david lloyb george.
m «s
J
UB JIJft,
Jhnzfatu&ciek
X)umcuAciek
w/A m
fflm Wm Wm WA
- - -
m, 'M fapv
i WA f» 'ffA
m
fchaakcu&riek
m
m
E
m
lü
i
Een der meest beteekenende figuren
van het Engelsche Lagerhuis.
MINISTER IN DE OORLOGSJAREN.
fcoest
Geef voor dien bloffenden hoest
dadelijk Akker's Abdijsiroop.
Thans slechts 75 ct. per flacon!
HÉ
^L, Ui SU Hl
IÉ wk a ém
1
n
1
8
A
u
i
I
David Lloyd George is, schoon de nestor
onder de Engelsche politici van dezen tijd,
nog altijd de meest teekenende figuur on
der hen. Niet slechts door het markante
uiterlijk, dat hem in elke vergadering reeds
op den voorgrond brengt, maar ook om
het strijdbare, zij het dikwerf wisselende
innerlijk, dat hij toont. Zijn leven, in elk
geval, dat deel, dat zijn opkomst uit de
groote menigte omvat, is een roman, en de
Kelt in hem, de zoon van Wales, die eens
Home Rule wilde voor zijn niet onbetee-
kenend vaderland, houdt van de roman
tiek. Geboren in zeer eenvoudige omstan
digheden, schrede voor schrede omhoog
geklommen op den ladder der populaire
bekendheid en naar maatschappelijke
welvaart, kan hij trotsch zijn op zijn ver
leden. Dankbaar tegelijk aan degenen, die
hem den weg hebben gebaand; dankbaar
heid, die hij toonde in den door hem aan
genomen naam, die een samenvoeging is
van den naam zijns vaders: George en die
van zijn oom van moederszijde: Lloyd,
die aan zijn eigenlijke opvoeding heeft ge
arbeid.
Een zoon van Wales.
Want Lloyd George, al is hij ook met
hart en ziel een zoon van Wales, is gebo
ren in het rookige, smokige Manchester,
waar zijn vader eenvoudig onderwijzer
was. Diens gezondheid werd door de fa-
briekslucht der stad bedorven, en zoodanig
voor altijd, dat ook de wijk, die hij naar
een der plattelandsdistricten nam, hem
niet meer voor een vroegtijdigen dood kon
behoeden .Teruggekeerd in Wales, vond
de moeder met haar jonge kinderen een
toevlucht bij haar broeder, een eenvoudi-
gen schoenmaker van het dorp Llanystum-
dwy, van wien Lloyd George ons vertelt,
dat deze zich voornam niet te trouwen,
omdat hij dan beter voor zijn neven en
nichten kon zorgen. Dat in David iets bij
zonders stak, werd al spoedig algemeen
erkend; aangezien zijn ambitie uitging naar
het ambt van advocaat, werd al het moge
lijke gedaan voor zijn opleiding daartoe.
De brave Lloyd ging, op reeds gevorder
den leeftijd, latijn en griesch blokken om
met zijn neef gelijken tred te kunnen hou
den. En hij voedde deze op in de leer van
de non-Conformisten in Wales, die den
uitersten eenvoud aan den dag leggen in
hun godsdienstoefeningen. Lloyd was
plaatselijk voorganger van een der een
voudigste secten, die Wales kende; zij droeg
den naam van de Discipelen van Christus;
zij werden geleid door een voorganger, op
wien alle de plichten van het ambt druk
ten zonder dat het hem iets anders schonk
dan een grooter eerbied van de zijde van
zijn dorpsgenooten. Aan de zijde van dezen
ernstigen man, in wien, gelijk in het mee-
rendeel zijner landgenooten den wensch
leefde naar scheiding van Kerk en Staat,
omdat de bevolking van Wales, voor het
overgroote deel behoorende tot de non-
Conformisten, aan de Anglikaansche kerk
moest bijdragen, groeide Lloyd op. Hij ver
kreeg er zijn politieke opvoeding tegelijk,
en de a.s. organisator in hem toonde zich
reeds in de school, toen hij er de leerlin
gen van zijn klas toe bracht om den Land
heer bij zijn jaarlijksch bezoek niet te ant
woorden op de vragen, die luidden naar de
leerstellingen der Anglikaansche kerk.
Advocatenpractjjk.
Advocaat geworden in 1884, vestigde Lloyd
George zicht te Port Medoc, waar hij zich
een groote praktijk verwierf, die echter
voornamelijk bestond uit cliënten, die
slachtoffers werden van de gestrengheid,
waarmede de wetten op het grondbezit en
op de jacht ook in Wales werden ten uit
voer gelegd. De jonge advocaat leerde
voor de rechtbanken, waar hij menigmaal
met den president en de rechters in heftig
debat trad, zich oefenen voor de a.s. par
lementaire loopbaan, en bij verschillende
gelegenheden, dat godsdienstige problemen
aan de orde waren, stond hij zijn land- en
dorpsgenooten ter zijde, en hij had het
daarmede zoo druk, dat hij, naar eigen
bekentenis, volkomen vergat om er reke
ningen voor te schrijven!
In het Lagerhuis.
Dat in den tijd van opkomst der demo
cratische beginselen op Lloyd George de
aandacht moest vallen als lid van het La
gerhuis, spreekt vanzelf. In 1890 werd hij
gekozen, terwijl zijn tegencandidaat de
Landsheer in eigen persoon was. Zijn in
trede in het Lagerhuis geschiedde op de
gebruikelijke wijze, maar onopgemerkt,
omdat men in Londen en in het groote En
geland van de bijzondere gaven, waarover
Lloyd George beschikte, nog maar weinig
weten kon. Hij was ook verstandig genoeg
om te begrijpen, dat men zich in het En
gelsche parlement niet onmiddellijk op
den voorgrond kan plaatsen. Hij bestu
deerde het Huis en zijn gewoonten, werkte
zich in de vraagstukken in, en wachtte
zijn beurt af. Zoo lang echter, dat Oom
Richard Lloyd de pen op het papier zette
om zijn neef te vertellen, dat het goede,
dat er bij hem inzat, er ook uit moest
komen voor de oogen van geheel de we
reld .Lloyd George echter koos zijn eigen
oogenblik; versmaadde het in het krijt te
treden tegen goden van den minderen
rang; nam zijn kans waar toen hij zich
rechtstreeks tegenover een Gladstone en
een Chamberlain kon stellen. Men zegt, dat
Chamberlain, die de gewoonte had de cri-
tiek zijner tegenstanders over zich te laten
heengaan zonder een spier van zijn gelaat
te vertrekken wit van boosheid is opge
sprongen; dat Gladstone zich verwaardig
de om hem een bestraffing toe te dienen,
waarnaar Lloyd George luisterde met open
oogen en ooren, omdat hij den meester er
in erkende. Het was vanzelf gedaan met
Lloyd George's schuchtere achteraf hou
ding, gedaan ook met zijn onbekendheid;
Ondanks alle zijn gebreken, wel
licht door deze, is Lloyd George
een merkwaardige verschijning in
de Engelsche politiek. Een, die,
wanneer morgen aan den dag wel
licht gewichtige beslissingen moeten
worden genomen, zal worden ge
teld onder degenen, die aangewe
zen kunnen worden geacht om zulke
beslissingen tegenover het volk te
verdedigen!
niet slechts in het Parlement, maar ook in
de eigen partij bracht hij beweging en
roerigheid. Zijn positie in Wales versterkte
hij door den persdienst, die hij organi
seerde; persdienst waarmede hij tegelijk
het Welsh als het Engelsch sprekende ge
deelte van Wales bereikte. Maar tegelijk
dwong hij zijn partij, die der liberalen, om
zich met de vraagstuken, die Wales in het
bijzonder interesseerden, bezig te houden,
ook met die van de scheiding van kerk en
staat. Toen hij echter poogde voor Wales
een afzonderlijke vleugel van de destijds
zoo machtige liberale partij op te richten,
leed hij schipbreuk. Wat hem niet verhin
derde om in het debat in het Lagerhuis
zich van zijn partygenooten af te scheiden
In samenwerking met enkele anderen, on
der wie de thans uit het parlement ver
dwenen arbeidersleider Thomas, bevocht
hij de regeering door middel van obstruc
tie, en zij lieten zich noch door de partij;
noch door den Speaker gezeggen. Hetgeen
Lloyd George bij zijn herkiezing in 1892
in Carnavon niet schaadde, want ondanks
het feit, dat Sir John Puleston, in Amerika
schatrijk geworden, man van beteekenis
in zijn omgeving, zich tegen hem liet can-
dideeren, werd hij met groote meerderheid
gekozen. Hij had reeds toen te lijden van
de aanvallen ,die zijn tegenstanders niet
nalieten op hem te doen.
Te allen tijde heeft Lloyd George den
strijd aangedurfd. Hij heeft het gedaan
tegen de conservatieve regeering van Lord
Roseberry, maar niet minder tegen die van
Sir Henry Campell Banneman, die na de
zen aan het bewind kwam. En hy toonde
bijzondere kwaliteiten; een rustelooze aan-
valskracht, felle en venijninge interrup
ties, een eigen en tot luisteren dwingende
wijze van spreken. Meer dan eens kwam
hy in het scherpst conflict met de banken
van de Regeering; in 1895 gebeurde het,
dat hij, na eindelooze reeksen amendemen
ten te hebben voorgesteld en het huis te
hebben gedwongen om des nachts door te
vergaderen, door den Speaker werd te
recht gewezen, en dat hy toch met onver-
rorbare kalmte antwoorde, dat hy zich
verzette tegen een poging van de regeering
i „een voldoende' discussie over het aan
hangige ontwerp te beletten". Hoezeer hy
een persoonlijkheid was, bleek, toen hij
na het uitbreken van den oorlog in Zuid-
Afrika, niet aarzelde zich te scharen aan
de zijde van degenen, die in dezen oorlog
een financieel en een moreel gevaar zagen.
Zelfs had hij den moed, die overmoed ge
lijk was, om in den heftigen verkiezings
strijd van 1900 te willen spreken in Bir-
mingham, den zetel van Joseph Chamber
lain, een waagstuk, dat ondanks alle poli
tietoezicht leidde tot groote moeilijkheden,
waaraan Lloyd George slechts ontsnapte
ar zich in de uniform van een politie
agent te steken. Tijdelijk leed zijn popu
lariteit er onder, zoodat zyn herkiezing in
zijn oude district Carnavon op het kantje
af was!
De algemeene verkiezingen van 1905
brachten den liberalen een overwinning
van zoo grooten omvang als de Engelsche
parlementaire geschiedenis niet kent.
Campell Banneman kon niet weigeren, al
deed hij het wellicht niet gaarne, om
Lloyd George op te nemen in zijn Kabinet,
waarin hij hem de bescheiden positie van
President van the Board of Trade gaf, dus
tot Minister van Handel maakte. Maar
Lloyd George slaagde erin zijn departe
ment niettemin een plaats van beteekenis
te verschaffen, en toen na Banneman's
dood Asquith de leiding in handen nam,
gaf deze hem het Departement van Finan
ciën. Daar heeft Lloyd George den grooten
strijd gestreden, die de overmacht van het
Hoogerhuis voorgoed heeft gebroken.
Minister!
Lloyd George, groot voorstander van de
sociale wetgeving, die hij in Duitschland
had bestudeerd, laschte deze in zijn be
roemd geworden begrootingen in. Het was
tot dusver gebruik, dat het Hoogerhuis
zich van afkeuring van de begrooting ont
hield. Maar de Lords voelden zich door
Lloyd George's begrooting in dubbel op
zicht aangetast, want eenerzijds waren zij
tegen de sociale wetgeving, die daarin
werd opgenomen, en anderzijds zouden zij
het grootste gedeelte moeten betalen van
de belastingen, die daarvoor werden ver-
eischt. Zoo is in de jaren 1909 en 1910 de
groote strijd gestreden, die Lloyd George
op 29 April 1909'inleidde met een rede, die
ruim 4 uur de aandacht van het Lagerhuis
in beslag nam; inleiding tot de behande
ling, die meer dan zes maanden duurde en
waarbij niet minder dan 550 amendemen
ten waren betrokken. Het Hoogerhuis ver
wierp de begrooting; het Lagerhuis werd
daarop door den koning ontbonden tenein
de het volk te doen beslissen. Toen deze
beslissing ten gunste van de regeering, die
Lloyd George's begrooting had ingediend,
uitviel, bleek by de meest strijdlustige der
lords groote neiging om den strijd voort te
zetten. Maar de regeering had krachtige
middelen voorhanden, niet het minst deze
om door benoeming van nieuwe lords en
masse de meerderheid van het Hooger
huis te veranderen. Zoo gaf het Hooger
huis toe in dezen feilen strijd, waarin ge
heel het samenstel der Engelsche wetge
vende tradities op het spel stond. Niet
echter dan nadat een tweede ontbinding
van het Parlement op 28 November 1910
noodzakelijk was gebleken, niet dan nadat
de z.g. veto-conferentie der beide partijen
was mislukt. Maar op 31 Januari 1911 gaf
een nieuwe verkiezing een nieuwe meer
derheid aan Asquith en Lloyd George, en
nu was het verzet der Lords gebroken,
omdat zij wilden redden wat voor de rech
ten van het Hoogerhuis nog te redden viel.
In dien strijd is Lloyd George geworden
de eigenlijke aanvoerder van de Liberale
Partij, de man, die de kracht in zich bleek
te bezitten om deze party, ongetwijfeld
steunend op een roemrijk verleden, te ver
jongen. Zoo stond hij aan het hoofd van de
schatkist bij het uitbreken van den oorlog;
zoo behoorde hij tot degenen, die over de
vraag of Engeland al dan niet in den oor
log zou treden, uiteindelijk hadden te be
slissen. In de Gedenkschriften, die Lloyd
George aan de oorlogsperiode heeft ge
wijd, beschrijft hij ons dan bijkans tragi-
schen avond, dien hij en zijn medeministers
in het Regeeringsgebouw in Whitehall
doorbrachten, wachtende op de laatste der
11 slagen, van de Big Ben, de klok van de
Westminster Abbey, die het einde van den
termijn, door Engeland voor het ultima
tum gesteld, zou aankondigen. Lloyd
George was, gelijk geheel zijn opvoeding
medebracht, pacifist; een man, die den
oorlog verafschuwde. Maar tegelijk was hij
een nationalist in dien zin, dat hij in het
krijt wilde treden voor de rol, die ook z. i.
Engeland geroepen is in de wereld te spe
len. Voor hem was de schending van de
Belgische neutraliteit een beslissend mo
ment; voor hem, en naar hij te allen tijde
heeft volgehouden, voor de groote meer
derheid van het Engelsche volk. Eenmaal
in den oorlog gegaan, heeft Lloyd George
van geen wijken geweten. Hij is de man
geweest, die heeft aangestuurd op de vor
ming van een Ministerie van Munitie, toen
het Oorlogsministerie onmachtig bleek in
de behoeften van het leger te voorzien; hij
slaagde erin de Iersche ontevredenheid
telkenmale te temperen; hij aarzelde niet
om tot den val van Asquith einde '16 mede
te werken, toen hij in de leiding van diens
nationaal Kabinet niet meer het vertrou
wen had, noodig om zegevierend uit den
stryd te voorschijn te komen. De belang
wekkende dagen, die leidden tot Asquith's
val en tot Lloyd George's Premierschap,
zijn ons door Lord Beaverbrook tot in bij
zonderheden beschreven, en zij zijn de
moeite waard!
De Liberale party wordt minder
machtig.
Lloyd George behoorde met Wilson,
Clemenceau en Orlando tot de „groote
vier", die den vrede van Versailles en de
daarop volgende Vredesverdragen met de
andere teg enstanders der Entente hebben
voorbereid en aan de overwonnenen heb
ben opgelegd. Hij leidde de bedenkelijke
verkiezingen van 1920, die hem een meer
derheid brachten, waarmede hij kon re-
geeren naar eigen inzicht. Een meerder
heid echter tegelijkertijd, die hem, erken
nende de gevoelens van het Britsche volk,
in den steek liet, toen hij, teneinde aan
Kemal Pasja's Turksche herleving het
hoofd te bieden, daarvoor een nieuwen
oorlog in het Oosten wilde wagen. De ne
derlaag der Grieken bezegelde Lloyd
George's loopbaan als Minister, bezegelde
ook het lot van de eens zoo machtige libe
rale partij. Vanaf het oogenblik, dat Lloyd
George het gezag aan de conservatieven,
al spoedig onder leiding van Baldwin,
moest overgeven, is de liberale partij in
beteekenis, althans in aantal zetels in het
Lagerhuis, voortdurend achteruit gegaan.
De eenheid in de partij was zoek; de
wisselende stemmingen, waarin Lloyd
George zich uitte, waren mede daaraan
schuld. Toen in 1924 het Conservatieve
Kabinet moest aftreden, werden niet de
liberalen, maar de sooaal-democraten, die
een sterke groep in het Parlement vorm
den, tot de regeering geroepen. Toen zij
reeds zes maanden daarna moesten aftre
den, waren het de conservatieven, die tot
ls29 de leiding hadden. En toen de Labour-
regeering tengevolge van de crisis en de
Engelsche devaluatie het veld moest rui
mer., brachten de vtrkiezingen van 1931
een overwinning vtor de conservatieven
van zoodanigen aard, dat de overigens
versplinterde liberalen, die ten deele met
MacDonald en Baldwin medegingen, ten
deele onder leiding van Lloyd George zich
in de oppositie schaarden, weinig beteeke
nis meer hadden.
Zoo behoort Lloyd George niet meer tot
de figuren, die op het Engelsche parlemen
taire leven een grooten invloed oefenen.
Het mag, gezien het kleine groepje volge
lingen, waarover hy beschikt de vraag
heeten of hij ooit tot eenige functie van
beteekenis nog zal worden geroepen. Het
mag ook de vraag heeten of zich om hem,
die van zoo wisselende inzichten op inter
nationaal gebied heeft blijk gegeven, vol
doende aanhangers kunnen groepeeren!
Maar de strijdkracht van Lloyd George is
onverzwakt gebleven; de vrees, die men
voor zyn debaterskracht heeft, niet ver-
Het behoeft geen kinkhoest te zijn, maar
een kinderhoest moet niet verwaarloosd
worden. Waarom Uw kind noodeloos te
laten lijden. Waarom zoudt Ge niet juist nog
iJdel
op tijd het beste en meest krachtige middel
geven. Dat middel is toch Akker's Abdij
siroop, die reeds zoovelen geholpen heeft I
Heeft Uw kindje het benauwd? Slaapt het
's nachts niet door hoesten, kuchen of
fiepen op het borstje? Abdijsiroop zal Uw
ind helpen, die slijm losmaken, de hoest
rijp maken en stoppen. En morgen ziet Ge
niet meer de traantjes in de oogen door
dat afmattend hoesten. De afmatting van
de ademhalingsorganen is weggenomen, de
ademhaling zal weer ruim en diep zijn.
minderd. Lloyd George is een der meest
beteekenende figuren van het Lagerhuis,
waarin hij zetelt op de voorste bank van
degenen, die de oppositie leiden. Hij zat
daar toen een Labour Regeering, aan
welke hij meestal vriendelijken steun gaf,
aan het bewind was; hy is er blijven zit
ten, sedert het Nationaal Kabinet onder
leiding van MacDonald en Baldwin de za
ken in handen nam en hy zit er npg. En hij
was het, die den jongen Staatssecretaris
Eden bij zijn voorstel tot opheffing der
sancties toeriep, dat dit een lafheid was
die hy beging!
Ondanks alle zijn gebreken, wellicht
door deze, is Lloyd George een merkwaar
dige verschijning in de Engelsche politiek.
Een, die, wanneer morgen aan den dag
wellicht gewichtige beslissingen moeten
worden genomen, zal worden geteld on
der degenen, die aangewezen kunnen wor
den geacht om zulke beslissingen tegenover
het volk te verdedigen!
Onze Vierde Augustus-Opgave.
Lettergreep-puzzle.
De oplossing van deze lang niet gemak
kelijke puzzle was als volgt:
1. a n d r o d e
2. evenement
3. amanuensis
4. reprouveeren
5. hippopotamus
6. overweging
7. balearen
8. levenslustig
9. drakenkruid
10. politieagent
11. integendeel
12. generatie
13. alignement
14. predilectie
15. metagenesis
16. cavalcade
17. predikant
18. bariton
19. bevriezen
20. smakelijk
21. monument
22. moduleeren
23. overgave
24. Venetië
25. desespereeren
26. retrograde
27. egaliseeren
28. ommelanden
1. De appel valt niet ver van den stam.
2. Den vogel kent men aan zijne veeren.
Onze Nieuwe Opgave. (No. 5 der Augus-
tus-serie).
Twee vragen.
1. Onze aarde is een bol. Indien men
een touw om den evenaar zou kunnen
spannen zou dat 40.000 K M. lang zijn.
Maar als men nu gaarne wilde dat het
touw overal 1 M. 75 cM. van de aarde
verwijderd was, hoe lang is dan het stuk
touw dat men zou moeten tusschenvoegen?
2. Welk beroep oefent de heer B. U. A
E. Roenratwuil uit, als het met dezeifde
letters wordt geschreven als de naam?
Oplossingen (2 p. voor elk één) liefst
zoo vroegtijdig mogelyk, doch uiterlijk tot
Vrijdag 4 September 12 uur aan den
Puzzle Redacteur van de Alkm. Courant.
Glimlachje
Stil, hoor!
sagier!
ik ben blinde pas-
Aan de Dammers!
In onze vorige rubriek gaven wij t
oplossing probleem 1451. er
Stand.
Zw. 7 sch. op: 1, 12, 13, 18. 22, 28 37
W. 8 sch. op: 6, 16, 29, 31, 33, 39 42 44
Oplossing.
1. 31—26
2. 26—21
3. 21—17
17 17
5. 16: 7
6. 6— 1!
1. 37 48
2. 48 23
3. 28 50
4. 50:11
5. 1:12
Combinaties.
De volgende combinatie is ingezonden
door den heer F. Kunst te Sint Pancras.
Zw. 5 sch. op: 2, 6, 12, 18, 22 en twee
dammen op 25 en 3.
W. 8 sch. op: 14, 16, 20, 21, 27, 29, 31, 32
en dam op 40.
De stand is niet mooi maar de ontleding
toont weer eens welke verrassende moge-
lkheden er in een dampositie schuilen.
Wit speelt 1410 en nu moet zwart met
dam 25 vijf schijven slaan van 25 naar 5.
Wit vervolgt met 2923. Weer moet dam
5 slaan nu naar 21. Wit slaat met zijn dam
op 40 naar 7. Zwart 2:11 en Wit 16 9 en
wint.
Nu volgt een stand samengesteld door
den heer A. Roos te Alkmaar.
f Uk
Zw. 11 sch. op: 7, 9, 10, 12, 13, 14, 17,
19, 22, 28, 38.
W. 9 sch. op: 25, 26, 30, 31, 34, 37, 39,
44, 48.
Wel heeft wit twee schijven minder dan
zwart, maar dat belet hem niet als volgt te
winnen:
1. 25—20 1. 14 :25
2. 2621 2. 17 26
3. 48—43 3. 38 :29
4. 37—32 4. 25 43
5. 32: 3 5. 26:37
6. 3:4!
Ter oplossing voor deze week:
Probleem 1452 van F. Kunst te Sint
Pancras.
Si
Zw. 7 sch. op: 8, 9, 16, 18, 20, 24, 30 en
dam op 1.
W. 10 sch. op: 17, 27, 28, 32, 37, 38, 39,
43, 44, 49.
In onze volgende rubriek geven wy de
oplossing.
De oplossing van het probleem van
Kraemer zal ik de volgende week geven.
K. A. L. Kubbel.
Krusta Mikla 1935.
Ie prijs.
8
7
6
■Ur,.
5
4
3
2
1
b 0 d 1 (j h
Wit begint en geeft mat in twee zetten.
Wit: KaÖ, Dh4, Th5, Ld3 en f8, Pcö en
M, pi a2, b2 en c6.
Zwart: Kb4, Dd6, Tgl en h6, Lbl, P»J
en c2, pi a4, b6 en g2.
i
