DE NIEUWE FRANSCME KOERS.
ROTTERDAM EN ANTWERPEN.
JUdÜMakeH
ALKMAARSCHE COURANT van DINSDAG 9 JUN11036
Nieuwe en oude moeilijkheden
De staking in de Antwerpsche haven komt
tegelijkertijd met een herziening der haven
tarieven te Rotterdam.
Zorg tijdig bruin te zijn!
DE DEVALUATIE IN BELG E.
De onrust in Palestina.
(Van onzen Parijschen correspondent).
Het wordt tyd dat er een eind komt
aan de periode van onzekerheid die we
hier beleven, sinds een maand geleden
de uitslag van de verkiezingen bekend
werd. Niet alleen omdat het noodig is
dat ten opzichte van de buitenlandsche
politiek Frankryk weer eens een ande
re houding gaat aannemen dan die van
afwachten en op de lange baan schui
ven, waartoe een overgangsministerie
gedoemd is, maar niet minder, omdat
tydens dit interregnum een toestand
van opwinding is ontstaan, die zoo
spoedig mogelijk gekalmeerd moet
worden.
De jaarlijksche optocht naar den Muur,
de muur van het kerkhof Père-Lachaise,
waar in 1871 de laatste aanhangers van de
Commune gefusilleerd zijn, en waar in het
laatst van Mei hun geestverwanten nog al
tijd roode kransen gaan ophangen, had
ditmaal een enorme menigte op de been
gebracht. Voor het eerst sinds de afschei
ding hielden socialisten en communisten
hun betooging weer samen, en vooral door
de overwinning bij de stembus was de
geestdrift onbeschrijfelijk groot. Van drie
uur in den middag tot ver over tienen 's
avonds duurde het indrukwekkende défilé,
waaraan door honderdduizenden deelge
nomen is, en „Internationale" en „Garmag-
nole" waren niet van de lucht. Den dag
daarop begonnen de stakingen in de me-
taalfabrieken in en om Parijs, waarbij de
nieuwe formule van het bezethouden der
werkplaatsen door de stakers gevolgd is.
De werkstaking.
Dat was een vreemde geschiedenis. Ter
wijl in het algemeen arbeiders net zijn ais
schooljongens, en de lokalen waar ze hun
werk verrichten zoo spoedig mogelijk voor
een aangenamer omgeving verwisselen,
hebben ze er ditmaal permanent hun kamp
opgeslagen. De deuren werden gesloten,
roode vlaggen uitgestoken, en niemand die
niet tot de vrienden hoorde mocht in of
uit. De vrouwen en in enkele „roode" ge
meenten zelfs het gemeentebestuur, zorg
den voor leeftocht en dekens om den nacht
door te brengen. Daarbinnen maakten de
arbeiders het zich zoo gemakkelijk moge
lijk, hoewel het comfort dat men zich in
'n werkplaats verschaffen kan, altijd maar
zeer betrekkelijk blijft, kortten zich den
tijd met slapen, lezen en sportieve spelle
tjes en gaven te kennen dat ze hun forten
niet zouden ontruimen voor de patroons in
hun eischen hadden toegestemd. In de groo-
te meerderheid der gevallen hebben ze hun
zin gekregen; een zeker aantal eischen zijn
ingewilligd, en over de rest, die neergelegd
moet worden in een collectief arbeids
contract, wordt op het oogenblik nog on
derhandeld.
Volgens de werklieden en hun bladen
heeft dit optreden niets revolutionnairs ge
had, omdat het uitsluitend inwilliging van
vak-eischen ten doel had, en er in het ge
heel geen politiek aohter stak. Maar die
redeneering gaat niet op, omdat het toch
in strijd is met de bestaande wetten zich
op te houden in gebouwen die aan ande
ren behooren daarover naar welgevallen te
beschikken.
Deze laatsten hadden ongetwijfeld het
recht gehad de bezetters met geweld te
doen verwijderen. Niemand heeft daar
over gedacht, omdat het zeker bloedver
gieten veroorzaakt zou hebben en de ge
volgen dan niet te overzien geweest zou
den zijn. Onder den invloed van de minis
ters van heden en morgen heeft men de
zaak met een zoet lijntje in orde gemaakt,
waarvan het gevolg was dat de patroons,
die zich niet gesteund gevoelden, vrijwel
in alles hebben moeten toegeven. Ze heb
ben zoodoende een voorproefje gekregen
van hetgeen hun onder het nieuwe régime
te wachten staat!
Overmoedigd geworden?
Er is in rechtsche kringen geïnsinueerd,
dat deze heele beweging met opzet op touw
gezet zou zijn door de communisten, op or
der van Moskou, en dat het doel ervan
was Léon Blum reeds dadelijk hun macht
te laten gevoelen, en hem zoodoende te
dwingen naar hun pijpen te dansen. Dit
lijkt ons echter niet waarschijnlijk. Al
nemen de communisten in het nieuwe mi
nisterie geen zitting, toch hebben ook zij
er geen belang bij dat deze eerste proef
neming van een Volksfrontregeering mis
lukt, hetgeen het geval zou zijn als een deel
der radicalen, verontrust door een revolu-
tionnair optreden waarmee zij het onmoge
lijk eens kunnen zijn, het Volksfront ver
lieten, en zich aansloten aan een centrum
combinatie. Veeleer moet men aannemen
dat de arbeiders, overmoedig geworden
door de politieke overwinning, op eigen
houtje reeds dadelijk alle voordeelen heb
ben willen binnenhalen, en zich niet langer
oan de raadgevingen van hun leiders, die
hun vroegen nog wat geduld te hebben,
hebben gestoord. Zooals het nu geloopen
is heeft het geval de taak van Blum, die
na altijd de vertegenwoordiger van één
bepaalde klasse geweest te zijn nu geen
onderscheid meer tusschen Franschen
Waken, nog aanzienlijk verzwaard. Hijzelf
heeft al in zijn toespraken doen uitkomen
dat de linksche partijen wel begrijpen moet
dat een mislukken van deze eerste proef
neming met een Volksfront-ministerie niet
aan hèn ten goede zou komen. Daar kon
wel eens een chaos door ontstaan, een toe
stand van onzekerheid, wellicht van bur
geroorlog, die integendeel juist bevorde-
lyk is voor het opkomen van een dictatuur,
doordat een sterke man dan de leiding
neemt. Daarom maant hij in aller belang
terecht tot geduld aan.
Nog andere problemen.
Buiten die politieke problemen
waarover binnenkort nog wel het noo-
dige te melden zal zijn, en die tot al
lerlei betoogingen op straat en in de
bioscopen aanleiding geven, zitten we
hier nog altijd met de moeilijkheden
die het groote-stads-leven uit zijn aard
medebrengt. Een van de voornaamste
blijft het vervoer.
Wanneer Haussmann er niet geweest was,
die in het oude Parijs zulke prachtig-
breede avenus heeft gehakt, zou de stad
al een jaar of tien geleden dichtgezeten
hebben, zóó heeft het verkeer zich er ont
wikkeld. Maar zelfs nu gaat het op den
duur niet meer, en vele knappe koppen
peinzen op middelen tot verbetering.
Op het stuk van regeling van het ver
keer zijn we al heel ver, en het ziet er
niet naar uit of daaraan nog veel te verbe
teren zou zijn. De signaalinrichting is per
fect. Tal van straten in het centrum mo
gen maar in één richting bereden worden,
hetgeen de opstoppingen minder talrijk
maakt. De trams zijn nagenoeg geheel af
geschaft en vervangen door bussen, die
het verkeer veel minder belemmeren. Het
net van de „Metropolitain", onze Parijsche
ondergrondsche spoorweg, wordt steeds
uitgebreid, en nu ook doorgetrokken tot
eindpunten buiten Parijs, waardoor het
overdadige „banlieue"-verkeer der spoor-
Want een blanke huid wordt rood en pijnlijk
door de zon. Gebruik daarom tijdig AMILDA-
zonnebruincrême, die Uw huid beschermt
tegen vervellen en zonnebrand en U tevens
snel mooi bruint, óók bij weinig of geen zon.
Flacon 90 ct. Tube 60 ct. Doos 50 en 25 ct.
wegen en de daarmee samenhangende over
matige drukte in en om de groote sta
tions van 's morgens komende en 's avonds
gaande forenzen ietwat beteugeld wordt.
Sinds de tunnel, dien men bij de Porte
Dauphine dwars onder den voornaamsten
toegangsweg tot het Bois de Boulogne ge
graven heeft voor het dwarsverkeer der
auto's, zoo goed voldaan heeft, is men zulke
tunnels nog op drie andere drukke stads-
uitgangen gaan aanleggen, hetgeen als ze
klaar zijn ook daar veel verbetering zal
geven. Als de overheid nu ook nog wat
strenger optrad tegen de vrachtjes azen
de, heel langzaam rondrijdende taxi's, die
vooral in het centrum buitengewoon hin
derlijk zijn, zou het nog beter gaan. Maar
de taxi's zijn veel te talrijk geworden sinds
het vreemdelingenbezoek zoo verminderd
is, de chauffeurs hebben veel moeite aan
den kost te komen en vooral bij den tegen-
woordigen koers is niet te verwachten dat
men hun al te hardhandig zou gaan ver
hinderen hun kostje nog zoo'n beetje op te
scharrelen.
Het parkeervraagstuk.
De grootste moeilijkheid zit hem eigen
lijk in het stationneeren. In het midden
gedeelte van de stad, in de omgeving van
de Opéra, waar de richtingen Noord-Zuid
en Oost-West elkander kruisen, staan heel
den dag de toch al te nauwe straten vol
met wachtende auto's, en ook al mogen ze
maar aan één kant staan, dat geeft toch
veel stagnatie. Het stationneeren geheel
verbieden gaat ook niet aan daarvoor
zijn er te veel autorijders, die hun auto
noodig hebben voor hun zaken, en ook moe
ten de bestelauto's voor de winkels en ma
gazijnen kunnen komen. Men zal er daar
om op den duur wel toe moeten komen
ondegrondsche parkeerterreinen aan te
leggen, in voldoende hoeveelheid. Maar
als men bedenkt wat dat kost, en hoe dik
Parijs, dat dit jaar zijn belastingen alweer
heeft moeten verhoogen, in de schuld zit,
is het niet duidelijk hoe dat bekostigd zou
moeten worden.
Diezelfde moeilijkheid van parkeeren
doet zich voor langs den prachtigen triomf-
baan van de Place de la Concorde naar de
Etoile, de Champs Elysées. Zooals men
weet, heeft het verkeer zich meer en meer
daarheen verplaatst; er zijn tal van auto
winkels, clubs en zelfs dagbladbureaux ge
komen, zonder te spreken van de gebou
wen waar honderden kantoren gevestigd
zijn, en van de modehuizen en restaurants.
Gevolg is, dat het er van 's morgens vroeg
af langs de beide trottoirs al geheel vol
staat met wachtende auto's, en dat wie er
zijn moet tijdenlang zoeken moet in een
van de zijstraten eer hij een plaatsje ge
vonden heeft waar hij zijn wagen een
oogenblik kan laten staan.
Om daarin verbetering te brengen zijn
er allerlei plannen opgemaakt. Sommige
beoogen in de breede trottoirs insnijdingen
te maken, waar de auto's met den achter
kant naar de huizen kunnen staan, het
geen veel meer ruimte zou geven. Andere
willen een deel van het trottoir opofferen
en tot parkeerterrein maken. Maar dat al
les heeft weer veel inconveniente, waar
van het geringste niet is dat het den aan
blik van de schitterende avenue bederven
zou. Zoo blijft het zoeken en tasten, en de
goede oplossing is nog altijd niet gevon
den- J
Het meest afdoende voorstel is dezer da
gen door een socialistisch blad gedaan, dat
het centrum van de stad gewoonweg voor
de particuliere auto's verbieden wil. Het
is heelemaal niet noodig, dat menschen in
eigen auto's daar rondrijden, das de rede
neering. Men moet hier de straat vrijlaten
voor de openbare vervoermiddelen. Het
gevolg zal zijn dat dan ook de taxi s wat
meer te doen krijgen, en zoo zijn de kame
raden-chauffeurs dan ook weer geholpen.
Het middel is misschien afdoend, maar
gaat wat heel ver, en zou vele dupeeren
die in het geheel niet tot de klasse der ka
pitalisten gerekend kunnen worden. Het
zou zeker een waren opstand verwekken,
en men mag dan ook verwachten, dat zelfs
de nieuwe regeering zóó ver niet durven
gaan.
(Van onzen R.-redacteur.)
Twee groote wereldhavens liggen aan de
Westkust van Europa in elkaar's nabijheid,
twee zware concurrenten: Rotterdam en
Antwerpen. Het heeft geen zin dit te ver-
heelen, nu landen als België en Nederland
eerder dienen te zoeken naar de dingen, die
elkaar binden, dan die de twee landen van
elkaar scheiden. Concurrenten kunnen im
mers ook goede collega's zijn! De omstan
digheden voor beide havens zyn evenwel
zeer verschillend. Antwerpen wordt ge
steund door de Belgische regeering en de
Fransche politiek, Rotterdam staat nog vrij
wel alleen en heeft daarbij nog in grootere
mate te strijden met de concurrentie van
Hamburg, waarbij nog komt de binnenland-
sche concurrentie met Amsterdam. Deze
laatste is evenwel kleiner, omdat de aard
van deze beide Nederlandsche havens zoo
verschillend is.
Beide havens doen de laatste dagen op
bijzondere wijze van zich spreken. Antwer
pen gaat gebukt onder een groote staking,
die de werkkracht van deze haven heeft
verlamd en aan de haven reeds een onnoe
melijke schade heeft berokkend. Rotterdam
gaat, in overleg met de regeering, de tarie
ven verlagen, om aldus den tot nu toe wel
zeer ongelijken strijd beter te kunnen vol
houden.
Bestaat er tusschen beide gebeurtenissen
verband? Ongetwijfeld, al zal men dit ver
band niet moeten zoeken in den zin als de
Antwerpsche wethouder mr. Baelde, dat in
een interview heeft gedaan, door te be
weren, dat de Antwerpsche havenstaking
was uitgebroken onder invloed van de Ne
derlandsche arbeidersorganisaties! De heer
Baelde kwam langs de volgende redenee
ring tot zijn zonderlinge conclusie: De
Nederlandsche regeering eischt van de ar
beiders een loonkorting van ongeveer 28
de Antwerpsche stakers eischen een opslag
van ongeveer eenzelfde percentage. Nu zou
den dus de Nederlandsche arbeiders hun
Belgische collega's hebben opgestookt, om
een reden weg te nemen, die in Nederland
voor loonsverlaging wordt aangevoerd, n.1.
het belangrijke verschil in loonen tusschen
de werkers aan deze en aan gene zijde van
de grens.
Er is verband.
Het betoog van den Antwerpschen wet
houder is van Belgische zijde gelukkig niet
onweersproken gebleven en men kan wel
zeggen, dat het nergens weerklank heeft ge
vonden. Het verband tusschen belde ge
beurtenissen dient echter in een andere
richting te worden gezocht, die voor de
Belgische heeren minder prettig is dan het
aan anderen de schuld geven, zooals de
heer Baelde heeft gedaan.
De devaluatie van de Belgische munt be-
heerscht de politiek zoowel in de Antwerp
sche als in de Rotterdamsche haven. De
Belgische arbeiders hebben daardoor een
bedenkelijke loonsverlaging ondergaan, die
zich pas op den duur heeft gedemonstreerd.
Aan den anderen kant is de concurrentie-
mogelijkheid voor Rotterdam door dezen
maatregel nog verder gedaald, zoodat in
alle opzichten de aanpassing aan een lager
prijspeil nog meer urgent werd.
Over de gevolgen der devaluatie In Bel
gië heeft onze Brusselsche correspondent
reeds herhaalde malen geschreven. Zoo
langzamerhand is het wel ieder duidelijk
geworden, dat deze manoeuvre hoofdzake
lijk is ten goede gekomen aan enkele ban
ken en aan de groote industrie, en dat de
kleine spaarders zoowel als de arbeiders er
het slachtoffer van zijn geworden. Deze
laatsten zagen er weliswaar in den beginne
de werkgelegenheid door vermeerderen,
doch de kosten voor levensonderhoud die in
geen enkel land geheel onafhankelijk van
het wereldprijspeil gehouden kunnen wor
den, gingen erdoor omhoog en het duurdere
leven maakte het moeilijker om van hetzelf
de, in franken uitgedrukte, inkomen rond te
komen.
Het basisloon voor de Antwersche haven
arbeiders is ongeveer 50 franken per dag,
hetgeen juist de helft is van dat in Rotter
dam. Het leven in België is weliswaar
goedkooper, doch niet in dezelfde mate als
door dit verschil wordt aangegeven. Om
daarin verandering te brengen hebben de
Antwerpsche arbeiders nu het werk neerge
legd. Zij eischen een loonsverhooging van
ongeveer 28 niet omdat in Rotterdam
een loonsverlaging voor de arbeiders zou
dreigen, doch omdat zij zelf anders niet
tegen het duurdere leven zijn opgewassen.
In hoeverre politieke oorzaken aan deze
staking ten grondslag liggen, evenals in
Frankrijk, waar na de verkiezingen de
socialistische partijen als de grootste uit de
bus kwamen, met het gevolg dat de arbei
ders dadelijk poogden door te drijven, wat
zij van een door socialisten geleide regee
ring hoopten te ontvangen, laten we hier in
het midden. Deze kwestie staat trouwens
alleen in verband met het tijdstip van het
uitbreken der staking, niet met de oorzaken
ervan.
Schade beiderzijds.
De staking heeft voor de Antwerpsche
haven groote schade .ten gevolge. Lange
reeksen van schepen worden er genoemd,
die elders hun lading gaan lossen, en tel-
kendage worden daar weer nieuwe namen
aan toegevoegd. In plaats van de 2 millioen
franken, die anders gemideld per dag aan
havengeld en andere kosten in de gemeen
tekas worden gestort, zijn het er nu nog
maar 100.000. En het volksinkomen vermin
dert eveneens, hetgeen de middenstand
reeds merkt. Daarentegen heeft Rotterdam
door de Belgische devaluatie nu al ruim
een jaar groote schade geleden.
De schade, die Rotterdam door de deva
luatie van de Belga heeft geleden, heeft in
den loop der tijden steeds grooter afmetin
gen aangenomen. Weliswaar ging het goe
derenverkeer te Rotterdam in 1935 met 3
vooruit, doch te Antwerpen met 10 Spe
ciaal het stukgoederenverkeer werd naar de
laatst genoemde haven verlegd: tegenover
een niet onbelangrijke stijging aldaar, staat
te Rotterdam een vrij sterke daling. Zelfs de
Nederlandsch in- en uitvoer beweegt zich
in toenemende mate via de Belgische haven.
Dat de toestand voor Rotterdam niet
nog ongunstiger is, vindt zijn oorzaak in tij
delijke bijzondere omstandigheden, zooals
een toegenomen kolenuitvoer naar Italië en
een stijging van het ertsvervoer naar de
voor de bewapening werkende Westduit-
sche metaalindustrie. Voor deze categorieën
was de stijging in Antwerpen evenwel nog
veel grooter. In het algemeen komt de toe
neming van het havenverkeer te Rotter
dam voor rekening van het massagoed; de
stukgoederen, waarvan de verwerking aan
veel meer handen arbeid geeft, zijn met on
rustbarende cijfers achteruit gegaan.
Kostenverlaging.
Rotterdam kan eenvoudig niet concurree-
ren met Antwerpen, omdat de kosten er te
hoog zijn naar verhouding. Niet alleen de
loonen (met inbegrip van sociale lasten
kost een arbeider te Rotterdam aan zyn
werkgever 5,68 per dag en in Antwerpen
2,68), maar ook de haven- en kadegelden
zyn er veel hooger.
Nu is eindelijk, nadat er al meer dan een
jaar om gevraagd is, een voorstel van B. en
W. van Rotterdam gekomen om de prijzen
in de haven op alle linies te verlagen. Aan
de totstandkoming van dit voorstel zijn
lange onderhandelingen met de regeering
vooraf gegaan. Deze laatste heeft toegezegd
te zullen bijdragen in de schade, veroor
zaakt door de aanvankelijke derving van
inkomsten voor de gemeente.
Reeds eerder waren door het rijk de
loodsgelden verlaagd, zoodat op dit punt al
thans sedert eenigen tijd gelijkheid tusschen
de twee havens bestaat. De plannen der
regeering reiken echter nog verder. Zij wil
ook de loonen der havenarbeiders omlaag
hebben, omdat zijn meent, dat zonder zulk
een verlaging Rotterdam nog steeds ten
achter zou blijven staan. Over deze aange
legenheid is nog geen beslissing gevallen,
maar het schijnt, dat de regeering voet bij
stuk wil houden.
Arabieren gaan in Egypte collecteeren.
Een delegatie van Palestijnsche Arabieren
is in Egypte aangekomen teneinde te collec
teeren ten gunste van de Arabische bewe
ging in Palestina.
De delegatie heeft een oproep aan het
Egyptische volk uitgevaardigd, waarin ge
wezen wordt op de door de joodsche immi
gratie, die begunstigd wordt door de man-
daat-mogendheid, dreigende gevaren en
waarin het Egyptische volk wordt uitgenoo-
digd, de Palestijnsche broeders te hulp te
komen, wier vreedzame beweging van
Legitiem protest veranderd is in een revol
te, tengevolge van de bloedige Engelsche
onderdrukking.
Britsche troepen uit hinderlaag
beschoten.
Gisteravond zy'detachementen Britsche
politietroepen uit een hinderlaag beschoten.
Op hun kampen bij Hebron, Jenin en Na
bloes werd geschoten, doch niemand werd
getroffen. De manschappen beantwoordden
het vuur. In den afgeloopen nacht zijn vijf
bommen geworpen in de tuinen van de
meisjesschool te Gaza.
Anti-joodsche organisatie.
Door een gister te Akkro in beslag geno
men pamflet is het bestaan onthuld van een
Arabische organisatie op anti-joodschen
grondslag.
In de schotschriften werd de bevolking
opgewekt de belasting niet te betalen, om
dat de activiteit der regeering „gericht is
op het welzijn der joden".
Een bom geworpen op de markt.
24 gewonden.
De aanslagen duren voort en de animo
siteit der Arabieren tegen de joden neemt
nog niets af. In het oude deel van Jeruzalem
is een bom geworpen midden op een markt,
waardoor 24 personen meerendeels Arabi
sche boeren, die hun producten stonden te
verkoopen, werden gewond, waarvan 8 ern
stig. Te Haifa is een bataljon Britsche troe
pen aangekomen.
NIEUWE BEPALINGEN IN ITALIË.
Betreffende in- en uitvoer van
geld.
Reizigers naar Italië of naar Italiaansche
koloniën of bezittingen mogen per persoon
300 lire in bankpapier en 50 lire in metaal
geld zonder eenige formaliteit invoeren,
kinderen beneden 4 jaar uitgezonderd.
Bankbiljetten van iedere coupure, die
zich buiten Italië bevinden en waarvoor het
voorgeschreven legimitatiebewijs (geel
recu) niet voorhanden is, kunnen voor 30
Juni 1936 per post naar Italië worden opge
stuurd naar een filiaal van de Banca d'Italia
of naar een der banken, die van genoemde
bank correspondent is.
Voor den rechthebbende wordt dan een
speciale rekening geopend, waarvan het te
goed besteed kan worden in Italië voor on
roerende goederen, aandeelen, waren en
diensten, met goedkeuring van de overheid.
Genoemde bankbiljetten kunnen ook door
bemiddeling der Italiaansche consulaten
worden verzonden, op kosten en risico der
belanghebbenden.
In verband met het bovenstaande wordt
vanaf 10 Juni 1936 de afgifte der gele recu's
afgeschaft.
4
Buitenlandsch geld mag zonder eenige
beperking in Italië worden ingevoerd. Het
is echter aan te bevelen het bedrag op zijn
pas te laten aanteekenen, teneinde het even»
tueel restant weder te kunnen uitvoeren.
Reis-creditbrieven in lires uitgeschreven
mogen vry worden ingevoerd, mits vol
doende aan de desbetreffende voorschrif
ten. Uitvoer van Italiaansch geld.
Uit Italië gaande mag men 300 lire in
bankpapier en 5 Olire in metaal geld mee
nemen. Uitgesloten hiervan zyn kinderen
beneden 4 jaar.
Eigenaars van toeristen credietbrieven
mogen 50 lire in metaal geld doch geen
bankbiljetten uitvoeren
bovengenoemde bepalingen zyn geen be
perking voor het toeristenverkeer uit Italië
naar andere landen aangezien diegenen, die
vanuit Italië een toeristenreis willen onder
nemen ieder gewenscht bedrag aan devie
zen voor dit doel kunnen verkrijgen.
DE RESTAURATIE IN OOSTENRIJK.
De „Daily Herald" publiceert een bericht
uit Weenen, volgens hetwelk aartshertog
Otto van Habsburg een schrijven heeft ge
zonden aan het Tiroolsche dorpje Munster,
dat den troonpretendent kortgeleden tot
eereburger heeft benoemd. In dit- schrijven
zegt aartshertog Otto:
„Het is hoog tyd voor een beslissende
actie. Ik ben gereed op e'k uur naar huis
terug te keeren en Oostenrijk zyn oude een
heid, zijn oude kracht en zijn oude wel
vaart weer te geven.
Ik alleen vertegenwoordig het legitimis-
tische beginsel, vastgelegd door God, boven
alle worstelingen en boven allen wedijver.
Tengevolge van het ontbreken van een
hoogste macht is er een voortdurende strijd
om de macht in den staat.
De concentratie van alle krachten is
noodig. Ik zou dit tot stand kunnen brengen
met de hulp van god, want ik ontleed mijn
titel aan geen enkelen groep".
ZWARE STORM BOVEN MOSKOU.
Boven Moskou heeft zich een zware
storm ontketend, waardoor talrijke straten
werden overstroomd en het auto- en tram
verkeer gestremd werd. De materieel®
schade is aanzienlijk.
DE GEVOLGEN VAN REGEN EN KOUDE.
220 schapen omgekomen.
Tengevolge van de aanhoudende regen
buien en de ongewoon hevige koude van de
vorige week, zyn op de Lech-vlakte 220
schapen, deel uitmakende van een ongeveer
1000 schapen tellende kudde, welke pas ge
schoren was, omgekomen.
IS EEN COMMUNISTEN-VERGADE
RING MET MUZIEK EEN OPENBARE
VERMAKELIJKHEID?
Behandeling voor den Hoog en
Raad.
C. J. van der M., te Haarlem heeft zich
te verantwoorden gehad ter zake overtre
ding van art. 78 der algemeene politie
verordening van Haarlem, namelijk het
op den openbaren weg verkoopen van
plaatsbewijzen, voor een openbare ver
makelijkheid, in casu, een vergadering
van communisten, waarin muziek zou
worden gemaakt en de heer L. de Visser
als spreker zou optreden.
De Haarlemsche Kantonrechter oor
deelde, dat een bijeenkomst, waar muziek
wordt gemaakt en het woord wordt ge
voerd door een spreker, hetwelk het be
langrijkste van den avond uitmaakt, geen
publieke vermakelijkheid is en sprak den
verdachte vrij.
De ambtenaar van het O. M., hierin
ziende een bedekt ontslag van rechtsver
volging, kwam tegen de uitspraak m
cassatie.
De advocaat-generaal bij den Hoogen
Raad, mr. van Lier, nam heden in deze
zaak conclusie. Hij zeide het oordeel van
den Kantonrechter juist te achten. Een
dergelijke vergadering heeft niet de
strekking te dienen tot vermaak en ook
volgens het spraakgebruik valt een der
gelijke term niet onder het begrip: „open
bare vermakelijkheid". Mr. van Lier oor
deelde, dat het cassatiemiddel steunt op
een onjuiste lezing van het betreffende
artikel der algemeene politieverordening
en concludeerde tot niet-ontvankelijh-
verklaring.
De Hooge Raad zal arrest wijzen op
29 Juni.
REIZIGER BOEKTE ORDERS VOOR
ZICHZELF.
De bloembollenhandelaar Th. Kaptein te
Sassenheim had by de Haagsche rechtbank
een vordering ingesteld tegen zyn vroege-
ren reiziger H. W. van W. tot betaling van
een schadevergoeding van 15000 op grond,
dat van W., als bloembollenreiziger in zijn
dienst, in strijd met de tusschen beiden be
staande overeenkomst in begin 1930 in
Amerika orders heeft geboekt op eigen
naam of op naam van anderen te zijnen be
hoeve, en orders op naam van den eischer
niet aan dezen ter hand heeft gesteld.
De rechtbank verklaarde deze hande
lingen onrechtmatig en wees de vordering
tot een bedrag van 6000 toe.
In hooger beroep heeft het Haagsche ge
rechtshof heden dit vonnis bevestigd, doch
het bedrag ter betalen schadevergoeding
nader bepaald op 5000.
DE AANSLAG TE DEN BOSCH.
Dader tot een jaar gevangenisstraf
veroordeeld.
Het gerechtshof te 's-Hertogenbosch wees
heden in hooger beroep arrest tegen den
constructie-arbeider J. W. C. uit Nijmegen,
die door de rechtbank te 's-Hertogenbosch
veroordeeld was tot één jaar en zes maan
den gevangenisstraf wegens een revolver
aanslag gepleegd op zyn vrouw en een ze
keren J. Vos op 14 September 1935 te 's-
Hertogenbosch. Het hof veroordeelde hem
tot één jaar gevangenisstraf, de eisch wa3
vier jaar.
