Sügr&stv,n het vuur uit
Sarraut over den toestand.
„Straatsburg mag niet onder
het bereik der Duitsche
kanonnen zijn."
VASTBERADEN WOORDEN.
Volkenbondsraad bijeen.
De rede van Sarraut.
h,d
Soldaten in het Rijnland.
Met bloemen en jubel zijn
de troepen ingehaald.
OUDE HERINNERINGEN.
Hitier spreekt weer.
Alkmaar, 9 Maart.
De eerste gevolgen, welke na Duitsch-
land's opzegging van het Verdrag van
Locarno en de bezetting van het Rijn
land zich openbaren zijn:
1# De overige onderteekenaars van
het Locarno-pact zullen Dinsdag overleg
plegen te Parijs.
2° De Volkenbondsraad, waarop
Frankrijk en België een beroep hebben
gedaan, zal Vrijdag bijeenkomen.
3° Frankrijk wijst de methode van
Duitschland met klem af en zal niet
dulden, dat „Straatsburg onder het
bereik der Duitsche kanonnen komt".
Wanneer wij de berichten, welke ons in
den loop van Zondag en hedenmorgen be
reikten, even beschouwen, dan blijkt, dat
in vrijwel alle landen de daden van Hitier
worden afgekeurd en dat er in de komende
dagen belangrijke conferenties op til zijn,
waarbij vrijwel uitsluitend de Europeesche
politiek ter sprake zal komen.
Gelukkig mag ook direct geconstateerd
worden, dat de meeste regeeringen den toe
stand kalm bestudeeren en zullen trachten,
de moeilijke kwesties langs diplomatieken
weg op te lossen. Het is dan ook in alle lan
den rustig, al is de stemming jegens
Duitschland verre van vriendelijk.
Ongetwijfeld zal deze week dan ook een
zeer belangrijke worden en zal zij be
palen, hoe de rust in Europa voor den eer
sten tijd gehandhaafd kan blijven.
Verklaring van Flandin,
Parijs, 7Maart. Na de beraadslagin
gen van de minister en de chefs van den
generalen en den admiralen staf heeft de
minister van buitenlandsche zaken, Flandin,
de vertegenwoordigers van de pers ont
vangen, tegenover wie hij een verklaring
aflegde, waarin hij o.m. naar voren bracht:
De verklaringen van Hitier in het inter
view met een Fransch dagblad hadden de
aandacht getrokken en van de Fransche
regeering. De wil tot toenadering van
Frankrijk tot Duitschland was openlijk tot
uiting gebracht door Flandin in een rede
in de Kamer. Reeds een jaar waren de
Duitsche regeering verschillende voorstellen
gedaan o.m. betreffende onderhandelingen
over een luchtpact. De Duitsche regeering
prefereerde het iedere bespreking te ver
dagen. Op 29 Februari zijn instructies ge-
onden aan den Franschen ambassadeur te
Begijn, Hitier te vragen op welke basis
Hitier zich een Fransch-Duitsche toenade
ring voorstelde.
De ambassadeur werd ontvangen op 2
Maart door Hitier in tegenwoordigheid van
von Neurath. De Fransche vertegenwoor
diger verzocht toen om voorstellen van
nauwkeurigen aard. Hem werd geantwoord
dat de Duitsche regeering later zou ant
woorden op deze vraag, maar voorloopige
geheimhouding over deze besprekingen
wenschte. Hieraan werd gevolg gegeven.
Hedenmorgen heeft de Fransche ambas
sadeur mededeeling gekregen van het
Duitsche memorandum, waarin eenzijdig
het verdrag van Locarno verworpen wordt,
terwijl dit van kracht moet blijven, zoolang
een andere beslissing niet door den Volken
bond is genomen.
De Duitsche regeering heeft aan het
Fransch-Russische pact een volkomen on
juiste interpretatie gegeven, een verklaring
van de Fransche regeering over het hoofd
gezien, evenals de antwoorden, gegeven
door de garandeerende staten.
De Fransche ambassadeur heeft heden
morgen de vraag gesteld of het document,
dat hem ter hand werd gesteld, het ant
woord vormde op de door hem geformu
leerde vraag, betreffende de basis voor een
Fransch-Duitsche toenadering. Hem werd
hierop bevestigend geantwoord.
Het werk der verzoening zou aldus tot
basis moeten nemen de eenzijdige opzeg*
ging van een vrijelijk gesloten verdrag en
het voldongen feit gevormd door het bin
nenrukken van Duitsche afdeelingen in de
gedemilitariseerde zóne. De Fransche regee
ring acht het haar plicht de opegbare mee
ning hiervan in kennis te stellen zonder
prejudice van alle andere maatregelen.
De regeering stelt zich in verbinding met
de vertegenwoordigers der verschillende
staten met het oog op een gemeenschap
pelijk verzet tegen dit eenzijdige verwerpen
van verdragen.
r®geer'ng zal een beroep doen op den
Volkenbondsraad.
Fransche en Duitsche troepen
staan tegenover elkaar.
Metz.8Maart.In den afgeloopen nacht
en gedurende den morgen zijn verschillende
regimenten van de garnizoenen Metz en
Thionville te voet vertrokken ter bezetting
van de vestingwerken en grenskampen.
Aan de andere zijde van de grens is te
Saarlautern, vroeger Saarlouis genaamd, een
bataljon van het zeventiende regiment' in
fanterie der rijksweer aangekomen, terwijl
een gemotoriseerde afdeeling in Trier is
gearriveerd. Onder de bevolking in het
Moezelgebied heerscht de grootste kalmte.
Tegen 13 Maart bijeen geroepen.
Genève, 8 Maart. Op het secre
tariaat van den Volkenbond is Zon
dagavond het telegram ontvangen van
de Fransche regeering, waarin met
het oog op de Duitsche maatregelen
in het gedemilitariseerde gebied de
directe bijeenroeping wordt voorge
steld van den Volkenbondsraad.
Dit telegram van de Fransche regeering
is, naar het secretariaat van den Volken
bond mededeelt, direct ter kennis gebracht
van de overige leden van den Volken
bondsraad zoomede van de Belgische en
Duitsche regeering.
Het verluidt, dat tot de Duitsche regee
ring de vraag is gericht of zij zich bij de
bestudeering der aangelegenheid wil laten
vertegenwoordigen.
De president van den Raad, Bruce
(Australië) heeft den Raad bijeen geroepen
tegen Vrijdag 13 Maart des ochtends om
11 uur.
Ook de Belgische regeering heeft in een
kort telegram den Volkenbondsraad in de
aangelegenheid gemengd.
Dinsdagochtend conferentie te
Parijs.
P a r ij s, 8 Maart. De conferentie der
Locarno-mogendheden zal, naar nader
wordt gemeld, Dinsdagochtend worden ge
houden in het kabinet van den minister
van buitenlandsche zaken, Flandin, aan
den Quai d'Orsay.
Engeland zal vertegenwoordigd worden
door Eden, België door Van Zeeland, Italië
door ambassadeur Cerruti.
Flandin zal niet in de gelegenheid zijn
zich naar Genève te begeven, waar Dins
dag de bijeenkomst van de Commissie-van-
Achttien zal worden gehouden. Paul Bon
cour zal hem vertegenwoordigen.
Flandin moét Dinsdagmiddag in jie Ka
mer zijn, omdat de regeering voornemens
is een verklaring af te leggen over de
dcor Duitschland genomen maatregelen.
Voorts is Flandin voornemens deel te
nemen aan de debatten in den Senaat over
de ratificatie van het Fransch-Sovjet Rus
sisch Verdrag.
Het Fransch-Sovjet-Russisch pact
een valsch voorwendsel.
Pa r ij s, 8 Maart. Minister-presi
dent Sarraut heeft Zondagavond een
radioredevoering gehouden tot het
Fransche Volk, naar aanleiding van
de gisteren door den Rijkskanselier en
Führer Hitier in de zitting van den
Rijasdag bekend gemaakte beslissing
der Rijksregeering, dat zij het Verdrag
van Locarno opzegt en het Rijngebied
symbolisch met troepen van de Rijks-
weer bezet.
Minister-president Sarraut zeide zijn
boodschap tot de internationale openbare
meening te richten, omdat hij er behoefte
aan heeft een gematigd woord te laten
hooren, welks objectiviteit in tegenstelling
is met de hartstochtelijke uitlatingen, wel
ke gisteren op de tribune in den Rijksdag
werden gedaan.
Sarraut noemde de besluiten van
Duitschland, waarbij het zijn eigen, vrije
lijk aangegane verplichtingen opzegt, een
voorwendsel.
Het ontstaan van het pact van
Locarno.
Toen men na den oorlog Frankrijk wilde
vrijwaren voor een nieuwen inval openden
zich verscheidene wegen. Men besloot toen
den linkeroever van den Rijn en een zone
van 50 K.M. langs den rechter-Rijnoever
te demilitariseeren.
Duitschland zou er geen troepen legeren
en er geen versterkingen aanleggen.
Men kwam voorts overeen, dat Gealli
eerde troepen gedurende een periode van
15 jaren tot 1935 het Rijngebied
zouden bezetten.
De bezette zone werd geleidelijk klei
ner, zulks ter verbetering van de betrek
kingen tusschen Frankrijk en Duitschland.
Ten slotte nam de Rijksregeering zelf
het initiatief tot voorstellen, welke in 1925
leidden tot het pact van Locarno.
Door dit verdrag, dat na langdurige be
sprekingen tusschen vertegenwoordigers
der Fransche, Duitsche, Britsche, Belgi
sche en Italiaansche regeering tot stand
kwam, werd een stelsel uitgewerkt voor
de regeling langs verzoenenden en arbitra-
len weg van geschillen, welke mochten
rijzen tusschen Frankrijk en Duitschland,
Duitschland en Belgë. De deelnemers aan
het Verdrag verklaarden zich bereid hulp
te verleenen aan den staat tegenover wie
de verplichtingen waren geschonden, met
name in geval van een schending der ge
demilitariseerde zone.
Voor Europa brak dus een nieuw tijdvak
aan, evenals voor de Fransch-Duitsche be
trekkingen. Geleidelijk werd het bezette
Rijnland ontruimd. Tot 1935 had de be
zetting moeten duren, doch reeds in 1930
kwam een einde aan de bezetting.
De ondervinding maakt voorzichtig en
de bevolking van Frankrijk is maar al te
vaak het slachtoffer van teleurstellingen
geweest.
Bovendien waren de laatste jaren de
daden van Duitschland in eenvoudige te
genspraak geweest met zijn woorden.
Duitschland verklaarde zich bezield met de
meest vredelievende voornemens. Niette
min verliet het met groot lawaai de Ont
wapeningsconferentie en brak het met den
Volkenbond.
Het volgend jaar herstelde Duitschland
den verplichten militairen dienst en het
schiep zich tegen ontzettenden prijs en met
buitengewone opofferingen binnen zeer
Korten tijd een groot leger
kena?iehU*it6lhlaUd niet Zijn wil uitgespro
ken zich te houden aan de verdragen tus
schen de staten en de gedemilitariseerde
zone te eerbiedigen?
Deze eerbiediging van de gedemilitari
seerde zone wil zeggen, dat den dag, waar
op een onverhoedsche aanval tegenover
ons zou worden ontketend, deze aanval aan
de grens zelve zou kunnen worden afge
slagen. De integriteit van het nationale
grondgebied werd verzekerd.
Het Interview met Bertrand de
Jouvenel.
Een dag of tien geleden, op 28 Februari,
publiceerde een Parijsch blad een interview
met het Duitsche staatshoofd, dat een pa
thetisch beroep deed op de verzoening der
beide landen.
Den volgenden dag reeds, op 29 Febru
ari, werd den Franschen ambassadeur te
Berlijn, Francois Poncet, de instructie ge
zonden met spoed een audiëntie aan te vra
gen met den Rijkskanselier en dezen te
verzoeken te willen preciseeren, op welke
basis hij de mogelijkheid van een toenade
ring zag, welke Frankrijk evenzeer wensch
te als Duitschland.
Francois Poncet kweet zich direct van
zijn opdracht.
Op 2 Maart werd hij door Rijkskanselier
Hitier in aanwezigheid van baron von
Neurath ontvangen.
Hem werd geantwoord, dat men de aan
gelegenheid zou bestudeeren, ten einde de
Fransche regeering binnen zeer korten tijd
een gespreciseerd voorstel te kunnen doen.
Om onderhandelingen te vergemakkelij
ken, vroeg de Rijksregeering, dat het stil
zwijgen zou worden bewaard over het be
zoek van den Franschen ambassadeur. Aan
dezen wensch werd voldaan
Gisteren werd het nieuws pas voor den
eersten keer gepubliceerd.
Wij hebben dus nauwkeurige voorstellen
afgewacht, welke de mogelijkheden van een
toenadering tusschen de beide landen zou
den bevatten.
Het memorandum
Onder deze omstandigheden nu werd de
Fransche ambassadeur Zaterdagochtend
door den Rijksminister van buitenlandsche
zaken ontvangen. Von Neurath overhan
digde Francois Poncet een memorandum,
waarin de Rijksregeering het Verdrag van
Locarno éénzijdig opzegt en mededeelt di
rect gevolg te geven aan haar besluit.
Om deze houding te verklaren, doet de
Rijksregeering een beroep op de sluiting
van het Fransch-Sovjet Russisch verdrag,
waaraan zij een geheel onjuisten uitleg
geeft, welke door Frankrijk reeds her
haaldelijk is betwist, en dat zij onver
eenigbaar noemt met het Verdrag van
Locarno.
Dit bewijst, dat men slechts te doen
heeft met een valsch voorwendsel van de
Rijksregeering.
Kort na de sluiting van het Fransch
Sovjet Russisch verdrag, dat op 2 Mei
1935 door Laval werd geteekend, n.L op
21 Mei 1935 verklaarde Hitier in een
redevoering, dat de Rijksregeering in de
eerbiediging van de gedemilitariseerde
zóne een bijdrage zag tot den vrede in
Europa
Alle andere staten-onderteekenaars
van het verdrag van Locarno hebben
unaniem verklaard, dat de verplichtingen
voortvloeiende uit het Fransch-Sovjet
Russisch pact op geen enkele wijze de
verplichtingen van het Rijnland-pact
schonden.
De Duitsche regeering had een beroep
kunnen doen op het Permanente Hof van
Internationale Justitie in Den Haag.
Reeds veertien dagen geleden hebben
wij ons bereid verklaard ons te onder
werpen aan de scheidsrechterlijke uit
spraak van deze instantie. De Rijksregee
ring had zich tot een Verzoeningscommis
sie kunnen wenden. Zi> deed dat niet. Ook
daar schiet het in haar verplichtingen te
kort.
Niemand zal er van overtuigd zijn, dat
de omstandigheden een buitengewonen
haast noodzakelijk hebben gemaakt. Nie
mand, zelfs Duitschland niet.
Wel is waar stelt de Rijksregeering in
het gisteren aan den ambassadeurs van
Frankrijk overhandigde memorandum
voor, daar zij haar verplichtingen heeft
geschonden, nieuwe aan te gaan.
Ik zal haar voorstellen evenwel
niet bestudeeren en wel om twee redenen:
1. Omdat het tweeledig voorbeeld
van de éénzijdige opzegging van
plechtig aangegane verplichtingen
ons geen vertrouwen zou kunnen ge
ven in haar nieuwe voorstel en
2. In weerwil van een zeer stellig
recht heeft de Rijksregeering belang
rijke strijdkrachten de gedemilitari
seerde zóne laten binnentrekken en
dit alles zonder te voren haar bedoe
lingen te hebben kenbaar gemaakt
zich los te maken van haar plechtige
verbintenissen.
Wij zijn voor een voldongen feit
geplaatst en zulks op de meest plom
pe wijze.
Er zou in Europa geen vrede meer
zijn, indien deze methode algemeen
zou worden toegepast; en er zouden
geen internationale betrekkingen
meer kunnen bestaan.
Wij willen zooiets niet en wij dienen de
belangen van de Europeesche gemeen
schap. De regeering is zeer vast besloten
niet voor bedreiging te wijken. Het bloote
feit, dat de Duitsche soldaat zich in
weerwil van plechtige verplichtingen op
den Rijnoever vestigt, sluit terzelfder tijd
onderhandelingen uit.
Wij zijn van plan te trachten de
essentieele waarborgen voor de
veiligheid van Frankrijk en Bel
gië te handhaven.
Na de situatie rijpelijk te hebben over
wogen, verklaar ik uit naam van de Fran
sche regeering, dat wij van plan zijn te
trachten de essentieele waarborgen voor
de veiligheid van Frankrijk en België te
handhaven, welke werden mede-onder
teekend in het Verdrag van Locarno door
de regeeringen van Engeland en Italië.
Wij zijn niet geneigd Straatsburg te la-
«ïdCïf? va," Locarno voorziet in
vinden tusschen de staten-onderteeke
naars van het Verdrag "-eeKe-
Onyerwijld moet tot deze gedachten-
wisseling worden overgegaan.
Onze zaak is rechtvaardig en sterk, al-
een
den Europeeschen
geeft zich daar
dus riep Sarraut uit, en door haar te ver
dedigen vertrouwen wij met_ons lot
essentieel element in
vrede te verdedigen.
Het Fransche volk
rekenschap van.
Alle beuzelachtige twisten op zij zettend
is het wij weten het en zal het blij
ven eensgezind om de actie der regeering
te steunen.
De Duitsche regeering meende het uur
voor haar daad van geweld goed te heb
ben uitgekozen. Niet in het uur, dat de af
gevaardigden moeten stemmen over he
Fransch-Sovjet Russisch pact, dat nog aan
de beslissing van den senaat overblijft,
maar in het uur van de verkiezings
periode, welke in Frankrijk reeds is
gonnen.
De Duitsche regeering verwacht
eenigheid, binnenlandsche spanningen
welke de strijd der politieke partijen er
de stembusstrijd in den boezem der natie
zouden kunnen te weeg brengen.
De Duitsche regeering vergeet evenwel
dat in ieder ernstig uur in onze geschie
denis partijtwisten werden op zij gezet en
dat alle partijen zich vereenigen voor de
verdediging van de nationale onafhanke
lijkheid en veiligheid.
be-
on
(Van onzen R.-redacteur).
KEULEN, 8 Maart.
Vlaggen waaien boven Duitschland.
Vlaggen van Oost-Pruisen tot in het
Saargebied: rood met zwarte haken
kruisen in het witte middenveld. Vlag
gen waaien vooral boven het Rijnland,
waar het heden feest is als nooit tevo
ren. Van de huizen, van de kerken,
van de fabrieksschoorsteenen, overal
wappert het rood met het zwart en wit
als een trotsche juichkreet tegpn den
hemel. Het Rijnland heeft zijn leger
terug en het is met bloemen en met ge
jubel binnengehaald!
Het jongste besluit van Adolf Hitier moge
het buitenland hebben verrast, het Rijnland
zelf was wellicht nog meer onvoorbereid op
de komst van het leger. En plotseling kwa
men de soldaten aangemarcheerd, alsof er
geen Locarno bestond, dat nog niet zoo heel
lang geleden door den Führer uitdrukkelijk
was bevestigd
Misschien heeft Hitier sedert zijn optreden
als leider van het Duitsche volk nog nim
mer op het Rijnland meer indruk gemaakt
dan thans, nu het zich weer vrij kan voelen
zonder den druk van iets, wat het steeds als
een smaad jegens het land is blijven be
schouwen.
Terwijl de Führer zyn reden in den
Rijksdag hield, zouden de troepen het Rijn
land binnentrekken, als om daarmee zijn
woorden te onderstreepen. Niettemin waren
in Keulen de müitairen al eerder binnen de
verboden zone. Daaruit is waarschijnlijk te
verklaren de aanvankelijke tegenspraak uit
Berlijn van de eerste berichten omtrent de
troepenverplaatsingen omdat deze blijkbaar
niet geheel volgens het programma waren
uitgevoerd. Het verklaart echter ook de bij
zondere verrassing, die de stad als een sid
dering doorvoer, toen met de snelheid van
een electrische vonk zich het gerucht door
de stad verspreidde, dat de soldaten kwa
men. Het gerucht werd een roep en de roep
werd een juichkreet toen de eerste troepen
zich vertoonden.
Waren de menschen zich bewust van de
mogelijke politieke gevolgen van deze ge
beurtenis? Zonder twijfel niet. Zij dachten
er niet aan, dat hier een plechtige belofte
was geschonden en dat het buitenland daar
in een oorlogsdaad mocht zien. In dat op
zicht waren ze bezield met een algeheel ver
trouwen in den leider, die hen naar hun
meening in zijn politiek ten opzichte van
het buitenland nog nimmer had teleurge
steld.
Geestdrift maakte zich van allen
meester. Spontaan werden de vlaggen
uitgestoken, reeds lang voor het bevel
daartoe uit Berlijn werd bekend ge
maakt en overal zag men stralende ge
zichten. Van Keulen werd de radio, die
Hitler's lange reden uitzond, in den
steek gelaten om van de glorierijke in
tocht der weermacht getuige te zijn, in
de andere plaatsen van het Rijnland
kwam de vreugde tijdens het beluisteren
van de met spanning verwachte rede
voering, die spoedig ook daar werd on
derstreept door ratelende wielen en
dreunende soldatenpassen.
De eerste berichten omtrent de gebeurte
nissen in het Rijnland waren voor ons aan
leiding om erheen te gaan, ten einde ge
tuige te kunnen zijn van wat zich daar in
deze historische dagen afspeelde. Het was
een en al geestdrift, dien we daar ontmoet
ten, geestdrift over het terugzien van „das
Militar", dat men vooral immers in Duitsch
land zoo vereert, geestdrift ook om een daad
van de regeering, waarmee aan het buiten
land wederom toonde baas in eigen huis te
willen zijn.
„Nu is alles weer net als vroeger", oor
deelde de kellner in. een café, die uit louter
vreugde een praatje begon te maken. „Nu
hebben we onze soldaten weer". „Ja, nu zijn
jullie weer gelukkig", antwoordden we.
„Nou? gelukkig, gelukkig, dat zeg ik niet,
maar ze kunnen nu tenminste weer zien dat
we doen, wat we zelf willen, en niet wat zij
willen."
Zoo was het algemeen gevoelen en dat
uitte zich in de houding van allen, van
onS tot oud, met of zonder uniform. De
krantenjongens riepen het des avonds uit
aan de uitgangen der stations en op de
oeken der straten. Het was overal leven-
>g in de stad en er was een stemming als
op een overwinningsfeest.
Over de machtige Hohenzollernbrug w
ren de soldaten gekomen, na op het stati
Deutz aan den rechteroever van den Rijn?1
zyn afgestapt. Hoevelen van de juichend
belangstellenden aan den kant van den w
zullen zich hebben herinnerd, dat ruim
ventien jaar geleden voor het laatst oX
Duitsche troepen deze brug waren pp„„°
seerd! K pas"
Welk een verschil met die dagen, de laat
ste van den grooten oorlog, toen 'het Duit
sche leger na een strijd tot het uiterste W
den terugtocht werd gedwongen en uit hét
eens bezette land moe en ondervoed Eed
moraliseerd en toch zich trachtend 'goed t
houden, zijn trage schreden zette op de
weg terug. Daarna waren het jaren W
andere soldaten, die van „Wacht am Rhein"
betrokken: Engelsche, Fransche en Belsi
sche,^ die jarenlang het Rijnland hielden
Waar nu de Duitsche soldaten marcheer
den, hebben we ruim tien jaar geleden dé
bruine uniformen van het Engelsche bezet
tingsleger gezien. De bevolking aanvaarddé
den nederlaag en zjj verdroeg de vreemde!
lingen, wier aanwezigheid zij als een smaad
bleef voelen. Het bezettingsleger verdween
en het Rijnland was buiten de politie zonder
uniformen, totdat er eenige jaren geleden
weer bruine uniformen waren gezien: de S
A. en de arbeidsdienst deden er hun intrede
en beheerschten er tenslotte de straat. Nu is
het weer de grijze uniform van de Duitsche
weermacht, die er voor het eerst na zeven
tien jaar naast de partij uniformen zich aan
de gelukkige Rijnlanders vertoont
Zaterdag en Zondag heeft het er gedreund
van den intocht der militairen en misschien
zal dat de volgende dagen ook nog wel zoo
zijn. In Düsseldorf, in Keulen, in Meinz, in
Aken, in Trier en in Saarbrücken, overal
zyn Zaterdag de soldaten met open armen
ontvangen. Het oude ceremonieel is er met
een weer in eere hersteld, doordat in Aken
bij de „Eisenbrunnen" reeds Zaterdag de
parade werd afgenomen, zooals dat er voor
den oorlog gebruikelijk was. Was het won
der, dat sommigen daarbij tranen in de
oogen kregen, naar ons later is verzekerd'
Infanterie, artillerie, wielrijders, cavalerie
motorrijders en het vliegercorps waren alle
van de partij in den stralenden zonnenschyn.
Militaire jagervliegtuigen ronkten in dé
blauwe lucht en waren op sommige plaatsen
de voorboden van de troepen. Met één slag
is aan de demilitarisatie een krachtig einde
gemaakt en daarmee heeft Duitschland zijn
oude rechten hernomen.
Zoo plotseling is rlles in zijn werk gegaan,
dat hier en daar een onderdak voor de mili
tairen moest worden geïmproviseerd. Ds
officieren kregen een verblijf in hotels, doch
niet overal kon, zooals in Trier, de vroegere
kazerne weer worden betrokken. De Keul-
sche kazerne in de voorstad Riehl bijvoor
beeld is thans in gebruik bij de S.S., zoodat
de soldaten in eenige scholen tijdelijk zijn
ondergebracht. Van daaruit zullen ze over
eenigen tijd naar andere verblijfplaatsen
worden gedirigeerd.
Dat er voor alle plaatsen, waar nu solda
ten zijn gelegerd, veel belangstelling be
staat, spreekt vanzelf. Maar nog grootere
belangstelling was er Zaterdagavond «oor
de fakkeloptochten, die in bijna alle plaat
sen gehouden werden. Feestelijk flakkerden
de vlammen, beschijnend de vroolijke ge
zichten der kijkers langs den weg met daar
over de huizen, die als een donkere massa
boven het lichtfestjjn zich verhieven. Over
al was er vroolykheid en gejuich, dat zich
ook voortzette in de café's, die dezen Zater
dagavond extra vol waren.
Zondag hebben we op een tocht langs ver
schillende plaatsen het Rijnland kunnen
constateeren, hoezeer de bevolking overal
meeleeft met de nieuwe, eigen, bezettings
troepen. Het was een rouwdag, gewijd aan
de in den oorlog gevallenen, doch de droe
fenis heeft door het geheele land plaats ge
maakt voor blijdschap en van de talrijke
vlaggen, die de straten beschaduwden, hing
er maar een heel enkele halfstok. Waar we
ook kwamen, waren er vroolijke gezichten
en als er ergens een gerucht vernomen
werd, dat op de komst van nieuwe troepen
duidde, stroomde het publiek weer tezaam.
Een ouderwetsche „Pickelhaube", blinkend
in de zon, zagen we voor het eerst in Aken,
waar een der officieren blijkbaar in groot
tenu in het openbaar paradeerde. Het suc
ces, dat hy ermee bereikte, overtrof wel
licht nog zyn stoutste verwachtingen.
Voor het overige was alles grijs. Grijs de
uniformen van soldaten en officieren, grii»
de doffe martiale helmen van het veldtenu,
grijs ook de auto's, de vrachtwagens en de
kanonnen, voor zoover ze niet hier en daar
met bruine tinten waren gecamoufleerd.
Alles zag er zoo welverzorgd uit, alsof het
gloednieuw was; van de paardentuigen tot
de keukenwagens blonk alles in den och-
tendzonneschyn.
De intocht der troepen is Zondag vrijwel
den geheelen dag voortgezet. In Frankfort
kwamen de soldaten Zondag voor het eerst,
doch de feestvreugde kon er niet grooter zijn
dan overal elders, waar dezen tweeden dag
het nieuwe voor velen er toch al af was. In
Keulen, waar verscheidene auto's met Ber-
lynsche nummerborden talrijke hooge nat.-
soc. persoonlijkheden hadden samenge
bracht, werd een défilé van artillerie, da'
langs den statigen Dom optrok, van alle
kanten toegejubeld. De soldaten droegen
bloemen en steeds weer werden uit sommige
huizen nieuwe bloemen naar beneden 6e'
worpen. Het zijn feestelijke dagen, die aan
glorierijke tijden herinneren.
Rijkskanselier Hitier heeft hedenochtend
in den rijksdag een verklaring afgelegd
namens de Duitsche regeering, waarin by
o.m. zeide:
„Toen in de grauwe Novemberdagen van
het jaar 1918 het doek was gevallen over
het bloedige treurspel van den grooten
oorlog, ademden millioenen menschen b1
de geheele wereld ruimer. De hoop kwam
op, dat een einde was gekomen aan eejj
tydvak van fouten dat daardoor vol onheu
was. De Duitschers, die de meeste offer»
hebben gebracht, geloofden ook het mees
aan de komst van een beteren tijd. Maar de
vrede, die als sluitsteen zou worden 8e~
