ALKMAAR VIERT ZIJN 8-OCTOBER.
DE STAD OVERAL VERSIERD.
DE PLECHTIGHEID BIJ HET BEELD.
De groote dag fraai
ingezet.
Bij het Victoriebeeld
Aan den vooravond
van het feest
Alkmaar viert ,,zyn" 8-October!
Zoover is het dan eindelijk gekomen.
En laten wy er direct aan toe voegen:
gelukkig.
Al te lang is de herdenking van de
bange dagen van 1573 slechts door een
deel der bevolking gevierd, al te lang
heeft een ander deel van Alkmaar zich
afzydig gehouden.
Maar nu is het anders! Nu viert Alk
maar, geheel Alkmaar feest.
Is er schoonere hulde gebracht kun
nen worden aan de jubileerende ver-
eeniging, dan dit spontane feestvieren
door de geheele bevolking?
Hoewel het weer gisteravond dreigde,
heeft de Bildt gelukkig gelyk gehad. Wij
zijn hedenmorgen opgestaan by een schit
terende najaarszon en bij 'n blauwen hemel
Het was bladstil en niet koud.
Alle voorwaarden, om goed en uitbundig
te kunnen feestvieren.
En zoo is vandaag het groote feest ingezet
onder de meest gunstige omstandigheden.
Feestelijkheden begonnen.
Het begon vanmorgen op de Steenenbrug,
waar de reveille geblazen werd. Honderden
kinderen stonden daar reeds vroeg met hun
geleiders en geleidsters. Het was alom een
vroolijk geroezemoes en een gezwaai met
vlaggen, doch toen de heer Corn. Jonker
om stilte verzocht, was het ook inderdaad
muisstil.
En toen weerklonk als traditioneele inzet
van dezen blijden dag het aloude „Van Alk
maar de Victorie", begeleid door de r. k.
muziekkapel „St. Louis" (dirigent Willi
Kohier). Uit volle borst zongen de kinde
ren dit mooie lied en een groot aantal toe
schouwers was hiervan getuige.
Nadat ook nog het „Vlaggelied" ten ge-
hoore gebracht was, werd koers gezet via
Langestraat, Koorstraat en Ritsevoort naar
het huis van burgemeester van Kinschot aan
den Nleuwlandersingel.
Ook daar stond reeds vroeg een groote
menigte bijeen, zoowel aan beide zijden van
het heerenhuis als aan den overkant.
Voorop gegaan door eenige politie-ruiters
arriveerde de lange stoet voor het huls, het
kranige „St. Louis" voorop, vroolijke mar-
schen blazend. Aan den kop liep het volle
dige bestuur van de g-Oct. vereeniging.
Allereerst bood een leuk schoolmeisje, ge
kleed met een vlot rood-wit jurkje, aan
mevrouw van Kinschot een fraaie bouquet
anjers in de stadskleuren. Fotografen de
den hun werk en zelfs was deze keer de ra
dio-reportagewagen van den K. R. O. aan
wezig om een en ander voor de rubriek
„aether-flitsen" op de wasplaat vast te leg
gen.'
Na het „Van Alkmaar de Victorie" weer
klonk een luid driewerf hoera op den heer
en mevrouw van Kinschot.
Nadat ook daar ter plaatse het „Vlagge
lied" ten gehoore gebracht was, sprak de
burgemeester de kinderen met een kort,
hartelijk woord toe.
Spr. dankte de kinderen voor de aubade,
mede door de hulp van de beide muziek
corpsen „St. Caecilia" en „St. Louis" onder
de bekwame leiding van den heer Jonker.
Met een luid „Lang leve Alkmaar" werd
deze aubade besloten, waarna op de gebrui
kelijke wijze de kinderschare in den tuin
getracteerd werd.
Inmiddels is het al voller en voller ge
worden in de stad en langzamerhand komt
de stemming erin.
Koraalmuziek.
Op even traditioneele wijze volgde om
halftien de koraalmuziek door het muziek
gezelschap „Soli Deo Gloria" onder leiding
van den heer J. Schoen.
Een negental nummers werd ten ge
hoore gebracht, aangehoord door een zeer
talrijk publiek, dat mede door het fraaie
herfstweer al dien tijd bleef staan luiste
ren naar het concert.
Beiaardbespeling.
En zoo schoot de ochtend al aardig op. In
middels had onze sladsbeiaardier, de heer
W, J. Crefeld, zijn hooge standplaats in den
Waagtoren ingenomen en weldra klingelden
tal van Nederlandsche liederen over de zich
in feeststemming bevindende stad. Ook deze
beiaardbespeling vormt een vast punt van
m?«Pn°gramma' dat W® niet graaS willen
missen.
Een kleurige kinderoptocht.
De optocht van kinderen met versierde
fietsen en voertuigen, welke vanmorgen om
tien uur van het Doelen veld vertrok om een
feestelyken rondgang door de stad te ma
ken, bood een alleraardigsten aanblik. Het
was het bestuur der 8 October-vereeniging
al opgevallen hoe groot het aantal kinderen
was dat zich dit jaar voor den optocht had
aangegeven en uit welk geheel verschillend
milieu deze kinderen kwamen, wel een be
wijs, dat langzamerhand van een algemeen
stadsfeest kan worden gesproken.
Een kleine duizendtal kinderen is in den
stoet meegetrokken en er waren alleraar
digste costuumpjes en versierde voertuigen.
Er waren een drietal praalwagens, een
oogstwagen beladen met koren waarop en
waarachter een zeer talrijke bevolking van
kleine boertjes en boerinnetjes meetrok, er
was ook een mooie molen, met daarbij pas
sende bevolking, waarvan er een zelfs een
hengel uitgeworpen had en blijkbaar telkens
„beet" had.
En verder waren er prinsjes en prinsesjes,
geisha's, bruidjes en bruidegoms en een keur
van alleraardigst versierde fietsen, voer- en
vliegtuigen,
Dat de vorstelijke verloving niet vergeten
was bleek wel uit diverse Bernhard's en Ju-
liaantjes, waarbij zelfs de grijze Ford met
het juiste autonummer niet ontbrak. Ver
sierde vliegtuigen met diverse pilootjes, ka
no's, kinderwagens met en zonder baby's,
het trok in bonte verscheidenheid voorbij
en de Gymnastiekver. Odis en Advendo had
den 'n keurige groep samengesteld. Ook de
brandweer was in miniatuur aanwezig en
demonstreerde een magyrusladder in het
klein. Talloos waren de versierde fietsen,
de een nog kleuriger en bloemrijker dan
de andere.
Sint Louis, onder leiding van den heer
Köhler, zorgde voor vroolijke marschmuziek
en de stoet had overal veel bekijks van een
alleszins dankbaar gestemd publiek.
Met begeleiding van feestelijk aangeklee-
de kinderen is het bestuur der 8 October-
vereeniging om half twaalf naar het Victo
riepark getrokken, waar zich om twaalf uur
weer alle autoriteiten en belangstellenden
hadden verzameld om naar de herdenkings
rede van den voorzitter mr. C. J. de Lange
te luisteren.
Zeer velen waren hier weer aanwezig, er
was voor een behoorlijke afzetting gezorgd
en de leden der 8 October-vereeniging had
den een keurig plaatsje gekregen.
Onder de belangstellenden merkten wy
op de oud-voorzitters van de Ontzetvereeni-
ging, majoor Blaauw en dr. Wieherink, oud
burgemeester en mevr. Wendelaar, den voor
zitter en secretaris van de Leidsche 3 Octo-
bervereeniging, de heeren van der Laan en
de Wilde, den praeses van 't Leidsche stu
dentencorps, den heer André de la Porte, de
arie wethouders en tal van raadsleden, w.o.
de heer Van de Vall. Vanzelfsprekend was
ook de burgemeester met zijn echtgenoote
en kinderen aanwezig.
Op verzoek van de politie werd door de
microfoon medegedeeld, dat zich onder de
aanwezige toeschouwers een paar beruchte
Amsterdamsche zakkenrollers bevonden,
zoodat opletten de boodschap was. Verschil
lende zwarte jassen werden dan ook onmid
dellijk dichtgeknoopt.
De voorzitter der 8 October-vereeniging,
mr. C. J. de Lange, heeft daarna de volgen
de rede uitgesproken:
lederen keer, dat wij bij dit Vrijheids
beeld samenkomen, zyn we een jaar verder
verwijderd van het historisch gebeuren,
welks herdenking het doel van deze samen
komst is. Het ware te verwachten, dat
daarmede de beteekenis van Alkmaars be
legering en ontzet telken male zwakker tot
ons zou spreken, moeilijker voor ons zou
zijn te verstaan. Wij kunnen het tegendeel
constateeren. Hoe valt dit te verklaren?
In tijden, waarin volkeren leven in een
dracht en vrede, in voorspoed en welstand,
zal óf het inzicht omtrent de beteekenis van
een vrijheidsstrijd zoozeer zijn vervaagd, éat
de behoefte aan een herdenking niet wordt
gevoeld, óf, wat ook mogelijk is, zal het be
sef omtrent die beteekenis niet voldoende
klaar zijn om tot een juiste, werkelyk door
voelde herdenking te geraken. In het verle
den zyn er jaren geweest, waarin de 8ste
October een dag was gelijk aan andere da
gen, maar ook jaren, waarin door een luid
ruchtige feestviering zonder een streven
naar werkelijke herdenking deze dag zich
van andere dagen onderscheidde.
In onze tijden zijn eendracht en vrede ge
weken en ontbreken voorspoed en welstand.
Jarenlang reeds aanschouwen we rondom
ons de rampspoeden, die volkeren bedrei
gen. Wy aanschouwden den stryd van vol
keren tegen volkeren, en de worstelingen
van volksgroepen tegen volksgroepen. Wij
zagen volkeren ten ondergaan, wij zagen
ook volkeren geboren worden. Alle lotgeval
len, die een volksbestaan kunnen treffen,
trokken aan ons oog voorbij. Voor ons is het
niet moeilijk om te begrijpen, dat een volk
gegeeseld of dat het gezegend kan worden.
En de woorden, waarmede Prins Willem
van Oranje zijn leven hier op aarde beëin
digde: „Mijn God, heb medelijden met myn
ziel en met dit arm Volk", woorden, die
door vroegere geslachten en ook door ons
nog in onze jeugd slechts ten deele werden
begrepen, komen thans tot ons als een
vroom gebed, welks diepen zin te doorgron
den ons geenszins moeite kost.
Ja, volkeren kunnen arm zijn. Arm, om
dat het hun niet gegeven is hun volksbe
staan naar vrijen wil te voeren, arm, omdat
ze worstelen moeten tegen de machten, die
hun bestaan bedreigen en hen tot ondergang
doemen. Arm, omdat ze zich geroepen ach
ten om de wapenen op te nemen tegen an
dere volkeren, arm, omdat de innerlijke
verdeeldheid zoo groot is, dat volksgroepen
met elkander in botsing komen en niet rus
ten voordat een schijnbare overwinning is
behaald. De Grieksche wijsgeer Solon heeft
gezegd: „Prijst niemand gelukkig vóór zijn
dood". Van een volk zou men kunnen zeg
gen: prijst het nimmer gelukkig. Immers
wat heden onaantastbaar lijkt, kan eenmaal
den ondergang nabij rijn. De leeftijd van
volkeren wordt niet met jaren, maar met
eeuwen geteld.
Het is in een tachtigjarigen stryd geweest,
dat het Nederlandsche volk zyn vrije volks
bestaan heeft kunnen veroveren. Van 1568
tot 1648 hebben wapengeweld, onrust en on
zekerheid in deze landen rondgewaard. En
al zyn er daartusschen perioden van rustiger
gesteldheid geweest, welk een geestkracht
moet ons voorgeslacht hebben bezield om
een zóó langdurige bedreiging te weerstaan.
Nog vóór het midden van dezen strijd viel
Prins Willem van Oranje, hij die door een
wonderbaarlijke lotsbeschikking van een
Duitsch edelman, die slechts zijn eigen be
langen en die van zyn standgenooten tracht
te te dienen, is geworden de Vader des Va
derlands. Een zinlooze titel, een klank?
Neen, een eerenaam voor hem, die een der
eersten was die de mogelijkheid van ons
volksbestaan bevroedden. Die van het
oogenblik af, waarop dit inzicht hem ver
vulde, nu met terzijdestelling van eigen be
langen, zich heeft ingespannen naar alle
kracht om de poort, die dit volk naar een
onafhankelijk bestaan zou voeren, te openen.
En die midden in dit werk ons ontviel en in
het besef van de tallooze moeilijkheden, die
hem als onsterfelijke ziel en zijn volk als
worstelend volk wachtten, stierf met op de
lippen een bede om bijstand voor zich en
voor zijn arm volk.
Wèl heeft God medelijden met dit volk
gehad. Het heeft zyn vrij en frank bestaan
mogen vestigen en behouden, het heeft zich
mogen ontwikkelen tot een in velerlei op
zicht kundig volk, dat door de eeuwen heen,
hoe vaak ook bedreigd, ja zelfs eenmaal
den ondergang nabij, zich heeft kunnen
handhaven.
Dit te gedenken is een uiting van dank
baarheid en dankbaarheid voor het goede,
dat men mocht ondervinden, is een plicht,
dien wij niet genoeg kunnen betrachten. Maar
in onze tijden, waarin de volkeren zich voor
nieuwe problemen, moeilijker dan ooit te
voren, zien geplaatst en ook ons volk be
halve den druk der economische crisis de
bedreiging der onrust om zich heen onder
gaat en bovendien wat de interne verhou
dingen betreft wellicht voor gelijke vTagen
zal komen te staan als reeds zoo menig an
der volk, ontstaat er voor iederen staasbur-
ger een even ernstige plicht en wel om te
overdenken op welke wyze het volk, waar
van hij deel uitmaakt, zijn onafhankelijkheid
naar buiten, maar ook naar binnen als
volksgeheel tegenover de dealen, waaruit het
is samengesteld, het best zal weten te be
houden. En vooral is dit de plicht van hen,
die geroepen zijn om in eenige functie de
volksgemeenschap te leiden en te besturen.
Wie zich van dien plicht bewust is, zal niet
mogen nalaten zijn blikken naar het ver
leden te richten, teneinde door dien terug
blik naar het verleden tot het begrip te
komen van wat het heden behoeft. Daarom
blijft steeds de geschiedenis van ons volk
van eminent belang. Zy leert ons, gelyk uit
het beleg en het ontzet van Alkmaar blijkt,
dat de verdediging van een eerlijke zaak,
mits vastberaden en in eendracht onder
nomen en gepaard gaande met volkomen
vertrouwen in hen, in wier handen de lei
ding berust, tot onverwachte resultaten kan
voeren. Waarbij komt dit verelschte, dat de
laatstbedoelden, de bestaan-de*?, bekwaam
zyn en volkomen onbaatzuchtig, niet dus
denkende aan eigen belang, noch aan groeps
belang, maar aan de belangen van het volk
in zijn geheel. De ware democratie nadert
dicht de ware aristocratie, omdat macht, die
men vrijwillig uit handen geeft en legt in
handen van de besten, het meest zal vermo
gen te bereiken, indien slechts de besten die
macht aanwenden en gebruiken met den
heiligen wensch in zich om het geluk van
het geheele volk te bevorderen.
Een dusdanige verhouding is eenmaal in
tijden van worsteling en nood tusschen
Nederland en Oranje gegroeid. De waarde
van een dergelijke verhouding behoeft niet
bewezen te worden. Zy is bewezen door het
bestaan van Nederland als vrije, onafhanke
lijke staat. Onafhankelijk naar buiten, ten
opzichte van andere volken. Maar v/ij en
onafhankelijk ook naar binnen, waar het
betreft vrijheid van gelooven, vrijheid van
denken, vrijheid van handelen mits men
zich houde aan redelijke wetten. Wie dit
voor ons volk wil bewaren, of hij bestuur
der of bestuurde zy, zal goed moeten beden
ken, dat slechts vasthouden aan de oude en
welbeproefde waarheden tot dit behoud kan
leiden. God blijve ons volk geven bestuur
ders, die hun bestuurstaak vervullen met
„medelijden" voor hun volk, dat wil zeggen
met innige liefde voor hun volk en eerlijk
verlangen om zyn belangen te dienen en
eigen belang te vergeten. Maar God blijve
ons volk ook geven het waarachtig besef
van eigen onmacht by naderend onheil in
dien het niet in staat is de behartiging van
zyn belangen aan de besten toe te vertrou
wen.
Een dergelyk samengaan, een dergelijk
schenken van vertrouwen en waardig zijn
om vertrouwd te worden, het lijkt alles te
schoon om waar te kunnen zyn. Maar de
geschiedenis bewijst ons dat het bestaan
kan en dat het de grootste bedreigingen
vermag te weerstreven, de zwaarste stor
men te trotseeren. Laten wy, ieder van de
plaats, die hy inneemt, streven naar een
erkenning voor ons zelf van wat de geschie
denis van ons vaderland ons leert. En wan
neer we daarin worden tegengewerkt door
de vraag wat het zal baten, laten we dan
denken aan deze woorden van Prins Willem
van Oranje: „Men behoeft niet te hopen om
te beginnen, noch te slagen om vol te hou
den". Hoeveel te meer gelden deze woorden
voor ons, die niet geiyk onze voorvaderen
in 1573, op den achttienden dag van de
maand September terugzien als op „den
bangsten dag", maar die den 8sten Septem
ber 1936 mochten begroeten als den biyd-
sten dag, die sedert vele jaren aan Oranje
en Nederland werd geschonken.
Burgers van Alkmaar, wy willen aan dit
Victoriebeeld een krans hechten en tegeiyk
de vlaggen van ons vaderland en onze stad
doen ontplooien. Wy brengen daarmede tot
uiting drieërlei: onze eerbiedige hulde aan
de nagedachtenis van hen die hier en daar
en ginds op de wallen van deze stad onze
vryheid hebben gegrondvest; onze liefde
voor ons Vorstenhuis, ons Vaderland en
or.ze goede Stad; en onze dankbaarheid
jegens den Allerhoogste, die zooveel „med*-
ïyden met dit volk" heeft gehad.
De heer Corn. Jonker zorgde met zyn
muziek en zyn wakkere kinderschare weer
voor een passende afwisseling en het Alk-
maarsche en Nederlandsche volkslied wer
den door zeer velen medegezongen.
De krans-hanging er was weer een
keurige krins door meisjes in rood-en-witte-
costuumpjes gedragen is altijd een aller
aardigst moment en wanneer de vlaggen en
vaandels wapperen krijgt deze samenkomst
niet alleen een plechtig maar tevens een
feestelijk karaker.
Het was een kleurige kinderstoet welke
zich by het beeld opgesteld had, kinderen
rnet groen en letters, welke te samen het
woord 75-jarig jubileum vormden.
De muziek werd verzorgd door Soli Deo
Gloria en de begeleiding der kinderen ge
schiedde door leden van Alcmaria Victrix.
Met volle belangstelling wordt steeds naar
deze musicale prestaties geluisterd en het
Wilhelmus wordt uit volle borst meegezon
gen. Wij zouden alleen het muziekcorps den
raad willen geven ons volkslied nog eens
duchtig te repeteeren. Dan zou het óerschil
tusschen het aantal gezongen en gespeelde
noten niet zoo hinderiyk tot uiting komen
als wy thans tweemaal moesten constatee-
?n.
De ballonnenjacht.
Een enorm gedrang op het Waagplein, een
nog grooter gedrang in het Waaggebouw. Het
is de jeugd, die straks maar eventjes 1400
ballonnen de lucht in zal laten en die nu
hun zeppelins in ontvangst nemen.
De commissie heeft geleerd: het vorige
jaar verliep de massastart niet al te geluk
kig, maar thans waren maatregelen geno
men, om de zaak geheel en al te laten mar-
cheeren.
Met behulp van tallooze handen werden de
ballons uitgereikt en de kaartjes er aan ge
bonden. School na school werd geholpen en
binnen het afgezette gedeelte op het plein
werd het steeds drukker.
De jeugd bleek ongeduldig. Ze wachtte
nauweiyks op het sein, waarop de massa
start zou plaats vinden. Ze speelde met het
kostbaar bezit en tientallen ballonnen
startten te vroeg.
't Hinderde natuurlyk niet en op de
groote massa maakt het niets uit, dat er
misschien een honderd ballonnen te vroeg de
lucht ingingen.
Maar de „massa-start" kwam en onder
oorverdoovend lawaai stegen de ballon
netjes de lucht in, nagestaard door honder
den oogen.
Een fraai gezicht, die kleurryke ronde en
ovale ballons!
't Ging best en al was er soms een onwil
lige luchtreiziger, het bleef by een dreigen,
want na eenige aarzeling ging-ie toch de
lucht in.
Hoe zal het resultaat zyn van dezen bal-
lonnentocht? Afwachten is de boodschap
En intusschen mag hulde gebracht worden
aan de firma's Paanakker en van Haren, die
de baUnns beschikbaar stelden.
Het tweede bedryf was minder druk, maar
daarentegen belangryker. Het was de bal
lonnenjacht van den middenstand.
Met kostbar* labels behangen werden ook
deze luchtreizigers de lucht Ingestuurd, bij
enkelingen en by tientallen. Wat zal hun
reis zyn en waar zullen ze belanden?
En wie, ja wie zullen de gelukkige vin
ders zUn?
Ook hier is afwachten de boodschap!
Een telegram aan de koningin.
Het bestuur der 8-October-vereeniging
heeft hedenmiddag, evenals het vorige jaar,
een telegram van trouw aan H. M. de Ko
ningin gezonden.
Gisteravond vroeg was het al heel druk
op straat, op veel plaatsen werd nog de al
lerlaatste hand gelegd aan de versiering,
kortom, zoo langzamerhand voelde men den
grooten dag naderby komen.
En zoo moet het ook. Het heeft dan ook
onze volle sympathie, dat er aan den geor-
ganiseerden lampionnenoptocht zoo'n groot
aantal kinderen deelnam. Om 7 uur was het
een drukte van belang op het Waagplein.
Honderden lampionnen gaven het oude plein
een fantastischen aanblik en overal klonk
een vroolyk geroezemoes van kinderstem
men. Leden van het 8 October-bestuur re
gelden met de politie alles en om kwart over
zeven vertrok de lange lichtstoet, voorafge
gaan door een muziekcorps, waarop een
tweetal auto's volgde, waarin de heeren de
Lange, Termaat, Grondsma, Lutterot, Rin-
gers en Stikkel gezeten waren.
In vroolyke stemming ging de stoet door
de stad en overal langs den weg stonden de
toeschouwers ryen-dik.
Gelukkig bleef het den geheelen avond
droog, zoodat dit als een voordeeltje gere
kend mag worden, want 's middags had de
lucht dreigend op regen gestaan.
De lampionnenoptocht is geheel geslaagd
en vormde een waardig voorspel van het
groote feest.
Langs de versierde straten.
Zooals wij in de laatste paar weken reeds
zoo nu en dan meedeelden, hadden in ver
schillende straten de sinds eenige jaren be
staande buurtcommissies besloten om ook
dit jaar weder versieringen aan te brengen
in de straten. En nu wy gisteravond een
rondwandeling hebben gemaakt door de
fh'Jg?luigen- dat men overal
in het gestelde doel: het brengen van fleur
h"er tnCH de,traten> «°«d geslaagd,
(eigenl«k haast overal) zelfs
de "ydTder b' VUggCn' van
bfiznnïr bewoners, maakte het geheel
byzonder fleurig en kleurig, en alles te za-
ÏThafr oWh ,den indrUk' dat de bevolking
feest van yuv StCrk mteleeft '"et
hnnlL Alkmaars oo^et. Honderden bij
mehik t?l KCnSChun beW0gen zich voonia-
uS!L en 8Cht en tien uur 'o de ver
lichte en versierde straten, onderwyl ook
bewonderend de talryke etalages van de
winkels, waaraan extra veel moeite en zorg
Uzi's eneedte" byna onafgebroken reden de
e.n a o 8 met menschen, die de ver
moeiende wandeling door de heele stad niet
wilden of konden maken en dus op Jemak-
keiyker wyze hun verlangen om alles te
zien bevredigden.
Onze hoofdstraat, de Lange*»
hangt weer, evenals verleden jaar v at-
te 8-en, om beurten rood en wit' (h gr°°"
maarsche kleuren), geflankeerd d AJk"
ken in dezelfde kleuren; daartussen doe"
de volle breedte der straat ryen ora °Ver
lons, die haar zacht en warm licht>3eI'bal"
schynen over de vele wandelaars en k
sende jongelieden. En als een trouw„
ter stak vèr boven alles uit de mooie *T3Ch'
toren van het stadhuis, door srh;;„' ke
k, helder wit licht gelet,
schoonheid nog veel meer uitkwam a"1"
overdag. an
Van de Langestraat richtten we onze
schreden naar de Laat, door de Pay-
glop. Van deze smalle straat heeft men
blykbaar willen voorkomen, dat men zou
kunnen zeggen, dat „zy baadde in een zee
van licht". En toch was er een alleszins vol
doende hoeveelheid licht, die de aardige
groen-versiering (tal van guirlandes, in het
midden opgenomen) goed deed uitkomen. In
het midden van deze groene „takken" hin
gen manden met bloemen, enkele droegen
groote hoepels, waaromheen lampen waren
aangebracht.
De Laat, de breedste winkelstraat in
onze stad, is al sinds een paar dagen ge
tooid met een groot aantal in verschillende
kleuren geschilderde doeken, waarop het
Alkmaarsche wapen prijkt Thans waren de
witte, met zand gevulde tonnen langs het
trottoir, waarin de witte palen staan, dia de
genoemde doeken dragen, opgevuld met
bloemen, welke aan 't geheel een vroolyktr
aanzien geven. Eenige groene ballons bij
eiken bloembak en oranje ballons boven de
trottoirs maken de straat kleurryk. We von
den het alleen maar jammer, dat men de
witte palen niet vry heeft willen houden
van reclame. De Laat-express blijkt een ge
weldige attractie. Zy tjingelt onophoudelijk
geheel gevuld met een vroolyk gezelschap.
De Huigbrouwerstraat staat in het
teeken van de verlichte hoepels. Op korte
afstanden van elkaar hangen daar in- en op
elkaar drie hoepels, waaromheen oranje
ballons, haar zacht licht spreidend over de
aan de gevels hangende vlaggen.
De bewoners van het Verdronken-
oerd hebben de Platte Steenenbrug weer
gebruikt voor 'n speciale propaganda voor
die gracht, al is het dan dezen keer niet een
opwekking tot demping. Rond een bouw
werk, dat door de witte bekleeding wat Oos-
tersch aandoet, staat in sierlyke letters:
„Wie heeft van Alkmaar niet gehoord
En van 't beroemd Verdronkenoord,
Welks bewoners telken jare
De eersten met versieren waren?
Duizenden menschen kwamen kijken
Hoe prachtig weer de gracht zou lyken.
Kykt ook eens wat de winkelstand U biedt.
Vergeet dit Ctord dan ook na 8 Oct. niet".
Het bouwsel is getooid met vee] lampen en
bloemen, terwyl oranje wimpels bet verbin
den met de in de omgeving staande huizen.
Dc bloembakken in de gracht maken met de
daarin aangebrachte electrische verlichting
een schitterend effect, nog verhoogd door de
verlichte bogen der beide bruggen.
De Hekelstraat opent aan de Ver-
dronkenoord-zyde met een poort in rood*
en witte kleuren, waarvan de boog een af
beelding draagt van 't stedeiyk wapen met
daaronder een groote bloemenmand; ook
overigens is de poort rykelyk met bloemen
getooid. De straat zelve prykt met tal van
groene guirlandes, vol rood-witte wimpels,
met in het midden een verlicht Alkmaarsch
wapen.
De SintAnnaatraat is weer op heel
andere wyze versierd: groote vlinders met
mooie kleurige vleugels (by avond zacht
verlicht) trekken hier de aandacht Aan de
gevels hangen lampen, omhuld met oranje
doek, en daaronder zyn in wit-groen-oranje
bloembakken aangebracht
't F n i d s e n baadt weer als bij vorige ver
sieringen in een zee van licht: de stras
hangt vol rykelyk verlichte electrische kr°"
nen, waaronder bloemen en waarnaast roo-
ac en witte doeken; aardig doen hier
rood-witte wimpels aan. By de Korte 5
Jacobsstraat is weer de bekende poort aan
gebracht met haar vele lampen, terwijl o°
aan de Mient-zyde een poort is geplas
met de wapens van Nederland en van
stad geschilderd op de omvangrijke
doek bekleede pilaren.
De gracht aan de M1 e n t ziet er me
oranje lampions aan de walkanten wat a
tastisch uit. Het hier liggende woonscheepj
omgetooverd in een lichtpaleis, waai van a
lynen sterk verlicht zijn, doet het heel s
dig, het is alsof de muziek van het vaart
er vrooiyker door klinkt.
De aan de Mient gevestigde _N.-I**»
geeft een practische waarschuwing
het zenuwachtig koopen van sommige no
schen uit het publiek: aan den gevel
groote ronde plakkaten, die met de a
omheen aangebrachte gekleurde ®lectrT£
lampen als wielen ronddraaien; op
plakkaten staan de woorden: „Onze g
draait als deze wH"n, doch bluft
tnet koopen".
