0! die zenuwhoofdpijn!
De presidentsverkiezingen in Amerika
AKKER.CACHETS
Heuilleton
E CHINEESCHE
POSTZEGEL
ALKMAARSCHE COURANT van VRIJDAG 28 AUGUSTUS 1936
Poosevelt en Landon de groote rivalen.
VOORSPELLINGEN
H ET „TROTSKY"PROCES
TE MOSKOU.
Uit bet Engelsch
door HERMAN ANTONSEN.
U'P van een grijs poeder.
(Wordt vervolgd).
Roosevelt
(Van onzen correspondent.)
Op de vraag, hoe de verkiezingskan
sen in het najaar staan voor Roosevelt
en Landon, of om 't scherper te omlij
nen, voor een liberaal of een conserva
tief bewind, is nu precies drie maanden
van te voren weinig met zekerheid te
zeggen door een onpartijdig beoor-
deelaar.
Juist in deze korte spanne tijds kan zoo
veel gebeuren ten voordeele of ten nadeele
van ieder der beide candidaten, dat alle
zoogenaamde mathematisch juiste voorspel
lingen door politieke kopstukken van beide
kanten op zijn minst genomen belachelijk
zijn. Dergelijke heeren hielden dezer dagen
met klem vol, dat bijv. de staat New York
met overgroote meerderheid voor Landon
zijn zal en van de andere zijde, dat Roose
velt New York zal winnen met een meer
derheid als nimmer te voren. Ongelukki
gerwijs is dat een oud foefje voor elke ver
kiezing en het zotte is, dat de voorspellers
van de verliezende partij later nooit open
lijk aan hun voorspelling herinnerd worden
en gevraagd, hoe zij het in Godsnaam zóó
mis konden hebben gehad. De nuchtere
waarheid is meer, dat niemand het van te
voren weet, zelfs de „Literary Digest" niet,
het weekblad, dat in vroeger jaren er een
privé-verkiezing op briefkaarten op na
hield en aldus vrij juist kon aangeven hoe
de politieke strooming was. Totdat de ver
kiezing Hoover en Roosevelt kwam en ook
deze methode van voorspellen onzeker
maakte: weliswaar werd Roosevelt de win
naar verondersteld, maar lang niet met zulk
een meerderheid als hij in werkelijkheid
kreeg.
Werkgevers en werknemers verder
van elkaar.
In de laatste dagen hebben eenige ge
beurtenissen plaats gevonden, die de toe
komst wel wat scherper afteekenen. De
reusachtige American Federation of Labor,
de nationale vereeniging van vakvereenigin-
gen heeft zich zonder voorbehoud ten gun
ste van Roosevelts herkiezing verklaard en
hiermede in de kloof tusschen de werelden
van werkgevers en werknemers zoo moge
lijk nog breeder geworden iets, dat het
huidige Democratische bewind steeds door
de Republikeinen verweten is, dat het n.1.
klassenhaat aankweekt. Ik mag als bekend
veronderstellen, dat Roosevelt, die vier jaar
geleden in zijn verkiezingscampagne harts
tochtelijk optrad ten bate van de „forgotten
man" of de vergeten massa (van kleine pa
troons en winkeliers, kantoorpersoneel, win
kelpersoneel, arbeiders e.d.) en die door
zijn NRA, AAA, en verdere alfabetcombi-
naties, een zij het ook tijdelijke kolossale
verandering in arbeidsvoorwaarden heeft
gebracht. Zooals men ook weet heeft het
hoogste gerechtshof in den lande, de U.S.
Supreme Court te Washington, ettelijke van
die wetten als in strijd met de Grondwet
Verklaard, al was het soms met de kleine
meerderheid van één stem: 5 tegen 4. Het
groote publiek kan nog steeds niet begrij
pen, waarom een wet tegen arbeid van jon
ge kinderen in strijd met de grondwet werd
Alfred Landon
verklaard, terwijl het verlaten van den
goudstandaard goedgekeurd werd.
Hoe dit zij, Roosevelt's maatregelen heb
ben in elk geval bij millioenen een uitne
mende herinnering achtergelaten. En het is
te verwachten, dat die geen stap wenschen
terug te treden op de afgelegde baan van
sociale zekerheid, maar nog verder zullen
willen gaan.
Landon favoriet van de „big
business".
Landon daarentegen heeft de „big busi
ness" wereld aan zijn kant staan, wier
macht en invloed nog geweldig is al heeft
zii er veel van moeten inboeten. Hoe ver
der de campagne zal voortgaan, hoe duide
lijker de tegenstelling tusschen de verte
genwoordigers van kapitaal en arbeid
merkbaar zal worden en ten slotte zal het
maar de vraag zijn, wie over het grootste
aantal stemmen zal komen te beschikken.
Landon is tot nu toe een vage figuur, nadat
hij uit een totale onbekendheid door zijn
partij naar voren was gehaald als de candi-
daat voor het Presidentschap van 1937
1941. Waren Hoover en Roosevelt nationale
en zelfs internationale figuren, Landon was
even weinig bekend als de meesten der an
dere gouverneurs van de 48 Amerikaansche
Staten. Hij werd door zijn partij uitgeko
zen, voornamelijk omdat hij het midden
westen zou vertegenwoordigen, op wiens
stemmenaantal gerekend moet worden en
omdat hij elk jaar de begrooting van den
staat Kansas sluitend had weten te maken.
„He balanced the budget" was de eerste
luid geprezen verdienste van Landon, te- I
genover de allerminst sluitende begrooting
over de laatste jaren van het Roosevelt
regiem. Ongelukkigerwijs eischt de grond
wet van Kansas, dat dit ieder jaar gebeurt
en was ook deze staat een voorwerp van
financieelen steun vanuit Washington. Ver
der heeft Landon pas één keer goed van zich
laten hooren, toen hü zijn rede van aanvaar
ding van het candidaatschap hield die
door de radio in honderdduizenden huis
kamers geklonken heeft. Zelfs zijn heftigste
tegenstanders geven toe, dat Roosevelt niet
alleen een geboren redenaar is, maar ook
dat hij een buitengewoon sympathiek orgaan
bezit, dat uitnemend over de radio door
komt. Radio-deskundigen noemen hem zelfs
onovertrefbaar en dit alles kwam in 1932 bij
de toenmalige verkiezingscampagne des te
scherper naar voren omdat het luisteren I
naar de dorre stem van Hoover een ware
bezoeking was.
Doodgewone bijkomstigheden van
beteekenis.
Het treft ongelukkig genoeg, dat Landon,
die bij persoonlijk optreden sterk zijn in
nemend uiterlijk mee heeft, precies zulk 'n
radio-persoonlijkheid is als destijds Herbert
Hoover. Niemand zal ontkennen, dat het bij
een Amerikaansche presidents-verkiezing
niet om de principes en het wezen der feiten
gaat, maar evenmin dat daar omheen een
groote massa doodgewone bijkomstigheden
een belangrijke rol spelen. Vanaf het mo
ment, dat Landon de Republikeinsche can-
didaat was geworden, kwam hij met zijn
geheele familie in woord en beeld voor het
kiezersdom te staan. Mevrouw Landon, die
niet onverdienstelijk de harp bespeelt, werd
zelfs gefilmd en een paar dagen geleden
vermeldden de kranten trouw dat Nancy
Ann Landon haar vijfde verjaardag gevierd
had met een kinderpartijtje, waarop roomijs
en taart was opgediend en dat zij een elec-
trisch kookkacheltje had gekregen. Zelfs
verscheen een foto in de krant van Nancy
Ann met haar kacheltje, want het is immers
mogelijk, dat zij het volgend jaar een be
woonster van het Witte Huis in Washington
is? Dus is Nancy Ann van nu aan nieuws tot
3 November a s. en mocht papa het dan niet
winnen, dan zal men niets meer van haar
ïien of hooren. Op dezelfde manier wordt
het heele Landon huisgezin van hun prille
jeugd tot heden aan den volke voorgesteld
en vooral in den zin van typische middel
klas Amerikanen, zooals de gemiddelde kie
zer immers is. En dit alles is extra noodig
om de menigte los te maken van de greep,
die Roosevelt met zyn familie op hen heeft.
Roosevelt, die, na jaren door kinderverlam
ming plat op bed gelegen te hebben en niet
in staat te zijn een vin te verroeren, het zoo
ver heeft gebracht, dat hij nu met zijn drie
groote zoons een paar weken het roer van
een zeiljacht in handen houdt en langs de
lastige kust van New England rondboemelt
tot schrik en alteratie van twee torpedo
jagers, die hem als geleide dienen en die
hem telkens kwijt zijn.
De stilte voor den storm.
Roosevelt's onbluschbaar optimisme, zijn
ongedwongen en vroolyke manier van op
treden en omgang met anderen, ja zelfs het
feit, dat hij bij zijn laatste bezoek aan Cana
da een rede in het Fransch hield stel u
dat even voor! zijn allemaal dingen, die
niet nalaten een machtigen indruk te maken
op een groote groep van de bevolking, die
b.v. alleen om dergelijke qualiteiten hun
stem aan hem zouden geven. Precies als er
anderen zijn, die Landon zouden verkiezen,
omdat hy een eenvoudige man uit het mid
denwesten is en zijn vrouw zoo goed harp
speelt. Ik begrijp, dat het vorengaande lich
telijk kwajongensachtig klinkt, maar dan
denk ik aan een echtpaar, dat mij in 1928
verzekerde nooit hun stem aan Al Smith te
zullen geven, omdat diens vrouw geen fi
guur had voor een Amerikaansche presi
dentsvrouw of het groote vooroordeel van
het geheele streng Protestantsche Zuiden
tegen Smith, omdat hij Katholiek was. Het
is tot op heden dreigend stil geweest van
beide kanten en pas de campagneleiders,
James Farley van Roosevelt en Hamilton
voor Landon hebben de gebruikelijke scher
mutselingen gehouden met vrij grof ge
schut. Dat is zoo de manier van doen, maar
het wordt pas ernst wanneer de candidaten
zelf een trein of auto pakken en de ronde
gaan doen, om van de noodige speeches voor
de microfoon maar heelemaal te zwijgen.
Dan gaan de kiezers de punten van voor of
tegen tellen en langzaam maar zeker gaat
zich in de komende maanden een strooming
vormen, die op den 3en November losbreekt
in het aantal overwinnende stemmen. Het
zou onzinnig zijn tg beweren, dat deze ver
kiezing een zuiver nationale kwestie is, waar
de buitenwereld geen belang by heeft. Het
conservatieve element in Amerika is tegen
import en verbroedering met de buiten
wereld, terwijl het liberale het „leven en
laten leven" is toegedaan.
(Van onzen correspondent)
(Nadruk verboden).
Het proces te Moskou tegen Zinow-
jew, Kamenew en anderen, die.er van
beschuldigd werden, in samenwerking
met en op instructie van Trotsky een
rij terroristische aanslagen te hebben
voorbereid, met de bedoeling de be
langrijkste leiders van de Sovjet-Unie
(den dictator Stalin, den leider van het
Roode Leger Worosjilow, Kaganowitsj,
Zjdanow, Kirow, Kossior, Ordzjonikid-
ze en Postysjew) te vermoorden om
zich daarna meester te maken van de
macht, dat proces is geëindigd zoo
als iedereen verwachten kon, n.1. door
een doodvonnis voor •^le beschuldig
den.
Intusschen is dit vonnis reeds voltrokken,
al werd algemeen door kenners van de Rus
sische toestanden en van de verhoudingen
in het Kreml aangenomen, dat de overheid
„barmhartigheid zou toonen en de veroor
deelden zou begenadigen. Wy voor ons
achtten het meer dan waarschijnlijk, dat
Zinowjew, Kamenew en de overigen de
verzekering hadden gekregen, dat het dood
vonnis niet uitgevoerd zou worden; alleen
op deze wijze is hun bereidwilligheid te
verklaren, niet alleen alle beschuldigingen
van de overheid toe te geven, maar deze
aan te vullen en zich zelf van allerlei mis
daden te beschuldigen.
Wat de lezer zich vóór alles afvraagt, is
dit: Is dit proces echt? Hebben Zinowjew,
Kamenew, Loerje, Olberg enz. inderdaad,
op bevel van Trotsky, deze moordaanslagen
voorbereid? (In werkelijkheid is alleen
Kirow vermoord). Heeft Trotsky de rol ge
speeld, die hem toegeschreven wordt?
Waarom hebben de machthebbers te Moskou
nu, onder de tegenwoordige zeer moeilijke
internationale verhoudingen, nu het oor
logsgevaar met den dag grooter wordt, dit
proces geënsceneerd? Op de zittingen is dui
delijk gebleken, dat de leiders met opzet dit
oogenblik gekozen hebben, dat zij vele
maanden met de opvoering van het drama
gewacht hadden, zij hadden dus evengoed
nog vele maanden kunnen wachten. Zelfs
een klein kind begrijpt natuurlijk, dat de
Sovjet-regeerders belangrijke redenen
moesten gehad hebben, om dit proces nu te
organiseeren en aan de verklaringen der
aangeklaagden zulk een ruchtbaarheid te
geven. Sommigen beweren, dat het eenige
doel van Stalin zou geweest zijn, zijn vroe
gere tegenstanders nog meer te vernederen,
door het slijk te sleuren. Dat is echter een
te naïeve verklaring. Men kan verschillend
over de staatsmanskunst van Stalin oordee-
len maar niemand zal hem een zekere intel
ligentie ontzeggen; een staatsman, die over
een minimum intelligentie beschikt, zal
nooit een dergelijke beschuldiging lancee-
ren het voorbereiden van moordaan
slagen op den dictator zelf en vrijwel de
geheele regeering! wanneer hij geen be
langrijke redenen heeft dit te doen.
Dat Zinowjew, Kamenew en de meesten
der overige aangeklaagden de misdaden niet
(of slechts gedeeltelijk) bedreven hebben,
waarvan zij zich zelf met zooveel vuur be
schuldigen, ligt voor de hand. Zinowjew is
een lafaard, iemand die tot geen enkele
daad in staat is, die een minimum van moed
vereischt. Kamenew behoort evenmin tot de
categorie der moedigen. Onder de overige
aangeklaagden, voorzoover het bekende
communistische leiders zyn, zien wy even
min iemand, in staat moordaanslagen voor
te bereiden. Het eenige waartoe deze man
nen in staat waren, was gekuip, het intri
geeren, het ophitsen van anderen. Dat Zi
nowjew, Kamenew en de rest Stalin haatten,
staat vast. Zij hadden overigens redenen ge
noeg hem te haten. Het waren deze twee
mannen Zinowjew en Kamenew die
Stalin in staat hadden gesteld zijn belang
rijksten tegenstander, Trotsky, te overwin
nen. Zoodra die overwinning behaald was,
ontdeed Stalin zich van zyn bondgenooten.
Zinowjew en Kamenew hebben dat en de
daaropvolgende vernederingen niet ver
geten. Al hun pogingen om den dictator te
overwinnen, liepen op nederlagen voor hen
uit Tenslotte werden zij uit al hun ambten
ontslagen en verbannen. Zooals de meeste
lafaards hoopten zij, dat anderen den dicta
tor onschadelijk zouden maken. Het is mo
gelijk, dat zij die verwachtingen aan iemand
hadden toevertrouwd, doch verder zyn zy
zeker niet gegaan. Dit is echter in USSR vol
doende om ter dood veroordeeld te worden.
De G.P.Oe zal hen dan ook voor de keuze
hebben gesteld, de verklaringen af te leg
gen, die de G.P.Oe van hen verlangde, of in
alle stilte neergeschoten te worden. Zij
stemden er in toe. Zoo werd het proces in
elkaar geflanst. Als steeds hebben daarbij
agents-provocateurs een zekere rol ge
speeld. Mannen als Olberg zijn steeds bereid
zich voor dergelijke vieze karweitjes te
leenen.
Het proces tegen Trotsky gericht.
Het proces is hoofdzakelijk tegen Trotsky
gericht. Ondanks alles, heeft de gewezen
volkscommissaris van oorlog en de rechter
hand van Lenin zoowel in het Westen als in
Rusland nog veel aanhangers. Stalin besloot
deze resten van de populariteit van Trotsky
te vernietigen. Daarom werd hy beschuldigd
van het voorbereiden van moordaanslagen,
van samenwerking met reactionnairen enz.
De G.P.Oe is daarbij te ver gegaan en heeft
den Jood Trotsky samenwerking met de...
Gestapo en de nationaal-socialisten toege
schreven, waardoor de geheele beschuldi
ging, voor menschen die over alles naden
ken, een zeer verdacht maaksel werd. De
G.P.Oe. denkt echter meer aan de massa
dan aan <Jen intelligenten enkeling, en d«
massa, vooral de pro-bolsjewistisch en com
munistisch georiënteerde massa, zal dit niet
zoo gauw merken.
Behalve persoonlijke overwegingen zijn
feilen haat tegen den vroegeren mededin
ger hebben voor Stalin ook andere over
wegingen gegolden. Een er van was dit In
het Westen beweren vele fascisten (en ook
sommige niet-fascisten) dat de breuk tus
schen Stalin en Trotsky slechts comedie
was, dat Trotsky in werkelijkheid een agent
van Stalin in het buitenland is en daar (Sa
bevelen van den dictator uitvoert Dat is een
evidente dwaasheid, maar dwaasheden heb
ben veel vat op breede massa's van het volk,
die nogal primitief denken. Byzonder sterk
was deze opvatting in de rechtsche
kringen in Frankrijk verspreid. De activi
teit van Trotsky en zyn aanhangers in
Spanje scheen die opvatting te versterken.
Met het oog op de toenemende bedreiging
van Duitschland (in Rusland wordt algemeen
rekening gehouden met de waarschijnlijk
heid van een spoedig te verwachten aanval
van Duitschland op Rusland, hetgeen tot een
nieuwen wereldoorlog zal leiden) vond
Stalin het noodig op overtuigende wijze aan
te toonen, dat hij Trotsky als zyn grootsten
vijand beschouwt.
Heeft Trotsky zelf zonder medewer
king van Zinowjew, Kamenew enz.
moordaanslagen op Stalin c.s. voorbereid?
Dat lijkt ons minder waarschijnlijk. Het is
mogelijk dat Trotsky „cellen" in Rusland
had, dat hy partijgangers had, die in hun
naïviteit nog op zyn terugkeer tot de macht
hoopten. Hun aantal was echter gering.
Sommigen onder hen, die inzagen, dat hun
doel langs den gewonen weg (door propa
ganda en oppositievorming in de bolsjewis
tische partij) niet te bereiken was, konden
aan terreur gedacht hebben en dan natuur
lijk vóór alles aan een moordaanslag op
Stalin zelf. Het is zelfs mogelijk, dat Trotsky
niets tegen die plannen had. Zeer velen
onder de tegenstanders van Stalin vinden
nu, dat een moordaanslag wellicht de beste
en makkelijkste wijze zou kunnen zijn om
zich van Stalin te ontdoen. Bijzonder sterk
schijnt die opvatting in zekere kringen van
de oppositioneel gezinde jeugd verspreid te
zyn. Doch veneer dan vage gesprekken ging
het zeker niet Trotsky moest overigens be
grijpen, dat een moordaanslag op Stalin
iets onmogelijks is: niemand wordt zoo goed
bewaakt als de tegenwoordige dictator van
Rusland. Dat de GJP.Oe. op de hoogte was
van die geruchten en gesprekken, ligt voor
de hand. Dat is de feitelijke achtergrond
van het proces. Dit was echter niet vol
doende, daarom werden Zinowjew, Kame
new en de overigen geprest om de bekente
nissen af te leggen, die de Westerlingen met
verbazing hebben gelezen: de beklaagden
deden al het mogelijke om zooveel mogelijk
te bekennen.
Zinowjew's verklaringen.
In zijn ijver is Zinowjew echter veel ver
der gegaan dan de overheid wilde. Wellicht
om zyn eigen veiligheid te vergrooten (hy
kende immers de G.P.Oe.!) heeft hij veel
vooraanstaande bolsjewistische leiders van
medeplichtigheid beschuldigd: Sokoljnikow,
Serebrjakow, Rykow, Boecharin, Radek enz.
Tegen de beschuldiging van Sokoljnikow
en Serebrjakow heeft de Sovjet-regeering
niets gehad, omdat het twee oude tegen
standers van Stalin zyn, maar de beschul
diging van de overigen kwam haar onge
legen. Sokoljnikow en Serebrjakow zijn
reeds gearresteerd, terwijl tegen de overi
gen een onderzoek ingesteld is. Een der
door Zinowjew als medeplichtig aan de voor
bereiding van de moordaanslagen aangewe
zen personen, n.1. Tomsky, heeft intusschen
zelfmoord gepleegd. Dat beteekent natuur
lijk geenszins, dat hy werkelijk een moord
aanslag voorbereid had, doch wel, dat hy
zich tegenover eenige agentsprovocateurs in
maar daartegen zijn immers die
"AKKERTJES" een ware uitkomst I
Ondervindt 't seli en neem 1 of 2
Volgtni recept ree Apotheker Overeet.
AKKERTJES"
D
IM)
»>Dat is gemakkelijk genoeg na te gaan,'
®eende dr. Prouty, naar zijn tasch gry-
P®nd, „zal ik even sectie doen? Als hy een
mandarijntje gegeten heeft, moet dat nog
zijn maag te vinden zijnHier is het
ambtelijk bevel, inspecteur, ik veronderstel
dat de lykauto hier wel dadelijk zijn zal.
Ellery liep naar den doode toe en bekeek
hem aandachtig. Een der beambten stapte
0ver het lyk heen om op de kantoordeur
naar vingerafdrukken te zoeken met be-
^"Al afdrukken gevonden?" vroeg Ellery
..Het lijkt er nog niet veel naar, mijnheer
'TC zei de man, „en toch zouden er te
j1, en moeten zyn, als de dader dien gren-
«J hier aan deze zijde had dichtgeschoven.
U 's glad en vettig en dat geeft prachtige
*mgerafdrukken Mis hoor. Zorgvuldig
«geveegd! Verdraaid, we hebben niets kun-
vinden!"
•Ook nergens anders?"
„Ik weet niet, wat Kelly daar gevonden
heeft, maar ik heb niets."
Kelly, die in de buurt bezig was, hief zyn
Ierschen kop omhoog en schudde dien treu
rig. „Ik ook niet mijnheer Queenik zat
ook liever in de bioscoop. Dan zag ik ten
minste wat!"
Ellery knikte eens. Hy werd uit zijn droo-
mery gehaald door de stem van Donald
Kirke ergens in de gang.
„En ik zeg u, dat ik hem niet ken,"
schreeuwde Kirke tegen den inspecteur
Sergeant Velie kwam erbij en zei bedaard
„dat heb ik ook al tegen mijnheer Queen
gezegd. Hij was een totaal vreemde."
„Maar," zei de inspecteur met gedempte
stem, „het kan toch heelemaal geen kwaad
om hem nog eens te bekijken? Is het zoo
niet, mijnheer Kirke?"
Hij duwde den ontredderden jongen man
bedaard voor zich uit.
„Queen!" riep Kirke, op Ellery toekomend,
„in vredesnaam.... ik kan die verdacht
makingen en al dat verhoor niet langer uit
houden! Jij weet toch, dat ik hem nooit
eerder gezien heb! Ik heb je dat toch ver
teld. Ik
„Kom, komzei Ellery bedaard, „je
zenuwen schynen nog al overstuur te zijn,
Kirke. Er is geen enkele reden om zoo in
de war te zyn. Niemand verdenkt jou na
tuurlijk! Houd je een beetje taai, man!"
Kirke balde de vuisten en slikte iets weg.
„Nou, vooruit dan maar!" bromde hy,
liep langzaam verder en sloeg een blik op
den doode. Hij slikte weer en zei met iet
wat vastere stem: „Neen!"
„Dat is uitstekend," zei de inspecteur ter
stond, „dan is er nog maar één ding, mijn
heer Kirke: deze man heeft naar u met na
me gevraagd, alsof hij u heel goed kende
Hoe verklaart u dat?"
„Dat heb ik allemaal al aan den sergeant
hier uitgelegd," zei Kirke onwillig, „ik ben
er beu van. Er komen hier op kantoor ieder
oogenblik vreemdelingen om me te spreken
Ik verzamel juweelen. Ik ben een specialist
in bepaalde soorten postzegels. En ik ont
vang hier heel wat menschen, die ver
trouwelijk komen spreken over zaken in
verband met de Mandarin Press. De eenige
uitleg, dien ik voor dit geval weet, is dat
deze man om een van die genoemde redenen
naar mij gevraagd heeft
„Dus u veronderstelt, dat hy een hande
laar in steenen of postzegels was".
Kirke haalde zijn breede schouders op.
„Heel best mogelijk.... waarschijnlijker
dan dat hij voor uitgave van een boek
kwam. De lui, die me voor uitgaven komen
bezoeken, zijn gewoonlijk schrijver of
agenten van boekhandelaars. Deze man is
geen van beiden, voor zoover ik weet!"
„Postzegels en juweelen!" zei de inspec
teur op zyn snor kauwend, „in elk geval i<
het iets!Hé daarThomas!"
De sergeant kwam naar hem toe.
„Zoek in die richting. Zie gauw een af
druk van het gezicht van dien man van den
fotograaf te krijgen en laat die rondgaan
by alle juweliers en postzegelhandelaars.
Ik heb zoo'n idee, dat het niet gemakkelijk
zal gaan, hem te identificeeren."
Valie ging weg. „Zooals u weet, meneer
Kirke," wendde de inspecteur zich dan tot
dezen, „zijn de zakken van dien man alle
onderzocht, maar er zat niets in en alle
merkteekens waren uit zyn kleeren en lin
nen weggesneden."
„Maar waarom?" vroeg Kirke ver
baasd."
„De een of ander heeft liever niet, dat
we te weten komen, wie het slachtoffer is.
Zeg Pigott!" riep de inspecteur luid en een
der detectives kwam naderbij, „zie van een
kamermeisje een laken of zoo te krijgen en
leg dat over het lijk heen. Alleen zijn ge
zicht onbedekt laten."
Kirke werd bleek. „U bent toch niet van
planbegon hij aarzelend.
„Waarom niet?" vroeg de inspecteur met
een glimlachje, dat Kirke ontwapende.
„Moord is een akelig iets, mijnheer Kirke
en het opsporen van den moordenaar is al
even onaangenaam. Het is de eenige bezig
heid, waarbij je in werkelijke en harde
aanraking komt met de ware levensfeiten.
En met den dood. Het is heel iets anders
dan het verzamelen van postzegels en ju
weelen Mooi zoo, PigottVooruit
nu.... alleen het gezicht. Goed! Thoma3
haal nu al de lui van het huishouden van
Kirke hierheen."
Langzaam kwamen ze binnen. Ze waren
zonder uitzondering erg zenuwachtig. De
oude heer was nu geheel gekleed; zijn witte
overhemd glom bleek en stak akelig af te
gen het zwart van zijn kleeding en tegen
den somberen ziekenstoel, die door miss
Diversey in deemoedige houding werd
voortgereden.
„Wat is dat voor gezanik over een moord!"
riep hy driftig en zwaaide woest met zijn
lange, beenige armen, „wat wilt u van ons?
Kom ermee voor den dag en vlug wat!"
Ellery, Kirke en de detective Pigott ston
den zij aan zij, als soldaten in gelid vooi
de kantoordeur, zoodat de doode aan het
gezicht onttrokken was. Buiten in de gang
stond een groepje menschen onder bewa
king van twee beambten in uniform, om
ringd door luidruchtige krantenverslagge
vers. Het waren de directeur Nye, detective
Brummer, mrs. Shane en nog enkele ande
ren. Sergeant Velie deed de deur voor hun
neus dicht. De inspecteur overzag de aan
wezigen, haalde een snuifdoos te voorschijn
en nam bedaard een snuifje. Hij nieste een
paar maal heel genoegelyk en stopte zijn
snuifdoos weg.
„En nu dames en heeren," begon hij op
jovialen toon, „moet ik u meedeelen, dat in
dit vertrek een moord gebeurd is. Het lijk
ligt achter de heeren Kirke, Pigott en
Queen. Ik noodig dengene, die den armen
stumperd gedood heeft uit, naar voren te
treden."
Er begon iemand te hijgen en Ellery nam
aller gelaat aandachtig op, waartoe hü zich
op een zeer gunstig punt bevond. Maar
ze keken allen als versteend voor zich uit.
Dr. Kirke rees met verwilderde haren half
uit zyn ziekenwagentje overeind en hijgde*
„Bedoelt u.... veronderstelt u.... dat
iemand onzer.... Maar dat is meer dan
schandalig!"