h
v
9
s
Cursussen voor Dienstmeisjes.
3 X 31 X 53 X 67 X 79 X 83 X 113.
Men moet nu de combinatie van factc-
,.en vinden, die een geta. van zes cijfers
Het vraagstuk der werklooze jeugd. Baanbrekend
werk in de provincie Groningen metsuccss bekroond.
Vergeten jeugd in eere hersteld.
8
/y1
ui
15
5W
5
81
üa
i
mm
JUizitemèdek
Onze Derde November-Opgave.
Welke vermenigvuldiging?
De gegeven uitkomst moest in facto
ren ontbonden worden
r 244690578663
g. ven met twee cijfers 2 in 't midden.
Men krijgt dan als vermenigvuldiging:
280529 X 872247 244690578663
Voor tal van oplossers bleek deze op-
gave absoluut niet te moeilijk.
Onze Nieuwe Opgave (No. 4 der No-
vember-serie).
Een KruiswoordpuzzDe.
Thans weer een nieuwe „cross-word".
Diagram en omschrijvingen volgen hier
onder:
35
36.
38.
40.
42.
43.
45
48.
49.
50.
51.
52.
53.
55.
56.
57.
Omschrijvingen.
Horizontaal.
1. muzieknoot
tijdperk van 10 dagen
afkorting
moeten overwonnen worden
bende zonder hoofd
larve
hert
soort verlichting
machinedeel
voorzetsel
wachtwoord
Ned. Indië (afk.)
bijwoord
voegwoord
muzieknoot
als 13 horiz.
voorzetsel
31. orde en
33 gemeen te wei de
oorlogshaven
jongensnaam
rustend
voorzetsel
voertuig
stapel
verdicht verhaal
groet
Ierland
zonnegod (Egyptenaren)
tijding
bovenste gedeelte
slimme streek
branie
gebruikt de stukadoor
maant tot stilte
3.
8.
10.
13.
14.
15.
16.
18.
19.
20.
22
23.
24.
26.
27.
29.
Verticaal.
1. vuil
2. deelen van een molecule
3. aanw. vnw.
4. maat
5. met cijfers werken
6. overeenkomst
7. is bij Amersfoort (water;
8. stad in Frankrijk.
9. gevat
11. ligt in Gelderland
12 insect
16. voorzetsel
17. windrichting
20. wiskundig getal
21. soort onderwijs (afk.)
22 spelleiding
25 iets waar iren graag op rijdt
26. turntoestel
27. ruw Noorsch hout van bepaalde
afmeting
28. ontroering
30. windrichting
32. rivier in Duitschland
34. k'eine bergplaats
37. in sterke mate
39. schaaldier
41. Bijbelfiguur
42. staat op een brief
44. kleine baard
46. lied
47. bezoeker
48 visch
54. bijwoord
Oplossingen (2 p.) liefst zoo vroegtijdig
mogelijk doch uiterlijk tot Vrijdag 29
Nov. 12 uur aan den Pnzzle Redacteur
van de Alkmaarsche Courant.
als resultaat volgt hieronder de eerste reis
beschrijving der ondernemende jongelui.
LINZ-WI EN.
Het plan bestond al drie maanden en na
twee maanden voorbereiding, waarbij de A.
N. W. B. ons met al zijn materiaal ten dien
ste stond, konden we 14 October op Maan
dag in alle vroegte onze woning in Zeist
verloren om te probeeeren onze koloniën in
den Oost te voet te bereiken en door deze
daad onder de tropische zon een baan te
veroveren, waarop we hier thuis al twee jaar
tevergeefs hadden gewacht
Laat ik beginnen met te zeggen dat ieder
een, behalve mijn ouders en verloofde, mij
voor gek hebben verklaard. Hier staat te
genover dat reeds twee NsWlanders cp
gelijke wijze Indië wisten te bereiken en
daar een baan vonden, hetgeen voor ons
met goede aanbevelingen op zak steeds een
aanmoediging zal blijven als we den moed
eens zouden verliezen.
Reeds enkele dagen stond onze uitrusting
'daar, een rugzak, veldflesch en „vetkisten".
En mochten we 's avonds bij boeren of an
dere gastvrije menschen geen onderdak
kr'jgen, dan zal onze donzen slaapzak goede
diensten bewijzen.
Eindelijk dan Maandagmorgen 14 Oc-
wber. Als we tot Dinsdag hadden gewacht,
hadden we met een verhuiswagen mee kun-
nen rijden naar Düsseldorf, maar ten eerste
Waren we bang dat er nog meer kennissen
zouden komen opdagen die ons een „kleinig
heidje" zouden willen meegeven waardoor
?hz® rugzakken meer nog dan we gedacht
hadden in gewicht zouden zijn toegenomen,
hh ten tweede werden de aardigheidjes ons
e bar, die we hadden moeten aanhooren,
door omstandigheden ons vertrek één
week was uitgesteld „Of we al terug
Ibient!? een'8e woorden die we te hoo-
en kregen, begonnen te vervelen.
ru~,ers' bet afscheid. Toen dat achter den
8 was, waren we pas van meening op weg
p„ ^''n We hadden ons voorgenomen
st naar het station Driebergen te loopen
korir" een auto te ?iHten naar Arnhem. Om
veel ^aan' we boften en konden zonder
ko °p°h'.h°ud den eersten dag in Duisburg
stad een der adressen die ik voor deze
°ntvan meegekregen werden we gastvrij
en slan en en we kregen aan eten, drinken
Veel lan1 LWat ons hartje maar kon begeeren.
Overrir. hadden we met den onbegrijpelijk
Hitier w/" ^roe^ der Duitschers. „Heil
„Heil H^et U waar die en die straat isof
av°nd" a r we'ke f'lm draait hier van
auto naar 's m01^8118 met een vracht-
^°tken o EHisseldorf verkondigen span-
gewensch.'er de straat, dat Joden hier niet
«en vitrine Waren Verder in Düsseldorf in
A., Zeu Ian Der Stürmer", het blad der
vuile lastering en ergerlijke lage
ooit bi mpen °P geloovigen en Joden
i ons zoon regiem plaats kreeg
als hier, dan was de 80-jarige oorlog voor
geloofsvrijheid vergeefsch geweest.
In Düsseldorf vernamen we dat er in
Duitschland uitgebreide vrachtautodiensten
bestaan over enorme afstanden. Vanzelf
sprekend gingen we op onderzoek uit en
vonden een wagen die nog denzelfden
avond zou vertrekken naar München. Over
deze 700 K. M. zou twee nachten en een
dag gereden worden. Twee nachten zonder
veel slaap en eten gaan niet in je koude
kleeren zitten. Vrijdagmorgen kwamen we
half dood in München aan. Hier gingen
we op logies en eten uit en vonden beide
bij een katholieke jeugdherberg, waar we
heerlijk frisch den volgenden morgen ver
trokken voor het traject München—Salz-
burg. In den frisschen morgen liepen we
ons met de zware rugzakken gauw warm,
en juist toen we op den grooten Rijksstraat
weg begonnen te wanhopen of we ooit een
auto'tje zouden kunnen pikken, hield een
klein vrachtwagentje stil en konden we
meerijden tot Holzkirchen, een klein plaats
je in de Alpen. Hier was de autoweg we
gens reparatie van het wegdek gesloten
en moesten we te voet 25 K M. afleggen
om een anderen weg door het bosch te be
reiken. Heuvel op heuvel af en flink koud.
Lang geen lolletje, 't Is voor ons, die nog
nooit besneeuwde bergen zagen, heerlijk
mooi, maar een kopje koffie missen we erg.
Eindelijk 's middags vier uur komen we
weer op een hoofdweg naar Salzburg. Deze
stad, die tot een der drie mooiste van Eu
ropa behoort, bereikten we met een melk-
auto 's avonds om 8 uur. De douanebeamb
ten van Oostenrijk hadden ons tevoren
haast wanhopig gemaakt met hun langza
me manier van onderzoeken. In Salzburg
werden we aangesproken door twee Ween
sche-Wander-Burscnen. Ze sliepen dezen
avond in 't hooi van het eerste boerderijtje
buiten de stad. Ook voor ons zou er wel
plaats zijn, dus togen we gezamenlijk naar
onze legersteden, we sliepen na dezen ver-
tnoeienden dag als ossen, 's Middags wer
den we door onze beide Weensche vrien
den getracteerd op brood met water. Daar
zijn we al aan gewoon geraakt dus laten we
ons het droge, zeer harde brood goed sma
ken. Om 8 uur namen we afscheid van on
ze collega's en vertrokken voor de route
Salzburg—Linz. Dit stuk zou ons echter
danig parten spelen. We liepen daar hoog
in de bergen te vernikkelen van de koude
en tot overmaat van ramp begon er 's mid
dags sneeuw te vallen. Geen enkele auto
kwam ons achterop, zoodat we den heel en
dag moesten tippelen. Doodmoe gingen we
's middags om 4 uur aan den kant van den
weg zitten om ons laatste droge brood met
wat spek naar binnen te werken Toen onze
laatste hoop verstreken was om 'n auto te
krijgen, gingen we om onderdak vragen bij
eeri hotelletje. Alhoewel er een goede hooi
schuur was, weigerde de eigenaar ons in
den sneeuwstorm een onderdak. Bij een
boerderij hadden we meer succes. We kon
den binnenkomen en kregen een heerlijk
stuk brood met warm vleesch. Én niette
genstaande we erg verlangend waren in 't
hooi te kunnen kruipen, moesten we eerst
al onze avonturen vertellen. Ik vertelde dat
we erg veel honger hadden geleden en over
dreef daarbij zoo, dat den volgenden mor
gen de lieve eenvoudige menschen ons voor
wel twee dagen leeftocht meegaven. Weer
sneeuwde het dien dag en weer kwamen er
geen auto's, of als er een kwam reed hij
door. Om twaalf uur aten we ons brood op
in de werkplaats van een schoenmakertje
ergens in een alpendorpje. Weer gingen we
i pad en nog steeds viel de sneeuw, 't
erd ons tenslotte onmogelijk om in de
reeds dertig tot veertig centimeter hooge
sneeuw voort te sjokken, waarom we uit be
gonnen te zien naar een flinken rookenden
schoorsteen, 't Leek ons het beste een beet
je op krachten te komen in de wachtkamer
van het kleine bergstationnetje dat we van
uit de verte zagen liggen. We hadden daar
ruim een uur in volslagen verdooving zit
ten doezelen, toen 'n lange goederenwagen-
sliert voor 't stationnetje halt hield. Plot-
sling waren we weer actief, want op en
kele vrachtwagons hadden we den naam
„Linz" zien staan, dus zou deze trein juist
naar ons doel van dezen dag rijden. Erg
kieskeurig ben je niet meer als je weet nog
80 K. M. van je doel af te zijn en geen an
dere manier om van 't loopen af te komen
daar is, dan een goederenwagon. Een on
bewaakt oogenblik gaf ons de gelegenheid
in een der wagens naar binnen te tuime
len en ons achter een paar kisten te ver
schansen. Onze opzet gelukte en 's avonds
met donker waren we in Linz, zoodat 't ons
ook makkelijk was ongezien onze biezen te
pakken. Van onze gastheeren in München
nadden eeen introductie voor het „Kol-
pinghaus" in Linz. Deze katholieke behui
zing voor vrijgezellen leek ons bij nadere
beschouwing een soort kazerne van het
„Vaderlandsche Front" te zijn. In dit ge
bouw sliepen we twee nachten en aten goed,
in totaal voor 1.35. Dat we hier twee
nachten bleven komt, omdat eerst Woens
dag voor ons gelegenheid bestond met de
„Donau", een groote vrachtboot, naar Wee-
nen te varen. Terwij! ik dit schrijf zullen
we binnen twee uur deze stad van dans en
muziek hebben bereikt, nadat we vanaf
Woertsdag t.m. Donderdag d.a.v. op de
Donau hebben gedobberd met heerlijk eten
en goede nachtrust.
(Wordt vervolgd).
Van onzen reisredacteur.
Nu minister Slingenberg in de Tweede
Kamer heeft medegedeeld, dat het in de be
doeling ligt de werking van de wet op de
vreemde arbeidskrachten binnenkort ook
uit te breiden over de buitenlandsche dienst
boden, die dan dus een arbeidsvergunning
noodig hebben om in ons land werkzaam
te kunnen zijn, is het dienstbodenvraagstuk
wel zeer actueel geworden. We hebben in
een vorig artikel de meening weergegeven
van het hoofdbestuur van de Nederland
sche vereeniging van huisvrouwen, die
daarop neerkwam, dat er een tekort aan
Nederlandsch huispersoneel is, hetwelk
eerst dient te worden aangevuld, voordat
men de buitenlandsche dienstboden uit de
Nederlandsche betrekkingen weert. De
huisvrouwen-vereeniging tracht zelf reeds
daaraan tegemoet te komen door de instel
ling van cursussen, doch dit geschiedt nog
op veel te kleine schaal, dan dat daarmede
afdoende in het nog zeer groote tekort zou
kunnen worden voorzien.
Aan den anderen kant is er hier in Ne
derland groote werkloosheid onder de jeug
dige vrouwen. De groote schare ongeschool
de meisjes tusschen 15 cn 23 jaar, die, na
dat zij de school verlieten, in het ouderlijk
huis zijn gebleven en vrijwel met nietsdoen
hun tijd zoek brengen, neemt eer toe dan
af. Vroeger zochten de moeders voor deze
meisjes na afloop van den schooltijd een
dienst, in later jaren kregen zij een plaats
je op een fabriek, in een winkel of in een
werkplaatsje, doch de tijdsomstandigheden
hebben daar een eind aan gemaakt Nu
doen zij.... niets, terwijl er werk voor hen
als dienstbode zou zijn te vinden. Hier is
een gaping, die dient te worden overbrugd
om aan het dienstbodenvraagstuk een goe
de oplossing te geven. Speciaal in gezin
nen, waar van den werkloozensteun geleefd
wordt, is dit uit maatschappelijk oogpunt
een ongewenschte toestand; dat wordt vrij
algemeen erkend. Wat is er echter aan te
doen?
De rijksinspecteur voor de werkverschaf
fing en de steunverleening in de provincie
Groningen, de heer J. Buiskool, burge
meester van Delftzijl, heeft de kat den bel
aangebonden. Hij heeft in den aanvang
van 1934 het initiatief genomen tot de op
leiding van werklooze meisjes in het res
sort van zijn inspectie tot dienstboden en
thans, nu zijn systeem ruim een jaar heeft
gewerkt (er was veel voorbereiding noo
dig, voordat men aan den slag kon gaan),
kan men zeggen, dat het met succes is be
kroond. Wij zijn nu in verband met deze
kwestie ook eens met den heer Buiskool
gaan praten, die ons over dit onderdeel
van zijn werkzaamheden, dat hem zoo bij
uitstek ter harte gaat. zeer welwillend het
een en ander heeft verteld.
In mijn functie van rijksinspecteur der
werkverschaffing, zoo zeide ons de heer
Buiskool, viel het mij telkens op bij de be
oordeeling van de toelating tot de werk
verschaffing van hoofden van gezinnen,
speciaal in Oostelijk Groningen, dat er in
die gezinnen zooveel meisjes waren, die
eigenlijk al hun tijd verlummelden Soms
waren zij korten tijd in het landbouwbe
drijf werkzaam, bijvoorbeeld bij het aard
appelrooier maar overigens vegeteerden ze
eigenlijk het schamele inkomen, dat de va
der of kostwinner in de werkverschaffing
of steunregeling ontving. Het sterkst was
dat wel het geval in de gemeente Onstwed-
de. waar meer dan een paar honderd van
zulke meisjes werden aangetroffen Dat
was een absoluut ongezonde toestand, die
bovendien voor de meisjes in moreel op
zicht allerlei slechte gevolgen had.
Daar moest een einde aan komen; er was
geen toekomst voor de meisjes, noch in den
landbouw, noch in de industrie, wegens de
inkrimping van allerlei bedrijven, waarin
ze voorheen werk plachten te vinden, zoo
als de vervaardiging van cartonnen doo-
zen, e. d.
Ik heb me toen ten doel gesteld, te be
vorderen, dat deze meisjes weer de ge
schiktheid zouden krijgen, om als dienstbo
de een betrekking te vinden. Ik begreep ech
ter ook onmiddellijk, dat ze dit, zoo gras
groen als ze waren, niet één, twee, drie,
zouden klaar spelen. Een korte vooroplei
ding was noodig om ze een beetje bescha
ving bij te brengen en ze te ontwennen aan
het'milieu, waarin ze tot nog toe geleefd
hadden. Hier was naar mijn meening ook
een landsbelang mee gediend, niet alleen
omdat zoodoende de gezinnen ontlast zou
den worden van de zorg voor de werklooze
meisjes, maar ook omdat op den duur op
deze wijze het groot aantal import-dienst
boden zou kunnen worden vervangen door
Nederlandsche meisjes, die het in Neder
land verdiende geld geheel in Nederland
zouden verteren. Deze plattelandsmeisjes,
veelal uit gezinnen van paupers afkomstig,
zouden natuurlijk niet in een handomdraai
en kunnen worden gepromoveerd tot dienst
meisjes, zooals ze in beschaafde gezinnen
gewenscht zijn, maar ze zouden op de on
derste sport moeten beginnen, waarna de
anderen wat zouden kunnen opschuiven.
Na overleg met den toenmaligen minister
van sociale zaken, prof. Slotemaker de
Bruïne, werd mij voor 1934 de vrije hand
gegeven, mits ik de uiterste zuinigheid be
trachtte en mijn plannen eerst aan 's minis
ters goedkeuring onderwierp. De opzet
werd zoo, dat de meisjes een korte theore
tische opleiding zouden krijgen op-een huis
houdschool of een landbouwhuisschool om
hun het meest eenvoudige huishoudelijke
werk te leeren en hun een klein beetje ma
nieren bij te brengen, waarna ze zouden
worden geplaatst voor de verdere opleiding
in een flink gezin met een ferme huisvrouw
aan het hoofd, zonder loon of eenigerlei
vergoeding buiten de kost, als inwonend of
als dagmeisje. In overleg met den directeur
van de arbeidsbeurs te Wintschoten, den
heer J. Dijk, werd eerst een plan gemaakt
voor het stichten van cursussen aan de
huishoudschool te Winschoten voor alle
meisjes, wonende in de omliggende gemeen
ten. Medewerking werd ingeroepen en ook
verkregen van alle burgemeesters.
Eerst heb ik van alle gemeenten opgave
verzocht en ock verkregen van alle meisjes
uit gezinnen van te werk gestelden of steuo-
trekkenden, die niets uitvoerden Daarna
heb ik aan de vaders van diegenen, die naar
mijn meening voor de eerste cursus moesten
worden aangewezen, een schrijven gericht,
waarin ze werden uitgenoodigd de meisjes
op te geven voor de te Winschoten te
stichten cursussen, die gesteld waren op een
tijdsduur van zes weken met twintig lesuren
per v^eek. Toen bleek, dat velen er zich niets
van aantrokken de communisten ageer
den ook fel tegen deze „opleiding tot blanke
slavinnen" heb ik de weigerachtigen ten
gemeentehuize van hun domicilie ontboden
en hen persoonlijk overreed zich alsnog op
te geven, met het verrassende gevolg dat
onmiddellijk een cursus met een paar paral
lel klassen te Winschoten kon worden ge
opend voor in totaal 88 meisjes. Met goed
keuring van den minister werd daarbij van
overheidswege aan arme meisjes, die op
grooteren afstand dan 5 K M van de plaats
der cursus afwoonden een rijwielvergoeding
van f 1 per week toegekend. Later bleek dat
vervoer per autobus nog eenvoudiger was.
Toen dit liep, heb ik persoonlijk contact
gezocht met alle besturen van vereenigingen
van huisvrouwen en boerinnen in de provin
cie en hun medewerking ingeroepen voor
het vinden van geschikte gezinnen, waar de
meisjes na afloop van den theoretischeu cur
sus gedurende twee drie maanden in de
practijk verder konden leeren. Zij hebben
hun volle medewerking verleend en alles is
tot nu toe naar wensch verloopen. Op den
duur zullen de cursussen worden uitgebreid
tot 8 weken, omdat weken te kort is ge
bleken. Ze nog meer verlengen zou theore
tisch misschien gewenscht zijn, maar is
practisch onuitvoerbaar, omdat men dan de
meisjes niet gemakkelijk zou krijgen en de
kosten te hoog worden.
Hoewel het vraagsiuk buitengewoon
moeilijk is, kan men toch over de resultaten
tevreden zijn. Bu ten Winschoten werden
ook in andere plaatsen in het Oostelijk deel
der provincie cursussen opgericht en dit
jaar zullen er weer nieuwe bij komen. De
bedoeling is. de provincie te verdeelen in
rayons en dan in de verschillende centrale
punten op elkaar volgende cursussen in het
leven te roepen. Voor het toezicht op de-aan
de verschillende cursussen deelnemende meis
jes, het zoeken voor haar van een passende
betrekking en de daarop volgende nazorg is
als bemiddelaarster seaert 1 Maart van dit
jaar aangesteld mejuffrouw J. van Dijk. die
met tact en voortvarendheid dit moeilijke
werk verricht In totaal zijn nu 180 meisjes
afgeleverd, waarvan er een 130-tal in een
passende betrekking zijn geplaatst. Een moei
lijk probleem blijft de practische opleiding
na het afloopen der cursussen. Het was niet
steeds gemakkelijk een voldoend aantal huis
vrouwen hiertoe bereid te vinden en daarom
zal hiervoor op de een of andere wijze een
oplossing moeten worden gezocht.
De kosten van de cursussen zijn zoo laag
mogelijk gehouden. De leerkrachten hebben
genoegen genomen met een vergoecing van
1 per uur en voor de in gebruik zijnde lo
kaliteiten van de diverse huishoudscholen be
hoeven alleen de kosten van verlichting en
verwarming te worden vergoed. Aan de be
grooting van 20 pei leerling en per cursus
buiten de reiskosten heeft men zich te
houden Van de leerlingen zelf wordt geen
bijdrage gevraagd. Het geld wordt bijeen
gebracht door het rijk en de betrokken ge
meenten naar dezelfde verhouding als de
kosten voor steunverleening en werkver
schaffing. In de provincie Groningen is op
deze wijze een belangrijk sociaal werk tot
stand gekomen, dat in ons land navolging
verdient.
ïfthaakaédek
Probleem 571.
Nielsen, Tuxen, Larsen.
Ie prijs Dan Klub 1932.
8
7
SS
6
5
V4SÊVC
®jll
4
3
2
1
abodofgh
Tweezet.
Oplossing: 1. Pdl!
14 verschillende pionnenmats.
Eindspel 935.
H. Wiekowiak.
m
WA
i
m
i
WA
m
m
m
//-'/"
I
tr
n
n
abcdefgh
Wit sj>eelt en wint.
Oplossing: 1. Kg2 Th5 2. Ta5f Kb3 3.
Tböf Kc4 4. gf6 Tb5 5. fe7 en wint.
1. Ta5f Kb3 2. Kg2 faalt op 2. Kb4!
Eindspel 939.
W. Karoljkow.
a b c d
Wit speelt en wint
Oplossing.
1. f6f Kf8 2. Kd7 Tal 3. Ke6 Ta6f 4. Kf5
Ta4 om eventueel Tg4f te kunnen spe
len. 5. Th7! Zwart is in zetdwang en
moet Ke6 of Kg6 zonder schaakbieder
toelaten.
Zaterdag 16 Nov. j.1. vergaderde de
Bondsraad van den N. S. B. Op deze dag
had het V. A. S. voor zijn rekening de
2(h partij van de match Euwe-Aljechine.
Een mooie geste was 't toen T V. A. S.
deze partij op droeg aan de Bondsraad,
waarvoor deze zeer erkentelijk was. De
aanvang der match werd nu bepaald
op haif 7 waardoor de Bondsraad in
pleno aanwezig kon zijn bij het begin.
In een kort speechje heette de voor
zitter van het comité de Bondsraad wel
kom. De voorzitter van 't hoofdbestuur
tevens voorzitter van de Bondsraads
vergadering dankte voor de attentie en
deelde tevens mede, dat 't zeker ook ten
gevolge van 't werk van 't EuweAlje-
chine-comité was dat het H. M. de Ko
ningin behaagd beeft den Bond 't prae-
dicaat Koninklijke te geven. Voortaan
zijn we dus de K. N. S. B. Men kan ons
nu nog alleen verwarren met de K. N.
S(chaatsenrijders) B. en niet meer met
de N. S(lagers) B. of N. S(childers) B. of
met de bond van Mussort.
Was 't terwille van de aanwezigheid
van de Bondsraad dat Aljechine een
gewaagde ve.dediging speelde? Euwe
acce- teerde de aangeboden kans en toen
we tegen half elf de partij zagen af
breken 6tond Euwe zoodanig beter, dat
Aljechine de volgende morgen zonder
verder speleD opgaf. Zoo werd het
10X— 9X.
De volgende partij is er weer een uit
de Warschauer schaak olympiade van
1935.
Wit: E. Grunfeld (Oostenrijk).
Zw.: R. Grau (Argentinië).
Dame-ndisch.
1 d4 Pf6
2 c4 e6
3. Pf3 b6
4 g3 Lb7
5. Lg2 Le7 Tartakower speelde in
dit tournooi tegen wit 5Dc8 en
6c5.
6. 0-0 0—0
7. Dc2. Gewoonlijk geschiedt hier eerst
Pc3. Fout zou zijn 7. Dc2 Pe4? we
gen# 8. Pfd2! Pd0. 9. c5! en wint een
officier.
7Dc8
8. Pc3 d6 Na 8c5? komt 9.
d5! ed5 10. Pd5 Pd5 11. cd5 Ld5. 12.
Pg5! en wint.
9. e4 Pbd7
10. b3 e5
11. Lb2 Tfe8
12 Tacl c«
13. Tfdl Lf8
14 Dbl Dc7
15. d5 c5 De opening der c-lijn is
Kunstig voor wit.
16. Dd3 gG