De tram naar de Egmonden. f
'JxuUCetott
Bereidt Uw jus met HONIG's BOUILLONBLOKJES 6 voor 10 cent
De heks van Winslea
Rust zacht, helaas te vroeg ontslapen vriend.
Leven en sterven van
„Spoortje".
het
DE VERBINDING EEN FEIT
GEWORDEN.
FEESTVIERING MET EEN
TREURIG SLOT.
DE SPOORWEG WORDT
GEOPEND.
De eerste rit.
OFFICIEELE TOESPRAKEN,
EGMOND AAN ZEE WERD
ONTDEKT.
DE OPENING FEESTELIJK
HERDACHT.
EEN LEVEN VOL UPS
AND DOWNS.
VERGEEFSCHE POGINGEN
TOT BEHOUD.
De laatste rit.
„MIJN LAATSTE GROET
AAN EGMONS PUBLIEK".
GROOTE BELANGSTELLING
VAN DE EGMONDERS,
RUST ZACHT, TROUWE
VRIEND.
„RUST ZACHT, HELAAS TE
VROEG ONTSLAPEN VRIEND,
DE HOPE OP EEN SPOEDIG
AARDSCH WEERZIEN, DOET
ONS LEVEN".
Er waren eens het is al ruim vijftig
jaar geleden ondernemende men
schen, die er over dachten hoe zij het
aan 't spoorwegnet gelegen Alkmaar
met Egmond en Bergen, ous met duin,
zee en bosch, konden verbinden
Zij vroegen concessies voor alleriei
plannen waartoe ook door paarden ge
trokken tram behoorden, mi>&r al die
plannen waren te kostbaar en verdwenen
zooals zij gekomen waren.
Totdat in 1898 een tweetal etoomtram-
comité's, die onafhankelijk van elkaar
waren, tesamen gesmolten werden en in
1901 de Stoomtramwegmaatschappij
F/mond- -AH maarBergen ontstond,
die door den steun van Rijk, Provincie
en gemeenten haar doel wist te bereiken.
Bergen verstrekte een renteloos voor
schot van 40.000, Alkmaar 30.000 en
10.000 voor aandeelen en Egmond
j 2C00. De H IJ. S waarborgde aan -1e
Stoomtramwegmaatschappij jaarlijks
3 van haar aandeelenkapitaal met
toezegging van de helft van de over
winst boven het overeen gekomen be
drag der exploitatiekosten, terwijl het
onderhoud voor rekening der exploita
tie werd genomen
In 1905 is de verbinding van Alkmaar
met Egmond en Bergen een feit gewor
den en het is te begrijpen, dat de „A'k-
maarsche Courant" zich destijds niet
onbetuigd heeft gelaten.
Een wensch zoo lezen wij o.a. in het
blad van 21 Juli 1905 die jaren ach
tereen gekoesterd is, doch die maar niet
in vervulling scheen te willen komen,
is heden verwezenlijkt. De schoone
slaapster uit het bosch is heden gewekt
door de spoorfluit. Nieuw leven zal er
nu komen in onze streek en daarmee zal
gepaard gaan toeneming van welvaart.
Helaas heeft de tram reeds een men-
schenoffer geëischt nog vóór zij officieel
geopend verklaard werd.
Donderdag 20 Juli, op den vooravond
van de plechtige ingebruikstelling, vier
de men in Egmond aan den Hoef duchtig
feest. Er werd, nadat diverse program
manummers waren afgewerkt, een Ty-
roler damesgroep gepresenteerd, voor
stellende „Egmond aangesloten bij het
wereldnet" toen de mare ging, dat de
tram gederailleerd was en de machinist
het leven had verloren. Het verdere pro
gram en de fakkeloptocht werden afge-
*t en men ging diep onder den indruk
van de tragische gebeurtenis naar huis.
De courant vermeldt van dit ongeluk,
dat de tram van Alkmaar kwam en uit
'n locomotief met 2 wagens bestond, Me
Vrijdagmorgens als eerste tramtrein lit
Egmond zou vertrekken. Op de locomo
tief bevonden zich drie mannen w.o. de
machinist J. A. van Heyningen. Bij den
eersten wissel voor het station Egmond
aan Zee vloog de locomotief uit de rails
waarschijnlijk omdat kinderen steentjes
tusschen den wissel geworpen hadden.
De machine kantelde naar den kant
waar de machinist er juist uit was ge
sprongen en deze kwam er onder. Zijn
beide metgezellen liepen ernstige brand
wonden op. De verbinding van locomo
tief en wagens was verbroken en toen de
machinist met veel moeite van onder de
machine was gehaald kon Dr. Schipper
slechts den dood constateeren.
De ongelukkige machinist liet een
vrouw en zes kinderen na. Van de beide
andere slachtoffers werd gemeld dat zij
hersteld zijn, hoewel de heer Ranzijn te
Egmond aan Zee, die bij het ongeluk
tegenwoordig was, ons Zaterdagavond
verzekerde, dat hij zich met zekerheid
herinnert, dat er toen twee slachtoffers
geweest zijn. Dit schijnt inderdaad het
geval te zijn geweest. De opzichter G. P.
yan May Wynne.
7)
Barbara klapte in de handen: het was
haar gelukt den kikvorsch aan de rivier op
te jagen.
„Als je daar nu nog niet tevreden mee
bent, dan ben je ook moeilijk te voldoen,
meisje! Ik verzeker je, dat Meg, hoeveel zij
dan ook van mij hcudt, mij nooit zulk een
horoscoop zou trekken. Treurspelen, wapen
gekletter, onrust en storm voor mij. Maar
kijk maar niet zoo bedrukt, dat mag ik alles
best!"
„Neen, Barbara-lief, dat maak je mij niet
wijs dat je op dergelijken tegenspoed ge
steld zou zijn. Het hart van een vrouw gaat
uit naar liefde een eigen tehuis en zulk
soort dingen. Oorlog is verschrikkelijk; wij,
in Engeland, hebben dit, helaas, dikwijls
ondervonden!"
„De liefde is wel heel mooi", zei Barbara
en haar oogen kregen een eenigszins pein
zende uitdrukking, „maar ze zou mij niet ge
heel voldoenWas ik maar een man,
dan zou ik tevreden zijn. Toch hoeft een
vrouw ook niet den heelen dag thuis pud
dingen te maken en aan haar borduurraam
te zitten. Denk maar eens aan die wakkere
Moll Cutpurse, waarvan sir Hugh Ainslie
mij een tijdje geleden verteld heeft. Een
echte struikroofster en toch zoo vroolijk en
Nauwen is later aan zijn verwondingen
overleden. Slechts de leerling-machinist
P. B. Holzmann, die eveneens ernstige
brandwonden opliep, is volkomen her
steld.
In den nacht vóór de plechtige inge
bruikstelling werd de locomotief met
veel moeite weer in het goede spoor ge
bracht.
Vrijdagmorgen 21 Juli 1905 stond de
nieuwe tramtrein gereed op het spoor
wegemplacement Alkmaar in afwach
ting van de gasten uit Amsterdam, die
voor de opening van den spoorweg zou
den overkomen.
Het was een groot en voornaam gezel
schap, dat de officieele eerste rit zou
medemaken. Daar waren o.a. Mr. G.
van Tienhoven, de commissaris der Ko
ningin, leden van Ged. Staten met den
griffier, inspecteurs der spoorwegen,
loco-burgemeester Jan de Wit wegens
ziekte van burgemeester Ripping met
wethouder Boelmans ter Spill en den
gemeentesecretaris Donath, verder bur
gemeester Pranger van Egmond Binnen
en Egmond aan den Hoef, burgemeester
J. van Reenen van Bergen met de wet
houders Oldenburg en Swaan, leden van
hét voormalig tramcomité met hun se
cretarissen de heeren H. Siebert Coster
en mr. W. C. Bosman, hoodifngenieurs,
ingenieurs en tal van andere gasten.
Kwart voor elf zoo lezen wij in de
Alkmaarsche Courant van 21 Juli 1905
zette de trein, drie wagens met de
locomotief „Haas", zich in beweging.
Aan het station had zich een groote me
nigte verzameld, die niet genoeg kon
krijgen van den aanblik der inderdaad
keurige wagens. Deze mogen dan ook
gezien worden. Behalve plaatsen op de
balcons, bevatten zij 20 zitplaatsen in de
tweede klas, en 12 in de eerste klas. De
groote ruiten aan alle kanten van de
coupé's geven uitmuntend gelegenheid
om het landschap waardoor men rijdt
op te nemen.
Langs de groene weiden door een
stralende zon belicht, ging het aanvan
kelijk. Uit de enkele huizen kwamen de
menschen aangeloopen met groote
oogen van verbazing dat zij het nog be
leefden, dat er een tram stoomde door
hun stille landouwen.
Omstreeks kwart voor twaalf arriveer
de men te Egmond aan den Hoef, waar
het aan 't station zwart zag van de
menschen. Nauwelijks had de trein stil
gestaan, of er klonk blijde, opgewekte
fanfaremuziek, een bijzonder aardige
attentie van het muziekgezelschap „La
moraal van Egmond".
Met groene slingers, waarin zich rozen
en andere bloemen bevonden, waren
boomen en staken verbonden. Hier ver
klaarde burgemeester Pranger in een
korte toespraak, dat zijn gemeente niet
alleen dankbaar maar ook ten volle vol
daan was. Staande op het balcon van de
tram antwoordde de heer C. Bosman, als
voorzitter van de stoomtramwegmaat
schappij EgmondAlkmaarBergen en
sprak o.a. de hoop uit, dat de tram voor
den bloei der gemeente uitstekende re
sultaten zou opleveren.
Men gebruikte een feestdronk in het
versierde café „De drie Egmonden",
daarna ging het gezelschap weer in de
tram op weg naar Egmond aan Zee,
waar een groote menigte zich aan het
station had verzameld, waarin vooral
de oude, gebaarde zeerobben opvielen.
Hier en daar wapperden vlaggen van de
huizen.
In Egmond aan Zee werd het station
bezichtigd, dat een bijzonder aangena-
men indruk maakte. De locomotieven
en de wagens in de remises zagen er uit
om door een ringetje te halen en menige
bewonderende blik werd er naar gewor
pen. Enkele gasten wilden nog een kijkje
nemen bij de zee, doch daaryoor ontbrak
de tijd. Met groote snelheid werd naar,
Alkmaar tèrug gereden eh daarna ving
dettocht paar Betgen aan, 'waar talrijke
sprekers het woord voerden.
Nadat de heer C Bosman velen dank
gebracht had voor hun medewerking,
verklaarde hij den spoorweg geopend
Na hem spraken o.a. de commissaris der
Koningin en de heer Nierstrasz, lid van
den Raad van administratie der H.S.M.,
die de verblijdende mededeeling deed,
dat de ontworpen dienstregeling
waarover in de courant geklaagd was
in gunstigen zin was gewijzigd. Na hem
spraken o.a. de burgemeester van Alk
maar, de Egmonden en Bergen, het Ka
merlid Van Foreest, de heer Siebert
Coster en leden van Ged. Staten. De
groote pers was bij de opening van den
spoorweg goed vertegenwoordigd. Van
bijna alle bladen van beteekenis maakte
een redacteur den tocht mee.
Dat de streekbewoners zeer met de
tram waren ingenomen, bewijzen tal
van kortere en langerè artikelen uit die
dagen.
Woensdag 26 Juli 1905 schrijft een
„Amsterdammer" o.a. aan de Al km. Ct.:
„wil men het badplaatsje Egmond ver
gelijken met Scheveningen of Zandvoort,
dan zou men de laatste kunnen noemen
mondaine vrouwen in rijpe schoonheid
en daarnaast Egmond een dartel blo
zend backfishje met losse krullen en nog
naïve, onhandige bewegingen. Hier
komt men om de duinen, het strand en
de zee. Een locomotief met zes volle wa
gens kwam omstreeks vijf uur aan en
die geheele lading wandelde naar het
strand. En toch is dit strand zoo groot,
dat er honderden kunnen wandelen
zonder dat men van „vol" kan spreken.
Toen er weer een trein naar Alkmaar
ging, deed heel Egmond den terugkee
renden bezoekers uitgeleide en aan het
station te Alkmaar was het even druk
van nieuwsgierigen- Er zal van deze
tram een druk gebruik worden ge
maakt".
Op Vrijdag 28 Juli 1905 heeft Egmond
de opening der tramlijn Egmond—Alk
maar nog eens feestelijk herdacht. De
tram van 10.39 telde niet minder dan
negen wagons. In Hótel Zeezicht was er
des avonds een diner en daarna een
concert op het terra,» door leden van
het Stedelijk Muziekcorps van Alkmaar.
Wij hebben latere jaargangen niet
meer nagezocht omdat wij er waar
schijnlijk slechte sporadisch iets van de
geschiedenis van de t«*Am zouden vin
den:' •trftw p ris-
De tram zal zijn góede en slechte ja
ren,, zijn ups and downs gehad hebben,
maar eep feit is, dat dit goedkoópe mas-
savérvoermiddel ten krachtigste aan den
vooruitgang van Egmond aan 2$ee als
badplaats heeft medegewerkt. De tijd
staat niet stil en wat eens als een
wonder van durf en techniek werd be
schouwd, i6 in den loop der jaren een
vervoermiddel van verouderd type ge
worden, dat voornamelijk in de laatste
jaren den moordenden concurrentie
strijd tegen den automobiel in bus- en
taxivorm niet heeft kunnen volhouden,
De exploitatiekosten stegen, de ontvang
sten daalden, de crisis, die in het bijzon
der de spoorwegen heeft getroffen, noop
te tot bezuiniging en tot opheffing van
niet rendabele trajecten en vroeger nog
dan men gehoopt had, verscheen op 26
Mei van dit jaar de mededeeling in de
bladen, dat de tram met ingang van den
winterdienst zou worden opgeheven.
i'
De pogingen, welke men voornamelijk
in Egmond aan Zee gedaan heeft om de
tram te kunnen behouden zijn van te
jongen datum dan dat, wij ze hier in bij
zonderheden behoeven te releveeren. Er
werd onder voorzitterschap van den heer
Rike een comité gesticht, dat een
voerig adres aan den Minister van Wa
terstaat fiëeft gezonden, eerr comité, dat
den steun van de V. V. V. en van vrijwel
de geheele bevolking heeft ondervon
den. Noch de uiteenzetting hoezeei Lg
mond als badplaats in den loopder
jaren van voortdurend grootere betets
kenis is geworden, noch een schildeiing
van de funeste gevolgen welke de ver
dwijning van de tram voor deze 1D
financieel opzicht bloedarme gemeente
zal hebben, konden den minister blijk
baar bewegen zijn invloed tot behoud
van het „Spoortje", zooals de Egmonders
hun tram genoemd hadden, aan te
wenden.
Het is opmerkelijk, dat het comité uit
de burgerij van Egmond aan Zee bij zijn
actie zeer weinig officieele medewer
king heeft ondervonden.
Andere belanghebbende gemeenten
A'kmaar, Egmond aan den Hoef en Ber
gen lieten vrijwel niete van zich hooren
en in den Raad van Egmond aan Zee .s
het tramvraagstuk zeker niet met die
ernst en voortvarendheid behandeld als
men bij een voor deze gemeente zoo be-
'insTijke beslissing wel had mogen ver
wachten.
Dit artikel, dat de geschiedenis van de
Egmondsche tram van de wieg tot het graf
omvat, dat het enthousiasme der autoriteiten
bij de geboorte heeft, beschreven, zal eindi
gen met het droeve verslag der begrafenis,
waarbij vrijwel alle officieele belangstelling
heeft ontbroken.
Het waren zeker niet meer dan een vijf-en-
twintigtal passagiers, die zich Zaterdag
avond om 22.49 op het derde perron verza
meld hadden om den laatsten tocht naar Eg
mond aan Zee mede te maken. Er waren pas
sagiers, die in Egmond zouden blijven, er
waren er, die met dezelfde tram naar Alk
maar terug zouden komen, er waren ditmaal
geen Commissaris der koningin, leden van
Ged. Staten of Alkmaarsche autoriteiten, er
was slechts officieele belangstelling van de
zijde der Spoorwegen in den vorm van de
„passagierende" heeren Van Dorsser Keus,
adjunct-inspecteur, en Damen, chef van den
tramdienst, er waren verder enkele journa
listen en er was de onontbeerlijke fotograaf
van de N.V. Vereenigde Fotobureaux.
Het scheen een nachtelijke tocht zonder
eenige verrassing te zullen worden, maar de
machinist Stipkes, die met zijn leerling Wil-
lekes vele jaren wij meenen reeds vanaf
1914 deze tram gereden heeft, had het
niet over zijn hart kunnen krijgen, dezen
laatsten rit onopgemerkt te laten voorbij
gaan en zoogenaamde klappers op de rails
gelegd, een begrafenisvuurwerk, dat natuur
lijk precies op tijd ontplofte maar blijkbaar
niet in staat was de passagiers op bijzondere
wijze te ontroeren. Met koeien van letters had
hij met witte verf op zijn locomotief een laat
sten groet aan de Egmonders geschilderd.
Dat was de boodschap die de ijzeren hard-
looper op zijn massieven buik droeg en de
machinist had door gebrek aan plaats
ruimte gedwongen niet alleen de spelling-
Marchant gevolgd, maar bovendien de D
van Egmond laten vervallen en de letter S
overal op zijn kop gezet, maar de bedoeling
was goed en de Egmonders hebben bij
het lezen ervan een snaar in hun hart voelen
trillen.
De fotograaf had voor een passende bou-
quet gezorgd, die op de locomotief was be
vestigd en zoo reden wij in den laten, don
keren avond naar het eindstation waar de
man met de roode pet voor de laatste maal
het vertreksein zou geven.
Wij reden opnieuw door de stille landou
wen en langs de groene weiden, die nu, bij
gebrek aan zon, zwart waren. Hier en daar
was een eenzaam lichtje te ontdekken, een
lantaarntje of een verlichte vensterruit en
toen we met een schok voor het stationnetje
Egmond aan den Hoef gestopt waren, kwam
de heer Vogelenzang, rentmeester van het
Prov. duin- en boschgebied, met een tiental
Egmonders het aantal passagiers belang
rijk versterken.
Voor het laatst liet het Egmondsche spoor
tje bij den overweg het waarschuwende klok-
sein hooren, een doodsklok, die in de nach-
dartel als een, die gaat kermis-houden met
haar vriend!"
Zóó verontwaardigd hief Marjorie de
handen ten hemel, dat de speekster lachende
ophield.
„Moll Cutpurse!" riep zij. „Goede hemel,
Babs! Hoe kan een meisje van stand, als jij,
nu ooit een voorbeeld nemen aan zoo'n' ver
dorven schepsel, dat zeker eindigen zal aan
den galg bij Newgate. Neen, ik ben niet
preutsch, maar dit gaat toch wat te ver!"
Barbara kuste haar teeder.
„Niet preutsch, beweer je?Je bent
de meest Puriteinsche Puriteine, die er be
staat! Ja, pruil nu maar niet zbo! Ik zal je
meer beleedigen. Had ik moederliefde ge
kend, zooals jij, Marjorie, dan zou ik niet
zoo wild zijn opgegroeid, en, als liefde mijn
leven niet kan vullen, dan zal er althans
veel in gelachen worden! Gelach en avon
turen voor Bab Carcroft, vroolijk, als ze is!
Met nu en dan een paar kussen, als ze in
een stemming is daarvoor, en misschien is
het nu bijvoorbeeld een geschikt oogenblik,
omdat Dick Morice met den vechtersbaas
van een Cotterell naar Pontefract gaat"
Zij wees met den vinger naar een heel
eind verder op den weg, waar twee ruiters,
in een vriendschappelijk gesprek gewikkeld,
kwamen aanrijden.
Marojrie was wel gewoon aan dergelijke
ontmoetingen en ze wist, dat Barbara
eigenlijk meer zoo praatte, om haar veront
waardiging op te wekken. Ze sloeg dan ook
niet veel acht op dit lichtvaardig babbelen
maar nam haar bloemen en haar mandje
op, om zich verder naar het dorp té bege
ven
„Dick Morrice is wel goed", zei ze,
„maar toch zou ik niet graag mijn gunsten
betoonen aan een, die zoo van partij veran
deren kon".
Barbara kreeg een kleur en nu fronste zij
het voorhoofd:
„Een meisje kan niet best oordeelen over
de beweegredenen van een moedig man en
nog minder mag men den jongen, die hij
toén nog was, de dwaling aanrekenen, die
hij, als man, zoo gauw mogelijk wil goed
maken. Dick Morrice hqeft een prettig hu
meur en van zijn kussen hoeft men ook
niet afkeerig te zijn. Ik zal mij vanochtend
best met hem amuseeren".
Maar dit ging nu wat al te ver en, daar
Marjorie ten eenenmale niet in staat was
om met een dergelijke luchthartigheid in te
stemmen, liep zij naar het hek, terwijl Bar
bara haar langzaam volgde met een apot-
tenden glimlach op het mooie gezichtje, en
zij alweer in zichzelf prevelde: „Die niet
sterk is, moet slim wezen: waar het ver
stand in een man te kort schiet, zal een
vrouw er misschien nog wel een weg op we
ten. En, zou er inderdaad iets op verzonnen
kunnen worden, om Pontefract voor den ko
ning te nemen, al was het dan ook nóg zulk
gewaagd spel?"
HOOFDSTUK IV.
Vrouwelijk vernuft.
„Mistress Barbara!"
Het jonge meisje bij het open hek bleef
acnend staan.
„Mijn hemel, wat doet u mij daar schrik
ken, sir!"
Dick Morrice, of liever kolonel Richard
Morrice, bevelhebber van de strijdmacht
van het parlement, was in een ommezien
afgestegen en stond nu met den hoed naast
zijn paard.
„Ik had wel gehoopt, dat u dezen kant
zoudt uitrijden", erkende zij grif en keek,
met ondeugende tinteling in de oogen, naar
het norsche gelaat van den anderen ruiter.
Kolonel Cotterell, gouverneur van kasteel
I ontefract, en de persoonlijke vriend van
Uitvier Cromwell, was een man van zeer
groot gewicht in eigen oogen en tegenoyer
degenen, over wie hij gesteld was.
Slechts één was het mogelijk geweest door
dat stroeve uiterlijk heen te dringen en er
een vriend achter te vinden en die eene per
soon was de man, die vandaag met hem
aanreed: Richard Morrice.
Een onweerstaanbare verschijning als die
was met zijn aanstekelijken lach, zijn vroo-
.ïjke, blauwe oogen en zijn zonnige natuur,
was hij als 't ware bestemd om als een op
wekkend element te dienen onder de kame
raden met de lange gezichten, met de over-
strenge godsdienstige uitdrukking er op.
In het eerst had Morrcie voor den koning
gestreden, maar een onbeduidende grief en
een jongensachtige uitbarsting van drift,
Kas uitgeloopen op een verandering van
front, waar hij nu, volgens de geruchten,
weer spijt van zou hebben.
Zij die het gezag in handen hadden, on
der de troepen van het Parlement, hadden
een goed dienaar dan ook niet goed weten
te gebruiken. Hij had eerlijk voor hen ge
streden en telkens weer groote bekwaamhe-
telijke stilte een sinisteren klank kreeg. M,
een git stortte de locomotief zich op hc
emplacement van het eindstation, eei
ruk, een schók en de laatste rit naar het zee
dorp was volbracht.
Wie verwacht heeft, dat dit droef relaas
zonder vermelding van publieke belangstelling
zou eindigen, wie zich heeft voorgesteld, dat
men in Egmond even onverschillig tegenover
deze gebeurtenis zou staan als in de andere
belanghebbende gemeenten, kunnen wij ge
rust stellen.
Er was belangstelling in Emond aan Zee,
zoo al niet van de zijde der autoriteiten, dan
wel van de zijde der bevolking. Hoe laat en
hoe donker het ook geweest moge zijn, de
Egmonders waren bij honderden present om
bij deze droeve plechtigheid blijk van hun
medeleven en belangstelling te geven.
De bevolking heft getoond de beteekenis van
het „Spoortje" te begrijpen, zij heeft haar
dankbaarheid gedemonstreerd voor de trou
we diensten, welke deze ijzeren werker
voor de opkomst der gemeente gehad heeft
en zij heeft daarvan niet willen scheiden
zonder dat er een hartelijk woord van waar
deering was gesproken.
Nadat de chef den machinist namens de
vischkoopers, die geregeld van de tram ge
bruik maakten, een kistje sigaren overhan
digd had, nadat het treinpersoneel, alsmede
de chef en de onderchef, de heeren Couvert
en Stegeman, zich op en vóór de locomotief
gegroepeerd hadden, werd namens het Comi-
té van actie tot behoud van de tram een groo-
te grafkrans aan de locomotief gehangen op
welks witte linten het volgende afscheids
woord gedrukt was:
Bij het schijnsel der locomotieflantaarns
heeft de heer Rike, omringd door zijn mede.
comitéleden, daarna de volgende toespraak
gehouden:
„Ongeveer 30 jaar geleden werd het
„Spoortje" door de bevolking van Egmond
aan Zee met vreugde begroet en met luid
gejubel ingehaald. Immers de opkomende
badplaats werd uit haar isolement verlost.
Door deze tramverbinding met Alkmaar
en de aansluiting aan het groote spoor
wegnet is Egmond aan Zee gestadig voor
uit gegaan.
Deze economische vooruitgang heeft de
gemeente Egmond aan Zee dan ook groo-
tendeels aan de tramverbinding te danken
gehad. Het „Spoortje" heeft zijn taak
steeds naar behooren vervuld zonder dat
zich eenige noemenswaardige stoornis
heeft voorgedaan. Maar door de ongunst
dezer tijden en de scherpe concurrentie
van het moderne vervoermiddel „de auto
bus", hebben de Nederlandsche Spoorwa
gen gemeend tot opheffing van de tram
verbinding te moeten besluiten, mede daar
toe genoodzaakt door de bezuinigings
maatregelen van het minsterie van finan
ciën. Hoewel het Comité van Actie alle
pogingen in het werk heeft gesteld het
„Spoortje" het leven te doen behouden,
het is het Comité helaas niet gelukt. Het
besluit tot opheffing is onherroepelijk ge
worden. Binnen enkele oogenblikken zal
het „Spoortje" niet meer zijn. Voor het
laatst zal het nog een schrille fluitgil ge
ven, zijn laatsten rit naar Alkmaar aan
vangen en voor altijd uit onzen gezichts
kring verdwijnen.
Vóór wij afscheid van het „Spoortje"
nemen rest mij nog de taak en zeker
spreek ik uit naam van de geheele Eg
mondsche bevolking een woord van
hartelijken dank te spreken tot den chef,
den onderchef, de conducteurs en allen,
die bij de exploitatie van het „Spoortje"
waren en zijn betrokken, voor de welwil
lende wijze en de hulpvaardigheid waarop
zij hun taak ten gerieve van het reizend
publiek hebben vervuld. Dat het hun en
hunne gezinnen in hun nieuwe standplaat
sen goed moge gaan.
En thans nemen wij afscheid van het
„Spoortje".
Het is op het veld van eer en in het har-
renas gestorven, verdreven door een ander
heer, de autobus. Rust zacht, helaas te
den getoond. Maar nu de eigenlijk oorlog
uit was, had men hem te verstaan gegeven,
dat zijn diensten niet meer verlangd wer
den, zoodat hij niet anders had kunnen doen
dan zich op zijn landgoed in het westen van
Yorkshire terugtrekken.
Zoo voor het oog had hij zich die minne
behandeling laten welgevallen. Hij was een
rijk man, ongetrouwd, bezat vele hectaren
grond en een mooi, oud huis en met
gullen aard was hij weldra met beide partij'
en op goeden voet van verstandhouding en
was hij altijd het midelpunt van alle fees
telijkheden.
Een eigenaardige vriend voorwaar voor
den strengen gouverneur van Pontefrac',
evenzeer van hem verschillend in karakter»
als in voorkomen.
Er werd al om gelachen dat koloO®
Coterell niet meer buiten Dick Morflvj
scheen te kunnen, en, inderdaad, dan stojj,
de gouverneur er op, dat hij bij hem in
sliep, zóózeer was hij op zijn kamera®0"
schap gesteld.
Of het gevoelen wederkeerig was, hierom
trent scheen niet zooveel zekerheid te
staan en mistress Barbara Carcroft na
zich tot taak gesteld deze vraag op te i°s
sen.
Een vrouw weet in den regel zeer g
wanneer het zoover is gekomen, dat
man 's nachts van haar droomt en over s
naar haar smacht, en zoo begreep Bar
ook wel degelijk, hoe kolonel Morrice tg...
over héór stond.
(Wordt vervolgd)-
