Alkmaar deelt in de vreugde
De stoet overtrof alle verwachtingen.
Toespraken op het Waagplein.
De kinderoptocht een groot
succes.
Een onvergetelijke avond.
Dank van de burgerij.
Wij dachten zoo
Een stralend feestzonnetje verleen
de Zaterdag bij den inzet van het
Nationaal Gedenken ook in onze stad
zijn volle medewerking.
En dit gaf den Bergerhout, waar
tegen drie uur Zaterdagmiddag hon
derden en honderden kinderen opge
steld stonden om straks een feestelijke
rondwandeling door de stad te maken,
een vroolijken aanblik.
Er heerschte dan ook lang vóórdat
het sein tot vertrek gegeven werd, een
gezellige sfeer. Geroezemoes van
stemmen en het geluid van vele fiets
bellen vermengden zich door elkaar
en de geleiders (onderwijzers en be
stuursleden van de Oranjevereeni-
gingen) hadden de grootste moeite de
kinderen stil te houden.
In de volmaakste orde en dank zij de
goede zorgen van onze politie had de af
tocht zonder eenige storing plaats en ge
leidelijk zetten eenige duizenden kinderen
zich, zingende en juichende, in beweging.
Het chr. muziekgezelschap „Soli Deo
Gloria" liep voorop en direct daarachter
volgden de bestuursleden van de Oranje
vereenigingen.
Dan volgden eenige rijk-versierde auto's
van de families Grondsma en Krom en
daarachter eerst de wandelende kinderen,
gevolgd door hen, die met een versierde
fiets, autoped etc. den stoet zoo prachtig
afsloten.
Via den Westerweg (waar o.m. de heer
en mevr. van Kinschot den optocht gade
sloegen) ging het in prettige stemming
naar het Nassauplein. Overal langs den
weg stonden rijen dik de menschen en
vooral aan het eind van de Lindelaan óp
den Kennemerstraatweg stond het
stamp- en stampvol.
Voortdurend zongen de kinderen Vader-
landsche liederen en zoo ongemerkt ging
het via Emmastraat, Costerstraat, Blee
kerskade, Nieuwlandersingel naar de
Oudegracht om vervolgens over het Rit
sevoort en de Langestraat naar het Waag
plein te gaan.
De motorpolitie maakte op de haar be
kende wijze ruim baan en nergens had de
optocht hinder van verkeersobstabels of
andere belemmeringen.
Op het Waagplein was alles reeds lang
te voren in gereedheid gebracht. Op een
met touwen afgeschoten gedeelte voor de
officiëele personen stond ook het met
oranje-versierde spreekgestoelte. Daarop
was de microfoon bevestigd, waardoor het
gesprokene via de versterkte luidsprekers
overal duidelijk verstaanbaar werd. Koh
Bottemanne draaide vroolijke marschen
en ordelijk en rustig werden de bijna 2000
kinderen in rijen opgesteld.
Wat deze optocht zelf betreft, over het
algemeen waren de versieringen heel een
voudig, met wat oranje-papier en serpen
tines en een enkel bloemetje waren al heel
wat grappige effecten bereikt, terwijl vele
kinderen op de een of andere manier een
reproductie van het vorstelijk paar aan
fiets of wagen bevestigd had. Hier deed
in veel gevallen de een dezer dagen uitge
geven bijlage van de „Alkmaarsche
Courant" goede diensten. Sommige kinde
ren waren verkleed, anderen hadden zich
geschminkt en bijna allen hadden zich rij
kelijk met oranje getooid. Wij willen op
deze plaats ook even melding maken van
de 8 kranige in het wit gekleede jeugdige
trommelslagers van „St. Louis", terwijl
zoowel „Soli Deo Gloria (dir. K. Pieket
Weeserik) als het muziekgezelschap „Een
dracht" uit Enkhuizen een woord van lof
toekomt.
Toen dan eindelijk de kindermassa op
gesteld was, betrad allereerst de heer
G.Chr.Dun het spreekgestoelte. Na een
3-werf hoera uitgebracht te hebben op den
burgemeester, herinnerde spr. aan de
blijde tijding, welke in deze week overal
met zooveel vreugde begroet was en spr.
verzocht daarna gezamenlijk de twee eer
ste coupletten van het „Wilhelmus" te
zingen.
Uit volle borst en zich bewust van het
plechtige oogenblik zongen daar die hon
derden en honderden kinderen ons volks
lied, dat ontroerend opklonk tegen het
oude Waaggebouw.
De burgemeester spreekt de kin
deren toe.
Het is, aldus de burgemeester, voor jul
lie allemaal een feestdag en ik hoop ook,
dat jullie kunt begrijpen waarom wij thans
bij elkaar zijn.
Immers onze geliefde prinses is verloofd
en dit stemt ons tot groote vreugde.
Hierna herinnerde spr. er aan, hoe hij
als jongen van 9 jaar voor het stadhuis te
Deventer geluisterd had naar de officieele
afkondiging van de geboorte van onze
kroonprinses en welk een diepen indruk
deze blijde tijding toen op alle kinderen
gemaakt had. Spr. hoopte, dat ook thans
deze kinderen het oogenblik van vandaag
niet zullen vergeten en besloot zijn rede
met een driewerf hoera voor prinses Ju-
liana en prins Bernhard.
Een slotwoord.
De heer R. G. Goettsch sprak hierna
nog eenige woorden tot slot, waarna door
alle aanwezigen spontaan het „Van Alk
maar komt de Victorie" werd gezongen.
Onder de aanwezigen merkten wy o.m.
op de beide r.-k. wethouders en den heer
Koelma, gem.-secretaris.
Banketbakker Burger had voor een 2000
ijsco's gezorgd en deze gingen er bij de
kinderen begrijpelijkerwijs met smaak in.
De kinderen met een fiets of een ander
voertuig begaven zich naar het Doelen-
veld, waar de burgemeester op allerharte
lijkste wijze persoonlijk de prijzen uit
reikte.
Aan ruim 140 kinderen werd een prijs
toegekend en men kan deze kinderoptocht
als zeer geslaagd noemen, een optocht
Alkmaar waardig.
„Een Alkmaarder komt nu eenmaal
niet gauw los, maar éls hij ontdooit, kan
hij feestvieren, zooals niemand hem dat
verbeteren kan. En dan zal hij als de
gelegenheid zich voordoet toonen,
dat ook hij Oranje-gezind is. Hij zal zijn
huis tooien met de nationale driekleur
en zich zelf met Oranje!"
Zoo ongeveer luidde het vriendelijke
briefje, dat wij een dezer dagen ontvingen
van een geboren Alkmaarder. En thans, nu
de Zaterdag voorbij is, nu de dag van nati
onaal gedenken achter den rug is, nu kun
nen wij gelukkig zeggen, dat deze Alkmaar-
der gelijk heeft gehad, voor de volle hon
derd procent
Alkmaar heeft feest gevierd, Alkmaar
heeft getoond mee te leven met het Oranje
huis, Alkmaar heeft op ondubbelzinnige
wijze gedemonstreerd, dat niet alleen Ne
derland en Oranje, maar ook „Alkmaar en
Oranje één is!"
En burgemeester van Kinschot kan als
burgervader tevreden zijn over zijn stad-
genooten. Hij kan overal vertellen, dat
Alkmaar Oranjegezind is, dat hier gedemon
streerd is de liefde van Oranje en het mee
leven met het geheel van de vorstelijke
verloving.
Op het Doelenveld.
De oproep, dat zooveel mogelijke ver
eenigingen Zaterdagavond aan den fakkel
optocht zouden deelnemen, is niet ver-
geefsch geweest, want toen wü op het
Doelenveld de samenstelling van den fak
kelstoet meemaakten, waren wij meer dan
verrast door de grootte der deelname. O
zeker, we hebben eenige vereenigingen ge
mist, op wier komst we zeker gerekend
hadden, maar daar stond tegenover, dat wij
andere groepen zagen, aan wier mogelijk
heid om deel te nemen, wij allerminst ge
dacht hadden. Om er een paar te noemen:
een fraaie groep verpleegsters uit het Cen-
traal-ziekenhuis, allen in hun bekende uni
form; verder de Roode Kruis-colonne, even
eens in uniform.
En om nu maar met de deur in huis te
vallen, wij hebben getracht, alle deelnemen
de groepen te noteeren. Misschien hebben
wij er een enkele over het hoofd geslagen,
maar hier volgt het lijstje, dat wij no
teerden:
De muziekvereeniging Soli Deo Gloria, de
gymnastiekvereniging Advendo, de Burger
wacht met zijn korpsstaf, zijn medisch ven
del, zijn economischen dienst, zijn strijd-
vendei en zijn technisch vendel, het N. J. V.,
de padvinders en -vindsters met alle be
staande groepen, de 8 October-vereeniging
Alkmaar Ontzet, de Graal, de Christ. Nat.
Werkmansbond en onder-afdeelingen, de
Christ Oranje-vereeniging, de Christ. Me-
taalbewerkersbond, de Ned. Christ. Bond
van personeel in publieken dienst de Ned.
Bond van Christel, fabrieks- en transport
arbeiders, de Alkmaarsche kegelclub, de
geref. jeugdverenigingen, de gymnastiek
vereniging O. D. I. S., de r.k. tooneelver-
eeniging Vondel, de Ned. r.k. bond van
Overheidspersoneel, de Ned. Meisjesclubs,
de V. C. J. B. en de V. C. J. C., zusters van
het Centraal Ziekenhuis, de muziekvereeni
ging St. Louis, de Roode Kruis-colonne, de
B. V. L., de Nat. Jeugdstorm, het dames
koortje Half V(jf, de Alkmaarsche Vrijwil
lige brandweer, en de N. S. B.
En verreweg de meesten van deze ver
eenigingen en clubs waren voorzien van
vaandels en vlaggen, terwijl de Graal bij
voorbeeld nog kleurige ballonnen mee
voerden en zeer velen fakkels en lampions.
Het spreekt vanzelf, dat de geuniformde
afdeelingen de meeste aandacht trokken,
zoodat o.a. de padvinders een bijzonder goed
figuur sloegen.
De regeling van dezen stoet, die naar
nader bleek meer dan 2 K.M. lang was
was in handen van de bestuurderen der
beide Oranjevereenigingen en hoewel de
tijd van voorbereiding zeer kort was en
niemand op zoo'n enorme deelneming had
kunnen rekenen, liep alles als gesmeerd. Er
was gelukkig geen bepaalde regeling van
samenstelling getroffen, zoodat de groepen
een plaats vonden van gelang zij zich meld
den. Daardoor voorkwam men niet alleen
moeilijkheden, maar bovendien kreeg alles
een meer spontaan karakter.
En terwijl de avond begon te vallen,
stelde deze stoet zich in beweging. O nee,
het was geen kleurige stoet met fraaie!
versierde nummers, zooals bij andere op
tochten. Dat was de bedoeling niet, dat zou
niet goed geweest zijn. Het was een eenvou
dige stoet, die ordelijk afmarcheerde, nadat
op het Doelenveld de stembanden reeds
waren geprobeerd. Het was een stoet, waar
van de deelnemers blijde gestemd waren,
waarvan de deelnemers al te graag nationale
liederen wilden zingen. Het was een stoet,
die aan de bevolking demonstreerde, dat
Oranje lèèft in Alkmaar. Het was een groote,
lange stoet, die haar aanhankelijkheid toon
de aan het Huis van Oranje, die toonde, dat
Alkmaar en Oranje ook nu nog pardon,
vooral nu! één was en één zal blijven.
Had deze stoet wanordelijkheden gewild,
het had gekund. En onze politie zou machte
loos gestaan hebben. Maar de gedachte om
wanordelijkheden was verre.
Zoo ook bij het publiek. Want overal, waar
de stoet langs trok, stond een dikke haag
van menschen, die rustig alles aanschouw
den.
Maar de groote drukte was geconcen
treerd op het Waagplein, waar slechts acht
agenten niet de minste moeite hadden, om
de orde te hanrthaven. En dat wil wat zeg
gen, als wij er op wijzen, dat nog nimmer
het Waagplein zoo bevolkt is geweest!
Hulde daarom aan dat deel der burgerij,
dat zoo rustig bleef en op zijn manier mee
werkt, om den optocht te doen slagen.
Niet alleen het Waagplein zelf was be
volkt, ook de Voordam was „uitverkocht" en
zelfs op de brug van de Zaadmarkt stond
men als haringen in een ton.
In den vooravond had men vluchtig op het
Waagplein voor een sobere afrastering ge
zorgd, binnen welke de stoet zich zou kun
nen opstellen. Verder had K.O.H. een mi
crofoon-installatie opgesteld en draaide hij
vroolijke wijsjes.
't Was al donker, toen de stoet arri
veerde en het duurde vrij lang, voordat de
fakkels en lampions ontstoken waren. Maar
het wachten duurde niemand lang, omdat
er „sfeer" was, omdat er hierbij gezorgd
werd, omdat er voortdurend gejuicht werd.
Het officieele tintje.
Toen eindelijk alles klaar was, toen
zette Soli Deo Gloria het Wilhelmus in
en de duizendkoppige menigte zong het
lied mee, zooals het hoorde: met geest
drift, maar tevens met de plechtigheid,
die bij dit lied put. De vaandels brach
ten den vaandelgroet, de geuniformoen
brachten het eere-soluut en aan het slot
daverde een driewerf „hoera" over het
groote Waagplein.
Daarna nam de heer Dun het woord. In
een geestdriftige toespraak herinnerde hij
aan het onverwachte blijde bericht van de
vorstelijke verloving, dat als een donderslag
kwam. Die slag sloeg in en een golf van
enthousiasme van vaderlandsliefde en ge
negenheid voor het vorstenhuis ging over
het gansche land en sleurde allen mee in den
stroom van het Oranjegeheel, dat een volks
geluk werd.
Waarvan die golf van enthousiasme?,
vroeg spr. Niet, omdat twee jonge men
schen verloofd waren, niet omdat die twee
vorstenkinderen waren, niet omdat een van
hen een kroonprinses was, maar wel, omdat
een van hen een Oranjekind wu! En
riep spr. uit -- Oranje is nog altijd het too-
verwoord geweest van Nederland!
Spr. noemde de week, die thans achter
ons ligt, een week, waarin geschiedenis ge
maakt is. Er wu dien Dinsdag een beetje
ontroering bü allen. De eenvoud, waarmee
het verloofde paar de residentie binnen
kwam, ontroerde, maar bracht eensklaps
een ongekende populariteit van den tot
dien dag onbekenden prins. En men heeft
het kunnen zien in den Haag, dat bij deze
vorstelijke verloving alleen het hart ge
sproken heeft.
De kleuren van de Lippische vlag sprak
een geheimzinnige, maar hoopvolle taal:
Uit de primaire kleuren rood en geel ont
staat de secondaire kleur oranje (hoera
geroep).
Spr. eindigde met de dichtregelen:
„God, Neérland en Oranje, w
Dat snoer verbreke nooit!"
Waarop fanfares en hoerageroep minuten-
land de rust over het Waagplein ten eenen-
male verdrong.
Nadat de menigte samen het „Wij willen
Holland hou'en"! gezongen had, sprak
burgemeester van Kinschot een kort woord.
De burgemeester spreekt.
Nu wü thtns gekomen zyn aan het einde
van dezen nationalen feestdag, aldus spr„
nu kunnen wü zeggen, dat het een ware
feestdag geworden is. Eerst hebben de kerk
klokken op plechtige wüze den dag ge
opend, daarna werd in de Groote Kerk een
algemeene godsdienstoefening gehouden, toen
volgde de kinderoptocht, die zoo volkomen
slaagde, en thans aan het slot van dezen
avond de optocht, die alle verwachtingen
verre overtreft. In één woord: het is gewor
den een dag, die getuigde van groote dank
baarheid en aanhankelijkheid aan het Huis
van Oranje.
Wij allen zijn verheugd, nu onze kroon
prinses, die na een gelukkige en zonnige
jeugd, tenslotte met haar Moeder in een
zaamheid achter bleef, nu nieuw geluk mag
beleven. Wü zyn temeer verheugd, nu de
laatste telg uit het Oranjehuis een Oranje
bruid is geworden.
Spr. wees vervolgens in het kort op den
band tusschen Nederland en Oranje, her
innerde aan de liefde, die de koninklyke
familie voor haar volk heeft en wekte op, om
opgewekt en geestdriftig op gepaste wüze
feest te vieren.
Spr. bracht tenslotte dank aan de Oranje
vereenigingen en allen, die mee hebben ge
werkt, om alles zoo te doen slagen en ein
digde met een driewerf hoera uit te brengen
op de koningin en het jonge paar.
Onder groote instemming werd daarna
het „Gü schitt'rende kleuren" gezongen.
Slotwoord.
wat
Een lezeres schrüft ons:
„Zoo U 't hart tot spreken dringt
zoo spreek" ja, dat is 't, wat me naar
de pen doet grüpen na den onvergete-
1 ijken historischen dag van Zaterdag,
een dag, zóó spontaan, zóó heerlijk,
welke vooral in deze tyden van groote
verdeeldheid, als een flonkerende dia
mant aan de annalen van Alkmaar's
historie kan worden toegevoegd.
|lk heb gewandeld door Alkmaar's be
vlagde straten; ik woonde den nooit te ver
geten kerkdienst bij in ons prachtig kerk
gebouw welk een kostbaar bezit
Voorts zag ik de kinderoptocht, waarnaar
je hart altyd eer uitgaat en tot slot stond
ik op de stoep, of eigenlyk in den gang van
'n woonhuis aan den Voordam (waar nooit
vergeefs om hulp en steun wordt aange
klopt) en sloeg van af dit rustig plaatsje
het onvergetelük schouwspel gade, dat zich
daar op het historisch Waagplein aan m'n
oog ontrolde.
Ja, onvergetelük, dat kleurig, fleurig
schouwspel met dit zij met nadruk ge
zegd de door een schünwerper beschenen
vlag, hoog boven in den Waagtoren.
Dat was ontroerend mooi, en zóó fijn
aangevoeld, dat ik het even extra memo
reer.
Die vlag, daar hoog in de lucht af
stekend tegen den donkelblauwen
avondhemel, was als een symbool, een
lichtende ster, die ons in het verdere
leven den weg zal wijzen.
„Oranje en Nederland".
Op dezen rondgang door onze goede stad
hebben honderden, ja duizenden met my
durf ik zeggen, met blüdschap en grooten
dank dit alles genoten.
Den schoonsten dank vinden we in ons
zelf nietwaar? Toch meen ik goed te doen
en mede uit naam van die allen te spre
ken als ik zonder uitzondering hen, die
met inspanning van alle krachten dit voor
ons hebben tot stand gebracht, een woord
van warmen dank en hulde breng.
Leve het bestuur onzer stad!
Leve de Oranje-Vereenigingen!
De heer Goettsch sprak daarna een kort
slotwoord, waarin hy er op wees, dat
Alkmaar inderdaad kan feestvieren. „Wü
willen Holland houden, maar ook Oranje!"
riep spr. uit en de menigte onderschreef
dezen uitroep. Wy komen niet gauw los,
maar als we eenmaal zoo ver zyn, dan be
kennen wy kleur, dan toonen wy ons
ware, oprechte Oranje-vrienden.
Voor deze warme, spontane demonstratie
bracht spr. allen dank.
Toen zette het muziekcorps zich weer in
beweging, ordelük volgden de groepen en
het duurde lang, heel lang, voordat de lange
stoet het Waagplein verlaten had, om een
groote rondwondeling door de stad te
maken.
De rondganr.
Die rondgang is een volkomen succes ge
worden. In alle straten hoopten de toe
schouwers zich op, elke minuut werd de
stoet langer, doordat de enthousiaste kükers
zich er achter aan sloten en op deze ma
nier spontaan en vrijwillig heeft Alk
maar getoond, mee te leven met het geluk
van twee koningskinderen.
Dat het lang na de ontbinding in de stad
nog druk bleef, spreekt vanzelf. Overal zag
men groepjes jongelui hossen, overal doken
groepen op, die kleine optoehtjes vormden,
overal voerde Oranje den boventoon.
Het was, alsof niet alleen gansch Alk
maar, maar bovendien de geheele omge
ving zich in Alkmaar geconcentreerd had
Wel zelden heeft de stad zulk een drukte
gekend, mede dank zü het fraaie weer, dat
zich den geheelen avond goed hield.
Pas laat in den avond werd het kalm op
straat. De serpentines raakten op, het vuur
werk, dat den heelen avond overal had ge
klonken, raakte uitverkocht, de jeugd werd
moe en geleidelük verplaatste zich de
drukte naar de café's en dancings, die tot
2 uur des nachts open bleven.
De pret binnenshuis.
Uiteraard was de drukte op straat de
oorzaak, dat het in de café's en de dancings
in het begin van den avond niet druk was.
Doch toen de fakkeloptocht afgeloopen
was, stroomden vooral de dancings voller
en voller.
In "t Gulden Vlies" zwaaide Siem
Spruit de scepter en hy deed dit met s'n
bandleden op uitnemende wüze. Telkens
en telkens werd er gehost, gesprongen en
gedanst en men scheen niet moe de feest
vreugde zoo volkomen mogelyk te hou
den. Onvermoeid speelden de „Rhythm
Stormers" en zy hebben ongetwyfeld een
groot aandeel in het succes gehad.
Toen ook de heer en mevr. v. Kinschot
de feestvreugde van zeer nabij kwamen
gade slaan, namen eenige heeren onzen
eersten burgers spontaan op de schouders
en luide werd onze populaire en sympa
thieke burgervader toegejuicht. Het was
een aardig momentje, waarvan wy dan
ook gaarne melding maken.
In de dancing van de „Harmonie"
werd al evenzeer naar hartelust gedanst
en pret gemaakt. Ook hier deed de band
haar uiterste best het zoo gezellig moge
lijk te maken en zy is daarin op alleszins
waardige wyze ;>slaagd.
Ook de danslustigen In „Central"
hebben zich byzonder vermaakt, kortom,
een ieder, die van een dansje houdt en
daarin zyn feestvreugde wil neerleggen,
kan met een prettige herinnering op dit
nationale feest terug zien.
De kerkdienst in de synagoge.
De Oranjefeesten hebben ons
geleerd.
Allereerst is in de dagen van d
vorige week wel heel erg duidelijk g/
bleken, dat onze Oranjevereenigingen
allebei veel te weinig leden hebben
De groote massa houdt zich in dezen
wel wat al te neutraal, al beteekeJt
dat gelukkig niet een zekere mate van
onversch dl 14. neid.
Maar nu Oianje in deze en ook in
de komende dagen nog dikwyls de
aandacht zal trekken, nu dachten wij;
Onze Oranjevereenigingen
Zouden de Alkmaarders, die Zaterdag
zoo spontaan getoond hebben, Oranje-ge
zind te zyn, zich niet eens kunnen opgeven
als lid van een der beide vereenigingen?
Hoe meer leden een vereeniging telt, hoe
meer die vereeniging kan doen.
Straks, over enkele maanden, zal het
vorstelyk huwelyk plaats vinden.
Allerwegen zal men zich dan opmaken
om feest te vieren op nog grootscheré
schaal dan thans het geval geweest ls
Overal zal men van tevoren programma's
vaststellen en trachten, de geheele bevol
king te doen deelen in de feestvreugde.
Dat zal ook Alkmaar doen.
Laten dan honderden, neen duizenden
kunnen zeggen: deze feesten zyn georga
niseerd geworden door myn vereeniging
dat is, door myn Oranjevereeniging!
Onze muziekkorpsen.
Wü hebben in onze stad een prachtlgén
muziektuin, waarin de Alkmaarsche mu-
ziekvereenigingen beurtelings concertee
ren.
Wü hadden vroeger een stedelük mu
ziekkorps, dat op feestdagen marschmu-
ziek blies en populair was bij de burgerij.
Wij hadden nog niet zoo heel erg lang
geleden een jongenskorps, St. Louis, dat
altüd maar weer bereid was, om muzikale
rondwandelingen te maken, en dat zéér
populair was bü de geheele bevolking.
Het stedelijk muziekkorps is verdwenen
en in de plaats er van is een ander korps
gekomen, Alcmaria.
Het frissche jongenskorps St. Louis be-'
stat nog, doch is helaas erg gedund.
Zaterdagmiddag was er een kinderop
tocht in de stad en Zaterdagavond was er
de groote 'akkel- en vlaggenoptocht
Twee muziekkorpsen, Soli Deo Gloria
en St. Louis, waren dien avond present
De leden deden hun best; rij hebber veel
muziek gemaakt, maar helaas, 't was niet
wat we zoo graag gehoord hadden; pretti
ge. vroolijke, welluidende marscheol
't Was... wat magertjes.
Later op den avond kwam St. Caecilia
nog en zorgde tevens voor een aantal
marschen.
Maar Alcmaria liet zich niet hooren, de
geheele week niet.
En w(j kregen den Indruk, dat het tstt.
onze muzlekvereenlgmgen tegenwoordig,
wat erg slecht gesteld is. «r. -
En als wü dan bedenken, dat er voor dia.
kinderoptocht slechts een korps be
schikbaar was en dat een Enkhulzer korps
moest komen om muziek te maken, dan
wordt de toestand o. i. wel heel bedenke
lijk.
Wij dachten zoo: zou het niet mogelijk
zijn, dat onze muziek vereenigingen wat
meer leden kregen, dat zü een nieuwen
bloei tegemoet gingen!
De eer der stad eischt, dat wü hier eenige
uitstekende korpsen hebben, die kunnen
wedüveren met de gezelschappen van de..»,
kleinste dorpen!
En dat men zich in de komende weken
specialiseert op marschmuriek. Want dat
zal over enkele maanden noodlg zün!
Oranje-fietswimpab.
Wy zyn op 't oogenblik sterk Oranje
gezind. Wy dragen oranje op onze revers,
wij tooien onze kinderen met oranjesjenr
pen en oranje-haarlinten, wy laten de
vlaggen wapperen, wü steken oranje-win^
pels uit.
En wy koopen oranje-fietswimpels.
O zulke mooie! Een wimpel in driehoek*
vorm en daarop twee „koppen" in gekleur
de cirkels. Een er van stelt de prinses voor
en duidelük spreekt ook de rood-wit-
blauwe cirkel.
En de andere?
Helaas, het is niet prins Bernhard von
Lippe. En het zyn niet de kleuren van zijft
huis, het rood-geel.
Het zün de Zweedsche kleuren en het
is een Zweedsche prins.
Wy dachten zoo: zou het niet beter
wezen, als deze wimpels maar niet var-
kocht werden? En zeker niet meegenomen
werden aan de fiets.
Oranje-fietswimpels goed, best!
Maar dan goede wimpels met goea
foto's!
Prins Willem V gedurende 5 dagen
een
Wij hebben Zaterdag nog melding kun- toevlucht in het huis van den Israëliet Be
nen maken van den kerkdienst in de Groote jarain Cohen te Amersfoort, waarheen J
kerk, waar verschillende predikanten het van uit Soestdijk vluchtte. Als erkenru g
woord gevoerd hebben. schonk de Prins zijn levensgroot P°^re'
Op hetzelfde oogenblik werd in de syna- zijn gemalin schonk aan de Israël Oeme
goge een dienst gehouden voor de Israëlieten te aldaar een fraai voorhangsel voor
en daar werd door den heer A. de Wolff, H-Arke, hetwelk heden ten dage aldaar nog
leeiaar der Israël, gemeente, de volgende bewaard wordt. inf.
Onc' PProkKer]i Een innige ontroering zal bij menig:J»
m-,4 11 ons gem°ed is verheugd hoorder gewekt zijn door de woorden onz
en blijde klanken komen over onze lippen bij hooge Landsvrouwe dezer dagen voor
LJnfvTPvrVa" de.voor ons volk zoo radio gesproken. Daar was 111 de eer
d 1 c" verloving van onze plaats een moeder aan het woord, die *1
wH !.ra»irtn8es; let E'jzonder leven over het geluk van haar kinderen. Dd0/,L
uJn imf '1 lnnig e me* de vreugde voelens van uitsluitend sympathie en
hran C r14'. Let z'in immers door zijn deze menschen tezamen gebracht.
fiefdè Ha«lk«lgu iJ tndfl?' die ons vo1 i^aar nu volgde onmiddellijk de uitbe^
h ri 1 dankbaarheid bezielen. De bijzon ding van den zielenadel, de noblesse
ies van trm.w u *raPPante staal-1 Ifoe heerlijk klonken**--
vooraanstaand? UrJrl u jkhe'd door den Koninklijken mond. Zij wil haar
de Prinsen van O™ T °?n,d )egent gelukkig maken in al zijn geledingen.
velen- m n«7 a 1 Een enkele uit de Hier is geen plaats voor onderscheid
velen, in 1/87, indien oproerigen tijd, vond rassen. Hier werd weer de vrijheid va"
