FLITSEN VAN HET WITTE DOEK.
Z1
„Merijntje Gijzens Jeugd" in Filmstad
r~
HOE EEN KLEIN JONGETJE FILMT.
Miniatuur-filmpjes.
GEOROE O'BRIEN
en
IRENE BENTLEY.
ONZE BIOSCOPEN.
„Also, Herr Krols, als dat nou gut gent
dan kraig jai nog een glas Jaffa-appel-
limonade mitAis"
Een zware, dikke man in polohemd, op
gestroopte mouwen, grijze broek, heeft
tusschen zijn knieën een klein, mager
jongetje dat zwaar geschminkt is. Hij
praat zacht met hem, met drukke gebaren
en gearticuleerd mondbewegen en het jog,
een leuke vlaskop met een intelligenten
snoet, luistert nauwlettend naar wat hem
verteld wordt.
Herr Krols, die door heel Filmstad
Merijntje wordt genoemd, lacht eens, kijkt
zijn regisseur aan, ziet naar enkele krijt
strepen, die op den grond vlak voor de
camera in V-vorm zijn geteekend, zet zijn
beide voeten erop en wacht verder de din
gen die komen zullen af.
De lezer zal het wellicht al bemerkt heb
ben: wij zijn in Loet C. Barnstijn's Film
stad, waar de verfilming plaats heeft van
A. M. de Jong's Merijntje Gijzen's Jeugd,
en waar een bevriende mogendheid ons in
staat gesteld heeft enkele opnamen bij te
wonen.
De dikke meneer, die een prachtig men
gelmoes van Duitsch en Hollandsch
spreekt, is Kurt Gerron, de bekende film-
acteur-regisseur, die in al heel wat films
is opgetreden en er nog meer gemaakt
heeft. In „De Blauwe Engel" (zooals men
zich herinnert de eerste film van Jannings
en Mariene Dietrich) vervulde hij een rol,
en verschillende foto's van Mariene uit
Hollywood aan haar vriend Kurt vormen
zijn trots en hangen aan den wand van zijn
werkkamer.
Meneer Krols is het kleine Brabantsche
jongetje, dat tegenwoordig Merijntje heet
en hij is idolaat op zijn leermeester, die dan
ook allerliefst met zijn jeugdigen ster om
gaat.
We treffen het, als we den tuin van film
stad doorgewandeld hebben en vol bewon
dering stilgestaan hebben bij alle bouw
werken, die noodig zijn voor de film: het
Brabantsch dorpje met de kerk, de wo
ning, de smidse en de kroeg, als we verder
de hut van den Kruik en de woning van
Jannekee hebben gezien, komen we in de
kleine studio, waar enkele close-ups van
Merijntje gemaakt zullen worden.
Allemachtig, wat een menschen! ze
schijnen er allemaal wat te maken te heb
ben. Er is een chefbelichter, die een heele
staf lampenisten bevelen toeschreeuwt, er
is een architect, een cameraman met twee
assistenten, er zijn geluidsspecialisten, er
is een juffrouw met het draaiboek
er zijn er nog veel meer, en die allen
draaien om één punt: om de camera met
Kurt Gerron, de regisseur van „Merijntje
Gijzens Jeugd".
Farkas erachter, Merijntje ervoor en Ger
ron ernaast.
Er moet een groote kop van Merijntje
gemaakt worden en die moet gelascht
worden in een al opgenomen scène, die van
het Verraad. De Kruik wordt door de poli
tie weggeleid en Merijntje ziet angstig en
ellendig toe, hoe zijn groote vriend ver
dwijnt.
Gerron doet het hem voor, zet groote
oogen, kijkt angstig, roept vertwijfeld:
„Kruik, Kruik, Kruik" en laat zijn hoofd
hangen. Marcel Krols, zooals Merijntje
officieel heet, begrijpt het heel goed, knikt
ja, en gaat op zijn afgeteekende plaats voor
de camera staan.
Farkas komt in actie, hij duikt onder
een zwarten doek, stelt in, laat verschil
lende belichtingen probeeren, de chef
belichter roept de nummers van de lam
pen die moeten branden, de geluidsmen-
schen zwengelen een microfoon op een
soort kraanwagen, boven Merijntjes neus,
Gerron geeft zijn laatste aanwijzingen en
danklinkt luid en doordringend een
claxon door de studio, roode lampen gaan
branden: „Achtung, Kamera".
Het wordt doodstil, de velen zwijgen; al
leen dat heele kleine jongetje, daar voor
die groote camera, spert zijn oogen wijd
open, balt zijn vuistjes, en klagend klinkt
zijn stemmetje „KroikKróóóólk
en dan voor de derde maal angstig, ver
baasd, bedroefd.... Króóóiiiik".
Gerron is tevreden, prijst Merijntje,
strijkt hem over zijn bol, maar toch is hij
nog niet voldaan; hij doet het opnieuw
voor, geeft instructies, zegt nog eens hoe
het moet.
Het lijkt of Merijntje niet luistert, hij
staat daar maar rustig op zijn plaatsje,
kijkt vroolyk rond en lijkt zich nergens iets
van aan te trekken. Maar als er weer ge
draaid wordt, blijkt het pientere kereltje
duvels goed opgelet te hebben, en een half
uurtje later is er wel zooveel van de
close-up opgenomen dat èn Gerron èn
Farkas èn de geluidsstaf tevreden zijn: hier
zit wel genoeg materiaal voor de film in.
Of Merijntje zelf tevreden is? We merken
't niet, hij draaft naar zijn beloofde „limo
nade mit Ais". Merkwaardig zooals dat
kleine kereltje direct weer van Merijntje
in Marcel Krols verandert, merkwaardig
ook, zooals hij, zoo uit zijn spel gehaald,
weer ernstig voor de camera de rol van
Merijntje kan spelen.
Even wordt er gerust, ander decor wordt
gemaakt, kwinkslagen vliegen heen en
weer. Gerron steekt een eind zwarte sigaar
aan, dat al heel den middag tusschen zijn
lippen hangt; rooken is wel verboden, maar
hij kan het niet laten zoo nu en dan even
een paar flinke trekken te doen.
Farkas laat zijn assistenten de camera ver
zorgen, nieuwe film wordt er in gedaan en
het instrument wordt nog zwaarder met
wollen dekens en doeken omwikkeld dan
het al was: de volgende opname eischt dat
de microfoon, dat overgevoelige instru
ment, nog dichterbij hangt en het gerikke-
tik van de camera mag absoluut niet ge
hoord worden.
Grootere lampen worden aangeschakeld,
lange einden kabel slieren over den grond
en dan gaat de sigaar weer uit en wordt
Merijntje verzocht weer binnen te komen.
Gerron roept hem en vertelt hem wat er
nu gaat gebeuren. Men kent het verhaal:
hoe Merijntje onwetend zijn vriend ver
raadt, door hem zijn mes terug te brengen,
het mes, dat de Kruik weggooide, nadat
hij er met een dronken, dollen kop twee
menschen mee gedood heeft, de ontrouwe
Jannekee en zijn rivaal, de grensjager.
Merijntje zegt het Gerron na, nog niet
ten volle begrijpend dat zijn vriend de
Kruik nu een moordenaar is geworden:
Marcel Krols in de rol van Merfjntje.
Hier Merijntje als misdienaar.
zijn beste goeie vriend een moordenaar,
het kan toch niet
Weer is alles doodstil, weer zijn de roo
de lampen aan, het is weer: „Achtung,
Kamera".
En voor de camera, in het felle licht van
de lampen, met een microfoon voor zien,
midden in de belangstelling van de vele
kijkers, speelt daar een klein boerenjon
getje zijn rol.
Hij spéélt zijn rol, zijn gezichtje vertrekt
in mimiek, hy zégt zijn rol en verwonderd,
niet begrijpend, klinkt het:
„Moordenoar? moordenoar? de
Kroik 'ne moordenoaren langzaam
zakt zijn hoofd naar beneden, Merijntje
gaat begrijpen wat er gebeurd is, hij barst
in huilen uit en intens droef snikt-ie:
„Króóik."
Het gaat direct vrij goed en gauw mag
hij weer gaan spelen in den mooien tuin
van Filmstad en hij mag het kleine meisje,
met de groote bruine oogen, dat in de film
Blozekriekske zal spelen, laten zien wat
voor geheimen er overal wel in deze won
dere wereld zijn.
Dan worden er shots gemaakt van
enkele figuranten en de hoofdpersoon heeft
de rest van den middag vrij. A. M. de Jong
komt binnen loopen: hij speelt de rol van
den pastoor,' zooals men weet en ook Piet
Bron, die met de rol van den Kruik vol
gens insiders zijn beste creatie heeft gege
ven, geeft acte de présence. Hij ziet er niets
Kruikerig uit en Filmstad verwondert zich
daarover. Het wonderbaarlijke is geschied:
De Kruik heeft zich geschoren. Bron gaat
enkele dagen met vacantie en heeft zich
eens behoorlijk laten uitscheren, want de
rol van de Kruik is wel erg mooi, maar
dat hij zich in vier dagen niet scheren mag
dat is iets wat Bron's Kruikenmetamorfose
maar tot een half plezier maakt.
Zoo wordt er in Filmstad dag in dag uit
gewerkt en alle verwachtingen zijn hoog
gespannen. Als de voorteekenen niet be
driegen zal de film Merijntje goed worden,
het vlotte draaiboek, de serieuze werk
wijze, de rolverdeeling zijn goed genoeg,
terwijl Gerron's regie en Farkas' fotografie
borg zijn voor een technische afwerking,
die in orde zal zijn.
Kr.
Nieuwe film voor Dick Powell en
Ruby Keeler.
Harry Sauber en Ben Markion hebben het
manuscript gereed van „Let 'i Prelend". Met
de verfilming zal binnenkort in de Warner
Bros studio's een aanvang worden gemaakt.
Het ligt in de bedoeling de hoofdrollen in deze
film te laten bezetten door Ruby Keeler en
Dick Powell.
Hoe men ook wel eens by de film
terecht komt.
Drie maanden geleden oefende de 22-jarige
Lyle Moraine, geboren te Council-Bluff, Iowa,
het beroep uit van metselaar. Hij was toen
werkzaam te San Fernando-Valley. Thans heeft
hij een contract bij Warner Bros als zanger
acteur. De jongeman ichijnt zijn geboorteplaati
te hebben verlaten om fortuin te zoeken, zon
der daarbij te hebben gedacht aan een film-
carrière, Doch het lot heeft hem bij de film ge
bracht, naar aanleiding van een infectie aan
zijn voet, waarbij een dokter uit Hollywood
werd ontboden. Deze schijnt «chik in den jon
geman gekregen te hebben, want hij bracht
hem in contact met een aanwervingi-agent.
Natuurlijk volgde een icreenteit, welke boven-
genoemd reiultaat tot gevolg had. De atudio
spreekt van een werkelijke „ontdekking
doelende op den jongeman, die door een onge
luk bij de film ii gekomen.
Nieuwe gekleurde films bij War
ner Bros.
Warner Bros-Vitaphone zullen in een twee-
ader, getiteld „Old Glory" het leven van
Francii Scott Key, den componist van het
Amerikaaniche volkslied: „The Stari Spang ed
Banner" in beeld brengen. De hoofdrollen
hierin zullen worden vertolkt door Donald
Woodi, Marguerite Churchill en Henry O'Neill.
Frank McDonald regiiieert deze twee-acter,
welke geheel in kleuren zal worden opgenomen
en waarvoor Forreit Barnes het scenario
schreef.
Lew Ayrcs weer vrijgezel.
Ginger Rogcrs gaat scheiden van haar man,
den filmacteur Lew Ayres. Zij was yroeer ge
huwd met E. J. Culpepper, een variété-artist:
Lew Ayres' eerste vrouw was de filmactrice
Lola Lane.
Misschien maakt Fred Astaire nu een
kansjel
Films op de „Quccn Mary".
Op dc heen- en terugreis van de Quccn
Mary" werden in de vier bioscoopzalen, die
zich aan boord bevinden, 51 films gedraaid.
Lilian Harvey en Willy Frltsch.
Deze spelen de hoofdrollen in de nieuwe
Ufa-film „Glückskinder", Paul Martin regisseert
deze film, die naar een Amerikaansche novelle
„Lady Beware" in de productiegroep Max
Pfeiffer gedraaid wordt. R. A. Stemmle, Paul
Martin en Curt Goetz schreven het manuscript.
Van deze film wordt ook een Fransche versie
vervaardigd, waarin de mannelijke hoofdrol
gespeeld wordt door Henry Garat.
Francie Lederer en Frances Dcc.
Fox's film „The Gay Deception" brengt fn de
hoofdrollen Francis Lederer en Frances Dee
samen in een spel van liefde en list. Vooral
de romantische kant van hun spel is met
waarlijk artistiek gevoel op het celluloid vast
gelegd.
Chaplin naar Rusland?
De Moskousche correspondent van het
Deensche dagblad „Berllnske Tidende" seint
aan zijn blad, dat de Sowjets Charlie Chaplin
en Pauline Goddard hebben uitgenoodigd om
tegen een zeer hoog honorarium hoofdrollen te
spelen in communistische tendenzfilms.
Filmdwaasheid.
Dolores Del Rio belde vanuit Londen Holly
wood op om haar twee honden Michael en
Bunry toe te spreken. Kosten: 250. Het ge
sprek schijnt lang geduurd te hebben.
Harry Baur in stilte getrouwd.
In alle stilte is Harry Baur op 15 Juni te
Parijs in het huwelijk getreden. Zonder dat
iemand iets wist van zijn huwelijksplannen of
van een verloving, heeft de bejaarde Don Juan
zijn uitverkorene met succes het hof gemaakt.
Zij is een jonge Turksche actrice, mlle Radifc,
die met succes in verschillende Parijsche
schouwburgen is opgetreden.
George O'Brien is
zooals het heet de
toonaangevende film
acteur in de Wild-
Westfilms.
Met een vaak bewon-
derenswaardigen moed
slingert hij zich in elke
nieuwe sensatie-film
in het zadel op zijn
trouwen schimmel en
met lasso en pistool
gewapend neemt hij
het op tegen den groot
sten bandiet. En na
tuurlijk om het publiek
niet teleur te stellen
steeds met groot suc
ces. Wij zien hier den
comboy-held met zijn
beminnelijke partnerin
Irene Bentley, die zich
na zijn bravour-stukjes
ontpopt als zijn gelief
de, met wie hij het ver
dere onzichtbare deel
van de film lief dn leed
deelt.
TARASS BOULBA.
City-théater.
Harry Baur, die al in zoo menige rol
prent toonde een groot talent te bezitten,
laat in bovengenoemde Russische film
zich kennen van inderdaad grootsche zijde.
Hy speelt daarin de rol van den kozakken
hoofdman Tarrass Boulbe, een ruwe on
beschaafde klant, die het uitstekend kan
vinden met zijn even ruwe en even onbe
schaafde menschen, voor wie het een
trotsch is niet te kunnen lezen of schrij
ven. Het wekt geen verbazing, dat zij niet
voldaan zijn met een vreedzaam leven
met de buur-landen en verlangen naar
beweging, naar strijd ennaar hun ge
liefden volksdrank: wodka. En waar de
Poolsche gouverneur dezen verboden
heeft, zien Tarras en de zijnen hierin al
spoedig een reden voor oorlog voeren. Dan
zien we Harry Bauer als den hetman op
zijn best. Met donderende stem \oert hij
zijn mannen aan tot vóór de muren van
het „vijandelijk" kasteel, waar het leger
kamp wordt opgeslagen. Wij zien hem hier
als vurig vaderlander, en verknocht aan
zijn stam, zóó zelfs, dat hij zijn zoon eigen
handig opoffert, als deze de zijde van de
Pglen heeft gekozen. In deze scène vooral,
als vader noch zoon een woord spreekt,
treedt hun stille spel sterk naar voren.
Maar ook de stervende 'Tarras geeft nog
een spel om te huiveren en te genieten
tegelijk.
Wie Harry Baur wil zien in een bijzon
der sterke rol, mag deze week een bezoek
aan het City-théater niet achterwege laten.
Verschillende eerste rangs-spelers(sters)
maken de film mèt den hoofdrolvertolker
tot een succes voor den regisseur Gra-
nowsky, die in deze film bovendien heeft
getoond een meester te zijn in de massa
regie.
Van het bijprogramma dienen we vooral
melding te maken van een geïllustreerd
reisverhaal van Noorwegen, het land der
middernachtzon. Voorts geeft het een
amusante teekenfilm, waarin twee jongens
allerlei streken uithalen, en nog een revue,
waarin ook een botermatch voorkomt. En
dan natuurlijk het journal met gebeurte
nissen uit „alle landen der aarde."
PUBLIEKE OPINIE.
Vlctoria-Théater.
Er zijn menschen, die te veel geld hebben
en niet weten wat ze er mee zuilen doen.
Als zulke menschen jong zijn, doen ze er
dan ook wonderlijke dingen mee. Ze laten
bijvoorbeeld een schouwburgvoorstelling
voor zich alleen geven en ze komen op de
gedachte daarvan als ze een bekoorlijk
danseresje ontmoet hebben, die in een
dergelijke voorstelling gewend is de be
langrijkste plaats te bezetten.
Als jonge menschen met geld weinig zin
voor den ernst van het leven hebben, gaan
ze na eer: dergelijke voorstelling met dat
danseresje uit varen en bekennen haar
hun .liefde, Dat is het domste wat zij kun
nen doen, want het trouwen van een
actiice is njet altijd iets dat door de fami
lie van den jongeman van harte toege
juicht wordt.
Harrison Sr., de vader van Harrison Jr.
blijkt er dan ook niets op gesteld, dat zijn
zoon de danseres Mona tot levensgezellin
gekozen heeft, vooral niet omdat er een
allerliefst meisje van standing was, die
alle reden had te verwachten, dat zij een
maal de gelukkige zou worden,
Er blijkt evenwel ook nog een man te
zijn, een zekere Ned, die even teleurge
steld is als meneer Harrison Sr. Hl) had
namelijk zelf met de bekoorlijke Mona
willen trouwen en hij heeft haar ook wel
eens gevraagd maar dan kon zy geen ant
woord geven omdat zij juist in slaap was
gevallen .Mona, die het beste met haar
slappeling van een echtgenoot voor heeft,
krijgt het niet gemakkelijk in haar huwe
lijk. Harrison Jr. blijkt zyn oud vriendin
netje niet te kunnen vergeten on als deze
trouwt bedrinkt hij zich, wordt door Mona
en Ned op een hotelbed gelegd en schiet
zich even later dood.
Mona wordt van moord beschuldigd,
maar de jury spreekt haar vrij.
Vrouwen van diverse vereenigingen tot
zedelijke verbetering van het een of ander
spreken evenwel vol afschuw over haar
en als Ned zijn laatste geld in een revue
gestoken heeft om haar te kunnen laten op
treden demonstreeren deze vrouwen hoe
zij over Mona denken. Deze verzet zich,
doet voor het voetlicht een beroep op aller
menschelljkheld en herinnert aan haar
kleinen boy en dan blijkt voor de zooveel-
ste maal hoe wisselvallig de publieke opi
nie is.
Zij wordt toegejuichd, moet nog een
extra liedje zingen en onderwijl staat Ned
achter de coulissen en vraagt haar ten
huwelijk omdat hij ziet, dat zij op dat mo
ment onmogelijk in slaup kan vallen.
Hij wordt natuurlijk geaccepteerd en
als het licht in de bioscoop weer opgaat
bljikt iedereen tevreden.
Jean Harlow en William Powell maken
deze alleraardigste film tot een succes.
Ernst en luim wisselen elkander af en het
geheel is een boelende en prettige film
geworden.
Vooraf gaat een interessante twee-acter,
een aardige waarschuwing in het
bosch voorzichtig met vuur te zijn en een
heele massa binnen- en buitenlandsch
nieuws in beweegbaar geillustreerden
vorm.
DE VROOLIJKE PLEEGVADERS.
Roxy-theater.
Elck wat wils, is het voor deze week
wat het programma van Roxy betreft.
Aan den eenen kant krijgt men een aller
aardigste film te zien met de komieken
Wheeler en Woolsey, aan den anderen
kant een rasechte Wild-West film, geti
teld IJzeren knuisten, waarbij het hoef
getrappel en geknal der pistolen voortdu
rend de lucht vervullen.
De Vroolijke Pleegvaders is een dwaze
historie, vol van fantastische gebeurtenis
sen en verrassende ontknoopingen. De
z.g.n. pleegvaders (Bert Wheeler en Ro-
bert Woolsey) komen op vreemde wijze
in het bezit van een jongetje, genaamd
Spanky. Spanky, die afkomstig is uit een
weeshuis, blijkt achteraf erfgenaam te
zijn van een groote farm. Tezamen met
zijn pleegvaders trekt Spanky naar zijn
bezitting en daar komen ze al direct mid
den in een conflict terecht dat bestond
met de bewoners van de naburige farm.
De beide onnoozele pleegvaders worden
n.1. aangezien voor Mllford's, de familie
waartoe ook Spanky zou behooren, en
tusschen deze en de bewoners der nabu
rige farm komt een oude bloedveete.
Van beroep goochelaar, weten do twee
vermeende vadors zich telkens weer op
meesterlijke wijze uit de dolzinnigste situ
aties te goochelen, van welke hachelijke
momenten er veie op rekening van Span
ky kunnen worden goschreven, en uitein
delijk is het natuurlijk SRanky, die oen
einde weet te maken aan den strijd
tusschen do buren.
Tezamen is het een programma, waar
vooral de sensationeele en de komische
noot niet vergeten z(jn en dat als zoodanig
zeer goed verzorgd is.
PEER GYNT.
Bioscoop-Theater Harmonie.
De groote film van Hans Albers, Peer
Gynt, mocht zich gisteravond b(j de eerste
voorstelling in de Harmonie in een zeer
groote belangstelling verheugen. In
voortdurende spanning en met de grootste
aandacht heeft men dit uitgebreide film
werk gevolgd en het succes dat Hans Al
bers in den titelrol behaalt is eerlijk en
welverdiend, want dit is inderdaad een
van zijn beste prestaties. Er zit tempo in
de film. De natuuropnamen van het land
van Ibsen zijn zeer fraai en de muziek
bij de film, naar motieven van Edward
Gricg, doet het uitstekend.
Peer Gynt, de jongo sterke kerel, maar
tegelijk droomer en fantast, bemoeit zich
weinig met zijn boerdëry. Hij zwerft in de
bergen, vaart op houtvlotten en verschijnt
op de bruiloft van Ingrid, die gaarne met
Peer zou getrouwd zijn, maar Peer voelde
daar weinig voor.. Wel maakt hij er kennis
met Solvelg. Een droevig moment in
Peer's leven is het sterven van zijn moe
der Aase. Maar het brengt hem ook meer
tot de werkelijkheid. Zijn zwerversnatuur
doet hem werk aannemen op een goud-
zo»kersschlp. En dan begint zijn groote
carrière. De „Peer Gynt Co" wordt een
wereldzaak en de roem en de macht van
Peer stijgen steeds. Maar h(j blijft onvol
daan omdat hij de waarheid in de men-
schon niet vinden kan. Alle groote steden,
zelfs Afrika, zien hem als machtig han
delsman en beursspeculant. Doch Afrik3
brengt hem de vijandschap der inboorlin
gen. De leugen en het bedrog in de zaken
doen hem van al dat gedoe walgen en ten
slotte staat Peer alleen aan de kade van
oen Afrikaansche haven. Dan hoort M
zeelieden een lied uit zijn vaderland zin
gen en de matrozen nemen hem moe. Na
een sensationeele reis spoelt hij in zlJn
vaderland aan wal en vindt Solveig terug,
die steeds op hem gewacht heeft.
De geweldige rol van Peer Gynt be-
heerscht de film geheel, maar ook de
overige rollen worden zoo uitstekend ge
speeld, dat een prachtig geheel word
verkregen. In zijn rol vol afwisseling
i Ittert Hans Albera.
In verband met de uitgebreidheid van
het hoofdnummer is het voorprogramma
minder groot. Een mooi Paramoum'
Nieuws en een zeer geslaagde gekleurde
teekenfilm van „De drie Beren" moge"
zeker genoemd. r
Men zal dit sterke hoofdnummer
Gynt niet willen verzuimen en dan tevens
i het tweede gedeelte der week Shlrl*
Temple kunnen zien in één van haar be
kende films, n.1. Juffertje Blauwbaard.
4