KI JKEK is KOOPEHBU CLOECK
Aqjmda
lüeec&eckfit
Stad m Omgeving
De duiven volgen het voorbeeld
der ballonnen.
Op het Waagplein hadden diverse
Alkmaarsche Pogtduivenvereenigingen
een 800-tal duiven in haar manden bij
een gebracht en gewacht werd nog
slechts op het „startschot" om deze
levende boodschappers des vredes in de
blauwe lucht los te laten.
De voorzitter der 8 October-Vereeni-
ging, mr. C. J. de Lange, wenschte den
heer C. J. de Moei, voorzitter van de
Postduivenvereeniging Alcmaria Vic-
trix van harte geluk met het 30-jarig be
staan der Vereeniging, dat toevallig op
dezen feestdag herdacht wordt.
Spreker bracht dank voor de vele be
moeiingen en het werk verricht om een
zoo groote collectie op het Waagplein
bijeen te brengen. Door het eerelid der
8 October vereeniging, de heer B. Kuij-
per, waren een zilveren beker en een
medaille beschikbaar gesteld, welke be
stemd waren voor een zomerwedstrijd,
welke thans werden aangeboden. (Ap
plaus).
De heer De Moei dankte met enkele
welgekozen woorden voor deze attentie,
waarna de .heer T. van Gijzen het tee-
kei. gaf, dat de duiven konden worden
losgelaten. Onder de vroolijke tonen
van het carillon ook Sint Louis liet
zich hooren werden met een tus-
schenpoos van 20 seconden telkens 200
duiven losgelaten, wat een alleraardigst
gezicht was. De gevleugelde medewer
kers van de 8 October Vereeniging
schoten in breede vlucht de lucht in,
cirkelden nog wat boven het plein en de
omgeving en verdwenen in groote groe-
pe met onbekende bestemming.
Er werd druk gefotografeerd en ge
filmd en deze duiven van het feestvie
rend Alkmaar fullen weldra in de jour
naals van alle Nederlandsche bioscopen
niet alleen de herinnering aan Alk-
maar's victorie maar ook den algemee-
nen wensch der bevolking naar vrede
cn vriendschap brengen.
Optocht naar het Victoriebeeld.
De tocht naar het beeld kenmerkte
zich hedenmorgen door een langere
route.
Het bestuur van de 8 October-Vereeni-
ging was ditmaal vergezeld door afge
vaardigden van diverse Alkmaarsche
vereenigingen, welker vaandeldragers
keurige en kleurige vaandels en vlag
gen meedroegen, zoodat het geheel een
alleraardigste optocht is geworden.
Bij het Victoriebeeld waren ditmaal
een 200-tal stoelen voor autoriteiten, be
stuursleden van de 8 October-Vereeni-
ging, commissie-leden en leden der Ver
eeniging geplaatst en dat zij geheel be
zet waren, bewijst wel, dat er ditmaal
buitengewoon groote belangstelling be
stond.
Ook van de zijde van het publiek
leden en niet-leden van de 8 October-
Vereeniging was er meer dan gewone
interesse voor deze plechtigheid.
Nadat de burgemeester en mevrouw
met hun kinderen hun plaatsen hadden
ingenomen mevr. Van Kinschot
droeg een keurige bouquet met linten in
Koraalmuziek op de trap van het
stadhuis.
Het was inmiddels negen uur geworden en
de Langestraat, waar op het stadhuisbordes
koraalmuziek zou ten gehoore gebracht wor
den, stond al vol wachtenden.
Van half tien tot tien uur bracht het mu
ziekgezelschap „Soli Deo Gloria" (dirigent
de heer J. Schoen) een concert ten gehoore,
diat onder de grootste aandacht werd aan
gehoord.
De drukte op straat nam zienderoogen
toe en zij concentreerde zich voornamelijk op
het Waagplein.
De ballonnen gaan de lucht in.
Ongeveer kwart over tien waren eenige hon
derden kinderen bij een der deuren van het
Waaggebouw bijeengekomen, want daar
achter in de weegruimte werden de be
geerde ballonnen klaar gemaakt, welke de
kinderen daartoe van een kaartje voorzien,
in ontvangst mochten nemen.
Het was een gedrag van geweld en toen de
deuren eindelijk open gingen, dreigden de
kleintjes door de grooteren onden den voet te
worden geloopen. Zij raakten aan alle kan
ten in den knel en het bestuur zal wel begre
pen hebben dat het zoo een volgend jaar niet
moet. Wanneer de kinderen der verschillende
scholen met hun onderwijzers in de rij staan
en de scholen achter elkaar opgesteld wor
den, kan alles heel wat rustiger verloopetï.
Nu drong en duwde men om in het Waag
gebouw te komen, de grootere jongens dron
gen op en wie eenmaal in de verdrukking
zat kwam er niet gemakkelijk meer uit. De
agent die op post stond had de handen meer
dan vol, maar ten slotte kwam alles natuur
lijk terecht en de kinderen die, eenmaal de
muren van Jericho gepasseerd waren, von
den binnen 'n groep hoog-gehoede heeren en
vriendelijke dames, die de ballonnen met
milde handen uitdeelden, na de kinderen
er hun naamkaartje konden aanbinden.
Dan gingen de ballonnen de lucht in
het was eigenlijk jammer dat zij niet alle
tegelijk werden opgelaten.
De burgemeester kon de verzoeking niet
weerstaan om ook een ballonnetje op te la
ten. Wij wenschen dit officieele proefballon
netje veel succes en hopen van harte dat 't
ver over onze grenzen van de burgemeester-
lijke belangstelling in de feesten van 8 Oc
tober zal getuigen.
Ieder keek zijn rooden of witten ballon met
een reclame van Lotisico er op, na in de
hoopvolle verwachting, dat die ergens in
Denemarken of op IJsland terecht zou ko
men. Sommige ballonnen trokken dadelijk
naar hooger sfeer en gingen er met een
vliegtuigvaart van door, andere weifelden
weer en een klein jongetje keek heel beteu
terd toen zijn roode ballon weer daalde en
in de Marktstraat in de boomen terecht
kwam.
Het oplaten van dee ballonnen is onge
twijfeld een succes geweest en de dames en
heeren, die hieraan al van hedenmorgen
vroeg hun moeite en tijd hebben gegeven,
verdienen zeker een woord van lof.
de Alkmaarsche kleuren gaf de heer
Corn. Jonker een teeken aan een man
nenkoor en werden drie coupletten van
Merck toch hoe sterck uit Valerius' „Ge-
denck-Clanck" gezongen.
Er waren ditmaal eenige veranderin
gen in den traditioneelen gang van za
ken te constateeren. Daar was b. v. het
mannenkoor, da( den kinderzang ver
ving, daar was het feit, dat de vlaggen
niet tijdens de toespraak werden gehe-
schen maar al van deYi beginne af vroo-
lijk wapperden, en daar was tevens het
feit dat de krans niet aan het beeld be
vestigd werd vóór de voorzitter zijn
rede geheel had uitgesproken.
Ook deze rede verschilde van die van
vroegere jaren en wij gelooven dat er
iets in verbeterd was, zoodat zij meer de
algemeene belangstelling kon trekken.
Het was niet meer louter vaderland-
sche geschiedenis„wat wij nu te hooren
kregen, het was ook een meer algemee
ne beschouwing over het leed, dat
iedere strijd ondanks een overwin
ning voor millioenen menschen in
zich draagt.
Dank zij de loudspeakers overal ver
staanbaar, heeft de voorzitter der 8 Oc
tober Vereeniging, mr. C. J. de Lange,
de volgende rede uitgesproken.
Na oogenblikken, waarop men in uitbun
digheid kan spreken van dapperheid en hel
denmoed, van vrijheidsliefde en overwin
ning, komen er oogenblikken, waarop de
schaduwen der betrekkelijkheid over ons neer
vallen en ons doen vragen, of de gebeurtenis,
die zoo even nog ons enthousiast deed zijn,
wel werkelijk zoo belangrijk is, wel werkelijk
herdenking en viering waard is. Immers hoe
veel oorlogen kent onze geschiedenis niet,
hoeveel strijd heeft de wereld in den loop
der eeuwen niet aanschouwd? Hoeveel hel
denmoed, hoeveel dapperheid en strijdvaar
digheid zijn niet ten toon gespreid? En voor
dt ouderen onder ons, die in nabije landen
vier jaren lang den oorlog hebben geweten,
die vier jaren lang onder den druk van dit
onmenschelijk gebeuren hebben geleefd, be
hoeft het weinig betoog, dat de verdiensten
der dapperheid, de vreugde der overwinning,
de huldiging der helden in het niet zinken
bij het onpeilbaar diepe leed, dat in millioe
nen harten werd gebracht; leed, dat inmid
dels misschien leniging heeft gevonden,
maar nimmer kon worden uitgewischt; leed,
dat ook nu nog na bijkans twintig jaren zijn
schrijnende pijnen doet voelen. Wie in Frank
rijk op de plaatsen, waar eens de slagvelden
waren, zich beweegt en daar aanschouwt de
eindelooze kerkhoven met tallooze graven
en ieder graf is de bron van tien-, van twin-
tigvoudig leed wie er aan denkt hoeveel
tienduizenden en honderdduizenden niet eens
een aanwijsbaar graf zullen hebben gevon
den, wie ziet de nog steeds niet herstelde
overblijfselen der verwoesting, bij hem valt
de beteekenis van woorden als dapperheid en
overwinning weg en blijft slechts één beeld,
één indruk, één huivering over: leed, einde
loos leed. Er is een tijd geweest, waarin er
een vertroosting mogelijk scheen. Ja, er was
een wereldoorlog gestreden, er was in mil
lioenen harten gelalen, er was verwoest, ge
brand en vernietigd, maar het zou de laatste
maal geweest zijn. Van nu af aan zou het
menschdom begrijpen, welk afschuwelijk lot
het zich zelf had opgélëgd, van nu af aan
zouden andere wegen worden gevonden om
de conflicten tusschen de volkeren te beslech
ten. Groot was de ellende, waarin de wereld
was gedompeld, maar uit die ellende zou iets
goeds voortkomen. De offers waren niet voor
niets gebracht. Op ieder graf zou men naast
het opschrift: gestorven voor het vaderland,
kunnen lezengestorven voor de menschheid.
Daarin lag vertroosting en die vertroosting
S;af de kracht om over te gaan tot herstel-
ing van het vernietigde.
Maar langzamerhand zou het inzicht ko
men, dat deze vertroostende gedachte geen
reden van bestaan heeft. Wie thdns het we
reldbeeld aanschouwt, begrijpt, dat het
menschdom slechts weinig is gevorderd en
dat het ook nu nog onmachtig tegenover het
wereldgebeuren staat; dat conflicten tus
schen volkeren opnieuw kunnen uitbreken en
dat de individuecle zoowel als de collectieve
gesteldheid der menschen weinig verandering
ten goede heeft ondergaan. Somber is het
beeld, dat de wereld te aanschouwen geeft,
en het noopt ons om rekening te houden met
gebeurlijkheden, die we gedurende vele jaren
als onbestaanbaar hebben aangemerkt.
Niet dus in uitbundigheid willen we met
cnze gedachten teruggaan naar onze stad
Alkmaar gedurende het beleg en we behoe
ven ons dit geenszins als een tekort in onze
stemming aan te rekenen, wanneer we be
denken, dat het hier gegolden heeft een strijd
uit noodzaak, die aan de bevolking werd op
gelegd wars van haar wil, wars van haar
streven. Geen zucht tot verovering, geen
strekken naar krijgsroem, geen poging tot
vermeerdering van macht waren de motie
ven, die tot den tachtigjarigen oorlog hebben
geleid. Hier gold het een volk, waarvan een
deel meende in zaken van geloof een andere
richting te moeten ins'aan dan het tevoren
had betreden. In hoeverre het daarvoor den
Gcddeüjken toorn verdiende, zou de tijd eerst
kunnen leeren. Dat het deswege den toorn
van zijn aardschen heerscher opwekte, was
terstond bekend en het was te begrijpen
Maar dat de landsheer in zijn verbolgenheid
door midde' van brandrchatting en pijniging
z~u trachten de innerlijke ges'e'dheid van
zijn onderdanen in de door hem gewenschte
banen terug te voeren, de verontwaardiging
daarover in alle kringen der bevolking is d<
vonk geweest, die het vuur van den opstand
heeft doen ontbranden.
Het moet een machtig vuur geweest zijn.
Als A'va als leider der strafexpeditie aan
het hoofd van de keurtroepen der Spaansche
macht deze landen betreedt, wat vindt hij
dan anders tegenover zich dan wat versterk
te steden, die dikwijls zonder onderling ver
band en zonder op elkanders steun te kun
nen rekenen, gesteld worden voor de vraag
of ze maar niet beter doen zich aan zulk een
macht te onderwerpen? Er zijn er die alduS
besluiten, er zijn er ook, die na lang beraad
hun poorten grendelen en zich ter verdedi
ging toerusten. Deze aarzeling is niet een
symptoom van verzwakking van wat inner
lijk leefde. Maar wie zou niet aarzelen, wan
neer de overmacht hem tegemoet treedt? Een
aarzeling, die overwonnen wordt en hoe?
Hoort wat Van Foreest ons mededeelt in zijn
„Kort verhaal van de Belegering van Alk
maar", waarin hij van dag tot dag het ver
loop der gebeurtenissen opteekent. De acht
tiende September, die later de bangste dag
zou heeten, nadert. Door het opstellen van
geschut en door het nemen van allerlei an
dere maatregelen door den vijand voorziet de
bevolking, dat het zal spannen dien dag.
Stormbruggen worden aangerold', de beschie
ting neemt in hevigheid toe, de troepen ruk
ken naar de stad op. En dan lezen we deze
woorden
„Doch 't geen de vijand tot schrik der on
zen had uitgedacht, heeft hen niets van hun
ne fierheid en standvastigheid doen verlie
zen. Want wanneer hij den aanval deed bla
zen, hadden de bezettelingen en stedelingen
een en denzelfden moed om den vijand af te
slaan: om strijd ijverde de een boven den
ander; ieder hield zijn plaats waar hij stond
wakker in; niemand zag men wijken op den
aanval der vijanden, tenzij ter neergemaakt
of zwaar gewond. De stedelingen volbrach
ten vaardig 't geen hen van de Hooftmannen
der soldaten gelast werd, niemand onttrok
zich de bevelen van den Gezaghebber: men
zag de vrouwen, jongens en jongedochteren
in oenen brandenden ijver tot den strijd;
want zij reikten den onzen op de vesten zon
der ophouden toe pekkransen en hoepels, om
ze brandende op den vijand te werpen, ko
kend- en kalkwater en steenen langden zij
onverwoed aan, opdat er gedurig bij de hand
ware, waarmee de onzen de indringende
Spanjaarden afweerden. Ja de meeste kleine
jongens wierpen zelfs onversaagd op den
vijand keisteenen en brandende pekkran
sen; en mij heugt, dat eenige soldaten zeiden,
indien de vrouwen hen niet op zoodanige
wijze met allerlei soort van wapenen gehol
pen hadden, dat zij zelf zekerlijk voor de aan
dringende Spanjaarden zouden hebben moe
ten terugdeinzen."
Ik las U deze beschrijving niet voor om te
herinneren aan de wreedheid van den strijd,
maar wel om U een beeld te geven van de
volkomen eensgezindheid en standvastigheid,
die de geheele bevolking van oud tot jong,
van man tot vrouw bezielden. Het is aan deze
standvastigheid en eensgezindheid te danken
geweest, dat het resultaat van den strijd zoo
verrassend was.
Wat iemand, die van nature geneigd is om
de problemen van het menschdom te over
denken, steeds raadselachtig blijft is dit, dat
we afgescheiden van onze eigen overtuiging
op allerlei gebied, zoo zelden een basis kun
nen vinden, waarop wij allen kunnen steunen
en elkander ontmoeten. Ik weet wel, dat er
strijd van belangen is, maar er is ook een sa
mengaan van belangen, in velerlei opzicht
En nu is het eigenaardig, dat die strijd van
belangen steeds op den voorgrond wordt ge
schoven, terwijl de gebieden, waarop ae sa-
mengang mogelijk is, zoo licht worden verge
ten. Dit moet de les der historie zijn: dat we
hebben te streven naar eendracht en samen-
gang. Wij zijn één volk en hebben één be
lang: het welzijn van ons vaderland. En als
we spreken van het welzijn van ons vader
land, dan is dit niets anders dan het over
denken van de vraag, hoe ons schip van staat
zich op de wereldzee zal bewegen. En dan
weten wij als zeevarend volk, dat niet alleen
de grootte en de sterkte van het schip, maar
ook en vooral zijn zeewaardigheid en de kun
de der bemanning de waarborgen voor een
behouden aankomst vormen. Cty grootte en
sterkte kunnen wij niet bogen, maar zee
waardigheid en kunde zijn eigenschappen,
wier verkrijging in onze macht ligt: „Nie
mand onttfok zich de bevelen van den Ge
zaghebber". Ligt hierin niet de sleutel tot de
oplossing van het raadsel, hoe de bangste
dag van Alkmaar's belegering binnen drie
weken kon voeren tot den blijden dag van
Alkmaar's ontzet?
Na het uitspreken van deze rede zong
het mannenkoor twee coupletten van
het Alkmaarsche volksleid, waarna
door velen medegezongen het Wil
helmus ten gehoore gebracht werd.
Vervolgens werd de traditioneele
krans door meisjes in wit met roode
costuumpjes, leden van „Kracht en
Vlugheid", op een met bloemen versier
de draagbaar medegevoerd aan den
arm van het Vrijheidsbeeld gehangen,
waar zij nog weken lang van de betee
kenis van deze plechtigheid zal getui
gen.
De landen-optocht.
Op het Doelenveld was het vanaf 12 uur
een va et vient van je welste, wagens reden
af en aan, deelnemer(sters) vlogen naar den
grimeur en de verschillende costumes werden
onder luide toejuichingen gepast en in den
gewenschten vorm gebracht. Bestuursleden
en vooral de organisator van den optocht,
de heer Kater, hadden handen te weinig. Dan
moest hier nog wat veranderd worden en
dan was daar weer hulp noodig.
Het ons zoo goed gezinde {eestzonnetje
kroop af en toe achter sombere wolken
massa s en met angstig hart vroeg een ieder
zich af, of het wel droog zou blijven. Op 't
oogenblik, dat wij dit schrijven, ziet 't er
indeidaad naar uit. dat we het vanmiddag
niet droog zullen houden.
Laat ons hopen, dat de krachtige wind de
regenbuitjes althans voor den middag nog
wat kan verdrijven.
We zullen morgen uitvoeriger en gede
tailleerder op de praalwagens terug komen
In kort bestek zullen we nu even een over
zichtje geven van de diverse wagens en
deelnemers, die met elkaar den Landen-
optocht zouden vormen
Allereerst is daar de keurige stoet ruiters
van de Kennemer Rijsocieteit, voorstellende
Rusland De fraaie costumes zullen niet na
laten allerwege bewondering op te wekken
Turkije wordt voorgesteld door een
groep meisjes van de chr. meisjesgymnastiek-
vereeniging „Advendo" De sultanfe) zou op
een daarvoor bestemden troon plaats nemen
Een Venetiaansche gondel, welke op
alleszins lofwaardige wijze het symbool van
Italië voorstelt, zou door de bekende Drie
hoekmeisjes bezet worden. Ook deze wagen
mag als een der fraaiste gekenmerkt worden
Leerlingen van de Ulo-school zouden
Frankrijk uitbeelden. We zien hie?
enorm wijnvat en het geheel stelt een bloe-
menfeest te Nice voor.
Op den wagen, voorstellende Spanje zien
we St. Nicolaas in volle glorie (hoe kan 't
naar waarnemingen, verricht in den morgen
van Dinsdag 8 October.
Medegedeeld door het Kon. Nederl. Met
Instituut te de Bilt.
Hoogste barometerstand 766,7 m M. te
Warschau.
Laagste barometerstand 732,1 m M. te
Isafjord.
Verwachting, geldig tot den avond van
Woensdag 9 October;
Matige tot krachtige later afnemende zui
delijke tot zuidwestelijke wind; toenemende
bewolking met eenige l insen op regen; late-
opklaringen; aanvankelijk zachter.
Weeroverzicht.
De depressie bij IJs'and nam nog toe en
breidde zich vooral ever de Britsche eilanden
uit, waar in Ierland en Schotland reeds
zware regen vieL
Een secundaire brengt stormachtigen winc|
en regen in het Kanaal. De hooge drufc trok
in beteekenis toenemend naar Polen, ook uit
het zuidwesten na- ert hooge druk. In Frank-
rijk is behalve aan het Kanaal, het weer
rustig en zonnig, om de Middellandsche zee
valt eenige regen.
Duitschland, Zwitserland en Oostenrijk
hebben grootendeels fraai weer met ochtend
nevels. Zuid-Scandinavië heeft na zwaren
regen tijdelijk opklaring; Noorwegen heeft
betrokken weer en kans op regen. Ofschoon
ook hier te lande de deprebsie eenigen regen
kan brengen, zal daarna waarschijnlijk 0p-
klaring volgen.
LICHT OP!
Hedenavond voor rijwielen, motorrijtaipn
en andere voertuigen 6.02 uur licht op.
en
ook anders!) Leerlingen van de chr.
ver. Odis hebben zich met de zorg van
wagen belast.
De N. J. V.-ers "oelden zich aangetrok
ken tot 't Schotsche monster van Locb N«s
Hun Schotsche kleederdracht was tot in de
puntjes verzorgd en het geheel deed zeer
vroolijk aan.
Een groep meisjes van de Huishoudschool
stelde Tirol voor. We zien hier de Meiboom
(vrijheidsboom), welke het teeken is, dat de
Lente weer in het land is. Aan dezen boom
is speelgoed opgehangen als blijdschap*
symbool.
Een 12-tal dames en heeren in kleurige
costumes vormt Rijnland. Sappige druiven
en andere vruchten laten de toeschouwer»
overigens niet lang in onzekerheid bij het
aanschouwen van dezen praalwagen
Griekenland wordt door 6 leerlingen van
het gymnasium voorgesteld, van wie 3
meisjes de godinnen en 3 jongens Grieksche
go-'en voorstellen.
De ambachtsschool „maakte" Belgie We
zien als achtergrond den ingang van de
wereldtentoonstelling, verder eenige ze*
schepen en vele handwerktuigen en machine
rieën svmboliseeren de Belgische industrie.
De Hollandsche molen (Zes Wielen) ty
peert het Hollandsche landschap. Leerlingen
van de Kweekschool droegen tevens keurige
costumes van een Wetsfriesch bruidspaar.
Zoo zagen we ook 'n costuum uit Zuid-Beve
land, Staphorst, Overijsel (Dalfsen) en
Zeeuwsch-Vlaanderen.
8 OCTOBER EN DE STRAATMUZIEK.
Uit tal van plaatsen zijn ae verzorger*
van de straatmuziek en orgeldraaiers, ter
gelegenheid van de 8 Octoberieesten naar
Alkmaar gekomen. Niet minder dan 36 ver
gunningen voor het maken van straat®11"
zuik zijn door de politie uitgereikt Het
feestelijk karakter der stad wordt door de
groote verscheidenheid van straatmuzikaD"
te; wel verhoogd.
WAGEN MET KIND TE WATER-
Hedenmorgen omstreeks 11 uur is op
verklaarbare wijze op het Verdronkenoorü
een kinderwagen met een 3-jarig meisje erin
aan het rollen gegaan en te water geraakt
terwijl de moeder van het meisje even. een
boodschap deed bij een bakker. Vl agen en
kind verdwenen in de diepte. 6elukkig een
ter hadden omstanders het ongeval bemerkt
en door het toesteken van een haak werd
het kind tijdig op het droge gebracht.
moeder was hevig ontdaan, doch een
middels ter hulp geroepen arts constateert®
geen letsel bij het kind.
BLOEM BOLLENLOODS UITGEBRAND-
Te Heemskerk, aan den Kerk weg, brand
de gisternacht, ten nadeele van den heer w-
Kluft Hz. en door tot dusver onopgehelderd
oorzaak een bloembolleiiopslagplaats in®
zich daarin bevindende partijen bloembollen
uit. De schade wordt door verzekering g
dekt. Doordat de schuur vrij 8'®°
en het stil weer was, behoefde de Heen»*
kerksche brandweer, daar aan blusschen tocj»
niet meer te denken viel, weinig werk te ve
richten.
AAN DE OEVOLOEN OVERLEDEN-
De echtgenoote van den heer Koorfl
Texel die 26 September j.1. bij een moW\„A
geluk te Oudeschild ernstig werd verWH i.
is hedennacht in het ziekenhuis te den n
der aan de gevolgen overleden.
Stedelijk Museum ingang
Breedstr..at, eiken werkdag van 9 tot
12 en van half 2 tot half 4 geopend; Zater
dags van 9 tot 1 uur; Zondag» gesloten
Bioscopen.
Bioscoop Harmonie, tot en met Woensdag,
half acht, hoofdnummer Artisten (circus
film). Toegang boven l4 jaar.
Dinsdagavond twee voorstellingen: 7.15
en 9.45 uur.
Woensdagmiddag matinee.
Roxy-theater, 7.45 uur, hoofdnummer De
moord in de school (detectivefilm). Extra:
Verkeerd verbonden (kom), hoofdrollen
Joan Blondell, Pat O'Brien e.a. Toegang
boven 14 jaar.
Dinsdag twee voorstellingen: 7.15 en 9.45
uur.
Woensdagmiddag, half 3, matinee.
City-theater, 7.45 uur, hoofdnummer
Punks kommt aus Amerika (hum.); hoofd
rollen Lien Deyers, Sybille Schmitz en
Ralph A. Roberts. Toegang iederen leeftijd.
Dinsdag twee voorstellingen: 7.15 en
9.45 uur.
Woensdagmiddag, half 3, matinee.
Victoria-theater, half acht, hoofdnummer
Haar grootste sjcces (rom. zangfilm);
hoofdrol Martha Eggerth. Toegang voor
eiken leeftijd.
Dinsdag 8 October.
In de Korenbeurs van 4 uur n.m. af dan
sen.
8 uur, concert Groote kerk.
8 uur, 't Guldei Vlies, revue Lachen is
troef met Henr. Davids en Johan Kaart.
Woensdag 9 October.
8 uur, De Unie, openbare vergadering
Ned. Vrouwen-vredebond; twee sprekers,
zang en muziek.
eeniging in den steek gelaten. Het was een
kleine donkere stoet maar gelukkig was er
in de stad zelf heel wat vroolijkheid en ge
zelligheid. De winkels waren dank zij de
humoristische winkelweek keurig ver
licht en van aantrekkelijke etalages voor
zien. Wij zullen ons omdat het publiek
nog stemmen moet op het oogenblik nog
van een beoordeeling van dezen wedstrijd
onthouden. Dat komt nog wel.
Vast staat, dat het gisteravond erg gezel
lig in de stad was, waartoe zeker niet het
minst de kermis heeft bijgedragen. Het was
een kleine maar gezellige kermis.
Er kon gedraaid worden op alle moge
lijke manieren, er kon gezwaaid worden, er
waren race-fietsjes en gelegenheden om
gooi-kunst, sjoel-kunst en schietkunst te
toonen, er was een steilwand rijder of
misschien wel twee er was zelfs een
echte „wilde", die de sigarenpeukjes van
het publiek met het vuur naar achter in
zijn of haar mond stak, die op glas
scherven danste, tabak en rijst at en met
zijn bloote voeten gloeiend i'zer krom en
recht trapte. Het was griezelig maar het
was toch belangwekkend. En na afloop
konden er voor den schrik poffertjes gege
ten worden.
De weerprofeten beloofen een schitte
renden 8 Octoberdag en zij hebben gelijk
gekregen, want een vroolijk najaarszonnetje
bescheen vanmorgen de versierde straten
en het bestuur van de 8 October-vereeni-
ging, dat ijverig op den barometer getikt
had, zag zijn moeite ruimschoots beloond.
De dag van Alkmaar's ontzet was uit
weerkundig oogpunt een der mooiste die
wij hier nog hebben meegemaakt.
Reveille en aubade.
Al vroeg waren talrijke kinderen van
morgen uit de veeren en voor de reveille
naar de Steenenbrug getrokken.
En al vroeg was natuurlijk ook onze ver
slaggever uit zijn bed gekomen om niets
van deze festiviteiten te missen.
Het was reeds ver vóór acht uur een ge
zellig geroezemoes van kinderstemmen op de
Steenenbrug, waar ook het 8 Oct. -bestuur
en de feestcommissie samenkwamen. Onge
twijfeld was het allen aan te zien, hoe ver
heugd zij waren met het vroolijk schijnend
feestzonnetje en er was dan ook maar één
roep: „Wat treffen we het toch vandaag".
Zooals gebruikelijk is, werden de feestelijk
heden van heden geopend met het aloude
„Van Alkmaar de Victorie".
Bij Alkmaar's ontwaken weerklonk daar
voor het eerst ons mooie Alkmaarsche lied.
Voorafgegaan door het muziekkorps „St.
Louis" (dirigent Willi Kohier), ging de kin
deroptocht (door eenige jongedames bege
leid) en een groep N.J.V.-ers via Langestraat,
Koorstraat, Ritsevoort, Heilooërbrug naar
het huis van den burgemeester.
Inmiddels had zich in het Kenmemerpark
een dichte menigte opgesteld om getuige te
zijn van de aubade. Ook op den*Nieuwlan-
dersingel ter weerszijden van het huis van
den burgemeester stonden de Alkmaarders
rijen dik.
Omstreeks half negen arriveerde de stoet
voor het huis van den burgemeester, die zich
met zijn echtgenoote en kinderen op het bor
des had opgesteld.
Annie Jongsma bood aan mevr. van Kin
schot een fraaie bouquet anjers aan in de
Alkmaarsche kleuren.
Nadat de heer Corn. Jonker zich op den
katheder had opgesteld, werden allereerst
door de honderden kinderen wederom gezon
gen de 3 coupletten „Van Alkmaar de Victo
rie". Daarna werden nog ten gehoore ge
bracht de „Acht October Hymne'', toegewijd
aan wijlen den heer F. H. Ringers Sr, in
leven voorzitter van de Alkmaarsche Ont
zet vereeniging en „Hoezee! voor Holland!"
Na afloop van deze liederen weerklonk
een krachtig driewerf „Hoera" voor den bur
gemeester, die in enkele woorden dank
bracht voor deze aubade en zijn speechje
besloot met een driewerf „Leve Alkmaar's
Ontzet", waarbij 's burgemeester's jongste
spruit voor het eerst in het openbaar kennis
maakte met Alkmaar's bewoners. Tenslotte
werd nog het Wilhelmus gezongen, waarna
de commissie-leden door den burgemeester
werden ontvangen en de kinderen, na een
rondgang door den tuin, een versnapering
ontvingen.
