DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
De „nieuwe regeering" van Engeland.
^Buitenland
Ho. 136 Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK.
Woensdag 12 Juni 1935
137e Jaargang
DxujeUihsch
Wal MacDonald in t93i waarschijnlijk gewild
had en waarom dat zoo volledig mislukt is.
Andere wijzigingen.
1Val vandaag de
aandacht trekt
ALKMAARSGHE COURANT.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS PER GEWONE ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
Exit MacDonald, als Prime Minister
Maar op een zeer ongewone wijze, die in de
Britsche politiek haar weerga zelfs misschien
niet heeft, zegt de N. R. Crt. en zij vervolgt:
Want hij blijft in de regeering, waarin hij
den tot nu toe door Baldwin ingenomen post
van Lord President of the Couneil zal inne
men. Volgens de ongeschreven grondwet der
Britsche politiek is Prime Minister de leider
der sterkste partij. Deze kan, als Baldwin in
1931, van dat recht afstand doen wanneer
andere overwegingen, coalitieoverwegingen
bijvoorbeeld, hem dat dienstig doen toeko
men, maar wanneer met zulk een coalitie
niet alles in den haak is, of de Prime Minis
ter niet'tot de sterkste partij behoort en haar
ontevredenheid opwekt, ligt het voor de
hand, dat de coalitieoverwegingen op den
duur niet sterk genoeg zijn om de afwijking
van den regel voor de sterkste partij verdra-
gelijk te maken. Dat hebben wij met betrek
king tot de zoogenaamde nationale regeering
zien gebeuren. Het sterkste verzet van vele
conservatieven gold ongetwijfeld Sir John
Simon, maar de onwenschelijkheid, dat aan
het hoofd der Britsche regeering juist in de
zen tijd een man stond, die niet ae leider der
sterkste partij was en zich ook niet als een
man van wil, kracht en inzicht kon doen
gelden, is den conservatieven langzamer
hand te scherp bewust geworden om ook
tegen MacDonalds premierschap geen be
weging gaande te maken. Als Baldwin zelf
een strijdbaarder man was en zijn positie
minder aan de kracht van zijn partij dankte,
had ik kunnen zegg i: de majordoom heeft
den „roi fainéant" nu opzij geschoven. Als
MacDonald nu nog eenige maanden als ma
jordoom gaat optreden, dan is dat niet gelijk
Baldwin het gedaan heeft, maar als de
majordoom van een vorst die zelf het bestuur
in handen heeft en hem niet meer macht ver
gunt dan hij dienstig zal achten. Waarbij
de opmerking nog moet gemaakt worden, dat
de majordoom zelf weinig meer zal gevoelen,
of kans zal krijgen, om zich persoonlijk te
laten gelden, daar zijn aftreden zijn on
macht daartoe juis tot oorzaak gehad
heeft.
Het jaar 1931
Het kan haast niet anders, of MacDonalds
verdwijnen, en tenzr wonderen gebeuren,
voorgoed verdwijnen als Prime Minister
dwingt ons tot een terugblik naar 1931, toen
hij door zijn stukslaan van zijn eigen La-
bour-regeering, en zijn coalitie met de con
servatieven en de liberalen plotseling een zoo
veel sterker houding aannam. Diegenen heb
benben waarschijnlijk gelijk, die meenen, dat
MacDonalds heele politiek van zomer 1931
van de misplaatste hoop uitging, dat het
onder de toen bestaande omstandigheden
mogelijk zou zijn om uit conservatieven, libe
ralen en labourmannen een permanente pro
gressief gezinde centrale partij te stichten,
waarvan hij zelf het hoofd zou zijn en die
Groot Britanje veilig door de groote moei
lijkheden van dezen tijd zou kunnen loodsen.
Wij kunnen nu zien, dat de bedoelingen der
conservatieve partij, althans van een groot
deel onder haar leden, van den beginne
gansch anders waten en dat MacDonalds
kansen dus reeds van den aanvang af zwak
stonden. Veel zou echter anders afgeloopen
zijn, wanneer de werkelijke MarDonald van
MacDonalds zelfvoorstelling niet zoo veel
verschild had, en MacDonald op de twee ge
wichtigste momenten van de eerste coalitie
periode zich den man getoond had, die hij
voor het slagen van zijn plannen had moeten
zijn. Het eerste en gewichtigste moment was
zijn bukken voor den na wat voorafgegaan
was onbehoorlijken aandrang uit de conser
vatieve partij om een toen volkomen onnoo-
dige algemeene verkiezing te beginnen,
waarmee de conservatieven uits' uitend ten
doel hadden partijvoordeel te behalen, terug
te komen met een meerderheid die hen tot de
ware meesters der coalitie zou maken Ik ben
overtuigd, en velen zijn het met mij, dat
MacDonald, als hij een kerel geweest was,
toen slechts met onmiddellijke verbrijzeling
der coalitie het behoeven te dreigen om dien
aandrang meester te worden. Van het oogen
blik, dat hij daartoe niet bereid of in staat
was, kon men zijn rol als werkelijk hoofd dei
coalitieregeering, kon men zelfs die coalitie
regeering als wezenlijk afgedaan beschou
wen. Het tweede moment kwam, toen de
conservatieven hun nieuwe meerderheid ble
ken te willen gebruiken voor de verwezenlij
king van een protectionisme, waarvoor zij
het mandaat niet gekregen hadden en Mac
Donald hun ook daarin zonder eenigen
weerstand van 'beteekenis hun zin gaf. Het
dreef een Snowden, later ook de onder Sa-
muel staande liberalen uit de coalitie en
maakte deze aldus tot een smadelijke karika
tuur van de werkelijke nationale regeering
die zij had moeten zijn om aan de bij de
meeste niet-conservatieven bestaande ver
wachtingen te beantwoorden.
De zoogenaamde coalitieregeering heeft
sindsdien een politiek gevoerd waarin het
een toer zou zijn, elementen aan te wijzen
die er niet geweest zouden zijn, wanneer zij
uitsluitend uit conservatieven bestaan had.
MacDonald was een paradeleider geworden
en is dat gebleven tot het oogenblik, dat de
politieke eischen het voor de conservatieven
zelf wenschelijk gemaakt hadden dat de re
geering onder haar werkelijken leider te
staan kwam. MacDonald's zonder twijfel
niet onberispelijke gezondheid heeft het mo
gelijk gemaakt zijn verdwijnen zonder uiter
lijke pijnlijkheid te doen plaats hebben.
Een machtsverschuiving naar de
conservatieven.
Wij mogen veilig aannemen dat zijn poli
tieke rol hiermee uitgespeeld is. Maar dat
de werkelijke leiding alleen bij Baldwin lag
en dat zijn nieuwe kabinet van het oude niet
wezenlijk verschilt, sluit dan ook uit, dat wij
van het nieuwe kabinet iets nieuws te ver
wachten zouden hebben. Men moet erken
nen dat Baldwin door de omstandigheden de
handen zeer gebonden waren. Zoolang hij
de coalitie in stand wilde houden waar
lang niet alle conservatieven het mee eens
zijn mocht hij 't aandeel der beide ande
re partijen niet te zeer verzwakken. Hoewel
zij er in ledental zelfs op vooruitgegaan
zijn, gebied de werkelijkheid te zeggen dat zij
nochtans verzwakt zijn. De andere partijen,
of liever partijtjes, hielden de posten van
Prime Minister, van Foreign Secretary en
van Lord Chansellor, drie der allerbelang
rijkste derhalve. Alle drie zullen thans door
conservatieven ingenomen worden. Dat be
wijst, dat er wel degelijk een machtsverschui
ving ten gunste van de conservatieven plaats
gehad heeft. Zonder deze zouden de laatsten
dan ook zelfs tijdelijk niet bevredigd ge
weest zijn. Over Lord Sankey's heengaan
valt weinig te zeggen. Een oppositieblad
zegt dat hij opgeofferd is, maar het heette
al in 1931 dat Sankey voor de politiek wei
nig of niets voelt en alleen uit praktische
overwegingen aangebleven was. Wat Simon
betreft, den laatsten tijd heeft hij minder
aanleiding tot kritiek gegeven dan in de
eerste jaren van zijn bewind. Uit zijn ge
prikkelde reactie op den eersten Stresadag te
gen sommige van zijn in Londen gebleven
medeministers viel zelfs af te leiden, dat hij
ter wille van de collectieve veiligheid iets ver
der wilde gaan dan de laatsten oorbaar
achtten. In de eerste jaren echter had Simon
het vertrouwen in zijn buitenlandsch beleid
blijkbaar al voor goed bedorven, en daar
geen reden bestaat aan te nemen, dat hij
bijvoorbeeld in de Chineesch-Japansche
kwestie in eenig opzicht anders gehandeld
heeft dan het Britsche kabinet in zijn geheel
hem opgedragen had, zal het wel, behalve
zijn niet-conservatief-zijn, voornamelijk zijn
wijze van optreden en de vorm waarin hij
de besluiten van het kabinet uitwerkte, ge
weest zijn wat hem zoo impopulair gemaakt
heeft, ook bij hen, onder wie zoovelen tegen
den inhoud van zijn bewind moeilijk be
zwaar konden gevoelen.
Wat wij in Hoare krijgen, is totaal onbe
kend. Over welhaast de heele linie de oppo
sitie inbegrepen, had men Eden liever aan
het Foreign Officie gezien dan wien ook.
Tegenover het buitenland zou die benoeming
van Eden een gebaar geweest zijn. In stede
van daardoor positief te kennen te geven,
dat de Britsche regeering voor collectieve
veiligheid staat, heeft Baldwin thans slechts
negatief te kennen gegeven dat Eden's niet-
benoeming geen desavoueeren van zijn poli
tiek uitdrukt: daarom heeft hij hem lid van
het kabinet gemaakt. Dat Eden met de Vol
kenbondzaken belast wordt is niets nieuws.
Daar kwam zijn post ook tot nu toe op neer.
In zooverre is er eenige verandering, dat hij
Simon's ondergeschikte was, terwijl hij, als
lid van het kabinet, Hoare's gelijke zal zijn
en bij de vaststelling van het buitenlandsch
beleid als deze een stem zal hebben. Voor
het overige is de verandering voornamelijk
van Britsch belang. Dat Haiheham van
Oorlog en Londonderry van Luchtvaart
weggaan, zal wat de wapening aangaat
geen verandering in de Britsche politiek te
weegbrengen. Aan de zijde der oppositie ziet
men in 't bijzonder Londonderry met vreug
de vertrekken, al zal men moeilijk veel hoop
kunnen stellen op den heer Cunliffe Lister,
die er, hoewel onvermijdelijk lid van elke con
servatieve regeering, zooals een der opposi
tiebladen schrijft, nog nooit in geslaagd is
te bewijzen dat hij iets is. Voor de verhou
ding tot Ierland of het verder waarschijn
lijk wel zoo goed geweest zijn, wanneer men
den eveneens onvermijdelijke James Thomas
naar een andere plaats van het ministerie
voor de Dominiums had doen overwippen.
Althans had Baldwin daardoor symbolisch
kunnen aanduiden dat hij een betere verhou-
idng tot den Vrijstaat wil en niet overtuigd
is dat Thomas die verhouding bij gelegen
heid door zijn plompheid niet slechter ge
maakt heeft dan noodig geweest ware. Ook
op dit punt blijft dus alles in hoofdzaak het
zelfde. Dat Baldwin, zooals ik al opmerkte,
allang het werkelijk hoofd der Britsche re--
geering was en dezelve niet noemenswaard
veranderd is, beteekent dat verandering van
politiek nauwelijks verwacht kunnen wor
den. Moeten de verkiezingen dit najaar
plaats hebben, dan is daarvoor ook nog
maar weinig tijd van zijn goede voornemens
doen blijken door volgens hem voor het
aanzien der regeering dienstige zaken op
voorhand aan te kondigen.
HET GESCHIL TUSSCHEN ITALIË
EN ABESSINIE.
Laval als bemiddelaar.
De diplomatieke medewerkster van 1'Oeuvre
meldt, dat men Zaterdag op het Foreign
Office nieuwe en zeer pessimistische inlich
tingen had ontvangen over de Italiaansche
houding inzake Abessinië Mussolini schijnt
vastbesloten op een of andere wijze een pro
tectoraat over Abessinië in te stellen. Het
volkomen nieuwe in de situatie is, dat men
thans in alle kanselarijen der groote mogend
heden volkomen zekerheid heeft over de
Italiaansche plannen om uit den Volkenbond
te gaan, als de Bond in een nieuwe bijeen-
komst Italië zou veroordeelen, gelijk Groot-
Britanje wenscht. De schrijfster acht een
dergelijke mogelijkheid zeer ernstig, want als
Italië eenmaal Genève heeft verlaten, zou zijn
spel met Duitschlar.d en Polen veel sterker
staan.
Voor Laval is daarom de taak weggelegd
óm langs diploraatieken weg te verhinderen,
dat het Abessijnsche vraagstuk opnieuw
voor den Volkenbond komt door het Italië
gemakkelijk te maken op "en of andere wijze
met Abessinië tot een modus vivendi te ko
men, zegt de schrijfster.
Het Fransche belang eischt zulks, Italië
concessies te doen door het vervoer van
wapens op den spoorweg van Dzjiboeti naar
Addis Abeba stop te zetten, gaat niet. Maar
Frankrijk zou bij den keizer kunnen bemidde
len en b.v. kunnen verkrijgen, dat Italië een
klein deel van de hoogvlakte zou krijgen en
vergunning om een om een spoorweg aan te
leggen van zijn eene kolonie naar de andere
door Abessinië heen. Men zou er Addis
Abeba van kunnen overtuigen, dat het wen
schelijk is een verdrag van eeuwige vriend
schap te sluiten met Italië.
De groote moeilijkheid (zoo zegt de
schrijfster ten slotte) komt niet van Frankrijk,
want dat zou om tal van redenen niet vijan
dig staan tegenover Italiaansche expansie in
Abessinië. De moeilijkheid zit in de grenzen,
die Engeland aan de Italiaansche actie stelt.
Engeland wi' tot nog toe onder geen voor
waarde toestaan, dat Italië het meer Tana,
dat zijn katoenplantages (in Soedan en
Egypte) besproeit, nadert. En het schijnt
overbodig er bij te voegen, dat het belang
van ons land eischt in alle kwesties nauw
aan Engeland gebonden te blijven.
Aankomst van Italiaansche troepen
in Eritrea.
Gisteren zijn te Massawa in Italiaansch
Eritrea, de Italiaansche stoomschepen Italia
en Cortelazzo aangekomen, met groote hoe
veelheden materiaal en troepen, bestemd
voor de versterking van de Italiaansche
strijdkrachten in Oost-Afrika.
Na een verblijf van ongeveer een maand
in de provincie Harar is Keizer Hail Selassie
naar de hoofdstad Addis Abeba terugge
keerd. De berichten in de buitenlandsche
bladen, dat op den keizerlijken trein een aan
slag zou zijn gepleegd, worden officieel
tegengesproken.
Grensversterking in de Britsche
koloniën?
Uit Alexandrië in Egypte wordt aan de
Giornale d'Italia gemeld, dat het groote Ara
bische blad Ahram een bericht publiceert
volgens hetwelke de Britsche militaire autori
teiten in Egypte, in tegenstelling met de be
weringen van Londen, waarin bewapening
ontkend worden aan de grenzen der F.ngel-
sche koloniënen Abessinië, bezig zijn 100000
soldaten te ontvangen, die uit Egypte zouden
komen, teneinde op alle gebeurlijkheden op
de grens van den Soedan voorbereid te zijn.
DF ONTVOERING VAN
GEORGE WEYERHAEUSER.
Het Amerikaansche ministerie van
justitie maakt bekend, dat op aanwijzing
van een der ontvoerders van George
Weyerhaeuser, Waley, ongeveer 90.000
dollar van het losgeld gevonden is. Het
geld was op een afstand van vijf mijl van
Salt Lake City begraven.
INTERVIEW MET GOEBBELS.
Duitschland's politieke ontwikkeling.
De diplomatieke correspondent van de
Londensche „News Chronicle" beeft een on
derhoud gehad met minister Goebbels, waar
bij deze eenige uiteenzettingen gaf over de
binnenlandsche politieke ontwikkeling van
Duitschland. Goebbeis zeide o.m.:
„Tijdens de eerste phase der revolutie kon
den overvallen en aanvallen van afzonderlijke
personen plaats vinden. Dat is thans niet meer
zoo. Dagbladen kunnen alleen worden ver
boden op bevel van het ministerie van pro
paganda, arrestaties kunnen slechts geschie
den door de daartoe bevoegde instanties.
Voorts is de controle over tooneel en film ge
centraliseerd."
De correspondent merkte verder in den
loop van het onderhoud op, dat er in Enge
land vele personen waren en nog meer in
Frankrijk, die vreesden, dat de eenige uit
werking van een overeenkomst voor het
Westen zou zijn, Duitschland te sterken en
aan te moedigen tot avonturen in het Oosten
Goebbels antwoordde daarop: (!Men moet
zich de garantie herinneren, die wij aan Rus
land hebben gegeven. Deze waarborgen wer
den gegeven op grond van een vrij besluit en
wij zullen ze derhalve in acht nemen, of
schoon zij tot stand zijn gekomen onder een
regeeringssysteem, dat wij inmiddels ten val
hebben gebracht. Geheel afgezien van het
feit, dat wij aangezien wij geen gemeen
schappelijke grenzen met Rusland hebben,
het nauwelijks zouden kunnen aanvallen,
zelfs wanneer wij dat zouden wenschen, be
staat er nog een belangrijke reden voor ons,
het niet aan te vallen. Wij hebben niet den
wensch, ons te mengen in Russische aange
legenheden. Wij kunnen echter niet toestaan,
dat het door Rusland gevoede communisme
in ons eigen land den kop opsteekt. Wij ge-
looven aan niet-aanvalsverdragen, doch wan
trouwen de pacten tot wederziidsche assis
tentie Wij gelooven, dat ieder conflict voor
zoover dit slechts mogelijk is, gelocaliseerd
behoort te worden. Het behoort niet te wot
den behandeld door een groep geallieerde
soldaten maar door een werkelijke collectivi
ieit d:r vo<keren.
Wat een Fransch-Duitsche toenadering be
treft, zeide Goebbels: „Wij zijn bereid, maar
het is thans meer een kwestie geworden van
Fransche binnenlandsche politiek. Er zijn
sterke mannen noodig om het eeuwenoude
wantrouwen te overwinnen. Hitier was in
staat eer. overeenkomst te bereiken met
Polen, aangezien hij en maarschalk Pilsoedski
een weergaloozen invloed op hun lands
lieden uitoefenden. Het moest gemakkelijk
zijn tot een overeenstemming te komen. Er
moet echter een moecig Franschman komen,
die het Fransche publiek voor deze gedachte
wint en het Fransche volk achter zich
brengt. Onder zulke omstandigheden zouden
wij een overeenstemming met Frankrijk
kunnen bereiken. Hoe langer wij echter ue
gedachtewisselingen uitstellen, des te moei
lijker is het ze tot een succesvol einde te
brengen.
ENGELSCHE BLADEN IN ITALIË
VERBODEN.
De Italiaansche regeering heeft gisteravond
een verbod uitgevaardigd voor de versprei
ding in Italië van 4 Engelsche dagbladen
wegens hun critiek en commentaar op de
houding die Italië inzake het conflict met
Abessinië aanneemt.
Het zijn de Daily Herald, De Manchester
Guardian, de Sunday Expres en de London
Evening Standard.
MERKWAARDIG BEZOEK.
Engeland heeft op het oogenblik bezoek
van een merkwaardige vrouw, n.1. van haar,
die Dillinger, indertijd de openbare vijand
nr. 1 in de V. St. aan de politie heeft aange
wezen, zoodat zij hem bij het verlaten van
een bioscoop kon neerschieten.
Marcia Marsh is een Engelsch meisje, dat
jarenlang in Amerika gewoond heeft en in
dienst van de politie als jongen onder de
„gangsters" heeft geleefd.
Zeven jaar geleoen was mej. Marsh ver
loofd met een agent van de bondspolitie, die
te doen had met misdadigers van het wan
hopigste soort. Het was toen nog aan de
Eolitie wettig verboden, wapens te dragen.
>e man had het hoofdkwartier ontdekt van
een van de beruchtste misdadigers van dien
tijd. Toen hij den man wilde arresteeren,
schoot een ander lid van diens bende hem
neer. Een paar weken later had mei. Marsh
zich aangesloten bij den heer Cordon Fel-
lowes, een speurder van een Amerikaansche
verzekeringsmaatscnappij. Zij had gezworen,
haar verloofde te zullen wreken. Zij bood
zich bij de politie aan om zich z.g. revolver
meisjes, zooals de handlangsters van de mis-
dadigersbenden in Amerika genoemd
worden, bij zoo'n bende aan te sluiten. Zes
jaar lang leidde zij een avontuurlijk en ge
vaarlijk leven. Toen eindelijk 1% jaar geleden,
de bondspolitie vergunning kreeg, wapens te
dragen en de openbare vijanden van den
staat neer te schieten op het eerste gezicht,
wist zij dat haar dag gekomen was Zij had
ontdekt, dat Dillinger de moordenaar was
van haar verloofde en vertoefde maandenlang
Do nieuwe Engelsche regeering
(Dag. Overzicht.)
Het ItaliaanschAbessinisch con
flict. (Buitenland.)
Weer nieuwe onthullingen te Oss.
(Binnenland.)
Willem Westerman f. (Binnen
land.)
Avontuur op den Bergschen Plas;
26 jachten omgeslagen. (Binnen
land.)
De bokswedstrijd Max Baer—
Schmeling in Amsterdam? (Sport.)
Mevr. A. AukesTimmer f. (Stad.)
(Zie verder eventueel laatste
berichten.)
onder zijn bende. Dillinger wist zich goed
verborgen te houden, maar op een goeden,
of liever voor hem kwaden dag besloot hij
naar de bioscoop te gaan, om een gangster
film te zien. Marcia zag hem de bioscoop
binnengaan en waarschuwde dadelijk de
politie, die 2'A uur op de loer lag. Toen
kwam Dillinger uit de bioscoop en werd als
een hond neergeschoten.
Mej. Marsh werd dadelijk door de politie
naar een veilige en verborgen plaats ge
bracht. Later keerde zij naar Engeland terug,
waar zij thans te Briston woont. Met Fel-
lowes, den man. die haar in het speurders
vak heeft opgeleid, zal zij eerstdaags ver
schijnen in een z.g. sketch in een bioscoop
theater, waar tevens een film wordt vertoond
van het optreden van de gewapende bonds
politie in Amerika tegen het bende-wezen.
HET CONFLICT IN NOORD-CHINA.
Nu een vriendschappelijke regeling
van het conflict in Noord-China verze
kerd is door het aanvaarden door China
van alle eischen, heeft de stad van het
Japansche garnizoen in Noord-China te
Tientsin gisteriddag een conferentie ge
houden, aldus elden berichten uit die
stad. De conferentie stond onder voor
zitterschap van luitenant generaal
Oeitsoe, den commandant van het gar
nizoen en werd bijgewoond door de staf
officieren, generaal majoor Doihara, den
chef van de militaire missie te Moekden
en twee leden van den generalen staf
van het leger, die uit Tokio derwaarts
waren gekomen. Op de agenda van de
conferentie stond, ten eerste de controle
over de uitvoering door China van de
Japansche eischen, ten tweede de datum
van vertrek van de Japansche garni
zoentroepen naar huis en het aankomen
van vervangende troepen, ten derde de
datum van terugtrekken van het Kwan-
toengleger, dat thans samengetrokken
is langs de grens tusschen Noord-China
en Mandspoerije en ten vierde concrete
maatregelen voor de verzekering van
samenwerking tusschen China en Japan.
NIEUW INCIDENT MET BOLIVIA?
Nog steeds geen wapenstilstand.
Gisteravond te 23 uur plaatselijke tijd zou
de reeds bekend gemaakte wapenstilstands
overeenkomst in den Gran Chaco tusschen
Bolivia en Paraguay, die door de te Buenos
Ayres vergaderende bemiddelaars was ont
worpen, worden onderteekend.
Nadat Bolivia zich reeds in den namid
dag tot dagvaarding der overeenkomst be
reid had verklaard, deelde de Paraguaan-
sche minister van buitenlandsche zaken en
kele minuten voor het vastgestelde tijdstip
mede, dat hij de overeenkomst niet kon on
derteekenen, aangezien zij gen garanties be
vatte en afweek van de aanvankelijk vastge
stelde richtlijnen. Hij moest eerst overleg
met zijn regeering plegen. Het antwoord van
de regeering van Paraguay is nog niet ont
vangen.
Dit plotselinge incident heeft te Buenos
Ayres groote verbazing gewekt.
DE AARDBEVING IN
BELOETS JIST AN.
Tot dussverre zijn 20.000 vluchtelingen
uit het door de aardbeving geteisterde
gebied per spoor naar andere streken
vervoerd.
HAGELSTORM IN JAPAN,
Een verschrikkelijke storm, gepaard
gaande met enormen hagelslag heeft ge
woed in de prefectuur Goenra Maandag
in den namiddag. Het district Seta werd
gedurende een half uur door den hagel
geteisterd, waarbij de korrels zoo groot
weren als de traditioneele kippeneieren.
Door den hagel werden vele vogels en
reptielen gedood, terwijl de te velde
st lande gewassen zware schade bekwa
men.