Twee keer per week naar Oost-Indië.
HET IS VOOR DEN BAKKER.
Cinema Americain.
STEEDS VOORWAARTS.
CINEMA EN THEATER.
RENATE MUELLER WEER ZIEK.
Twee keer per week!
Luchtvaart
De K. L. M. opent mogelijkheden, waarvan
men den omvang nog niet kan denken
Plesman.
haven en Watt en Half Watt sluipen aan boord
als verstekelingen. Zij worden ontdekt en wat
er dan op het schip gebeurt, vooral als een
storm opsteekt, is meer dan vermakelijk. Maar
het toppunt van de komische film wordt be
reikt in de havenplaats, als Eva en de beide
anderen geëngageerd worden als tooneelisten
en de Hamlet zuil enopvoeren. 't Is om te
gierenl
Behalve bovengenoemde twee films nog bin
nen- en buitenlandsch geïllustreerd nieuws, o.a.
Vrouwen-vredesgang in Den Haag, de tennis
wedstrijden in Scheveningen en prinses Juliana
als voorzitster van het Ned. Roode Kruis.
Alles te zamen een zéér interessant pro
gramma, dat den bezoekers circa drie uur
aangenaam bezig houdt.
Hoewel de titel het niet doet vermoeden,
speelt de bakker in deze film toch een niet
onbelangrijke rol. Eddy Cantor is het middel
punt van deze historie en hij blijkt zooals ge
woonlijk weer te laboreeren aan diverse eigen
aardigheden, waarvan allerlei vreemde geluiden
en zijn komische bewegingen hun doel veelal
niet missen.
Zijn geheele carrière, die hij ditmaal maakt,
berust weer eens op een vergissing. Eddy tref
fen we eerst aan als „assistent" van den een of
anderen illusteren waarzegger, waarbij hij moet
zorgen dat de tafel op tijd omhoog gaat, ter
wijl hij moet optreden als geest van vele afge
storvenen die door hun overlevende verwanten
worden aangeroepen. Heelemaal feilloos gaat
hem dit ook al niet af en als dan zijn chef hem
ook nog prest een van zijn cliënten het hof te
maken, weet Eddy zich heelemaal geen raad
meer. De cliënte die hij het hof moet maken,
blijkt een ietwat robuste sportleerares te zijn,
die onmiddellijk haar proeven op haar aange
bedene gaat botvieren. Dat het hierbij niet aan
de noodige komische scènes ontbreekt lijdt
geen twijfel! Volkomen geradbraakt weet Eddy
te ontkomen, om echter in de armen te loopen
van den eigenaar van een groote bakkerij: Mr.
Clark.
Deze Mr. Clark heeft zich door Eddy's chef
laten „waarzeggen", waarbij hem is verteld dat
te precies 12 uur een man tot hem zou komen
dien hij onmiddellijk in dienst moet nemen, aan
gezien deze in staat zal zijn, zijn bedrijf tot
grooten bloei te brengen. Blijkbaar is Mr. Clark
zoo snugger om dit voor zoete koek aan te ne
men en wanneer hij te klokslag 12 uur Eddy,
op diens aftocht, moet uitlaten, ziet hij in hem
de-van-den-hemel-gezondene. Eddy werkt zich
onmiddellijk in de situatie in, hoewel hij van de
geheele comedie niets afwist en zijn chef een
anderen assistent voor dit baantje had uitge
zocht. Evenwel wordt hij „Efficiency expert"
en hij blijft het en zelfs weet hij nog capacitei
ten als zoodanig aan den dag te leggen.
Zijn vroegere chef, de waarzegger, laat hem
echter niet met rust en zoekt naar een gelegen
heid om Eddy tegenover Mr. Clark te ontmas
keren, hij wil evenwel tevens probeeren de
bakkerij voor een niet onbelangrijk bedrag aan
geld op te lichten.
Eddy weet echter tenslotte de dan ontstane
netelige situatie probaat op te lossen en ein
digt er ten slotte mee te huwen met de sport
leerares die hij aanvankelijk het hof „moest"
maken.
Het geheel is een vroolijke film met een
achtergrond van aardige meisjes (die er toe
meewerken Eddy in de meest benarde situaties
te brengen) die de bakkerij drijven. Eddy Can
tor ontpopt zich als een volslagen „crooner",
die behalve komische scènes-weergever ook
als jazz-zanger zijn sporen verdient.
DE STALEN STRAAL.
In het A.B T.
Bovenstaand sensatie-filmwerk, gemaakt
onder regie van Franz Wenzmer, mag uit
een sportief oogpunt als zeer geslaagd be
schouwd worden.
Verschillende records voor race-auto's
staan op naam van een beroemd geworden
coureur. Al hooger en hooger wordt de uur
snelheid door hem opgevoerd, niemand kan
het van hem winnen. En als weer een inter
nationale race verreden zal worden, waar
voor hij ook als deelnemer is ingeschreven,
komt hij even vóór den start op een idee,
waardoor de snelheid nog grooter zal wor
den. De motor zal dan een verandering
moeten ondergaan, maar zal dan eerst bij
een volgenden wedstrijd in gebruik genomen
kunnen worden. In zijn race-wagen zittend,
maakt hij van de verandering een schets, en
vertrouwt die toe aan een vriend, die als in
genieur werkzaam is aan de fabriek, waar
voor hij start. Tijdens de spannende races
krijgt hij echter een ongeluk, waardoor hij in
een ziekenhuis moet worden opgenomen. Het
geen voor de start gebeurde, dus ook het ma
ken én in bewaring geven van de schets, kan
hij zich niet meer herinneren, want z'n ge
heugen heeft door den val een gevoeligen
schok gekregen. De „vriend" hiervan profi-
teerena, werkt zijn gegevens uit en vraagt
na voltooiing van de verandering patent
aan. Onze coureur, weer beter wordend,
grijpt er dus naast. Tot overmaat van ramp
krijgt hij nog zijn ontslag bij de fabriek.
Door een plotselingen schok komt eensklaps
het oude idee weer boven, hij teekent dan nog
maals dezelfde schets, werkt die uit naar zijn
meening, maar komt dan tot de conclusie,
dat het plan voor vliegtuigen nog beter ge
schikt is dan voor auto's. Connecties worden
aangeknoopt met een vliegtuigenfabrikant,
bij wien hij wordt aangenomen, waarna hij
binnen eenigen tijd een machine gebouwd
heeft, die, wat snelheid betreft, ver boven
alle bestaande uitgaat.
Deze machne doopt hij dan met den naam
„De stalen Straal". Proefvluchten hebben
een schitterend resultaat, waarna een
oceaan-vlucht op het program staat. Deze
vlucht, waarvan tal van mooie opnamen vol
gen, wordt door hem volbracht, maar niet
eerder dan na tal van sensationeele gebeur
tenissen.
Door dit gegeven is nog een liefdesgeschie
denis gevlochten, welke eerst ongelukkig
schijnt te zullen eindigen, doch later weer
toch goed afloopt.
Het voorprogramma brengt Profilti-jour-
naal, een teekenfilm „Sterke limonade", een
twee-acter „Is 't geen dot" met Edgar Com-
medie en Harry Barris, die leuk in elkaar ge
draaid is, „Interessante kijkjes van overal"
die ons doet denken aan de a.s. zomervacan-
ties, en tot slot een filmpje, waarin alleen
dieren optreden, genaamd „De bokser".
KOM JE OOK BIJ DE MARINE?
Theater Harmonie.
Een onderofficier van de Marine, Pat O'
Brien, die in de film Biff heet, krijgt bij een
bezoek van zijn familie aan boord van de
Arizona kwesties met een metaalbewerker,
die herstellingen aan den kruiser verricht.
Zij willen elkaar te lijf, maar de onderoffi
cier heeft dienst en moet dus tot den avond
wachten.
Dan treft hij zijn vijand James Cag-
ney, in den persoon van Chesty op een
metaalbewerkersbal aan en zij vechten op de
binnenplaats hun géschil uit waarbij Chesty
door zijn meisje wordt afgeleid en daardoor
het onderspit moet delven. Hij is zoo woe
dend, dat hij besluit om bij de Marine te
gaan alleen om op hetzelfde schip als Biff
geplaatst te worden en hem het leven te kun
nen zuur maken.
Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan
want ten eerste moet hij drie maanden in
opleiding in een kazerne en ten tweede komt
hij daarna aan boord al gauw tot de ont
dekking, dat hij maar gewoon matroos en
zijn vijand onderofficier is, zoodat hij zich
min of meer aan majesteitsschennis zou
schuldig maken als hij zijn vuisten naar
hem uitstak.
Gelegenheden om zijn superieur dwars te
zitten komen er evenwel meer dan voldoen
de, vooral als Chesty bemerkt, dat zijn vij
and een heel aardig meisje op bezoek krijgt.
Zoodra hij vrijaf heeft maakt hij zelf werk
van dat meisje en Dorothy Gloria Stu-
art mag den vroolijken matroos wel lij
den. Wanneer Chesty bij haar op visitie is
trekt Biff aan de bel, die haar broer blijkt
te zijn wat natuurlijk tot algemeene verwar
ring aanleiding geeft. Biff verbiedt den ma
troos allen omgang met zijn zuster en om er
zeker van te zijn, dat Chesty niet van boord
kan geeft hij hem 's avonds de wacht. Maar
Chesty koopt een negerbediende om en krijgt
diens verlofkaart. Hij maakt zich roetzwart
en Biff, die hem niet herkent, laat hem van
boord gaan. Na een allervroolijksten avond
blijkt het weer aan boord komen lang niet
zoo gemakkelijk te zijn. Chesty laat zich
door een schipper in een bootje met gedoof
de lichten naar de Arizna varen, springt
dan in het water en doet net of hij van het
dek van het oorlogsschip overboord is ge
vallen. Hij wordt natuurlijk gesnapt en er
volgen twee maanden kwartierarrest. Met
moeite weet Dorothy den woedenden matroos
te bewegen zijn diensttijd beter te gebruiken.
Een jaar of zeven geleden, in den
herfst.
Wij gaan heel vroeg in den duisteren
morgen, zwaar gedoken in de aller-
vvarmste overjassen naar Schiphol!
Want daar zal een K.L.M.-vliegtuig ver
trekken naar Batavia.
O, heelemaal nieuws is het niet. Er zijn
al meer vluchten naar de Oost geweest
en o.a. zijn wij getuige geweest van de
vlucht van de Postduif. We zouden dus
de sfeer wel zoowat kennen.
Maar toch is er iets bizonders. Want
deze postvluchten is een der proefvluch
ten van de K.L.M., die van plan is om
t.z.t. een luchtpostdienst op Batavia te
organiseeren. 't Geeft ons een vreemd,
wonderlijk idee, dat zeer fantastisch
lijkt. Want het mag dan mogelijk zijn,
om per vliegtuig naar Indië te reizen,
om een regelmatige dienst te onderhou
den, tja, dat is wel een beetje erg voort
varend.
Op Schiphol heerscht dien morgen een
ongewone drukte. De machine staat klaar,
de bemanning zit binnen in het restau
rant, moeders, vrouwen, kinderen zijn
meegekomen, om afscheid te nemen.
Officieele personen drentelen heen en
weer, hebben een speech in het hoofd of
op papier en daneindelijk is het
zoover. Bliksemlicht verleent medewer
king om een paar plaatjes te maken van
de helden der lucht, een laatste hand
druk, gezweef, voor vrij.... contact!
En we staren het vlieg
tuig na, dat weldra in
de duisternis verdwijnt
naar de Oost.
Langzaam-aan ver
dwijnen de belangstel
lenden, sprekende over
niets anders dan over
dit kerels, die met zoo'n
Fokker een paar hon-
lerd kilo post willen
overbrengen naar Indië.
En in de krant volgen wij de reis, van
etappe tot etappe, veertien dagen lang.
Gelukkig is er slechts een zinnetje in de
telegrammen, dat nooit ontbreekt: alles
welmorgen wordt de tocht voortgezet.
En als dan eindelijk na twee veken
het toestel in Batavia is, komt er een
extra vette letter de krant „versieren".
De behouden aankomst is een extra-
vermelding waard, is een bizonder be
richt, dat de aandacht moet trekken.
o
De proef is gelukt! En wij krijgen een
veertiendaagsche luchtverbinding met
Oost-Indië! Geheel Nederland is trotsch
op die „langste luchtlijn" ter wereld.
Hij gehoorzaamt haar ten slotte en bij een
scheepsbrand weert hij zich zoo kranig, dat
hij gedecoreerd wordt. Ten slotte wordt hij
overgeplaatst op een luchtschip en bij een
opstijging blijkt, dat een onderofficier een
der touwen te lang heeft vastgehouden en
mee naar boven wordt getrokken. Chesty
redt hem door met eigen levensgevaar langs
het touw af te dalen en met den onderoffi
cier per parachute te dalen. Beiden komen
door de dubbele belasting van de parachute
onzacht op den grond en worden gewond.
Het is natuurlijk Biff, dien Chesty gered
heeft en als belooning wordt hij niet alleen
zelf tot onderofficier bevorderd maar mag
bovendien de lieftallige Dorothea naar
het altaar begeleiden waardoor de film een
gelukkig slot krijgt. Droopy Frank Mc
Hugh is in deze alleraardigste Warner
Bros Film als de kameraad van Chesty een
vermakelijk type, die telkens op het juiste
moment voor de noodige humor zorgt. Ver
der is de film zeer belangwekkend als ma
rine-film. Het dagelijksche leven aan boord
van een grooten kruiser, de manoeuvres, de
actie van vliegers op zee en niet 't minst 't
leven aan boord van een Navy-ballon zijn
in schitterende opnamen weergegeven. De
Amerikaansche zee- en luchtmacht hebben er
toe medegewerkt deze film bijzonder interes
sant te maken.
Vooraf gaat een uitgebreide serie wereld
nieuws, een gekleurde screensong een grap
pige één-acter waarin een zeeleeuw de hoofd
rol speelt en enkele films waarin zeer goede
muziek, zang en dans gedemonstreerd wor
den.
Een goed en uitgebreid programma, dat
men deze week niet zal mogen verzuimen.
Heden bevat dit Weekblad o. m. De Engel-
sche filmindustrie; het werk van den schilder
H. A. van der Wal; 'n artikel over de schrijf
ster Vicki Baum; Ed. Veterman schrijft over
Adolphe Engers en Jacques Reule; verschil
lende filmbesprekingen met afbeeldingen, het
liedje „Anders..,." van G. Momsen Jr„ enz.
Renate Mueller die tot op heden in de stu
dio's in de Luminafilm „Vrouwen om den Zon
nekoning" te Berlijn werkzaam was, is plotse
ling voor de tweede maal ziek geworden. Haar
toestand is van dien aard, dat zij in een sana
torium diende te worden opgenomen.
't Gaat best. Regelmatig etijgt het aan
tal kilo's post en zelfs zijn er al enkele
passagiers, die mee „durven".
We gaan niet eiken keer meer naar
Schiphol, zoo Donderdags om de
veertien dagen. Er zijn toch geen
speeches, er is toch geen bizondere be
langstelling.
De vlucht wordt langzaam-aan heel
gewoon. En alleen in de krant komt een
nieuw rubriekje: de postvluchten naar
Indië. Wel wordt nog steeds vermeld
het uur van vertrek en aankomst van
elke plaats, dat zoo'n Indië-vliegtuig
aandoet, maar meer toch ook niet.
't Gaat best, 't gaat voortdurend beter,
't Heele jaar door, weer of geen weer.
En 't gaat iets vlugger ook! Vooral, als
door slecht weer een vliegtuig achter
stand boekt en die moet inhalen. Dan
krijgen we een lange vlucht van zooveel
honderd kilometer meer dan gewoonlijk.
Steeds wordt het drukker op de lijn.
Nieuwe toestellen zijn noodig, toestel'en
met meer accomodatie voor de passa
giers. Want de liefhebberij, om te vlie
gen, wordt steeds grooter. En vooral,
het voordeel van vliegen wordt meer en
meer erkend, vooral door zakenlieden.
Zoo gaat het een paar jaar, totdat de
veertiendaagsche dienst veranderd wordt in
een wekelijksche! De glorietijd van de Peli
kaan, de Snip, de Kwartel, Oehoe en andere
vogels komt.
Sneller wordt de kruissnelheid, kleiner
worden de vlieguren, korter wordt de reis-
duur.
Maar er is een maar! Want ondanks de
slechte tijden blijkt de Indië-lijn steeds meer
gezocht, ook door het publiek. Natuurlijk,
de post is grooter geworden, ook het goe
derenvervoer groeit, maar wat erg is: er
moeten steeds meer passagiers worden teleur
gesteld.
Omdat er geen plaats is!
Men zint op Schiphol en in Den Haag.
Men denkt aan nog grootere Fokkers, aan
F. 36-ers! Maar 't gaat niet zoo vlug. De
proeven met een nieuw type zijn duur en tijd-
roovend. En de K. L. M. kan niet wachten.
Dan wendt men zijn oog naar Amerika,
het land van onbegrensde mogelijkheden. En
daar is de Douglas een groot succes!
Parmentier er heen. En van Veenendaal.
De Uiver komt. Met hem de Melbourne-
race. In een 50 uur zit Parmentier in Batavia!
Het vliegende hotel is de grootste sensatie
voor iedereen, voor de geheele wereld.
Nieuwe Douglas-machines komen in Ne
derland, worden ingevlogen, ingezet op
Europeesche lijnen.
En met die nieuwe, snelle machines wordt
de Indië-lijn bezet! En niet eens in de veer
tien dagen, niet eens per week, maar twee
keer per week.
En niet met een tijdreis van veertien diagen,
of tien, of zeven, maar van 5*4 dag!
Straks, de volgencie week vliegen we twee-
keer per week naar Indië.
Langs den ouden wereldweg tusschen
West en Oost reist Europa met zijn eigen
tempo naar Azië.
Eens kruiste de groote karavaanwegen el
kaar in Bagdad. Er is niets veranderd: thans
vinden vijf vliegdiensten van drie Europee
sche naties in Bagdad hun eerste knoop
punt op den weg naar he* Oosten, Fransche,
Engelsche en NedHandsche diensten En het
groote verschil in deze vliegdiensten is, dat
de Nederlandsche de vlugste is pardon!:
zijn!
Die snelheid beteekent echter geen jakke
ren en jagen. In vijf en een halve dag naar
onze Oost vliegen met een Fokker-Douglas
beteekent voor den passagier reizen met
Oostersche kalmte, doch met Westersch com
fort en hygiëne! En het zitje tusschen een
paar kameelbulten is veranderd in een zitje
op zachte kussens van ruime, lekkere stoelen,
terwijl de aartsvaderlijke tent van den Ara-
bischen sjeik vervangen is geworden door
een cabine met zachte, welgekozen kleuren
met een ruime blik over de aarde in al haar
schakeeringen.
Toch is ae vlucht in de cabine even wonder
lijk als een reis uit den tijd der kameelen.
De moderne reiziger ziet de ochtendzon
schijnen op den toren van de Westerkerk te
Amsterdam en ziet de avondzon dalen op het
Pantheon van Athene. Des morgens heeft hij
een Hollandsch ontbijt gebruikt in het Carl-
ton-hotel, twee dagen later ontbijt hij in
Djask aan de Perzische golf en kan zich dien
zelfden avond nog als een maharadja voelen
in de schaduwrijke tuinen met pauwen en
fonteinen rond het State-hotel van „His High
ness of Jodhpur"Den volgenden avond
bewondert hij Burmeesche schoonen bij de
fantastisch verlichte gouden Pagode van Ran-
goon en als hij nog droomt van het afscheid
op Schiphol, ligt Singapore onder hem, ter
wijl de „boerenkool" van Sumatra hem
waarschuwt, om zijn kleeding te pakken:
Batavia verschijnt en dat beteekent uitstap
pen of overstappen. Want een paar uur later
kan hij in de soos te Soerabaja vertellen, dat
hij juist uit Holland aangekomen is, waar het
precies een week geleden nog zoo regen
achtig en koud was en waar hij zes dagen
geleden in Nassau-Bergen nog geen enkele
badgast had aangetroffen
o
Laten wij echter niet te romantisch worden
en eens kijken, wat deze snelle, dubbele-
weeksche dienst op Indië in zakelijk opzicht
beteekent. Het was daarvoor, dat wij Don
derdagmiddag op Schiphol waren. Het was
daar, dat directeur Plesman ons op aange
name wijze vertelde van het meer nuchtere
en zakelijke van den dubbelweekschen dienst.
Daar is dan allereerst de post. Door
dezen nieuwen dienst komt de drukke en
vooral lastige wekelijksche maildag te ver
vallen, wat op de groote handelskantoren
niet alleen besparing van tijd. maar mogelijk
ook besparing van arbeidskrachten kan
geven.
Van beide eindpunten vertrekt een vlieg
tuig op Woensdag en Zaterdag en komt er
op Maandag en Donderdag een aan. Wie
Maandag zijn luchtpost te Amsterdam ont
vangt, die Dinsdag behandelt en Woensdag
zijn brieven met het retourvliegtuig mee
geeft, maakt, dat de afzender te Batavia
binnen dertien dagen antwoord heeft. Zelfs
kan men op een brief uit Nederland naar
Medan soms binnen tien dagen antwoord
hebben; immers Woensdag om 13.30 plaat
selijken tijd komt een vliegtuig op de uitreis
te Medan aan, vanwaar het vliegtuig op de
thuisreis Donderdag om 7.30 vertrekt.
Voor tusschen-getegen bestemmingen is de
omlooptijd van een brief natuurlijk in ver
houding eveneens korter geworden. Op een
brief uit Amsterdam naar Calcutta kan men
binnen negen dagen antwoord hebben, op
een brief van Batavia naar Bagdad in den
zelfden tijd.
Dank zij den nieuwen K.N.I.L.M.-dienst
Makassar-Den Pasar-Soerabaja zullen de
voordeden der snelle verbinding met het
moederland zich niet alleen tot Java en Su
matra uitstrekken. Wie b.v. Dinsdagochtend
uit Makassar of Den Passar een brief met
het K.N.l.L.M.-vliegtuig meegeeft, weet,
dat die 614 dag later in Nederland is, resp.
15.500 en 15.100 K.M. verder!
Voor het passagiers-v ervoer
heeft de Indië-lijn, dank zij de hooge snel
heid en grootere frequentie een welhaast on
begrensd aantal nieuwe mogelijkheden ge
kregen. Mogelijk zelfs zal zij een omwente
ling in het zakenverkeer tusschen Nederland
en Indië teweegbrengen. Waar snelheid van
handelen en succes in zake doorgaans syno
niem zijn, zal de mogelijkheid om in luttele
dagen van Nederland naar Java of Suma
tra te reizen, en omgekeerd om in een wip
uit Indië naar het moederland te komen, on
getwijfeld door de meest vooruitstrevende
zakenlieden druk benut worden. Wie drie
weken tijd voor een reis heeft, gaat in elf
dagen heen en weer en heeft tien dagen tijd
voor besprekingen. Is nog sneller contact
gewenscht, dan vliegen de Nederlander en
de Indischman elkaar tegemoet tot Jodpoer,
waar ze beiden Vrijdags of 's Maandags
aankomen na drie dagen reizen en vanwaar
ze drie dagen later weer naar hun uitgangs
punt terug kunnen keeren. In 8*4 dag ismen
uit en thuis.
Wie wel haast heeft, doch niet met top
snelheid behoeft te reizen, kan een uitstapje
met zijn zakenreis combinecren. In merk
waardige steden als Cairo, Jodpoer of
Bangkok kan hij drie dagen blijven rond
kijken, tot het volgende vliegtuig gaat.
Jongelui, die in Nederland studeeren en
wier ouders in Indië wonen, kunnen in de
groote vacantie naar huis gaan. Een Am
sterdammer, die in plaats van in Zandvoort
zijn vacantie eens in Griekenland of bij de
Pyramiden van Gizeh wil doorbrengen,
zegt: „Ik ga zoover mee" en stapt in een
Indië-vliegtuig.
Dit zijn slechts eenige voorbeelden. Men
kan ze bij tientallen opnoemen.
Het buitenland en de Indiëroute.
De Amsterdam—Batavialijn heeft altijd
groote internationale beteekenis gehad, niét
alleen wegens de sympathie, die zij in drie
werelddeelen voor Nederland wist te wer
ven, doch ook wegens de buitenlandsche
post en buitenlandsche passagiers, die zij
van jaar tot jaar in belangrijker hoeveel
heid en aantal vervoerd heeft. De versnelde,
tweemaal wekelijksche dienst zal ook op het
buitenland een groote aantrekkingskracht
uitoefenen.
Een gunstige factor is hierbij vooreerst,
dat het luchtvaartcentrum Schiphol uit 80
der grootste Europeesche steden binnen een
dag bereikbaar is. Uit Londen, Parijs en
Hamburg kan men den vooravond van het
vertrek naar Indië naar Amsterdam komen;
de Duitsche reizigers kunnen tijdens den zo
merdienst 's morgens te 8.15 in Halle-Leip-
zig instappen, terwijl de Midden-Europeëers
gedurende dezelfde periode de keus hebben
tusschen Bratislava en Boedapest. Dat de
vliegtuigen uit beide richtingen eenmaal we
kelijks Bratislava en eenmaal Boedapest
aandoen, is een nieuwigheid van dezen zo
mer. De landing te Bratislava is, vooral met
het oog op de post, op verzoek der Tsjechi
sche regeering ingesteld. Het laatste Euro
peesche station te Athene, waar een steeds
groeiende hoeveelheid post uit Oost-Europa
en de Balkanlanden ingeladen wordt.
Ook de verbinding tusschen Amerika en
Indië is er zeer op vooruit gegaan.
Post en passagiers, die met de snelle Nor
mandie 22 Juni a.s. New York verlaten,
zijn den 27sten te Le Havre en gaan via
Parijs naar Amsterdam, vanwaar ze den
29sten vertrekken en den 4den Juli te Ba
tavia aankomen. Men reist dus in dit geval
in 9 dagen van New York naar Bagdad,
(10400 K.M.), in 10 dagen naar Karachi
(12950 K.M.), in 13 dagen naar Batavia
(19350 K.M.). Met- de Statendam van 'de
Holland-Amerika-Lijn, die den 4den Juni
New York verlaat en den 11 den te Rotter
dam aankomt, reist men in 1314 dag naar
Batavia.
Binnen twee weken kunnen dus met de
snelste schepen en den snelsten vliegdienst
passagiers en post van Amerika naar het
Verre Oosten reizen.
Verdere bijzonderheden omtrent
den dienst.
Van den 12den Juni af zal dus dé K.L.M.
met een zevental Fokker-Douglasvliegtuigen
een dubbel-wekelijkschen dienst tusschen
Nederland en Nederlandsche Indië, tusschen
Europa en Azië onderhouden.
De 14.000 K.M. lange weg wordt zomer
èn winter in 514 dag bereisd. Het aantal
vlieguren is ongeveer 10 per dag, de snel
heid bedraagt gemiddeld 270 K.M. per uur.
Werd vroeger doorgaans gestart voor het
aanbreken van den dageraad, thans vertrekt
men op een meer normaal morgenuur. Op
de uitreis komt slechts één ouderwets vroege
start voort; op de terugreis, waarop men
telkens een uur daglicht wint, zijn de tijden
van vertrek nog later dan op de heenreis.
Tweede ontbijt, lunch, thee of andere ver-
verschingen worden tijdens de tusschenlan-
dingen gebruikt in de vliegveldrestaurants,
men dineert en overnacht in eerste klas ho
tels. Slechts éénmaal op de heenreis wordt
de lunch aan boord gebruikt.
De kosten der maaltijden en van het
nachtverblijf zijn inbegrepen in den passage
prijs. Deze is begin April verlaagd en is
thans slechts iets meer dan eerste klasse
boot. Zoo is de reis van AmsterdamBata
via 1350 en retour 2430.
Dat de beteekenis van het luchtverkeer
naar het Verre Oosten overal ingezien
wordt, blijkt wel uit de onlangs gesloten
overeenkomst tusschen K. L. M. en Imperial
Airways en de voornaamste Nederlandsche
en Engelsche scheepvaartmaatschappijen.
Het belangrijkste punt der overeenkomst is,
dat de retourbiljetten der betreffende maat
schappijen over en weer geldig worden,
onder verrekening van het verschil in over-
tochtsprijs. Wie b.v. een retourbiljet per
vliegtuig naar Singapore heeft, kan desge-
wenschf per schip terugkeeren en omgekeerd.
Wat de enkele reizen betreft, is een zoodanige
regeling getroffen, dat men gedeeltelijk per
schip, gedeeltelijk per vliegtuig de reis kan
maken. Voor Nederlandsch-Indië is de rege
ling zoo, dat fondreisbiljetten verkrijgbaar
zijn voor een heenreis per schip en terugreis
per vliegtuig, om omgekeerd.
Dat de werkelijke beteekenis van dezen
nieuwen dienst echter nog veel grooter is,