DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Qaqelüksch Oveczicht
^Buitenland
De jn Duitschland wonende Nederlanders.
HET CONFLICT
ITALIË—ABESSIN IE.
No 189 Dlt nummer bestaat uit twee bladen Directeur: C. KRAK.
Dinsdag 13 Augustus 1935 Hoofdredacteur: Ti. N. ADEMA.
Hoe de thans nog bestaande „Xedertandsche
Bond" mede door de Duiische omwenteling
versnipperd is.
n.s.b. en n.s.n.a. p.
OPZIENBARENDE
ONTHULLING TE ROME.
EEN GEHEIME ENGELSCH-
ITALIAANSCHE OVEREENKOMST.
IVat vandaag de
aandacht trekt,,.
(Zie verder eventueel laatste
berichten.)
HET AANTAL GEWONDEN TE
TOULON.
ONTSNAPTE GEVANGENE GEPAKT.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon-
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.-,
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS PER GEWONE ADVERTENTIENi
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/b. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
137e Jaaraana
(Van onzen Berlijnschen correspondent).
Berlijn, 10 Augustus.
In mijn vorige%brief schreef ik u
reeds over eenige ervaringen, die ik
tijdens een kort vacantieverblijl in
Nederland opgedaan heb betreffen-
de de stemming der Nederlanders
ten opzichte van Duitschland. Dat
herinnert mij nu aan mijn plicht,
weer eens iets van de betrekkingen
op meer algemeen gebied tusschen
beide nationaliteiten te vertellen. I iet
is wel tang geleden, dat we op cieze
plaats daarover het noodrge hebben
gezegd.
Nederlanders in Duitschland.
Ik wil nu niet naoer op de ontstemmingen
ingaan, die in breede Nederlandsche kringen
in het vaderland nog altijd jegens het
Duitschland van heden heerschen, maar lie
ver eens het zoeklicht richten op het leven
en de positie van onze landgenooten. die in
Duitscnland wonen en hier hun brood ver
dienen moeten. En dan moge er aan herinnerd
worden, dat tot nog weinige jaren geleden
e landgenooten in Duitschland thans
•ngeveer 80,000 zielen! in eenige groote
groepen te verdeelen waren En wel naar
aanleiding van de vraag, of ze als leden van
eenige vereeniging of organisatie „georgani
seerd" waren, dan wel „vrij rood hepen''.
Men kon in 1932 nog constateeren, dat on
geveer 5 pet. lid was van zg. ..neutrale'
vereenigingen, voor het meerendeel vereemgd
in den „Nederlandschen Bond m Duitsch
landdie sinds zijn oprichting in 1921 sterk
aan ledental teruggeloopen is. terwijl een on
geveer gelijk aantal tot de leden der z g.
„St. Josefsvereenigingen" behoorden, die
hunnerzijds weer een „Federatie" als vak
organisatie hadden en gelijk gebruikelijk on
der toezicht van praesides strafkerkeliji ge
organiseerd zijn. In deze twee groepen is na
de omwenteling in Duitschland van 30 Ja
nuari 1933 geen al te groote verandering ge
komen. De „Nederlandsche Bond in Duitsch
land moest echter de droevige ervaring op
doen, dat de crisis in Nederland onze regee-
ring noodzaakte, het jarenlang verstrekte
subsidie van 5000 dat reeds in den loop
der tijden verminderd was, geheel te schrap
pen zoodat het prachtige nationale en sociale
werk van dezen 80 a 90 vereenigingen tellen
den Bond ten zeerste moest worden inge
krompen en de Bond zonder steun van parti
culieren, van zijn Vaderlandsch Steuncomité
onder de voortreffelijke leiding van generaal
h u bittert, adjudant i b d- van
n- M. de Koningin, en het hoofdbestuur van
net Algemeen Nederlandsch Verbond wel
nauwelijks meer in het leven had kunnen
blijven.
Meer weerstand kon natuurlijk de uit Nij
megen bestuurde, op kerkelijke subsidies bo
gende „Federatie van Nederlandsche St.
Josefsvereenigingen'' bieden, die ook in de
moeilijkste jaren haar werk niet behoefde in
te krimpen en aan ledental blijkbaar zoo goed
als constant gebleven is.
Een nuttige en aangename samenwerking
tusschen den (overigens voor 75 pet uit ka
tholieken bestaanden) Nederlandschen Bond
01 deze zuiver-katholieke federatie is helaas,
ondanks tallooze pogingen van bonJszijde,
nooit tot stand gekomen en bestaat nu nog
met. He* onwrikbare standpunt van de
Nederlandsche katholieke geestelijkheid, dat
katholieke Nederlanders ook in het buiten-
land, met „neutrale" Nederlanders geen ver
enigingsleven mogen leiden, is daar natuur
lijk de oorzaak van gebleven Reeds op het
„Duitschland van Weimar' heeft zulk een
scheidingslijn steeds een uiterst pijnlijken in
druk gemaakt, ook al was men tactvol ge
noeg, om dat nooit in breeder kring tot uiting
te brengen. Hoe het „Derde Rijk", dat met
verbittering voor een opheffing van de schei
ding tusschen katholiek en niet-katholiek op
treedt, over deze vijandschap tusschen Neder
landschen Bond en St. Josefsfedtratie i n
Duitschland denkt, wagen we waarlijk
met na te speuren
Zware verliezen.
De nationaal-socialistische omwenteling in
Duitschland is op het Nederlandsch vereeni-
gingsleven aldaar niet zonder invloed geble
ven. In hoofdzaak waren het twee Neder
landsche nationaal socialistische groepen, die
°P het denkbeeld kwamen, onder de tien
duizenden Nederlanders in het Duitsche Rijk
zieltjes te winnen, oischoon het natuurlijk
bekend genoeg is, dat deze landgenooten
noch actief noch passief kiesrecht genieten en
dus practisch in den strijd nauwelijks ingrij
pen kunnen. Men bleek echter overtuigd, dat
een zoo groot mogelijke aanhang van beta
lende en wellicht later naar Nederland repa-
trieerende landgenooten in den vreemde toch
niet zonder beteekenis was. Sindsdien heb
ben zoowel de N.S.B. als de N.S.N.A.P.
(richting Kruyt) onder deze Nederlanders in
Duitschland een onvermoeide propaganda
gemaakt, tal van plaatselijke groepen opge
richt, districtsbestuurders aangesteld en,
gelijk niet andeis te verwachten was, aan de
bestaande organisaties, vooral aan den
Nederlandschen Bond, die daarvoor be
proefde leiders verliezen moest, hier en daar
merklare verliezen toegebracht.
De Nederlandsche Bond is op zijn neu
traal standpunt moedig blijven staan, doet
ook thans niet aan politiek en kent geen ver
schillen van ras, partij of religieuse over
tuiging. Een deel van de Nederlanders m
Duitschland, al dan niet lid van de oude na
tionale (of gelijk in het Münsterland: marxis
tische) en zuiver-katholieke vereenigingen,
heeft zich echter aan de verleiding om mee-
aan-politiek-te-doen niet kunnen onttrekken.
En nu moet een opgewekt leven van deze
twee Nederlandsche Nazi-bewegingen ook in
Duitschland geconstateerd worden Waarbij
op te merken valt. dat over geheel Duitsch
land vooral de N S B. van zich doet spreken,
terwijl de (hier te lande zeer onsympathiek
optredende) N.S.N.A P. blijkbaar in hoofd
zaak onder de Nederlandsche arbeiders, die
in Duitschland vlak bij de Hollandsche grens
wonen, proselieten heeft weten te maken.
De botsingen, die onlangs in Nijmegen
plaats hadden, toen een duizendtal van deze
N.S.N.AP.-leden een uitstapje naar den
landdag dezer partij in Öerg-en-Dal wilde
maken, bewijst, dat toch ook Nederlanders in
den Vreemde voor deze anti-semietische, in
tegenstelling met de N.S.B., zuiver en letter
lijk van de Hitlerbeweging afgekeken partij,
die dan ook volkomen Duitsch geuniformd is
(slechts het hakenkruis i bij deze menschen
blauw in plaats van zwart), tot deze in hooge
mate on-Nederlandsche „partij" toegetreden
zijn. Het mag wel eens gezegd worden, dat
een zeer scherpe scheidingslijn te trekken is
tusschen de in Duitschland woonachtige
N S B 'ers, die slechts Nederlandsche natio
nale belangen op het oog hebben en mede
willen helpen, die idealen op hun wijze in de
daad om te zetten, en deze misleide N S.N.
A P.-menschen, van wie nauwelijks aan te
nemen is, dat ze iets anders op het, oog heb
ben dan met een Nederlandsche pas op zak
in Duitschland alle voordeelen te benaderen,
die hun Duitschen beroepscollega's door het
lidmaatschap van de Hitlei beweging in
oogsten. Zelden is vuig persoonlijk egoïsme
zoo duidelijk naar voren gekomen als in dit
droevige geval.
De contributies.
Men ziet uit een en ander, dat het over-
groote deel van de Nederlandsche kolonies in
Duitschland naar schatting 60 a 70 pet.
tot het vereenigingsleven nooit aangetrokken
is. Dat is ten deeie te wijten aan financieele
omstandigheden (de zeer bescheiden contri
buties waren weritelijk voor vele arme ge
zinnen nog een te zware belasting), voor een
ander deel aan de mentaliteit van duizenden
goed-gesitueerden voor wie de vereenigingen
„te gemêleerd" en dus „niet fijn genoeg"
waren, voor een zeer belangrijk deel echter
aan het feit, dat Nederlanders in het buiten
land geen waarde aan hun Nederlanderschap
hechten en het „sjieker" vinden, in de society-
massa op te gaan en zich door landgenooten
„niet te laten compromitteeren". Die ervaring
althans heeft men in Duitschland vaak ge
noeg opgedaan.
Desondanks zijn vele (ook „deftige"!) Ne
derlanders hun vereenigingen ook nu trouw
gebleven, gaat de Nederlandsche Bond met
zijr. 'keurig vaderlandslievend werk onge
stoord verder, en zijn er gelukkig vele land-
temonnaie kennen als hei er om gaat, zich in
temonnaie kenen als het er om gaat, zich in
den vreemde tot land en taal te bekennen en
daarvoor offers over te hebben.
Het mag ook niet onvermeld blijven, diat
waar de zuiver katholieke vereenigingen tot
nu toe in haar isolatie volharden, de even
zuiver-protestantsche, die in het Rijnland te
vinden zijn, de nationale eenheid en solida
riteit steeds voorop gesteld hebben en steeds
trouwe leden van den algemeenen „Neder
landschen Bond in Duitschland" gebleven
zijn.
Naast de eigenzinnige houding van de
sterk-marxistisch getinte houding van een
aantal Nederlandsche Vereenigingen in het
Münsterland, die van deze nationale aaneen
sluiting spoedig niets meer weten willen, is
nog een solidair te noemen, die in Berlijn ge
vestigd is. En wel de „Nederlandsche Burger-
vereeniging Hollandia", mede-oprichter van
den Nederlandschen Bond, maar sinds eenige
jaren eigen wegen gaande, die op een zeer
duidelijke propaganda voor Groot-Neder-
landsche idealen schijnen uit te loopen, inte
ressant genoeg onder groote belangstelling
van Duitschers, die deze bekende utopiën in
oorlogstijd reeds najoegen.
Van eenheid onder onze landgenooten in
Duitschland kan dus waarlijk niet gesproken
worden
Rede van Keizer Hail Selassi in
den Kroonraad.
Keizer Hail Selassi heeft gisteren in den
Abessinischen Kroonraad een groote rede ge
houden.
In het eerste gedeelte sprak hij over den
inwendigen opbouw van den staat en verklaar
de hij, dat het huidige Abessinië uit eigen
kracht en arbeid was ontstaan. Het had het
zelfde bestaansrecht als elk ander volk.
Vervolgens gaf de Negus een chronolo
gisch overzicht van den strijd tegen Italië,
waarbij hij erop wees, dat de moeilijkheden
bij een scheidsrechterlijke procedure en bij de
behandeling door den Volkenbond in het bij
zonder van het incident van Oeal-Oeal aan
zienlijk grooter waren geworden. Niettemin
mocht men ook thans de hoop nog niet op
geven, dat op 4 September een vreedzame
regeling tot stand zou komen. Voorts mocli*
men verwachten, dat ook de onderhandelin
gen te Parijs succes zouden hebben.
De keizer verklaarde o.a.: „Wij stellen
vertrouwen in de staten die lid zijn van den
.volkenbond, of zij |root of klein zijn. Het
is hun taak, In de miidige stonde bij te dra
gen tot gerechtigheid en waarheid. N'a den
wereldoorlog begon de opbouw van den
vrede. Thans dreigt een oorlog, welks ge
volgen wellicht merkbaar zullen zijn voor de
geheele wereld. Daarom bidden wij God, dat
de naties de middelen zullen vinden om den
oorlog te verhinderen. Abessinië heeft den
vasten wil getoond, evenals andere landen het
land geleidelijk op te bouwen en te civilisee-
ren. Daarom is Abessinië vastbesloten, den
vrede te bewaren. Een ieder kan dat slechts
bereiken met de middelen, die hem ter be
schikking staan. Wij zijn overtuigd van de
noodzakelijkheid van samenwerking met alle
naties, zonder onderscheid van ras of religie,
die loyaal tegenover ons staan. Abessinië
handhaaft den vrede en de orde in het bin
nenland en zal nooit zijn onafhankelijkheid
en souvereiniteit prijsgeven. Van den Volken
bond verwacht het gerechtigheid en gelijkbe
rechtigdheid, evenals alle andere staten, die
tot den vrede bijdragen. Zouden de onderhan
delingen van 16 Augustus en 4 September,
waarbij Abessinië al zijn hoop op Engeland
en Frankrijk vestigt, zonder resultaat blijven,
en zou het ongeluk van een oorlog over Abes
sinië losbarsten, dan zal Abessinië, zijn kei
zer, zijn volk, tot den laatsten druppel bloed
vechten, gesteund door de natuurlijke hulp
middelen, de natuurlijke versterkingen, de
bergen en woestijnen, die God het geschon
ken heeft.
De Italiaansche troepentranspor
ten naar Oost-Afrika; maatregelen
op scheepvaartgebied.
De buitengewone vraag naar troepen
transportschepen voor de troepentransporten
■naar Oost-Afrika, heeft de Italiaansche
scheepvaartmaatschappijen ertoe genoopt,
steeds meer passagiersschepen uit de regel
matige diensten te nemen, teneinde deze
schepen uitsluitend ter beschikking te stellen
van het leger voor troepentransport naar de
Italiaansche koloniën in Oost-Afrika.
In het begin van September zullen de on
langs tot transportschepen verbouwde mail
booten „Liguaria" en „Lombardia" voor de
eerste maal naar Oost-Afrika vertrekken Te
Napels zijn juist de beide transportschepen
„Argentina" en „Duca degli Abruzzi" uit
Oost-Afrika teruggekeerd met 3000 zakken
veldpost uit Oost-Afrika aan boord. In de
Golf van Napels liggen vier schepen voor hri
vertrek gereed, o.a. de „Merano", die morgen
met 420 soldaten en materiaal naar Oost-
Afrika afvaart, en de „Gange", die eveneens
dezer dagen vertrekt met 2665 soldaten en
58 officieren aan boord.
De Italiaansche vlootbasis Budu Kapim
aan de Golf van Aden is thans door een
grooten verkeersweg voor vrachtauto s met
de hoofdstad Mogadiscio verbonden. Men
hoopt hierdoor de verzorging en voorziening
van Italiaansch Somaliland te hebben veilig
gesteld ook in de perioden, dat tengevolge
van de moeson de haven van Mogadiscio
moeilijk kan worden aangeloopen.
Fransche persstemmen over de
rede van den Negus.
De rede, die keizer Hail Selassi in den
Abessinischen Kroonraad heeft gehouden,
wordt in de Fransche avondbladen vrij koel
ontvangen.
De „Temps" herinnert aan de toespeling
van den Negus op de bereidheid van Abes
sinië om voor een leening en een uitgang
naar zee als tegenprestatie een deel van het
gebied van Ogaden af te staan. Het blad
roept echter in het geheugen terug de ont
vangst, die een soortgelijk voorstel van Enge
land bij Mussolini heeft gevonden. Men mag
nauwelijks gelooven, dat een oplossing van
het probleem door een dergelijk compromis
gevonden kan worden. Italië, Engeland en
Frankrijk blijven binnen het raam van het
verdrag van 1906 volkomen vrij bij de keuze
van hun methode. De eenige taak der drie
mogendheden is, de groote algemeene en bij
zondere belangen te behartigen, die hun zijn
toevertrouwd en die met het oog op hun in
vloed op den politieken toestand in Europa
veel verder reiken don Noord-Afrika.
Ook de „Information" wijst op de moei
lijkheden, die de practische uitvoering van de
voorstellen van aen Negus zou ondervinden.
Toen Eden overeenkomstig een voorstel van
den Negus ïn een' onderhoud met den
„Times -correspondent op 18 Juli het af
staan van de haven van Zeila voorstelde,
ontstond in Engeland een zoodanig verzet,
dat Eden de kwestie nauwelijks nog eens zal
durven aanroeren. Ook zou bovendien het
Fransche Dzjiboeti eronder lijden, wanneer
de Abessinische handel over Zeila zou gaan.
Frankrijk kan daar niet onverschillig onder
blijven. Bovendien blijft het een open vraag,
wie de leening zou moeten verstrekken en of
Italië met een deel of zelfs met geheel Oga
den genoegen zou nemen Met het oog op al
deze kwesties bieden de voorstellen van den
Negus geen voldoende basis voor onderhan
delingen op de komet.de conferentie.
Troepenverplaatsing in Oost-
Alrika.
De „Times" meldt uit Alessandrië, dat
nog steeds Italiaansche troepen transporten
door het Suezkanaal naar Eritrea gaan. De
naar huis terugkeerende hospitaalschepen
hebben naar schatting 5000 man aan boord
gehad, die lijdende waren aan malaria, dy-
sentery en in sommige gevallen aan typhus.
Men meldt nog nader, dat inheemsche
troepen uit Sqmaliland en Eritrea naar Tri
polis en troepen uit Tripolis naar Eritrea
zijn gedirigeerd.
De Parijsche editie van de „New-York He
rald" meldt uit Rome:
Wanneer Italië Donderdag met Groot
Brittanie en Frankrijk zijn plaats in
neemt in de conferentie der drie-mogend-
heden te Parijs, zal baron Aloyisi, de
Italiaansche gedelegeerde, een onzicht-
baren, doch belangrijken bondgenoot
hebben. Deze bondgenoot is de geest van
de geheime Engelsch-Italiaansche over
eenkomst van December 1925, waarbij
beide mogendheden Abessinië verdeel
den. De Britsche en Italiaansche gedele
geerden zullen zich tot Pierre Laval, den
Franschen minister van buitenlandsche
zaken en minister-president wenden,
voor diens beslissenden steun. Deze
overeenkomst, welke tien jaar geleden
aanleiding dreigde te worden tot een
crisis in den Volkenbond, zal volgens
de Italianen de Britsche argumenten en
Britsche motieven betwisten.
De Britsche oppositie tegen Italië te Parijs
deze week zal juridisch gebaseerd zijn op
twee bepalingen van de Engelsch-Italiaansch
-Fransche overeenkomst van 1906. Na Abes
sinië te hebben verdeeld in invloedszones,
voorziet dit verdrag in:
le. de politieke integriteit van Ethiopië;
2e. een gemeenschappelijke actie van de
drie-mogendheden tegen iedere wijziging in
de status quo van Ethiopië.
Kan Groot Brittannië deze beide punten
handhaven tegenover zijn eigen geheime
overeenkomst met Italië van Dec. 1925, aldus
vraagt het blad zich af. De quintessence
waardoor Brittanië en Italië in vijandige
kampen tegenover elkaar zouden komen,
waardoor de Volkenbond en het front van
Stresa teniet zouden worden gedaan.
De Engelsch-Italiaansche overeenkomst
van 1925 werd gesloten door een conserva
tieve Britsche regeering, welke bijna dezelfde
samenstelling had als de tegenwoordige
Britsche regeering. De Britsche Labour-re-
geering van 1924 is met Abessinië in onder
handeling getreden over het Tsana-meer,
doch bereikte daarbij geen resultaat. De
conservatieve regeering onderhandelde niet
met Abessinië, doch achter den rug van Abes
sinië om met Italië.
Italië stemde er bij de overeenkomst in toe
Brittanië te steunen bij het verkrijgen van
een stuwdam aan het Tsana-meer en een
autoweg van het Tsoedan-m«er.
Daartegenover steunde Groot Brittanië
het Italiaansche plan een spoorweg aan te
leggen door geheel Abessinië, welke Eri-
threa en Italiaansch Somaliland met Addis
Abeba zou verbinden. Voorts was overeen
gekomen, dat indien Groot-Brittanië het
Tsana-meer zou verkrijgen, en Italië op zich
De in Duitschland wonend© Neder
landers. (Dag. Overzicht).
Rome onthult een geheime Itali-
aansch-Engelsche overeenkomst:
beide landen zouden Abessinië 10
jaar geleden reeds verdeeld hebben!
(Buitenland).
Het conflict tusschen Italië en
Abessinië. (Buitenland).
Slachtoffer van de aardbevings
ramp in Britsch-Indië bevrijdt zich
na een in-luiting van 47 dagen.
(Buitenland).
Dq, moord op den Japanschen
generaal. (Buitenland).
Minister Golijn te Oberstdorf in
Bayern. (Binnenland).
Lnt. Wijtema, onder-commandant
van de K 18 vertelt van de wereld
reis. (Binnenland).
Belangrijk werk aan de Moerdijk.
(Binnenland).
Rangeerder te Roosendaal doodge
drukt. (Binnenland).
Mijnlift neergestort; 2 personen op
slag gedood. (Binnenland).
Ir. Mussert nogmaals op audiëntie
bij den G. G. van Ned. Indië. (Kolo
niën).
nam niet de stroom van de Nijl af te leiden,
de Britsche regeering de „exclusieve Italiaan
sche economische invloed in West-Abessinië
en het heele gebied waar de spoorweg door
liep zou erkennen. Voorts zou het steun be
loven bij alle verzoeken, welke Italië tot de
Abessinische regeering zou richten voor eco
nomische concessies in genoemde zone".
Deze overeenkomst, welke in strijd waa
met het Verdrag van 1906, werd niet in
praktijk gebracht, vanwege de Fransche op
positie en het gevaar van inmenging van den
Volkenbond. Abessinië protesteerde eerst bij
Groot Brittanië en Engeland en vervolgens
bij den Volkenbond.
De Italianen beantwoordden de Britsche
argumenten over de belangrijkheid van den
Volkenbond door te beweren, dat het Hand
vest niet heeft voorkomen, dat het Britsche
rijk millioenen vierkante mijlen vroegere
Duitsche koloniën heeft overgenomen terwijl
Italië niets kreeg. Het Handvest heeft niet
voorkomen, aldus voegen de fascisten hier
aan toe, dat Engeland een dergelijke niet in
overeenstemming met den Volkenbond zijnde
overeenkomst sloot in 1925. John Whitaker,
de schrijver van het Artikel besluit: De Ita
lianen beweren: waarom zou Groot Brittanië
na de aangelegenheden van Mandsjoekwo en
de Chaco plotseling probeeren een beroep te
doen op het reglement van den Volkenbond.
Italië wil, evenals voor den oorlog de andere
landen gelukkig zijn zonder strijd te krijgen,
hetgeen zij wenscht, doch het heeft vergeefs
getracht ae vriendschap van den Negus te
verwerven.
De „Temps" publiceert cijfers van het al
leen reeds bij de onlusten te Toulon gewonde
aantal politie-beambten en gendarmes, dat in
totaal 63 moet bedragen Maandag werden
20 politiemannen gewond, terwijl Dinsdag
wederom 20 in het ziekenhuis moesten wor
den opgenomen. Bovendien werden nog twee
gendarmen, drie officieren en acht politie
beambten gewond.
Uit Toulon wordt gemeld, dat de bijzet
ting der beide aan hun verwondingen bezwe
ken arbeiders gisteren een rustig verloop
heeft gehad. De naar Toulon gezonden troe
pen zijn naar hun garnizoenen teruggekeerd.
De 41 tijdens de onlusten gearresteerde per
sonen zullen ter oeschikking van de justitie
worden gesteld.
Een aantal deskundige taxateurs heeft op
dracht gekregen de schade aan huizen en
eigendommen te schatten.
Zoowel te Touhi. als te Brest hebben ver
tegenwoordigers der linksche Kamerfracties
zelfstandig een onderzoek naar oorzaak en
verloop der onlusten ingesteld.
Een gedetineerde van een der gevangenis
sen in Noord-Londien. die Zondag was ont
snapt, werd reeds een minuut of tien later
door bewakers gepakt.
Een man, die tegenover de gevangenis
woont, zag dat de gedetineerde die was op
gesloten, in een op de 2de verdieping gelegen
cel, oezig was uit te breken. Hoewel hij
eerst dacht, dat de gevangene werkzaam
heden aan den gevel verrichtte, stelde hij
toch de politie van een en ander op de
hoogte. Na verschillende hindernissen te
hebben genomen was de man tenslotte bui
ten de gevangenismuren gekomen. De politie
zat hem op de hielen en had hem spoedig te
pakken.
