Jfeck ói School
'JeuitteUm
Jlucqedijke Stand
De heks van Winslea
uitgeest.
heiloo.
koedijk (October),
heemskerk.
oterleek.
weder in vollen omvang doen gelden. Wii
vreezen dat eerst een voortzetting der inpol-
g m deze uitkomst zal kunnen bieden.
Kiescollege te Uitgeest.
t0*im°l?Ta^htLgt,en in het kiescollege
winkoimZ1JI1/^en noeDa<^ de h®®ren
A. nikelman, C. Bus Jz. en P Roos en
gekozen de heeren H. J. Bentsink' J
Leeuwerink en C. Fluit.
Re,feriJkerskamer ,,'t Ontlui-
*00SJe opende Woensdagavond
het seizoen met de opvoering van Henri
Z„?«erken's »De Oceaan-
«ioa!, P10dern sPel van lucht en
bedrijven. Alvorens men
r> voorzitter en regisseur,
e vai* 't Veer, naar voren en
gaf een résumé van wat de kunstlieven
de lede» hebben te verwachten. Zooals
a tijd was de groote tooneelzaal tot de
uiterste hoeken gevuld.
Het moderne stuk verplaatst ons op
een sul eilandje in de Zuidzee. Het ia
een onbekend oord, en een 3-tal schip
breukelingen hebben hier een 20-tal
jaren geleefd. Toen men eindelijk begon
te denken dat men hier altijd wel zou
moeten blijven, kwam er uitkomst. Een
vhegenierster geraakte in een tornado
en moest daar landen. Wat een uit
komst, een vrouw en nog wel een mo
derne vrouw met korte rokken' en kort
haar. Voor de eenzamen ging een nieu
we wereld open, alles was nieuw. Van
den oorlog, de uitvindingen en al het
nieuwe wist men niets. Maar het meest
trok de aandacht „de vrouw". De vrouw
werd 't middenpunt der belangstelling,
doch tevens was de vrede gebroken,
daar Amor zijn pijlen had geschoten.
De verdwaalde vliegenierster werd ge
volgd door nog twee lotgenooten en
men haddrie mannen en drie vrou
wen. De rest laat zich denken. De moei
lijke rol van George Lindström (A.
Greeuw Jr.) was een succes, vooral om-
d hij min of meer vijandig tegenover
het schoone geslacht moest staan en
zich laten gelden als hoofd van het
eiland. Heel knap werk, van het begin
tot het einde. Van Sittard, een uitvinder
(de heer A. Roest) speelde heel goed.
Toch zien we hem veel liever in een
ander stuk, waarin hij zich kan uitle
ven. Carl Graf, een zeeofficier (de heer
D. de Jager) werd uitgebeeld op een wij
ze die te loven viel. Carl had dan ook
doorloopend de lachers op zijn hand en
hij gaf een creatie als nooit te voren.
Dolly Smit (mevrouw RoestBood) was
ee:i allerliefste vliegenierster. Was het
wonder dat alle drie mannen haar het
hof maakten? Haar ongekunsteld spel
e.. haar flirten met den man harer lief
de, werd uitstekend weergegeven. Grace
Snowden (mej. F. Bus) gaf als moderne
vrouw, die niet afhankelijk wil zijn van
een man, mooi spel. Ditzelfde gold ook
voor Alice Brown (mej. I. Vennik). Ma-
boeki (de heer C. Vennik) had de lachers
op zijn hand. Maar ook hij, die uitste
kend kan spelen, had geen rol om zich
uit te leven. Er is uitbundig gelachen
en alleen het doorvoelen van wat werd
gevraagd, heeft het stuk gered. De
Oceaanvlucht is een stuk zonder in
houd. Wat een verschil met Tropen-
adel", van denzelfden schrijver. Het is
jammer dat men geen stukken kiest
waarin de dames en heeren zich kun
nen uitleven. De regisseur heeft voor
den volgenden maal wat beters beloofd,
ecu stuk met inhoud.
Wat grime en kap werk betreft, deze
waren è.f. Een pracht van een tooneel.
Het strand, de plantengroei, het maan
licht, alles was af. De jazzband van Jan
Smit alhier en Gebrs. v. d. Stok te Alk
maar zorgde voor afwisseling. De spe
lers kregen meermalen applaus en dat
was verdiend. Een gezellig bal besloot
den avond.
PRIVAAT DOCENT BENOEMD.
On^'L130"011^1"11? van den minister van
Onderwijs, K en W. is dr. J W. Wijn, 'e
alTprivant toegelaten
fptfil ?cent in de faculteit der
letteren en wijsbegeerte aan de Rijksuni
versiteit te Utrecht om onderwijs te
geven in de geschiedenis van het krijge-,
wezen. J6 M
STADSEVANGELISATIE.
Zondag worden in het gebouw v/m.
schoollokaal Westerkolkstraat openings
bijeenkomsten gehouden. Verschillende
sprekers zullen het woord voeren o a
Br. Aksen uit Beverwijk, waarbij meer
omtrent de bedoeling der stadsevange
lisatie wordt uiteen gezet. Tevens zullen
voortaan in dit gebouw bijeenkomsten
worden gehouden en wel Donderdags
avonds 8 uur. Zondag 10 uur v.m en
Zondagavond 8 uur.
OM VÓÓR 30 NOVEMBER A.S. 60 VOORZIJDEN VAN PRESTO
PAKJES AAN ONS ADRES TE AMERSFOORT IN TE LEVEREN.
DAN ONTVANGT U EEN PRACTISCH GESCHENK
S&u&tfïótutMn d&rJL om 't fyhzsto ^scAsmA
vaii May Wyune.
35)
De dood kwam hem maar weinig
uitlokkend voor, terwijl het bloed hem nog
zoo warm door de aderen stroomde, dan
maar liever CromwelPs toorn of wraak ge
trotseerd. Bovenden: deze Cavaliers waien
zeker maar po- hers: de stilte daar buiten
was toch wel een bewijs, dat geen konings
gezinde macht kon zijn binnengedrongen in
Doncaster, en waarschijnlijk was dit geheel
maar 'n zeepbel, die onmiddellijk vervliegen
zou, zoodra hij zich op straat vertoonde
Dus besloot de generaal om zijn lichaam te
redden de gestelde voorwaarden aan te ne
men en begon hij zich ijlings te kleeden On-
dertusschen sprak hij geen woord, ofschoon
het in hooge mate Alnutt's ongeduld wekte,
dat zijn gebed zoo lang duurde, want het
leek den jongen Cavalier, dat dit slechts
een voorwendsel van den gevangene was,
om zijn lot te ontkomen.
Morrice had zich reeds meester gemaakt
van het zwaard van den generaal, en toen
die zich gereed verklaarde om hen te verge
zellen, deed hij de deur open en ging vóói
de trap af, terwijl Gerald Alnutt volgde,
zoodat Rainsborough, tusschen die twee
ingesloten, weinig kans had te öntsnappen
Op het voorplein stond Kingsley alleen,
ofschoon hij nu vier paarden bij den teugel
hield: de soldaat, die als gids had dienst
gedaan, was teruggekeerd naar zijn post
aan de Noordpoort.
Een slonzige meid was bezig de gang te
doen toen het drietal voorbij ging Zij
bleef met open mond tegen den muur staan
kijken en vroeg zich af, waarom de middel
ste van de heeren zoo wit zag en zoo boos
keek
Rainsborough was inderdaad het verne
derende van zijn positie gaan beseffen en
hij zon reeds op wraak op die onbeschaam
de vijanden, die óf gek, óf dronken moesten
zijn.
Kingsley kwam snel naderbij met de paar
den en zijn gelaat helderde op, toen hij den
gevangene zag.
Maar deze zelve begon ineens te vloeken
op een manier, zooals hij misschien nog
nooit te keer was gegaan.
Daar hij vast en zeker had verwacht het
voorplein en de heele straat gevuld te zien
met zijn eigen manschappen, was het hem
dan al een onbeschrijfelijke teleurstelling,
dat hij daar enkel die eenzame figuur naast
de paarden zag staan.
Het overweldigend gevaar deed hem alle
voorzichtigheid uit het oog verliezen en met
een luiden schreeuw om hulp trachtte hij
Morrice terzijde te werpen, wat hem ook
waarlijk lukken mocht en waarna hij het lo-
nement uit en de straat op liep, het luide
uitschreeuwend, dat hij verraden was door
een paar moordzuchtigen, die hem nu nog
volgden.
En dit laatste was ook zoo: dat konden
PROPAGAND A-VERGADERING
„VOLKSONDERWIJS'' TE
OTERLEEK.
De afd. „Volksonderwijs" hield Woens
dagavond een propagandavergadering in
café de Vries, met als spreker den heer Klaas
de Vries.
De voorzitter, de heer P. Spaan Kz„
heette de aanwezigen welkom, in 't bizonder
den spreker, die zich de moeite had willen
getroosten naar Oterleek te komen.
De heer de Vries wees op de groote betee-
kenis van het openbaar onderwijs Daarin
zit een bindend element, wat geen andere
school heeft. Wie voor de jeugd zorgt,
zorgt tevens voor de toekomst, doch het is
van enorm belang hoe dat gebeurt. In een
dorp kan een school niet gemist worden, ook
niet te Oterleek. Spr. deelde mede dienaan
gaande bij den minister te zijn geweest, doch
het hangt nog steeds in de lucht, al heeft
spr. hoop, dat het niet tot opheffing zal ko
men.
Tegenover het bizonder onderwijs staat de
openbare school torenhoog. Feitelijk is de
openbare school de christelijke, immers ze
leidt op tot alle maatschappelijke en christe
lijke deugden, wat een groot beginsel kan
worden genoemd. De openbare school
brengt geen scheiding, wat de christelijke
school wel doet. Die scheiding is geen chris
telijke daad, ook met voor groote menschen.
In de Heilige Schrift wordt slechts één maal
over scheiding gesproken en wel in Matth
25, waar onderscheid gemaakt wordt tus
schen de rechtvaardigen en onrechtvaardiigen
De gansche wet wordt vervuld in dit ééne:
hebt Uw naaste lief als U zelve.
Welnu, het is de openbare school die daar
voor werkt en de basis legt, daar wordt ver
draa^zaamheid betracht. Een groot gevaar
is echter, dat men de openbare school niet
kent, haar doel en wezen niet begrijpt. Be
greep meri dat wel, dan zou Nederland niet
verscheurd zijn in allerlei groepen en
groepjes. Het bizonder onderwijs heeft het
openbaar overvleugeld, doch de openbare
school staat als één geheel tegenover 37
verschillende richtingen van het bizonder
onderwijs.
Toen in 1920 de wet tot stand kwam. zou
d° bizondere school haar recht hebben naast
d" openbare. Er zou een geliik bedrag per
leerling worden betaald, doch anderhalf
jaar later begreep de minister reeds, dat het
zoo niet ging De gevolgen van de pacifica
tie waren dan ook, dat de minister met een
stopwetje kwam.
De biz. scholen waren als paddestoelen
uit den grond gerezen, de kosten waren niet
meer te betalen. Thans komt het voor, dat
het bizonder onderwijs goedkooper is, dan
het openbaar, doch dat komt doordat de
openbare school wordt leeggezogen.
Minister Marchant wil beperking door
opvoering van de leerlingenschaal met 50
pCt. Spr. deelde verschillende krasse staal
tjes van schoolexploitatie mede. De open
bare school staat open voor iedereen, elke
dominé kan op de openbare school gods
dienstonderwijs geven. Volksonderwijs
wenschte dat te brengen binnen het leerplan
der scholen en thans is het bij de wet gere
geld. Dat er predikanten zijn, die weigeren,
is niet de schuld van de openbare school.
De opheffing van openbare scholen heeft
tot gevolg gehad, dat de ouders hun kinde
ren dan maar in vredesnaam naar een bij
zondere school dicht bij huis zonden. Mo
menteel zijn er reeds 301 openbare scholen
opgeheven, doch 60 pet. der ouders zijn trouw
gebleven, ondanks open wegen en gevaar
lijke overwegen, welke de kinderen vaak
moeten passeeren. De voorstanders van open
baar onderwijs worden uitgesloten van de
vrijheid, anderen gegeven, om hun -anderen
dat onderwijs te laten geven, wat ze wen
schen. Dat is een onrecht, het openbaar on
derwijs aangedaan, en dat moet en za! her
steld worden. Dr. Kuyper heeft indertijd ge
zegd, dat 2/3 van het Nederlandsche volk
naar de bijzondere school moest. Dit zal
evenwel nooit vervuld worden, daar hoopt
Volksonderwijs voor te zorgen. Deze organi
satie heeft hard gewerkt en is thans machtig
met haar 62.000 leden, doch de groei moet
doorgaan.
Bij het bizonder onderwijs werd nog geen
enkele school opgeheven, er zouden even
tueel 175 roomseh-katholieke scholen voor in
aanmerking komen, doch van die zijde zegt
men- hoogstens 12. waarvan dan nog 10 on
der bepaalde voorwaarden. En dat terwijl
er reeds 10 pet. van de openbare scholen
zijn opgeheven. Dat kan geschieden zoowel
door de gemeentebesturen als door Ged.
Staten, doch over het bijzonder onderwijs
heeft men niets te zeggen. De minister had
er op gerekend, dat het bijzonder onderwijs
vrijwillig tot opheffing van overtollige scho
len zou overgaan, doch men wil daar niet
aan meewerken.
Hoe staan wij. nu ten opzichte van de op
heffing van de openbare school te Oteileek?
Spr. ried aan met alle kracht te strijden voor-
het behoud, en het hoofdbestuur van Volks
onderwijs zal U ten dienste zijn, waar en
wanneer het maar noodig is. Het is een mid
delpunt van cultureel leven, dat behouden
dient te blijven.
De raad heeft met 6 tegen 1 stem besloten
de school te handhaven. Jammer van die
ééne stem, het beteekent een geringe ver
zwakking. doch de school kan evengoed ge
handhaafd blijven. Er zal evenwel voor ge
werkt moeten worden en één der midde1en
is: versterk de afdeeling van „Volksonde.-
wijs
Verschillende gestelde vragen, meer in
tieme aangelegenheden betreffende, werden
door den spreker beantwoord, waarna de heer
Spaan sloot met een woord van diank aan
den heer Klaas de Vries voor den mooien
avond.
Na aflcop gaven zich verschillende nieuwe
leden op.
EEN DERDE LUSTRUM.
Vrijzinnig Christelijke Jongeren
Bond.
Men schrijft ons:
Het derde Lustrum! 15 jaar: V. C.
J. BDe Orthodoxie was in de orga
nisatie van haar jeugd lang vóór ge
gaan, de Vrijzinnigen zouden volgen
Meer Jeugdbeweging, bij dezen, dan
Jeugdzorg. Ook niet door de ouderen,
maar door de jongeren zeiven begon
nen: een jong Remonstrantsch Predi
kant, destijds ds. Van Holk te Schoon
hoven. Met het doel: aan vele duizenden
jonge menschen om heel Nederland een
organisatie te verschaffen, zooals de
Vrijzinnig Christelijke Studenten Bond
(V. C. S. B.) er reeds eene bezet. En
het jongere zusje werd geboren, 't bleek
al aanstonds een voorspoedig kind.
Inter-kerkelijk als de opzet was, is de
V. C. J. B. dan ook uitgegroeid. De na-
oorlogsche jeugd voelde een geweldige
taak: „vernieuwing van de wereld en
ons leven". Een bij voorkeur gezongen
lied uit die dagen was: „Wij dragen de
schuld onzer tijden", en dit waren geen
woorden. Er was roepingsbesef, bewust.
Nieuw ontwaakte eerbied voor de aloude
Kerk. Opnieuw opzien tot den Christus
als éénig fundament. Verschillend genu
anceerd, deze jongeren, maar één in hun
doelbewust streven: „vernieuwing van
de wereld en ons leven"
„Soesterberg", het complex gebouwen
van den Nederlandschen Protestanten
Bond, was het eerste verzamelpunt. En
thousiaste sprekers meest predikan
ten geestdriftige jongeren. Bezinning
op de taak. Er werd daar op de hei ge
beden, en met vurig geloof aangepakt.
Wel eens onevenwichtig? 't Is mogelijk.
Maar oprecht en ernstig, deze jeugd. Er
was besef van de cultuurtaak van het
Vrijzinnig Protestantisme. Brochures,
sectie-boekjes om in de afdeelingen te
bespreken, boekwerken: het vloog alles
j van de pers. Hard werd er gewerkt, sa-
men de schouders er onder gezet, gewel
dig veel werk verricht. En zoo is het
gebleven. Laat ons daar maar eens even
met bewondering bij stil staan. In hoe
veel jonge levens, in die dagen, werd de
vlam ontstoken, een vlam, die nóg
brandt. Die ook in de gezinnen werd ge
bracht, welke inmiddels door hen zijn
gesticht.
Spoedig betrokken Studentenbond en
Jongerenbond samen het Bondscentrum,
Ambachtstr. 2 in Utrecht. En in 1926 be
gon het kampwerk. Duizenden jongens
en meisjes (de laatste jaren pl. m. 1500
per zomer) werden sindsdien bereikt, in
den moeilijksten leeftijd. Op den grond
slag van het Evangelie van Christus
werd aan hun innerlijk leven gebouwd.
Opdat ook zij toegankelijk zouden wor
den voor de taak, die God aan menschen
stelt: de heilige levenstaak. Geen neu
trale menschen! Maar menschen, die
partij kiezen vóór het Hoogste Goed.
In 1928 kwam de Rijzende Kerk er bij,
de speciale afdeeling voor de platte-
landsjeugd, met haar schoone symboli-
schen naam. Met twee algemeene secre
tarissen werd toen te Utrecht het pand
Brigittenstr. 16 geopend. Inmiddels
werd de C. C. gesticht: de Centrale tot
Organisatie van het Vrijzinnig Protes
tantisme, een soort contact-commissie
tusschen alle Vrijzinnige groepeeringen
in Nederland, alweer interkerkelijk dus.
Nu werd alles ingeschakeld. Meer dan
ooit groeide en groeit sedert de eenheid
van het Vrijzinnig Protestantisme in
Nederland.
Ondertusschen was als een rijke gave
het Oolwaardthuis te Arnhem, 't praca-
tige gebouw aan den Klingelbeeksche-
weg, aangeboden, en dankbaar aan
vaard. Heel vrijzinnig Nederland hielp
mee, om het te verbouwen en in te rich
ten, en het is een ideaal conferentieoord
geworden voor heel de beweging. Confe
rentie-zaal, bibliotheek, eet- en conver
satiezalen, een flink wandelterrein, alles
met heerlijke ligging aan den Rijn, geen
wonder dat een opgewekt vereenigings-
leven zich hier ontplooide. Ook zijn er
studiecellen, mede als vacantieverblijf te
benutten, waarvan op de grens van
Oosterbeek! een dankbaar gebruik
gemaakt wordt. En in Utrecht, centrum
des lands, werd perceel Nieuwe Gracht
27 voor de beweging ingericht: een com
plex van groote en kleine vertrekken. De
geheele administratie, ook van den
Vrijzinnig Protestantschen Radio Om
roep, welke juist haar tienjarig bestaan
herdacht, is hier ondergebracht. Een
complete staf van medewerkers is hier
dag in dag uit aan den gang.
Twee figuren worden in deze lustrum-
dagen herdacht: Professor Roessingh
en Professor de Graaf. Met welk een
aangrijpenden weemoed werd het be
richt van hun verscheiden ook in jon
geren-kringen ontvangen. Hoezeer' is de
ernst verstevigd, in het weten, dat man
nen als deze beiden op de Jeugdbewe
ging hun vertrouwen stelden! Hun bei
der portretten hangen in Oolgaardt en
in Utrecht. „Zij hebben den grondslag
gelegd voor het Nederlandsche Vrijzin
nig Protestantisme in de 20e eeuw, voor
zijn vernieuwing, voor zijn consolidatie,
voor de juiste opvatting van zijn taak
en opdracht". Zoo bericht ons het fraaie
Lustrum-nummer, dat in woord en
beeld de afgeloopen perioden overziet.
Ten slotte: wat wil nu de V. C. J. B
Als antwoord op deze gerechtvaar
digde vraag drukken wij de Boodschap
af, welke vóór in het Lustrumnummer
is opgenomen. En wij zijn er van over
tuigd, dat de afdeelingen van Noord-
Holland, in Alkmaar samengekomen,
Zaterdag en Zondag, voor de viering
van dit derde Lustrum, in het Loge-
gebouw, een hoog gestemd en feestelijk
samenzijn zullen beleven.
Boodschap van den V.C.J.B. bij zijn
3e Lustrum.
1. De Vrijzinnig Christelijke Jongeren
Bond wil na vijftien jaren arbeid als
zijn overtuiging uitspreken, dat hij
trouw wil blijven aan de roeping, die
hem van de oprichting af heeft bezield:
jonge menschen bereid te maken tot een
leven uit God in den dienst aan Zijn
heilige orde.
2. Dankbaar voor wat God ons
schonk, willen wij trachten in steeds
grooteren eenvoud en bereidheid aan
Zijn wil te gehoorzamen. Met schaamte
erkennen wij, dat we, door onze zelf
zucht, Zijn wil vaak onzuiver verston
den, dat wij Zijn gebod maar al te zeer
ombogen naar onze wenschen, Zijn Rij!
al te zeer in het verlengde dachten van
ono toekomstideaal. Mogen wij dan be
seffen dat de komst van het Godsrijk ii
het heden voorbereid moet worden door
geloovigen arbeid en werkzame liefde.
3. In dezen tijd van onrust en ont
wrichting heeft de wereld menschel
noodig, die staan voor waarheid en go
rechtigheid en in liefdevolle hulpvaai
digheid naast hun medemensch wille
leven. Het Christendom heeft in all
tijden hiertoe de menschen geroepen ei
aan het Humanistisch Christendom, da
sinds eeuwen juist ook in ons lan
zpo'n hervormenden en vooruitstreven
den rol heeft gespeeld, zijn bijzonder
opdracht gegeven.
Het is de taak van ons, jonge Vrijzin
nige Protestanten, om dit getuigenis
eeuwen opnieuw levend te maken onder
het huidige jongere geslacht.
4. Zoo weten wij ons mede verant
woordelijk gesteld voor de handhaving
der geestelijke vrijheid. Niet om der
wille van de vrijheid zelf, maar omdat
de waarheid eerst gediend kan worden
dóór de persoonlijk verworven overtui
ging. Immers, hoe kunnen wij, jongeren,
ooit de gaven, die God ons schonk, ont
wikkelen, als er geen ruimte is voor
zelfstandige vorming? Maar ook in het
maatschappelijk leven moeten wij de
geestelijke vrijheid een onmisbaar goed
achten, omdat wij vertrouwen, dat al
leen in een vrije ordening der gemeen
schap leidende kracht zal uitgaan van
wat hooger waarde heeft.
5. Ons leven is in de wereld. Onze
arbeid richt zich op de ontwikkeling
van het menschengeslacht. Of deze ten
goede of ten kwade zal leiden is onze
gemeenschappelijke verantwoordelijk
heid. Wij hebben te strijden voor een
steeds inniger solidariteit tusschen alle
volkeren, volksgroepen, standen en
klassen. De solidariteit is thans aller
eerst geboden tegenover de toenemende
schare van hen, die getroffen zijn dooi
de werkloosheid. Het is Holland's roe
ping om aan de sociale gerechtigheid
naar binnen, aan den rechtvaardigen
vrede naar buiten in volhardend geloof
te bouwen.
6. Het is in deze wereld, zoo ook in
onzen tijd, een waagstuk God oprechtte
willen dienen en den naaste als zich
zelf. Maar wij weten ons gedragen door
den Geest van Christus, die in het offer
voor de menschen deze wereld overwon.
Gods genade leidt hen van stap tot
stap, die zich zelf willen heiligen to<
werktuigen in Zijn hand. Zij worden te
Zijn getuigen. Hun rust is in God, maa -
hun leven is strijd.
Geboren IJsbrand, zoon van Klaas
den Hartigh en Grietje Maria Magdale-
na Klos. Grietje Antje, dochter van
Gerrit Haringhuizen en Neeltje van
Loon. Petronella Judoca, dochter van
Jacob Kopjes en Judoca Anna Rosalia
van Dosselaar. Margaretha Catha-
rina, dochter van Hendrik van der Sluis
en Neeltje Johanna Margaretha Vennik.
Overleden: Grietje Bos, echtge-
noote van Willem Slotemaker, oud 44
jaar. Adriana Maria Brink, echtge-
noote van Adrianus Wester, oud 37 jaar.
Gehuwd: H. Docter en D. Bleeker.
Bevallen: G. J. Smitde Winter,
d. N. SchouwsGooyer, d.
Overleden: I. Nijman, 47 jaar.
Geboren: Sietse, zoon van Jan
Blauw en Jantje Maijer.
Getrouwd: Jan de Wit en Antje
Vennik.
Overleden Rudy Muntjewerff,
oud 3 maanden.
NIEUWE NIEDORP (October.)
Geboren: Nicolaas, z. v. Nicolaas Wit
en Wilhelmina Johanna Maria Rohde.
Getrouwd: Matthijs Sepers en Cor-
nelia Janna Morel, te Barsingerhorn.
Overleden: Hendrik Keesom, oud 58
jaar, wed. v. Trijntje Kuilboer.
de logementhouder en zijn vrouw, en nog
vele anderen getuigen, die voor de vensters
van hun slaapkamers het tooneel gadesloe
gen. Morrice en Alnutt zaten hun gevange
ne na, met ontbloote zwaarden. Den ge-
gevangene naar Pontefract te brengen, was
nu geheel uitgesloten, maar hij moest uit
den weg geruimd worden of hun eigen le
ven liep gevaar.
Met het gezicht voorover lag er een doode
dien ochtend op de binnenplaats van de
„Gouden Haan", terwijl Morrice en Alnutt
de zwaarden in de scheeden staken en te
rugijlden naar de plek, waar Kingsley hun
paarden gereed hield.
Met bleek gelaat en trillende lippen
sprengen zij in het zadel.
Een wedren met den dood, of liever tegen
den dood, was het nu geworden, want het
heele logement was reeds in opschudding
en de verschrikte eigenaar besefte hoe ge
weldig de tcorn van den lord Protector zou
zijn als hij hoorde van den moord, die had
plaats gehad in de „Gouden Haan".
Intusschen reden kolonel Morrice en zijn
vrienden met lossen teugel door de straten
van Doncaster en gaven hun paarden nog
eens extra de sporen, toen ze dicht bij het
bruggetje kwamen, dat naar den weg van
Pontefract leidde.
Nu al gedurende een half uur was er me
nige blik vol angst den kant van het loge
ment uit gericht, maar nu was het tot een
bepaald gevecht gewerden en de Rondhoof
den waren zéér onvoorspoedig, want de
eerste aanval van hun vijanden was zóó ge
weldig, dat zij, ondanks hun overmacht,
zich gewonnen moesten geven en hals over
kop vluchtten.
Vol angst vroegen allen in Doncaster
zich later op den dag af: hoe zou generaal
Cromwell wraak nemen, als hij hoorde van
den dood van zijn meest vertrouwden colle
ga, George Rainsborough?
HOOFDSTUK XX.
Wraakneming van Cromwell.
„Helaas", zuchtte doctor Stapleton, ter
wijl hij met sir Hugh Ainslie naast zich den
tuin op en neer stapte. „Ik vrees, dat de ver
gelding schrikwekkend zal zijn voor die
stoutheid".
„Toch was het knap gedaan", meende de
jonge baronet, „en het zou ook meesterlijk
geslaagd zijn, als niet onvoorziene omstan
digheden
,Och, och, wat zou menig lot van menig
land anders zijn beschikt, als niet die be
wuste „onvoorziene omstandigheden
„Maar toch geloof ik, dat Cromwell het
op 't oogenblik veel te druk heeft om aan
dacht te kunnen schenken aan Pontefract,
of zelfs aan het wreken van den dood van
zijn vriend".
„Een groot man", antwoordde doctor
Stapleton, „en Cromwell is een groot man,
hoezeer wij het ook oneens mogen zijn met
hem, heeft het nooit te druk om zijn eer te
wreken! De moord op Rainsborough is in
zijn oogen natuurlijk iets onvergeeflijks!"
„Toch hoop ik dan, dat die wraakneming
nog niet allereerst aan de orde kan komen!
Want onze zaak heeft den laatsten tijd al
genoeg tegenspoed ondervonden. Hé, was
de poging om den koning te bevrijden, toch
maar geslaagd!"
Nog een oogenblik traden de heeren zwij
gend naast elkaar voort, tot de komst van
Marjorie het sein was voor haar vader om
naar zijn studeerkamer terug te gaan, ter
wijl Hugif haar bij de hand vatte en haar
door den tuin naar het bosch leidde.
„Waarom zou somber, liefste?" vroeg
hij met voorgewende opgewektheid „Is de
pastei in den oven verbrand, of
„Neen", antwoordde zij, hoogst-ernstig,
„het is geen kwestie van een pastei, maai
van Pontefract. Denk jij ook, net als Bar
bara, dat Cromwell er een leger op zal af
sturen, om den dood van Rainsborough te
wreken?"
Ainslie schudde het hoofd:
„Neen, liefste, daar weet ik niets van. En
ik ben altijd geneigd om de lichtpuntjes te
zienDaarom, kindje, laat ons liever
over onszelven praten en van de dagen, die
komen zullen!"
,Nu, praat daar dan zóó lang over, tot ik
zelve er in gelooven ga en er van droomen
kan, zooalsja, zooals een maand gele
den. Maar nu kan ik slechts met ontzetting
aan de toekomst denken".
Hij sloeg den arm om haar middel en
toch gingen ze zich nu een oogenblik verdie
pen in schoone liefdesdroomen: de natuui
was immers zoo uitnoodigend met dien heer
lijken September-zonneschijn. die kleurige,
geurige bloemen en de vroolijk zingende vo
gels.
(Wordt vervolgd.)