KIJKENKOOPEHmCLOECK
Weec&eacAt
Stad en OmgeoiHg.
Zijn regeering-
Toen Koning George ziek was.
Diepe aanhankelijkheid van
het volk.
Zilveren kroningsfeest
De radio meldde
UITBREIDING AUTOMATISCH
TELEFOONVERKEER.
van het Australische gemeenebest, be
zocht Nieuw-Zeeland, en werd in de Kaap
kolonie en Canada hartelijk ontvangen
Op 1 November keerde hij te Portsmouth
terug. Op den verjaardag van Koning
Eduard in 1901 werd de hertog tot prins
van Wales verheven en op 5 December
hield hij in de Gildenhall een rede die de
aandacht trok en waarin hij aandrong op
inspanning om aan mededingers het hoofd
te bieden. De kroning van den nieuwen
Koning moest wegens zijn ernstige ziekte
uitgesteld worden. In dien tijd nam de
prins vele plichten op zich en oefende hij
zich steeds meer in het sprekenin het
openbaar. In 1905 bezochten hij en ue
prinses Engelsch-Indië en waren daar
tegenwoordig bij een schilderachtige dur-
bar. Op 7 Mei 1906 keerden zij terug. Twee
jaar later deden zij een uitgebreide tcis
door Canada.
Toen koning George dus bij het overlij
den van zijn vader in 1910 op den troon
kwam, had hij de geheele traditioneele
voorbereiding van een Engelschen kroon
prins achter den rug.
Koning George V zal in de wereldge
schiedenis blijven voortleven als het regee-
rend hoofd van 't Britsche rijk gedurende
de groote crisis van 19141918. In de ge
schiedenis van zijn eigen land zal hij waar
schijnlijk tot in verren tijd worden aange
wezen als een model-vorst in constitutio-
neelen zin.
Van zijn aandeel in den wereldoorlog is
weinig te zeggen. Het kon niet actief zijn
en George's bijzondere verdienste was, dat
hij de straf der lijdelijkheid, die de moder
ne Majesteit in meer of mindere mate
moet dragen en die George als hoofd van
het Britsche rijk waarschijnlijk in hoogere
mate moest dragen dan elk ander vorst, in
derdaad voorbeeldig onderging. Het is nim
mer gebleken, dat hij het anders had ge
wild. Het is nochtans mogelijk, dat hij 't
anders had gewild, dat hy met zijn hooger
dan normaal inzicht graag zijn invloed had
doen gelden in de beweging der internatio
nale politiek voor, gedurende en na den
oorlog. Maar zoo zulke drang in hem heeft
geleefd, hij is zich altijd ten volle bewust
geweest, dat hij binnen het kader der Brit
sche ongeschreven constitutie er geen uiting
aan kon geven. Dat sterke besef, dat ook
een krachtig verantwoordelijkheidsgevoel
kan worden genoemd, stempelde hem tot
een model-vorst, den rechten koning op
den rechten troon.
Brittanje heeft vóór hem regeeringshoof-
den gehad, die zich niet steeds gedwee neer
legden bij de lijdelijkheid van hun staat, of
die constitutioneel blijvend door hun
persoonlijkheid er in slaagden meer of min
der invloed uit te oefenen op den gang van
regeeringszaken, nationaal en internatio
naal. De aard van het Britsche volk verzet
zich tegen zulke tendenzen. Het is bijna
als één man koningsgezind. Het kan zich
Brittanje en het gansche Britsche rijk niet
voorstellen zonder de Kroon, symbool van
nationale en imperiale eenheid. Maar de
Kroon moet zoo stil en onopgemerkt func-
tionneeren in het nationale leven, dat ze
uitgezonderd in tijden van crisis en in
oogenblikken van plechtigheid praktisch
gesproken kon worden vergeten. Het merk
waardige is, dat deze gewenschte toestand
beter bereikt wordt naarmate de man, die
de kroon draagt, zich naarstiglijker aan zijn
plichten overgeeft. Koning George V deed
dat. Hij deed het met ongewone toewijding
en plichtsgevoel. Het weik des konings is
eentonig. Het is zetten van handteekeningen
en verleenen van audiënties. In die naar
aard beperkte werkzaamheid was koning
George een van de hardste werkers van
zijn tijd. Dat, en de figuratieve eischen van
majesteitelijk bestaan, lieten hem weinig
tijd voor persoonlijke liefhebberijen. Van
George kon met recht worden gezegd:
„What infinite heart's ease
Must kings neglect that private
men enjoy".
De ijver, waarmede George „troonde"
over zijn onderdanen van verre en van na
bij, zonder in wezen te regeeren, verstevig
de zijn positie, in een tijdperk, waarin tro
nen ineenstortten. Met koning George heeft
't proces, reeds in Victoria's tijd begonnen,
dat de macht van den troon verminderde
en het aanzien er van naar evenredigheid
verhoogde, snel voortgang gemaakt. De ko
ning is meer en meer het zichtbaar symbool
geworden van rijkseenheid en voortduring:
en om den persoon van George was gelei
delijk een sfeer van bijna mysterieuse ma
jesteit gerezen.
Een paar jaar geleden was koning George
ernstig ziek en lang vreesde men voor zijn
leven.
Gedeurende die langdurige ziekte leefde
by het volk en zijn vertegenwoordigers
sterk het gevoel, dat de man, die door zijn
persoon en zijn optreden het symbool van
koningschap zooveel beteekenis had gege
ven, niet kon worden gemist. Geheel afge
scheiden van het menschelijk medegevoel,
waarmede de gansche natie den man, die
hevig léed, omringde (en men moet in dien
tijd in Londen zyn geweest om ten volle te
kunnen beseffen hoe diep dat medegevoel
was) heerschte er ook in politiek opzicht
Ongerustheid.
Velen vreesden, dat de schok van het
overlijden het evenwicht van den staat in
deze periode van veel zorg en moeilijk
heid zou kunnen verstoren. Het Lager
huis, elk lid, elke partij, was ernstig be
zorgd. Door zijn standvastig gedrag in een
regeeringsperiode, vol crisissen, in de we
reld en in Engeland had George het ver
trouwen van de volksvertegenwoordiging
gewonnen. De Koning had het ten volle
verdiend. Een tweetal voorbeelden mogen
getuigen van zyn zuiver constitutioneel
besef in oogenblikken, waarin dit sterk op
de proef werd gesteld. Reeds in 't begin
•van zyn regeering zag hij zich tegenover
een van de grootste nationale crisisen
van de Engelsche geschiedenis geplaatst.
De „Parliament Bill" die voorgoed de
controle over het besteden van de rijks
fondsen bij het Lagerhuis moest brengen,
vond onverzettelijken tegenstand bij de
Lords (het Hoogerhuis), Asquith's liberale
regeering besloot den tegenstand van het
Hoogerhuis te overwinnen, door een vol
doende aantal nieuwe liberale „pairs''
(Hoogerhuisleden) te benoemen om het
ontwerp er ook in het Hoogerhuis door te
krygen. Het was koning George's taak de
nieuwe pairs te scheppen. Dat was een
zware toets voor een vorst, die zijn „zit"
op den troon nog nauwelijks had gevon
den. En de liberalen hebben nimmer ver
geten hoe goed George den toets door
stond. Het uitbreken van den oorlog was
een verschrikkelijke crisis voor den ko
ning,'maar iedereen is het er over eens,
dat hij zich ook toen angstvallig en voort
durend aan .de, constitutioneele practijk
(men weet dat de constitutie van Enge
land meer praatijk en. precedent dan wet
is) heeft gehouden.
De Arbeidersparty heeft niet vergeten dat
de Koning, töeii Ramsay Mac Donaltl in
1924 parlementsontbindirig aanraadde (of
schoon hy het hoofd van een minderheids-
regeering was), zyn recht om uit het De-
staande Lagerhuis een nieuw regeering te
Lenoemen prys gaf en MacDonald's advies
ranvaardde. Het is ook altijd zeer gewaar
deerd door de volksvertegenwoordigers, dat
de Koning steeds in persoon het Parlement
opent, een gebruik dat Victoria had doen
verslijten en dat Edward slecht zoo nu en
dan in acht nam. Op al deze gronden en
met al deze herinneringen zijn alle partyen
het er over eens, dat men voor de bijzon
dere Britsche constitutie nimmer een bete
ren koning heeft gehad. En 'daarom ook
was de ongerustheid gedurend de lange
ziekte niet alleen van persoonlijken en men-
schelijken maar ook van politieken aard.
De diepe aanhankelijkheid en trouw,
waarin hy zich verheugde en die hem op
zyn ziekbed waarlijk phenomenaal om
koesterden, hadden ook een gewoon men-
schelijken oorsprong. De persoon, die zulk
een luisterend en machtig symbool verte
genwoordigde, was in zijn optreden, zijn
verschijning en zijn doen en laten eenvou-
dig-Engelsch, menschelijk-gewoon, gemoe
delijk en huiselijk.
Hij was het hoofd van een Engelsch ge-
Sfcin, dat in zijn leven voor velen het ideaal
van Engelsch gezinsleven vertegenwoor
digde. Dat sprak sterk tot de harten van
het volk, dat zich graag aan Majesteit
weerspiegelt en met blijde verrassing in 't
leven van de koninklijke familie zyn eigen
leven meer of minder terugvond.
Deze indruk werd in den loop der laat
ste jaren niet weinig verhoogd door het
feit, dat twee kinderen van George huwden
met spruiten van onvervalschte Engelsche
adellijke familie.
De troonopvolger, de prins van. Wal es, is
tot nu toe steeds ongetrouwd gebleven.
Die indruk werd nog sterk verhoogd; toen
het koninklijk echtpaar het vorig jaar Mei
zijn zilveren kroningsfeest vierde:
Op 9 Mei '35 verzamelden zich de leden
van Hooger- en Lagerhuis voor hef gebed,
alvorens in optocht naar Westminstei Hall
te gaan, waar in den waren zin ctës woórds
het parlement van het Britsche rijk verga
derd was, aangezien de vertegenwoordi
gers van alle parlementen van het Ge
meenebest vertegenwoordigd waren. In
het adres van gelukwensch van het Hoo
gerhuis wordt o.a. gezegd, dat de afge-
loopen 25 jaar vol zijn geweest van de
wreede beproeving van den meest ver
woestenden oorlog in de geschiedenis en
van het moeilijke herstel werk aan de ge
schokte structuur van het gemeenschap
pelijk leven, alsmede van langzame, doch
hardnekkige pogingen om de welvaart en
den vrede te herstellen .Elders konden
tronen en constituties de moeilijkheden
nie. overleven. In dit koninkrijk evenwel
is de ontwikkelingsgang van openbare
rechten en vrijheden niet tegengehouden,
doch uitgebreid en sterker geworden.
Waarlijk, méér dan één uwer illustere
voorvaderen, regeert Uwe Majesteit over
een natie van vrije burgers. Desniettemin
of liever juist wegens deze uitgebreide
volksregeering, staat de troon hechter dan
ooit in het centrum van het nationale
leven. De persoonlijkheid van Uwe Majes
teit maakte van den troon niet alleen een
symbool, doch een geliefd en bestaand
ding.
Na in welsprekende bewoordingen de
Koningin en de vier zonen van den Koning
te hebben geëerd, sloot het adres als volgt:
„Wij vertrouwen, dat wanneer dit geslacht
zal zyn ten grave gegaan en wanneer de
schittering van deze week niet meer dan
een lang vervlogen herinnering zal zijn, de
dynastie Windsor nog zal regeeren over dit
royaal en vereenigd volk. Niet formeel,
doch uit den grond van ons hart bidden wij
God, dat Hij Uw Majesteit zegene".
Het adres van het Lagerhuis zegt o.a.:
„Onze grondwet heeft zich sterk genoeg
getoond, den schok van den wereldoorlog
te weerstaan en toonde zich soepel genoeg
om zich aan te passen aan de gewijzigde
omstandigheden van Rijk en Wereld. De
constitutie gaf aan de natie een stabili
teit, terwijl elders de fundamenten in
stortten. Wij herinneren er nederig aan,
dat onze historische regeeringsvormen vol
doende bleken om aan alle crises het hoofd
te bieden. Groot-Brittannië is meer dan
ooit een vrije en welgeordende natie."
In zijn adres van antwoord zeide de
Koning o.a.:
„Ik dank u hartelijk voor de woorden
van toewijding en liefde tot mij, de Ko
ningin en onze familie. In deze dagen, nu
opnieuw vrees heerscht en voorbereidse
len tot den oorlog in gang zijn, zijn wij
dankbaar, dat de regeering vredelievend
is en dat vrede heerscht in een zoo groot
deel van de wereld en dat onder onze ba
nier van vrijheid zoovele millioenen hun
dagelijksch brood hebben in zoovele lan
den en verscheidene klimaten, waar nie
mand htm vrees inboezemt.
Het is voor mij een reden tot trots en
erkentelijkheid, dat de goéde harmonie
van ons parlementair systeem met onze
constitutioneele monarchie de schokken
heeft weerstaan, welke in de afgeloopen
jaren andere vorstendommen en andere
vrijheden hebben vernield. Het wets-
systeem van onze voorvaderen, hoewel
aangepast aan de behoeften van dezen
tyd, is wederom het beste middel gebleken
om een regeering door het volk en vrijheid
voor den persoon te vinden, alsook de
geordende kracht van den staat en de wet
voor regeerders en geregeerden. Vooral
ben ik dankbaar, dat wij ontsnapt zyn aan
de groote gevaren, welke ons land be
dreigden. Ik zal nooit vergeten, hoe de ge
varen van buiten af onmiddellijk alle
klassen en rassen vereenigden; vrouwen
en mannen speelden hun rol, de rijen wer
den aangevuld, en tenslotte behield hun
kracht de vrijheid. Wij zullen hen, die in
den grooten oorlog vielen, niet vergeten,
noch hen, die verminkt of blind hieruit
kwamen, opdat wy ons kunnen blijven
verheugen over de weldaden van het leven.
„Iln de jaren, welke op den oorlog volg
den, in een wereld uitgeput door bezoekin
gen en verarmd door verwoesting, hebben
wij ons tot taak gesteld, de structuur van
handel en industrie weer op te bouwen en
te doen beantwoorden aan het dringende
verlangen naar betere levensvoorwaarden.
Overal waarden onzekerheid en gebrek
aan vértrouwen rond als een schaduw over
het menschelijke pogen, doch door den
ernstigen, goeden wil, de voorzichtigheid
van mijn volk, zijn wy voortgegaan en
thans heeft het land een zekeren graad
van industrieel succes bereikt, hetgeen
vertrouwen schenkt voor de tokomst."
Tenslotte zeide de koning nog:
„Ik ben in mijn taak gezegend door
naast mij mijn geliefde gemalin te hebben,
die gij in zoo minzame woorden hebt ge-
eerd. Ik dank God, dat Hy totnutoe mij en
mijn volk heeft bijgestaan en bid Hem,
dat wy kunnen voortgaan met de zaak van
de vrijheid, in een geest van vrede, ver
draagzaamheid en begrijpen.
In Mei 1935 heeft geheel Engeland feest
gevierd. Het koninklijk echtpaar herdacht
toen het zilveren regeeringsjubileum van
koning George.
Hoe werd er gefeest. Men sprak van
„het grootste feest, dat het Britsche rijk
ooit heeft gevierd."
In den morgen van 6 Mei heeft het ko
ninklijk echtpaar een rijtoer door Londen
gehouden.
In het eerste rijtuig reden de koning en
de koningin, zichtbaar getroffen door de
overweldigende betuigingen van geestdrift
en aanhankelijkheid, die overal uitbraken
waar de koninklijke stoet passeerde, en
een logenstraffing waren van alle traditio-
neelè beweringen omtrent de koel gereser
veerdheid van den Brit. De koning en de
koningin danken voortdurend glimlachend
voor de hulde, en menigeen treft het, dat
de koning er in lang niet zoo goed heeft
uitgezien, zoodat men nauwelijks zou ver
moeden, als men hem zag, dat hy binnen
een maand zijn zeventigsten verjaardag
hoopt te vieren.
Reeds den geheelen morgen hadden tal
van kerkklokken in het West End en in
de City geluid, doch van het oogenblik
dat het koningspaar Wort voor 11 uur
Buckinham Palace verliet tot de aan
komst voor de St. Pauls Cathedral te on
geveer half twaalf luidden met verdub
belde kracht practisch alle kerkklokken
van Londen.
De plechtigheid in de St. Pauls.
Zoowel voor als in de St. Pauls kon men
genieten van een schitterend schouwspel.
Voor de St. Pauls was een eerewacht be
trokken door de Honourable Artillery
Company, het oudste regiment van het
Britsche leger, in scharlaken uniformen
met hooge helmen, versierd met pluimen
van zwanenveeren. Onmiddellijk voor den
ingang stonden de Yeomen van de ko
ninklijke lijfwacht in hun uniformen in
Tudor-stijl van scharlaken en goud, met
platte, zwart fluweelen baretten en lange,
met goud versierde hellebaarden. In de
deuropening wachten de bisschop van
Londen, met een groot aantal leden van
de hofhouding, allen gekleed in verschil
lende kleurige gewaden en uniformen.
Voor het koor stelde zich de stoet op rond
om den aartsbisschop van Canterbury, die
den koning en de koningin naar hun plaat
sen zou leiden.
In totaal waren ongeveer twee duizend
personen in de kathedraal verzameld, o.a.
de leden van het diplomatieke corps, de
leden van het kabinet en van de beide
Huizen van het Parlement, de hooge gas
ten uit de Dominions, en tallooze personen
uit het leger.
Toen de komst van den koning en de
handel, wetenschap, kunst, marine en
uit het openbare leven, uit de kringen van
koningin werd aangekondigd rezen alle
aanwezigen van hun zetel op. Door den
aartsbisschop van Canterbury en den bis
schop van Londen werden de vorstelijke
personen naar hun plaatsen geleid, waar
na de dienst aanving. Toen het „God save
the King", waarmee de aanwezigen den
jubilaris ontvingen, was verstorven, zong
het koor twee psalmen, waarna gedeelten
uit het Oude en Nieuwe Testament wer
den voorgelezen.
Hierna hield de aartsbisschop ,an Can
terbury de feestrede, waarin hij den koning
dankte voor alles, wat hij in zijn 25-jarige
regeeringsperiode voor het volk had ge
daan en de zegen des hemels afsmeekte
voor het verdere geluk van den monarch
en zijn gezin.
Eenige psalmen en gebeden besloten het
eerste gedeelte van de plechtigheid, waar
na de Aartsbisschop van Canterbury, de
Bisschop van Londen, de Deken en de
Kanunniken van de kathedraal zich naar
het Hoogaltaar begaven, waar het Te
Leum Laudamus werd gezongen. Terwijl
alle aanwezigen knielden gaf de Aartsbis
schop van Canterbury zijn zegen.
De dienst werd besloten met het eerste
en het derde couplet van het „God save
the King", dat door allen werd meege
zongen. De Aartsbisschop werd na afloop
van de plechtigheid naar den zuidelijken
koorvleugel geleid, terwijl de koning en
de koningin met hun talrijk gevolg de
kathedraal door den Westelijken uitgang
verlieten,
De geheele plechtigheid werd niet alleen
in schier alle deelen van het Britsche Rijk
en van de wereld uitgezonden, maar bo
vendien was zij buiten de St. Pauls te vol
gen voor de dichte drommen wachtenden,
dank zy de op vele plaatsen opgestelde
luidsprekers. Het volkslied aan het slot
van de plechtigheid werd overal meege
zongen en plantte zich voort langs de ge
heele route, die de koninklijke stoet op den
tocht terug naar Buckingham Palace zou
volgen.
De terugtocht naar Buckingham
Palace.
Deze tocht terug is een ware triomftocht
geworden en overtrof in geestdrift van
het publiek zoo mogelijk nog den eersten
tocht naar de St .Pauls. Ditmaal werd van
de City uit het breede Theems Embank-
ment gevolgd, waar de menschen in dichte
hagen stonden opgesteld, en waar eenige
verstoppingen dreigden te ontstaan toen
duizenden die den stoet op weg naar de
St. Pauls op het Strand of in Fleet Street
hadden zien passeeren zich naar het
Embankment spoedden, om daar den te
rugtocht te kunnen zien. Het laatste ge
deelte daarvan was misschien wel het
mooist. De fraaie Hall, waarlangs de weg
van Trafalgar Square, dat zwart van de
menschen zag, naar Buckingham Palace
leidde, was versierd met bogen en bloe-
menpoorten over den weg. Langs de kan
ten waren de staantribunes opgesteld,
waarop honderden een plaats hadden ge
vonden. Bloemen, vlaggen, wimpels en
kleurige doeken gaven de Mali een
sprookjesachtig aanzien en het gejuich der
menigte plantte zich voort tot voor
Bukingcham Palace en bleef nog aanhou
den toen het koninklijk paar reeds lang
weer het paleis had betreden.
't Leek gisternamiddag nog zoo gunstig;
de zieke kpning had een vry goeden nacht
doorgebracht, de toestand was gistermor
gen zelfs vry goed en het pessimisme van
den Zondag had tegen Maandagmiddag
zelfs kunnen plaats maken van een iet-wat
optimisme.
Zelfs op Sandringham kreeg men weer
hoop en had men 't ondefinieerbaar gevoel,
dat de moedige maar eenzame strijd van
den koning tegen zyn ziekte hem een
goede kans gaf haar boven te komen. Het
weer had voor den zieke een gunstige
wending genomen, de krachten van den
gryzen vorst waren niet verder afgeno
men en reeds zag men een herhaling van
1928 gebeuren: een herstellende vorst zou
weldra weer nieuwe krachten vergaren voor
den levensloop.
Ook tegen den avond en zelfs in den
avond zelf dacht niemand aan een plotse
linge wending. De Engelsche radio ver
volgde haar gewone programma's en wy
wisten, dat op dat oogenblik alles goed zou
moeten zijn. Immers, de radio is wel het
eerste, wat zwijgt, als het verkeerd mocht
gaan.
Eenige uren verstreken en toen, 't was
reeds over tienen, werd het programma
gestaakt.
Dan toch?
Monotoon tikt de klok in de Engelsche
studio, dof en regelmatig.
Geen helder opklinkende muziek meer,
geen gezellige babbeltjes voor de microfoon
Engeland maakt zich gereed, op het al
lerergste voorbereid te zijn.
Dan komt het eerste bericht.
Een zachte, iet-wat doffe stem, waaruit
berustink klinkt, vertelt:
„Dit is Londen. Het volgende bulletin is
zoo juist van Sandringham ingekome: „Het
leven van den koning spoedt vreedzaam
ten einde. Wij noodigen u thans uit voor
onzen koning te bidden".
Een bewogen stem vraagt Gods hulp in dit
zware laatste uur van den geliefden vorst.
En na een kort, maar innig gebed, dat met
het „Onze Vader, die in de Hemelen zijt"
besloten wordt, klinkt plechtig de hymne
„O, God do make me strong
Niet dood, maar toch
De koning was ingeslapen en een kalme
doodstrijd was ingetreden. Alle hoop kon
als verloren worden beschouwd. Slechts
wachtte men op het eene oogenblik, waar
in een leven afgesneden zou worden
Regelmatig tikte de klok verder, elke
seconde kwam het oogenblik naderbij
tak-tak-tak.
Dan klonk weer de rustige, bezonken
stem van den speaker voor de microfoon.
En weer zeide hij, dat de koning zijn kal-
men doodstrijd streed
Hetzelfde mocht de geheele luisterende
wereld nogmaals aan hooren en nog eens.
En de berichtgever meldde zijn terug
komst na steeds kortere pauzes^
Het einde zou weldra komen. Misschien
duurde het nog eenige uren, wellicht
slechts een enkel kwartier.
Niemand wist het; niemand kon het we
ten, ook de kundige lijfartsen van den
koning niet.
Kwart voor elf, Engelsche tijd, nog steeds
hetzelfde bericht; om elf uur
Wij wachten op het bericht van 11 uur in
den avond.
Daar klinkt het zware klokkespel van de
Big Ben, daar dreunen de elf slagen, niet
alleen over Londen, niet alleen over geheel
naar waarnemingen, verricht in den morgen
van Dinsdag 21 Januari.
Medegedeeld door het Kon. Nederl. Met.
Instituut te de Bilt
Hoogste barometerstand 763,0 m.M. te
Isafjord.
Laagste barometerstand 730,5 m.M. te
Shields.
Verwachting, geldig tot den avond van
Woensdag 22 Januari:
Stormachtige tot krachtige zuidwestelijke
wind; zwaar bewolkt tot betrokken met
tydelyke opklaring; af en toe regen of ha
gelbuien; iets kouder.
Weero verzicht.
De nieuwe depressie over de Britsche
eilanden bewoog zich langzaam naar de
Noordzee en door het stijgen van den baro
meter over Frankrijk namen de drukver
schillen in onze omgeving sterk toe.
Over het westen van de Britsche eilanden
waait een stormachtige noordenwind, die
sterke afkoeling bracht, zoodat in noord-
Schotland zelfs sneeuw valt Ook in onze
omgeving zyn de abnormaal hooge tempe
raturen verdreven, terwijl in Duitschland de
temperatuurstijging verder doordrong, zoo
dat de vorst daar geheel verdween.
In Scandinavië hield de vorst nog stand,
maar is in het zuidoosten temperatuurstij
ging te verwachten.
Over Frankrijk, ons land en Duitschland
waaien krachtige tot stormachtige zuidwes
ten wind, alleen zuid-Frankrijk, oost-
Duitschland en Polen hebben nog vrij kalm
weer met eenige zonneschijn. Elder valt
byna overal neerlag.
Door de vorming van secundairen aan de
zuidzijde der depressie is aanhouden van het
buiige weer te verwachten.
STORMWAARSCHUWINGSDIENST.
Geseind te de Bilt hedenmorgen om 10
uur aan alle posten:
„Wordt verwacht storm uit het zuidwesten".
LICHT OP!
Hedenavond voor rijwielen, motorrijtuigen
en andere voertuigen 4.36 uur licht op.
Engeland, maar over een groot deel van de
wereld, dank zij de radio
Want iedereen luistert, ieder, die En-
gelschman is. En hoevelen zijn er niet, ver
spreid over de geheele wereld, wiens wieg
op Engelschen bodem gestaan heeft.
Elf zware slagen van de klok dringen
door... We wachten, terwyl wij tellen. En
dan
Weer hetzelfde bericht. Dus nog geen ver
andering in den toestand.
Nog is het einde er niet...
Dan komt het middernachtelijk uur. Tot
zoolang heeft de radioklok getikt. Nu komt
het einde...
„De koning is om 23 uur 55 zacht en
kalm ingeslapen".
Het was voorbij
Zie verder pagina 4 3e blad.
Wat men daarbij te doen heeft.
Met ingang van Donderdag 23 Januari
1936 te 8 uur wordt het automatisch tele
foonverkeer van de op het telefoonnet
Alkmaar aangeslotenen uitgebreid met
de netten: Hilversum, Huizeu, Baarn,
Soest, Lage Vuursche, Hollandsche Rading,
Loosdrecht en Bussum. Van genoemd tijd
stip af kan dus iedere aangeslotenen zelf,
zonder tusschenkomst van
de telefoniste, de aangeslotenen
van die netten opbellen.
Hoe te handelen.
De te verrichten handeling is zeer een
voudig. Men kiest door middel van de
kiesschijf van het telefoonapparaat eerst
het nummer van het gewenschte telefoon
net (z.g.n. kengetal) en daarna het num
mer van den aangeslotene. Er is in het
bijzonder op te letten, dat zoowel
vóór het kiezen van het kengetal als vóór
het kiezen van het nummer van den ge-
wenschten abonné een zoemertoon moet
worden gehooid. De kengetallen zijn:
voor Hilversum K 950, voor Huizen K
952, voor Baarn K 954, voor Soest K 955,
voor Lage Vuursche K 956, voor HolL
Rading K 957, voor Loosdrecht K 958,
voor Bussum K 959. Zie interlocale Naam
lijst.
Wanneer dus een aangeslotene van het
net Alkmaar b.v. abonné no. 7041 te Hil
versum wil opbellen, dan is het volgende
te doen
Neem telefoon van den haak
Wacht op zoemertoon
Kies K 950
Wacht opnieuw op zoemertoon
Kies 7041,
en de verbinding is tot stand gebracht
Hoort men t'jdens of na het kiezen
den bezettoon, dan legt men de telefoon
weer op den haak en kiest over eenigen
tyd opnieuw; hoort men na het kiezen
van het volledige nummer elke 5
seconden een toon, dan wordt de opge-
roepe gebeld.
