DAGBLAD VOOR ALKMAAR
EN OMSTREKEN.
Motorraces - Alkmaar
Uit den Alkmaarschen Raad.
^Buitenland f
Ho. 81
Zaterdag 4 April 1936
Er zijn gouden woorden tot koperen jubilarissen met
zilveren haren gesproken.
Van het Victoriebad is de victorie verdwenen en alleen
het bad overgebleven.
Mej. van der Weele is de eenige gemeentelijke functionaris wier
werkzaamheden men niet over de bedrijfshoofden kan verdeelen.
138e Jaargang
2de Paaschdag
Alle seniores en juniores
ingeschreven.
5 x een massa-start 1
Nieuw programma, nieuwe strijd.
ALKMAARSCHE
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—
franco door het geheele Rijk f 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS PER GEWONE AD VERTEN TIEN
Van 15 regels 1.25, elke regel meer f 0.25, groote
contracten rabat Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTEK ZOON, Voordans C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
Dit nummer bestaat uit vier bladen. Directeur: C. KRAK.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
COURANT.
Er was ditmaal een feestelijke stemming
in den Raad want het blonk er, om het zoo
maar eens uit te drukken, van koperen ju
bilarissen.
Daar was allereerst de burgemeester, die
dezer dagen zijn twaalf-en-een-half jarig
huwelijksfeest heeft gevierd en den Raad
dank bracht voor de schitterende bloemen
hulde en daar waren ook nog twee koperen
edelachtbaren, de heeren Sietsma en Voge
laar, van wie de eerste, om in de gebruike
lijke termen te blijven, zijn feest in stilte
herdacht had en de tweede op een verga
dering van politieke geestverwanten alreeds
de noodige huidbetuigingen in ontvangst
had kunnen nemen. Beide jubilarissen wer
den door den burgemeester in waardeerende
bewoordingen toegesproken.
Het was alles koper, wat er blonk en wij
gelooven niet, dat de Alkmaarsche Raad
ook nog leden telt, die hun zilveren feest al
achter den rug hebben of het zou de heer
Govers moeten zijn, die al een rol in de
stedelijke politiek moet gespeeld hebben
toen vele van onze tegenwoordige vroede
vaderen nog op de banken der kleuterschool
zaten.
Ondanks alle feestvreugde moesten B. en
W. toch een wijziging van de gemeentebe-
grooting voor 1935 ter tafel brengen en
daaruit had de Raad de treurige tijding ver
nomen, dat de gemeente als garant een be
drag van niet minder dan 3340 zou moeten
betalen, aan het bad, dat destijds, ondanks
alle waarschuwingen en protesten, als een
ontijdig geboren kindje uit het huwelijk van
twee almachtige politieke groepen is gebo
ren.
De tijd, dat de leuze boven onze straten
was te lezen, dat een Victoriebad meer een
ziekenhuis minder beteekende ligt al weer
achter ons. Het ziekenhuis is er nog altijd
en het Victoriebad is er helaas ook nog en
belooft een lange reeks van jaren de noo
dige stroppen te zullen brengen. Er bleek
officieel nog geen exploitatierekening te zijn
ingediend en de f 3340 waren dus maar of
ficieus geraamd. Het was in alle opzichten
geld, dat in het water gegooid werd en de
heer Venneker, die er toch ook nog eenig
profijt van wilde hebben, informeerde of de
gemeente nu als belooning niet wat werk-
loozen of schoolkinderen kon laten zwem
men, maar wethouder Bonsema die dit
zorgenkindje destijds, als wij ons niet ver
gissen, met den naam der victorie gedoopt
heeft moest bekennen, dat niet alleen de
gemeente een strop had, maar dat de bad-
directie ook nog andere schadepostj es kon
boeken. Er was nog een tekort van een
3000 en het ergste was, dat de man, die
voor het geld zou zorgen, zooals de wethou
der het uitdrukte, „de beenen genomen
had". Men was nu bezig hem te achterhalen,
maar hij schijnt nog al lange beenen te
hebben en het was niet te voorspellen wan
neer men hem zou hebben ingehaald.
Dat zag er alles treurig uit en dat wees
er wel op, dat men in dit bad allesbehalve
in het geld zwemt.
Er waren eenige verzachtende omstandig
heden. Ten eerste, dat men dit jaar veel had
moeten aflossen en ten tweede, dat er over
het bad en voornamelijk over de kwaliteit
van het water wel eens booze geruchten ge
gaan zijn, welke eiken grond misten, maar
toch de oorzaak waren, dat de menschen
liever ergens anders gingen zwemmen. Wij
gelooven inderdaad, dat, wat het water
betreft, het bad wel eens onverdiend in een
slechten reuk gestaan heeft. Anderzijds ver-
gete men niet, dat de concurrentie op bad
en zwemgebied tegenwoordig zoo groot is,
dat een inrichting bij welker bouw niet ten
volle rekening met de eischen des tijds ge
houden is, niet loonend geëxploiteerd zal
kunnen worden.
Dan was er de heer Dijkman, de oude
kaasdrager, die destijds om een verhooging
van zjjn pensioen verzocht had en die nog
altijd in de hoop leefde, dat de meerder
heid van een-en-twintig edelachtbaren de
handen over hun harten zouden strijken en
hem een toeslag van f 70 per jaar zouden
willen geven.
Het bleek, dat al die edelachtbare harten
ook edele harten waren en dat men niets
liever zou zien dan dat deze kaas-veteraan
na een diensttijd van 47 jaren in zorge-
looze omstandigheden zou kunnen leven, en
als de heer Dijkman de eenige kaasdrager
ter wereld zou zijn geweest, zou men onge
twijfeld den weg naar de een of andere gra
tificatie hebben gevonden.
Maar, er waren meer kaasdragers met
kleine pensioenen en er zullen er nog meer
komen. Er waren zelfs noodhulp-kaasdra
gers, die in dezelfde omstandigheden verkee-
ren of zullen verkeeren en er was dus al da
delijk de vrees om een precedent te schep
pen omdat men den een niet weigeren kan
wat men den ander heeft gegeven. Waar
zou het naar toe moeten, zei de heer Bonse
ma, als men alle menschen zou moeten hel
pen, die van te kleine pensioenen niet kun
nen leven.
De heer Appel wees nog op de decoraties
van den adressant en niemand ontkende,
dat hij verdienstelijk kaas had gedragen
maar medailles en een zekere beroemdheid
zijn helaas niet alles in de wereld. Daar
heeft wijlen Dorus Rijkers van kunnen
meepraten. De gemeente is nu eenmaal een
overheidslichaam en overheidslichamen la
ten geen goede harten spreken maar houden
rekening met allerlei wettelijke bepalingen
en consequenties en het slot der debatten
was dan ook, dat de heer Dijkman, als hij
inderdaad niet kan rondkomen, zijn schre
den naar een instelling zal moeten richten
waar minder op rechten en verplichtingen
en meer op de behoeften van het gezin gelet
wordt.
B. en W. stelden voor de zooveelste maal
voor maatregelen te nemen, welke de wo
ningwet mogelijk maakt om de bebouwing
tegen te gaan op een terrein, dat eerlang
in het uitbreidingsplan Alkmaarder Hout zal
worden opgenomen.
Men kent de lijdensgeschiedenis, die nu al
vanaf 1931 veler gemoederen in beroering
gebracht heeft, maar er schijnt nu eindelijk
een beetje schot in te zullen komen, want
de Waterstaat heeft thans, na eindeloos
wikken en wegen, een plan voor het snel
verkeer om Alkmaar gemaakt, zoodat ande
re instanties aan het woord kunnen komen
en ook de zoogenaamde vaste commissie zich
zal kunnen uitspreken. Men moet blijkbaar
nog eenige onderdeelen bekijken en hoewel
de practijk nu wel geleerd heeft, dat ook
het officieel kijken heel langzaam gaat, ge
loofde wethouder Klaver toch wel, dat de
ergste vertraging achter den rug was. Al
gaat het over Alkmaars grondgebied, de ge
meente schijnt er zelf heel weinig over te
vertellen te hebben en den velen ongedul-
digen, die hem een lijdelijk toezien hebben
verweten, heeft de wethouder duidelijk ge
maakt, dat ook hij tenslotte maar een onbe-
teekenend radertje in het groote mechanis
me is, dat niet draaien kan als de heele ma
chine niet van hoogerhand in beweging ge
bracht wordt.
De muziekvereenigingen, die honderd
gulden tekort kwamen om de traditioneele
concerten in den Muziektuin te kunnen ge
ven, stonden voor de keus óf geen subsidie
te krijgen, óf drie concerten voor de som
van 66 per drie stuks te moeten leveren.
Wij begrijpen, dat concerteeren voor een
corps een levensbehoefte is en wij weten
ook welke groote groep uit onze bur
gerij telkenjare van deze goede en vrijwel
gratis toegankelijke concerten komt genie
ten.
B. en W. hebben de teugels hier heel krap
gehouden en wij gelooven alle belangheb
benden een dienst te hebben bewezen door
een betrekkelijk kleine financieele hinder
nis, die onze corpsen van den muziektuin
scheidde, uit den weg te ruimen. Het pad
is nu gebaand en als de trompetten cn an
dere instrumenten weldra weer hun fanfa
res in den Hout doen weerklinken, zullen
wij ons gelukkig prijzen daaraan een steen
tje of beter gezegd een papiertje te hebben
mogen bijdragen.
Er worden in deze moeilijke tijden zoo
veel klaagliederen gehoord, dat een pittige
marsch of een vroolijke wals noodzakelijk
eens prettiger geluiden en hoopvoller ge
dachten moeten brengen.
Wat is een middenstander?
De algemeene gangbare meening is, dat
een middenstander, en vooral een kleine
middenstander, tegenwoordig een man is,
die meer lasten dan lusten heeft, een van
de honderdduizenden, die door den vloed
golf van crisis en misère zijn meegesleurd
en die zich rusteloos inspannen om het
hoofd boven water te kunnen houden.
De heer Stoutjesdijk is ook een midden
stander zij het gelukkig dan ook een, die
nog op-een vrij stevigen bodem kan staan.
Hij weet in allen gevalle wat er bij den
middenstand te koop is en daarom hebben
yvij ons wel even verwonderd over de de
finitie, welke hij in den Raad in het
algemeen van zijn collega's heeft gegeven.
Een middenstander, zegt de heer Stoutjes
dijk, is een man, die voor zijn eigen boter
ham moet zorgen.
Een middenstander is een man, die zijn
eigen brood verdient en hoewel wij dit niet
gaarne zouden willen ontkennen, gelooven
wij met vele raadsleden te mogen opmer
ken, dat dan eigenlijk iedereen middenstan
der is, tenzij men b.v. rentenier is, maar
dan is men in allen gevalle toch midden
stander geweest.
Nee, zegt de heer Stoutjesdijk, een ambte
naar b.v. is geen middenstander, want die
kan aan het eind van de maand naar den
ontvanger gaan en zijn hand ophouden om
precies het bedrag te krijgen waarop hij ge
rekend heeft.
„Maar dat heeft hij dan toch ook ver
diend!" riep de heer Van de Vall uit.
„Neen, meneer", zei de heer Stoutjesdijk
en het is duidelijk, dat hij zich toen al op
een gevaarlijk terrein bevond.
Hij zag dit zelf blijkbaar ook in en verbe
terde zijn definitie in dezen vorm, dat een
middenstander iemand is, die als hij niets
verdient toch op hooge lasten zit, zooals een
caféhouder b.v. biljartbelasting moet beta
len ook al is er in een heel jaar geen kip of
kraai in zijn café geweest om een partijtje
te spelen, wat trouwens van deze vogels ook
niet verwacht wordt, maar wat nu eenmaal
de geijkte term is om een minimum aan be
zoek aan te duiden.
Er zijn dagelijks middenstanders, die naar
den kelder gaan, die den strijd om het be
staan niet meer kunnen volhouden en voor
deze menschen is nu het Borgstellingsfonds
in het leven geroepen, een fonds waarvoor
verscheidene crisisorganisaties en ook de
gemeenten een stamkapitaal bijeen brengen
om uit de rente daarvan credietwaardige
personen een voorschot te kunnen geven en
ze op deze wijze uit ,de handen van woe
keraars te houden.
Alkmaar zal daarvoor 4500 uit den post
onvoorzien moeten betalen, maar de regee
ring heeft de totstandkoming van dit fonds
aangemoedigd, zoodat de goedkeuring van
Den Haag daarop wel verkregen zal wor
den. Er zijn nog eenige onwillige gemeen
ten, maar omdat de minister ten slotte de
teugels in handen houdt en autonomie een
woord is dat alleen nog maar in verouder
de dictionnaires is te vinden, zal men daar
wel tot medewerking worden gedwongen, al
heeft men in Alkmaar voorzichtigheidshalve
nog maar een principe-besluit genomen.
Waar de middenstanders in den Raad
sterk op aandrongen is de weldra te ver
wachten aanvragen in handen van practische
menschen te stellen, zoodat het geld aller
eerst daar komt waar men er de meeste be
hoefte aan heeft en de kleine middenstand,
die het meest van den druk der tijden te
lijden heeft, dus het eerst zal worden gehol
pen.
He
De destijds ingesteld commissie-Govers, die
eerst haar stukken en daarna haar voorzitter
verloor, heeft uitgemaakt, dat bezuiniging op
ambtenaren het best bij vacatures kan wor
den verkregen en B. en W. hadden daarom
voorgesteld de functie van den overleden op
zichter der kaasdragers niet door een der
sollicitanten te doen vervullen, maar ze
samen te smelten met die van den markt
meester, die dan een derde van het opzich
terssalaris bij het zijne zou mogen voegen.
Mr. de Groot wees er op, dat bij de verdeel ing
van de werkzaamheden van den overleden
directeur van het Marktwezen, diens col
lega's-hoofdambtenaren allen meer werk
zonder meer loon hadden gekregen en het
was een allesbehalve sterk argument van den
heer Bonsema, toen hij aanvoerde, dat meer
werk ook grooter verantwoordelijkheid met
zich meebrengt.
Het bleek evenwel, dat de marktmeester
niet verplicht kon worden het meerdere
werk er gratis bij te nemen, maar dat overi
gens de werkuren van beide functionaris
sen vrijwel parellel liepen, zoodat de markt
meester het niet zooveel drukker dan vroe
ger zou krijgen, wat terecht de opmerking
uitlokte, dat men den opzichter dan vroeger
ook wel had kunnen missen.
Volgens den heer Stoutjesdijk die dezen
middag sterk in het geven van definities
was is de marktmeester een man, die niets
anders te doen heeft dan met een zilveren
wandelstok de markt op en neer te loopen.
Het bleek evenwel, dat hij die zilveren stok
niet uit pronkzucht of gemakzucht droeg,
maar dat dit nu eenmaal een soort maar
schalkstaf is, die bij zijn waardigheid als
marktmeester behoort. Trouwens de heer
Govers verklaarde, dat van dezen functio
naris nog heel wat gevergd wordt en dat hy
een sterke man een combinatie van Mus-
solini en Colijn moet zjjn om met of zon
der zijn wandelstok allerlei moeilijke kwes
ties op de markt te kunnen oplossen, waarna
de Raad zich dan ook unaniem met het voor
stel van B. en W. heeft vereenigd.
Na de mededeeling, dat de Raad zich ge-
ruimen tijd verdiept heeft in de vraag of de
gemeente voortaan jongelieden tot 18 jaar of
tot 21 jaar als arbeidscontractant in dienst
mag houden en er ten slotte een motie-Voge
laar met een amendement-Woldendorp was
aangenomen, waarbij de leeftijd op hoogstens
18 jaar, evenwel met twee jaren zekerheid
voor de aangestelden was aangenomen, moe
ten wij nog melding maken van een besluit
om de Vereeniging Kindervoeding nog 400
toe te staan teneinde haar zegenrijk werk
nog tot de Paaschvacantie te kunnen voort
zetten en van een interpellatie Leesberg, die
een opgeroepen adjunct-rapporteur voor
Maatschappelijk Hulpbetoon niet zou willen
aanstellen omdat, wanneer de Armenraad
wordt opgeheven, voldoende functionnaris-
sen op wachtgeld daarvoor in aanmerking
zullen komen.
Wethouder van Slingerland verklaarde
niet te kunnen voorspellen, wanneer over het
lot van den Armenraad beslist zal worden
en de heeren Hoijtink en Appel deden uit
komen, dat. er bij M.H. dringend behoefte
aan personeel is, zoodat de vacature niet
langer onvervuld kan blijven.
Er bleken al 180 sollicitanten te zijn en de
heer Van de Vall beweerde, dat sommige
candidaten reeds in een kruiwagen hadden
plaats genomen. De betrokken wethouder
viel over dien kruiwagen gelukkig alleen
maar in figuurlijken zin en deelde veront
waardigd mede, dat de sollicitanten nog niet
eens geschift zijn en er dus van eenige pro
tectie zijnerzijds absoluut niet gesproken mag
worden.
Zoo komen wij ten slotte bij de gemeente
lijke vroedvrouw terecht, ofschoon dit nu
juist een ambtenaresse is, die wel eens vroe
ger verschijnt dan het tijdstip waarop men
had gerekend.
Zij is een van de weinige gelukkigen, die
het juist door de crisis drukker heeft gekre
gen, niet omdat er in dezen malaisetyd meer
kinderen worden geboren, maar omdat zy,
door het zakkende levenspeil, klanten krijgt,
die vroeger nog het geld voor een dokter
konden betalen. Er is, wat haar betreft, meer
leven in de brouwerij gekomen, want haar
salaris was op 40 kindertjes gebasseerd en
het bleek, dat de ooievaar in het afgeloopen
jaar er niet minder dan 64 te harer huize be
zorgd heeft. Dat is een crisisverschijnsel, dat
ook in de Raad niet onopgemerkt kon blij
ven en juffrouw Van der Weele had dan ook
in 1935 al om een kleine financieele tegen
prestatie gevraagd.
B. en W. hebben de abnormale bevolkings
aanwas via de vroedvrouw eerst een
poosje aangekeken, maar nu blijkt, dat haar
salaris niet meer in overeenstemming met
haar arbeidsprestatie is, had het college een
zeker tarief vastgesteld, waarby de eerste
veertig babies voor het gebruikelijke loon tot
Alkmaarsche burgers gepromoveerd zullen
worden en de rest op veertien en later dertien
gulden per stuk worden berekend. Een vaste
weddeverhooging, zooals deze onmisbare
werkkracht zelf had gevraagd, wilde het colk
lege niet geven, omdat er geen zekerheid is,
dat de meerdere omzet in deze branche ook
in de toekomst bestendigd zal blijven.
De heer Woldendorp deed nog een schuch
tere poging ook de vroedvrouw van het Wit-
Gele Kruis een douceurtje te bezorgen, maar
de Raad oordeelde terecht, dat het ditmaal
alleen om de gemeentelijke functionaris
ging, die voor haar buitengewone prestaties
voor dit jaar en.voor 1935 een bescheiden
financieele vergoeding heeft gekregen.
He
Ten slotte is er natuurlijk in geheime
zitting langdurig over een grenswijziging
tusschen Alkmaar en de gemeenten Óudorp
en Heiloo gediscussieerd, een voorstel, dal
reeds vroeger bij den Raad was ingediend,
maar om onverklaarbare redenen nog altijd
was aangehouden.
Het blijkt, dat Ged. Staten de gemeente
wel ter wille zijn als het grenswijziging bij
het zoogenaamde Ooievaarsnest onder Oudorp
betreft, maar dat er van de gemeente Heiloo
geen centimeter geannexeerd zou mogen
worden.
Het is volkomen juist, dat zich aan den
rand der gemeente meer en meer stadgenoo-
ten vestigen, die in Alkmaar hun werk heb
ben en dus ten volle van onze diensten pro-
fiteeren, maar hun belastingpenningen in de
kas eener gemeente storten, die op minder
zware lasten zit en dus een minder groot
offer behoeft, te vragen.
Toen de Italianen naar Abessinië trokken,
heeft Mussolini regeering bekend gemaakt,
dat men niet de bedoeling had om daar ge
bied te anneseeren, maar alleen om daar de
Europeesche beschaving te brengen en wie
de toelichting op het Alkmaarsche verzoek
om grenswijziging ziet, zal weldra tot de con
clusie komen, dat het alleen maar gaat om
betere grenzen en het wegnemen van een
zoogenaamde hinderlijke enclave.
Dat men intusschen vele weggevlogen Alk
maarsche goudvinkjes tegelijkertijd weer in
het gemeentelijke kooitje kan brengen, is
een bijkomstig iets, dat een gelukkige toe
valligheid kan genoemd worden.
Sancties van andere dan de gedupeerde
gemeenten worden niet verwacht en men
wilde zich nu maar rechtstreeks tot H.M. de
Koningin wenden om het opperste ge
rechtshof in den Haag een definitieve be-
ilissing te laten nemen.
Tribunes aan de Zandersloot.
Langdurig is daarover in geheime zitting
beraadslaagd en bij de heroepening der deu
ren heeft de burgemeester medegedeeld, dat
B. en W. hun voorstel hebben teruggenomen.
Wij meenen te weten, dat dit geenszins
geschied is, omdat de Raad van deze annexa
tie afkeering zou zijn, maar dat er integen
deel plannen zyn om Hare Majesteit te ver
zoeken de stadsgrenzen nog wijder te trek
ken en een nog grooter deel der betrokken
randgemeenten tot Alkmaarsch gebied te
promoveeren.
.-y
JAPAN EN RUSLAND.
Scherpe Japansche persstem.
Het Japansche dagblad „Djidji" be
spreekt op scherpen toon de verhouding
tusschen Sowjet Rusland en Japan.
Het waarschuwt Rusland voor zy'n arro
gante houding, die op krachtige wijze de
gevoelens van de Japansche natie prikkelt
en schrijft van meening te zyn, dat, wan
neer Sowjet Rusland voortgaat met zijn
uitdagingen door de waardigheid van het
Japansche leger in Mandsjoekwo te belee-
digen, niemand de verzekering kan geven,
dat hieruit geen ernstige consequenties zul
len voortvloeien voor de Russisch-Japan-
sche betrekkingen.
Het blad raadt de Russische regeering
en de Russiche troepen langs de grenzen
tusschen Sowjet Rusland en Mandsjoekwo
aan zich te onthouden van een derder prik
kelen der animositeit van de Japansche na
tie, en komt dan tot de conclusie, dat Sow
jet Rusland op zijn minst gedeetelyk de
Russische troepen behoort terug te trekken,
die by benadering 200.000 man tellen en
die klaarblijkelijk de tweedracht tusschen
Rusland en Mandsjoekwo en Japan wortel
te doen schieten.
Het grensincident van Tsjang
Ling Tse.
Gistermiddag zijn door een Russische de
legatie de beide lijken van den Japanschen
arts en den Japanschen soldaat, die tijdens
het incident van Tsjang Ling Tse op 25
Maart gedood zijn, uitgeleverd aan een Ja
pansche delegatie, die de lijken nauwkeurig
heeft onderzocht. Nadat foto's waren ge
nomen van de wonden, ten behoeve van la
tere referentie, bracht de Japansche dele
gatie de lijken naar Hoentsjoen.
Nu deze lijken uitgeleverd zyn hebben
de autoriteiten naar verluidt beslist, dat 't
incident thans langs diplomatieken weg
kan worden geregeld.
WERKLOOZEN DOOR MIJNGAS
GEDOOD.
In een z.g. wilden schacht van de Duit-
sche mijn tusschen Dux en Kosten bij Tep-
litz Schoenau zijn drie werkloozen door uit
stroomend mijngas gedood.
Een aantal werkloozen had in de verlaten
mijn van de steenkoolmaatschappij Gottes-
Segen zonder de noodige voorzichtigheids
maatregelen een aanvang gemaakt het het
op eigen gelegenheid delven van steenkool.
Toen zich mijngas begon te vormen viel een
der werkloozen bewusteloos neer. Zijn ka
meraden poogden hem te redden, doch ook
deze twee mannen vielen buiten bewustzijn
op den grond. Het ongeluk werd eerst zoo
laat ontdekt, dat de reddingscolonne slechts
de lijken bergen kon. Tijdens de reddings
werkzaamheden werden nog vier mijnwer
kers door mijngas vergiftigd. Zij moesten
naar het ziekenhuis worden overgebracht.
Er doen geruchten de ronde, volgens wel
ke zich in den wilden schacht nog verschei
dene lijken van verongelukte werkelooze
mijnwerkers bevinden, die daar des nachts
hebben gewerkt. Een commissie van onder
zoek is ter plaatse aangekomen en heeft on
middellijk voortzetting van het bergings
werk gelast.
BRAND IN WAPENFABRIEK
„OERLIKON".
Gistermiddag is brand uitgebroken in de
wapenfabriek „Oerlikon" nabij Zurich. De
brandweer slaagde er in het vuur te isolee-
ren. Na een uur was de brand gebluscht.
Omtrent de oorzaak van dezen brand is
niets bekend.
IN DE BERGEN VERMIST.
Sedert 10 Maart is men zonder berichten
over de Noorsche expeditie, die, bestaande
uit vier personen, waaronder één vrouw, in
Januari vertrokken is naar Trondhjem. Men
vreest, dat zij in de bergen van Lapland
zijn omgekomen.