8 8 Stad en. Omgeving. Jiadivptogamma i SeuiiCetvn EVAARLIJK SPEL LISTERINE TANDPASTA Openluchtbijeenkomst V. C. J. C. Op het landgoed Ter Coulster te Heiloo. Uitgaande van de V.C.J.C. (Vrijz. Christ Jeugd Centrale) Noord-Holland-Noord is Zondagmiddag op het prachtige landgoed „Ter Coulster" te Heiloo een openlucht bijeenkomst gehouden, waarvoor een vrij groote belangstelling bestond. Aan den rech terkant aan het einde van de oprijlaan was het terrein, waar deze Buitendag zou plaats hebben. Het is het grasveld, in het midden waarvan een treurwilg staat en welk ter rein geheel is ingesloten door een dicht ge boomte en dat zich uitstekend leent om een dergelijke openluchtbijeenkomst te houden. Aan de westzijde waren talrijke banken op gesteld, waarvóór op den grond de leden van de vrijz. christ. jeugdgemeenschap had den plaats genomen. Het weer verleende zijn onmisbare mede werking en het geheel had een vlot verloop. De hoofdleidster, d s. F. W. R a p p o 1 d, heette in haar begroetingswoord de aanwe zigen welkom en zette in het kort uiteen, wat de bedoeling was van deze bijeenkomst. Nadat een gemeenschappelijk lied was ge zongen, bracht een zangkoortje eenige liede ren ten gehoore, welke met groote aandacht werden aangehoord. Vóórdat werd overgegaan tot de opvoe ring van het leekenspel „Ruth, de Moabieti- sche", demonstreerden eenige leden volks dansen. Een der hoogtepunten van dezen middag was het hierboven vermelde leekenspel, een spel van mevr. D. A. Cramer—Schaap, waarvan de heer E Prins uit Alkmaar de leiding op zich genomen had. De heer Prins hield een korte inleiding over dit leekenspel, dat verschilt zoowel van beroepstooneel als van het dilettantentooneel door de idee die de speler naar buiten wil brengen. Het leekenspel grijpt terug naar de Middeleeuwsche spelen, waaraan het zijn naam ontleent, toen „de leeken" hun getuige nis in het spel gaven naast en tegenover de „clerus", die in kerk en eeredienst de heilige handelingen zelve verrichtte. Het spel „Ruth" geeft de ontroerende en eenvoudig-landelijke geschiedenis van het oud-testamentische verhaal letterlijk weer, maar in fraai-Nederlandsche dichtregels be werkt, terwijl toch in zijn letterlijkheid' het geheel meer aanduiding dan werkelijkheid wordt en het spel niet behoeft te worden verplaatst in Oostersche sfeer, doch in ieder tijdperk kan worden verplaatst en zoodoen de valt de nadruk op de waarde van het in nerlijk gebeuren. De jonge menschen van 14—18 jaar, die dit spel hebben gespeeld, gaven blijk van goed inzicht van hun taak in deze schoone omgeving, met slechts so bere tooneelaanduidingen, en eenvoudige costumes, die echter uitblonken door juist heid van kleur en, evenwichtigheid Zij gaven het spel rustig en waardig in z'n verschil lende opeenvolgende tafreelen weer. De statige Naomi, vroom en vol overgave in haar noodlot, leefde werkelijk naast de beide schoondochters, zoo verschillend van karakter, de wufte, wereldsche Orpa en de stille, ingetogen Ruth, die de zware reis met haar aanvaardt, als Orpa versaagt en terug keert, aangelokt door den jongen boer, die haar het gemakkelijke leven in eigen land aanbiedt. Goed werd dit kleine rolletje ge speeld, evenals de statige heerscher, die Boaz moest zijn, als hij op het korenveld tusschen de ijverig-werkende maaiers Ruth ontmoet en zijn gevoelens voor haar voelt ontwaken. De prachtige volzinnen van Boaz kwamen zeer tot hun recht en fijn was het spel van Ruth, die achter de maaiers nu haar aren zoeken mag. Naomi begrijpt bij haar thuis komst en in de zeer moeilijke, maar juist- vol-stemming gespeelde eind-scène verwach ten ze beiden het-paard-met-witte-koorden, waarop de jongeman in Juda zijn meisje's hand' komt vragen. Na de pauze van een half uur werden we derom eenige volksdansen ten beste gegeven, waarna de klucht „Twee Blinden en een Ezel" van Harthurin Dondo (leiding E. Prins) de volle aandacht vroeg. Men kent de geschiedenis, hoe twee be roepsbedelaars aan de stadspoort staan te klagen en te jammeren over hun aardsch „gebrek'', totdat op een gegeven oogenblik een vroolijke kwant de stad binnenkomt. Deze wordt, nadat hij het dorp is ingegaan, gevolgd door een balkenden ezel, welke is weggeloopen van zijn baas. Voordat deze baas zich aan de poort vertoont, gaan de be delaars „eten", door met den neus de geuren op te snuiven, welke uit de herberg komen. Doch na dit „maal" komt ook de boer die zijn ezel kwijt is aan de poort, en wanneer de bedelaars dan zeggen, waar hij zijn ezel kan vinden, geeft hij hen samen een dukaat. Hiervan gaan zij zich in de herberg laven, totdat na den maaltijd blijkt, dat de dukaat niets waard is. Zij worden uit de herberg gegooid en plotseling bemerkt de boer, die ook naar buiten is gegaan, dat zijn ezel zich heeft gemanifesteerd in een schitterend ge- kleede musicus. Tot groot vermaak zien we dan hoe deze vroolijke kwant allen beet neemt. De klucht is goed gespeeld en getuige de ademlooze stilte zij had aller aan dacht. Na het zingen van een gemeenschappelijk lied besloot ds. Rappold deze openluchtbij eenkomst, welke goed geslaagd genoemd mag worden. VOOR NIETS NAAR BRUSSEL. Een Alkmaarder die geen cent op zak had. Een inwoner onzer gemeente schrijft ons het volgende Ik ben naar Brussel geweest. Dat zulks op zich zelf niets bijzonders is weet een ieder, maar indien U op een goeden morgen plotseling het idee krijgt daar heen te gaan en bij onderzoek blijkt, dat Uw kapi taal precies 0,0 repetent bedraagt, wat doet U dan? Ik veronderstel, dat U dan wijsgeerig kijkt en tegen U zelf zegt: jammer, maar het gaat niet, hoe laag de franc ook is! Lezer, ik verkeerde in gelijke conditie en ging toch. Eerstens had ik niets om handen, tweedens zouden met deze reis allicht een paar weken gepaard gaan en was ik dien tijd „geborgen". Ik had weer iets te doen, moest snel denken; snel reageeren en handelen. En dat is in dezen miserabelen tijd, dien wij, ge zonde jonge kerels, moeten doormaken, heel wat waard. Zoo stond ik dan des morgens 7 uur op den Kennemerstraatweg, om een wagentje te pik ken. Eerst wat vrachtwagens. Door laten gaan, die gaan niet hard en niet ver genoeg. Zoo tegen acht uur kwamen de luxe wagens Alles aangehouden, maar de meesten rijden door. Ah, daar komt een pracbtwagen, Che vrolet '35, laatste type. Hij stopt. Ik sprint er achteraan en doe mijn vraag. Portier zwaait open, ik wip erin en de reis is begon nen. De wagen was voorzien van radio en hd was dus heel gezellig. (Böse Menschen ha- ben keine Lieden). Het bleek een forens te zijn. Logeerde in Bergen en tufte zoo iederen morgen met zoo'n 90 K.M. gangetje naar de hoofdstad. Ik was dus in korten tijd in Amsterdam. Het begin was er en nu moest ik zien, dat ik verder kwam. Twee richtingen stonden open voor me, over den Moerdijk of over Utrecht. Ik koos tenslotte de laatste, omdat die mooier was. Ik wandelde kalmpjes aan naar Duiven- drecht en vatte post bij de Duivendrechtsche brug. Lezer, als ik U een raad mag geven, ga dan nooit midden op een stuk rijweg staan. Het gaspendaal werkt tegenwoordig zoo gemakkelijk, dat men U voorbij is, voor dat men U heeft opgemerkt. Nadat ik een half uurtje gestaan had ging de brug open Dat was mijn kans! In een minimum van tijd stond een file van wagens te wachten en ik kon op mijn gemak uitzoeken. Eerste gebod was: zoeken naar provincie-letter, nl. de N. En werkelijk, daar stond een Opel, een oud sleetje, maar och, als hij maar rijdt. Ten tweede male deed ik mijn verzoek en als voren lezer! Daar ging het langs de schoone Vecht door Utrechts dreven. Een lekker sigaartje was spoedig mijn deel en heel kalm aan (die kleine springertjes loopen niet zoo erg hard) sukkelden we Utrecht binnen. En toen, o, wat een sof, hij ging niet verder. Dat was dus een strop. Er zat niet anders op dan loopen. Nou ja, tijd had ik ge noeg, daar ging het niet om, loopen is overi gens een gezond en mooi werk, maar, het gaat veel te langzaam voor iemand die naar Brussel wil. Geachte lezer, ik zal U niet verhalen, hoe lang het was en hoe ver. Ik was de dupe tot vlak bij Gorinchem. Daar moest ik echter zien een wagen te krijgen. Waarom? Zeer eenvoudig, om over te komen met de veerpont moest ik een dubbeltje dokken en ik bezat im mers niets. Het geluk was mij weer dienstig. Een paar K.M. voor Gorinchem stond een groote vrachtwagen, vol met leege zakken. Dat bood De aantrekkelijkheid van den glimlach weerspiegelt zich in den glans van jonge tanden een makkelijk zitje en ik kon er heel best on der liggen, zoodat de brave beambten bedu veld konden worden. De heeren zullen me wel excuseeren, ik had heusch niets en moest toch over! De bewuste wagen ging naar Roosen daal en tot zoover lag ik zalig te rusten op de leege zakken. In Roosendaal aangekomen was het reeds vrij laat. Het was dus zaak voor logies te zorgen en dat gaat in een stad altijd wat lastig, indien men tenminste niet bij de open bare macht wil aankloppen. Maar boeren zijn er overal en hooi is er ook in groote bergen. Ik heb heerlijk gemaft in een schuur bij een groote boerderij met „vol pension". Daar stond ik voor d« grens. Het doel naderde. Ik wandelde rustig een poos door en trof al spoedig in België een „klant". Pracht wagentje hoor! Re nault, laatste type. Hard rijden mocht do man echter niet, ofschoon hij wel graag wilde. Hij was nog één van die beklagenswaardige oorlogs-slachtoffers, die in bepaalde gevallen niet goed meer weten wat ze doen. En vooral snelheid is voor dergelijke menschen een gevaar. De wagen was afgesteld op 40 K.M., wat me intusschen niet speet, want de man was een heel gezellig prater, die zijn best deed als Walone om Vlaamsch te klappen tegen d'n Olander en verder was de route prachtig. MerxemAntwerpen, stop! Ik was van plan hier een week te verblijven en na eenige onderzoekingen bleek dit wel mogelijk. Het krioelde van vreemde lingen en waar vreemdelingen zijn is licht wat te verdienen. De terrassen z».ten vol met Hollanders en Ehgelschen, de laatsten kalm rustig converseerend, met stoicijnsche gebaren tegen den ..waiter", die wel Fransch maar geen Engelsch sprak, de Hollanders erg druk doende, hetgeen vermoedelijk ge bakerd was op het feit, dat men voor één gulden twintig franken kreeg en een „pintje" slechts fr. 1.50 kostte! Tk ging naar een boekhandel en pofte één frank teekenpapier. Potlood had ik gei.oeg. En daar flaneerde ik langs de tafeltjes om caricaturen te teekenen. Het ging stug, maar 't ging toch. Den eersten dag verdiende ik precies genoeg ora te kunnen leven. En dit herhaalde zich gedurende die week. Het werd tijd dat ik naar Brussel ging, daarvoor was ik immers weggegaan. Antwerpen Brussel is 50 K.M., het verkeer zooiets als de Langestraat in Alkmaar en dus was niets eenvoudiger dan dit reisje. Binnen een uur had ik het dan ook vol- b -cht. De Wereldtentoonstelling. Uren heb ik er gedwaald, genoten van al het schoons, wat het menschelijk vernuft te zien kan geven. Om met een bekend week-journaa! te zeggen: „Van alle lan- 1 den der aarde," in beeld en toon. Woensdag 17 Juli. HILVERSUM, 1875 M. (VARA- uilz.) 8.— Gr.pl. 'O VPRO-mor- renwijding. 10.15 Voor Arb in de ge m. m Continubedrijven: mr. H. O. Drils- ma, lezing, VARA-maandrevue, N. de Klijn, viool en R. Schoute, piano en gr.pl. 12.— De Zonnekloppers olv. C. Steyn. 12.45 Gr.pl. 1 De Flierefluiters olv. E. Walis. 1.45 Gr.pl. 2.— Orvitropia olv. J. v. d. Horst. 3.— Voor de kinderen. 5.30 Gr pl. 6.— Orgelspel C. Steyn. 6.30 Sportuitz. 6.45 De Roodborstjes, olv. L. Hulscher. 7.— Ir. W. A. de Graaf spreekt over Stadsuitbrei ding. 7.20 Verv. concert. 7.30 A. van SchendelDe Rembrandt-ten- toonstelling. 7.45 Gr.pl. 7.50 Bij den verkeersdokter. 8.— Herh. SOS-ber. 8.03 Nieuwsber., VARA- varia. 8.15 De Bohemians olv. J. v. d Horst. 8.45 Gr.pl. 0.— Fantasia olv. E. Walis. 9.30 Deel. H. Beek. 9.45 VARA-orkest olv. H. de Groot. 10.15 Deel. Adolf Bouwmeester. 10 30 Verv. concert. 11.—12.— Gr. platen. HUIZEN, 301 M. (NCRV-uitz) 8Schriftlezing en meditatie. 8.15 —9.30 Gr.pl. 10.30 Morgendienst olv. ds. P. Boes. 11.—12 Har moniumspel door M. F. Jurjaanz, mmv. L. J. A. v. Neerden—Ongers, sopraan. 12.15 Kwintetconcert en gr.pl. 2.30 Voor jonge postzegelver zamelaars. 3.Chr. Lectuur. 3.30 —3.45 Gr.pl. 4.— Vioolrecital mej. G Gantzert, mmv. mej. R. v. d. Velden, piano. 5.— Kinderuur. 6.— Gr.pl. 6.30 Afgestaan. 7.— Politie- ber. Ned. Chr. Persbureau. 7.15 Grpl. 7.30 Landbouwhalfuur. 8. Ber. 8.05 Herd. 25-jarig bestaan v. d. Bond van Chr. Oranjever. te den Haag, mmv. Jeugddienst-kerkkoor, den Haag olv. P. Pul en orkest olv W. J. A. v. Leeuwen. Spr.: ds. P. Nomes en ds. Is. Voorsteegh. 10.45 11-30 Gr.pl. DROITWICH, 1500 M. 10.35 10.50 Morgenwijding. 11.20 Gr.pl. 11.50 Orgelconcert Q. Maclean. 12.30 Chr. Manning en zijn orkest. 1 35 Orgelconcert C. Eldridge. 2 20 Het Schotsche Studio-orkest. 3.10 Pianorecital C. Dixon. 3.35 Sted. orkest van Bournemouth olv. R. Austin. 5.05 Gr.pl. 5.35 Troise and his Mandoliers. 6.20 Ber. 6.50 „Still more pages from Andy's al bum" olv. A. W. Hanson. 7.50 Het Vario-trio. 8.20 BBC-Singers o.l.v. T. Harvey. 8.50 't BBC-orkest olv. M. Sargent. 9.50 Eer. 10.20 Le zing. 10.35 Het Rernard Crook- kwintet. 11-2012.20 Jack Jackson en zijn band. RADIO PARIS. 1648 M. 7.20 en 8.20 Gr.pl. 12.35 Orkestconcert olv. Touche. 6.10 Gr.pl. 8.20 Zang. 9.C5 Radiotoonec-1. 11 1012.35 Dansmuziek. KALUNDBORG, 1261 M. 12.20 —2.20 Concert uit rest. Ritz. 3.5<k— 5.50 Omroeporkest olv. Reesen. 6.35 7.05 Gr.pl. 8.20 Revue-progr. 9.50 Zang en voordr. 10.35 Om roeporkest o. 1. v HyeKnudsen. 11.2012.20 Dansmuziek. KEULEN, 456 M. 6.35 Orkest- concert. 11.05 Zang, viool en piano. 12 20 Omroepkleinorkest en blaas- orkest. 2.35 Gr.pl. 4.20 Viool en piano. 5.20 Orkestconcert. 9.05 Mi- fitair-progr. 10-5012.20 Omroep kleinorkest olv.' Eysoldt, vocaal sex tet en pianoduo. ROME, 421 M. 9 Radiotooneel 9.50 Symph.concert olv. Molinari. BRUSSEL, 322 en 484 M. 322 M.ï 12.20 en 1.30—2.20 Gr.pl. 5.20 Zang en piano. 5.50 Gr.pl. 6.35 Omroeporkest olv. Douliez. 8.20 „Die keusche Suzanne", operette van Gilbert. 10.3011.20 Dans- muziek. 484 M.: 12.20 Gr.pl. 12.50 Omroeporkest olv. Douliez. 1.50— 2.20 Gr.pl. 5.20 Orgelconcert. 5.50, 6 50 en 7.35 Gr.pl. 8.20 Beethoven- Wagner-concert olv. Kumps. 10.30 —11.15 Gr.pl. DEUTSCHLANDSENDER, 1571' M. 8 35 Rijksuitzending: Eserliebt in deutsche Landschaft. 9.05 Mili tair programma. 10.20 Ber. 10.50 Vibrafoon en pianosoii. 11.05 Weer- ber. 11.20—12.20 Dansmuziek olv. R Gaden. GEMEENTELIJKE RADIO BUI DISTRIBUTIE. Lijn 1: Hilversum. Lijn 2: Huizen. Lijn 3: Keulen 8.—8.40, D sen- der 8.40-10.20, Keulen 10.20- 12.05, Lond. Reg. 12.05-12.50, Brussel VI. 12.50—1330, Brussel Fr. 13.30—14.20, Lond. Reg. 14.20 —16.20, D.sender 16.20-17.20, Keulen 17.20—18.50, Brussel Fr< 18.50-19.20, Keulen 19.20-19.50, Parijs Radio 19.50—20.45 Bero- münster 20.45—23.30, D.sender 23.30-24.—. Lijn 4: Parijs Radio 8.058.50, Lond. Reg. 10.3518.20, D.sender 18.20—18.50, Droitwich 18.50- 21.50, Lond. Reg. 21.50-24.—. U te vertellen hoe de terugreis was is verbluffend eenvoudig. Van Brussel naar Antwerpen, vandaar naar de dok- k n, naar de werkplaatsen van de Gene- r: Motors. Wist U dat er iederen dag nieuwe wage*i6 naar Amsterdam rijden 't Gaat niet hard, maar toch was ik des avonds half tien weer thuis. U gaat dus ook naar de Wereldten toonstelling? Ook zonder geld? Probeert U het maar, het zal U wel niet meeval len. Want in zoo'n droog verhaaltje lijkt alles zeer eenvoudig en gaat het wel vanzelf. Maar er staan er honderlen langs den weg en ve'en komen niet mee. Durf en uithoudingsvermogen, gepaard aan gepaste brutaliteit of „flair", indien U het zoo noemen wilt, spelen een rol in dit spel. Een spel met vele kansen, die vaak heel moeilijk te grijpen zijn. Dezen keer lukte 't mij. Een volgende maal misschien niet. Ik legde af 650 K.M. in drie dagen. En liep hiervan 45 K M. Dat moet men ook kunnen, anders moet men het niet beginnen! DE JAARLUKSCHE FEESTDAG VAN T. O. G. Men schrijft ons: Zoo behoort dan de gebruikelijke boot tocht naar Schoorl van bovengenoemde speeltuinvereniging weer tot het verle den Of deze geslaagd is? Vraag het eens aan de honderden kinderen die reeds dagen en weken te voren vertelden van „hun" boottocht met T. O. G. naar Schoorl. Of aan de ouders waarvan ve len met een traan in 't oog de fleurig* kleurige kinderschaar Zaterdagmiddag uitgeleide hebben gedaan. Precies op tijd werd afgevaren en er volgde een heerlijke tocht op het frissche water waar een lekker koeltje verfris- schlng bracht op dezen waren stralenden zomerdag Zoo werd spoedig onder de vroolijke toonen der muziek van „Alcin. Victrix" Schoorldam bereikt. Spoedig waren allen in de rij gezet en daar ging het duinwaarts vooraf gegaan door de tambours en pijpers svan „Turnlust" en tal van kleurige vlaggen. Bij aankomst aan den voet van het speelduin was er aan de kinderen niet te bespeuren hoo warm het was en wilden zij al direct naar boven stormen. Dank zij de goede leiding konden ze bij elkaar worden ge houden om zich eerst na de zonnige wandeling, aan ranja enz. te goed te doen, waarna de kinderen onder geleide iu kleine groepen de bosschen ingingen oni zich daar naar hartelust te verma ken in den heerlijken schaduw. Na deze verpoozing kwamen allen weer aan den voet van het duin teza men om den inwendigen mensch nog eens te verfi isschen en te versterken, waarna eenige groepen nog een wande ling gingen maken of een spelletje be oefenen. Om half acht werd verzamelen geblazen, de kinderen werden wederom in de rij gezet en een oogenblik later Uit het Engelsch van PAUL TRENT door ADA VAN ARKEL 83) Inwendig kookte ze van jalouzie en plot seling nam ze een besluit. Ze opende vlug de deur en snelde naar Stel la's kamer. Daar zag ze Guy naast Stella zitten. Met inspan ning beheerschte ze zichzelf en kwam be daard naderbij. „Guy, ik heb je gezocht", zei ze. Hallam was opgestaan en deed een stap naar haar toe. „Dat is een verrassing", merkte hij op. „Ik hoop dat het geen onaangename is. De admiraal raadde mij aan te gaan maar daarover zullen we later praten Hallo, Stella, heb je gehuild?" Mevrouw Cameron stond in de deur opening, haar gezicht een en al verontwaar diging. „Juffrouw Glyn, ik moet u verzoeken dit huis te verlaten riep ze boos. „Zoodra mijnheer Hallam gereed is om mee te gaanIk denk niet dat hij zal willen blijven Guy, mevrouw Cameron heeft gezegd, dat ze me niet langer wil ken nen. Het zal daarom het beste zijn als je voorgoed afscheid van haar neemt. Zullen we gaan?." Guy keek naar Stella. Haar oogen waren van hem afgewend en haar gezicht was zeer bleek. „Goeden dag", fluisterde ze. „Goeden dag", zei hij heesch. Maar mevrouw Cameron vond het nu tijd om tusschenbeiden te komen. „Guy, nu we allen hier zijn vind ik „Moeder, ik beveel u om te zwijgen", riep Stella heftig. „Dag Guy. Ga alsjeblieft dadelijk weg". Hij gehoorzaamde terstond en vergezelde Valda naar de gang, waar hij zijn hoed nam. „Ga mee", zei hij. Zij liepen langzaam de straat uit en geen van beiden sprak een woord, alleen wierp Valda nu en dan een onderzoekenden blik op hem, maar op zijn gezicht was niets te lezen. „Valda, vondt je dat bezoek van jou wel gepast?" vroeg hij eindelijk. „Neen, dat was het nietmaar ik moest je vinden. Mijn instinct leidde me daarheen en mijn instinct had gelijk. Guy, lieveling, was het wel goed of verstandig om Stella met opzet op te zoeken? Was het heelemaal eerlijk tegenover mij?" „Ik heb haar niet opgezocht. De ontmoe ting was toevallig. Mevrouw Cameron schreef mij. Ik kon niet onbeleefd zijn en „Zij is een sluw mensch, maar toch dom ook Ik zal je maar niet vragen wat jij en Stella tegen elkaar hebben gezegd". „Dat is verstandig". „Heb je haar gekust?" vroeg ze driftig. „Ja, en ik vraag je daar vergeving voor. Het zal niet meer gebeuren". „Ik vergeef het je. Was het een afscheids kus?" „Neen. Ik verloor alleen mijn zelfbeheer- sching. Ik heb haar gevraagd terstond met mij te trouwen". „O!" riep ze. „Maar zij heeft geweigerd. Ik heb me tegenover jullie allebei als een ploert ge dragen. Valda, ik ben in jouw handen". „Het zal voor ons geen verschil maken. Ik weet, dat het niet meer zal gebeuren. Ik kan je vertrouwen, Guy". „Waar logeer ie?" „In het Royal-hotel. Ga mee thee drin ken. Er moeten nog zaken worden afgehan deld. Hoe vindt je je nieuwe schip?" „Prachtig", antwoordde hij met een ent- houisiasme, dat haar bedroefd maakte. Kon hij maar op dezelfde wijze over haar den ken, maar zij troostte zich met de gedachte, dat ook haar tijd zou komen. „Ik heb maar een paar minuten. Ik moet bij den admiraal eten". Voor zij aan het hotel kwamen, vertelde Valda hem van het bezoek van den baron en van zijn verzoek en haar onderhoud met den admiraal. Na de thee maakte hij eenige aanteekeningen over de informaties, die zij den baron kon zenden, maar eindelijk spra ken zij af dat hij den volgenden morgen weer aan wal zou komen en in dien tusschen- tijd alle gegevens voor Valda's raport zou gereed maken. Eindelijk moest hij gaan. Ze hadden in de veranda thee gedronken en ze keek hem smeekend aan. „Guy, je hebt me nog niet gekust". Hij legde zijn handen op haar schouders en raakte haar voorhoofd met zijn lippen aan. „Ik moet weg", zei hij gehaast. Hij voelde dat hij niet langer zichzelf in bedwang kon houden. De hartstochtelijke kussen, die hij aan Stella gegeven had, la gen nog versch in zijn geheugen. „Ik heb me gemeen gedragen", zei hij vol zelfverwijt in zichzelf. Eerst toen zijn oogen weer op de Clytie vielen, ontspande zijn gezicht zich. Wat er ook gebeuren zou, de zee bleef en daar kon hij zijn geluk vinden. HOOFDSTUK XLVII. Toen Guy weg was, ging Valda regelrecht naar haar kamer en ging zitten nadenken over de gebeurtenissen van dien middag. Het griefde haar diep te moeten denken, dat Guy een ontmoeting met Stella had gehad, maar het troostte haar dat hij niet getracht had het voor haar te verbergen. Er bleef nog één kwestie te beslissen. Zou ze aandringen op een spoedig huwelijk? Het was mogelijk om binnen enkele dagen een speciale vergunning te krijgen. Voor ze wer kelijk getrouwd was zou ze geen rust heb ben. „Ja, ik zal het Guy morgen vragen" zei ze in zichzelf voor ze in slaap viel. Toen ze wakker werd, liep ze naar het venster en keek naar de Clytie. Tot haar verbazing was er geen torpedojager te zien alleen andere schepen. Guy had er niets van gezegd dat ze zoo gauw al zouden kunnen uitvaren, maar dikwijls gingen de flotilles 's morgens vroeg uit Weyport weg voor ma noeuvres en kwamen tegen den avond terug. Maai in den loop van den middag bracht een officier een bezoek in het hotel en hoor de ze van hem, dat de terugkeer van de flo* tille nog heel onzeker was. „Ik denk, dat ze regelrecht naar Spithead zullen gaan. Wij varen morgen uit", eindig de hij. Valda besloot aan admiraal Langton te schrijven en zij vroeg hem haar in den loop van den morgen te telegrafeeren. Den vol genden dag om twaalf uur ontving ze h<-' antwoord, dat de Clytie eerst na de revue naar Weyport zou terugkeeren. „Dan ziet hij Stella ten minste ook niet zei ze met voldoening in zichzelf en een uu later zat ze ir. den trein naar Londen. Om vijf uur was ze weer in de stad telefoneerde van haar kamers aan den oa ron, dat ze weer thuis was, r. „Heb je berichten?" vroeg hij en ze v telde hem, dat de Clytie onverwacht *7» uitgevaren. „Ik kom je opzoeken", ze» w kortaf en venbrak de verbinding. Een half uur later kwam hij en ze zag terstond dat hij er gedrukt uitzag. ""urber vind*1. ,,Ik kan geen spoor van Furo Heb je nieuws over hem?" „Neen. Ik heb niets van hem 8e^00f^nen „Hij is niet in zijn hotel terugg". jt en zijn koffer is nog daar. Bovendien hij nog geld tegoed. Het hindert me dig. Je moet terstond aan het werk en ten Hem te vinden". „jet „U kent zijn gewoonten. Gaat n'J veel naar nachtclubs?" .ud). Verzorgt, behoudt deze bekoring met Tweemaal per dag Listerine gebruiken it een gewaarborgde verzorging Groote tube 50 cent* Kleine tube 25 centi 10.000.000 geestdriftige gebruikers over de geheele wereld (Wordt v»rv®U»

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1935 | | pagina 1