MODE-TIPS
OM ZELF TE MAKEN!
BONT
EN WAAR
HET TE DRAGEN.
VOOR ONS HUIS.
De zolderkamer.
KRUIMPJES.
HET MENU VOOR DE HEELE WEEK.
KLEINE WENKEN.
HOLLYWOOD-NIEUWS.
Als ik een vrouw was
CORRESPONDENTIE.
LAATSTE WOORDEN VAN
BEROEMDE VROUWEN
ONS WEKELIJKSCH KNIPPATROON.
No. 47a
Een winterseizoen zon
der bont is in de
mode ondenkbaar. Het
komt alleen maar aan
op het meer of minder.
Dit seizoen staat in het
teeken van het min
dere.
Oorspronkelijk was
bont bedoeld om te ver
warmen. Tegenwoordig
veroorlooft madame
Mode dat nog slechts
af en toe, als ze bont
bijvoorbeeld verwerkt
tot een losse kraag met een bijpassende
mof. Of tot een groote puntige kraag en op
gestikte zakken van bont, of tot randen
bont, die langs de kraag van stof genaaid
worden met een bijpassende ceintuur.
De andere bontgarneering is alleen maar
decoratie en beeft met het oorspronkelijke
doel niets meer te maken.
Of zou U willen beweren, dat de bontgar
neering aan cie avondjapon bedoeld is om de
draagster te verwarmen?
Of de garneering aan de bovenmouw van
de middagjaponnetjes? Heel aardig is de
heele bovenmouw van bont op de namid
dagmantel.
Vele handschoenen hebben kappen van
bont. Een andere nieuwigheid is om hand
schoenen te dragen met een bovenkant en
ingezette duim van bont (meestal astra
kan) en een onderkant van hetzelfde mate
riaal, waarvan het toilet is vervaardigd.
Zoo ziet U, dat bont, al is het slechts in
kleine hoeveelheden, toch een groote rol zal
spelen in de mode van het aanstaande win
terseizoen.
JE ANNE DE FL.
gebruik heeft ge-
venster: een echt
en smal en uitge-
Een heeleboel menschen hebben nog altijd
een tegenzin in een zolderkamer. Dat stel
len ze zich voor als het toonbeeld yan on
gezelligheid en akeligheid.
Kijk de beide teekeningen eens aan. Zijn
flat voorbeelden van ongezelligheid? En het
«fm toch afbee'dino'en van een zolderkamer!
Maar een zolderkamer, waarbij men van de
verschillende karakteristieke eigenschappen
van het vertrek, zooals de schuine betim
meringen bijvoorbeeld,
maakt.
Nemen we eerst het
zolderkamerraam. Lang,
bouwd. Dit is de eenige plaats, waar het
licht genoeg is, om te werken, te schrijven,
of te le7°n. Er voor maken we een plank,
met aan beide zijden een kastje, waarin ver-
schi .ende boeken, enz een plaats kunnen
vinden. Voor het venster komt een een
voudig wit tulen of mousselinen gordijntje.
Het overgordijn is van gestreente landhuis
of handweefstof. De stoel, die'voor de ge-
improviseerde „schrijftafel" staat, is over
trokken met hetzelfde materiaal van het
overgordijn, evenals het divanbed
Dit divanbed wordt met het hoofdeinde
geplaatst tegen het kastje, dat een deel van
de schrijftafel uitmaakt. Zoodoende krijgt
meu de indruk van een ombouw,
Aan het andere einde van het divanbed
wordt eveneens een vrij laag kastje ge
plaatst, dat aan de voorkant twee deuren
heeft. In dit kastje kan men het linnengoed
e.ri. opbergen.
Erop schikt men tusschen twee moderne
boekensteunen eenige werkjes, die tot de
lievelingsboeken behooren. Een plastiek of
een pul met bloemen op de „schrijftafel"
geven het geheel een gezellige sfeer.
Het behang is effenkleurig en zoo licht
mogelijk gekozen, zoodat het kamertje nlot
onnoodig verduisterd wordt.
Een Japansche mat op den grond en
eenige aardige etsen of schilderijtjes tegen
22 of 23 jaar. Maar <ian zou ik ook het
heele leven met mijn man willen deelen: zijn
zaken, zijn vreugde, zijn zorgen. Zonder de
leiding van alles op me te willen nemen
als ik een vrouw was, natuurlijk.
Ik zou de dagen in twee deelen verdeelen:
in de eene helii zou ik alles doen, wat mijn
man plezier deed en in de andere helft, zou
ik alles doen, wat mij plezier deed.
Ik zou niet te veel spieren willen hebben;
maar ik zou toch veel sport beoefenen: ten
nissen, paard rijden, zwemmen, golf spelen
en ik zou zooveel mogelijk In de frissche
lucht verblijven om een lenig en gezond
lichaam te hebben.
Ik zou geen behoefte voelen om te koken.
Omdat ik nu eenmaal een man ben, vind ik
het af en toe, als ik op jacht ben, erg leuk.
om zelf mijn maaitijden te bereiden. Maar
ik vind bet een schrikbeeld te denken, dat
men daartoe gedwongen kan zijn.
Als ik een vrouw was, zou ik op mijn
kleetüng zoo veel besparen, dat ik een
keukenmeid kon houden. In ieder geval zou
ik de huishoudelijke plichten tot op een
minimum reduceeren.
Ik zou ook kinderen willen hebben; maar
alleen dan, wanneer ik er zeker van was
het hen aan niets hoeven te laten ontbreken.
Ik zou me echter met, zooals zooveel
moeders doen, geheel voor mijn kinderen
opofferen. Ik zou door blijven gaan, me
elegant te kleeden, uit te gaan, om levendig
en, zelfs in de oogen van mijn kinderen, in
teressant te blijven.
Ik zou niet behooren tot die passieve en
ongeinteresseerde vrouwen, die zichzelf het
leven vervelend en eentonig maken. Ik zou
mijn eerbaarheid als de mooiste eigenschap
beschouwen, die men bezitten kan.
En dan nog een ding, waarin ik zou af
wijken van alle andere vrouwen: ik zou niet
bang zijn om ouder te worden. Ik vind, dat
oude menschen de gelukkigste z'ijn. Er zijn
toch zooveel charmante en knappe oude
dames. Ze hebben zoo veel begrip, geduld
en verstandige ironie.
De ouderdom is van alle leeftijden de
beste en ik zou hem met vreugde op me
nemen, als ik een vrouw was...
Al kan men het geluk niet koopen, geschonken
wordt het niemand.
De tijd heelt wondenmaar menigeen beleeft
de genezing niet meer.
den muur voltooien tenslotte dit uiterst
gezellige zolderkamertje.
De kastjes kan men van gewoon wit hout,
zonder moeite, vervaardigen en ze daarna
verven in een kleur, die harmonieert met
de andere kleuren In het vertrek.
DINA VAN Z.
ondag:
juliennesoep;
carbonaden, bloemkool met witte sau$
gekookte aardappelen;
roompudding met confituren.
Maandag:
roastbeef, snijboonen,
pelen;
gries met rozijnen.
Het is niet zoo erg, moeders, wanneer jongens
eene onder elkaar vechten. Dat is zoowel geeste
lijk als lichamelijk gezond. Help hen niet en
haal hen ook niet uit elkaar. Uw jongen zal dan
door zijn vriendjes uitgelachen worden. Beklaag
hen ook niet te veel, als ze eens een flink pak
slaag van een andere jongen hebben gehad.
Meestal was daar wel reden toe.
D. V. Z.
Dinsdag:
aardappelsoep;
osselappen, sperciebonen, gekookte eer*
dappelen;
fruit.
Woensdag:
biefstuk, andijvie, gebakken aardappelen;
rijst met bessensap.
Donderdag:
kalfslappen, savoyekool, gekookte aar*
dappelen
broodpudding.
door
CLARK GABLE.
Als ik een vrouw wasMaar hoe kan
ik de gedachten van een vrouw raden? Ik
voel niet, ik denk niet en reageer niet als
een vrouw. Ik heb nooit een vrouw willen
zijn. Ik ben een man. Ik beweer niet, iets
te weten, wat (Je vrouwen aangaat.
Toch, als ik een vrouw was, zou ik mij
het meeste bekommeren over mijn „per
soonlijkheid." Dat is hetgene, dat er op aan
komt. Ik zou me meer met mijn innerlijke
eigenschappen, dan met mijn uiterlijk, bezig
houden. Ik zou aardig en aantrekkelijk wil
len zijn; maar correct. En ik zou probeeren
me elegant en smaakvol te kleeden. Maar
de „persoonlijkheid" bleef hoofdzaak. Boven'
dien zou ik, ook als vrouw, een heele goede
opvoeding willen hebben. Verder zou Ik me
in iets, onverschillig wat, „specialiseeren"
en ik zou goed werken.
Ik geloof, dat de Amerikaansche vrouwen
de gelukkigste ter wereld zijn, omdat ze
haar Individualiteit behouden en als gevolg
daarvan haar onafhankelijkheid.
Als ik een vrouw was, zou ik in staat
zijn mijn brood te verdienen, onverschillig of
ik het noodig had of niet. Ik zou niet ge
dwongen willen zijn te trouwen of getrouwd
te blijven, alleen om dat ik niet in staat
was, iets anders te beginnen. Als ik een
vrouw was, zou ik tooneelspeelster willen
zijn. Dat past meer bij een vrouw, dan bij
een man.
In de omgang met mannen zou ik zeer
gereserveerd zijn. Flirten is heel aardig, als
men ernstig blijft. Maar het gevaar is, te
vaak ernstig te blijven. Ik zou er de voor
keur aan geven, voor een „koele" vrouw,
dan voor een „lichtzinnige" vrouw door te
gaan. Ik zou me alle mogelijke moeite
geven, om alles wat „gewoon" is, te ver
mijden.
Ik zou ook niet al te jong trouwen. Met
BELGRADO, Oct. '34.
In Belgrado en in de Balkan Is de machine
duur. Menschenkracht is goedkooper.
Daarom benutten alleen heel rijke menschen
de mooie, buiten!andsche machines, die met
veel lawaai in een heel korte tijd bergen
hout, voor huishoudelijk gebruik in kleine
stukjes hakken. Alle anderen nemen Alba-
nische houthakkers in dienst, die wel lang
zamer, maar tevens goedkooper werlien.
Ook Moestafa was zoo'n Albaneesche
houthakker, krachtig en groot, duister,
stug en zwijgzaam als allen van zijn volk.
In de schilderachtige dracht van de Albani-
sche bergstammen, lange nauwe broek uit
grof wit laken, een wambuis van geitenvel
en een klein wit kapje, dat alleen het ach
terhoofd bedekt. Zijn trekken zijn hard,
maar scherp gesneden, van' die exotische
schoonheid, die een oeroud volk eigen is.
De Albaniërs zijn het oudste volk van de
Balkan.
De Albaneezen zijn beleefd; maar ze zijn
ook wantrouwend. Het is gemakkelijker het
vertrouwen te winnen van een Amerikaan
sche millionnair, dan van een Albanisch
houthakker. Want een Albanees, ook de een
voudigste, is te trotsch om vreemden zijn
zorgen en moeilijkheden toe te vertrouwen.
Zoo was Moestafa ook. Jarenlang kenden
we elkaar, tot bij me eindelijk waardig
keurde iets van zijn leven te vertellen. Zijn
leven, dat is de geschiedenis van de mees
ten van zijn stamgenooten. Allen zijn slaven
van hun bergland, de strenge volkszeden en
de bloedwet.
Het leven, daar in de bergen, vertelde
Moestafa, is niet gemakkelijk. De bodem is
arm, de dorpen verstrooid, de boerenhutten
zijn vaak uren ver van elkaar verwijderd.
De landopbrengst is niet genoeg om alle
gezinsleden te onderhouden en daarom
moeten alle jonge mannen naar het buiten
land om in de vreemde hun brood te ver
dienen. Toch kunnen ze het vaderland niet
vergeten. Zoodra ze een weinig geld- ge
spaard hebben, keeren ze terug en dan bfe-
ginnen de moeilijkheden pas goed. Want het
oude gebruik wil, dat de terugkeerende
jonge man, trouwt. Een vrouw te krijgen in
de Albaneesche bergen kost geld. Huwbare
dochters vormen de grootste schat van een
Albaneesch gezin. Ze worden voor duur geld
verkocht. Een volwassen Albanees moet een
vrouw hebben. Anders is hij minderwaardig,
de armste onder de armen. Om een vrouw te
krijgen zijn twee middelen: haar te koopen
ofte rooven. Wordt hij roover en ont
voert hij het meisje, dan vangen de gen
darmen hem of valt hij als offer van de
bloedwraak. Daarom trekt een Albaniër
naar de vreemde, en spaart daar om, na
terugkeer in het vaderland, een vrouw te
kunnen koopen.
Maar de vrouwen zijn niet goedkoop.
„Bij jullie in de stad is het prachtig," zei
mijn vriend Moestafa, toen we over deze
dingen spraken, „daar loopen de vrouwen
in troepen rond. Je behoeft je hand maar
uit te steken en je hebt er zooveel je wilt."
Toen vroeg ik hem, waarom hg dan ook
niet een meisje uit de stad nam, als de Al
banische zoo kostbaar zijn.
„Nee, dat gaat niet, antwoordde Moes'
tafa. „Een Albanees mag alleen met een Al
baneesch meisje trouwen. Met een ander
trouwen Is een zonde. De heele stam zou
mij verachten en (iat Is erger dan de dood"
Dr. DE CR.
De woorden, die groote geesten gezegd
hebben, voor ze de laatste adem uitbliezen
zijn onsterfelijk gewordena. Ook van beroem
de vrouwen zijn vele woorden bewaard ge
bleven.
Zoo klaagde Cleopatra stervend: „Nee, mij
zal men nooit meer voor den triomfwagen
spannen."
Jeanne d'Arc zei op den brandstapel: „Al
mijn stemmen waren van God. Alles, wat ik
gedaan heb, heb ik op Gods bevel gedaan
nee, mijn stemmen hebben me niet bedrogen
De heftige pijnen, die koningin Louise van
Pruisen leed, ontlokten haar de woorden
„Heer Jezus, maak het kort."
Madame de Stael sprak: „Ik heb God be
mind, mijn vader en de vrijheid.'
Madame Roland, die onder de guillotine viel,
beklom het schavot met de volgende woor
den: „Oh, vrijheid, wat geschiedt toch alles
in uw naam."
gekookte aardap»
Vrijdag:
gebakken bot, rijst;
eieren, komkommersla,
tjes;
karnemelkpap.
aardappelballs*
Zaterdag:
runderrollade,
appelen;
wentelteefjes.
spruitjes, gekookte aard-
Nr. 501: aardig eenvoudig jurkje van
wollen stof, gegarneerd met biezen van
andere stof. Benoodigd materiaal: 3 meter
van 130 centimeter breedte en voor de
garneering: 25 centimeter. Prijs van het
patroon: 0.50 ets. per stuk,
Nr. 502: mooie gedistingeerde japon van
donkere stof, gegarneerd met een vest- en
mouwkapjes van wit satijn, Benoodigd ma
teriaal 3 meter donkere stof van 130 oen-
timeter breedte en 50 c.m. satijn. Prijs van
het patroon: 0.50 ets. per stuk.
Nr. 503: jonge-damesjurk van donker
blauwe stof. Sportief model; de garneering
bestaat uit een kraagje en manchetjes van
wit piqué. Benoodigd materiaal: 3 meter
van 130 c.m. breedte en 50 c.m. piqué-
Prijs van het patroon: 0.50 ets per stuk.
Nr. 504: grappige japon van lichte wol-
len stof met aparte garneering. Deze gar
neering bestaat uit strikken van gekleurde
zijde in een contrasteerende kleur. Benoo
digd materiaal: 3 meter stof van 130 centt-
DE GEBORDURDE BLOUSES.
naar het voorbeeld van de Hongaarsche en Poolsche klee
derdrachten, zullen ook dezen winter gezien worden. Ze
worden vervaardigd van crêpe de chine of voor het
koude jaargetijde: wollen mousseline. De kleuren, die
voor het borduursel gebruikt worden, zijn rood, blauw,
groen, geel en zwart.
Voor de bloem gebruikt men de volgende kleuren:
zwart of heel donkerblauw voor het hart, de eerste rij
bloemblaadjes rood de tweede
geel, evenals de kruissteken,
die het hart versieren. De
kleuren van de andere motie-
tieven kan men naar verkie
zing nemen.
Dit borduursel komt op de
mouwen en op de voorkant.
De halsopening is zeer ori
gineel. Men haalt de hals op
die vereischte wijdte in; dit
doen we zoo'n keer of vier
boven elkaar. Daarna verbin
den we deze rijen met een
kruissteek (zie afbeelding)
Men denke er aan, hier voor
contrasteerende kleuren te
kiezen. Ook de taille behan
delt men op dezelfde manier
en men sluit de blouse aan de
beide zijkanten met een ge
haakte knoop.
Voor de blouse hebben we
bfj een stofbreedte van 120
centimeter 1.15 meter mate-
>aal noodig; maar bij een
ireedte van 100 centimeter
moeten we op zijn minst 1.50
meter stof koopen. En dan
nog alleen, als men een mid
delmatig, dus niet al te groot
figuur heeft
meter breedte en 50 centimeter gekleurd#
z(jde. i
Deze patronen zijn in alle maten tegen
de aangegeven prijzen te verkrijgen bij de
„Afdeeling Knippatronen" van de Uitge
versmaatschappij: „De Mijlpaal", postbox
175, Amsterdam.
Toezending zal geschieden na ontvangst
van het bedrag, dat kan worden voldaan
per postwissel, in postzegels of wel per
postgiro 41632.
Den lezeressen wordt vriendelijk verzocht
bij bestelling duidelijk het nummer van
het verlangde patroon en tevens de ge*
wenschte maat; d.w.z. boven-, taille-, heup
wijdte, enz., te vermelden. Gelieve verder
naam en adres goed op te geven. Men voor
komt daardoor onnoodige vertraging in de
MARIAN B. opsturing.
