benoeming tot secretaris-pen ningmeester van het burgerlijk armbe stuur genoodzaakt was om als lid van den raad af te treden. Spreker dankte den raad voor de aangename samen werking. De voorzitter dankte daarop het schei dend© raadslid voor alles wat hij in het belang van de gemeente heeft gedaan. Daarna sluiting. Het hoofdnummer dat thans in het A. B. T. gegeven wordt, zal voor velen niet onbekend zijn. Immers deze film werd al eerder hier ter stede vertoond, en het succes dat ze toen mocht oogsten, zal ook thans zeker niet achterwege blijven. Lilian Harvev, de beroemde Duitsche filmster, heeft met deze film haar eerste triomfen in Amerika kunnen vieren, en zeer zeker is deze rolprent een succes geworden. Als arme koriste heeft ze een betrekking gevonden in een YVeingar- ten, waar ze voor de eerste maal voor publiek moet optreden, maar door haar zenuwachtigheid er niets van terecht brengt. De directeur ontslaat haar dan op staanden voet en het publiek lacht haar uit, maar op dit moment komt plotseling de auto van den koning voor den tuin, en de chauffeur, dien men voor dr i koning aanziet, ontfermt zich over het meisje en brengt haar met de kostbare auto naar huis. Al spoedig doet het praatje de ronde, dat het zange resje de geliefde van den koning is ge worden. Haar leven wordt daardoor di rect anders. Een ieder brengt haar zijn attentie, en de tuindirecteur, die haar weer graag wil engageeren, gaat direct naar haar kostjuffrouw om dit iri orde te maken. Lili.is echter niet thuis-, want ze is alweer op zoek naar werk. Door de politie wordt ze opgespoord, want 's avonds moet ze voor een uitver kochten tuin optreden. Haar succes is geweldig en als ze zich terug trekt in haar kleedkamer, vindt zij daar een ka pitein van de koninklijke garde (John Boles), die haar vertelt dat de liedjes die ze pas heeft gezongen, door hem gecom poneerd waren. Het is echter Z. M. in eigen persoon, wien inmiddels ter oore was gekomen, dat men van hem vertel de als zou hij er een vriendinnetje op na houden. Hij kwam nu eens kijken wie het meisje wel was. Alles wat er voorge vallen was heeft hij vernomen van zijn chauffeur. De scènes, welke nu volgen tusschen deze twee, zijn zeer aardig en goed gespeeld, vooral door Lilian Har- vey, die er heeft gedemonstreerd, dat zij mg niets van haar talent heeft verloren. Integendeel, ze speelt in deze film zeld zaam levendig en charmant. liet einde van deze zeer goede film is da. ze verliefd op elkaar zijn, en alles natuurlijk naar wensch afloopt. Vooraf gaan een serie buitenlandsch nieuws, een aardige teekenfilm, een film „De gelukkige familie", waarin uit sluitend gespeeld wordt door negers, en een rolprent „Het ging er Spaansch toe", waarin Ruth Etting aardige liedjes zingt en tevens de lachspieren nogal eens in beweging brengt Met stijgende belangstelling hebben de toeschouwers gisteravond in het Victoria-Theater het hoofdnummer ge volgd. YVeer de liefde, en weer de eeuwi ge driehoek: man, vrouw en vriend. De man is hier Dushan, de burgemeester van een stadje, dat op Hongaarsch ge bied bij de Servische grens ligt. De ge beurtenissen van 1914, eind Juli, herle ven dan. Het begin van den grooten we reldoorlog. Dushan komt op den dag der moord in Serajewo in moeilijke omstan digheden, maar zijn vriend Geza, een Hongaarsch officier, redt hem. Na het uitbreken van den oorlog brengt Geza op inspectie een bezoek aan het land goed van Dushan. Daar leert Geza de aantrekkelijke Irina kennen, de vrouw van den burgerlijken Dushand en wel dra begrijpt de vrouw wat zij tot nu toe in haar leven heeft gemist. Doch zij wil len Dushan sparen. Geza wordt gewond en voor verdere militaire dienst onge schikt, benoemt men hem tot comman dant van het stadje waar Dushand bur gemeester is. Maar na het sluiten van den vrede keert ook Ponto in het stadje terug. Ponto is indertijd als opzichter bij Dushan weggejaagd, doch keert nu als belangrijk persoon in het stadje terug. H j wil zich zoowel op Dushan als op Geza wreken. Hij wil de laatste aankla gen als verrader en dan doet de angst Irlna haar liefde voor Geza verraden. Een uitbarsting van Dushan en hij be grijpt. Hij zal Irina's geluk niet in den weg staan. Met Ponto gaat hij in een st rrmachtigen nacht op zoek naar den zoogenaamden gevluchten Geza. Hij zet de paarden tot steeds feller gang aan en verongelukt met Ponto in de woeste bergstroom. Het geluk is voor Irina en Geza bereikbaar. Het spel van Kay Francis en Nils Asther, dat zeer goed is, verleent deze film een bijzondere beteekenis. Maar dan mag tevens uw aandacht worden gevraagd voor het spel van YValter Hurston, in de rol van Dushan. Prachtig gespeeld. Ook de kleinere rollen zijn van beteekenis en worden prima vertolkt. Het milieu waarin de film speelt, met Czardasfeest der militairen en tai van andere typische gebruiken, vormen me- d een aantrekkelijk onderdeel van deze film vol actie en spanning. In het voorprogramma heerscht de vroolijkheid. Behalve twee mooie journaals (Paramount en Hollandsch Nieuws) zijn er twee komische num mers. In ^'t eerste 4s Charley Chase uit stekend op dreef Caii dat zegt iets) en in het tweede laten $>ian Laurel en Oliver Hardy de toeschouwers door hun dwaas heden tranen lachen. Een aantrekkeleijk programma. IB73 M Kong, de monsteraap van voorwe reldlijke afmetingen heeft blijkbaar vele vrienden onder de bioscoopbezoekers. YVare dit niet zoo, dan zouden er zeker niet zooveel belangstellenden in de Ci nema Americain geweest zijn als er gisteravond waren, toen de zoon van Kong op het witte doek is verschenen. Natuurlijk verschijnt hij niet direct, want er is een interessante historie noo- dig om een groepje menschen zoover te brengen, dat zij hem op zijn ontoeganke lijk eiland komen opzoeken. Het is de man, die Kong destijds naar New-York gebracht heeft en daar door Kong's dood op zijn geweten heeft die andermaal op het schip van zijn vriend in de buurt van Kong's eiland komt zwerven. Zij pikken onderweg een allesbehalve betrouwbaren scheepskapi tein zonder schip op en bovendien een alleraardigst meisje, wier vader een honden- en apenspel had en door een brand in zijn show ontijdig aan zijn eind is gekomen. Er breekt, dank zij de onbetrouwbaarheid van den kapitein passagier, een muiterij aan boord uit en het gevolg is, dat de vroegere meester van Kong met den commandant van het schip, met het meisje en een trouwen Chinees-kok in een bootje wordt gezet en maar moet zien, dat hij ergens te recht komt. De onbetrouwbare kapitein passagier krijgt ruzie met de bemanning als nog maar juist het bootje met de verstootenen van het schip weggeroeid is. Hij wordt overboord gegooid en opge- vischt, zoodat ook hij deel uitmaakt van het kleine groepje, dat zal trachten op het Kong-eiland te landen. Na eenige mislukte pogingen komt het gezelschap in een deel van het eiland, dat met hoo- ge rotsen van de zee wordt afgesloten. De vroegere meester van Kong en het meisje gaan aan land en ontdekken een monsteraap, den zoon van Kong, die in het drijfzand vastzit en niet meer los kan komen. Zij weten hem een boom stam toe te duwen en dan komt de jonge Kong vrij en treedt vanaf dat oogenblik als hun beschermheilige op, wat dan ook wel noodig is, omdat het eiland vol voorwereldlijke monsters blijkt te zitten. Er wordt een schat ontdekt, maar voor dat men van de diamanten kan profiteeren, verschijnt er een dier dat het midden houdt tusschen een stier en een rendier en ongeveer tien maal zoo groot is. Dank zij een Holte in de rotsen weet het verschrikte gezelschap aan de talrijke horens van dit monster te ont snappen, maar een voorwereldlijke beer en later een hagedis van een meter of twintig zouden den man en het meisje naar binnen geslokt hebben, als de zoon van Kong er niet geweest was, d© mon steraap, die zich een waardigen spruit van zijn vader toont en beide aanvallers met eenige welgemikte vuistslagen aan hun eind helpt. De bandiet-kapitein, die met de boot probeert te ontvluchten, wordt op het oogenblik dat hij de rie men ter hand neemt door een duplicaat van het monster van Lochness als avondmaal gebruikt, en wie weet welk droevig lot het rechtschapen deel van de expeditie nog boven het hoofd had gehangen, als er niet plotseling een aardbeving was gekomen, die het ge- heele eiland verzwelgt. De zoen van Kong is het laatste wat men boven wa ter ziet blijven, of liever de man, die hij beschermd heeft en dien hij, zinkende, nog in de reddingboot weet te werpen. Nu niet alleen Kong Sr. maar ook Kong Jr. dood is, zullen er wel geen nieuwe Kong- films meer verschijnen en wie van avonturen als deze houdt mag dus niet verzuimen al thans deze film nog te gaan bewonderen. Een feit is, dat zij een gelukkig slot heeft waarin de hij en de zij, die voor elkaar be stemd zijn, elkaar ook werkelijk krijgen. En eveneens is het een feit, dat deze film als natuurfilm buitengewoon mooi is en prachtopnamen geeft van verre zeeën en lan den. De regisseur heeft zijn best gedaan de vast op een manier, waaraan ik mij haast niet kon ontrukken. Eerst toen de voorbe reidende maatregelen waren getroffen, om het landgoed aan Malewicz over te dragen, dacht ik aan pakken. Al zijn pogingen om tot een overeenkomst te geraken, stuitten af op de onwrikbare vastbeslotenheid van ma dame Zielinska. Zelfs de leening van het huis, dat hij blijkbaar toch niet noodig had, wees zij verontwaardigd van de hand. On getwijfeld haatte zij de plaats ook te zeer om er te blijven wonen. De vooravond van mijn vertrek uit Lud- niki was ook de vooravond van het vaarwel van de Zielinska's aan hun oud tehuis. Op dien laatsten middag ging ik nog eens naar het kerkhof. Bij gebrek aan bloemen want het was al diep in den herfst had ik een krans gemaakt van gekleurde blade ren, precies zoo een, als Jadwiga op het hoofa had gedragen, toen ik haar voor het eerst in het park ontmoette, ruim een jaar geleden. Het was een grauwe, winderige dag ai toen ik naast de verhoogde aarde stond, die door geen enkel gedenkteeken werd bedekt, kwam heel mijn gemoed in opstand. Fortu- na was mij gunstig gezind geweest, maar ik kon haar niet vergeven haar wreedheid jegens het slachtoffer, dat daar lag. Was net niet haast tegen de natuur in, dat ik, de oudste van de twee, en dat nog wel, terwijl ik niet eens knap was te noemen, de kroon des levens zou hebben bemachtigd, die haar ontzegd was; dat mijn zon juist was opge gaan. terwijl de hare voor altijd onder ging? Toen ik daar zoo stond, kwam er een windvlaag over de groene grasheuvels ge streden, die een stroom van bladeren deed neerdalen. Terwijl ik ze gade sloeg in hun fantastische dwarreling, schoot mij een me lodie te binnen, die ik in 't eerst niet kon thuis brengen. De dansende bladeren sche nen zich op een bepaalde maat bewegen eindelijk, daar had ik 't: het was de vreem de finale van Chopin's Marche funébre. Maar nu, en terwijl Jadwiga's eigen woor den mij weer te binnen schoten, vond ik ze niet zoo vreemd meer. ja, daar waren ze: de gele en de roode, de gespikkelde en de ge streepte; vroolijk als harlekijnen en leven dig als kabouters sprongen en huppelden en wirrelden en dwarrelden ze om het nieuw gedolven graf. Het zal zeker in zulk een sei zoen en op zulk een plaats zijn geweest dat het idee van die laatste, onstuimige passa ge den Poolschen meester zal zijn ingeval len. Dien avond, toen ik in bed wakker lag, hoorde ik de deur opengaan en door de leegstaande kamer, die van Jadwiga was geweest, klonk het getrappel van bloote voeten. Een minuut later tastten onzichtba re handen om mij rond en Anulka's stem smeekte: „Ik kon niet slapen, daar zoo ver van u weg! O, mag ik bij u komen? Ik zal heel stil liggen". Met de gladheid van een aal schoot zij on der het dek en ik voelde de koude van haar voetjes uitstralen op de mijne. „Één ding moet u mij nog eens zeggen, eer u gaat", fluisterde zij, terwijl ik haar in de armen sloot. „Wat moet ik doen om op Jadwiga te lijken? Ik zou zoo graag zien dat de menschen gelukkig waren met mij, net als ze 't met haar waren en ongelukkig als ik dood ga, net als ze nu ook ongeluk kig zijn over haar. ,t Is toch prettiger als de menschen van je houden! Vertelt u eens even: hielden ze alleen van haar, omdat ze mooi was, want dan zou ik niet veel kans hebben?" Ik was te zeer verbaasd, om dadelijk te kunnen antwoorden; de vraag leek zoo in hetgeheel niet afkomstig van de Anulka, die ik tot nog toe gekend had. „Neen", zei ik eindelijk, „ze hielden niet van haar enkel, omdat ze mooi was, maar ook omdat haar hart overvloeide van vrien delijkheid. De hemel beware je, dat je in ieder opzicht gelijk zoudt zijn aan Jadwiga, want dan zou je zeker evenveel moeten lij den als zij, maar, als je haar hart hadt, zonder haar licht-bewogen gemoed, dan zou je zeker geliefd en misschien ook gelukkig zijn". Wij praatten nog wat langer in het don ker en toen zij tenslotte in mijn armen in slaap viel, bad ik tot God, dat de schok van de catastrophe althans één ziel mocht hebben wakker geroepen. Vier dagen later landde ik in Engeland en van het oogenblik af, dat ik Henry's ge laat ontdekte onder degenen, die op de pier stonden te wachten, begon mijn eigen leven weer. Dit w-as vijf jaar geleden en soms ben ik geneigd om te denken, dat de gebeurtenissen van dat ééne jaar van mijn ballingschap niet meer wezenlijkheid bezat dan de stof, waarvan droomen zijn gemaakt, zoo weinig passende in mijn vreedzaam, ja. laat ik maar zeggen, eentonig bestaan. Heb ik ooit in werkelijkheid gezien een kerk met drie minarets, of een weide, bezaaid met ooie vaars? Ik zou het haast betwijfelen, als ik niet altijd dien pijnlijken steek in het hart voorwereldlijke monsters zoo natuurgetrouw mogelijk uit te beelden en Kong zelf is een dier dat bijna menschenverstand heeft en zelfs pogingen doet om met zijn bescherme lingen een gesprek aan te knoopen. Al met al een opmerkelijke film waarin men de vindingrijkheid van de Amerikaan- sche regisseurs kan bewonderen. De tamilie Kong schijnt zich in Alkmaar een breeden vriendenkring te hebben verworven en we hebben gisteravond al geconstateerd, dat de zoon even populair is als wijlen zijn vader. De aardbeving, welke het geheele eiland in zee doet verdwijnen, is een staaltje van buitengewoon kunstige regie. Men ga zich daarvan deze week maar eens overtuigen. Vooraf gaat een zeer uitgebreid program ma, veel buiten- en binnenlandsch nieuws, een één-ader waarin het Spaansch toegaat, een alleraardigste screensong en een prach tige natuuropname van olifanten in het ge bied waar ze thuis behooren. De uitvoering van de kanaalplannen te Rustenburg vorderen snel. Nog enkele dagen werken en Rustenburg zal in tweeën zijn gedeeld, zoodat men van uit de Schermer aHeen over de brug in Rustenburg kan ko men. De weg van uit de Schermer is thans voor alle rijvervoer in orde, zoodat men van uit de Schermer over Rustenburg langs de Ringvaart over den grooten dijk weer naar Ureem kan rijden. Waarom de autobussen dezen weg thans niet rijden ten gerieve van het publiek te Rustenburg is ons nog niet recht duidelijk. Vanwege het Texelsche Schapenstam boek in Noordholland zal de bekende markt van geregistreerde ramlammeren dit jaar te Hoorn worden gehouden op Zaterdag 6 October, van 9 uur op de Veemarkt aan de voormalige kazernezijae. De bloembollenveilingsvereeniging „Westfriesland" heeft een plantgoedveiling gehouden. Voor den verkoop was goede be langstelling. Maandag 1 October a.s. zal het 25 jaar geleden zijn, dat Dr. H. Heringa zich als arts te Schoorl vestigde. Zijn talrijke patiënten te Schoorl en Petten hebben gemeend dezen dag niet ongemerkt voorbij te mogen laten gaan en ter voorbe reiding van deze huldiging is uit hun midden een comité gevormd. Het programma door dit comité samenge steld is van dien aard, dat allen, die dr. Heringa op dezen dag van hun genegenheid willen blijk geven, daartoe in de gelegen heid worden gesteld. De dokter zal om kwart voor tien door enkele leden van het comité te Alkmaar wor den afgehaald, vanwaar met auto's naar Schoorl wordt gereden. Te Schoorldam wordt de jubilaris door het fanfarecorps opgewacht en'begeleid door dit corps wordt naar de dokterswoning ge reden. Van 10 tot 1 uur bestaat dan gelegenheid den dokter te zijnen huize te complimentee ren, terwijl in den loop van den morgen de schoolkinderen der drie scholen hem zullen toezingen. Des middags wordt de dokter wederom begeleid door het fanfarecorps in het dorp Groet ingehaald en vindt een receptie bij den heer Huiberts plaats. Daarna zal in Petten nog een huldiging van den jubilaris plaats vinden, terwijl het feest besloten wordt met een samenzijn in in- tiemen kring bij den heer IJ. Minkema te Camperduin. Het was de wensch van den jubilaris zijn herdenkingsdag ongemerkt te laten voorbij gaan ,doch nu was het niet de dokter die zijn patiënten iets voorschreef, maar waren het de patiënten, die hun dokter, die immer voor hen klaar staat, hun wensch te kennen gaven. Spontaan is het feest voorbereid, moge het slagen tot voldoening van hen, die het voor bereid hebben, doch moge in het bijzonder den jubilaris blijken, de liefde en dankbaar heid van zijn patiënten, welke hem zoo na aan 't hart liggen. voelde, wanneer ik aan die dingen denk. Bovendien dan is er altijd nog het pakje brieven, die Agnes mij teruggeven heeftdie kunnen niet weggeredeneerd worden. En zoo heel nu en dan, en met steeds grooter tus- schenjwozen, bereikt mij eens wat niéuws van daarginds. Madame Zielinska is nu in Lemberg in pension met Anulka, die haar opleiding krijgt voor gouvernante, 't Zal mij benieuwen, wat daarvan wordt. Male wicz heeft toch den moed gevonden om voort te leven; hij is ongetrouwd, maar ik acht het niet onmogelijk, dat hij toch wel trouwen zal, niet voor zichzelven, maar om zijn moeder een genoegen te doen, want hij heeft het gevoel, dat hij tegenover haar iets goed te maken heeft. Toen Wladimir pas van zijn reis uit het Oosten terugkwam, moet men hem eens geknield en in tranen hebben gevonden op het graf van Jadwiga, luide snikkend: „Wat moet ze mij toch heb ben liefgehad!" Ongetwijfeld zal hij sterven in de overtuiging, dat Jadwiga zich het le ven benomen heeft, omdat zij niet buiten hem kon. Intusschen zal afwisselen, name lijk de oudste van de twee giechelende zus- sters. die zooveel stof tot lachen hadden, op dien avond van de voorbereiding voor het Kerstfeest en wier vader ook tot de nota belen uit den omtrek hoort. Ik ben zoo gelukkig, als de liefde van mijn echtgenoot en kind mij maken kan en toch heb ik nog een plaats in mijn hart, die niet aan dit tweetal behoort. Op sommige oogen- blikken, bijvoorbeeld dan, wanneer iemand vraagt, waarom ik mijn dochtertje zulk een vreemden naam heb gegeven trek ik mij daar op dat plekje terug alleen met mijn her inneringen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1934 | | pagina 7