Twee keer per week naar Oost-Indië. HET IS VOOR DEN BAKKER. Cinema Americain. STEEDS VOORWAARTS. CINEMA EN THEATER. RENATE MUELLER WEER ZIEK. Twee keer per week! Luchtvaart De K. L. M. opent mogelijkheden, waarvan men den omvang nog niet kan denken Plesman. haven en Watt en Half Watt sluipen aan boord als verstekelingen. Zij worden ontdekt en wat er dan op het schip gebeurt, vooral als een storm opsteekt, is meer dan vermakelijk. Maar het toppunt van de komische film wordt be reikt in de havenplaats, als Eva en de beide anderen geëngageerd worden als tooneelisten en de Hamlet zuil enopvoeren. 't Is om te gierenl Behalve bovengenoemde twee films nog bin nen- en buitenlandsch geïllustreerd nieuws, o.a. Vrouwen-vredesgang in Den Haag, de tennis wedstrijden in Scheveningen en prinses Juliana als voorzitster van het Ned. Roode Kruis. Alles te zamen een zéér interessant pro gramma, dat den bezoekers circa drie uur aangenaam bezig houdt. Hoewel de titel het niet doet vermoeden, speelt de bakker in deze film toch een niet onbelangrijke rol. Eddy Cantor is het middel punt van deze historie en hij blijkt zooals ge woonlijk weer te laboreeren aan diverse eigen aardigheden, waarvan allerlei vreemde geluiden en zijn komische bewegingen hun doel veelal niet missen. Zijn geheele carrière, die hij ditmaal maakt, berust weer eens op een vergissing. Eddy tref fen we eerst aan als „assistent" van den een of anderen illusteren waarzegger, waarbij hij moet zorgen dat de tafel op tijd omhoog gaat, ter wijl hij moet optreden als geest van vele afge storvenen die door hun overlevende verwanten worden aangeroepen. Heelemaal feilloos gaat hem dit ook al niet af en als dan zijn chef hem ook nog prest een van zijn cliënten het hof te maken, weet Eddy zich heelemaal geen raad meer. De cliënte die hij het hof moet maken, blijkt een ietwat robuste sportleerares te zijn, die onmiddellijk haar proeven op haar aange bedene gaat botvieren. Dat het hierbij niet aan de noodige komische scènes ontbreekt lijdt geen twijfel! Volkomen geradbraakt weet Eddy te ontkomen, om echter in de armen te loopen van den eigenaar van een groote bakkerij: Mr. Clark. Deze Mr. Clark heeft zich door Eddy's chef laten „waarzeggen", waarbij hem is verteld dat te precies 12 uur een man tot hem zou komen dien hij onmiddellijk in dienst moet nemen, aan gezien deze in staat zal zijn, zijn bedrijf tot grooten bloei te brengen. Blijkbaar is Mr. Clark zoo snugger om dit voor zoete koek aan te ne men en wanneer hij te klokslag 12 uur Eddy, op diens aftocht, moet uitlaten, ziet hij in hem de-van-den-hemel-gezondene. Eddy werkt zich onmiddellijk in de situatie in, hoewel hij van de geheele comedie niets afwist en zijn chef een anderen assistent voor dit baantje had uitge zocht. Evenwel wordt hij „Efficiency expert" en hij blijft het en zelfs weet hij nog capacitei ten als zoodanig aan den dag te leggen. Zijn vroegere chef, de waarzegger, laat hem echter niet met rust en zoekt naar een gelegen heid om Eddy tegenover Mr. Clark te ontmas keren, hij wil evenwel tevens probeeren de bakkerij voor een niet onbelangrijk bedrag aan geld op te lichten. Eddy weet echter tenslotte de dan ontstane netelige situatie probaat op te lossen en ein digt er ten slotte mee te huwen met de sport leerares die hij aanvankelijk het hof „moest" maken. Het geheel is een vroolijke film met een achtergrond van aardige meisjes (die er toe meewerken Eddy in de meest benarde situaties te brengen) die de bakkerij drijven. Eddy Can tor ontpopt zich als een volslagen „crooner", die behalve komische scènes-weergever ook als jazz-zanger zijn sporen verdient. DE STALEN STRAAL. In het A.B T. Bovenstaand sensatie-filmwerk, gemaakt onder regie van Franz Wenzmer, mag uit een sportief oogpunt als zeer geslaagd be schouwd worden. Verschillende records voor race-auto's staan op naam van een beroemd geworden coureur. Al hooger en hooger wordt de uur snelheid door hem opgevoerd, niemand kan het van hem winnen. En als weer een inter nationale race verreden zal worden, waar voor hij ook als deelnemer is ingeschreven, komt hij even vóór den start op een idee, waardoor de snelheid nog grooter zal wor den. De motor zal dan een verandering moeten ondergaan, maar zal dan eerst bij een volgenden wedstrijd in gebruik genomen kunnen worden. In zijn race-wagen zittend, maakt hij van de verandering een schets, en vertrouwt die toe aan een vriend, die als in genieur werkzaam is aan de fabriek, waar voor hij start. Tijdens de spannende races krijgt hij echter een ongeluk, waardoor hij in een ziekenhuis moet worden opgenomen. Het geen voor de start gebeurde, dus ook het ma ken én in bewaring geven van de schets, kan hij zich niet meer herinneren, want z'n ge heugen heeft door den val een gevoeligen schok gekregen. De „vriend" hiervan profi- teerena, werkt zijn gegevens uit en vraagt na voltooiing van de verandering patent aan. Onze coureur, weer beter wordend, grijpt er dus naast. Tot overmaat van ramp krijgt hij nog zijn ontslag bij de fabriek. Door een plotselingen schok komt eensklaps het oude idee weer boven, hij teekent dan nog maals dezelfde schets, werkt die uit naar zijn meening, maar komt dan tot de conclusie, dat het plan voor vliegtuigen nog beter ge schikt is dan voor auto's. Connecties worden aangeknoopt met een vliegtuigenfabrikant, bij wien hij wordt aangenomen, waarna hij binnen eenigen tijd een machine gebouwd heeft, die, wat snelheid betreft, ver boven alle bestaande uitgaat. Deze machne doopt hij dan met den naam „De stalen Straal". Proefvluchten hebben een schitterend resultaat, waarna een oceaan-vlucht op het program staat. Deze vlucht, waarvan tal van mooie opnamen vol gen, wordt door hem volbracht, maar niet eerder dan na tal van sensationeele gebeur tenissen. Door dit gegeven is nog een liefdesgeschie denis gevlochten, welke eerst ongelukkig schijnt te zullen eindigen, doch later weer toch goed afloopt. Het voorprogramma brengt Profilti-jour- naal, een teekenfilm „Sterke limonade", een twee-acter „Is 't geen dot" met Edgar Com- medie en Harry Barris, die leuk in elkaar ge draaid is, „Interessante kijkjes van overal" die ons doet denken aan de a.s. zomervacan- ties, en tot slot een filmpje, waarin alleen dieren optreden, genaamd „De bokser". KOM JE OOK BIJ DE MARINE? Theater Harmonie. Een onderofficier van de Marine, Pat O' Brien, die in de film Biff heet, krijgt bij een bezoek van zijn familie aan boord van de Arizona kwesties met een metaalbewerker, die herstellingen aan den kruiser verricht. Zij willen elkaar te lijf, maar de onderoffi cier heeft dienst en moet dus tot den avond wachten. Dan treft hij zijn vijand James Cag- ney, in den persoon van Chesty op een metaalbewerkersbal aan en zij vechten op de binnenplaats hun géschil uit waarbij Chesty door zijn meisje wordt afgeleid en daardoor het onderspit moet delven. Hij is zoo woe dend, dat hij besluit om bij de Marine te gaan alleen om op hetzelfde schip als Biff geplaatst te worden en hem het leven te kun nen zuur maken. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan want ten eerste moet hij drie maanden in opleiding in een kazerne en ten tweede komt hij daarna aan boord al gauw tot de ont dekking, dat hij maar gewoon matroos en zijn vijand onderofficier is, zoodat hij zich min of meer aan majesteitsschennis zou schuldig maken als hij zijn vuisten naar hem uitstak. Gelegenheden om zijn superieur dwars te zitten komen er evenwel meer dan voldoen de, vooral als Chesty bemerkt, dat zijn vij and een heel aardig meisje op bezoek krijgt. Zoodra hij vrijaf heeft maakt hij zelf werk van dat meisje en Dorothy Gloria Stu- art mag den vroolijken matroos wel lij den. Wanneer Chesty bij haar op visitie is trekt Biff aan de bel, die haar broer blijkt te zijn wat natuurlijk tot algemeene verwar ring aanleiding geeft. Biff verbiedt den ma troos allen omgang met zijn zuster en om er zeker van te zijn, dat Chesty niet van boord kan geeft hij hem 's avonds de wacht. Maar Chesty koopt een negerbediende om en krijgt diens verlofkaart. Hij maakt zich roetzwart en Biff, die hem niet herkent, laat hem van boord gaan. Na een allervroolijksten avond blijkt het weer aan boord komen lang niet zoo gemakkelijk te zijn. Chesty laat zich door een schipper in een bootje met gedoof de lichten naar de Arizna varen, springt dan in het water en doet net of hij van het dek van het oorlogsschip overboord is ge vallen. Hij wordt natuurlijk gesnapt en er volgen twee maanden kwartierarrest. Met moeite weet Dorothy den woedenden matroos te bewegen zijn diensttijd beter te gebruiken. Een jaar of zeven geleden, in den herfst. Wij gaan heel vroeg in den duisteren morgen, zwaar gedoken in de aller- vvarmste overjassen naar Schiphol! Want daar zal een K.L.M.-vliegtuig ver trekken naar Batavia. O, heelemaal nieuws is het niet. Er zijn al meer vluchten naar de Oost geweest en o.a. zijn wij getuige geweest van de vlucht van de Postduif. We zouden dus de sfeer wel zoowat kennen. Maar toch is er iets bizonders. Want deze postvluchten is een der proefvluch ten van de K.L.M., die van plan is om t.z.t. een luchtpostdienst op Batavia te organiseeren. 't Geeft ons een vreemd, wonderlijk idee, dat zeer fantastisch lijkt. Want het mag dan mogelijk zijn, om per vliegtuig naar Indië te reizen, om een regelmatige dienst te onderhou den, tja, dat is wel een beetje erg voort varend. Op Schiphol heerscht dien morgen een ongewone drukte. De machine staat klaar, de bemanning zit binnen in het restau rant, moeders, vrouwen, kinderen zijn meegekomen, om afscheid te nemen. Officieele personen drentelen heen en weer, hebben een speech in het hoofd of op papier en daneindelijk is het zoover. Bliksemlicht verleent medewer king om een paar plaatjes te maken van de helden der lucht, een laatste hand druk, gezweef, voor vrij.... contact! En we staren het vlieg tuig na, dat weldra in de duisternis verdwijnt naar de Oost. Langzaam-aan ver dwijnen de belangstel lenden, sprekende over niets anders dan over dit kerels, die met zoo'n Fokker een paar hon- lerd kilo post willen overbrengen naar Indië. En in de krant volgen wij de reis, van etappe tot etappe, veertien dagen lang. Gelukkig is er slechts een zinnetje in de telegrammen, dat nooit ontbreekt: alles welmorgen wordt de tocht voortgezet. En als dan eindelijk na twee veken het toestel in Batavia is, komt er een extra vette letter de krant „versieren". De behouden aankomst is een extra- vermelding waard, is een bizonder be richt, dat de aandacht moet trekken. o De proef is gelukt! En wij krijgen een veertiendaagsche luchtverbinding met Oost-Indië! Geheel Nederland is trotsch op die „langste luchtlijn" ter wereld. Hij gehoorzaamt haar ten slotte en bij een scheepsbrand weert hij zich zoo kranig, dat hij gedecoreerd wordt. Ten slotte wordt hij overgeplaatst op een luchtschip en bij een opstijging blijkt, dat een onderofficier een der touwen te lang heeft vastgehouden en mee naar boven wordt getrokken. Chesty redt hem door met eigen levensgevaar langs het touw af te dalen en met den onderoffi cier per parachute te dalen. Beiden komen door de dubbele belasting van de parachute onzacht op den grond en worden gewond. Het is natuurlijk Biff, dien Chesty gered heeft en als belooning wordt hij niet alleen zelf tot onderofficier bevorderd maar mag bovendien de lieftallige Dorothea naar het altaar begeleiden waardoor de film een gelukkig slot krijgt. Droopy Frank Mc Hugh is in deze alleraardigste Warner Bros Film als de kameraad van Chesty een vermakelijk type, die telkens op het juiste moment voor de noodige humor zorgt. Ver der is de film zeer belangwekkend als ma rine-film. Het dagelijksche leven aan boord van een grooten kruiser, de manoeuvres, de actie van vliegers op zee en niet 't minst 't leven aan boord van een Navy-ballon zijn in schitterende opnamen weergegeven. De Amerikaansche zee- en luchtmacht hebben er toe medegewerkt deze film bijzonder interes sant te maken. Vooraf gaat een uitgebreide serie wereld nieuws, een gekleurde screensong een grap pige één-acter waarin een zeeleeuw de hoofd rol speelt en enkele films waarin zeer goede muziek, zang en dans gedemonstreerd wor den. Een goed en uitgebreid programma, dat men deze week niet zal mogen verzuimen. Heden bevat dit Weekblad o. m. De Engel- sche filmindustrie; het werk van den schilder H. A. van der Wal; 'n artikel over de schrijf ster Vicki Baum; Ed. Veterman schrijft over Adolphe Engers en Jacques Reule; verschil lende filmbesprekingen met afbeeldingen, het liedje „Anders..,." van G. Momsen Jr„ enz. Renate Mueller die tot op heden in de stu dio's in de Luminafilm „Vrouwen om den Zon nekoning" te Berlijn werkzaam was, is plotse ling voor de tweede maal ziek geworden. Haar toestand is van dien aard, dat zij in een sana torium diende te worden opgenomen. 't Gaat best. Regelmatig etijgt het aan tal kilo's post en zelfs zijn er al enkele passagiers, die mee „durven". We gaan niet eiken keer meer naar Schiphol, zoo Donderdags om de veertien dagen. Er zijn toch geen speeches, er is toch geen bizondere be langstelling. De vlucht wordt langzaam-aan heel gewoon. En alleen in de krant komt een nieuw rubriekje: de postvluchten naar Indië. Wel wordt nog steeds vermeld het uur van vertrek en aankomst van elke plaats, dat zoo'n Indië-vliegtuig aandoet, maar meer toch ook niet. 't Gaat best, 't gaat voortdurend beter, 't Heele jaar door, weer of geen weer. En 't gaat iets vlugger ook! Vooral, als door slecht weer een vliegtuig achter stand boekt en die moet inhalen. Dan krijgen we een lange vlucht van zooveel honderd kilometer meer dan gewoonlijk. Steeds wordt het drukker op de lijn. Nieuwe toestellen zijn noodig, toestel'en met meer accomodatie voor de passa giers. Want de liefhebberij, om te vlie gen, wordt steeds grooter. En vooral, het voordeel van vliegen wordt meer en meer erkend, vooral door zakenlieden. Zoo gaat het een paar jaar, totdat de veertiendaagsche dienst veranderd wordt in een wekelijksche! De glorietijd van de Peli kaan, de Snip, de Kwartel, Oehoe en andere vogels komt. Sneller wordt de kruissnelheid, kleiner worden de vlieguren, korter wordt de reis- duur. Maar er is een maar! Want ondanks de slechte tijden blijkt de Indië-lijn steeds meer gezocht, ook door het publiek. Natuurlijk, de post is grooter geworden, ook het goe derenvervoer groeit, maar wat erg is: er moeten steeds meer passagiers worden teleur gesteld. Omdat er geen plaats is! Men zint op Schiphol en in Den Haag. Men denkt aan nog grootere Fokkers, aan F. 36-ers! Maar 't gaat niet zoo vlug. De proeven met een nieuw type zijn duur en tijd- roovend. En de K. L. M. kan niet wachten. Dan wendt men zijn oog naar Amerika, het land van onbegrensde mogelijkheden. En daar is de Douglas een groot succes! Parmentier er heen. En van Veenendaal. De Uiver komt. Met hem de Melbourne- race. In een 50 uur zit Parmentier in Batavia! Het vliegende hotel is de grootste sensatie voor iedereen, voor de geheele wereld. Nieuwe Douglas-machines komen in Ne derland, worden ingevlogen, ingezet op Europeesche lijnen. En met die nieuwe, snelle machines wordt de Indië-lijn bezet! En niet eens in de veer tien dagen, niet eens per week, maar twee keer per week. En niet met een tijdreis van veertien diagen, of tien, of zeven, maar van 5*4 dag! Straks, de volgencie week vliegen we twee- keer per week naar Indië. Langs den ouden wereldweg tusschen West en Oost reist Europa met zijn eigen tempo naar Azië. Eens kruiste de groote karavaanwegen el kaar in Bagdad. Er is niets veranderd: thans vinden vijf vliegdiensten van drie Europee sche naties in Bagdad hun eerste knoop punt op den weg naar he* Oosten, Fransche, Engelsche en NedHandsche diensten En het groote verschil in deze vliegdiensten is, dat de Nederlandsche de vlugste is pardon!: zijn! Die snelheid beteekent echter geen jakke ren en jagen. In vijf en een halve dag naar onze Oost vliegen met een Fokker-Douglas beteekent voor den passagier reizen met Oostersche kalmte, doch met Westersch com fort en hygiëne! En het zitje tusschen een paar kameelbulten is veranderd in een zitje op zachte kussens van ruime, lekkere stoelen, terwijl de aartsvaderlijke tent van den Ara- bischen sjeik vervangen is geworden door een cabine met zachte, welgekozen kleuren met een ruime blik over de aarde in al haar schakeeringen. Toch is ae vlucht in de cabine even wonder lijk als een reis uit den tijd der kameelen. De moderne reiziger ziet de ochtendzon schijnen op den toren van de Westerkerk te Amsterdam en ziet de avondzon dalen op het Pantheon van Athene. Des morgens heeft hij een Hollandsch ontbijt gebruikt in het Carl- ton-hotel, twee dagen later ontbijt hij in Djask aan de Perzische golf en kan zich dien zelfden avond nog als een maharadja voelen in de schaduwrijke tuinen met pauwen en fonteinen rond het State-hotel van „His High ness of Jodhpur"Den volgenden avond bewondert hij Burmeesche schoonen bij de fantastisch verlichte gouden Pagode van Ran- goon en als hij nog droomt van het afscheid op Schiphol, ligt Singapore onder hem, ter wijl de „boerenkool" van Sumatra hem waarschuwt, om zijn kleeding te pakken: Batavia verschijnt en dat beteekent uitstap pen of overstappen. Want een paar uur later kan hij in de soos te Soerabaja vertellen, dat hij juist uit Holland aangekomen is, waar het precies een week geleden nog zoo regen achtig en koud was en waar hij zes dagen geleden in Nassau-Bergen nog geen enkele badgast had aangetroffen o Laten wij echter niet te romantisch worden en eens kijken, wat deze snelle, dubbele- weeksche dienst op Indië in zakelijk opzicht beteekent. Het was daarvoor, dat wij Don derdagmiddag op Schiphol waren. Het was daar, dat directeur Plesman ons op aange name wijze vertelde van het meer nuchtere en zakelijke van den dubbelweekschen dienst. Daar is dan allereerst de post. Door dezen nieuwen dienst komt de drukke en vooral lastige wekelijksche maildag te ver vallen, wat op de groote handelskantoren niet alleen besparing van tijd. maar mogelijk ook besparing van arbeidskrachten kan geven. Van beide eindpunten vertrekt een vlieg tuig op Woensdag en Zaterdag en komt er op Maandag en Donderdag een aan. Wie Maandag zijn luchtpost te Amsterdam ont vangt, die Dinsdag behandelt en Woensdag zijn brieven met het retourvliegtuig mee geeft, maakt, dat de afzender te Batavia binnen dertien dagen antwoord heeft. Zelfs kan men op een brief uit Nederland naar Medan soms binnen tien dagen antwoord hebben; immers Woensdag om 13.30 plaat selijken tijd komt een vliegtuig op de uitreis te Medan aan, vanwaar het vliegtuig op de thuisreis Donderdag om 7.30 vertrekt. Voor tusschen-getegen bestemmingen is de omlooptijd van een brief natuurlijk in ver houding eveneens korter geworden. Op een brief uit Amsterdam naar Calcutta kan men binnen negen dagen antwoord hebben, op een brief van Batavia naar Bagdad in den zelfden tijd. Dank zij den nieuwen K.N.I.L.M.-dienst Makassar-Den Pasar-Soerabaja zullen de voordeden der snelle verbinding met het moederland zich niet alleen tot Java en Su matra uitstrekken. Wie b.v. Dinsdagochtend uit Makassar of Den Passar een brief met het K.N.l.L.M.-vliegtuig meegeeft, weet, dat die 614 dag later in Nederland is, resp. 15.500 en 15.100 K.M. verder! Voor het passagiers-v ervoer heeft de Indië-lijn, dank zij de hooge snel heid en grootere frequentie een welhaast on begrensd aantal nieuwe mogelijkheden ge kregen. Mogelijk zelfs zal zij een omwente ling in het zakenverkeer tusschen Nederland en Indië teweegbrengen. Waar snelheid van handelen en succes in zake doorgaans syno niem zijn, zal de mogelijkheid om in luttele dagen van Nederland naar Java of Suma tra te reizen, en omgekeerd om in een wip uit Indië naar het moederland te komen, on getwijfeld door de meest vooruitstrevende zakenlieden druk benut worden. Wie drie weken tijd voor een reis heeft, gaat in elf dagen heen en weer en heeft tien dagen tijd voor besprekingen. Is nog sneller contact gewenscht, dan vliegen de Nederlander en de Indischman elkaar tegemoet tot Jodpoer, waar ze beiden Vrijdags of 's Maandags aankomen na drie dagen reizen en vanwaar ze drie dagen later weer naar hun uitgangs punt terug kunnen keeren. In 8*4 dag ismen uit en thuis. Wie wel haast heeft, doch niet met top snelheid behoeft te reizen, kan een uitstapje met zijn zakenreis combinecren. In merk waardige steden als Cairo, Jodpoer of Bangkok kan hij drie dagen blijven rond kijken, tot het volgende vliegtuig gaat. Jongelui, die in Nederland studeeren en wier ouders in Indië wonen, kunnen in de groote vacantie naar huis gaan. Een Am sterdammer, die in plaats van in Zandvoort zijn vacantie eens in Griekenland of bij de Pyramiden van Gizeh wil doorbrengen, zegt: „Ik ga zoover mee" en stapt in een Indië-vliegtuig. Dit zijn slechts eenige voorbeelden. Men kan ze bij tientallen opnoemen. Het buitenland en de Indiëroute. De Amsterdam—Batavialijn heeft altijd groote internationale beteekenis gehad, niét alleen wegens de sympathie, die zij in drie werelddeelen voor Nederland wist te wer ven, doch ook wegens de buitenlandsche post en buitenlandsche passagiers, die zij van jaar tot jaar in belangrijker hoeveel heid en aantal vervoerd heeft. De versnelde, tweemaal wekelijksche dienst zal ook op het buitenland een groote aantrekkingskracht uitoefenen. Een gunstige factor is hierbij vooreerst, dat het luchtvaartcentrum Schiphol uit 80 der grootste Europeesche steden binnen een dag bereikbaar is. Uit Londen, Parijs en Hamburg kan men den vooravond van het vertrek naar Indië naar Amsterdam komen; de Duitsche reizigers kunnen tijdens den zo merdienst 's morgens te 8.15 in Halle-Leip- zig instappen, terwijl de Midden-Europeëers gedurende dezelfde periode de keus hebben tusschen Bratislava en Boedapest. Dat de vliegtuigen uit beide richtingen eenmaal we kelijks Bratislava en eenmaal Boedapest aandoen, is een nieuwigheid van dezen zo mer. De landing te Bratislava is, vooral met het oog op de post, op verzoek der Tsjechi sche regeering ingesteld. Het laatste Euro peesche station te Athene, waar een steeds groeiende hoeveelheid post uit Oost-Europa en de Balkanlanden ingeladen wordt. Ook de verbinding tusschen Amerika en Indië is er zeer op vooruit gegaan. Post en passagiers, die met de snelle Nor mandie 22 Juni a.s. New York verlaten, zijn den 27sten te Le Havre en gaan via Parijs naar Amsterdam, vanwaar ze den 29sten vertrekken en den 4den Juli te Ba tavia aankomen. Men reist dus in dit geval in 9 dagen van New York naar Bagdad, (10400 K.M.), in 10 dagen naar Karachi (12950 K.M.), in 13 dagen naar Batavia (19350 K.M.). Met- de Statendam van 'de Holland-Amerika-Lijn, die den 4den Juni New York verlaat en den 11 den te Rotter dam aankomt, reist men in 1314 dag naar Batavia. Binnen twee weken kunnen dus met de snelste schepen en den snelsten vliegdienst passagiers en post van Amerika naar het Verre Oosten reizen. Verdere bijzonderheden omtrent den dienst. Van den 12den Juni af zal dus dé K.L.M. met een zevental Fokker-Douglasvliegtuigen een dubbel-wekelijkschen dienst tusschen Nederland en Nederlandsche Indië, tusschen Europa en Azië onderhouden. De 14.000 K.M. lange weg wordt zomer èn winter in 514 dag bereisd. Het aantal vlieguren is ongeveer 10 per dag, de snel heid bedraagt gemiddeld 270 K.M. per uur. Werd vroeger doorgaans gestart voor het aanbreken van den dageraad, thans vertrekt men op een meer normaal morgenuur. Op de uitreis komt slechts één ouderwets vroege start voort; op de terugreis, waarop men telkens een uur daglicht wint, zijn de tijden van vertrek nog later dan op de heenreis. Tweede ontbijt, lunch, thee of andere ver- verschingen worden tijdens de tusschenlan- dingen gebruikt in de vliegveldrestaurants, men dineert en overnacht in eerste klas ho tels. Slechts éénmaal op de heenreis wordt de lunch aan boord gebruikt. De kosten der maaltijden en van het nachtverblijf zijn inbegrepen in den passage prijs. Deze is begin April verlaagd en is thans slechts iets meer dan eerste klasse boot. Zoo is de reis van AmsterdamBata via 1350 en retour 2430. Dat de beteekenis van het luchtverkeer naar het Verre Oosten overal ingezien wordt, blijkt wel uit de onlangs gesloten overeenkomst tusschen K. L. M. en Imperial Airways en de voornaamste Nederlandsche en Engelsche scheepvaartmaatschappijen. Het belangrijkste punt der overeenkomst is, dat de retourbiljetten der betreffende maat schappijen over en weer geldig worden, onder verrekening van het verschil in over- tochtsprijs. Wie b.v. een retourbiljet per vliegtuig naar Singapore heeft, kan desge- wenschf per schip terugkeeren en omgekeerd. Wat de enkele reizen betreft, is een zoodanige regeling getroffen, dat men gedeeltelijk per schip, gedeeltelijk per vliegtuig de reis kan maken. Voor Nederlandsch-Indië is de rege ling zoo, dat fondreisbiljetten verkrijgbaar zijn voor een heenreis per schip en terugreis per vliegtuig, om omgekeerd. Dat de werkelijke beteekenis van dezen nieuwen dienst echter nog veel grooter is,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1935 | | pagina 12