DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
POLITIEK NIEUWS UIT BELGIE
Het Saargebied naar Duitschland terug
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS PER GEWONE ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0 25. tfroMe
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
No. 15
Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK.
Vrijdag 18 Januari 1935
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
137e Jaargang
T)aqdi{k$ch Overzicht
Bij het aftreden van minister van Cauwelaert.
POLITIEK GEKNOEI.
Buitenland
De Volkenbondsraad beslist met alge
meene stemmen.
DE ZITTING VAN DEN RAAD.
LLOYD GEORGE OVER ZIJN
HERSTELPLANNEN.
ZINOFJEFF EN KAMENEFF
VEROORDEELD.
Wat vandaag de
aandacht trekt
Aanhangers van Zinojeff verbannen.
HET LINDBERGH-PROCES.
ALKMAARSCHB COURANT.
Wat in de laatste weken in België
is gebeurd, toont aan, hoe onder
de dekmantel van de „hoogere poli
tiek" allerlei geknoei kan gebeu
ren en hoe alle gevoelens van
eerlijke oprechtheid zoek raken.
Daar zijn de gevallen van de „Bank
van den Arbeid" en den „Boeren
bond". De eerste onderneming is
een socialistische, de tweede de
machtige Vlaamsch-katholieke groe
peering', die naast de Société Géné
rale en de Banque de Bruxelles een
van de grootste financiëele en eco
nomische machten in België is.
Beginnen wij met de tweede:
De Boerenbond gesteund.
Tengevolge van omstandigheden die
practisch niemand kent, zijn de poeren bond
en de van hem afhangende lichamen in
moeilijkheden gekomen, moeilijkheden die
van voorbijgaanden aard zijn doch 'n buiten-
gewoon ernstig karakter hebben. Millioenen
zijn verloren. Men spreekt van een 950
millioen. Achter de schermen werd onder
handeld met de regeering om steun te krij
gen. De regeering zegde den steun toe en er
werd een organisatie in leven geroepen, zoo
genaamd om steun te verleenen aan de klei
ne spaarders, maar in werkelijkheid om in
nood verkeerende ondernemingen, gelijk de
„Boerenbond" ter hulp te komen. Ze komt
hier op neer dat de Staat de verplichtingen
van den Boerenbond tegenover de kleine
spaarders overneemt, d.i. ten minste voor
degenen die het eischen. De kleine spaargel
den kunnen bij de bedoelde organisatie wor
den overgeboekt, in den vorm van een lijf
renteboekje, waarin men dan wel vertrouwen
heeft. Daar de spaarder eigenlijk zijn be
legging slechts verplaatst en zijn geld niet
terugvraagt, moet er practisch geen geld
worden uitbetaald en komt alles neer op een
crediet aan den Boerenbond, zonder dat het
den naam heeft, en zonder dat het woord
moratorium, dat voor de spaarders een zoo
slechten klank heeft, moet worden uitgespro
ken. Voor het welslagen van deze handige
operatie is echter vertrouwen noodig.
De politieke achtergrond.
Wij zijn uitvoerig geweest, omdat al deze
omstandigheden boekdeelen spreken.. De ha-
telijke campagne tegen den heer van Cauwe
laert, die de leider is, sedert ja-en, van de
sterkste Vlaamschgezinde Kamergroep, is
onbetwistbaar niet alleen ingegeven door het
verlangen zuivere politieke en financieele
toestanden te scheppen. Men wil in zekere
mate den Vlaamschen leider treffen en bo
vendien ook nog de Vlaamsche ondernemin
gen, die, met den Boerenbond, de financieele
en economische basis zijn waarop de
Vlaamsche gemeenschap in haar opbloei
steunt. Dat is het ware doel. En het lijdi
voor niemand twijfel dat deze campagne
wordt gevoed door een animositeit tusschen
Van Cauwelaert en den gewezen minister
van financiën G. Sap, thans Kamerlid. Sap
heeft als minister weigerachtig gestaan
tegenover den steun aan den Boerenbond.
Hij beschuldigde er zijn vertegenwoordigers
van de inflatie te willen. Zijn houding
bracht er Van Cauwelaert toe bij de jongste
kabinetscrisis een exclusieve uit te spreken
tegenover Sap, die werd opgevolgd. Sap
moest natuurlijk wraakgevoelens koesteren.
En nu stelt men hem, terecht of ten onrechte,
verantwoordelijk voor de campagne van „La
Libre Belgioue" en voor de gevolgen^ Van
Cauwelaert is natuurlijk geen inflationist.
De Bank van den Arbeid.
Men begrijpt des te minder het optreden
van het parket te Antwerpen en het kabaal
tegen van Cauwelaert, als men weet wat er
met de „Bank van den Arbeid" is gebeurd.
Hier kan men ten minste spreken van ge
knoei. Om deze bank te kunnen redden, en
hiermee ook het geld van de socialistische
syndicaten, alsmede van een tiental fabrie
ken, heeft de regeering, op grond van de
volmachtsbesluiten die door de in de oppo
sitie verkeerende socialisten zoo scherp
werden bestreden, een wetsbesluit genomen,
waarvan de draagkracht was dat onderne
mingen, die in moeilijkheden verkeeren, niet
failliet moeten woraen verklaard, maar
onder rechterlijke controle verder kunnen
worden beheerd. Dit beteekent alleen dat
hun twijfelachtig bestaan kan worden ver
lengd en dat credieten kunnen worden aan
gevraagd. Artikel 1 van het wetsbesluit is
op den handelaar die te goeder trouw is.
Welnu, onmiddellijk na de afkondiging van
de wet, hebben de socialistische leiders van
de bank bij de rechtbank van koophandel te
Brussel een verzoek ingediend om het ge
controleerd beheer te bekomen. Gedurende
verscheidene dagen werd de toestand van de
bank uiteengezet voor de rechtbank. De
rechtbank heeft, na deze uitvoerige uiteen
zetting, gemeend niet voldoende te zijn
overtuigd nopens de primaire vraag of er
wel goede trouw was bij de beheerders van
de bank en zij heeft een expert aangesteld
om bepaalde punten te onderzoeken. Vol
gens inlichtingen, die onverdacht zijn, is
Het onderzoek van den expert volstrekt niet
gunstig voor de Bank van den Arbeid. De
leiders van de bank zijn intusschen onmid
dellijk in hooger beroep gegaan tegen de
aanstelling van den expert wiens opdracht
daardoor echter niet werd geschorst. Het
zijn menschen van deze groep die een waar
triomfantelijk gehuil aanheffen omdat van
Cauwelaert door een scherp aangevoeld po
litiek eerlijkheidsgevoel, ontslag neemt als
minister.
Men kan dit moeilijk anders bestempe
len dan als een verwildering van de politie
ke zeden. Bij dergelijke toestanden kan het
niet anders of voor België zijn nog moeilijke
dagen te verwachten.
Welnu, in deze omstandigheden heeft een
Franschtalig katholiek olad het in het hoofd
gekregen, zoogenaamd een veldtocht te be
ginnen voor de zuivering van de politieke
toestanden, waarin de financieele belangen
teveel verward zitten met de politieke. Het
blad heeft in zekeren zin gelijk. Het is in
alle landen wel het geval dat politici beter
zouden doen zich te onthouden van belan
gen te nemen in ondernemingen, waarbij de
waarde die zij aanbrengen veeleer bestaat in
de waarde van hun politiek mandaat dan in
kapitaal. Het zou niet de eerste maal zijn
dat een politiek mandataris van zijn positie
misbruik maakt om een bepaalde onderne
ming te begunstigen. Het oogenblik was
echter, voor een orgaan van de meerderheid,
slecht gekozen.
Minister Cauwelaert aangevallen.
Het blad uitte beschuldigingen tegen een
minister van zijn eigen partij, den heer Van
Cauwelaert, minister van Openbare Werken
en van Landbouw, minister van Staat en
tevens leider van de katholieke Vlaamsche
parlementaire groep. In verschillende artike
len gaf ,,La Libre Belgique" te verstaan,
dat de heer Van Cauwelaert belangen had
in de Bank-Unie te Antwerpen en in de Depo
sito-Bank, waarvan de zoon van den mi
nister afgevaardigde-beheerder en bestuurder
is. De Bank-Unie was, ingevolge de jongste
besluitwetten verplicht geweest zich te
splitsen in een bank welke belangen nam in
industrie of handel, en in een bank, welke
deposito's aanvaardde en die slechts door de
wet beperkte operaties mag verrichten. Deze
laatste organisatie werd genoemd „Ant-
werpsche Deposito-Bank". De Bank-Unie
verkeerde echter in moeilijkheden, die met
de algemeene bedrijfsleiding niets uit te
staan hadden. Daarom was naar hulp uit
gezien en deze werd gevonden bij de „Alge
meene Bankvereeniging", de Bank van den
Boerenbond. Nu was de redeneering van
het blad natuurlijk dat deze hulp was ge
vonden in den vorm van vijf millioen frank,
door toedoen van minister Van Cauwelaert
uitgetrokken voor hulp aan de kleine spaar
ders, waarvan de Boerenbond in de eerste
plaats ging profiteeren. Volgens het blad, dat
nochtans de persoonlijke eerlijkheid van den
minister met nadruk niet het minst in twijfel
trok, was dit een verwarringstichtende situa
tie. Minister Van Cauwelaert heeft ontslag
genomen, als minister, om vrij te zijn voor
zijn verdediging. Hij heeft een antwoord ge
geven aan het orgaan, dat wij hier moeiiijk
in bijzonderheden zouden kunnen uiteenzet
ten, maar dat elk onbevooroordeeld mensch
moet overtuigen, dat Van Cauwelaert zich
volstrekt niet tot een of andere verdachte
combinatie heeft geleend, dat alle operaties
zijn gebeurd op de meest normale manier, in
een zakelijk karakter, waarbij het voordeel
aan de zijde is van de „Algemeene Bankver
eeniging". en dat alles slechts neerkomt op
verdachtmaking. De ontslagneming var. den
minister is vooral gegrond op een daad van
't Antwerpsche parket, dat gemeend heeft
de boekhouding van de „Antwerpsche Depo
sito-bank" in beslag te moeten nemen.
Waarom? Wij stelden hierover te Antwer
pen zelf een onderzoek in, maar de reden
die het parket heeft bewogen zijn zeer
duister gebleven. Er werd geen klacht inge
diend. Men wil onderzoeken of de kapitaal
vorming van de „Antwerpsche Deposito-
bank" volgens de voorschriften van de wet
is gebeurd en ook of de gestorte gelden wel
zijn aangewend voor het doel waarvoor zij
werden gestort. De bestuurder van de bank
wacht met een gerust gemoed den uitslag
van de expertise ai. Intusschen is voor Je
onderneming geen reclame gemaakt.,
De Volkenbondsraad heeft gister
avond om 8.50 uur met algemeene
stemmen besloten tot onverdeeld
toewijzen van het Saargebied aan
Duitschland en heeft het tijdstip
van aansluiting aan Duitschland
vastgesteld op 1 Maart 1935.
De Volkenbondsraad, die reeds den gehee-
len middag vergaderd had, kwam even na
8 uur des avonds bijeen ter behandeling van
de Saarkwestie.
De rapporteur deelde den raad mede, dat
de plebiscietcommissie den Volkenbondsraad
over het resultaat der in het verdrag van
Versaille vastgelegde volksstemming in het
Saargebied heeft ingelicht. De leden van de
commissie van drie hebben vastgesteld, dat
de bevolking van het Saargebied in alle kies
districten zich met een meerderheid heeft
uitgesproken voor aansluiting bij Duitsch
land. De Volkenbondsraad moet thans vol
gens het verdrag beslissen over de sou-
vereiniteit waaronder het Saargebied, met in
het oog houden vaq den door de bevolking
van het Saargebied uitgesproken wensch, ge
steld zal worden. Onder deze omstandig
heden gelooft de commissie van drie den
Volkenbondsraad de volgende resolutie te
kunnen voorstellen.
1. De raad besluit tot de vereeniging van
het onverdeelde Saargebied met Duitsch
land, gelijk dit bepaald is in artikel 48 van
het verdrag van Vereailles, onder de voor
waarden, die uit dit verdrag voortvloeien en
tegelijk met de bijzondere verplichtingen, die
zijn aangegaan in verband met de volks
stemming.
2. De raad stelt 1 Maart 1935 vast als het
tijdstip van herstel van Duitschland in de
regeeringsrechten over het Saargebied.
3. De raad geeft zijn commissie opdracht
in contact met de Duitsche regeering, de
Fransche regeering en de regeeringscommis-
sie van het Saargebied de bepalingen vast te
stellen, die vereischt zijn met het oog op de
wijziging van regeering in het Saargebied,
evenals de uitvoeringsbepalingen der boven
genoemde verplichtingen.
Ingeval deze bepalingen niet voor 15
rebruari 1935 kunnen worden vastgelegd,
zal de commissie van drie den Volkenbonds
raad zijn voorstellen voorleggen. Deze zal
dan de noodige beslissingen nemen, in over
eenstemming met paragraaph 35 en 39 van-
de bijdrage van artikel 50 en met de bijzon
dere verplichtingen, die door de beide regee
ringen naar aanleiding van het plebisciet
aangegaan zijn.
Incidenten in het Saargebied
Uit vrees voor represaillemaatregelen der
nationaal-socialisten zijn vele bewoners van
de Saar gevlucht in de gebouwen der domi-
niale mijnen.
Uit Straatsburg wordt gemeld, dat visa
aan emigranten zullen word verstrekt door
het Fransche consulaat te Forbach, teneinde
de emigranten te onttrekken aan de controle
van het Duitsche Front te Saarbrücken
Naar verluidt, zouden verscheidene voor
standers van den status quo door leden van
het Duitsche Front zijn gearresteerd en on
dervraagd.
Een stroom van vluchtelingen,
Het aantal vluchtelingen uit het Saarge
bied, dat de Fransche grenzen overschrijdt
wordt steeds grooter. De Fransche politie
heeft de douaneformaliteiten vereenvoudigd
zoodat dagelijks 2500 refugié's kunnen bin
nenkomen.
Aan de Fransch-Saarlandsche grens
Volgens officieele mededeelingen van de
Fransch-Saarlandsche grens hadden gister
avond om 8 uur 474 emigranten de Fransche
grens overschreden. De Parijsche bladen
maken melding van verschillende incidenten
die in het Saargebied zijn voorgekomen.
De leider der communistische partij in het
Saargebied, Pfordt, is gisteren te Parijs
aangekomen en heeft in het gebouw van de
anti-fascistische liga de Fransche pers ont
vangen om zijn oordeel over den toestand ge
geven. Hij geloofde, dat Max Braun en Hof
man namens het eenheidsfront tegen de
stemming zouden protesteeren.
Volgens een nog niet bevestigd bericht zou
de Zwitsersche regeering den leider van het
eenheidsfront in het Saargebied, Max Braun,
den toegang tot Zwitserland hebben gewei
gerd en zou Braun derhalve naar Forbach
zijn teruggekeerd.
De speciale correspondent van de „Jour"
te Saarbrücken weet te melden, dat 28 com
munisten uit het Saargebied, die zonder pa
pieren door de Fransche grensautoriteiten
zijn toegelaten onmiddellijk na hun aan
komst in Frankrijk zich met Fransche com
munisten hebben verbroederd. Onder het zin
gen van de internationale zouden de Saar-
landers te Forbach zijn ontvangen.
Lloyd George heeft gisteren te Banger in
Wales zijn reeds vroeger aangekondigde
campagne ten gunste van een „new Deal"
geopend.
In een groote rede verklaarde hij, dat de
ernstige risis niet nationaal maar internatio
naal is en daarom niet mag worden beoor
deeld of behandeld volgens partijpolitiek
standpunt De financieele hulpbronnen van
het land moeten gebruikt worden in het be
lang van de werkverschaffing.
Lloyd George keerde zich tegen de theore
tici, die in de openbare werkverschaffing
geen middel willen zien voor de opheffing
der werkloosheid en voor het herstel. Het is
hoog tijd, aldus zeide hij, dat onze regeering
de hopelooze politiek van het afwachten op
geeft, de politiek, die er slechts toe geleid
heeft, dat ondanks alle verzekeringen over
een langzaam maar constant herstel van den
handel de cijfers der werkloosheid thans nog
hooger zijn dan het vorige jaar.
Voor de spreker zich uitliet over zijn her
stelplan, gaf hij een kort overzicht over de
internationale situatie, welker belangrijkste
probleem hij de bevestiging van den vrede
noemde.
Ik geloof zeide hij dat de toestand
thans rijp is voor een nieuwe poging tot al
gemeene pacificatie. Een sterke politiek onder
verstandige en vastbesloten leiding van
Groot-Britannië kan verbetering brengen in
den neteligen en gevaarvollen internationa
len toestand. Voor het vervolg is een volle
dig overleg met de Vereenigde Staten noo
dig Het gemeenschappelijke streven dezer
beide landen kan den wereldvrede verzeke-
ren.
Daarna ontwikkelde Lloyd George in
groote trekken zijn plan voor den economi-
schen wederopbouw. Hij beveelt aan de vor
ming van een permanente, onafhankelijke en
van alle volmachten voorziene corporatie,
welker taak bestaat in het ontwerpen van
plannen, die nuttigen en noodzakelijken ar
beid scheppen. Deze economische raad moet
samengesteld worden uit vertegenwoordigers
van industrie, handel, financiën, arbeiders en
economen en beschermd worden voor iedere
politieke inmenging. De uitvoering der bij
zonderheden, der details moet overgelaten
worden aan de uitvoerende macht. Wat be
treft de regeering stelt Lloyd George voor
het herstel van de beginselen van het oude
kabinet van tijdens den oorlog, dat ongetwij
feld het actiefste en nuttigste instrument is
geweest, dat Engeland in zijn historie heeft
gehad, aldus Lloyd George.
Het gewone kabinet bestaat uit rond 20
mannen, die naar de meening van Lloyd
George zoozeer in beslag worden genomen
door de bijzonderheden van hun administra
tieven arbeid, dat hun zoowel de tijd als de
energie ontbreekt om hun aandacht te wijden
aan dé groote en werkelijk gewichtige pro
blemen der politiek.
In plaats van een dergelijke regeering be
veelt Lloyd George een kabinet aan, dat zou
bestaan uit niet meer dan vijf mannen van
capaciteit, die vrij moeten zijn van den klei
nen arbeid van hun departement. Bijzondere
aandacht wijdde de redenaar ook aan de
landbouwkwestie. Terwijl in Engeland 7
pCt. der bevolking van den landbouw leeft,
bedraagt het getal in het dichtbevolkte Bel
gië 19 pCt. en in Duitschland zelfs 30.5 pCt.
Daar in Engeland de markt- en afzetvoor-
waarden bestaan, is er geen reden waarom
de grond niet beter benut zou worden. Enge
land aldus besloot spr. heeft duizenden
millioenen uitgegeven voor dé verwoestingen
van den oorlog: waarom zou het er thans
voor terugschrikken, eenige honderden mil
lioenen beschikbaar te stellen voor het ophef
fen van de schade, die de oorlog heeft veroor
zaakt? Een groote welvaartsleening zou
door een geestdriftig publiek worden over-
teekend.
Tot resp. tien en vijf jaar.
Hoogverraad bewezen geacht.
Het hoogste gerechtshof der Sov
jet-unie te Leningrad heeft in het
hoogverraadproces tegen Zinofjeff
Politiek Nieuws uit België. (Dag.
Overzicht).
Het Saargebied naar Duitschland
terug. (Buitenland).
Zinofjeff en Kameneff veroordeeld
tot gevangenisstraffen (Buitenland)
Lloyd George over zijn herstel
plannen. (Buitenland).
De O.S.P. en R.S.P. hebben thans
definitief tot fusie besloten. (Bin
nenland.)
Nieuw Nederlandsch hoogterecord
(Luchtvaart).
Verdwijnt het Landbouw-Crisis-
bureau uit Alkmaar? (Stad).
(Zie verder eveniveet lulde
berichten).
en de zijnen de volgende uitspraak
gedaan:
Zinofjeff wordt veroordeeld tot
tien jaar gevangenisstraf, Kameneff
tot vijf jaar, vier beklaagden wor
den veroordeeld tot tien jaar, zes
tot acht jaar en eenigen tot vijf of
zes jaar. Het particulier bezit der
veroordeelden wordt door den staat
in beslag genomen.
De motiveering.
In de motiveering van het vonnis wordt
verklaard, dat het feit van hoogverraad be
wezen is. Alle beklaagden en personen, die
in verbinding hebben gestaan met de samen-
zwerings-organisatie van Zinofjeff aldus
de motiveering hebben zich schuldig ge
maakt aan het delict van hoogverraad.
Deze organisatie heeft getracht alle
Sovjet-vijandige elementen in zich te vereeni
gen en de politiek van partij en regeering te
saboteeren en te doorkruisen.
Wel heeft het onderzoek aan het licht ge
bracht, dat Zinofjoff en andere deelnemers
aan de samenzwering niet onmiddellijk aan
deel hebben gehad in den moord op Kiroff,
maar daar staat tegenover, dat bewezen is,
dat Zinofjeff en de zijnen zeer nauwkeurig
op de hoogte waren van de revolutionnaire
bedoelingen der terroristische Leningrader
groep, die onder leiding van Nikolajeff op 1
Dec. 1934 den moord op den partijsecretaris
Kiroff heeft gepleegd.
In de motiveering wordt er de nadruk op
gelegd, dat Kameneff en twee andere be
klaagden geen rol van beteekenis in deze or
ganisatie hebben gespeeld.
In politieke kringen te Leningrad verluidt,
dat het milde vonnis zeer de aandacht heeft
getrokken. Op aanwijzing van hoogere in
stanties was immers door verschillende or
ganisaties van partij- en staatswege veel
propaganda gevoerd, met als resultaat den
eisch tot het uitspreken van de doodstraf.
Volgens politieke kringen hier is de gema
tigde straf slechts te verklaren door de niet
onbeduidende verdiensten, die Zinofjeff en
Kameneff zich tijdens de revolutie voor de
Sovjets hebben verworven.
Het bondscommissariaat van binnenland-
sche zaken, de GPoe, heeft 76 personen, die
behoorden tot de Zinofjeff-oppositie en dia
men er van beschuldigt direct of indirect be
trokken te zijn geweest bij de laatste samen
zweringspogingen, voor 2 tot 5 jaar naar
Siberië verbannen.
Onder de bannelingen bevinden zich tal
rijke communisten, die gewichtige ambten in
de Sovjet-Unie hebben bekleed. Ten deele be-
ïoorden zij tot dj oude garde der communis
tische partij.
Bezwarende argumenten.
In de zitting van gisteren van het proces
tegen Hauptman, deelde de verdediging me
de, dat zij een nieuwe getuige uit New York
zou laten dagvaarden. Deze getuige,
Gustaaf Lukati, zou kunnen verklaren, dat
drie mannen van wie één Isidore Fish zou
zijn geweest in 1932 in April hadden ge
probeerd hem „goed geld" voor 0.75 per
dollar te verkoopen. Deze drie mannen wa
ren in het bezit van ongeveer 5000 dollar.
De getuige had echter het geld niet gekocht
aangezien dit het losgeld was geweest.
Door een portret in de krant had Lakati
"ish weer herkend. Dit was na de arresta
tie van Hauptmann.
Nadat het O. M. nogmaals had ver-
laard, dat Hauptmann de schrijver van
den brief was, waarin losgeld werd ge
vraagd, werd het proces verdaagd.
Tegenaanvallen.
In het voortgezette proces ging de verde
diging tot een verrassenden tegenaanval
over. De verdedigers trachtten namelijk het
