i
1
i
Die Houten Klaas
Kinken in de kabel te New-York.
«eooeee Jladiopco qccunma ©ö©©©o<
HeuUlelm
Hoe de mensch een nietig gedrocht werd.
De staking van de liftboys,
DIENT DE SOVJET-UNIE
DEN VREDE?
0
(Van onze correspondent).
New-York, Maart 1936.
We worden er de laatste paar maanden
wel aan herinnerd hoe afhankelijk de mo
derne mensch van een wereldstad is. Alle
mogelijke dingen, die hij als vanzelfspre
kend aanneemt in zijn dagelijksche leven
en bezigheden en waar hij onmogelijk bui
ten kan, hebben hem om de een of andere
reden in den steek gelaten. En wat bleek hij
dan een nietig gedrochtje te zijn! Bij ver
schillende gelegenheden beleefden we de
noodige kinken in de kabel, deels te dan
ken aan Moeder Natuur, die zich te buiten
ging, deels aan menschelijke balsturigheid
en deels aan onze ingewikkelde moderne
techniek, die plotseling weigerde rustig
voort te gaan. Om een staaltje van het
laatste te noemen: eenige weken geleden
had plotseling een kortsluiting plaats in
een der grootste electrische centrales, die
het Noordelijke deel van Manhattan, even
boven de city, van stroom voorziet. En na
tuurlijk gebeurde dat 's middags om vier
uur, terwijl het nog in de donkere dagen
na Nieuwjaar was. Hoe het heele electri
sche net in elkaar zit, weet ik niet precies,
maar wel, dat de andere stadsdeelen er den
weerslag van ondervonden en in het halve
duister kwamen te zitten, hetgeen niet pret
tig itas, maar wel overkomelijk. In het ge
deelte, dat totaal in het donker was ge
huld en daar een paar uren in bleef, was
het echter geen grap! De telefoon gaf het
bv. op, sommige tram- en ondergrondsche
lijnen moesten staken en wat veel gevaar
lijker was: in de groote ziekenhuizen zat
men in het pikdonker. Een Hollandsch
kennisje van me, dat verpleegster is in de
Medical Center en dienst doet in een ope
ratiezaal, had met een zaklantaren moeten
bijlichten tijdens de verwijdering van een
blinde darm. Een ander onmisbaar gevolg
van'het stopzetten van electrisch .stroom
is, dat er geen lift op en neer gaat. En nu
mag. dat zelfs in steden als Parijs of Lon
den onplezierig, maar overkomelijk zijn
hier in New-York is zooiets 'n catastrophe.
Want het zijn niet alleen de internationale
beroemde wolkenkrabbers als de Empire
State, Woolworth, Chrysler en eenige tien
tallen anderen, die zonder lift even nutte
loos "zijn als onze Atlantische superstoom
schepen zonder schroef. De gewone New-
Yorksche flatkazernes gaan toch allicht tot
een dozijn en meer verdiepingen. Zoodat 't
gevolg van deze kortsluiting der electrische
centrale was, dat duizenden lieden in hun
appartementen en hotelkamers niet te ver
geten opgesloten zaten of die niet bereiken
konden. En deze heele ramp duurde een
uur pf drie, vier en op sommige plekken
nog wel langer. Merkwaardig genoeg was,
dat in diè^ duistere avonduren het aantal
ongelukken en misdaden veel kleiner dan
in gewone omstandigheden was, waaruit
valt af te leiden, dat het menschdom altijd
misbruik maakt van zijn vrijheid, maar
zoet is, wanneer er iets bijzonders aan de
hand is al is het dan meer een dorpsche
duisternis in een stad, die anders een licht
gloed is.
Sneeuw, ijs enstakende liftboys.
Dan beleefden wij gedurende anderhalve
maand een rake wintersche periode met
massa's sneeuw en ijs, waardoor allerlei
stagnatie ontstond op het gebied van ver
keerswezen. En nu moge 't onplezierig zijn
veel te laat aan te komen met een trein of
met den wagen vast te raken in de sneeuw
dat alles is niets vergeleken met het ver
traagde transport van voedingsproducten,
steenkool e.d., die noodig zijn om de mensch-
heid niet te laten verhongeren en warm te
houden. En dan blijkt, dat zoo'n paar deci
meter sneeuw en ijs dadelijk alles in de war
gooit op zulk een reusachtige schaal, dat on
gemak en gebrek er het gevolg van zijn. Er
is wat noodig om bijv. een stad als New-
York van de vereischte dagelijksche pro
viand en brandstof te voorzien, dat per
spoor of boot aangevoerd moet worden van
vrij'grooten afstand. Gelukkig is deze stad
gespaard gebleven voor gebrek, maar in
het binnenland, waar de winter nog erger
heeft huisgehouden, waren dorpen en ste
den zoo in het ongereede geraakt, dat voed
sel gerantsoeneerd moest worden en steen
kool in weken niet te krijgen was.
En zoo heeft het spook van een staking
door liftbedienden en ander personeel in de
groote kantoor- en woongebouwen al we
ken en maanden gedreigd en is het er nu
eindelijk van gekomen. Den vorigen Zon
dagavond klonk het onheilspellende nieuws
over de radio, dat plotseling de staking uit
gebroken was en hoeveel tienduizenden zul
len zich bezorgd afgevraagd hebben, wat
dat den volgenden dag te beduiden zou heb
ben, wanneer zij naar werkplaats of kantoor
zou moeten gaan. Want niet alleen zouden
de liften niet werken, maar ook zou de cen
trale verwarming niet onderhouden worden
om maar te zwijgen van minder ernstige
dingen als het niet voortdurend bijvegen
van gangen en vestibules of dat het heirle-
ger werkvrouwen en schrobsters niet 's
nachts de lokaliteiten zou schoonmaken
en dus de papiermanden en /chbakjes den
daarop volgenden dag even hard zouden
uitpuilen als den vorigen middag. Maar het
allerergste was toch de kou en het trappen-
klimmen.
In Londen spreekt men van een „lift"
zooals wij dat kennen, in Amerika heet het
ding een „elevator" en verder bestaat er een
diepgaand verschil in, dat de elevator maar
al te dikwijls tot veertig en vijftig en nog
meer verdiepingen de hoogte in gaat, terwijl
de brave lift van Europa het zelden tot de
helft daarvan haalt. Dien Maandagmorgen
zat ik in den trein met een kennis, wiens
kantoor in het Wall Street-district was en
die bij voorbaat de spieren van zijn kuiten
zat te masseeren zijn kantoor lag maar
14 verdiepingen hoog en hij was op alles
voorbereid. Den volgenden dag vertelde hij
mij inderdaad dien dag twee maal de veer
tien verdiepingen op en neer geklauterd te
hebben onder veel geknik van knieën, hart
kloppingen en binnensmonds verwerkte
krachtuitdrukkingen aan het adres der sta
kers. Onderwijl zegende ik mijn goed ge
sternte, dat jaren geleden gezorgd had, dat
mijn kantoor niet hooger dan vijf verdie
pingen boven de straat ligt, ook al is het
topje van mijn gebouw er 65 boven. En bo
vendien wilde het toeval, dat het personeel
van mijn gebouw niet te klagen heeft en
ook dus niet in staking is gegaan.
Zonderlinge gevallen.
Intusschen hebben zich allerlei zonder
linge gevallen voorgedaan, die deels ko
misch, deels van ernstigen aard waren. Zij,
die gezond en recht van lijf en leden wa
ren, hadden er alleen maar ongemak van
te ondervinden, maar ouden van dagen, ge-
brekkigen en kinderen waren de dupe van
deze staking op een manier, dié de New-
Yorksche burgemeester en het gemeentebe
stuur hebben getracht te ondervangendoor
een proclamatie, waarin een soort sanitaire
staat van beleg werd afgekondigd en waar
bij gemeentelijk personeel zooals brand
weer, politie enz. te hulp konden worden
geroepen in geval van nood om kachels aan
te houden en de liften te bedienen. Nauwe
lijks was dat bekend geworden of van alle
kanten klingelde de telefoon én bleek pas
goed hoe raak deze staking het dagelijksche
leven van de groote stad had getroffen.
Dokters konden hun patiënten niet berei
ken en medicijnen niet thuis bezorgen.
Daar waren invaliden, die zelf niet al die
trappen naar beneden konden wandelen,
laat staan naar boven klimmen en die dus
opgesloten bleven. Niemand minder dan de
geduchte ex-kampioen bokser. Jack Demp-
sey reed den kinderwagen van zijn kleine
dochter 20 verdiepingen de trappen af, op
dat zij haar promenade van eiken dag in
het Central Park niet zou missen. Daar was
het kluchtige geval van een dame, die op
den eersten dag der staking zeventien ver
diepingen naar beneden wandelde op weg
naar een bioscoop om alle narigheid te ver
geten en 'die op straat tot de ontdekking
kwam, dat zij haar taschje met haar beurs
er in in hooger sfeeren had laten liggen en
derhalve weer terug moest.... Er was een
practischer moeder op de 31ste verdieping,
die haar kinderen in straattenue stak en
daarop alle ramen opende bij wijze van da
gelijksche wandeling. En ondertusschen
ging de strijd tusschen stakers en huizen
eigenaren onverdroten voort, terwijl geen
van beide partijen een centimeter op zij
wenschte te gaan. Langzaam maar zeker
kwamen er meer en meer gebouwen en hui
zen bij en ofschoon het publiek er groot on
gemak van ondervond bleef het tot nu toe
merkwaardig goed zijn humeur behouden.
Hetgeen ook wel te verklaren valt uit de
sympathie, die men algemeen voor de sta
kers heeft, voor zoover zij jaren achtereen
veel te laag betaald werden en te lange
werkdagen hadden. Echter komt aan alles
een eind ook aan het geduld van het mee
voelende publiek en het moet niet veel lan
ger duren. Natuurlijk is de oude anecdote
ook weer te voorschijn gehaald van den
man, die met overschoenen over elkaar aan
uit een wolkenkrabber sprong en bleef op
en neer wippen tot men hem uit medelijden
heeft moeten doodschieten. Maar de tijd
staat niet stil en nu doen grappen de ronde
over het naar beneden springen met behulp
van een parachute. Intusschen is het pro
bleem niet veranderd hoe het moderne
menschdom zich kan redden, wanneer de
door hem zelf gebouwde technische wonder
werken plotseling onhanteerbaar blijken.
Debat tusschen dr. Snethlage en ds.
Buskes. Zeer groote belangstelling in
het gebouw der Vrije Gemeente te
Amsterdam.
Onder buitengewoon groote belang
stelling zaal en gaanderijen waren
tot de laatste plaats bezet hebben
gisteravond dr. J. C. Snethlage, Ned.
herv. predikant te Oyen en ds. J. J.
Buskes, predikant der Geref. kerk in
Hersteld Verband te Amsterdam-Zuid,
in het gebouw der Vrije Gemeente aan
de Weteringschans gedebatteerd over
de vraag „Dient de Sovjet-Unie den
vrede?" daarbij resp. optredende voor
dé „Vereeniging van Vrienden van de
Sovjet-Unie" en „Kerk en Vrede".
Dr. Snethlage, die het eerste sprak, zei-
de, dat hij wilde trachten aan te toon en,
dat het standpunt van „Kerk en Vrede", die
alle oorlogen te veel over één kam scheert
en de Sovjet-Unie den eisch van eenvoudige
ontwapening wil stellen, niet goed houd
baar is.
De Sovjet-Unie is aldus spr. het
eenige land ter wereld, waar het kapitalis
tische stelsel is opgeheven. Men heeft er de
maatschappij nieuw en beter van den grond
af opgebouwd. Iets geheel nieuws in de ge
schiedenis der menschheld heeft er zijn in
trede gedaan; de Sovjet-Unie wil geen bui-
tenlandsche markten veroveren, zij wil haar
opbloei verzekeren door innerlijke samen
werking van de 150 naties, waaruit zij be
staat;- door -de industrialisatie van het eigen
land, door krachten en middelen van het
eigen volk. De Sovjet-Unie is -bovendien het
bolwerk van den vrede tusschen de volken
geworden; alleen reeds door haar bestaan
revolutionneert zij de wereld; laat de
wereld haar nog enkele jaren met rust, dan
is zij overtuigd, dat duizenden aanhangers
van het kapitalistische stelsel tot haar leer
bekeerd zullen worden. De vraag is echter
of haar die gelegenheid geboden zal wor
den. De Sovjet-Unie weet wat zij van de
kapitalistische wereld te verwachten heeft,
in welk verband spr. herinnerde aan den
heldhaftigen strijd tegen de witte legers. De
dictatuur van het proletariaat is de voort
gezette verdediging door de arbeiders van
de Sovjet-Unie van het kostbaar bezit tegen
de vijanden, die het belagen. Wie derhalve
meenen, dat de Sovjet-Unie niet den vrede
dient, maken zich aan een groote vergissing
schuldig. Ondanks teleurstellingen en af
wijzingen van haar voorstellen zet de Sov
jet-Unie haar vredespogingen voort; zü is
toegetreden tot den Volkenbond en sinds
dien is zij meer en meer de spil geworden
van de machten, die zich tegen een nieuwen
oorlog verzetten, hoe weinig verheven de
motieven van de staten ook mogen zijn.
Haar geheele politiek is op een vreedzame
ontwikkeling gebaseerd. Desondanks wordt
•zij belaagd, aan haar Oostgrens door Japan,
het land van de ontzettendste economische
uitbuiting; aan de Westgrens is er de be
dreiging door het Derde Rijk, in nauw bond-
Vrijdag 20 Maart.
HILVERSUM, 1875 M. (8.—12.—
4.8.— en 11.12.VARA, de
AVRO van 12.—4.— en de VPRO
van 8.11.uur). 8.— Gr.pL
10.VPRO-morgenwyding. 10.15
Voordr. en gr.pl. 11.30 Orgelspel.
12.— Omroeporkest en gr.pl. 2.15
Lyra-trio. 3.Causerie. 3.25, 4.
Gr.pl. 5.05 Kinderuur. 5.30 Varia
tieconcert. 6.Gr.pl. 6.15 Varia
tie-concert. 7.Lezing. 7.20 Gr.pl.
7.30 Dialoog. 7.50 en 8.Ber. 8.05
Lezing. 8.30 Cello en piano. 9.—
Lezing. 9.30 Verv. concert. 10.
Lezing. 10.45 Ber. 11.— Jazzmuziek
11.30—12.— Gr.pl.
HILVERSUM, 301 M. (Alg. progr.
KRO). 8.—9.15 en 10.—Gr.pl. 11.30
12.Voor zieken en ouden van
dagen. 12.15 KRO-orkest. 1.Gr.
pl. en KRO-boys. 3.50 Orgelcon
cert, zang en gr.pl. 5.10 KRO-
orkest. 6.Causerie. 6.20 KRO-
Melodisten. 7.Ber. 7.15 Pick-
wick-herdenking. 7.35 Gr.pl. 8.—
Ber. 8.10 KRO-symph.-orkest en
solist. 8.50 Interview. 9.05 Revue-
uitz. 9.50 KRO-orkest, KRO-boys,
soliste en gr.pl. (10.30 Ber.) 11.15—
12.Gr.pl.
DROITWICH, 1500 M. 11.20—11.50
Orgelspel. 12.10 Populair orkest
concert. 12.50 Dansmuziek. 1.35—
2.20 Sopraan en piano. 2.50 BBC-
orkest olv. A. Boult 3.35 Lezingen.
4.20 BBC-Midland-orkest m. m. v.
solist. 5.35 Het Walker-Octet en
soliste. 6.20 Ber. 6.50 Kamermu
ziek. 7.10 Lezingen. 8.20 Orkest
concert mmv. solist 8.35 Radio-
tooneel. 9.50 Ber. 10.20 Nieuws uit
Amerika. 10.40 BBC-orkest en
solist. 11.3512.20 Dansmuziek.
RADIO PARIS, 1648 M. 7.20, 8.35
en 11.35 Gr.pl. 12.35 Orkestconcert.
2.50 Zang en piano. 4.20 Gr.pl. 5.50
Orkestconcert 8.20 Viool-recitaL
9.05 Operetteconcert. 11.051,05
Orkestconcert.
KEULEN, 456 M. 5.50 en 11.20 Or-
kestconcert. 12.35 Weragkamer-
orkest, 1.35 Gever.; concert 3.20
Omroepstrijkkwartet en solisten.
7.30 Marschenconcert. 18.20—11,20
Omroepkleinorkest en solisten.
BRUSSEL, 322 en 484 M. 322 M.*
12.20 Dansmuziek. 1.30—2.20 Zigeu-
nermuziek. 5.20 Piano-recital. 5.50
Gr.pl. 6.35 en 7.20 Zigeunerrau-
ziek. 7.35 Zang. 8.20 Omroeporkest
en Radio-toonseL 10.3011.20 Gr.
pl. 484 M.: 12.20 Gr.pl. 12.50 Om
roeporkest. 2.—2.20 Gr.pl. 5.20 Ac-
cordeonmuziek. 5.50 Piano-recital,
6.10 en 7.15 Gr.pl. 7.35 Zang. 8.20
Symph-concert en zang. 10.30 Gr.
pl. 10.4511.20 Dansmuziek.
DEUTSCHLANDSENDER, 1571 M.
7.30 Radio-tooneel. 8.20 Gr.pl. 9.20
Ber. 9.50 Gr.pl. 10.05 Weerber.
10.2011.20 Dansmuziek.
GEMEENTELIJKE RADIO
DISTRIBUTIE.
Lijn 1: Hilversum.
Lijn 2: Hilversum.
Lijn 3: Brussel VI. 8.9.20, Keu
len 9.20—10.35, Parijs R. 10.35—
13.05, Brussel VL 13.05—15.05, Ka-
lundborg 15.0515.20, D.sender
15.2016.20, Parys Radio 16.20—
17.20, Keulen 17.20—19.20, Berlijn
19.20—21.20, Weenen 21.2022
Leipzig 22.—23.20, Weenen 23.20—
24.—.
Lijn 4: Parijs Radio 8.058.20,
Normandië 8.2010.35, Lond. Reg.
10.35—12.10, Droitwich 12.10—13.35,
Lond. Reg. 13.3517.35, Droitwich
17.3518.20, Luxemburg 18.20—
18.50, Lond. Reg. 18.50—19.30, Ham
burg 19.3021.35, Lond. Reg. 21.35
—22.20, Brussel VI. 22.20—22.30 en
Lond. Reg. 22.3024.—
1
genootschap met Polen. In het aangezicht
van deze becfceigingen zou het getuigen van
het grootste plichtsverzuim, ook jegens den
mensch in het algemeen, indien de Sovjet-
Unie geen machtig leger in stand zou hou
den. Ware de Sovjet-Unie onder den voet
geloopen door de Japansche of Duitsche im
perialisten, omdat zij geweigerd had, een
machtig leger uit te rusten, dan zou zij zich
voor het wereldgericht nimmer hebben
kunnen schoonwasschen met de veront
schuldiging, dat het beter is onrecht te
lijden dan onrecht te doen.
Het getuigt van een onwerkelijke fanta
sie, als men denkt, dat de Sovjet-Unie een
wereldoorlog zou willen ontketenen; de we
reldrevolutie zal komen uit de_ andere lan
den zelf, als.de tijd daarvoor is rijp gewor
den.' Spr. wees er voorts op, dat het Roode
Leger niet alleen maar gevechtsmachine is;
de roode armist wordt opgevoed in den
geest van internationale kameraadschap.
De hoogste en edelste plicht van den sol
daat is, te weten in welken dienst en voor
welke zaak hij zijn wapenen gebruiken
moet; staan de waarheid en het recht aan
de zijde van den vijand, dan zal hij voor
dien vijand moeten opkomen. Dit is de wer
kelijke prediking van Gods woord. De
mensch moet de grootste afgrijselijkheden
op zich kunnen nemen ter wille van hooge-
re waarden. Het geweld wordt alleen ge
adeld in den dienst der gerechtigheid en
hier gaan spr.'s standpunt en dat van „Kerk
en Vrede" uiteen, omdat „Kerk en Vrede"
oordeelt, dat strijd dient aangebonden te
worden tegen allen oorlog en alle oorlogs
toerusting. Als juist is het standpunt en
voor spr. laat dit geen twijfel dat het
Christendom en de geest van Christus de
macht is, die staat aan de zijde van recht en
waarheid en dat deze ten koste van de
grootste offers verdedigd moeten worden,
dan heèft spr. het ware Christendom verde
digd. Naar spr.'s diepste overtuiging heeft
de Sovjet-Unie zich in dienst gesteld van
den vrede en de waarheid.
Ds. Buskes' critiek op Rusland.
Ds. Buskes, vervolgens het woord verkrij
gende, herhaalde punt 1 van zijn stellin
gen, n.1. dat de vraag of de Sovjet-Unie den
vrede dient, voor hen, die Jezus Christus
belijden als hun Heer, slechts beantwoord
kan 'worden door de Sovjet-Unie te stellen
onder de critiek van het Evangelie van Je
zus Christus. Dr. Snethlage erkent het zijn
van God niet Voor spr. is Christus een
openbaring van God, waaraan het zijn tnoet
worden toegekend; dr. Snethlage vindt dit
blijkens zijn geschriften een mythe. Zijn
standpunt is louter philosophisch,
Spr. deed voorts, in tegenstelling met de
meening van dr. Snethlage, uitkomen, dat,
naar zijn overtuiging, in Sovjet-Rusland de
staat een nog feller realiteit is dan vroeger.
De dictatuur van het proletariaat is niet
anders dan de heerschappij van de Commu
nistische Partij ever den staat en dus over
het volk. De groQte massa beril "niet de min
ste vrijheid; elke partij-vorming is in Sov
jet-Rusland uitgesloten, critiek 'wordt ér
niet geduld. In dit opzicht is er geen enkel
verschil met het Derde Rijk! (Protesten.)
Het Marxisme als levefts- en wereldbe
schouwing staat vijandig tegenover God en
godsdienst. De Sovjet-Unie is godloos; lij
beschouwt God en godsdienst als belemme
ringen voor den opbouw van de nieuwe or
de, die zij in Rusland en de geheele wereld
wil vestigen.
De vraag over oorlog en vrede naar voren
brengend, constateerde spr., dat in den tijd
dat Trotzki tot de groote figuren in Sovjet-
Rusland behoorde, de wereldrevolutie daar
openlijk gepropageerd werd. Met de nieuwe
economische politiek is de ommekeer geko
men. De aard der buitenlandsche politiek
van de Sovjet-Unie wordt thans bepaald
door innerlijke factoren; het land heeft den
wereldvrede noodig in verband met zijn op
bouw, doch spr. aarzelt niet te zeggen, dat
de gedachte aan de wereldrevolutie niet is
losgelaten. Als vredesmacht is de Sovjet-
Unie principieel onbetrouwbaar; de oorlogs
geest wordt er aangekweekt en gansch Rus
land wordt militairistisch opgevoed. (Pro-
testen
„Kerk en Vrede" meent, dat er maar één
mogelijkheid is, dat Sovjet-Rusland en ande
re landen zich kunnen ontwapenen, nL a s
zij Jezus Christus en zijn leer aanvaarden,
want oorlog en Evangelie zijn onvereenig-
Naar het Engelsch van, ^door J. L en
C1IARLOTTE M. YONGE E. A.H.
Zoo sprak Ida en beschouwde zich als de
toekomstige heldin.
Het was waar, dat Herbert gevraagd
was om peet te zijn bij de doopplechtigheid
van zijn neefje in de kerk, nadat hy een
zeer goed rapport had gekregen van zijn
gouverneur: „Je bent de naaste bloedver
want van den kleinen vent", schreef lord
Northmoor, „en ik vertrouw, dat je je in
vloed ten goede op hem zult uitoefenen".
Herbert kreeg een kleur, trok een gek
gezicht, dacht, dat hy het heel vervelend
vond, was blij, dat het geschreven inplaats
van gezegd was, maar voelde er zich in
waarheid door gevleid.
Zyn oom had zeer juist gemeend, dat
verantwoordelijkheidsbesef heilzaam voor
hem zou zijn; bovendien vertegenwoordig
de Herbert voor hem zijn broer, voor wien
hij groote teederheid had gevoeld.
Het was een waarheid, dat Northmoor
geheel vol was. De oudste dochter van
mrs. Bury ging naar Indië en een andere
had een echtgenoot, die bij het civiel be
stuur was; de derde woonde in Ierland, en
de eenige manier, om de heele familie bij
een te hebben voor die laatste veertien
dagen was, om ze allen op Northmoor te
logeerëri, zoodra de héér "en de vrouw des
huizes terug waren, want zij waren begin
Mei uit de Dolomieten weergekeerd: de
wegen waren steeds gevaarlijk, dikwijls
onbegaanbaar geweest, zoodat ze in weken
zelfs geen post hadden gehad en ook moei
lijkheden hadden ondervonden met voed
sel en brandstof.
Het had hun echter geen kwaad gedaan
en dikwijls hadden ze er op teruggezien
als op den aardigsten tijd huns levens.
Frank had gewandeld en bergen beklom
men in gezelschap van en zonder mrs. Bu
ry; hij had genoten van de schoonheid van
den winter in de bergen en van de fantas
tische pracht van sneeuw en ijs op die ver
wonderlijk schoone plekken. En met die
nieuwe vreugde en verkwikking in de een
voudigehouten wieg ging zyn hart uit in
WlÏÏn'Tro.™1""*""'"1 den «r°°to
van°werkalhU ZUlk een lan8durige rust
T ?-0rg,en «ehad' «Is gedurende
die maanden in de opwekkende, verster
kende berglucht en er werd algemeen on
gemerkt, dat lord Norhtoor tien jaar jon"-
0PT tprtlriOoIrnmAn J
ger teruggekomen was, met een levendig
heid en een ondernemingsgeest, waaraan
het hem vroeger altijd ontbroken had ter
wijl zijn vrouwtje minder sterk was' dan
vroeger, maar er een uitdrukking van vre
dig geluk lag verspreid over haar lief ge
laat.
Het kind was een aardig, mollig ventje,
oud genoeg om te lachen en te reageeren
op vriendelijkheid, die hij ondervond. Ma-
ry was bang geweest, dat het zien van den
kleinen Michael lady Adela pijnlijk zou
hebben aangedaan en het was haar een
heele verlichting, toen ze merkte, dat haar
ladyschap al even dol was op de baby
als Constance.
Misschien hadden de jong-gehuwden nog
nooit zooveel huiselijke gezelligheid mee
gemaakt als gedurende die veertien dagen.
Bertha logeerde by lady Adela en de inti
miteit en de vertrouwelijkheid, waarin
Frank en Mary hadden verkeerd tot mrs.
Bury, had hen veel van hun schuchterheid
doen verliezen en hen tot een gastheer en
gastvrouw gemaakt, die één konden zyn
met hun gasten gasten, wien de scha
duw van de scheiding dezen laatsten zon
neschijn nog helderder maakte.
„Ik wist niet, wat ik je op den hals had
gehaald!" zei Bertha verontschuldigend tot
mrs. Bury.
„Lieve kind, ik zou niet graag die erva
ring gemist hebben. Als je eens wist hoe
verfrisschend die menschen op mij werk
ten".
„Je bedoelt zeker: hoe geweldig saai het
was?"
„Ik geloof, dat je gebrek aan spraak
zaamheid verwart met gebrek aan ziel
Birdie! Toen wij maar eenmaal intiem ge
noeg waren, om te zwijgen, als we niets te
elkander om""' W* uitstekend met
Jullie spraken
master Michael?"
zeer uitsluitend van
monster beschouwen en hun eiven
om hem niet behoorlijk op te voeden™*3'
zeer interessante studie vormden"
„Interessanter dan die van ip
en ijs-pieken?" 36 B,eeuw-
„In ieder geval was het een studie die
veel voldoening schonk. En laat ik je eens
even vertellen, miss Birdie, dat het een met
recht loonend iets is, om een paar maanden
aangewezen te zijn op het gezelschap van
enkele goede boeken en een paar eenvou
dige, brave menschen, die veel hebben ge
dacht".
„Zeg, Lettice, je zult wel opvoedend op
hen gewerkt hebben?"
„Ik hoop, dat zy opvoedend werkten op
mij!"
„Ik hoop, dat je geweten niet zoo'n las
tig en belemmerend ding wordt, al3 zij
schynen te bezitten".
„Was het maar altijd zoo lastig en belem
merend geweest!" zei mrs. Bury hoogst
ernstig.
„In ieder geval heeft die doods-levendige
tyd je heelemaal opgekwikt", zei Bertha
lachend.
Als Constance gedurende den Zaterdag
en Zondag over was, had zij heel wat op te
merken. Zij hoorde feitelijk tot geen enke
len groep. De kinderen waren allen nog
zoo jong, dat ze haar meer als volwassene
beschouwden, ofschoon ze dolgraag hadden
dat zij met hen meespeelde; zü stond ook
in een andere verhouding dan de jongge
huwden, maar wél vond zij, dat er een ge
zellige toon heerschte, iets wat haar een
soort openbaring was. Zij had nooit te vo
ren andere dan schoolmeisjes-vroolykheid
gezien en die haar nog dikwijls ergerde,
als zij alleen maar dacht aan het gegiechel
en het gegier van Ida, en dat vergeleek met
het zachte welluidende lachen van deze
jonge vrouwtjes.
Toch vond ze kleinen Michael altijd nog
et aardigst; ze kon zich haast niet van
„em losmaken, ze haalde haar Duitsch (of
inffrl. s^nriJksch) op, met zijn kinder-
wi die altijd vervuld was van de
goedheid van die gnëdigen Frauen.
Arm ding, ze was de jeugdige weduV
van een gids en al de pogingen, die P18"'"
gen Frauen in het werk hadden
om haar eenig kindje in het leven te hou
den, waren mislukt en na diens dood n»
ze althans eenigen troost gevonden in
verzorging van de baby van Lady No:rtn-
moor op haar terugweg naar Eng1elsn
Constance hoopte maar, dat Ida dit ie
nooit te hooren zou krijgen.
De kleine erfgenaam werd begroet rn
eenigen voorspoed. Over een stuk he
dat tot nog toe als waardeloos beschou
werd, was eerst een zijspoor aangelegd
toen daar eenigen tijd een station had ge
staan, werd er een goede steensoort 0
dekt, wat weer gevolgd werd door het D
wen van een serie huizen, groot en Kl
wat den financiën van Northmoor zeer
goede zou komen en den landeigenaar
middellijk deed besluiten, er een kerk e
een school neer te zetten.
Dit alles en dan dat onwaardeerbaar
zit thuis schonk lord Northmoor een ac 1
teit, die hem in staat stelde, zijn positie
het graafschap op te houden, zich 1°'
maken van de raadgevingen van den
ruchtigen Squire, een eigen meening te
nen en af en toe eens in het openba
spreken. Zooals Bertha Morton terecnt
merkte, zou niemand hem ooit „een
Klaas" hebben genoemd, als hij zó° <jje
nen was! Voor menschen zooals hy,
vroeger altijd in een ondergeschikte po
hadden verkeerd, was een beetje geluk
groote prikkel.
(Wordt ve:
irvolgcD'
