8
8
Stad en. Omgeving.
Jiadivptogamma
i
SeuiiCetvn
EVAARLIJK SPEL
LISTERINE
TANDPASTA
Openluchtbijeenkomst
V. C. J. C.
Op het landgoed Ter Coulster
te Heiloo.
Uitgaande van de V.C.J.C. (Vrijz. Christ
Jeugd Centrale) Noord-Holland-Noord is
Zondagmiddag op het prachtige landgoed
„Ter Coulster" te Heiloo een openlucht
bijeenkomst gehouden, waarvoor een vrij
groote belangstelling bestond. Aan den rech
terkant aan het einde van de oprijlaan was
het terrein, waar deze Buitendag zou plaats
hebben. Het is het grasveld, in het midden
waarvan een treurwilg staat en welk ter
rein geheel is ingesloten door een dicht ge
boomte en dat zich uitstekend leent om een
dergelijke openluchtbijeenkomst te houden.
Aan de westzijde waren talrijke banken op
gesteld, waarvóór op den grond de leden
van de vrijz. christ. jeugdgemeenschap had
den plaats genomen.
Het weer verleende zijn onmisbare mede
werking en het geheel had een vlot verloop.
De hoofdleidster, d s. F. W. R a p p o 1 d,
heette in haar begroetingswoord de aanwe
zigen welkom en zette in het kort uiteen, wat
de bedoeling was van deze bijeenkomst.
Nadat een gemeenschappelijk lied was ge
zongen, bracht een zangkoortje eenige liede
ren ten gehoore, welke met groote aandacht
werden aangehoord.
Vóórdat werd overgegaan tot de opvoe
ring van het leekenspel „Ruth, de Moabieti-
sche", demonstreerden eenige leden volks
dansen.
Een der hoogtepunten van dezen middag
was het hierboven vermelde leekenspel, een
spel van mevr. D. A. Cramer—Schaap,
waarvan de heer E Prins uit Alkmaar de
leiding op zich genomen had.
De heer Prins hield een korte inleiding
over dit leekenspel, dat verschilt zoowel van
beroepstooneel als van het dilettantentooneel
door de idee die de speler naar buiten wil
brengen. Het leekenspel grijpt terug naar de
Middeleeuwsche spelen, waaraan het zijn
naam ontleent, toen „de leeken" hun getuige
nis in het spel gaven naast en tegenover de
„clerus", die in kerk en eeredienst de heilige
handelingen zelve verrichtte.
Het spel „Ruth" geeft de ontroerende en
eenvoudig-landelijke geschiedenis van het
oud-testamentische verhaal letterlijk weer,
maar in fraai-Nederlandsche dichtregels be
werkt, terwijl toch in zijn letterlijkheid' het
geheel meer aanduiding dan werkelijkheid
wordt en het spel niet behoeft te worden
verplaatst in Oostersche sfeer, doch in ieder
tijdperk kan worden verplaatst en zoodoen
de valt de nadruk op de waarde van het in
nerlijk gebeuren.
De jonge menschen van 14—18 jaar, die
dit spel hebben gespeeld, gaven blijk
van goed inzicht van hun taak in
deze schoone omgeving, met slechts so
bere tooneelaanduidingen, en eenvoudige
costumes, die echter uitblonken door juist
heid van kleur en, evenwichtigheid Zij gaven
het spel rustig en waardig in z'n verschil
lende opeenvolgende tafreelen weer.
De statige Naomi, vroom en vol overgave
in haar noodlot, leefde werkelijk naast de
beide schoondochters, zoo verschillend van
karakter, de wufte, wereldsche Orpa en de
stille, ingetogen Ruth, die de zware reis met
haar aanvaardt, als Orpa versaagt en terug
keert, aangelokt door den jongen boer, die
haar het gemakkelijke leven in eigen land
aanbiedt. Goed werd dit kleine rolletje ge
speeld, evenals de statige heerscher, die Boaz
moest zijn, als hij op het korenveld tusschen
de ijverig-werkende maaiers Ruth ontmoet en
zijn gevoelens voor haar voelt ontwaken. De
prachtige volzinnen van Boaz kwamen zeer
tot hun recht en fijn was het spel van Ruth,
die achter de maaiers nu haar aren zoeken
mag. Naomi begrijpt bij haar thuis
komst en in de zeer moeilijke, maar juist-
vol-stemming gespeelde eind-scène verwach
ten ze beiden het-paard-met-witte-koorden,
waarop de jongeman in Juda zijn meisje's
hand' komt vragen.
Na de pauze van een half uur werden we
derom eenige volksdansen ten beste gegeven,
waarna de klucht „Twee Blinden en een
Ezel" van Harthurin Dondo (leiding E.
Prins) de volle aandacht vroeg.
Men kent de geschiedenis, hoe twee be
roepsbedelaars aan de stadspoort staan te
klagen en te jammeren over hun aardsch
„gebrek'', totdat op een gegeven oogenblik
een vroolijke kwant de stad binnenkomt.
Deze wordt, nadat hij het dorp is ingegaan,
gevolgd door een balkenden ezel, welke is
weggeloopen van zijn baas. Voordat deze
baas zich aan de poort vertoont, gaan de be
delaars „eten", door met den neus de geuren
op te snuiven, welke uit de herberg komen.
Doch na dit „maal" komt ook de boer die
zijn ezel kwijt is aan de poort, en wanneer
de bedelaars dan zeggen, waar hij zijn ezel
kan vinden, geeft hij hen samen een dukaat.
Hiervan gaan zij zich in de herberg laven,
totdat na den maaltijd blijkt, dat de dukaat
niets waard is. Zij worden uit de herberg
gegooid en plotseling bemerkt de boer, die
ook naar buiten is gegaan, dat zijn ezel zich
heeft gemanifesteerd in een schitterend ge-
kleede musicus.
Tot groot vermaak zien we dan hoe deze
vroolijke kwant allen beet neemt.
De klucht is goed gespeeld en getuige
de ademlooze stilte zij had aller aan
dacht.
Na het zingen van een gemeenschappelijk
lied besloot ds. Rappold deze openluchtbij
eenkomst, welke goed geslaagd genoemd mag
worden.
VOOR NIETS NAAR BRUSSEL.
Een Alkmaarder die geen cent op
zak had.
Een inwoner onzer gemeente schrijft ons
het volgende
Ik ben naar Brussel geweest.
Dat zulks op zich zelf niets bijzonders is
weet een ieder, maar indien U op een goeden
morgen plotseling het idee krijgt daar heen
te gaan en bij onderzoek blijkt, dat Uw kapi
taal precies 0,0 repetent bedraagt, wat doet
U dan? Ik veronderstel, dat U dan wijsgeerig
kijkt en tegen U zelf zegt: jammer, maar het
gaat niet, hoe laag de franc ook is!
Lezer, ik verkeerde in gelijke conditie en
ging toch. Eerstens had ik niets om handen,
tweedens zouden met deze reis allicht een
paar weken gepaard gaan en was ik dien tijd
„geborgen". Ik had weer iets te doen, moest
snel denken; snel reageeren en handelen. En
dat is in dezen miserabelen tijd, dien wij, ge
zonde jonge kerels, moeten doormaken, heel
wat waard.
Zoo stond ik dan des morgens 7 uur op den
Kennemerstraatweg, om een wagentje te pik
ken. Eerst wat vrachtwagens. Door laten
gaan, die gaan niet hard en niet ver genoeg.
Zoo tegen acht uur kwamen de luxe wagens
Alles aangehouden, maar de meesten rijden
door. Ah, daar komt een pracbtwagen, Che
vrolet '35, laatste type. Hij stopt. Ik sprint
er achteraan en doe mijn vraag. Portier
zwaait open, ik wip erin en de reis is begon
nen. De wagen was voorzien van radio en hd
was dus heel gezellig. (Böse Menschen ha-
ben keine Lieden). Het bleek een forens te
zijn. Logeerde in Bergen en tufte zoo iederen
morgen met zoo'n 90 K.M. gangetje naar de
hoofdstad.
Ik was dus in korten tijd in Amsterdam.
Het begin was er en nu moest ik zien, dat ik
verder kwam. Twee richtingen stonden open
voor me, over den Moerdijk of over Utrecht.
Ik koos tenslotte de laatste, omdat die mooier
was. Ik wandelde kalmpjes aan naar Duiven-
drecht en vatte post bij de Duivendrechtsche
brug. Lezer, als ik U een raad mag geven,
ga dan nooit midden op een stuk rijweg
staan. Het gaspendaal werkt tegenwoordig
zoo gemakkelijk, dat men U voorbij is, voor
dat men U heeft opgemerkt. Nadat ik een
half uurtje gestaan had ging de brug open
Dat was mijn kans! In een minimum van tijd
stond een file van wagens te wachten en ik
kon op mijn gemak uitzoeken. Eerste gebod
was: zoeken naar provincie-letter, nl. de N.
En werkelijk, daar stond een Opel, een oud
sleetje, maar och, als hij maar rijdt. Ten
tweede male deed ik mijn verzoek en als
voren lezer!
Daar ging het langs de schoone Vecht
door Utrechts dreven. Een lekker sigaartje
was spoedig mijn deel en heel kalm aan (die
kleine springertjes loopen niet zoo erg hard)
sukkelden we Utrecht binnen.
En toen, o, wat een sof, hij ging niet
verder. Dat was dus een strop. Er zat niet
anders op dan loopen. Nou ja, tijd had ik ge
noeg, daar ging het niet om, loopen is overi
gens een gezond en mooi werk, maar, het
gaat veel te langzaam voor iemand die naar
Brussel wil.
Geachte lezer, ik zal U niet verhalen, hoe
lang het was en hoe ver. Ik was de dupe tot
vlak bij Gorinchem. Daar moest ik echter
zien een wagen te krijgen. Waarom? Zeer
eenvoudig, om over te komen met de veerpont
moest ik een dubbeltje dokken en ik bezat im
mers niets.
Het geluk was mij weer dienstig. Een paar
K.M. voor Gorinchem stond een groote
vrachtwagen, vol met leege zakken. Dat bood
De aantrekkelijkheid
van den
glimlach
weerspiegelt
zich in den
glans van
jonge tanden
een makkelijk zitje en ik kon er heel best on
der liggen, zoodat de brave beambten bedu
veld konden worden. De heeren zullen me wel
excuseeren, ik had heusch niets en moest toch
over! De bewuste wagen ging naar Roosen
daal en tot zoover lag ik zalig te rusten op de
leege zakken.
In Roosendaal aangekomen was het reeds
vrij laat. Het was dus zaak voor logies te
zorgen en dat gaat in een stad altijd wat
lastig, indien men tenminste niet bij de open
bare macht wil aankloppen. Maar boeren zijn
er overal en hooi is er ook in groote bergen.
Ik heb heerlijk gemaft in een schuur bij een
groote boerderij met „vol pension".
Daar stond ik voor d« grens. Het
doel naderde. Ik wandelde rustig een
poos door en trof al spoedig in België
een „klant". Pracht wagentje hoor! Re
nault, laatste type. Hard rijden mocht
do man echter niet, ofschoon hij wel
graag wilde. Hij was nog één van die
beklagenswaardige oorlogs-slachtoffers,
die in bepaalde gevallen niet goed meer
weten wat ze doen. En vooral snelheid
is voor dergelijke menschen een gevaar.
De wagen was afgesteld op 40 K.M., wat
me intusschen niet speet, want de man
was een heel gezellig prater, die zijn best
deed als Walone om Vlaamsch te
klappen tegen d'n Olander en verder
was de route prachtig.
MerxemAntwerpen, stop! Ik was
van plan hier een week te verblijven en
na eenige onderzoekingen bleek dit wel
mogelijk. Het krioelde van vreemde
lingen en waar vreemdelingen zijn is
licht wat te verdienen. De terrassen
z».ten vol met Hollanders en Ehgelschen,
de laatsten kalm rustig converseerend,
met stoicijnsche gebaren tegen den
..waiter", die wel Fransch maar geen
Engelsch sprak, de Hollanders erg
druk doende, hetgeen vermoedelijk ge
bakerd was op het feit, dat men voor
één gulden twintig franken kreeg en een
„pintje" slechts fr. 1.50 kostte!
Tk ging naar een boekhandel en pofte
één frank teekenpapier. Potlood had ik
gei.oeg. En daar flaneerde ik langs de
tafeltjes om caricaturen te teekenen.
Het ging stug, maar 't ging toch. Den
eersten dag verdiende ik precies genoeg
ora te kunnen leven. En dit herhaalde
zich gedurende die week. Het werd tijd
dat ik naar Brussel ging, daarvoor was
ik immers weggegaan. Antwerpen
Brussel is 50 K.M., het verkeer zooiets
als de Langestraat in Alkmaar en dus
was niets eenvoudiger dan dit reisje.
Binnen een uur had ik het dan ook vol-
b -cht.
De Wereldtentoonstelling. Uren heb
ik er gedwaald, genoten van al het
schoons, wat het menschelijk vernuft
te zien kan geven. Om met een bekend
week-journaa! te zeggen: „Van alle lan-
1 den der aarde," in beeld en toon.
Woensdag 17 Juli.
HILVERSUM, 1875 M. (VARA-
uilz.) 8.— Gr.pl. 'O VPRO-mor-
renwijding.
10.15 Voor Arb in de
ge m. m
Continubedrijven: mr. H. O. Drils-
ma, lezing, VARA-maandrevue, N.
de Klijn, viool en R. Schoute, piano
en gr.pl. 12.— De Zonnekloppers
olv. C. Steyn. 12.45 Gr.pl. 1 De
Flierefluiters olv. E. Walis. 1.45
Gr.pl. 2.— Orvitropia olv. J. v. d.
Horst. 3.— Voor de kinderen. 5.30
Gr pl. 6.— Orgelspel C. Steyn. 6.30
Sportuitz. 6.45 De Roodborstjes,
olv. L. Hulscher. 7.— Ir. W. A. de
Graaf spreekt over Stadsuitbrei
ding. 7.20 Verv. concert. 7.30 A.
van SchendelDe Rembrandt-ten-
toonstelling. 7.45 Gr.pl. 7.50 Bij
den verkeersdokter. 8.— Herh.
SOS-ber. 8.03 Nieuwsber., VARA-
varia. 8.15 De Bohemians olv. J. v.
d Horst. 8.45 Gr.pl. 0.— Fantasia
olv. E. Walis. 9.30 Deel. H. Beek.
9.45 VARA-orkest olv. H. de Groot.
10.15 Deel. Adolf Bouwmeester.
10 30 Verv. concert. 11.—12.— Gr.
platen.
HUIZEN, 301 M. (NCRV-uitz)
8Schriftlezing en meditatie. 8.15
—9.30 Gr.pl. 10.30 Morgendienst
olv. ds. P. Boes. 11.—12 Har
moniumspel door M. F. Jurjaanz,
mmv. L. J. A. v. Neerden—Ongers,
sopraan. 12.15 Kwintetconcert en
gr.pl. 2.30 Voor jonge postzegelver
zamelaars. 3.Chr. Lectuur. 3.30
—3.45 Gr.pl. 4.— Vioolrecital mej.
G Gantzert, mmv. mej. R. v. d.
Velden, piano. 5.— Kinderuur. 6.—
Gr.pl. 6.30 Afgestaan. 7.— Politie-
ber. Ned. Chr. Persbureau. 7.15
Grpl. 7.30 Landbouwhalfuur. 8.
Ber. 8.05 Herd. 25-jarig bestaan v.
d. Bond van Chr. Oranjever. te den
Haag, mmv. Jeugddienst-kerkkoor,
den Haag olv. P. Pul en orkest olv
W. J. A. v. Leeuwen. Spr.: ds. P.
Nomes en ds. Is. Voorsteegh. 10.45
11-30 Gr.pl.
DROITWICH, 1500 M. 10.35
10.50 Morgenwijding. 11.20 Gr.pl.
11.50 Orgelconcert Q. Maclean.
12.30 Chr. Manning en zijn orkest.
1 35 Orgelconcert C. Eldridge. 2 20
Het Schotsche Studio-orkest. 3.10
Pianorecital C. Dixon. 3.35 Sted.
orkest van Bournemouth olv. R.
Austin. 5.05 Gr.pl. 5.35 Troise and
his Mandoliers. 6.20 Ber. 6.50
„Still more pages from Andy's al
bum" olv. A. W. Hanson. 7.50 Het
Vario-trio. 8.20 BBC-Singers o.l.v.
T. Harvey. 8.50 't BBC-orkest olv.
M. Sargent. 9.50 Eer. 10.20 Le
zing. 10.35 Het Rernard Crook-
kwintet. 11-2012.20 Jack Jackson
en zijn band.
RADIO PARIS. 1648 M. 7.20 en
8.20 Gr.pl. 12.35 Orkestconcert olv.
Touche. 6.10 Gr.pl. 8.20 Zang.
9.C5 Radiotoonec-1. 11 1012.35
Dansmuziek.
KALUNDBORG, 1261 M. 12.20
—2.20 Concert uit rest. Ritz. 3.5<k—
5.50 Omroeporkest olv. Reesen. 6.35
7.05 Gr.pl. 8.20 Revue-progr.
9.50 Zang en voordr. 10.35 Om
roeporkest o. 1. v HyeKnudsen.
11.2012.20 Dansmuziek.
KEULEN, 456 M. 6.35 Orkest-
concert. 11.05 Zang, viool en piano.
12 20 Omroepkleinorkest en blaas-
orkest. 2.35 Gr.pl. 4.20 Viool en
piano. 5.20 Orkestconcert. 9.05 Mi-
fitair-progr. 10-5012.20 Omroep
kleinorkest olv.' Eysoldt, vocaal sex
tet en pianoduo.
ROME, 421 M. 9 Radiotooneel
9.50 Symph.concert olv. Molinari.
BRUSSEL, 322 en 484 M. 322 M.ï
12.20 en 1.30—2.20 Gr.pl. 5.20
Zang en piano. 5.50 Gr.pl. 6.35
Omroeporkest olv. Douliez. 8.20
„Die keusche Suzanne", operette
van Gilbert. 10.3011.20 Dans-
muziek. 484 M.: 12.20 Gr.pl. 12.50
Omroeporkest olv. Douliez. 1.50—
2.20 Gr.pl. 5.20 Orgelconcert. 5.50,
6 50 en 7.35 Gr.pl. 8.20 Beethoven-
Wagner-concert olv. Kumps. 10.30
—11.15 Gr.pl.
DEUTSCHLANDSENDER, 1571'
M. 8 35 Rijksuitzending: Eserliebt
in deutsche Landschaft. 9.05 Mili
tair programma. 10.20 Ber. 10.50
Vibrafoon en pianosoii. 11.05 Weer-
ber. 11.20—12.20 Dansmuziek olv.
R Gaden.
GEMEENTELIJKE RADIO
BUI
DISTRIBUTIE.
Lijn 1: Hilversum.
Lijn 2: Huizen.
Lijn 3: Keulen 8.—8.40, D sen-
der 8.40-10.20, Keulen 10.20-
12.05, Lond. Reg. 12.05-12.50,
Brussel VI. 12.50—1330, Brussel
Fr. 13.30—14.20, Lond. Reg. 14.20
—16.20, D.sender 16.20-17.20,
Keulen 17.20—18.50, Brussel Fr<
18.50-19.20, Keulen 19.20-19.50,
Parijs Radio 19.50—20.45 Bero-
münster 20.45—23.30, D.sender
23.30-24.—.
Lijn 4: Parijs Radio 8.058.50,
Lond. Reg. 10.3518.20, D.sender
18.20—18.50, Droitwich 18.50-
21.50, Lond. Reg. 21.50-24.—.
U te vertellen hoe de terugreis was is
verbluffend eenvoudig. Van Brussel
naar Antwerpen, vandaar naar de dok-
k n, naar de werkplaatsen van de Gene-
r: Motors. Wist U dat er iederen dag
nieuwe wage*i6 naar Amsterdam rijden
't Gaat niet hard, maar toch was ik des
avonds half tien weer thuis.
U gaat dus ook naar de Wereldten
toonstelling? Ook zonder geld? Probeert
U het maar, het zal U wel niet meeval
len. Want in zoo'n droog verhaaltje lijkt
alles zeer eenvoudig en gaat het wel
vanzelf. Maar er staan er honderlen
langs den weg en ve'en komen niet mee.
Durf en uithoudingsvermogen, gepaard
aan gepaste brutaliteit of „flair", indien
U het zoo noemen wilt, spelen een rol in
dit spel. Een spel met vele kansen, die
vaak heel moeilijk te grijpen zijn.
Dezen keer lukte 't mij. Een volgende
maal misschien niet. Ik legde af 650
K.M. in drie dagen. En liep hiervan 45
K M. Dat moet men ook kunnen, anders
moet men het niet beginnen!
DE JAARLUKSCHE FEESTDAG
VAN T. O. G.
Men schrijft ons:
Zoo behoort dan de gebruikelijke boot
tocht naar Schoorl van bovengenoemde
speeltuinvereniging weer tot het verle
den Of deze geslaagd is? Vraag het eens
aan de honderden kinderen die reeds
dagen en weken te voren vertelden van
„hun" boottocht met T. O. G. naar
Schoorl. Of aan de ouders waarvan ve
len met een traan in 't oog de fleurig*
kleurige kinderschaar Zaterdagmiddag
uitgeleide hebben gedaan.
Precies op tijd werd afgevaren en er
volgde een heerlijke tocht op het frissche
water waar een lekker koeltje verfris-
schlng bracht op dezen waren stralenden
zomerdag Zoo werd spoedig onder de
vroolijke toonen der muziek van „Alcin.
Victrix" Schoorldam bereikt. Spoedig
waren allen in de rij gezet en daar ging
het duinwaarts vooraf gegaan door de
tambours en pijpers svan „Turnlust" en
tal van kleurige vlaggen. Bij aankomst
aan den voet van het speelduin was er
aan de kinderen niet te bespeuren hoo
warm het was en wilden zij al direct
naar boven stormen. Dank zij de goede
leiding konden ze bij elkaar worden ge
houden om zich eerst na de zonnige
wandeling, aan ranja enz. te goed te
doen, waarna de kinderen onder geleide
iu kleine groepen de bosschen ingingen
oni zich daar naar hartelust te verma
ken in den heerlijken schaduw.
Na deze verpoozing kwamen allen
weer aan den voet van het duin teza
men om den inwendigen mensch nog
eens te verfi isschen en te versterken,
waarna eenige groepen nog een wande
ling gingen maken of een spelletje be
oefenen. Om half acht werd verzamelen
geblazen, de kinderen werden wederom
in de rij gezet en een oogenblik later
Uit het Engelsch
van PAUL TRENT
door ADA VAN ARKEL
83)
Inwendig kookte ze van jalouzie en plot
seling nam ze een besluit. Ze opende vlug
de deur en snelde naar Stel la's kamer. Daar
zag ze Guy naast Stella zitten. Met inspan
ning beheerschte ze zichzelf en kwam be
daard naderbij.
„Guy, ik heb je gezocht", zei ze.
Hallam was opgestaan en deed een stap
naar haar toe.
„Dat is een verrassing", merkte hij op.
„Ik hoop dat het geen onaangename is.
De admiraal raadde mij aan te gaan
maar daarover zullen we later praten
Hallo, Stella, heb je gehuild?"
Mevrouw Cameron stond in de deur
opening, haar gezicht een en al verontwaar
diging.
„Juffrouw Glyn, ik moet u verzoeken dit
huis te verlaten riep ze boos.
„Zoodra mijnheer Hallam gereed is om
mee te gaanIk denk niet dat hij zal
willen blijven Guy, mevrouw Cameron
heeft gezegd, dat ze me niet langer wil ken
nen. Het zal daarom het beste zijn als je
voorgoed afscheid van haar neemt. Zullen
we gaan?."
Guy keek naar Stella. Haar oogen waren
van hem afgewend en haar gezicht was zeer
bleek.
„Goeden dag", fluisterde ze.
„Goeden dag", zei hij heesch.
Maar mevrouw Cameron vond het nu tijd
om tusschenbeiden te komen.
„Guy, nu we allen hier zijn vind ik
„Moeder, ik beveel u om te zwijgen",
riep Stella heftig. „Dag Guy. Ga alsjeblieft
dadelijk weg".
Hij gehoorzaamde terstond en vergezelde
Valda naar de gang, waar hij zijn hoed
nam.
„Ga mee", zei hij.
Zij liepen langzaam de straat uit en geen
van beiden sprak een woord, alleen wierp
Valda nu en dan een onderzoekenden blik
op hem, maar op zijn gezicht was niets te
lezen.
„Valda, vondt je dat bezoek van jou wel
gepast?" vroeg hij eindelijk.
„Neen, dat was het nietmaar ik moest
je vinden. Mijn instinct leidde me daarheen
en mijn instinct had gelijk. Guy, lieveling,
was het wel goed of verstandig om
Stella met opzet op te zoeken? Was het
heelemaal eerlijk tegenover mij?"
„Ik heb haar niet opgezocht. De ontmoe
ting was toevallig. Mevrouw Cameron
schreef mij. Ik kon niet onbeleefd zijn
en
„Zij is een sluw mensch, maar toch dom
ook Ik zal je maar niet vragen wat jij
en Stella tegen elkaar hebben gezegd".
„Dat is verstandig".
„Heb je haar gekust?" vroeg ze driftig.
„Ja, en ik vraag je daar vergeving voor.
Het zal niet meer gebeuren".
„Ik vergeef het je. Was het een afscheids
kus?"
„Neen. Ik verloor alleen mijn zelfbeheer-
sching. Ik heb haar gevraagd terstond met
mij te trouwen".
„O!" riep ze.
„Maar zij heeft geweigerd. Ik heb me
tegenover jullie allebei als een ploert ge
dragen. Valda, ik ben in jouw handen".
„Het zal voor ons geen verschil maken.
Ik weet, dat het niet meer zal gebeuren. Ik
kan je vertrouwen, Guy".
„Waar logeer ie?"
„In het Royal-hotel. Ga mee thee drin
ken. Er moeten nog zaken worden afgehan
deld. Hoe vindt je je nieuwe schip?"
„Prachtig", antwoordde hij met een ent-
houisiasme, dat haar bedroefd maakte. Kon
hij maar op dezelfde wijze over haar den
ken, maar zij troostte zich met de gedachte,
dat ook haar tijd zou komen.
„Ik heb maar een paar minuten. Ik moet
bij den admiraal eten".
Voor zij aan het hotel kwamen, vertelde
Valda hem van het bezoek van den baron
en van zijn verzoek en haar onderhoud met
den admiraal. Na de thee maakte hij eenige
aanteekeningen over de informaties, die zij
den baron kon zenden, maar eindelijk spra
ken zij af dat hij den volgenden morgen
weer aan wal zou komen en in dien tusschen-
tijd alle gegevens voor Valda's raport zou
gereed maken.
Eindelijk moest hij gaan. Ze hadden in de
veranda thee gedronken en ze keek hem
smeekend aan.
„Guy, je hebt me nog niet gekust".
Hij legde zijn handen op haar schouders
en raakte haar voorhoofd met zijn lippen
aan.
„Ik moet weg", zei hij gehaast.
Hij voelde dat hij niet langer zichzelf in
bedwang kon houden. De hartstochtelijke
kussen, die hij aan Stella gegeven had, la
gen nog versch in zijn geheugen.
„Ik heb me gemeen gedragen", zei hij vol
zelfverwijt in zichzelf.
Eerst toen zijn oogen weer op de Clytie
vielen, ontspande zijn gezicht zich. Wat er
ook gebeuren zou, de zee bleef en daar kon
hij zijn geluk vinden.
HOOFDSTUK XLVII.
Toen Guy weg was, ging Valda regelrecht
naar haar kamer en ging zitten nadenken
over de gebeurtenissen van dien middag.
Het griefde haar diep te moeten denken, dat
Guy een ontmoeting met Stella had gehad,
maar het troostte haar dat hij niet getracht
had het voor haar te verbergen.
Er bleef nog één kwestie te beslissen. Zou
ze aandringen op een spoedig huwelijk? Het
was mogelijk om binnen enkele dagen een
speciale vergunning te krijgen. Voor ze wer
kelijk getrouwd was zou ze geen rust heb
ben.
„Ja, ik zal het Guy morgen vragen" zei
ze in zichzelf voor ze in slaap viel.
Toen ze wakker werd, liep ze naar het
venster en keek naar de Clytie. Tot haar
verbazing was er geen torpedojager te zien
alleen andere schepen. Guy had er niets van
gezegd dat ze zoo gauw al zouden kunnen
uitvaren, maar dikwijls gingen de flotilles
's morgens vroeg uit Weyport weg voor ma
noeuvres en kwamen tegen den avond terug.
Maai in den loop van den middag bracht
een officier een bezoek in het hotel en hoor
de ze van hem, dat de terugkeer van de flo*
tille nog heel onzeker was.
„Ik denk, dat ze regelrecht naar Spithead
zullen gaan. Wij varen morgen uit", eindig
de hij.
Valda besloot aan admiraal Langton te
schrijven en zij vroeg hem haar in den loop
van den morgen te telegrafeeren. Den vol
genden dag om twaalf uur ontving ze h<-'
antwoord, dat de Clytie eerst na de revue
naar Weyport zou terugkeeren.
„Dan ziet hij Stella ten minste ook niet
zei ze met voldoening in zichzelf en een uu
later zat ze ir. den trein naar Londen.
Om vijf uur was ze weer in de stad
telefoneerde van haar kamers aan den oa
ron, dat ze weer thuis was, r.
„Heb je berichten?" vroeg hij en ze v
telde hem, dat de Clytie onverwacht *7»
uitgevaren. „Ik kom je opzoeken", ze» w
kortaf en venbrak de verbinding.
Een half uur later kwam hij en
ze
zag
terstond dat hij er gedrukt uitzag.
""urber
vind*1.
,,Ik kan geen spoor van Furo
Heb je nieuws over hem?"
„Neen. Ik heb niets van hem 8e^00f^nen
„Hij is niet in zijn hotel terugg". jt
en zijn koffer is nog daar. Bovendien
hij nog geld tegoed. Het hindert me
dig. Je moet terstond aan het werk en
ten Hem te vinden". „jet
„U kent zijn gewoonten. Gaat n'J
veel naar nachtclubs?" .ud).
Verzorgt, behoudt
deze bekoring met
Tweemaal per dag
Listerine gebruiken
it een gewaarborgde
verzorging
Groote tube 50 cent*
Kleine tube 25 centi
10.000.000 geestdriftige
gebruikers over de geheele wereld
(Wordt v»rv®U»