flitsen" VAN HÉT WITTE DOEK.
Werner Krauss over: Hoe Willi Forst
mij den juisten weg wees.
CZ
Z1
ÜS ba:
&3E
sssrasït"-
De jarenlange angst voor de geluidsfilm
thans voorgoed verdwenen.
Een brokje filmhistorie.
Scène uit de nieuwste Willi Forst-film der Tobis
BURGTHEATER
Miniatuur-filmpjes.
ONZE BIOSCOPEN.
lichte cavalerie.
Maandagochtend, 10 uur.
Verwonderd kijken de passeerende
Weeners naar hun trots: het Burg
theater.
In de wandelgangen brandt licht en
het is een voortdurend af- en aanloopen,
alsof er juist pauze is bij een drukbe
zette theatervoorstelling. Een theater
voorstelling in den ochtend en dat r.og
wel in een tooneel'vacantietijd? Het
antwoord is spoedig gegeven: Willy
Forst draait zijn nieuwste film der Tobis
„Burgtheater" in het groote theater te
Ween en.
Als wij zijn toegelaten in dit theaterpaleis
zoo schrijft een bijzondere medewerker
kunnen we direct doorloopen tot achter
het tooneel hoeveel jonge menschen zul
len het ons benijden, hun droom, één keer
achter dit tooneel te mogen staan, verwezen
lijkt te zien! vermijden zorgvuldig ver
ward te raken in een wirwar van kabels,
sluipen op de teenen voorbij de versterkers
en kijken door een scheurtje van een der
coulissen in de feestelijk verlichte zaal, die
een moment later in duister gehuld wordt.
Uit een der loges schiet een verblindende
bundel schijnwerpers licht, richt zich op
een vast punt in het midden van het too
neel en danVerfluchtes, dumpfes
Mauerloch! Wo selbst das liebe Himmels-
licht triib durch gemalte Scheiben bricht!
Beschrankt mit diesem Bücherhauf, den
Wilrmer nagen, Staub bedeckt, den bis ans
hohe Gewölb hinauf ein angeraucht Pa
pier umsteckt; mit GlSsern, Büchsen rings
umstellt, mit Instrumenten vollgepföpft,
Urvater Hausrat dreingestopft".
In de middeleeuwsche studeercel staat
Faust Werner Krauss en zegt
Gdthes verzen. Het is alsof de levensmoede
Faust daar zelf voor ons staat, zoo volle
dig heeft Krauss zich zijn rol ingeleefd.
Werner Krauss filmt.
De camera zwenkt van de zaal naar het
tooneel en door een naast de camera vol
gen talrijke oogen en ooren de Faust-rol
van den grooten tooneelspeler Mitterer
Werner Krauss.
Geen wonder, dat, toen de cameraman
Pahle ophield met draaien, Willi Forst
voor een oogenblik vergat, dat hij hier zit
als schepper van een geweldig filmwerk,
zijn oogen sloot en droomde, hoe hij hier
voor veel jaren zat als een jongeling vol
idealen, nog ver van zijn succes, luisterend
naar Göthes eeuwige dichtwoorden: „O
tönet fort Ihr süssen Himmelslieder, die
Trane quillt, die Erde hat mich wieder".
Een seconde lang heerscht er doodsche
stilte, die de mooiste dank is voor een ge
slaagd kunstwerk en dan klinkt het weer
„Schijnwerpers uit"! Van den geluidscon
troleur komt het bericht, dat het slot van
de Faust-monoloog mooi, zuiver en zonder
stoornis is doorgekomen. Faust Werner
Krauss vraagt geïnteresseerd „was het
goed"? Willi Forst weer geheel „bij"
knikt en geeft aanwijzingen voor de vol
gende scène en Krauss verdwijnt naar zijn
kleedkamer om zich af te schminken.
De schijnwerpers gooien nu al hun licht
naar de vierde galerij. Daar zit, dicht op
een, de veelbelovende jeugd van 1897 in
de kleeding van dien tijd. Eén vooral is
sterk onder de bekoring van het spel op
het tooneel. Het is Willi Eichberger, die
het spel van den grooten tooneelspeler
Mitterer op het hoogtepunt van zijn
roem in zich drinkt, bezield door slechts
één gedachte: zelf ééns daar te staan, wat
zou dat heerlijk zijn! En hij vermoedt niet,
voor welken prijs Mitterer zich deze plaats
in de rij der grooten heeft moeten koopen;
want pas na het spelen tfan deze rol, wordt
het Mitterer duidelijk, wat hij zijn kunst
moet offeren: zijn leven.
„Eichberger, je maakt een schaduw"
roept Willi Forst door de megaphoon.
Eichberger verplaatst zich. Jochen Huth,
de medeauteur van het draaiboek komt bij
ons staan en zegt: „Hier ziet U de eigen
lijke aanleiding, waarom dit draaiboek
geschreven werd. Zooals Willi Eichberger
in deze film, zat eens Willi Forst daar op
de vierde galerij en als dank voor wat hem
het spel toen aan kunstwaarde gegeven
heeft, maakt Forst nu deze filmschepping.
En nu al kan haast met zekerheid gezegd
worden: Het zal een filmschepping wor
den, eenig in zijn soort.
Intusschen is Krauss uit zijn kleedkamer
teruggekeerd. Hij hoeft vandaag niet meer
voor de lens en geïnteresseerd kijkt hij toe
Werner Krauss - in de ro) van den tooneelspeler Mitterer - ak Faust
Werner Krauss
bij de opnamen, die er nu in de zaal ge
maakt worden.
Wij hebben dan even tijd hem eenige
vragen te stellen: „Waarom heeft U, die
toch een der meest vooraanstaande figuren
was uit het tijdperk der stomme film,
bijna vier jaar nagenoeg in geen enkele
geluidsfilm gespeeld?" „Dat is moeilijk te
zeggen, maar ik ben over mijn jongste
sprekende films niet erg tevreden. Ik was
bang voor de microphoon. Kijk, als too
neelspeler had ik het gevoel, dat het niet
genoeg is, myn rol in de microphoon te
zeggen, dat ik ook verstaanbaar moet zijn
voor het onzichtbare publiek achter de
microphoon, tot op de vierde galerij. Tot
nu toe heeft geen enkele regisseur de moed
gehad mij dat te zeggen. Misschien waren
zij bang, dat ze mij daarmede zouden irri-
teeren en zoo'n stemming de waarde van
mijn spel zou kunnen beïnvloeden.
Toen kwam Forst.
„Daarom was ik", vertelt Krauss verder,
terwijl hij opmerkzaam het opnamewerk
volgt „niet verrukt over mijn werk voor
de geluidsfilm en vermeed zelfs aanbie
dingen. Ik was eerlijk gezegd, bang voor
het mechanisch gedeelte van de geluids
film, maar toen kwam Forst en engageer- i
de mij. Ik bekende hem openlijk mijn be
zwaren. Maar hij ruimde ze uit den weg
Hij had niet alleen de moed, maar ook de
gave, mij ervan te overtuigen, dat, wan
neer bijv. een man en een vrouw tegenover
elkaar zitten en iets zeggen, men het in de
geluidsfilm zoo spelen en zeggen kan, als
of het werkelijk alleen voor deze man en
vrouw bestemd is".
Het is de goede weg.
„Ik wil" zegt Werner Kraus» en knikt
tegen zijn medespeler Hans Moser, die
juist uit het souffleurshok komt Hans
Moser speelt den souffleur van den too
neelspeler Mitterer, diens trouwen vriend
en verknochte bediende in zijn privéleven
„niets profeteeren, voor de film klaar
is, maar ik voel het. dat Forst me de juiste
weg gewezen heeft en ik dien weg zonder
moeite kan gaan, omdat ik weet dat dit
de eenige goede is. De angst voor het me
chanische is totaal verdwenen.
Over de stomme-geluids- en kleu
renfilm.
„Is het geen gevaar voor het théater,
dat de jongelui van 1936, wier vaders en
grootvaders vroeger de vierde galerij van
het Burgthéater vulden, nu liever in het
parket van een bioscoop zitten?" Werner
Krauss denkt een oogenblik na. Het is een
genoegen in het schemerachtige licht van
het tooneel, dezen grooten kunstenaar te
obaerveeren, bij wien alles wat hij denkt
en zegt zich zoo duidelijk afspiegelt op
zijn gezicht. „Kijk eens, we weten op het
oogenblik niet of de geluidsfilm van kunst
standpunt bezien, aan het begin of einde
van haar ontwikkeling staat. Toen we on
geveer in 1926 onze stomme films draai
den, voelden we allen: we zijn aan het
einde van onze wijsheid, voor de stomme
film zijn geen nieuwe mogelijkheden meer.
Midden in deze radeloosheid kwam het
wonder van de geluidsfilm. En nu staat de
kleurenfilm voor de deur. Weet U, wat
dat voor de filmkunst beteekenen kan,
wanneer de spelers zich niet meer behoe
ven te schminken? En wat het oude pro
bleem „film" en „tooneel" betreft? Het is
nu voor de bewoners van de kleinste
plaatsjes mogelijk door de geluidsfilm, al
die „grooten" te zien en te hooren. Maar
dat verklaren de insiders nog altijd
een tooneelspeler van vleesch en bloed,
oefent toch altijd nog de ondefinieerbare
betoovering van de levende persoonlijk
heid uit". Een oorverdoovend applaus on-
vierde galerij, den tooneelspeler Mitterer,
vierde galerij, den tooneelspel Mitterer,
die in werkelijkheid al lang afge-
schminkt als Werner Krauss naast ons
staat en nu afscheid van ons neemt, hun
bijval. „Schijnwerpers uit, middagpauze!"
Willi Forst komt van zijn rijdende regie-
stoel en hij en zijn staf verlaten de zaal
van het Burgthéater, waarmee weer een
belangrijk stuk werk van de opnamen van
deze nieuwste Forstfilm der Tobis, is
klaar gekomen.
Katharine Hepburn's film
„Maria Stuart".
Nadat Greta Garbo koningin Christina
had gespeeld zeker een van haar beste
rollen wordt Katharine Hepburn de rol
toebedacht van koningin Maria Stuart. en
een vergelijking tusschen de creaties van
de beide filmsterren valt uit in het voor
deel van Hepburn, die haar regisseur,
John Ford, wel dankbaar mag zijn, want
het is vooral deze regisseur, die er op
heeft aangedrongen haar eens e^n werke
lijk groote rol te geven. John Ford behoort
tot de Amerikaansche regisseurs die be
halve volleerde technici, ook fantasten
zyn, en die liefde voor hun vak paren aan
groote algemeene kennis. Zijn film „Maria
Stuart" is een meesterstuk in bijna ieder
opzicht. Het eerste kwart van de. film is
zoo overweldigend, de scènes volgen
elkaar zoo prachtig-vloeiend op, het spel
is zoo licht en charmant, ondanks de
pronkerige costuums, die niet alleen vele
artisten, maar ook vele regisseurs in den
weg plegen te zitten, dat wel een inzinking
moest volgen, en die inzinking komt, het
middelste gedeelte van de film, ofschoon
nog zeer goed, vertoont een zekere reac
tie. Daarentegen staan de slotscènes, het
onderhoud van de Schotsche koningin met
haar vijandin, koningin Elisabeth, en de
gang naar het schavot weer op hetzelfde
hooge peil als het begin, en als geheel is
„Mary Stuart" een triomf voor Katharine
Hepburn en haar regisseur, wiens werk
herinnert aan dat van Dreyer in diens
film „Jeanne d'Arc", zonder dat het het
wat trage tempo heeft van dit product.
Strikt volgens de historie heeft John
Ford de tragedie niet in beeld gebracht.
Katherine Hepburn
Maria Stuart was vijf en Veertig
zij het schavot besteeg na g Jaar toen
rig verblijf in de gevangen? achtti«S
film blijft zij de jonge i maar'n de
iedereen voor zich innemend* slust>ge
de grande amoureuse, die vlVr°UW' en
had. eie Minnaars
Naast haar ziet men Fredrir tv*
zijn best, terwijl een groot aan? urch °P
uitnemende vertolkers vindt )Jrollen
Crisp, John Carradina, Floreno '1 Dohal
(koningin Elisabeth), Nieel R,! ldri%
McLaglen (broer van Victor vn' Cyr'l
David Torrence (zoon van wy^n 4|H
Torrence), en Monte Blue de *v ne*
e ex-cowbo-
Claudette Colbert heeft
Claudette Colbert
Claudette Colbert zit in den laatsten thH
in het hoekje waar de slagen vallen. Ru
haar echtgenoot, dr. Joel Preseman, kan n
niet langer overweg, het huis waarin J
woonden in Holmby Hills, is reed» ver.
kocht, het echtpaar gaat voorloepig m
elkaar. En j.L Zaterdag werd Claudette's
auto van achteren aangereden door een
grooten wagen; de filmster, die achterin ai
vloog met het hoofd tegen het dak, en
nu met hersenschudding in het ziekenhnfc
Johnny Weismnller als im«,.
Johnny Weismuller, de zwemmer
vertolker van de rol van „Tarzan" in ar.
scheidene films, heeft een boek gesctnac
over zyn carrière en belevenissen. Hu t
getiteld „The Crawl\
Donglaa Falrbanks en het huwelijk
Douglas Fairbanks jr. is met zijn vntm.
Rady Sylvia Ashley, op de huwelijkt»
naar China. Dit is Fairbanks' derde huwe
lijk.
Nogmaals de vijfljag.
Helen Vinson. de vrouw van Fred Perry,
de tenniskampioen, speelt de hoofdrol in
een film waarin de Canadeesche vijflinj
voor de tweede maal optreedt. De fUm k
getiteld „Reunion".
Getrouwd en filmactite beide.
Jeanette MacDonald zal in films blijven
optreden na haar huwelijk met Geae Ray-
mond, dat plaats zal vinden, zoodra de villa,
die het paar laat bouwen, gereed is.
James Cagney in ..Great Guy"
Een nieuwe maatschappij is opgericht, dl
„Grand National Picture Company", waar
van de ex-filmacteur Douglas Mac Lean ót
leider is. James Cagney is bij deze onderne
ming betrokken, hij speelt de hoofdrol
haar eerste film „Great Guy" getiteld.
Ook Griekenlud
Ook Griekenland gaat zich nu onder it
filmproduceerende kleine landen begeven.
Stavros Trian, de directeur van den Ko
ninklijken Nationalen Schouwburg te Athe
ne is sinds eenigen tijd in Hollywood, waar
hij zes maanden wil blijven om de Ameri
kaansche productie-methodes te bestudee
ren. Daarna wil hij in Griekenland met een
nationale filmproductie beginnen. Hij ii
reeds in onderhandeling met Rouben Ma-
moulian, om dezen voor de regie van de
eerste Grieksche film te engageeren. (Ma-
moulian is Armeniër van geboorte).
HET SCHANDAAL VAN DEN DAG.
In Victoria-theater.
Opzienbarende geruchten over de verhou
ding tusschen mr. Patterson en zijn echt-
genoote en den derde, mr. Tommy Bannes-
ter, eindigend met den moord op mrs. P.,
waarvan haar man wordt beschuldigd
ziedaar de intrige van de film, welke de
eerstvolgende dagen gedraaid wordt in het
Victoria-theater.
Zij geeft ons een kijkje in het Amerikaan
sche krantenleven, leert ons kennen den
journalist mr. Branch, die druk en opge
wonden kan zijn, op jacht naar sensatie, en
daarnaast ook sentimenteel, maar in al zijn
doen en laten vasthoudend, zóó zelfs, dat hij
zijn baantje ervoor riskeert; een man ook
die zijn omgeving aan zich bindt en afstoot
tegelijk, al naar het doel dat hij voor oogen
heeft.
In deze film heeft hij een dubbel doel:
mej. Sharon Norwood te veroveren en te
onderzoeken wat er is tusschen mrs. Patter
son en Tommy Bannester. Dat deze laatste
ook achter Sharon aanloopt, schijnt de zaak
voor hem onverkwikkelijk te maken en het
lijkt al of alles voor hem verloren is, maar
dan neemt hij de rol aan van detective en
met de hulp van een hem verknocht pers
fotograaf lost hij het geheim van Bannester's
dubbel leven en den moord op mrs. Patter
son op. Wij zullen hier ^iu niet meer van ver
klappen, om de spanning te doen blijven
bestaan bij de bezoekers, die ongetwijfeld in
groot aantal hun schreden zullen richten
naar het Victoria-theater.
De 8 Octoberfeesten.
Van het voorprogramma dient allereerst
te worden genoemd de vrij uitgebreide film,
welke gegeven wordt van den grooten op
tocht ter gelegenheid van de Alkmaarsche
8 Octoberfeesten. Duidelijk en scherp trek
ken aan ons voorbij de vele Oosterlingen, in
hun praalwagens, te paard of te voet, en het
wordt daarby nog eens duidelijk, hoevele
belangstellenden deze stoet trok. Een wel
actueel deel van het Polygoon-journaal!
Verder nog veel ander geïllustreerd
nieuws (o.a. de ontvangst van de vorstelijke
verloofden in Apeldoorn en de manoeuvres
in Noordbrabant), alsook buitenlandsch ge
beuren, en dan nog een één-acter die doet
griezelen en een rolprent welke doet zien
hoe in Amerika's uitgestrekte gebieden de
verscheurende dieren als vijanden van de
kudden schapen vanuit de lucht onschadelijk
worden gemaakt.
CHARLIE CHAN IN HET CIRCUS.
Roxy-Theater.
De bekende acteur Warner Oland heeft
den laatsten tijd een groote populariteit
verkregen door zijn vertolking van de rol
van den Chineeschen detective Charlie
Chan in verschillende films. In tal van mi
lieu s wordt onrecht bedreven en ditmaal,
in het hoofdnummer van het Roxy Thea
ter, is het niet geheel in orde in het circus
van Mr. Kinney. Deze wordt in zijn wagen
vermoord gevonden. Geworgd, maar door
wie. En wie opende het hok van den ge-
vreesden aap Caesar? Charlie Chan, die
toevallig met zijn geheele uitgebreide
familie een bezoek bracht aan het circus,
wordt meteen in het onderzoek betrok
ken, voornamelijk op verzoek van de
vrouwelijke helft van een lilliputter-paar,
dat aardig dansen kan en in het circus
veel succes heeft. Het geval trekt Charlie
Chan en ook zijn oudste afstammeling bij
zonder aan. Maar de verrassingen zijn nog
niet ten einde.
Een gevaarlijke slang, die het op Char
lie schijnt voorzien te hebben, wordt juist
bijtijds door Chan Jr. gedood.
En de lieftallige trapezewerkster, die
haar schitterende toeren in den nog van
het circus doet, valt op zekeren avond
plotseling naar beneden. Eén der touwen
is kapot geschoten. Wie was daarvan de
schuldige? Charlie Chan weet ten slotte
alle geheimen op te lossen, dus als gij er
meer van wilt weten, dan dient gij den
slimmen Oostenrijkschen detective een be
zoek te gaan brengen. Het altijd boeiende
circusmilieu waarin zich de geheele ge
schiedenis afspeelt, maakt het zien van de
film zeker nog aantrekkelijker en Warner
Oland speelt zijn rol met groote kalmte en
waardigheid.
Het voorprogramma brengt een Profilti-
nieuws met de intocht van Prinses Juliana
en Prins Bernhard in Apeldoorn en opna
men van de legeroefeningen. Een tweetal
aardige nummers van de Vitaphone met
optreden van radio-artisten zorgen voor
een prettige afwisseling, terwijl ten slotte
Fox Movietone Nieuws niet ontbreekt.
„IM SONNENSCHEIN".
City-theater.
Jan Kiepura is een veelzijdig artist. Want
hij beschikt niet alleen over een formidabele
stem, doch is bovendien een zeer bruikbaar
acteur, die het op het witte doek nu al eenige
jaren goed doet. Hij heeft een ongedwongen
wijze van spelen, zonder veel pretenties en
het is altijd prettig naar zijn spel te zien,
dat uitmunt door eenvoud en soberheid.
Maar niet zoodra gaat hij zingen of hij voelt
zich meester op dit terrein en dan geeft hij
losweg een paar nummers weg, die stuk
voor stuk ontroerende momenten weten te
scheppen.
In „lm Sonnenschein" is hij de arme taxi
chauffeur, die verloofd is met het lieftallige
bloemenmeisje Mizzi (Friedl Czépa). Na een
onschuldige veroordeeling in de gevangenis
terecht gekomen, wordt hij op de bekende
wijze „ontdekten dan begint eerst recht het
leventje temidden van rijkdom en weelde.
Want de dame, die hem onderhoudt, zijn
lessen betaalt, hem verzorgd, heeft daarmee
niets anders op het oog, hem tot een groot
zanger te maken.
En zij weet dit te bereiken, ten koste
evenwel van berooving van zijn vrijheid en
wat erger is, ten koste van zyn meisje, dat
erachter komt, dat zy nu niet meer by hem
hoort en derhalve een eind maakt aan hun
verloving.
Maar als dan het succes zyn hoogtepunt
bereikt heeft en Mizzi erg teleurgesteld is
over haar verloren liefde, komt alles weer in
orde en zingende vervolgen zy hun weg
Een goede speelfilm met grappige mó-
men ten.
Aan dit hoofdnummer gaat een uitgebreid
voorprogramma vooraf. Een teekenfilmpje
binnen- en buitenlandsch nieuws en het ac-
OnS!6 Van,aü?S: De viering van Alkmaar's
Ontzet, van 1931 en van Donderdag jl
Hier maakt Profilti een goede beurt en
een compliment voor deze vlugge reportage
is zeker op zyn plaats.
Theater Harmonie.
dan "de' tiLi' "ld®1'daad veel onschuldiger
circusfilm Z°U 0611 Vleezen- H*t is een
circusfilm en een buitengewoon goede
Men ziet hier de artisten in de arena maar
ook de artisten in hun dagelijksche 'leven
v,"™tnah7r"a"k« Rbkk ie de dochter
herbergier en wordt roo nu en
weken zyn tenten opgeslagen R^iL «f
moede"r £"cntof S»
stopt zij zich in zyn wagen en trekt zoo de
wyde wereld in op zoek naar avontuur.
De directeur, de charmeur CherubiW
neemt haar in zyn troep op en wordt
binnen een paar weken hopeloos verliefd
op het talentvolle meisje, maar deze geen
de voorkeur aan een Hongaarschen sW"
knecht, die door haar voorspraak een be
trekking in het circus heeft gekregen.
Cherubini vraagt Rosita ten huwelijk
maar zy weigert. De stalknecht Geza, di{
van Rux die alleen Rosita "s succes °P
het oog heeft verneemt, dat het meisj*
niet van hem houdt en ter wille van n88^
carrière den directeur zal trouwen, ver
dwijnt en blykt later een rasechte baron
zyn, die alleen maar een tijdje aan 8
boemel is geweest. Rux heeft den direc
teur overgehaald een door hem geschreven
pantomime op te voeren, maar nadat wr
sita die Geza niet kan vergeten
weigerd heeft Frau Directorin te woi
wordt de pantomime geschrapt en 1
ken Rux en Rosita de wijde wereld
Rux vindt een der grootste circusdirec
ren bereid zijn pantomime op te voercn
Rosita is natuurlijk de ster*van het 8e
schap. Zy heeft een overweldigend sac
maar wat het meest voor haar van D%t
kenis is, dat is, dat de vroegere stalKnhaar
Geza, thans officieel als baron, weer
levenspaadje kruist en haar in zyn
n-emt. Zy kussen elkaar en tegel!y
is de film afgeloopen, zoodat er aa
zoenen eigenlijk geen eind komt
een alleraardigste film, waarin he „tig
tenleven aan een groot
gedemonstreerd wordt. Marika R° gfl
lieftallige jongedame, die danse
paardrijden kan en bovendien een ^g
aardigste verschijning is. zal
haar komt bekijken door haar voo
lük spel rijkelijk beloonen. huite"*
Vooraf gaat veel binnen- en
landsch nieuws, een screensong
Paar gezellige eenacters.
en
een
