ZIJN STIJVE NEK
IN 8 UUR GENEZEN
KLOOSTERBALSEN
ËT HELSCH
COMPLOT
DOOR KLOOSTERBALSEN
SmiMetan
JUcfU&zaken
Kantongerecht te Alkmaar.
Jtcouuidaal Tlieuius
BERGEN
BEVERWIJK
WIERINGERMEER
Een stijve nek behoeft Ge
dus niet langer te hebben
Geen goud zoo goed"
WIERINGEN
HEERHUGOWAARD
gen. Dunikovski moest vertrekken. Hy
ging met zijn gezin naar Keulen en van daar
naar Zurich. Toen had men hem drie dagen
toegestaan om terug te komen, voor proef
nemingen. Hij weigerde; het succes van een
dergelijke onderneming kon men niet laten
afhangen van een. dergelijke beperking.
Toen vertrok het gezin van den Poolschen
ingenieur naar San Remo, van waar hij
kwam, terwyl te Brussel verder werd ge
tracht een regeling en een oplossing te vin
den. Een oude vriend van de familie Du
nikovski, een Belgische ingenieur, die
jaren lang in Polen doorbracht, deed stap
pen. Hij verkreeg dat Dunikovski een
maand zou mogen terugkomen, op voor
waarde dat zijn proefnemingen een weten
schappelijk karakter zouden dragen en dat
zij dus zouden plaats hebben onder toezicht
van 'n geleerde. De vriend van Dunikovski
wist te verkrijgen dat drie geleerden prof.
Homes, dr. Maurice en prof. Stahel, deze
laatste assistent van prof. Piccard, de proef
nemingen zouden volgen. Kort daarop te
lefoneerde prof. Piccard dat hij gaarne
zelf de demonstratie zou bijwonen en hij
voegde er bij dat de zaak hem buitenge
woon interesseerde, want dat hij zelf reeds
veel opzoekingen had gedaan in de rich
ting welke door Dunikovski was gevolgd,
en over het probleem dus dat Dunikovski
zegt door hem te zijn opgelost. De vrien
den van Dunikovski waren opgetogen. In
dien de autoriteit van Piccard kon worden
verkregen kon zulks slechts voordeelig zijn.
Piccard schreef een brief en deze werd
overgemaakt aan den minister van justitie,
toen nog mr. Soudon, als bewijs van de wij
ze waarop de proefnemingen zouden ge
beuren.
Doch het ministerie was nog geen twee
dagen in het bezit van deze brief, of prof.
Piccard liet weten dat hij van opvatting
was veranderd, dat hij de proefnemingen
niet kon bijwonen. Hij was blijkbaar be
werkt geworden, of liever hij had raad ge
kregen van personen die te goeder trouw in
Dinikovski een bedrieger zien, of die zijn
eventueel succes niet gaarne zouden zien.
Men moest er wel genoegen mee nemen en
prof. Piccard werd vervangen. Doch toen
Dunikovski te San Remo hiervan hoorde
weigerde hij nog te komen. Hij meende dat
de atmosfeer in België voor hem niet gun
stig is, dat hij niet rustig zou kunnen wer
ken, voortdurend onder verdenking en be
waking zou staan, en dat hij niet als een
verdachte wou worden behandeld, maar als
iemand die te goeder trouw is. De personen
van het syndicaat moesten dit standpunt
eerbiedigen en alhoewel reeds heel wat dui
zenden frank waren uitgegeven om de fa
briek te Vilvoorde te monteeren werd be
sloten dat België, als land van exploitatie
voor het procédé zou worden opgegeven.
Er werden besprekingen gevoerd met En
geland. Maar intusschen begaf de advocaat
van Dunikovski, J. Ch. Legrand, uit Parijs,
zich naar Rome, om er den vlieger bij te
staan die met een vliegtuig uit Parijs was
opgestegen naar Abessinië, maar verplicht
was geweest in Italië te landen. Hij had een
onderhoud met Mussolini en sprak hem te
vens over het geval van Dunikovski en over
het vertrouwen dat hij en al de leden van
het syndicaat in zijn procédé stellen. Mus
solini was geboeid, interesseerde zich en gaf
te kennen dat Dunikovski indien zijn
industrieele proefnemingen in Italië zouden
geschieden, hij rekenen mocht op zijn steun
en zijn bescherming. Met deze boodschap,
die nadien door een schrijven van den
Italiaanschen heerscher werd bevestigd, ging
de advocaat terug naar Parijs. Toen stond
het besluit vast. Dunikovski zou naar
Italië zijn proefnemingen gaan houden, nl.
te San Remo. Men had daar vroeger ook wel
aan gedacht doch het syndicaat had zekere
bezwaren, in verband met de verrassingen
die elke dictatuur kan opleveren en ook
omdat San Remo een heel eind ligt van de
steden waar de meeste geldschieters zich
ophouden. Nu moest men over deze bezwa
ren heenstappen.
Wij vernamen deze bijzonderheden van
personen die tot het syndicaat behooren en
die volle vertrouwen blijven hebben in het
procédé, ondanks alle moeilijkheden. Wij
hadden ook een onderhoud met een hunner
die zoo pas uit San Remo terugkwam en
die ons verzekerde dat het stadium van de
officieele belangstelling in Italië reeds een
vasten vorm heeft aangenomen. De Italiaan-
sche regeering heeft namelijk prof. Gio-
vanni, hoogleeraar in de scheikunde te Mi
laan, opgedragen met het laboratoriumtoe-
Vrij naar het Engelsch
door ANN1E S. SWAN.
17)
Dr. Guthrie had Christina uit een van de
nauwe sloppen in de buurt van de Pleasan-
ce weggehaald. In Rankeillourstraat, daar
vlak bij, had dr. Gardiner op de parterre
verdieping een zitkamer gehuurd, die hij
als spreekkamer gebruikte voor het geval
er zich nag patiënten voordeden. Af en toe
waren het er heel wat, maar rijk werd hij
er niet door, want tenzij de menschen hem
onmiddellijk betaalden, kreeg hij zijn geld
meestal niet. De arme menschen mochten
hem echter graag en de getrouwde vrou
wen van de Pleasance zeiden, dat hij heel
handig was met de dingen, waar zij zich
het meest voor interesseerden. Dat hij zel
den nuchter was, kon hun niet veel sche
len; dat was een toestand, dien ze van hun
eigen mannen maar al te goed gewend wa
ren. Gewoonte kan zelfs aan gevaar zijn
verschrikkingen ontnemen.
Christina nu, was, gedurende de periode
van haar leven in de sloppen, met het uiter
lijk van dr. Gardiner bekend geraakt. Zijn
verschijning was te opvallend om gauw
vergeten te worden. Ze liet echter niet mer
ken, dat zij hem herkend had en liep door
naar boven om aan haar werk te gaan,
terwijl ze deze toevallige samenloop van
stel van Dunikovski proefnemingen te doen.
Hy is daartoe reeds overgegaan, naar „Le
Journal", uit Parijs, meldde. Wij hebben
deze proefnemingen, met het laboratorium
toestel reeds beschreven, toen Dunikovski
ons een nacht had bezig gehouden met zijn
verhalen, en ons eveneens met een demon
stratie wou overtuigen.
Dit kan nog tot geen definitieve besluiten
leiden. In elk geval is de fabrieksinstallatie
te Brussel-Vilvoorde gedemonteerd en is
alles gereed om naar San Remo te worden
verzonden. Het is te verwachten dat daar
dus het probleem Dunikovski een oplossing
zal krijgen, terwijl de wetenschappelijke
wereld wellicht ook zal weten wat het pro
cédé beteekent en of het werkelijke weten
schappelijke waarde heeft, of Dunikovski,
en vooral zijn vader waarlijk als baanbre
kers van de wetenschap kunnen worden be
schouwd. In elk geval is Mussolini's be
langstelling een kenschetsend feit, dat ver
melding verdient. Waar in Frankrijk wel
belangstelling bestond, die volgens Duni
kovski in vijandigheid ontaardde, toen men
de overtuiging had dat het procédé inder
daad waarde had, waar in België om re
denen die blijkbaar niemand kan doorgron
den, maar waarvoor Dunikovski wel een
verklaring heeft, de operaties onmogelijk
worden gemaakt, is Italië van Mussolini
niet bang zich voor het aanschijn van de
wereld belachelijk te maken, door met Du
nikovski officieel in contact te komen. De
toekomst zal nu verder leeren.
(Zitting van 26 Juni 1936.)
Het parkeersverbod in Bergen.
De ambtenaresse der P.T.T. mej. M. K. te
Wieringerwaard was op 10 Juni te Bergen
geverbaliseerd, omdat zij haar auto bij het
station te Bergen aan Zee had geparkeerd.
Als vreemdelinge had mej. K. niets van een
dergelijk algemeen geldend verbod voor de
gemeente Bergen geweten en was uitslui
tend op de borden tewerk gegaan.
Eischen 3 of 3 dagen. Uitspraak 2 of
2 dagen.
Een tweede slachtoffer van het Bergen-
sche verkeersverbod was de vertegenwoor
diger J. M. uit Amsterdam, die zijn auto op
het Julianaplein te Bergen aan Zee had ge
parkeerd. De verdachte had een bezoek
willen brengen aan de bloemententoonstel
ling in het Parnassiapark, doch was door de
hooge parkeergelden op het officieele par
keerterrein, die 0.25 ets. bedragen, afge
schrikt en had zelf een plaatsje opgezocht
op een punt waar geen parkeerborden ston
den.
Later was verdachte door den gemeente
veldwachter op zijn fout attent gemaakt,
doch deze had het bij een welwillende waar
schuwing gelaten. Toen verdachte evenwel
wat verder op gestopt had, was hij door de
rijksveldwachter, die te Bergen aan Zee
gestationneerd is, ingehaald en geverbali
seerd.
Eisch 2 of 2 dagen. Uitspraak 1 of
1 dag.
Vrachtauto aangereden.
De niet-verschenen J. v Br. had op den
Hargendijk onder Heerhugowaard achter
den vrachtwagen bestuurd door den chauf
feur W. Engel uit Oudkarspel gereden en
was, toen deze op een bepaald moment
stopte, tegen den vrachtwagen opgereden
De chauffeur van den vrachtwagen W.
Engel had willen stoppen om even iets met
een uit tegenovergestelde richting naderen
den collega te bespreken. Hij had sterk af
geremd en zijn tegenligger beduid te stop
pen. Deze had dit evenwel niet begrepen
en was doorgereden, waarna ook getuige
weer verder had willen rijden. Op dat mo
ment was hij evenwel door den achter hem
rijdenden wagen aangereden.
Eisch 2 5of 25 dagen. Uitspraak 15 of
10 dagen.
Gehengeld zonder vergunning.
H. V. uit Amsterdam had op 20 Juni in
den Eilandspolder te Graft met een drietal
andere personen zitten hengelen. Desge
vraagd had verdachten geen vischvergunning
kunnen overleggen en was derhalve door
rijksveldwachter Smit geverbaliseerd. Bo
vendien had de verdachte geen gevolg ge
geven aan de sommatie zijn hengel af te
geven.
Eisch 6 of 6 dagen. Uitspraak 4 of
4 dagen.
omstandigheden in haar geest bewaarde om
er later nog eens over na te denken en er
misschien een verklaring voor te vinden.
Daar ze verscheidene kleine dingen in de
ziekenkamer te verrichten had, was ze in
de gelegenheid op te merken, dat miss
Alice er meer opgelucht uitzag. De gespan
nen uitdrukking was van haar gelaat ver
dwenen en ze zag er, over het geheel ge
nomen, gelukkiger uit.
„Wat heeft de professor gezegd?" vroeg
ze op zachten toon, toen miss Alice haar
vriendelijk aankeek.
„Niet veel, Christina. Ik vond hem heet
aardig, maar hij heeft me geen hoop kun
nen geven. Hij denkt er precies zoo over
als dr. Ruthven".
„Hm!" liet Christina zich ontvallen.
Miss Alice had haar dikwijls berispt, als
ze met dit eenlettergrepige woord antwoord
gaf en zelfs nu vergat ze niet vriendelijk
een waarschuwenden vinger in de hoogte
te houden. Christina glimlachte flauwtjes.
„Nèemt u me niet kwalijk, miss Alice",
zei ze, terwijl zij zich bukte om den haard
aan te vegen. „U gaat nu naar bed, niet?
Ik heb een vuurtje in uw slaapkamer aan
gemaakt en een blaadje met de theeboel
klaargezet, voor het geval u niet kon sla
pen"
De tranen schoten Alice in de oojjen, bij
dit blijk van trouwe en vriendelijke zorg
zaamheid. In dat groote en vijandige huis
had ze tenminste een ware vriendin, die,
hoewel ze door de rest van de huishouding
veracht en verstooten werd, volkomen te
vertrouwen was.
„Jen bent een best kind, Christina", zei
ze en de welgemeende lof deed Christina's
oogen schitteren. Even daarna kwam de
Een eendenruzietje.
De tuinder P. H. te Koedijk hield er een
aantal eenden op na en had 's avonds altijd
de gewoonte zijn eendjes op het droge te
halen. Hij bleek in dit streven echter niet
altijd even goed te slagen want op een goe
den keer waren er een paar eenden op
eigen houtje vandoor gegaan en deze hadden
het land van buurman P. Kleef min of meer
onveilig gemaakt.
Aangezien een en ander zooals de getuige
P. Kleef aanvoerde, nogal eens vaker was
voorgekomen, had Kleef de kwestie bij de
politie aangegeven.
Eisch 6 of 6 dagen. Uitspraak 3 of 3
dagen.
Zijn zoon zonder rijbewijs doen
rijden.
De 17-jarige J. B. Jr. had op 5 Mei met
de vrachtauto van zijn vader onder Hoog
woud een wielrijder aangereden. De ver
dachte die natuurlijk nog geen rijbewijs had
was door zijn vader gedwongen geweest met
de auto te rijden, weshalve deze laatste, J.
B. Sr., die niet verschenen was, zich had te
verantwoorden.
De aangeredene W. Stuiver, had met een
kennis op een betrekkelijk smallen weg ge
reden en reed aan den linkerkant van het
zich in het midden bevindende paardenpad.
Toen de auto bestuurd door J. B. Jr. hen
achterop kwam, had getuige geen gelegen
heid meer gekregen zich tijdig naar de rech
terzijde van den weg te begeven. Eisch 20
boete of 20 dagen. Uitspraak 15 boete of
10 dagen.
Niet op zijn lammeren gepast.
De kuikenfokker J. J. de W. uit Bergen
had er behalve zijn kuikens ook nog een
paar lammeren op na gehouden. Op 16 Mei
waren enkelen hiervan door de omheining
van zijn land heengedrongen en terecht ge
komen op het aangrenzende bouwland van
den timmerman J. Briefjes te Bergen. Deze
laatste had opgegeven door de aanwezig
heid der lammeren een schade van 5 te
hebben geleden, een bedrag dat nogal hoog
gevonden werd en ter terechtzitting terug
gebracht werd op f 1.50.
Eisch 5 of 5 dagen met toewijzing der
civiele vordering.
Uitspraak 2 of 2 dagen met toewijzing
der civiele vordering ad 1.50.
Op den rijweg gefietst.
De loodgieter B. v. Beek te Amsterdam
had met zijn race-fiets op den Kennemer-
straatweg te Alkmaar op den rijweg gere
den zonder van het aldaar aanwezig zijnde
rijwielpad gebruik te maken.
Eisch 10 of 10 dagen. Uitspraak 4 of
2 dagen hechtenis.
Geen geijkte gewichten.
De chauffeur J. v. L. uit Haarlem had op
20 en 17 Juni j.1. op zijn melkwagen een
emmer voorhanden gehad die voorzien
was van een inhoudsverdeeling welke niet
was geijkt.
v. L. vertelde dat de verdeeling slechts
bestond uit streepjes zonder dat daarbij
eenige gewichts- of inhoudsmaat was ver
meld, terwijl bovendien de emmernooit
met meten werd gebruikt.
Eisch voor elke overtreding 3 of 3
dagen.
Uitspraak twee maal 1 of 1 dag met
verbeurd-verklaring van den inbeslag-
genomen emmer.
De groentenkoopman H. C. J. uit Alk
maar had op zijn wagen op 30 Juni een ge
wicht voorhanden gehad dat niet was ge
ijkt.
Eisch 2 of 2 dagen. Uitspraak 1 of 1
dag.
Opvoering „Romanesk".
De openingsvoorstelling in het V. V. V.
Openluchttheater te Bergen heeft dit sei
zoen 8 Juli a.s. plaats.
In een avondvoorstelling, aanvang 8.30
uur, wordt door Vereenigde leden van
„Het Nieuw Schouwtooneel", onder leiding
van Ko van Dijk en Frits Bouwmeester ge
speeld „Romanesk", romantisch blijspel in
drie bedrijven door Edmond Rostand, met
in de hoofdrollen Dogi Rugani, Ko van Dijk,
Frits Bouwmeester, Adr. van Hees en Henk
Schaer.
dokter binnen en trok zij zich haastig te
rug. Hij had niet veel te zeggen. Het was
voor hem een opluchting, dat miss Har
man tevreden scheen met wat er gedaan
was en hij feliciteerde zichzelf in stilte over
zijn knapheid.
„Als ik naar beneden ga, zal ik Dalg-
leish haar laatste instructies voor den nacht
geven. U gaat toch, hoop ik, ook spoedig
naar bed", voegde hij er met een plotse
linge, schijnbare vriendelijkheid aan toe.
„Ik ga direct naar mijn kamer", ant
woordde Alice op dien kouden toon, dien
zij onwillekeurig aan scheen te nemen, als
hij het waagde de een of andere intieme
opmerking te maken.
De dokter liep de trap af en vond als
gewoonlijk de ijverige mrs. Dalgleish op
hem wachten.
Hij wenkte haar om de bibliotheek bin
nen te gaan en sloot de deur.
„Wat heeft hij van mijn mevrouw ge
zegd?" vroeg Dalgleish nieuwsgierig.
„Iets, wat ik ook wel had kunnen ver
tellen. De oude dame gaat sterven. Het is
nog slechts een kwesie van een paar dagen,
misschien een paar uren. Miss Harman gaat
nu naar bed. Bent u klaar om haar plaats
in te nemen?"
„Ja, dokter".
„Goed zoo. Er is niet veel te doen. U
moet haar alleen haar drankje op het juiste
oogenblik ingeven. Wanneer staat duide
lijk op het fleschje. Maar er is een kleinig
heid, die ik graag wil, dat u voor mij doet,
nadat u de kamer voor u alleen hebt".
„Ja, dokter".
„Het is een plicht, die in het belang van
de patiënt vervuld moet worden en er is
niemand, behalve u, die het doen kan',
Het is wel merkwaardig, dat de Vereenig
de leden van het Rotterdamsch Hofstad
Tooneel in het Openluchttheater te Wasse
naar hetzelfde blijspel spelen. Vermoedelijk
vindt dit zijn oorzaak in het feit, dat dit
blijspel van Rostand (zijn tweede van de
zes door het geschreven tooneelstukken dat
in 1894 verscheen) voor een opvoering in
de openlucht is geschreven.
Zijn fijne geest en gratie komen in dit
stuk, waarin Sarah Bernhart triumfen vier
de, bijzonder goed tot uiting.
Edmond Rostand behoort tot de Fransche
tooneeldichters, die zich als ernstige zoe
kers hebben doen kennen. Hij was een een
voudig, oprecht mensch met warme gevoe
lens voor anderen.
Als schrijver van Cyrano de Bergerac
bracht hy in den zwarten tyd van het pes
simisme en 't naturalisme een geweldigen
opbloei van het idealisme.
„Romanesk" is schoon van taal en eischt
juist daarom een uitnemende vertolking.
Bij de bovengenoemde wakkere troep is
de vertolking zeker in goede handen.
„Romanesk" getuigt van een fijne men-
schenkunde van den schrijver. Twee naast
elkander wonende weduwnaars, de een va
der van een huwbaren zoon, de ander va
der van een huwbare dochter, verlangen er
naar dat de jongelui een paar worden, op
dat zij beiden in nog hechter vriendschap
hun ouden dag kunnen doorbrengen.
Wetende, dat het verbodene trekt, wen
den zy voor hun kinderen vijandschap voor
en verbieden zij aan deze eiken omgang.
Het gevolg is, dat deze in het geheim el
kander in den tuin regelmatig spreken en
droomen van een romantische liefde. De
beide oude heeren verheugen zich daarover
in hun gesprekken over den tuinmuur, wan
neer zij zich niet bespied wanen, in hooge
mate en zetten een schaakpartij van da
dochter, door als negers en Spedossins ver-
kleede tooneelspelers, in elkander, om den
zoon in de gelegenheid te stellen zijn ver
loofde te redden, met als gevolg een ver
zoening tusschen de families en toestem
ming voor het huwelijk. Alvorens dit tot
stand komt, verneemt het paar het spel van
de beide vaders, met de noodige geestige
verwikkelingen als gevolg, welke verwik
kelingen nog vergroot worden door de ver
wezenlijking van het ideaal der beide va
ders: „steeds dagelyks als vrienden in el
kanders nabijheid te kunnen zyn", een ide
aal, dat werkelijkheid geen ideaal meer is,
en dan ook eindigt in het weer herstellen
van de afgebroken scheidingsmuren.
Psychologisch is „Romanesk" dan ook een
fyn stuk, terwijl het als blijspel kostelijk
kan worden genoemd.
In het geheel zal het stuk vyf maal wor
den opgevoerd en wel op 8, 16 en 28 Juli en
5 en 12 Augustus, telkenmale des avonds
8.30 uur.
Sla 1320 c. per fust, Penton II 4.50,
doppers 5 beide per 100 pond, Peen en ra
barber per 100 bos 4.50. Div. Aardbeien per
slof 3245, zachte Fransche per doos 14 c.
Deuts Evern, z.d., 35554, id. m.d., 2736,
Moulin rouge m. d. 4050, Export m. d.
4448, Amazone z. d. 3745, alles per slof
en per 100 Kg. 1418.
Pannen voor een zwembad.
In een Donderdagavond gehouden ver
gadering, te Middenmeer, werd besloten
pogingen in het werk te stellen om een
zweminrichting te stichten.
Het daartoe benoemde werk-comité be
staat uit de volgende heeren: Dr. A. P.
Hoogkamer, arts te Middenmeer, (voorz.);
Th. van Vegten, (secr.); F. Klein, (pen.);
H, Heerink; M. Kingma en J. v. d. Bremen.
Dit werk-comité zal zich met de Wie-
ringermeer-directie verstaan over de mo
gelijkheid van uitvoering.
Het pan is een dusdanige inrichting te
stichten, die des zomers als natuurbad ge
bruikt kan worden en des 's winters als
ysbaan.
De inrichting zal moeten komen in het
centrum van de dorpen, Middenmeer,
Slootdorp en Wieringerwerf, zoodat uit alle
drie der dorpen op gemakkelijke wijze het
bad kan bereiken.
Het slagen der plannen zal grootendeels
afhangen van de medewerking die de Pol
derbevolking zelf geeft, doch gezien de
Dit laatste werd een tikje vleiend gezegd,
wat Dalgleish in hooge mate verrukte.
„Als het gedaan kan worden, zal ik zor
gen, dat het gebeurt, daar kunt u op reke
nen, dokter".
„Dat dacht ik wel. Vindt u ook niet, mrs.
Dalgleish, dat het onze plicht is uit te vin
den, waarom miss Harman die kast ge
sloten houdt en wat zy er in bewaart? Is
het een kast, die gewoonlijk, gedurende
miss Dempster's leven, gesloten was?"
„Neen, dokter. In mijn tijd heeft er nooit
iets ingezeten, behalve een paar fleschje3,
die myn meesteres nooit gebruikte".
„Misschien is er wel een sleutel te vin
den, die er op past", opperde hij op over-
redenden toon. „U moet goed begrijpen, dat
ik niet wil, dat het slot geforceerd wordt,
of dat er iets anders gedaan wordt, dat
miss Harman's achterdocht of verontwaar
diging kan wekken. Het is slechts in het
belang van onze patiënt, dat wij weten wat
er in die kast zit. Ik mag u wel vertellen,
dat ik bij miss Dempster symptomen waar
genomen heb, die ik moeilijk kan verkla
ren, wat ik toch wel graag zou willen".
Zijn toon was vastberaden en veelbeteeke-
nend genoeg.
Een gretige blik verscheen in de oogen
van mrs. Dalgleish.
„Ik zal er, zoo mogelijk achter zien te
komen. Ik heb al aldoor aan haar getwij
feld, dokter, maar het was niet aan mij om
iets te zeggen".
.iBegrijp goed, dat ik miss Harman van
niets beschuldig, dat ik haar zelfs niet van
iets gemeens verdenk. Waar ik bang voor
ben, is, dat ze myn drankjes niet volgens
mijn instructies aan miss Dempster ingeeft
maar de dosis of vermindert, of heelemaal
mIk had den geheelen dag door regen
achtig weer geloopen met een sner
penden wind. Toen ik a'auonda thuis
kwam, kon ik mijn hoofd niet meer
bewegen, zoo stijf waren de spieren
van m(jn nek. Ik ging vroeg naar bed
maar liet m(j tevoren eens stevig wrij
ven met Kloosterbalsem, 's Morgens
was ik verrast te bemerken, dat ar
van mijn stijve nek niets meer te be
speuren was. De Kloosterbalsem had
mij in een enkelen nacht, of In 8 uur
van m'n hevige stijve nek af geholpen.
S. Sch. te dan H.
f| Kif CD'C ORIQINISL TM INXAUt
Onovertroffen b(J brand-en snfj wonden
Ook ongeëvenaard als wrijfmlddel b(j
Rheumatlek, spit en pijnlijke spieren
Schroefdoo» 85 et Potten: 62^ et en 1.04
_Mi- 1
groote behoefte, twijfelen we niet of dien
medewerking zal spontaan worden gegeven.
De werkloosheid te Wieringen.
Bij de gemeentelijke arbeidsbeurs alhier
is thans gepubliceerr, dat arbeiders, die
in aanmerking wenschen te komen om
terug te keeren naar hun vroegere woon
plaats, van waar zij gekomen zijn voordat
zij by de Zuiderzeewerken werkzaam
waren, zich kunnen aanmelden bij den
agent der arbeidsbemiddeling, onder op
gave van de vermoedelijk te maken reis
kosten. Deze zullen voor gemeentereke
ning worden genomen, terwijl door het
Rijk wordt goedgevonden, dat zij in die
gemeenten direct in de werkverschaffing
worden geplaatst dan wel in de Rijkssteun
regeling worden opgenomen.
De bedoeling van deze regeling schijnt
te zijn te trachten voor Wieringen, dat na
de beëindiging der Zuiderzeewerken is
blijven zitten met eenige honderden werk-
loozen, voor wie geen enkele uitzicht be
staat, dat zij in de toekomst hier op gewone
wijze aan het werk kunnen, tot een nor
malen toestand te komen.
Visscherij.
Door den hr. opzichter der visscherijen
den heer C. J. Vlieger te Den Helder is
proces-verbaal opgemaakt tegen een vis-
scher te Den Oever wegens het aanvoeren
van 213 stuks ondermaatsche bot.
ZjjdeteeH.
Op vier bankjes rust een raam, waar-
tusschen kippengaas is gespannen. Hierop
liggen witte vellen geperforeerd papier.
Daarop moerbeibladen, waarop drie
kolonies zijderupsen in wording, zich
bewegen. De bladen worden door de
zorg van den heer Hartog, hoofd der
school, op den tuin achter de openbare
school 2 gekweekt. De jongens voeren de
altijd eetlustige, grijsachtige rupsen graag.
De grootsten hebben een lengte bereikt
van 2 a 3 c.M., de middelsten van 1 a 2
c.M., terwijl de derde kolonie nog slechts
miniatuurwezentjes bevat, pas de eitjes
ontkropen.
Op den grond eenige kranten, die men
op het eerste gezicht waant met postelein-
zaad belegd te zyn, doch in werkelijkheid
de uitwerpselen bevatten, welke door het
geperforeerde papier hun weg naar bene
den vinden. Interessant is het, de rupsen,
die er niet aan denken van het voedings
terrein weg te loopen, in hun onverpoosde
arbeid gade te slaan. Een en ander wordt
gesubsidieerd door het gemeentebestuur,
dat de eitjes betrekt van de Gooische Zij-
deteeltvereeniging. Als de cocons gevormd
zijn, kunnen zij tegen een bepaald bedrag
weder aan de genoemde vereeniging wor
den afgeleverd.
niet toedient, of er iets anders voor in de
plaats stelt".
„Als ze dat doet, waar ikzelf bijna zeker
van overtuigd ben, kan ze dan niet gestraft
worden, dokter?"
„Dat behoorde ze zeker, want het is niet
alleen verkeerd, maar ook misdadig en heel
wat menschen hebben voor minder terecht
gestaan", antwoordde hy. „Ik praat vrijuit
met u, mrs. Dalgleish, en ik vertrouw er
natuurlijk absoluut op, dat u uw mond zult
houden. Ik heb al eenigen tyd het gevoel
sinds miss Harman's komst, om precies
te zyn dat ik in dit huis een bondgenoot
moe hebben. Miss Harman heeft natuurlijk
haar eigen voordeel op het oog. Het is lo
gisch, dat wy niet mogen veronderstellen,
dat zij onze onbaatzuchtige toewijding voor
miss Dempster zou deelen. Hoe zou een
kennis van een paar weken hetzelfde kun
nen gevoelen als jarenlange vrienden?"
„O, dokter, u hebt aan alle gevoelens
uiting geven, die ik gehad heb sinds miss
Harman's komst", riep Dalgleish, in een
onverwachte openhartige buit, uit. „Ik zal
doodsil zijn en waakzaam zijn als een kat,
die op een muis loert. Er staat op een on
gebruikt kamertje nog net zoo een kast.
Ik kan de sleutel daarvan probeeren en er
zijn ook nog een heeleboel andere sleutel 3
in huis. Het zou me sterk verwonderen,
als het me voor morgen niet gelukt was,
die kas open te krijgen".
De dokter knikte en ging weg. Nadat zij
de deur achter hem gesloten had en Meikle
vereld had, da hij de grendels er niet op
behoefde te doen, daar de dokter nog terug
zou komen, ging mrs. Dalgleish naar boven.
Wordt vervolgd.
