h v 9 s Cursussen voor Dienstmeisjes. 3 X 31 X 53 X 67 X 79 X 83 X 113. Men moet nu de combinatie van factc- ,.en vinden, die een geta. van zes cijfers Het vraagstuk der werklooze jeugd. Baanbrekend werk in de provincie Groningen metsuccss bekroond. Vergeten jeugd in eere hersteld. 8 /y1 ui 15 5W 5 81 üa i mm JUizitemèdek Onze Derde November-Opgave. Welke vermenigvuldiging? De gegeven uitkomst moest in facto ren ontbonden worden r 244690578663 g. ven met twee cijfers 2 in 't midden. Men krijgt dan als vermenigvuldiging: 280529 X 872247 244690578663 Voor tal van oplossers bleek deze op- gave absoluut niet te moeilijk. Onze Nieuwe Opgave (No. 4 der No- vember-serie). Een KruiswoordpuzzDe. Thans weer een nieuwe „cross-word". Diagram en omschrijvingen volgen hier onder: 35 36. 38. 40. 42. 43. 45 48. 49. 50. 51. 52. 53. 55. 56. 57. Omschrijvingen. Horizontaal. 1. muzieknoot tijdperk van 10 dagen afkorting moeten overwonnen worden bende zonder hoofd larve hert soort verlichting machinedeel voorzetsel wachtwoord Ned. Indië (afk.) bijwoord voegwoord muzieknoot als 13 horiz. voorzetsel 31. orde en 33 gemeen te wei de oorlogshaven jongensnaam rustend voorzetsel voertuig stapel verdicht verhaal groet Ierland zonnegod (Egyptenaren) tijding bovenste gedeelte slimme streek branie gebruikt de stukadoor maant tot stilte 3. 8. 10. 13. 14. 15. 16. 18. 19. 20. 22 23. 24. 26. 27. 29. Verticaal. 1. vuil 2. deelen van een molecule 3. aanw. vnw. 4. maat 5. met cijfers werken 6. overeenkomst 7. is bij Amersfoort (water; 8. stad in Frankrijk. 9. gevat 11. ligt in Gelderland 12 insect 16. voorzetsel 17. windrichting 20. wiskundig getal 21. soort onderwijs (afk.) 22 spelleiding 25 iets waar iren graag op rijdt 26. turntoestel 27. ruw Noorsch hout van bepaalde afmeting 28. ontroering 30. windrichting 32. rivier in Duitschland 34. k'eine bergplaats 37. in sterke mate 39. schaaldier 41. Bijbelfiguur 42. staat op een brief 44. kleine baard 46. lied 47. bezoeker 48 visch 54. bijwoord Oplossingen (2 p.) liefst zoo vroegtijdig mogelijk doch uiterlijk tot Vrijdag 29 Nov. 12 uur aan den Pnzzle Redacteur van de Alkmaarsche Courant. als resultaat volgt hieronder de eerste reis beschrijving der ondernemende jongelui. LINZ-WI EN. Het plan bestond al drie maanden en na twee maanden voorbereiding, waarbij de A. N. W. B. ons met al zijn materiaal ten dien ste stond, konden we 14 October op Maan dag in alle vroegte onze woning in Zeist verloren om te probeeeren onze koloniën in den Oost te voet te bereiken en door deze daad onder de tropische zon een baan te veroveren, waarop we hier thuis al twee jaar tevergeefs hadden gewacht Laat ik beginnen met te zeggen dat ieder een, behalve mijn ouders en verloofde, mij voor gek hebben verklaard. Hier staat te genover dat reeds twee NsWlanders cp gelijke wijze Indië wisten te bereiken en daar een baan vonden, hetgeen voor ons met goede aanbevelingen op zak steeds een aanmoediging zal blijven als we den moed eens zouden verliezen. Reeds enkele dagen stond onze uitrusting 'daar, een rugzak, veldflesch en „vetkisten". En mochten we 's avonds bij boeren of an dere gastvrije menschen geen onderdak kr'jgen, dan zal onze donzen slaapzak goede diensten bewijzen. Eindelijk dan Maandagmorgen 14 Oc- wber. Als we tot Dinsdag hadden gewacht, hadden we met een verhuiswagen mee kun- nen rijden naar Düsseldorf, maar ten eerste Waren we bang dat er nog meer kennissen zouden komen opdagen die ons een „kleinig heidje" zouden willen meegeven waardoor ?hz® rugzakken meer nog dan we gedacht hadden in gewicht zouden zijn toegenomen, hh ten tweede werden de aardigheidjes ons e bar, die we hadden moeten aanhooren, door omstandigheden ons vertrek één week was uitgesteld „Of we al terug Ibient!? een'8e woorden die we te hoo- en kregen, begonnen te vervelen. ru~,ers' bet afscheid. Toen dat achter den 8 was, waren we pas van meening op weg p„ ^''n We hadden ons voorgenomen st naar het station Driebergen te loopen korir" een auto te ?iHten naar Arnhem. Om veel ^aan' we boften en konden zonder ko °p°h'.h°ud den eersten dag in Duisburg stad een der adressen die ik voor deze °ntvan meegekregen werden we gastvrij en slan en en we kregen aan eten, drinken Veel lan1 LWat ons hartje maar kon begeeren. Overrir. hadden we met den onbegrijpelijk Hitier w/" ^roe^ der Duitschers. „Heil „Heil H^et U waar die en die straat isof av°nd" a r we'ke f'lm draait hier van auto naar 's m01^8118 met een vracht- ^°tken o EHisseldorf verkondigen span- gewensch.'er de straat, dat Joden hier niet «en vitrine Waren Verder in Düsseldorf in A., Zeu Ian Der Stürmer", het blad der vuile lastering en ergerlijke lage ooit bi mpen °P geloovigen en Joden i ons zoon regiem plaats kreeg als hier, dan was de 80-jarige oorlog voor geloofsvrijheid vergeefsch geweest. In Düsseldorf vernamen we dat er in Duitschland uitgebreide vrachtautodiensten bestaan over enorme afstanden. Vanzelf sprekend gingen we op onderzoek uit en vonden een wagen die nog denzelfden avond zou vertrekken naar München. Over deze 700 K. M. zou twee nachten en een dag gereden worden. Twee nachten zonder veel slaap en eten gaan niet in je koude kleeren zitten. Vrijdagmorgen kwamen we half dood in München aan. Hier gingen we op logies en eten uit en vonden beide bij een katholieke jeugdherberg, waar we heerlijk frisch den volgenden morgen ver trokken voor het traject München—Salz- burg. In den frisschen morgen liepen we ons met de zware rugzakken gauw warm, en juist toen we op den grooten Rijksstraat weg begonnen te wanhopen of we ooit een auto'tje zouden kunnen pikken, hield een klein vrachtwagentje stil en konden we meerijden tot Holzkirchen, een klein plaats je in de Alpen. Hier was de autoweg we gens reparatie van het wegdek gesloten en moesten we te voet 25 K M. afleggen om een anderen weg door het bosch te be reiken. Heuvel op heuvel af en flink koud. Lang geen lolletje, 't Is voor ons, die nog nooit besneeuwde bergen zagen, heerlijk mooi, maar een kopje koffie missen we erg. Eindelijk 's middags vier uur komen we weer op een hoofdweg naar Salzburg. Deze stad, die tot een der drie mooiste van Eu ropa behoort, bereikten we met een melk- auto 's avonds om 8 uur. De douanebeamb ten van Oostenrijk hadden ons tevoren haast wanhopig gemaakt met hun langza me manier van onderzoeken. In Salzburg werden we aangesproken door twee Ween sche-Wander-Burscnen. Ze sliepen dezen avond in 't hooi van het eerste boerderijtje buiten de stad. Ook voor ons zou er wel plaats zijn, dus togen we gezamenlijk naar onze legersteden, we sliepen na dezen ver- tnoeienden dag als ossen, 's Middags wer den we door onze beide Weensche vrien den getracteerd op brood met water. Daar zijn we al aan gewoon geraakt dus laten we ons het droge, zeer harde brood goed sma ken. Om 8 uur namen we afscheid van on ze collega's en vertrokken voor de route Salzburg—Linz. Dit stuk zou ons echter danig parten spelen. We liepen daar hoog in de bergen te vernikkelen van de koude en tot overmaat van ramp begon er 's mid dags sneeuw te vallen. Geen enkele auto kwam ons achterop, zoodat we den heel en dag moesten tippelen. Doodmoe gingen we 's middags om 4 uur aan den kant van den weg zitten om ons laatste droge brood met wat spek naar binnen te werken Toen onze laatste hoop verstreken was om 'n auto te krijgen, gingen we om onderdak vragen bij eeri hotelletje. Alhoewel er een goede hooi schuur was, weigerde de eigenaar ons in den sneeuwstorm een onderdak. Bij een boerderij hadden we meer succes. We kon den binnenkomen en kregen een heerlijk stuk brood met warm vleesch. Én niette genstaande we erg verlangend waren in 't hooi te kunnen kruipen, moesten we eerst al onze avonturen vertellen. Ik vertelde dat we erg veel honger hadden geleden en over dreef daarbij zoo, dat den volgenden mor gen de lieve eenvoudige menschen ons voor wel twee dagen leeftocht meegaven. Weer sneeuwde het dien dag en weer kwamen er geen auto's, of als er een kwam reed hij door. Om twaalf uur aten we ons brood op in de werkplaats van een schoenmakertje ergens in een alpendorpje. Weer gingen we i pad en nog steeds viel de sneeuw, 't erd ons tenslotte onmogelijk om in de reeds dertig tot veertig centimeter hooge sneeuw voort te sjokken, waarom we uit be gonnen te zien naar een flinken rookenden schoorsteen, 't Leek ons het beste een beet je op krachten te komen in de wachtkamer van het kleine bergstationnetje dat we van uit de verte zagen liggen. We hadden daar ruim een uur in volslagen verdooving zit ten doezelen, toen 'n lange goederenwagen- sliert voor 't stationnetje halt hield. Plot- sling waren we weer actief, want op en kele vrachtwagons hadden we den naam „Linz" zien staan, dus zou deze trein juist naar ons doel van dezen dag rijden. Erg kieskeurig ben je niet meer als je weet nog 80 K. M. van je doel af te zijn en geen an dere manier om van 't loopen af te komen daar is, dan een goederenwagon. Een on bewaakt oogenblik gaf ons de gelegenheid in een der wagens naar binnen te tuime len en ons achter een paar kisten te ver schansen. Onze opzet gelukte en 's avonds met donker waren we in Linz, zoodat 't ons ook makkelijk was ongezien onze biezen te pakken. Van onze gastheeren in München nadden eeen introductie voor het „Kol- pinghaus" in Linz. Deze katholieke behui zing voor vrijgezellen leek ons bij nadere beschouwing een soort kazerne van het „Vaderlandsche Front" te zijn. In dit ge bouw sliepen we twee nachten en aten goed, in totaal voor 1.35. Dat we hier twee nachten bleven komt, omdat eerst Woens dag voor ons gelegenheid bestond met de „Donau", een groote vrachtboot, naar Wee- nen te varen. Terwij! ik dit schrijf zullen we binnen twee uur deze stad van dans en muziek hebben bereikt, nadat we vanaf Woertsdag t.m. Donderdag d.a.v. op de Donau hebben gedobberd met heerlijk eten en goede nachtrust. (Wordt vervolgd). Van onzen reisredacteur. Nu minister Slingenberg in de Tweede Kamer heeft medegedeeld, dat het in de be doeling ligt de werking van de wet op de vreemde arbeidskrachten binnenkort ook uit te breiden over de buitenlandsche dienst boden, die dan dus een arbeidsvergunning noodig hebben om in ons land werkzaam te kunnen zijn, is het dienstbodenvraagstuk wel zeer actueel geworden. We hebben in een vorig artikel de meening weergegeven van het hoofdbestuur van de Nederland sche vereeniging van huisvrouwen, die daarop neerkwam, dat er een tekort aan Nederlandsch huispersoneel is, hetwelk eerst dient te worden aangevuld, voordat men de buitenlandsche dienstboden uit de Nederlandsche betrekkingen weert. De huisvrouwen-vereeniging tracht zelf reeds daaraan tegemoet te komen door de instel ling van cursussen, doch dit geschiedt nog op veel te kleine schaal, dan dat daarmede afdoende in het nog zeer groote tekort zou kunnen worden voorzien. Aan den anderen kant is er hier in Ne derland groote werkloosheid onder de jeug dige vrouwen. De groote schare ongeschool de meisjes tusschen 15 cn 23 jaar, die, na dat zij de school verlieten, in het ouderlijk huis zijn gebleven en vrijwel met nietsdoen hun tijd zoek brengen, neemt eer toe dan af. Vroeger zochten de moeders voor deze meisjes na afloop van den schooltijd een dienst, in later jaren kregen zij een plaats je op een fabriek, in een winkel of in een werkplaatsje, doch de tijdsomstandigheden hebben daar een eind aan gemaakt Nu doen zij.... niets, terwijl er werk voor hen als dienstbode zou zijn te vinden. Hier is een gaping, die dient te worden overbrugd om aan het dienstbodenvraagstuk een goe de oplossing te geven. Speciaal in gezin nen, waar van den werkloozensteun geleefd wordt, is dit uit maatschappelijk oogpunt een ongewenschte toestand; dat wordt vrij algemeen erkend. Wat is er echter aan te doen? De rijksinspecteur voor de werkverschaf fing en de steunverleening in de provincie Groningen, de heer J. Buiskool, burge meester van Delftzijl, heeft de kat den bel aangebonden. Hij heeft in den aanvang van 1934 het initiatief genomen tot de op leiding van werklooze meisjes in het res sort van zijn inspectie tot dienstboden en thans, nu zijn systeem ruim een jaar heeft gewerkt (er was veel voorbereiding noo dig, voordat men aan den slag kon gaan), kan men zeggen, dat het met succes is be kroond. Wij zijn nu in verband met deze kwestie ook eens met den heer Buiskool gaan praten, die ons over dit onderdeel van zijn werkzaamheden, dat hem zoo bij uitstek ter harte gaat. zeer welwillend het een en ander heeft verteld. In mijn functie van rijksinspecteur der werkverschaffing, zoo zeide ons de heer Buiskool, viel het mij telkens op bij de be oordeeling van de toelating tot de werk verschaffing van hoofden van gezinnen, speciaal in Oostelijk Groningen, dat er in die gezinnen zooveel meisjes waren, die eigenlijk al hun tijd verlummelden Soms waren zij korten tijd in het landbouwbe drijf werkzaam, bijvoorbeeld bij het aard appelrooier maar overigens vegeteerden ze eigenlijk het schamele inkomen, dat de va der of kostwinner in de werkverschaffing of steunregeling ontving. Het sterkst was dat wel het geval in de gemeente Onstwed- de. waar meer dan een paar honderd van zulke meisjes werden aangetroffen Dat was een absoluut ongezonde toestand, die bovendien voor de meisjes in moreel op zicht allerlei slechte gevolgen had. Daar moest een einde aan komen; er was geen toekomst voor de meisjes, noch in den landbouw, noch in de industrie, wegens de inkrimping van allerlei bedrijven, waarin ze voorheen werk plachten te vinden, zoo als de vervaardiging van cartonnen doo- zen, e. d. Ik heb me toen ten doel gesteld, te be vorderen, dat deze meisjes weer de ge schiktheid zouden krijgen, om als dienstbo de een betrekking te vinden. Ik begreep ech ter ook onmiddellijk, dat ze dit, zoo gras groen als ze waren, niet één, twee, drie, zouden klaar spelen. Een korte vooroplei ding was noodig om ze een beetje bescha ving bij te brengen en ze te ontwennen aan het'milieu, waarin ze tot nog toe geleefd hadden. Hier was naar mijn meening ook een landsbelang mee gediend, niet alleen omdat zoodoende de gezinnen ontlast zou den worden van de zorg voor de werklooze meisjes, maar ook omdat op den duur op deze wijze het groot aantal import-dienst boden zou kunnen worden vervangen door Nederlandsche meisjes, die het in Neder land verdiende geld geheel in Nederland zouden verteren. Deze plattelandsmeisjes, veelal uit gezinnen van paupers afkomstig, zouden natuurlijk niet in een handomdraai en kunnen worden gepromoveerd tot dienst meisjes, zooals ze in beschaafde gezinnen gewenscht zijn, maar ze zouden op de on derste sport moeten beginnen, waarna de anderen wat zouden kunnen opschuiven. Na overleg met den toenmaligen minister van sociale zaken, prof. Slotemaker de Bruïne, werd mij voor 1934 de vrije hand gegeven, mits ik de uiterste zuinigheid be trachtte en mijn plannen eerst aan 's minis ters goedkeuring onderwierp. De opzet werd zoo, dat de meisjes een korte theore tische opleiding zouden krijgen op-een huis houdschool of een landbouwhuisschool om hun het meest eenvoudige huishoudelijke werk te leeren en hun een klein beetje ma nieren bij te brengen, waarna ze zouden worden geplaatst voor de verdere opleiding in een flink gezin met een ferme huisvrouw aan het hoofd, zonder loon of eenigerlei vergoeding buiten de kost, als inwonend of als dagmeisje. In overleg met den directeur van de arbeidsbeurs te Wintschoten, den heer J. Dijk, werd eerst een plan gemaakt voor het stichten van cursussen aan de huishoudschool te Winschoten voor alle meisjes, wonende in de omliggende gemeen ten. Medewerking werd ingeroepen en ook verkregen van alle burgemeesters. Eerst heb ik van alle gemeenten opgave verzocht en ock verkregen van alle meisjes uit gezinnen van te werk gestelden of steuo- trekkenden, die niets uitvoerden Daarna heb ik aan de vaders van diegenen, die naar mijn meening voor de eerste cursus moesten worden aangewezen, een schrijven gericht, waarin ze werden uitgenoodigd de meisjes op te geven voor de te Winschoten te stichten cursussen, die gesteld waren op een tijdsduur van zes weken met twintig lesuren per v^eek. Toen bleek, dat velen er zich niets van aantrokken de communisten ageer den ook fel tegen deze „opleiding tot blanke slavinnen" heb ik de weigerachtigen ten gemeentehuize van hun domicilie ontboden en hen persoonlijk overreed zich alsnog op te geven, met het verrassende gevolg dat onmiddellijk een cursus met een paar paral lel klassen te Winschoten kon worden ge opend voor in totaal 88 meisjes. Met goed keuring van den minister werd daarbij van overheidswege aan arme meisjes, die op grooteren afstand dan 5 K M van de plaats der cursus afwoonden een rijwielvergoeding van f 1 per week toegekend. Later bleek dat vervoer per autobus nog eenvoudiger was. Toen dit liep, heb ik persoonlijk contact gezocht met alle besturen van vereenigingen van huisvrouwen en boerinnen in de provin cie en hun medewerking ingeroepen voor het vinden van geschikte gezinnen, waar de meisjes na afloop van den theoretischeu cur sus gedurende twee drie maanden in de practijk verder konden leeren. Zij hebben hun volle medewerking verleend en alles is tot nu toe naar wensch verloopen. Op den duur zullen de cursussen worden uitgebreid tot 8 weken, omdat weken te kort is ge bleken. Ze nog meer verlengen zou theore tisch misschien gewenscht zijn, maar is practisch onuitvoerbaar, omdat men dan de meisjes niet gemakkelijk zou krijgen en de kosten te hoog worden. Hoewel het vraagsiuk buitengewoon moeilijk is, kan men toch over de resultaten tevreden zijn. Bu ten Winschoten werden ook in andere plaatsen in het Oostelijk deel der provincie cursussen opgericht en dit jaar zullen er weer nieuwe bij komen. De bedoeling is. de provincie te verdeelen in rayons en dan in de verschillende centrale punten op elkaar volgende cursussen in het leven te roepen. Voor het toezicht op de-aan de verschillende cursussen deelnemende meis jes, het zoeken voor haar van een passende betrekking en de daarop volgende nazorg is als bemiddelaarster seaert 1 Maart van dit jaar aangesteld mejuffrouw J. van Dijk. die met tact en voortvarendheid dit moeilijke werk verricht In totaal zijn nu 180 meisjes afgeleverd, waarvan er een 130-tal in een passende betrekking zijn geplaatst. Een moei lijk probleem blijft de practische opleiding na het afloopen der cursussen. Het was niet steeds gemakkelijk een voldoend aantal huis vrouwen hiertoe bereid te vinden en daarom zal hiervoor op de een of andere wijze een oplossing moeten worden gezocht. De kosten van de cursussen zijn zoo laag mogelijk gehouden. De leerkrachten hebben genoegen genomen met een vergoecing van 1 per uur en voor de in gebruik zijnde lo kaliteiten van de diverse huishoudscholen be hoeven alleen de kosten van verlichting en verwarming te worden vergoed. Aan de be grooting van 20 pei leerling en per cursus buiten de reiskosten heeft men zich te houden Van de leerlingen zelf wordt geen bijdrage gevraagd. Het geld wordt bijeen gebracht door het rijk en de betrokken ge meenten naar dezelfde verhouding als de kosten voor steunverleening en werkver schaffing. In de provincie Groningen is op deze wijze een belangrijk sociaal werk tot stand gekomen, dat in ons land navolging verdient. ïfthaakaédek Probleem 571. Nielsen, Tuxen, Larsen. Ie prijs Dan Klub 1932. 8 7 SS 6 5 V4SÊVC ®jll 4 3 2 1 abodofgh Tweezet. Oplossing: 1. Pdl! 14 verschillende pionnenmats. Eindspel 935. H. Wiekowiak. m WA i m i WA m m m //-'/" I tr n n abcdefgh Wit sj>eelt en wint. Oplossing: 1. Kg2 Th5 2. Ta5f Kb3 3. Tböf Kc4 4. gf6 Tb5 5. fe7 en wint. 1. Ta5f Kb3 2. Kg2 faalt op 2. Kb4! Eindspel 939. W. Karoljkow. a b c d Wit speelt en wint Oplossing. 1. f6f Kf8 2. Kd7 Tal 3. Ke6 Ta6f 4. Kf5 Ta4 om eventueel Tg4f te kunnen spe len. 5. Th7! Zwart is in zetdwang en moet Ke6 of Kg6 zonder schaakbieder toelaten. Zaterdag 16 Nov. j.1. vergaderde de Bondsraad van den N. S. B. Op deze dag had het V. A. S. voor zijn rekening de 2(h partij van de match Euwe-Aljechine. Een mooie geste was 't toen T V. A. S. deze partij op droeg aan de Bondsraad, waarvoor deze zeer erkentelijk was. De aanvang der match werd nu bepaald op haif 7 waardoor de Bondsraad in pleno aanwezig kon zijn bij het begin. In een kort speechje heette de voor zitter van het comité de Bondsraad wel kom. De voorzitter van 't hoofdbestuur tevens voorzitter van de Bondsraads vergadering dankte voor de attentie en deelde tevens mede, dat 't zeker ook ten gevolge van 't werk van 't EuweAlje- chine-comité was dat het H. M. de Ko ningin behaagd beeft den Bond 't prae- dicaat Koninklijke te geven. Voortaan zijn we dus de K. N. S. B. Men kan ons nu nog alleen verwarren met de K. N. S(chaatsenrijders) B. en niet meer met de N. S(lagers) B. of N. S(childers) B. of met de bond van Mussort. Was 't terwille van de aanwezigheid van de Bondsraad dat Aljechine een gewaagde ve.dediging speelde? Euwe acce- teerde de aangeboden kans en toen we tegen half elf de partij zagen af breken 6tond Euwe zoodanig beter, dat Aljechine de volgende morgen zonder verder speleD opgaf. Zoo werd het 10X— 9X. De volgende partij is er weer een uit de Warschauer schaak olympiade van 1935. Wit: E. Grunfeld (Oostenrijk). Zw.: R. Grau (Argentinië). Dame-ndisch. 1 d4 Pf6 2 c4 e6 3. Pf3 b6 4 g3 Lb7 5. Lg2 Le7 Tartakower speelde in dit tournooi tegen wit 5Dc8 en 6c5. 6. 0-0 0—0 7. Dc2. Gewoonlijk geschiedt hier eerst Pc3. Fout zou zijn 7. Dc2 Pe4? we gen# 8. Pfd2! Pd0. 9. c5! en wint een officier. 7Dc8 8. Pc3 d6 Na 8c5? komt 9. d5! ed5 10. Pd5 Pd5 11. cd5 Ld5. 12. Pg5! en wint. 9. e4 Pbd7 10. b3 e5 11. Lb2 Tfe8 12 Tacl c« 13. Tfdl Lf8 14 Dbl Dc7 15. d5 c5 De opening der c-lijn is Kunstig voor wit. 16. Dd3 gG

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1935 | | pagina 11