DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
VROUWEN VAN DE
UIVERBEMANNING.
T^xtqjdiiksdi OueczicfU
Nervositeit vóór de Saarstemming.
^Buitenland
Strijd tusschen nazi's en socialisten.
No. 303 Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK.
Maandag 24 December 1934
POSITIE VAN DE BEZETTINGSMACHT
Wat vandaag de
aandacht trekt
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS PER GEWONE ADVERTENTIEN
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25. tfroote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
136e Jaargang
Er zijn van die jaarlijks wederkeerende
dagen, die altijd dezelfde stemming en de.
zelfde stille vermaning brengen.
Het is elk jaar weer Kerstmis, hoe de
wereld er ook uitziet en wat 's menschen lot
ook moge zijn.
Er stonden Kerstboompjes in de loopgra
ven, toen de verschrikkelijkste aller oorlogen
honderd-duizenden verminkt en bloedend op
het slachtveld achterliet, er zijn Kestliederen
gezongen achter de muren van ellendige ge
vangenissen, waarin menschen waren, die
aan hun huis en hun jeugd dachten.
Er zullen dit jaar Kerstboompjes staan
in huizen, waaruit werkloosheid en armoede
het laatste spoor van welvaart hebben ver
dreven. Hoezeer de crisis haar afbrekend
werk ook aan mensch en omgeving verricht
moge hebben, op Kerstavond zal er een
boompje zijn, desnoods met een enkel flakke
rend kaarsje, en er zullen menschen zijn, die
door dat lichtje de stemming van deze wij
dingsdagen zullen gevoelen.
Kerstfeest is geen feest van verbittering,
maar van toenadering en aaneensluiting en
daarom is het zoo mooi, dat men overal be
reid is een offer te brengen om althans op
dagen als deze in elk donker huis een licht
straaltje te laten schijnen.
Er kan geen geluk zijn, wanneer men met
een leege maag in kommervolle omstandig
heden bijeen is. De Kerstgedachte groeit
niet in den mensch, die door gebrek aan het
allernoodigste slechts oor en oog voor het
materieele heeft.
Het stadsbestuur heeft besloten aan allen,
die daarvoor in aanmerking komen een extra
Kerstgave te verstrekken en door inzamelin
gen van het Leger des Heils en ditmaal ook
van de couranten, is het mogelijk in de ge
zinnen der bekende en der stille armen op
Kerstmis een oogenblik de zorgen van allen
dag te laten vergeten.
In Alkmaar zal op de beide Kerstdagen
geen gebrek worden geleden en dit te weten
maakt, dat wij allen zooveel gelukkiger bij
elkaar kunnen zijn en dat de lichtjes van
onze Kerstboomen de herinnering aan zoo
veel goeds en schoons uit vervlogen jaren
des te gemakkelijker in ons wakker kunnen
roepen.
Kerstfeest, dat is het vredesfeest, dat is
het feest waarbij de gezinsleden zich meer
dan ooit één gevoelen, dat zijn de dagen
waarop alles wat men in ons leven aan mooie
gedachten en goede voornemens wakker
riep weer in onze herinnering komt.
Er zijn Kerstdagen geweest, waarin wij
als kleine kinderen verrukt naar den sprook
jesboom opzagen als een zangkoortje den in-
drukwekkenden Engelenzang deed hooren.
Eere zij God in den hooge, in menschen
een welbehagen.
Wij hebben Kerstavonden in kerken ge
kend, waarna de bezoekers diep onder den
indruk huiswaarts keerden en waarbij in
ieder hart het gevoel was ontloken, dat wij
menschen, op onzen levensweg niet alleen
voor onszelf moeten zorgen, maar dat de
ware Christen om zich heen ziet en geeft
van wat hij heeft om anderer leed te kunnen
verzachten.
Wij hebben Kerstavonden gekend als
allen, die eens in het ouderlijk huis tesamen
waren van heinde en ver weer bij elkander
waren gekomen en een gelukkig ouderpaar
den kring rondkeek en zich verheugde, dat
op dezen gewijden stond allen, die elkaar
liefhadden, weer als vanouds bijeen waren.
Wat is het, dat deze dagen zoo heel bij
zonder doet zijn, wat is het, dat zelfs de
meest verstokten onder ons het hoofd doet
heffen en doet luisteren als de Kerstklokken
luiden?
Het is het oude Kerstverhaal, de ontroe
rende vertelling van het kindeke, dat daar in
een armzaligen stal werd geboren en be
stemd was om Koning der Koningen in
aller menschenharten te zijn.
Het is de geschiedenis van de ster, die aan
den hemel verscheen en de herders deed op
kijken, toen de engelen het „Vrede op aarde
hebben gezongen.
Vrede op aarde.
Vrede op de plaats waar het krioelt van
menschen, die bezig zijn zich met hun elle
bogen een weg te banen, waar juist in deze
jaren van werkloosheid en malaise, een zoo
schrijnende tegenstelling van bevoorrechten
en maatschappelijk veroordeelden wordt ge
vonden.
Hoe staat deze wereld gewoonlijk in het
teeken van het egoïsme, in het teeken van
eerst om zich zelf en dan pas om een ander
te denken!
Maar hoe heerlijk is het te weten, dat er
ten slotte een dag aanbreekt, een Kerstdag
waarop een innerlijke stem nadrukkelijk tot
ons zegt: denkt om de ster van Bethlehem,
denkt om de vermaning, welke de Koning dei
Koningen heeft gegeven „Vrede op aarde, in
menschen een welbehagen".
Waneer die stem verstaan wordt, wanneer
de lichtjes van den Kerstboom ook nu weer
de kracht hebben zoo veler schijnbaar geslo
ten harten een oogenblik te openen, dan zal
bewaarheid worden, dat er in elk mensch,
zelfs in den meest verstokten egoïst, iets van
medelijden en zelfopoffering is en dat, wan
neer dit plekje in 's menschen hart slechts
door het Kerstlicht getroffen wordt, die
mensch toegankelijk zal zijn voor de ware
•beteekenis van de Kerstgedachte.
Stemmingsdagen als deze zijn het, die ons
in het rustelooze leven in vrede en vriend
schap bijeen doen zijn en ons tijd en gelegen
heid gevèn onszelf te onderzoeken.
Moge in het donkerste der dagen de
Kerstgedachte de kracht der ontroering heb
ben, zoodat wij opnieuw tot het besef komen,
dat het menschelijk leven niet op egoïsme
maar op naastenliefde en zelfopoffering
moet gebouwd zijn.
Dan zullen de Kerstklokken dit jaar niet
tevergeefs geluid hebben.
Over drie weken is de volks
stemming in het Saargebied
achter den rug, op Zondag 13
Januari valt de beslissing. In
het laatste stadium heeft de
strijd over het lot van de Saar
een heel ander karakter gekre
gen. Aanvankelijk scheen de
strijd te zullen gaan tusschen
Duitschland en Frankrijk. Nu
wordt de strijd gevoerd tus
schen het nationaal-socialis-
tische regime en de anti-Hitle-
rianen, men kan ook zeggen:
tusschen de nazi's en de emi
granten.
Toen Barthou nog minister van bui-
tenlandsche zaken was in Frankrijk,
trachtte dit land de stemming te be-
invloeden. Barthou wilde het den bewo
ners van het Saargebied gemakkelijk
maken om voor behoud van het Volken-
bondsbestuur (status quo) te stemmen
door hun een tweede volksstemming in
het vooruitzicht te stellen tegen den tijd,
dat Duitschland niet meer nationaal-
socialistisch zou zijn. De Volkenbond
zou daarom moeten bepalen, dat de
stemmers voor status quo zouden stem
men voor een tijdelijk regime, gelijk ook
de socialisten en andere anti-nazi's
wenschten. Na B)ü+'>«i's dood was Dou-
mergue nog bereid om Fransche troe
pen naar de Saar te zenden, indien daar
gevaar voor een staatsgreep der nazi's
zou dreigen. Doch sinds het optreden
van Laval is er een wijziging gekomen
in de houding van Frankrijk.
Men maakte aldus de Fransche reke
ning op: blijft het Saargebied ender Ge-
neefsch bestuur, dan houden we de ge
legenheid om dat gebied als ruilobject
te gebruiken bij een Fransch-Duitsc'ie
vereffening. Meer dan een ruilobject kan
het echter niet zijn, want echt Fransch
wordt het gebied nooit. Tegen dat voor
deel bij eventueele onderhandelingen
staat dan echter het nadeel, dat we een
ongeregelden, zelfs zeer gevaarlijken
toestand aan de grens bestendigen. Het
voordeel weegt niet op tegen het nadeel,
beter is het zoo spoedig mogelijk een
vergelijk met Duitschland te zoeken
over de Saar. Dan ontstaat een gunstige
atmosfeer tegen den tijd, dat de bewape
ning geregeld moet worden, welke kwes
tie, in tegenstelling tot de kwestie van
de Saar, van vitaal belang is voor
Frankrijk.
Wilde Duitschland een vergelijk? Het
bleek van wel. Berlijn had er offers voor
over om zijn positie aan de Saar en ziin
verhouding tot Frankrijk te verbeteren.
Daarom kon er onder Moisi's leiding te
Rome en daarna te Genève een voorloo-
pig accoord worden gesloten: Betalings
kwesties der mijnen werden geregeld.
Frankrijk zag van toepassing van zijn
recht om bezettingstroepen te leveren af.
Duitschland legde een veiligheidszone
van 40 K.M. rond het Saargebied en
aanvaardde een neutrale politiemacht.
Het bolwerk van Braun.
Nederlanders, Engelschen, Italianen
Zweden hebben troepen gezonden naai
de Saar. Sinds Zaterdag zijn allen daar.
De troepen zouden overbodig zijn, in
dien er na het Fransch—Duitsché ver
gelijk niet nog een andere, bittere strijd
gestreden werd. Om de toekomst van de
Saar gaat het nu eigenlijk niet, althans
niet in de eerste plaats.
Op 13 Januari strijdt men nu over de
ze vraag: zal de macht van het natio-
naal-socialisme zich uitbreiden of zal
zij ingeperkt worden? Inp-erking betee-
kent hier een nederlaag lijden. De vraag
is dus, of Hitier op 13 Januari een nieu
we overwinning zal behalen of dat hij
een gevoelig échec zal lijden.
Aldus heeft Max Braun, de aanvoer
der van de socialisten in het Saarge
bied, de beteekenis van het referendum
begrepen. In een artikel in de Daily He
rald overdrijft Braun de gevolgen van
een overwinning van Hitier (misschien
uit wanbegrip, misschien uit overwegin
gen van tactiek) als hij zegt, dat de na
zi's na den val van de Saar den weg vrij
zullen hebben naar alle buurstaten van
Duitschland, naar Luxemburg, België,
Nederland, Tsjechoslowakije, Denemar
ken en in staat zullen zijn zelfs in Frank
rijk invloed uit te oefenen. Hij onder
schat de weerstandskracht der genoem
de landen wel zeer, wanneer hij aldus
de gevolgen van een Duitsche overwin
ning schetst. Maar aan Braun's sensati-
oneele voorspellingen ligt dit juiste ge
voel ten grondslag, dat met de Saar een
der belangrijkste bolwerken van anti-
Hitlerianisme zou vallen. Aan de Saar
ligt het eenige gebied, waar Hitler's te
genstanders vrij onder een zuiver Duit
sche bevolking kunnen werken. In
Praag zijn de anti-nazi's immigranten,
die morgen aan den dag hun vrijheid
van actie kunnen verliezen, als de Tsje-
choslowaaksche staat belang mocht krij
gen bij een vergelijk met Duitschland.
Daar ginds werkt de socialist onder
vreemden. In de Saar bezit hij onder
Volkenbondsbescherming een Duitsch
tuighuis voor den strijd tegen het natio-
naal-socialisme.
Daarom hechten èn Braun èn Hitier
zooveel aan de beslissing van den 13en
Januari.
De troepenmacht.
In dit licht moet men de positie van
de internationale troepen zien.
Voor de meeste waarnemers ter
plaatse staat de uitslag van de stem
ming reeds vast, er zou een groote meer
derheid voor Hitier te wachten zijn. Tal
van symptomen wijzen in die richting,
zoo werd de stad Saarbrücken in een zee
van hakenkruis- en zwart-w it-roode
vlaggen gedompeld bij 't vernemen van
het verbod om na dien dag te vlaggen.
In de hoofdstraten hingen deze vlaggen
bijna huis aan huis. Daaruit mag men
echter niet afleiden, dat de stemming
slechts een formaliteit zal blijken en de
dagen daarvóór slechts de voorbereiding
van een feestdag van den overgang. De
socialisten doen hun uiterste lest om
hun bolwerk te gehouden, zij zenden
zelfs (gelijk de Daily Tel. meldt) aan de
Engelsche officieren hun propaganda-
lectuur. In hun benarde positie kunnen
zij zich tot wanhoopsdaden laten verlei
den, zooals b.v. het uitlokken van inci
denten om de stemming te verhinderen.
Ook zonder bepaalden opzet zouden er
ongelukken kunnen gebeuren. En vlak
na de stemming dreigt het gevaar van
den anderen kant, als moeilijk bedwon
gen hartstochten in overwinningsroes
zouden losbreken en tot daden van
wraak zouden leiden.
De bezettingsmacht heeft tot taak
eventueele botsingen te onderdrukken.
Maar in de eerste plaats moet zij door
haar aanwezigheid preventief werken.
Daarom moet zij een uiterst gereser
veerde houding aannemen. De bevol
king heeft haar tamelijk koel ontvan
gen. Dat ligt in den aard der zaak. De
liefde van beide partijen winnen is on
mogelijk en ook niet noodig. Respect
echter kan zij afdwingen door een rus
tige, neutrale houding. De Volkenbond
heeft besloten, dat de stemgerechtigden
in 1919 aangewezen, thans de vrije be
slissing zullen hebben over nederlaag of
overwinning van het nationaal-socia-
lisme in het Saargebied. De internatio
nale situatie eischte dat zoo. De bezet
tingsmacht heeft te zorgen, dat die be
slissing in vrijheid wordt genomen, en
dat geen botsingen tusschen nazi's en
a: ti-Hitlerianen het onmiddellijk ge
vaar brengen van uitstel van beslissing
en het nog veel ernstiger gevaar van
internationale verwikkelingen, die '-et
proces van Fransch-Duitsche toenade
ring zouden verstoren. De betrokken
regeeringen hebben er voor gezorgd, dat
zij hun troepen naar de Saar doordron
gen van den ernst hunner taak.
DE ONTVOERING VAN
KOETJEPOFF.
Een spoor in deze destijds zoo
geruchtmakende zaak?
Aan het einde van de maand Januari
1930 werd de leider der Russische emi
granten te Parijs, generaal Koetjepoff,
door onbekenden ontvoerd en ondanks
de nauwkeurigste nasporingen van de
politie heeft men nooit meer iets van
hem vernomen. De zaak heeft destijds
nogal wat stof doen opwaaien, daar de
generaal een persoon van beteekenis
was in de Russische kringen. Het eeni
ge spoor, dat men heeft kunnen ontdek
ken, was, dat bij de ontvoering betrok
ken waren een roode taxi en een groote,
grijze, luxe wagen. Ook dit spoor heeft
echter nooit eenig resultaat opgeleverd.
Thans wordt uit Funchal, op het
eiland Madeira gemeld, dat daar is ge
arresteerd een Franschman, met name
Gall. De man leefde er met een Portu-
geesche dame, gaf veel geld uit, maar
maakte zich verdacht bij de politie,
doordat hij zoo vaak verhuisde. Het ge
rucht gaat nu, dat deze Gall de chauf
feur was van de geheimzinnige grijze
limousine. De politie sloot hem op in een
kamer op de derde verdieping van het
politiebureau te Funchal. Gall wist ech
ter te ontsnappen, maar na een onder
zoek van ruim vier uur, werd hij weer
gegrepen. Hij had zich verborgen in een
leegstaand huis. De politie betracht
groote geheimzinnigheid.
Het „Journal" weet te melden, dat het
gerucht van allen grond ontbloot is,
tenminste volgens de justitie, die aan
het blad zou hebben medegedeeld, dat
het hier om een gewoon misdadiger zou
gaan, die door zijn vijanden verraden
was en aangewezen als den chauffeur
van de grijze auto.
DE VOLKSSTEMMING IN HET
SAARGEBIED,
Verordening op de stemming.
De regeeringscommissie heeft een ver
ordening gepubliceerd van de stemcom-
missie inzake de bepaling van het re
sultaat der volksstemming in het Saar
gebied. De verordening luidt: Art. 1 De
stembussen worden verzegeld en onder
toezicht van de daartoe aangewezen
neutrale ambtenaren naar Saarbrücken
vervoerd en afgeleverd bij de stemcom-
missie. Deze zal leden van het stembu
reau aanwijzen om de transporten te be
geleiden. Art. 2. Het vaststellen van den
uitslag geschiedt te Saarbrücken en be
gint op 14 Januari des morgens te 8
uur, onder directe en uitsluitende con-
tröle van de stemcommissie Slechts
neutrale ambtenaren zullen dit werk
verrichten. Waarschijnlijk zullen hierbij
eenige persvertegenwoordigers worden
toegelaten. Art. 3. De commissie beslist
over de geldigheid, nadat alle tellingen
zijn geschied. De commissie zal maatre
gelen treffen, opdat het resultaat niet
van te voren door personen, die bij de
telling tegenwoordig waren, kan worden
bekend gemaakt.
Gistermorgen tegen half elf zijn per
specialen trein te Saarbrüken ongeveer
350 Saarlanders uit Noord- en Zuid-
Amerika uit Bremen aangekomen. Een
groote menigte was bij de ontvangst aan
het station aanweig.
Hitler's gevolmachtigde voor het Saar
gebied, Buercwel, heeft den President
der regeeringscommssie, Knox, 'n brief
gezonden, waarin hij deen verzoekt
uit de plaatselijke politie de emigran
ten, die vijandig staan tegenover de be
volking van het Saargebied, te verwijde
ren.
M. Moussault-Veegens schrijft
in de Telegraaf:
Er is een verdriet, waarbij
woorden niet meer tellen. Ge
voelige woorden van welmeenen
de vrienden niet, en zelfs niet
de woorden, die komen uit het
hart van hen, wier leed bijna
aan het uwe gelijk is. Wie zelf
geen vliegersvrouw i6, of moeder
van een vlieger, kan zich slechts
een vage voorstelling vormen
van uw bestaan, dat in een
voortdurend wisselend getij van
angst en vreugde verloopt; van
uw passieven moed, zwaarder nog
dan den moed die in daden zijn
uitweg vindt; van het immer
weerkeerend afscheid en de kna
gende onrust, en de korte
vreugderoes van de roemvolle
thuiskomst. Er is geen vrouw,
die u niet bewondert, omdat gij
welbewust dit leven op u durft
nemen ook al ondervont geen
andere vrouw in die mate de
martelende onzekerheid.
Maar, vrouwen van de Uiver-
bemanning, er is geen vrouw in
Nederland, die nu niet ietn van
uw leed lijdt: geen vrouw, die
niet één met u was toen het ge
vaar dreigde, en die niet gesnikt
heeft toen de onduldbare slag
viel; geen vrouw, die niet dage
lijks gekweld wordt door de ge
dachte aan het duistere lot van
hem die u het naast stond, daar
in het verre woeste land. Onze
gedachten zijn bij u, wij voelen
ons met u vereenigd in de groote
ontzetting die over u is geko
men; en als er een woord van
troost mogelijk is in deze dagen,
laat het dan dit zijn: dat al'e
Nederlandsche vrouwen deel
hebben aan den rouw van uw
hart.
KERSTFEEST,
DE ALKMAARSCHE COURANT ZAL
DINSDAG EN WOENSDAG, 25 EN 26
DECEMBER, NIET VERSCHIJNEN,
DE DIRECTIE.
Nervositeit vóór de Saarstemming.
(Dag. Overzicht).
Rond den moord op Kirof; Russi
sche verbanning. (Buitenland).
Het geval-Koetjepoff. (Buitenland)
Een familiedrama te Parijs. (Bui
tenland).
De Uiver-ramp. (Luchtvaart).
Met de „Marnix" naar de kust van
zon en palmen, TV. (Artikelen).
(Zie verder eventueel laatste
beri elften.)
MALARIA OP CEYLON.
Honderden dooden en dui
zenden aangetasten.
De malaria-epidemie spreidt zich
nog steeds uit over Ceylon en heeft
thans reeds een zoodanigen omvang
aangenomen, dat. terwijl honderden
patiënten overlijden en duizenden en
duizenden aangetast zijn, de aan
wezige medische hulp volkomen on
toereikend is geworden voor de be
strijding der epidemie.
Volgens officieele schattingen is thans on
geveer een tiende gedeelte der bevolking aan
malaria lijdende. In het ziekenhuis te Co
lombo zijn reeds 82 patiënten overleden. In
de meer afgelegen dorpen zijn voorts ver
scheidene honderden dooden gevallen. De
meeste slachtoffers zijn echter kinderen.
Als oorzaak der epidemie is komen vast
te staan het gebruik van bedorven water in
verband met de ernstige droogte,