DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Uitbundige vreugde in Den Haag.
Bij de aankomst van de prinses
zur Lippe.
ALKMAARDERS, VLAGT I
En draagt oranje.
Het politiecordon door de menigte
verbroken.
Ho. 214 Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK. Donderdag 10 September 1936
138e Jaargang
Een sportieve familie.
Hartelijke woorden van het
verloofde paar.
ZATERDAG: DAG VAN
NATIONAAL GEDENKEN!
's-Gravenhage, 10 September. In verband met
de verloving van PRINSES JULIANA met PRINS
BERNHARD VON LIPPE BIESTERDFELD heeft
hei kabinet besloten dat a.s. Zaterdag de Departe
menten van algemeen bestuur en de andere rijks-
bureaux in hei land gesloten zullen zijn.
Teneinde dien dag op zoo algemeen mogelijke
wijze ie doen worden tot een dag van nationaal
gedenken, drukt de minister-president namens den
Raad van Ministers de hoop uit, dat andere auto
riteiten en particuliere instellingen op gelijke wijze
als het Rijk de gelegenheid zullen willen openen
tot algemeene deelneming aan de uitingen van
blijdschap en dankbaarheid, die in het gansche
volk tot uiting zijn gekomen.
's Avonds voor het paleis
te Den Haag.
Feestvreugde in de
hoofdstad.
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS PER GEWONE ADVERTENTIENs
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
Den geheelen namiddag heerschte in
de omgeving van het Koninklijk Paleis
in den Haag een ongekende drukte. De
politie, welke tijdig haar maatregelen
voor het verkeer had genomen, zorgde
voor handhaving der orde, doch naar
mate het meer naar 5 uur liep (het uur,
waarop men gerekend had, dat het ver
loofde vorstelijke paar zou aankomen),
groeide de massa aan. Men werd on
danks het opdringen van de achterste
ryen, het wachten niet moede.
In den loop van den middag ging het ge
rucht, dat het in de bedoeling lag van
prinses Juliana en prins Bernhard om 's prin
sen moeder en zijn jongeren broer Aschwin,
die omstreeks 5 uur per auto op het paleis
Noordeinde zouden aankomen, een eind te
gemoet te rijden. De ontmoeting zou zoo
verzekerde men op een van de buiten
goederen van de Koningin aan den Leidsche-
sraatweg, in de nabij van café den Deijl
plaats vinden.
Het gerucht bleek juist te zijn. Om half
vijf verliet het vorstelijk paar in de open
Ford-Cabriolet van den prins, die achter
het stuur zat, de koninklijke stallen. Aan
vankelijk bestond het plan om van den
hoofdingang van het paleis Noordeinde weg
te rijden, maar de geweldige menschen-
menigte noodzaakte het jonge paar een an
deren weg te kiezen en het paleis via de
koninklijke stallen te verlaten. Voorafge
gaan door een motor met zijspan van de
Haagsche politie, waarbij zich later nog een
motor met zijspan van de Wassenaarsche
politie voegde, kwamen prinses Juliana en
prins Bernhard om kwart voor vijf bij het
landgoed ter Horst aan den Leidschen-
straatweg aan. Dit landgoed is het middel
ste van de drie, die daar liggen, van de
koningin. Komende uit de richting den
Haag heeft men eerst Eikenhorst, dan ter
Horst en dan Raaphorst.
De aanwezigheid van vele journalisten,
die voor het hek van ter Horst het paar op
wachtten, deden bij de de voorbijgaande
automobilisten, fietsers en voetgangers het
vermoeden ontstaan, dat er iets bijzonders
aan de hand was.
En zoo gebeurde het, dat toen het jonge
paar het hek binnen reed, een juichende
schare de prinses en den prins begroette.
Auto's bleven staan, er ontstond weldra een
verkeersopstopping. Niemand, die voorbij
kwam, wilde zich de gelegenheid laten ont-
8aan, het vorstelijk paar toe te juichen en
van nabij te zien. Weldra verdween de auto
van den prins in de prachtige bosschen.
Dit was den toeschouwer natuurlijk geen
Aanleiding om weg te gaan. Men wist het
®U: de moeder van den prins en diens broer
Werden hier verwacht. Het nieuws werd
doorgegeven en zoo groeide de belangstel
ling aan. Ook werd bekend, dat de prinses
zur Lippe-Biestersfeld en prins Aschwin op
het landgoed Raaphorst zouden geleid wor
den, waar prins Bernhard en prinses Juliana
over het landgoed ter Horst
gereden.
Dientengevolge begaf het publiek
naar het hek van de Raaphorst.
Twee man van de Wassenaarsche motor-
hrigade vatten post op een 100 meter voor
den ingang van de Raaphorst, teneinde de
auto van 's prinsen moeder aan te houden
en naar den ingang van dit buiten van de
koningin te leiden.
Even voor half zes zien wij den prins en
Prinses naderen. Prinses Juliana is gekleed
hr een grijzen mantel en draagt een grijze
hoed met voile. De prins heeft een gnjs
colbert aan en een witte anjer in het knoops
gat. Het publiek juicht en als iemand een
..Leve de prinses" aanheft, verdubbelen de
toejuichingen. Lachend wuift het jonge paar
terug.
De aanwezigen zullen het tafereel niet
spoedig vergeten: het jonge paar, gezellig
pratend en stevig gearmd, wandelend door
de fraaie bosschen.
Aan beide kanten van den weg staan nu
vele auto's geparkeerd. Er komt een bus
aan, die even voorbij het hek van de Raap
horst stil houdt. De passagiers stijgen uit
(het stond wel niet op het programma) en
moeders met kinderen op den arm loopen,
zoo vlug als zij maar kunnen, toe, om zich
bij de menigte te voegen.
Ook de leden van de Leidsche Vrouwe
lijke Studentenvereeniging, die in wel 10
auto's naar het paleis waren gereden, om de
felicitatie-registers te teekenen, arriveeren
en ontwikkelen een geluid, waarop hun
mannelijke studiegenooten met recht
jaloersch zouden kunnen zijn.
De prinses zur Lippe komt.
Eindelijk om 10 minuten over half zes
komt een groote groene wagen in het zicht.
De wagen heeft groote vaart, een collega, die
de auto van den Haagschen Schouw heeft
gevolgd, heeft ruim 100 K.M. gereden om
hem bü te houden! en wordt door de Was-
Daar volgt de auto van den prins, bestuurd
door den chauffeur van zijn moeder en
waarin ook de kamenier van de prinses
heeft plaats genomen. De stoet wordt ge
opend door de beide motoren met zijspan
van de Wassenaarsche en Haagsche politie.
Van de Raaphorst tot aan het paleis
ware zegetocht
Noordeinde is het
geworden.
Tal van auto's volgen den stoet en vele
wagens staan lartgs den Leidschenstraat-
weg. Overal jubelt de menigte en wuift met
hoeden en zakdoeken, eenmaal bij het café
het „Wachtje" gekomen, is er haast geen
doorkomen aan. Rijen dik staan duizenden
en duizenden langs den weg. Heel langzaam
rijden de auto's over Korte Voorhout, Vij
verberg, Kneuterdijk en Heulstraat. De be
langstelling was veel en veel grooter nog
dan Dinsdag. Het enthousiasme was hier
mede in evenredigheid, er kwam geen einde
aan het gejuich. De politie had de grootste
moeite een stuk van den rijweg vrij te hou
den. De menschen stonden tegen elkaar ge
drukt, de achtersten steeds maar naar voren
dringende in de hoop een betere plaats te
krijgen, om toch maar niets van deze „blijde
incomste" te missén.
In de residentie.
Even voor half zeven rijdt de eerste auto
voor het bordes van het paleis voor. H.M. de
koningin treedt naar buiten en begroet haar
nieuwe gasten.
De politie kan thans de menigte niet
meer in bedwang houden. Het cordon
wordt verbreken en het publiek be
stormt het voorplein. Ook onder de
heen waren
zich
senaarsche politie aangehouden. De ingang
van de Raaphorst wordt gewezen en even
later rijdt de auto voorbij. De moeder van
den prins, gekleed in een grijzen tweed
mantel, chauffeert zelf dezen buitengewo
nen ..nellen en zwaren sportwagen: een May-
bach-Zeppelin, Cabriolet 4 onder de kap,
groen gelakt.
Wij wisten het .reeds, dat de moeder van
den prins zeer sportief was. Maar dat zij in
staat was op zulk een voortreffelijke wijze
een Maybach-Zeppelin te besturen, was ons
niet bekend.
Met een keurige bocht rijdt de prinses
naar binnen, stormachtig toegejuicht door
de wachtende schare. Prins Aschwin had
naast zijn moeder plaats genomen. Op de
achterbank zaten de kamenier en de chauf
feur van de prinses. Even voorbij het tuin
manshuisje stopt de auto.
De prinses stapt uit, een slanke, elegante
verschijning, evenals haar beide zoons. Dan
verdwijnen zij uit onzen gezichtskring om
het jonge paar op te zoeken
De chauffeur draait de auto en maakt de
kap open.
Een ovatie.
Ruim een kwartier later komt het gezel
schap, bestaande uit de prinses zur Lippe-
Biesterfeld, prinses Juliana en de beide
prinsen aangewandeld. Een ovatie stijgt op
uit de menigte. Prins Bernhard gaat nu ach
ter het stuur van de auto van zijn moeder
zitten en naast hem neemt prinses Juliana
plaats. De moeder van den toekomstigen
gemaal van onze kroonprinses en prins
Aschwin nemen op de achterbank plaats.
colonnades veroveren velen zich een
plaats.
Arm in arm dankt het jonge paar voor
deze geweldige ovatie.
De koningin en de prinses zur Lippe-
Biesterfeld en haar jongste zoon kijken op
den achtergrond verheugd toe.
Na enkele oogenblikken trekt het hooge
gezelschap zich in het paleis terug. Maar het
publiek weet van geen wijken. Men wenscht
het jonge paar op het balkon nog eens toe
te juichen. En als dit even later, vergezeld
van de koningin en haar gasten op het balkon
verschijnt, wordt er weer harder gezongen
en gejubeld.
Tenslotte trekt het gezelschap zich nu
werkelijk terug en dan keert de menigte
voetje voor voetje huiswaarts.
Ook gisteravond konden de Hage
naars niet thuis blijven en zijn zij in
grooten getale naar de binnenstad ge
trokken, in het bijzonder naar het Ko
ninklijk paleis aan het Noordeinde, in
welks omgeving het omstreeks 8 uur
reeds zwart zag van de menschen. Geen
duizenden, maar tienduizenden waren
hier samengekomen om prinses Juliana
en haar verloofde toe te juichen.
Was het de politie tot dat tijdstip gelukt,
den rijweg en het voorplein gedeeltelijk vrij
De secretaris van de Alkmaarsche Oranje
vereniging (Mr. E. H. J. Wijnne, Nassau-
laan 18) schrijft ons, mede namens de Chris
telijke Oranje-vereeniging (sec. W. Bruin,
Paul Krugerstraat 9):
Alkmaar mag, in zijne uiting van
medeleven met en vreugde over de ver
loving van onze prinses, niet achter
blijven. Daarom, Alkmaarders, st e e k t
de vlaggen en wimpels uit en
laat de driekleur in den najaarswind
wapperen van Uwe huizen.
Tot a.s. Dinsdag, Prinsjesdag, moeten
we in Alkmaar loopen onder een balda
kijn van nationale tinten. En tevens,
tooit U met oranje, draagt het
naar buiten uit, Uw gevoelen, Uw mede
gevoelen met het jonge Oranje-geluk.
Mede uit naam van het Nationaal
Jongeren Verbond willen wij hieraan
nog toevoegen een opwekking, om op
15 September a.s. te gaan naar Den
Haag, zoo mogelijk in grooten getale,
om aldaar te getuigen van onze aan
hankelijkheid aan het Oranjehuis. De
nazaten van de roemruchte Alkmaar
ders van 1573 moeten daar niet ont
breken.
En ten slotte, gij allen, sluit de gele
deren, vormt een hechten band en geeft
U op als lid van een der Oranje-ver-
eenigingen. Wij willen gaarne wat doen,
ook voor de komende huwelijksfeesten,
doch wij moeten dan achter ons weten
een groot aantal mede-leden, die ons
ook financieel steunen.
In aansluiting op bovenstaande opwek
king moeten wij inderdaad constateeren, dat
de geestdrift te Alkmaar in tegenstelling
met zoovele andere steden maar heel
matig tot uiting is gekomen. Wij wezen er
reeds op, dat zelfs op den grooten dag der
vorstelijke verloving vele openbare ge
bouwen hier niet gevlagd hebben. Van de
zijde der openbare leeszaal vernamen wij,
dat de bovenverdieping waartoe ook de
vlaggestok behoort gemeente-archief is
en dus buiten hare beschikking valt. Maar
nogmaals, waar bleven b.v. de vlaggen van
de Groote kerk, van zoo vele gemeentelijke
dienstgebouwen en bovenalvan zoo vele
particulieren?
In de Langestraat, die toch onze hoofd
straat is, werd maar matig gevlagd en in
zoo vele andere straten waren één of twee
vlaggen en soms heelemaal niets geen
zeldzaamheid.
Moet Alkmaar, dat weer op het punt staat
zijn 8 Octoberfeest te vieren als herinne
ring aan den hechten band, die het met ons
Oranjehuis verbindt, moet Alkmaar, vragen
wy, zoo achterblijven by het algemeene
feestbetoon in den lande? Moeten wij ons
hier tevreden stellen met een muzikale wan
deling en een serenade bij den burge
meester?
Dat moet en dat kan heel anders.
Laten wij beginnen met van harte onze
instemming uit te spreken met boven-
staanden oproep van onze Oranje-
vereenigingen.
Vlaggen en wimpels uit!
Tooit U met oranje!
te houden en daardoor een opstopping van
het verkeer te voorkomen, een goed kwar
tier later bleek haar dat niet meer mogelijk.
Gelijk een wervelwind stoven op een gege
ven oogenblik de duizenden naar voren. Er
was voor het betrekkelijk gering in aantal
zijnde politiepersoneel geen houden aan.
Slechts met de grootste moeite en intense
inspanning gelukte het ten slotte, de
enthousiaste massa, welke reeds tot de
kleine steentjes van het voorplein was ge
komen, tot staan te brengen. Men had in-
tusschen reeds geruimen tijd gejuicht en
door middel van hoera-geroep gepoogd, het
jong verloofde vorstenpaar op het balcon te
krijgen.
De politie had inmiddels versterking
gekregen van de motorbrigade. Er
moest ruimte gemaakt worden, want
het gedrang was zeer hevig en de ge
volgen daarvan bleven niet uit. Vele
vrouwen en meisjes vielen flauw. Aan
het gedrang moest dus een einde ko
men, maar zoover men het plein, de
aangrenzende Paleisstraat en aan weers
zijden van het paleis zien kon, was het
een groote, deinende zee van men
schen. Doch het gelukte, zij het na vele
vergeefsche pogingen.
Het wachten in deze weinig aangename
omstandigheden werd evenwel beloond. Om
half tien verscheen op het balcon prinses
Juliana, in het wit gekleed, met aan haar
zijde haar toekomstige gemaal, prins Bern
hard, gekleed in smoking. Een oorverdoo-
vend gejuich steeg op. Duizenden handen
gingen omhoog en zwaaiden en wuifden het
jonge paar toe. En uit het gejuich weer
klonk dan, eerst overstemd door het ge
juich, doch dan machtig, ons volkslied.
Doch in het Noordeinde bevonden zich
ook velen, die geen kans zagen op het
voorplein te komen en die toch ook graag
de prinses wilden zien. Ook zy werden niet
teleur gesteld, en groot was hun vreugde,
toen de prinses en prins Benno voor een
geopend raam van den zijvleugel versche
nen. Aan het gejuich scheen schier geen
einde te komen.
Tegen half elf, toen het gejuich onver
minderd voortduurde, kwamen de prinses
en prins Bernard opnieuw voor het geopen
de venster van den linkerzijvleugel om een
ovatie van de menigte in ontvangst te ne
men. Door een handbeweging maakte de
prinses duidelijk, dat Zy iets wilde zeggen.
Het wachtwoord: „stilte" werd daarop uit
de eerste rijen doorgegeven en toen kort
daarop volkomen stilte heerschte, sprak de
prinses:
„Ik ben zeer blij, dat U allen hier ge
komen zyt. Ik dank U allen zeer",
waarop het gejuich opnieuw minuten
lang duurde. Even later gaf ook de
prins te kennen, dat hij iets wilde zeg
gen en onder eerbiedige stilte zeide hij:
„Ik ben heel gelukkig. Ik dank U allen
zeer".
Deze woorden werden wederom met een
stormachtige ovatie beantwoord. Steeds
wuivende trokken de vorstelijke personen
zich terug, waarna een groot gedeelte van
de menigte zich verspreidde.
Nog zeer lang nadat het vorstelijk paar
zich weer had teruggetrokken, bleef het in
de omgeving erg druk.
Geestdriftige volksmenigte op den
Dam.
Bij groote nationale gebeurtenissen
pleegt de Amsterdamsche burgerij sa
men te stroomen op het hoofdplein des
lands, op den Dam, om daar uiting te
geven van haar medeleven. Het ver
heugende nieuws dat Dinsdag werd be
kend gemaakt, had als van zelf het
parool opgeroepen: „Op naar den Dam"
Wanneer er ooit een menschenmenigte op
de been werd gebracht zonder den aandrang
van een lang te voren opgezette organisatie,
dan was het wel gisteravond, toen duizen
den en duizenden Amsterdammers zich na
een enkelen oproep vereenigden uit louter
behoefte gezamenlijk hun vreugde te uiten.
Tegen half negen heerschte een levendige
drukte op en om het Museumplein, waar uit
West, Noord en Oost de deelnemende ver-
eenigingen samenkwamen.
De toegangswegen naar den Dam waren
op dit uur reeds zoo goed als verstopt door
een dichte menigte.
Men wist dat men niet hopen mocht, dat
het verloofde paar zich in de hoofdstad zou
vertoonen, al waren er optimisten, die in
het onmogelijke geloofden. Er hing een ge
spannen verwachting, tegen beter weten in.
Men wist dat men hier voor het paleis stond
niet omdat men een lid der koninklijke fa
milie verwachten kon, doch omdat de Am
sterdammer nergens beter zijn vreugcjp
over een blijde gebeurtenis in 't koninklijk
gezin uiten kan dan op de plaats, waar hij
zoo dikwijls zijn verbondenheid met het
vorstenhuis heeft gevoeld. Een muziekkorps
hield tijdens het wachten de stemming le
vendig op den Dam.
Muziek, vaandels en vlaggen.
Het werd half tien, eer de kop van den
stoet om den hoek van de Paleisstraat ver
scheen. Muziek voorop, vaandels en men-
