Die Houten Klaas
DE OLYMPISCHE WINTERSPELEN
.h«Vv™-m0e' ,"n H"™h
JmitCetw
De 50 K.M.-skiwedstrijd.
2-persoons bobwedstrijden.
De springwedstrijd.
Het Olympisch
ijshockeytournooi.
Sonja Henie.
Gesloten I
SPORT EN WEDSTRIJDEN
Viklund winnaar.
G a r m i s c h-P artenkirchen,
15 Fel3r.
De groote Olympische 50 K. M.-skiwed-
stryd is een schitterend succes voor Zwe
den geworden. Zy slaagden erin de eerste
vier plaatsen te bezetten.
Winnaar werd Elis Viklund in den tijJ
van 3 uur, 30 min. 11 sec., terwijl de twee
de plaats werd bezet door Aksel Wikstroom
in den tyd van 3 uur, 33 min. 22 sec.
Derde en vierde werden Nils Englund in
3 uur, 34 min. 10 sec en Hajalma Berg
stroom in 3 uur, 35 min. 50 sec.
De einduitslag van de twee persoons
bobswedstryden luidt:
1 Amerika I, 2 Zwitserland II, 3 Amerika
II, 4 Engeland, 5 Duitschland I.
Nederland werd tiende.
Het eindklassement.
Het eindklassement luidt als volgt:
Eerste en Olympisch kampioen::
Birger Ruur (Noorwegen) 75 en 74.5
M.; 232.0 pnten; 2 Sven Erikssom (Zweden)
76 en 76 Meter; 230.5 punten; 3 Reidar An-
dersen (Noorwegen) 74 en 75 Meter; 228.9
punten; 4 Kaare Walberg (Noorwegen)
73.5 Meter (correctie met 0.5 Meter Dy
nieuwe opmeting) en 72 Meter; 227.0 pnt.;
5 Stanislaw Marusarz (Polen) 73 en 75.5
Meter; 221.6 punten.
Canada slaat Amerika met 10.
Engeland Olympisch, Europeesch en
wereldkampioen.
G a r m i s c h-P artenkirchen,
16 Febr.
Hedenmiddag is de laatse en beslissende
wedstrijd van het Olympisch Ijshockey
tournooi bespeeld, n.L de ontmoeting Ca
nadaAmerika, welke door de Canadeezen
met 10, (1—0, 00, 0—0) is gewonnen.
Door dit resultaat heeft Engeland zyn
eerste plaats in het klassement met 5 pun
ten gehandhaafd en aldus beslag gelegd op
den Olympischen titel en verder tevens op
den titel van wereldkampioen. Engeland
had door zijn overwinning op Tsjecho Slo
wakije reeds -het Europeesch kampioen
schap behaald, zoodat het dus in dit tour-
noöi drievoudig kampioen is geworden.
De eindstand luidt:
Engeland 3 2 1 0 7—1 5
Canada 3 2 0 1 9—2 4
Amerika 3 111 21 3
Tsjecho Slowakije 3 0 0 3 014 0
Spannende eindstrijd met Magdalen
Colledge. Middag van hoog kunst
genot in het Ijsstadion.
G a r m i s c h-P artenkirchen,
15 Februari
In een sensationeelen eindstrijd, waar
van de spanning een geheel ander ka
rakter droeg dan die, welke de snel
heidswedstrijden vaak beheerscht, is het
Noorsche schaatswonder Sonja Henie er
voor de derde maal in geslaagd het
Olympisch kampioenschap kunstrijden
te veroveren.
In 1928 te St. Moritz, in 1932 te Lake Pla-
cid, in '36 te Garmisch-Partenkirchen Olym
pisch kampioene, en daarbij bovendien on
geslagen wereldkampioene, het is een res
pectabele lijst voor een 25-jarig meisje.
Jarenlang was zij onbetwist de eerste, wist
niemand haar stijl en vaardigheid te bena
deren, en had zij geen enkele concurrente te
duchten. Geleidelijk is daar de laatste jaren
verandering in geKomen. In verschillende
landen kwamen jonge rijdsters op, die Sonja
Henie wel niet evenaarden, doch die zich
snel ontwikkelden, tot een stijl, die toch
zeker tot dezelfde klasse als die van de
Sonja Henie
Noorsche ster behoorde. By de laatste we
reldkampioenschappen kwam dit reeds tot
uiting en met groote spanning zag men de
Olympische Winterspelen 1936 tegemoet.
De omstandigheden, waaronder deze ver
liepen, voerden deze spanning ten top. B:j
het eerste gedeelte van het kunstrijden, n.L
het rijden der verplichte figuren, bleef
Sonja weliswaar eerste, doch slechts met
een voorsprong r*i 3,9 punten op haar En-
gelsche rivale Magdalen Colledge, die 248
punten behaalde tegenover Sonja 251,9
punten. Engelsche collega's verzekerden ons,
dat bij het hooren van dezen uitslag de
Noorsche de zenuwspanning van den laat-
sten tyd niet langer kon verdragen en dat
zij uitbrak in een huilbui, die nauwelijks te
kalmeeren was, zoodat zy snikkend naar het
hotel moest worden weggevoerd.
De volgorde, waarin de rijdsters vanmid
dag reden, droeg er eveneens zeer toe bij de
spanning te verhoogen. Als men de volgorde
tot dit doel zou hebben gearrangeerd, zou zij
niet beter gekozen kunnen zyn, dan thans
het grillige lot het heeft gedaan. De gevaar
lijkste concurrente der wereldkampioene,
Magdalen Colledge, was een van de eersten,
die moest uitkomen, terwijl de sterke Zweed-
sche Vivi Anne Huiten en de Amerikaan-
sche Vinson tegen v,et einde aan de beurt
waren en gevolgd werden door Sonja Henie
als laatste.
Hoewel zy met haar bekende glimlach
van grande vedette op het ys verscheen,
was het toch aan haar te zien, dat zy in op
gewonden toestand en in groote spanning
verkeerde. Toch wist het publiek niets van
de scène, die zich zooeven had afgespeeld,
vóór zij uit haar kleedkamer kwam. Sonja
wenschte nJ., hoewel dit tot nog toe voor
geen van haar 22 voorgangsters was ge
beurd, dat het ijs voor haar opnieuw zou
geschaafd en dweild worden. De kamprech
ters onderzochten de baan, constateerden,
dat deze in uitstekenden toestand verkeerde,
en weigerden. Na een korte uitbarsting ver
scheen Sonja zooals wij reeds zeiden
vriendelijk glimlachend op het ijs.
Toen reed zy, zooals tenslotte toch alleen
maar Sonja kan rijden, met een volkomen
beheersching en zelfverzekerdheid van de
ster, die jarenlang geen rivaal naast zich
kende, met de élégance en gratie van de
virtuose, die op haar gebied het hoogste be
reikte, wat te bereiken viel.
Daverende toejuichingen vielen aan het
slot ten deel. Golcjen zij de Olympische
kampioene? Het publiek, dat naar huis
ging, wist het niet. De berekening van het
toegekende puntental is ingewikkeld en
kost tyd. Pas vanavond werd bekend, dat
Sonja inderdaad ten derde male den .Olym-
pischen eerepalm had weggedragen, zjj het
ook met een kleinen puntenvoorsprong, n.1.
424,5 punten .gevolgd door Magdalen Col
ledge met 418,1 punten. Vivi Anne Huiten
kwam op de derde plaats met pas 394,7
punten.
Vele geruchten doen om de kampioene de
rode. Velen achtten het zeker, dat zij, nu
z(j opnieuw heeft gezegevierd, zich zal
terugtrekken, nog in de volle glans van
haar roem, ongeslagen door de rivalen, wie
zy in dit geval waarschijnlijk den Olympi-
schen titel zal overlaten.
Of het waar is? Als elke andere vrouw en
vooral als elke andere ster van haar grootte
hult ook Sonja zich in raadselachtige ge
heimzinnigheid van het zwijgen op alle vra
gen, die men haar hierover stelt.
Het eindklassement luidt als volgt:
1. en Olympische kampioene: Sonja Henie
Noorwegen) 424,5 punten; plaatscljfer 7,5.
2. Magdalen Cecilia Colledege (Enge
land 418,1 punten; 13,5.
3. Vivi Anne Huiten (Zweden) 394,7 pun
ten; 28.
4. Liselotte Land beek (België) 393,3 pun
ten; 32.
5. Maribel Vinson (Amerika) 388,7 pun
ten; 39.
Recordbezoek aan Garmisch op den
sluitingsdag. Fantastisch slotfeest op
den Gudiberg. De Noorsche vlag
zeven maal aan de eeremast.
Garmisch-Partenkirchen, 16
Febr. De Vierde Olympische Winterspe
len zijn besloten met een grootach slot
feest in het Skistadion, waarbij de
Duitsche gastheeren hun best hebben
gedaan door een fantastisch schouwspel
op den Gudiberg, den bezoekers van de
Olympische Winterspelen een onverge-
telijken indruk mee te geven.
Vanmorgen scheen het, dat de slotceremo
nie in het water zou vallen. Want niet ~i-
leen stond de thermometer al vroeg in den
ochtend vrij ver boven het nulpunt, doch
bovendien viel er een flinke stortregen.
Gelukkig klaarde het weer later op den
dag op en wel zoodanig, dat we niet kun
nen spreken van een zoimigen winterdag,
maar van een fraaien voorjaarsdag. De
sneeuw op de straten veranderde in een
vieze bruine modder, zooals we die ook in
ons vaderland kennen, en zoowel de daken
der huizen als de Zuidelijke berghellingen
toonden weer natte plekken, waar de
sneeuw verdwenen was. Dit inzettende
dooiweer komt gelukkig op het tijdstip, dat
het de Spelen niet meer kan schaden.
We hebben het tien dagen geleden bij de
opening en ook verleden week Zondag reeds
gehad over de drukte, die het kleine Gar
misch-Partenkirchen nauwelijks kan ver
werken. Vandaag zijn echter alle records
geslagen. Extra-treinen uit alle deelen van
Duitschland en uit het buitenland, vooral
uit Oostenrijk, brachten ilendulzenden be
zoekers naar Garmisch. De extra-treinen uit
München kwamen met tusschenpoozen van
zeven minuten binnen station braak
te menschenmenigte uit,-die in het stadje
nauwelijks een plaats kon vinden, waar
zy eenige rust of verversching, laat staan
voedsel, kon genieten.
Daarbij kwamen duizenden auto's, die
zoodanige verkeersopstoppingen veroorzaak
ten, dat het autoverkeer urenlang volkomen
vastzat en men zelfs verafgelegen plaatsen
het snelst te voet kon bereiken.
Vóór het Skistadion waar tegen elf uur
het skispringen begon, waarvoor een ge
weldige belangstelling bestond, konden ech
ter ook de voetgangers nauwelijks passeeren
vanwege de dichte afzetting door een groote
S.S.-macht, in verband met het bezoek van
den Führer. Voor het Olympia-Haus stond
een eerewacht van Hitler's Lijfstandaard op
gesteld en kort voor het begin van den
springwedstrijd arriveerde Hitier, die ver
gezeld werd door de rijksministers Frick,
generaal von Blomberg, dr. Göbbels, Gfe-
ring en Rust. Voorts waren in het Olympia-
Haus aanwezig graaf de Baillet Latour, de
leden van het I.O.C. en de presidenten der
Nationale Olympische Comitë's, staatssecre
taris Meissner, riiksstadhouder Ritter von
Epp en generaal Fritsch.
In het Skistadion had men op het gedeel
te, onder de groote Ölympia-schans, die
voor den uitloop der springers vrij moest
blijven, de geheele overige ruimte benut
voor staanplaatsen, en deze groote opper
vlakte zag zwart van de dicht opeengedron
gen menschenmenigte.
Alle tribunes waren stampvol en volgens
officieele opgave, waren bij het skispringen
ruim 130.000 betalende bezoekers aanwezig.
Als men daarbij nog weet, dat ook alle om
ringende heuveltoppen en ook., de vlakte
voor het Skistadion, waarvan men de hooge
springschans kan zien, dicht bezet waren
met niet-betalende kijkers, dan kan men
eenigszins nagaan, hoe hopeloos alles vast
liep, toen na afloop van het skispringen
deze geheele reusachtige menigte weer te
rugwilde naar het centrum van Garmisch
en in de richting van het station, in welks
nabijheid het Kunstijsstadion is gelegen,
waarin om half drie de laatste wedstrijd
van het Ijshockeytournooi, Canada—Ver.
Staten, begon. Onze persautobus, die tal van
faciliteiten bezat en herhaalde malen voor
rang genoot, legde den afstand, waaro.er
een taxi in normale omstandigheden nog
geen tien minuten doet, in ongeveer vijf
kwartier af.
Toch schynt men van de in de ochtend
uren gemaakte verkeerstechnische fouten
geleerd te hebben. In den namiddag, na af
loop van den tjshockeywedstrijd, ging het
vrij snel opnieuw naar het Skistadion, waar
het sluitlngsfeest tegen vijf uur, in tegen
woordigheid van Hitier, en de overige eere-
gasten, zou aanvangen.
Het sluitlngsfeest ln het Skistadion.
Het geheele middenterrein was omzoomd
door militaire troepen-formaties. SS.-troe
pen en Arbeidsdienst. Deze laatste stond
bovendien op vier rijen langs de helling v»n
den Gudiberg tusschen de beide spring-
schansen.
Midden op het veld, voor het Olympia-
Haus, stond het podium voor de Olympische
overwinnaars en dicht daarbij een tafel,
waarop de gouden, zilveren en bronzen me
dailles en de daarbij behoorende oorkonden
in roode portefeuille.
Te kwart over vijf kondigde trompetge
schal de intocht der vaandeldragers aan, en
in rijen van twee werden de vlaggen der
acht-en-twintig deelnemende landen bin
nengedragen.
Evenals bij de openingsceremonie liep
Griekenland geheel vooraan en kwam
Duitschland het laatste, terwijl de overige
landen in alphabetische volgorde marcheer
den.
De Nederlandsche vlag werd ditmaal ge
dragen door onzen kranigen schaatsenrijder
Langedijk in zijn met oranje afgebiesd
blauw sportcostuum.
Nadat de vaandeldragers zich hadden op
gesteld. marcheerden ondèr de tonen van
de muziek der ter zijde opgestelde mi
litaire kapellen, de Olympische overwin
naars binnen.
Van elke tak van sport marcheerden de
winnaars der drie Olympische medailles in
het défilé.
Nadat alle Olympische .overwinnaars zich
tegenover de eeretribune hadden opgesteld,
begon de- jmotocolaire Olympische ceremo
nie, die werd aangekondigd door de luid
sprekers met de woorden: „Achtung, ach-
tung, Olympische Siegerehrung".
De namen der eerste drie in de gecombi
neerde slalom en afdaling voor dames wer
den afgeroepen en Christl Cranz, Kithe
Grasegger en Lalla Schou Nilsen betraden
het podium, waar graaf de Baillet Latour
haar onder gejuich van het publiek de han
den drukte en haar de gouden, de zilveren
en bronzen medaille uitreikte. Langzaam
ging aan de groote vlaggemast aan den voet
van den Gudiberg en aan de mast ter rech
terzijde daarvan de Hakenkruisvlag om
hoog, terwijl aan de derde mast de Noor
sche vlag omhoog ging en de muziek het
Duitschlandlied inzette, terwijl tegelijkertijd
de bergbatterij ter zijde van de kleine
springsrhnns een salvo van drie saluutscho
ten afvuurde. Op het Duitschlandlied volgde
het Horst Wessellied en toen kwamen de
winnaars van de heeren slalom en afdaling
aan de beurt. Opnieuw ging aan twee mas
ten de Hakenkruisvlag omhoog en aan de
derde de Fransche driekleur ter eere ven
Allais, en opnieuw klonken de twee Duit
sche nationale liederen.
Voor de ski-estafette ploegen ging de
Finsche vlag aan de eeremast omhoog en
daarnaast de and?re Scandinavische kruis-
vlaggen van Noorwegen en Zweden, terwijl
voor de overwinnaars van den 18 K.M.-ski-
loop dezelfde vlaggen in andere volgorde
omhoog gingen, n.1. de ZwoedschTT^* I
middenmast en de Finsche aan d,. i*an
mast. llnkcht
Voor den samengestelden skiwed kJ
lange afstand en springen ging de N
vlag aan alle drie de masten en voor
ste maal dus ook aan de hoofdmast n u er"
Het Noorsche volkslied klonk voor h °0g'
Het Noorsche volkslied klonk voor d eer'
ste maal, gescandeerd door de saluut,! ®6t-
der bergbatterij. Uut*choten.
De Scandirtaviërs bleken op de Win»
spelen wel hun stempel te hebben
drukt, want onmiddellijk daarna. vrv.„ I6*
50 K.M.-skiloop, ging aan alle drie
masten de Zw tedsche vlag omhoog
En zoo ging het door. Hilariteit onb«»„
by het publiek, toen de Olympische
pioenen der schaatsenrijder» gehuld
werden. Viermaal betrad Ballangrudjf?
podium, slechts eenmaal stond hij de
denplaats aan Mathisen af, maar alle
keeren ging de Noorsche vlag aan de mM
denmast omhoog, wat trouwens ook tZl
geval was voor Birger Ruud en Sur
Henie. In totaal zeven maal, waarvan*/!
maal na elkaar, weerklonken de tonen
het Noorsche volkslied.
Het spelen der volksliederen wekte trau
wens nog wel eens verwarring in hst
publiek, b.v. toen op het DuitschlandljS
ter eere van het Duitsche kampioenm»«
Maxie Herber en Ernst Baier dezelfde os.
lodie volgde ter eere van Karl Schifër
men zich pas na eenigen tijd realiseert»
dat dit ook de wijs van het Oostenr^oS
volkslied was. Hetzelfde geschiedde na het
„God save the King" voor de Engelsche
ijshockey kampioenen toen dezelfde melo
die werd gespeeld voor de Zwitseriche
kampioenen der 4-persoons bob.
Het was inmiddels vrij donker geworden
en schijnwerpers wierpen hun schel schijn-
sel op het witte middenveld, waar de
vaandeldragers en de Olympische karapi-
oenen in hun kleurige sportkleeding opge
steld stonden. Toen de lichten plotseling
gedoofd werden, lag het Stadiaon even in
geelachtige duisternis, doch een kreet van
bewondering ging door de menigte toer
onverwacht, zoowel de troepen, die het
middenveld omzoomden als de jongens van
den Arbeidsdienst, die langs de helling Tan
den Gudiberg stonden opgesteld, hun fak
kels ontstaken en een sprookjesachtig licht
geflonker tegen de besneeuwde berghel
ling met haar donker geboomte een fan-
tastischen aanblik aan het geheele tafreel
gaf.
Ritter Von Halt en de secretaris-gene
raal van het I. C. C., baron Le Fort, bega
ven zich naar de vaandeldragers om aan
elk vaandel een herinneringrwlmprf vin
de Vierde Olympische Winterspelen 1126
te hechten. Teflcens ais daartoe een nsn»
del neigde, klonk een salvo van de berf-
bettéry, met korte tusschenpoozen M
schoten.
En toen kwam tenslotte het officieek
einde van het feest, dat duizenden sport
liefhebbers en sportbeoefenaars uit de
geheele wereld heeft samengebracht om in
eer. geest van internationale verbroede
ring en ridderlijke sportiviteit hun krach
ten tegen elkaar te meten. De Duitachers
hebben gezorgd, dat deze slotceremonie
een waardig kader kreeg.
De president van het I. O. C., graaf de
Bcillet Latour. sloot de Olympiade met de
in het Fransch gesproken woorden:
„Nadat wij Rijkskanselier Adolf Hitier.
het Duitsche volk, den vertegenwoordi
gers van GarmischPartenkirchen en den
organisatoren der spelen onzen diepge-
voelden dank hebben betuigd, verklaren
wij namens het Internationale Olympische
Comité de Vierde Olympische Winterspe
len 1936 voor beëindigd en noodigen wü1
voor dezen zomer te Berlijn uit met
de Elfde Olympiade te willen vieren.
Nauwelijks waren deze woorden WÉT
sproken, of opnieuw klonk een salvó ®-r
bergbatterij, terwijl tegelijkertijd in W®
hoeken van het Stadion en op de berghel
ling naast den Skischans, witte Bengsal-
sche vuren opvlamden, die de gehet»
omgeving in een felle lichtgloed rett*a?J
trompetten van 'n marinekapel bliezen W1
signaal: „Holt Fahnen nideer", en lang"
Naar hot Engolsch *an door J. I. en
CHARLOTTE M. YONGE E. A. H
10)
HOOFDSTUK VII.
De Mortons en hun manieren.
„Onzin!" riep mrs. Charles Morton, toen
ze den brief van haar zwager gelezen had.
„Denkt hij, dat een moeder zich zoo mak
kelijk laat afschepen?"
Dus kleedde zij zich in het zwart met
schitterende gitten en wuivende veeren en
reisde per trein naar Hurminster, om haar
rechten te verdedigen en die van de kinde
ren, gewapend met een zwarte parasol en
drie zakdoeken. Ze droeg niet altijd rouw,
maar dit was een soort „adellijk" vertoon.
Op haar verschijnen kwam Frank Morton
in zijn zitkamer in een oud kantoorjasje,
er bleek en vermoeid uitziend. Ze begroet
te hem met een kus ter pelukw^nsehing.
„Ik kon mijn oogen haast niet gelooven,
toen ik het nieuws lasl"
„Ik evenmin".
„En de kinderen danlO, als je beste
broer nu nog eens in leven was!We
verlangden er zoo naar om er eens alles
van te hooren", zei ze en nam plaats in den
ouden armstoel, die nog een aandenken
aan zijn moeder was.
Hij herhaalde wat hij Mary had verteld
van de familie, het park en het huis h
Londen.
„Er zijn zeker heel wat bedienden en
rijtuigen?"
„De bedienden zullen weggestuurd wor
den. Wat de rijtuigen en de rest van het
persoonlijk bezit betreft, dit vervalt allns
aan mrs. Morton, maar de executeurs zul
len het zoo schikken, dat ik het meubilair,
dat ik graag zou hebben, weer zal kunnen
koopen".
„En de Juweelen?"
„Er zijn enkele familiestukken, maar lk
heb ze niet gezien. Hoe maken de kinderen
het?"
„Best. Ze zijn ook heel blij voor je. Her-
bert is toch zoo'n flinke jongen I Hij was
nu klaar om de volgende drie maanden
zyn studies aan de Zeevaartschool te be
ginnen, maar nu hoeft dit natuurlijk niet
meer".
,,'t Is jammer voor hem, omdat hij toch
zoo graag naar zee gaat, dat hi) te oud is
om cadet bij de marine te worden".
„Als hij over het geheel een betrekking
moet hebben, dan moet hij bij de land
macht dienen; dit is de aangewezen weg
voor een edelman".
„Ik moet er in de eerste plaats op be
dacht zijn, wat het beste is voor hem".
„Ja, mylord". (Dit met grooten nadruk).
„Ik hoop, dat ik eens van je hooren mag
wat je van plan bent te doen door de wce-
zen van je geliefden broer". Reeds bracht
zy den zakdoek naar de oogen".
„In ieder geval hoop ik Herbert een
eerste-klas opvoeding te geven en zijn zus
jes naar goede scholen te sturen. Hoe ma
ken die het?"
„Ida is al zoo knap, dat zij enkel Fran
sche lessen en muzieklessen noodig heeft.
Bovendien is zij heel teer van gestel. Con-
ny zit altijd in de boeken; zij wil vast nog
eens een examen doen. Maar ik zou haar
liever onmiddellijk afnemen van zoo'n
doodgewone inrichting".
„Het is een goede school en zij zal er
degelijk onderlegd worden. Ik zal wel een3
overdenken, wat het beste is voor hen alle
drie".
„En je zult toch de familie van je ge
liefden broer in staat stellen haar stand
op te houden?"
„Ik ben van plan te doen, wat in mijn
vermogen is, daar kan je zeker van zijn,
maar het is mij nog onmogelijk eenlg be
drag te noemen. Ik weet op het oogenblik
niet, welk inkomen ik zelve zal hebben,
zoo min als ik weet, wat mijn uitgaven
zullen zijn. Ik was van plan bij je te ko
men, zoodra ik je iets bepaalds kon medè-
deelen, maar gedurende dit eerste jaar za'
ik zelf minder ontvangen dan later".
„Nu, in dien tusschentijd kan ik mij ook
wel met wat minder behelpen, maar de
weduwe en de kinderen van je geliefden
broer zullen toch wel allereerst in aanmer
king komen. Zelfs een ongetrouwd edel
man kan toch niet zooveel uitgaven heb
ben".
„Ik zal niet lang ongetrouwd blijven",
antwoordde hij me(, schuchtere vastbera
denheid.
„Maar, lord Northmoor!Je bent toch
niet van plan om dat belachelijk engage
ment voort te zetten? Als Je over 't geheel
al trouwt, moet dit toch wezen met
iemand, die aardig wat inbrengt".
„Eens en vooral, Emma, wil ik Je dit wel
zeggen, dat ik van dit onderwerp noojt
meer iets verlang te hooren. Een verlo
ving, die al twintig jaar la voortgezel,
wordt niet lichtvaardig verbroken".
„Zoo'n ongelukkig onderwijzeresje!" be
gon ze, maar haar werd het stilzwijgen op
gelegd:
„Houd nu goed in het oog, dat ik hier
niet meer van hooren wil; dat het in je
eigen belang is, om van verdere beleedi-
gingen van mijn aanstaande vrouw en mij
af te zien".
Toch kon ze niet nalaten te prevelen:
„Wel hard voor ons! En ze is niet eens
knap van uiterlijk I"
„Dat ia een zaak van smaak", zei hij bh
zlchzelven een vergelijking makend tus
schen de opzichtige verschijning daar voor
hem en het bescheiden, totaal niet ln het
oog vallende persoontje, dat hij boven al
les lief had, en toen hij Iets hoorde dat 't
midden hield tusschen een minachtend
neusophalen en een snik, voegde hij er bij.
„Ze hebben mij op het kantoor noodig.
dus als je mij niets van belang meer te
„O! O! Dat je de weduwe van je armen
broer nu zóó achterlaat!" En ze biitte m
tranen en snikken uit.
niet* aan doen, Emma", zei
ïnnJr e" verbaasd. „Ze hebben m-in
van mr'nr?n T*"* be,rp>nde een zank
van mr. Claugton en ik kan ze niet langei
laten wachten. Dit zijn kantooruren, z'e j
Drink nu eerst wat thee en dan zal
je terugkomen",
Zoodra hij weg was, hield mrs. Emtn*
met snikken en inplaata van op de th*s
wachten, begaf ze zich naar miss I*j*j
Daar vroeg ze naar miss Marshall en w®
ln den salon gelaten, waar, na een P
minuten wachten, .terwijl ba*r ho«».
deed haar verontwaardiging warm te
den het tengere persoontje verscni
dat ze onverwijld aansprak op deze
vriendelijke wijze: da„
„Als ik het wel heb, miss Marshal
is u duS van plan zich in te dringen
familie van zijn lordschap". t.
Overrompelen als Mary zich voeld
woordde ze toch heel politiek:
„Ik kan niet anders doen dan
verlangt". yer-
„Dat is een uitvlucht van niets. H
wondert mij, dat u zich niet 8 ,a aeV»i>
zoo te speculëeren op zijn eenmaal g
woord, nu u weet, dat alles verar\ .,re0d
en dat het belachelijk, ja zelfs on
zou zijn voor eên Pair van ,En*ela"f nö0te
arm onderwijzeresje tot zijn se*1
te maken!" Vperde
„Dat is het ook", gaf Mary toe eni k
toen terug tot haar vorige
„maar ik kan niet anders doen dan
verlangt". i. oi"
„Als hij nu zoo dwaas op u 8este J D,
vol te houden, dat het zijn ver a gen.
dan kan ik u wel vertellen, da i rmjeid
voudig uw plicht is om hem siln
terug te geven". n\oA).
(Wordt vervolg®'
