Lars Hansen
- 1
Kantongerecht te Alkmaar.
EGMOND AAN ZEE
sr. jprt2iDre,,t •*'-
vertrouwen zal zijn uitwerking niet mis
sen.
Het is voor ons bedrijfsleven van het
grootste belang, dat Nederland zich weer
met energie toelegge op den uitvoer. Hoe-
vele malen hebben wij niet buitenland-
sche bezoekers te woord gestaan, die naar
Nederland gekomen waren om hier rela
ties aan te knoopen, doch ons reeds den
tweeden dag van hun verblijf kwamen
vertellen, dat zij het dure Holland maar
weer verlaten zouden omhun bestel
lingen te plaatsen bij onze minder dure
buren.
Als onze producten weer koopers zullen
vinden, zullen onze schepen weder varen
en vele werkgrage handen zullen weder
aan den arbeid kunnen gaan. In onze we
reld-bekende havens zal weer bedrijvig
heid heerschen, mede door het binnen-
loopen van buitenlandsche schepen, ten
gevolge van het lager worden van de
havenkosten.
Het Bureau voor Handelsinlichtingen
verwacht groote toename van aanvragen
naar Nederlandsche artikelen.
Bij den aanvang van het jaar 1936
waagden wij de volgende opmerking:
„1936 zal worden wat wij er van ma
ken. Het kan het begin inluiden van een
lang verbeid herstel."
Moge het huidige keerpunt in de Ne
derlandsche monetaire politiek er op wij
zen, dat het herstel inderdaad een aan
vang heeft genomen. Een grooter interna
tionaal evenwicht moge leiden tot grooter
welvaart over de geheele wereld.
Het Bureau voor Handelsinlichtingen,
te Amsterdam zet zijn propaganda, ten
behoeve van den Nederlandshen handel,
nijverheid, scheepvaart, etc. onverflauwd
voort en is gaarne bereid tot het verstrek
ken van inlichtingen betrekking hebbende
op onzen buitenlandschen handel.
Siad mOmqamq
VERGADERING VAN
KAASMAKERS.
Vereeniging van oud-leerlingen der
vakschool voor kaasmakers te
Hoorn.
Gistermiddag kwam bovengenoemde
vereeniging bijeen in het café Central. De
vergadering was goed bezocht, er waren
o.a. het eerelid dr. Schey en een vertegen
woordiger van den Coöp. Bond van Zui
velfabrieken, alsmede eenige nieuwe leden.
Allen werden door den voorzitter, den
heer P. Smit, welkom geheeten, waarbij
hij er den nadruk op legde, dat de vereeni
ging is te beschouwen als een voortzet
ting van de vakschool voor kaasmakers
te Hoorn.
De secretaris, ie heer T. Groot Cz.,
deelde mede, dat de geslaagden voor het
kaasmakersexamen van Maart j.1. en bloc
als leden zijn toegetreden. Twee hunner
hebben echter reeds weer bedankt.
Verschillende ingekomen stukken wer
den voor kennisgeving aangenomen.
Verslagen werden uitgebracht van de
alg. vergaderingen van den Coöp. Bond en
den Nieuwen Bond van Zuivelfabrieken,
resp. door de heeren Doets en Koning.
Beide verslagen werden met groote aan
dacht aangehoord, de voorzitter bracht
beide heeren een woord van dank.
De heer Homan bracht verslag uit van
het bezoek aan de jaarbeurs, welk verslag
eveneens in dank werd aanvaard.
In de vacature-P. Smit als lid van het
bestuur werd de aftredende bij acclama
tie herbenoemd, hoewel op de agenda
stond dat hij niet herkiesbaar was.
Tot afgevaardigden naar de vergade
ringen van den Coöp. Bond en den Nieu
wen Bond van Zuivelfabrieken werden
benoemd resp. de heeren Oudhuis te Spij
kerboor en K. Geuzebroek te Burgerbrug.
De opleiding van den kaasmaker in
Noordholland, in de practyk en op
de school.
Over dit onderwerp werd een inleiding
gehouden door dr. L. T. C. Schey, rijks-
zuivelconsulent te Hoorn, directeur en
leeraar aan de vakschool voor kaasmakers.
Hij stelde vast, dat de opleiding voor een
groot deel plaats heeft in de practyk, maar
dat de school hierbij zeer zeker moet mee
werken. Op de kaasmakers rust de plicht
de jongeren op te leiden en te vormen tot
goede kaasmakers. Spr. ging na hoe de
opleiding in den ioop der laatste kwart
eeuw is gewijzigd en hoe de eischen, te
stellen aan den tegenwoordigen kaasma
ker, heel wat zwaarder zijn dan toen.
Daardoor zijn de eischen voor toelating
op de school verzwaard. Het zou zijn toe
te juichen, als de adspirant-leerlingen een
jaar vóór zij naar de vakschool wenschen
te gaan, een voorbereidenden cursus
volgden, waar speciaal rekenen en taal
zouden worden onderwezen. Nu een der
gelijke cursus nog niet bestaat, moet er
een examen worden afgelegd, om toela
ting van beslist onbekwamen te voor
komen. De resultaten van het examen zijn
lang niet altijd gunstig, ze zijn zelfs zoo
danig, dat het voor vele jongelui beter is,
als zij maar niet op de vakschool worden
geplaatst.
Een goede voor-opleiding, die waar
borg geeft voor een goed inzicht en begrip
over verschillende vraagstukken, is zeer
aan te bevelen, omdat het noodzakelijk is,
dat de leerling inziet en begrijpt waarom
zus of zoo gehandeld wordt. Kan hij dat,
dan zal hij veel meer liefde voor het vak
krijgen en later middelen weten te bera
men om controle te voeren of te doen
voeren in de fabriek, waar hij werkzaam
is.
Voor een goeden kaasmaker is de prac-
tijk eerste vereischte. Daarom eischt de
vakschool bij toelating een 2-jarige prac-
tijk van den adspirant-leerling, aan wel
ken eisch streng de hand wordt gehouden.
Zij, die daaraan niet voldoen, kunnen als
„toehoorders" de lessen volgen, wat ook
voor bestuurders eener kapsfabriek is aan
te bevelen. Gedurende den 2-jar. cursus
moeten de leerlingen in de practyk werk
zaam blijven. Spr. gaf hiervoor de voor
keur aan een kleine zuivelfabriek, waar
de wrongel met de hand wordt gesneden
en de kaasmaker de leider is. In zoo'n fa
briek worden dan alle werkzaamheden
voor de kaasmakerij mede verricht door den
adspirant-kaasmaker. Het is wel goed, als
de leerlingen der vakschool in verschil
lende fabrieken werkzaam geweest zijn.
Niet alle bedrijven zijn evenzeer geschikt
voor de opleiding.
Het komt er voor den leerling-kaas
maker veel op aan, dat hij werkt op een
fabriek of fabrieken, waar een uitsteken
de bedrijfsleiding aan het hoofd staat, al
wilde spr. hierbij tevens vastste'len, dat
de bestuurslede., oer fabriek tang riet al
tijd voldoende .n'beid laten aan den be-
dryfsle'der, om te doen wat hij in het be
lang der fabriek acht.
In het algemeen drong spr. tr op aan,
dat de kaasmakeis voor dï opleiding der
'eerlingen doen wat zij kiurcu m. a. w.
ook aan dezen het verrichten van bezig
heden opdragen welke nogal van beteeke-
nis zijn. Dit zal niet alleen den leerlingen,
maar ook de fabriek ten goede komen.
Spr. was overtuigd, dat aan de oplei
ding der leerlingen ook door de aanwezige
,n voord**1^W
feuilleton
wwwww^w^f ww
Een overwintering op
Spitsbergen.
7)
Voor iemand die met een harpoenier was
gehuwd, zooals bijv. Marie Troms, stond de
zaak anders. Een harpoenier immers, had
niet alleen aandeel in de vangst, doch te
vens een gage. Deswege had Marie maande
lijks haar 20 kronen betrokken, en zij had
slechts één kind, terwijl Kristine die er zes
had, geen cent had gekregen, sinds Berner
in het voorjaar met „De Hoop" was ver
trokken.
Kristine zat met haar kinderen in de
zaal. De oudste, een jongen van elf jaar,
was juist naar huis gekomen met twee broo-
den en een klompje boter. Het geheele ge
zin had sinds een week niets anders gege
ten dan gort, die echter op drieërlei wijze
werd opgediend. lederen morgen werd er
een groote pot versche gort gekookt. Voor
den middag bakte Kristine er van in de
braadpan met oud rendiervet hetwelk
zij nog van het vorig jaar had bewaard
en 's avonds werd de rest opgewarmd gege
ten met een beetje water en siroop er door.
Juist waren de twee brooden met boter
verdwenen, toen er op de deur werd ge
klopt.
De kinderen sprongen op als verschrikte
katten, doch toen het bleek, dat het Marie
Troms was, kwamen zij weer tot rust.
Marie en Kristine zagen elkander aan.
„Heb je iets over „De Hoop" vernomen
Marie
„Neen maar wat denk jij er van Kris
tine...? Zeg mij de waarheid, denk je dat
het schip verloren is
Toen gingen de twee vrouwen hun zor
gen beredeneeren en de vraag of hun man
nen wel of niet nog in leven zouden zijn.
Marie bemerkte dat Kristine nog andere be
slommeringen had en weldra kwam deze er
mee voor den dag.
„Ja Marie ik kan je helaas niet een
kop koffie of iets anders aanbieden. Ik zou
mij er anders voor geneeren, doch ik verze
ker je dat wij 's avonds niet altijd verzadigd
te bed gaan. Dikwijls zijn wij hongerig, zoo
wel ik als de kinderen en toen het zoo hard
vroor je weet wel, twee dagen geleden
toen heb ik de vier jongsten bij elkander
in bed moeten leggen, om ze 's nachts warm
te houden en het kleintje, dat nu een jaar
oud is, moest ik tegen mij aandrukken, op
dat het niet zou doodvriezen. Wij hadden
niets in de kachel. Heere Godhet is
wel verschrikkelijk als je zoo arm bent En
nu moet mij ook dit nog overkomen!"
Marie had een kleinen jongen op schoot
genomen; hij was vier jaar, klein en mager,
met groote lichtblauwe oogen en roodach-
tigblond krullend haar, met slechts een
dunne gelapte kiel aan, die ternauwernood
een versteld en verscheurd wollen hemdje
verborg. Het broekje zag er evenzoo armoe
dig uit.
Marie luisterde naar hem. Hij vertelde,
dat hij een paar ski's had gemaakt van twee
duigen van een ton. Deze waren zoo glad,
dat hij er Anders en Karl mee kon voorbij
rennen en hij beloofde Marie, als zij ging
vertrekken, dat hij haar zou laten zien hoe
goed ze waren.
„Marie", zei Kristine, „je weet dat ik wei
eens een glaasje neem en het is ook wel eens
voorgekomen, dat het te veel was, doch
nooit in mijn leven heb ik zoo opgepast, als
nu, om hieraan één cent te besteden!"
kaasmakers nog wel een en ander verbe
terd kan worden.
Een paar vragen, door aanwezigen ge
steld, werden door den inleider op bevre
digende wijze beantwoord.
Een der aanwezigen drong er op aan, dat
de kaasmakers (vooral aan kleine fabrie
ken) de bestuursvergaderingen mogen
meemaken als er over het maken van kaas
wordt gesproken en over daartoe gebruik
te gereedschappen. De spreker meende,
dat dit zou zijn in het belang van het pro
duct en dus ook van de fabriek.
Bij het punt „Vragenbus" werden eenige
technische zaken betreffende gereed
schappen en inrichting eener kaasfabriek
besproken.
Na rondvraag volgde sluiting
'RecktsioAen
Zitting van 16 October.
Die lastige Provincie.
Sinds de duinterreinen in de omgeving
van Egmond aan Zee door de Provincie zijn
overgenomen, is het met de rust der vrij
heidslievende Egmonder bevolking gedaan.
Reeds verleden week maakten we kennis
met een geval, waarbij een weg, die door
de Egmonders reeds geruimen tijd als ge
meengoed werd beschouwd, na de overname
door de Provincie verboden terrein werd.
Ditmaal was de handelaar B. D. uit Eg-
mond-Binnen het slachtoffer geworden van
de streng doorgevoerde bemoeiingen van het
Provinciale bedrijf.
De schoonvader van D. blijkt ln de duinen
een terrein van de provincie gehuurd te heb
ben, welk stuk land door D. werd bewerkt.
Om zich hierheen te begeven, volgde D.
steeds een weg die eigendom van de provin
cie was, hetgeen hem een belangrijke om
weg bespaarde. Thans mag hij genoemden
weg niet meer gebruiken en moet hij een om
weg van ongeveer 3 kwartier maken om op
zijn akker te komen.
Eisch 2 of 2 dagen. Uitspraak; geen straf
opgelegd.
Dure bramen.
De visscher W. K. uit Egmond aan Zee
had op 9 Augustus in de duinen te Bergen
bramen gezocht en zich hierbij blijkbaar be
vonden op voor wandelaars verboden ter
rein. Hij was hierbij opgemerkt door een
surveilleerend ambtenaar en het resultaat
was een proces-verbaal geweest.
Hoewel K. niet goed was te overtuigen van
het feit dat hij een overtreding had begaan,
eischte de ambtenaar 6 of 6 dagen.
Uitspraak 3 of 2 dagen.
Verder was J. G., timmerman te Alk
maar, op 16 Augustus verder gegaan dan de
bekende bordjes en prikkeldraad hem toe
stonden. G. had aan het strand gewandeld
en was een stukje de duinen ingegaan. Ook
hU was de dupe geworden van een proces
verbaal. Eisch 6 of 6 dagen. Uitspraak t 2
of 1 dag.
De bocht verkeerd genomen?
Op 7 Augustus was de scherpe bocht in den
Bergerweg te Bergen, nabij den Oosterweg,
oorzaak geworden van een betrekkelijk on-
beteekenend verkeersongeval. Een passa
giersauto, bestuurd door den heer Bliek uit
Den Haag .ontmoette juist in genoemden
bocht een vrachtauto, die van de Fransch-
man kwam en bestuurd werd door den chauf
feur C. P. D. uit Koedijk. Hierbij zou de be
stuurder van de vrachtauto de bocht teveel
naar links hebben genomen, waardoor de
tegenliggende auto in een naast den weg
staande heg belandde.
De behandeling bracht niet onomstootelijk
aan het licht, dat de vrachtautochauffeur
de bocht teveel naar links had genomen,
waarom de ambtenaar vrijspraak vroeg.
Een „echte" dame.
Op 11 Augustus was mej. G. M. de B.
uit Amsterdam geverbaliseerd op het
strand te Bergen aan Zee, omdat zij zich
zonder een tent of soortgelijke beschutting
op het strand ontkleedde. Dit feit was op
zich zelf nog niet zoo erg doch het bleek
dat de verbaliseerende ambtenaar door
mej. B. min of meer „er tusschen geno
men was" terwijl zij hem op een gegeven
moment ook nog toegevoegd zou hebben:
„rot vent wat moet je!"
Voor dit bedenkelijke geval eischte de
ambtenaar 10 of 10 dagen.
Uitspraak 8 of 6 dagen.
Zijn nummerbewijs over het hoofd
gezien.
De chauffeur J. A. P. te Bussum had op
6 October een vrachtje voor Bergen van
een collega overgenomen. P. had n.1. fami
lie wonen in Limmen en wilde het nuttige
met het aangename paren. Toen hij onder
Limmen werd aangehouden had hij zijn
nummerbewijs desgevraagd niet kunnen
vinden. Het teleurstellende van het geval
was dat P. later het nummerbewijs wel
had gevonden, doch toen was het begrij
pelijkerwijze te laat.
Eisch 3 of 3 dagen.
U't spraak 2 of 2 dagen.
JUooinciaal 7lieuws
HEILOO
Opvoering Falkland.
Voor een tjokvolle tooneelzaal gaf Don
derdagavond de Alkm. Tooneelver. Falkland
onder leiding van den heer J. Rossenbacker
„Getrapten", drama ln 4 bedrijven door
Ernst Preezang.
„Getrapten" is een stuk met veel hande
ling. De getrapten der maatschappij, de har
de zwoegers, die rechteloos zijn, werden in
het samenspel fijn belicht en uitgebeeld.
Een moeder en dochter die hard werken
voor een invalide vader, die „genadebrood"
eet. Een prachtcaricatuur gaf de zaakwaar
nemer Lenzke. Hij en zijn dochter Helene,
de animeerjuffrouw, bekijken het leven van
den zonnigen kant Maar.... uit haar sa
menspraak met juffrouw Clara kan men
beluisteren dat zulk een leven haar walgt.
Als verleider van de onschuldige Clara
treedt op Paul Streling en als het noodlot
zich heeft voltrokken, beroofd de oude man
zich van het leven.
Falkland had twee nieuwe krachten op
de planken en het samenspel kwam hier
door sommige momenten niet geheel tot zijn
recht Het spel van de oude getrouwe van
Falkland was echter in elk bedrijf geheel
af. De mooie, sober gehouden één-kamer
woning, waar de altijd werkende dochter de
eerste plaats bi) het eenige raam kreeg, was
goed getroffen. Dit geldt niet minder voor
de „heer des huizes", die 's nachts een kist
als ledikant gebruikte.
Het was weer een gezellige avond, dat
bleek ook uit de intense belangstelling
waarmede men het spel volgde.
Dan was er nog iets wat de aandacht ver
diende. Men had n.L een eigen band om de
groote kosten van 30 pCt vermakelijkheids
belasting op te vangen (die men voor reke
ning der kas nam). Omstreeks 12 uur was
het spel geëindigd en hield men een intieme
bijeenkomst
Veiling bi) inzet.
Door den notaris G. A. Verkade te
Alkmaar werden Donderdagmorgen 10
uur in het Stationskoffiehuis van den
heer J. Morsch geveild diverse perceelen,
bouwterrein, wei- en bouwland, groot
circa 10 hectaren, eigendom van het R.K.
Kerkbestuur van de H. Willebrordus te
Heiloo. De belangstelling voor den ver
koop van de 115 perceelen was bijzonder
groot. Voor zoover de perceelen bouwter
rein gunstig waren gelegen was de prijs
redelijk, doch lager dan we de laatste
jaren gewoon zijn.
De inzet was als volgt:
6 perceelen, waarvan 5 bouwterrein, ge
legen aan den Rijksstraatweg, groot 88.95
aren. In bod op 4440.
17 perceelen, waarvan 16 bouwterrein,
gelegen aan de Zevenhuizerlaan, groot
91.70 aren. In bod op 7450.
20 perceelen bouwterrein aan den Hoo-
geweg, groot 90.91 aren. In bod op 6970.
20 perceelen bouwterrein aan den Hoo-
geweg en Groeneweg, groot 1 hectare, 80
centiaren. In bod op 1330.
16 perceelen, waarvan 15 bouwterrein
aan den Hoogeweg, groot 57.82 aren. In
bod op 3675.
3 perceelen, waarvan 2 bouwterrein aan
den Hoogeweg, groot 52.3 aren. In bod op
785.
8 perceelen bouwterrein aar, j
terweg en Sloteslaantje, groot <o
In bod op 1660. g 001 32 «O ar^
24 perceelen bouwterrein aan j
voortsdijk en Ewislaan. groot i
33 aren, 49 centiaren. In bod op h*cV
1 perceel weiland bij den Rn, 0o-
weg, groot 47.90 aren. In bod on fra»t.
Voor den heer J. Stuifbergen tl u°'
1 perceel bouwterrein aan dl S
straatweg, hoek Groene Laan Rljks-
aren. In bod op 2940. 001 7.60
1 perceel bouwterrein aan de r
Laan, groot 2.40 aren. In bod op
De afslag, combinatiën en eindt
zing heeft plaats op Donderdak.. 0ew*i-
October a.s.r 's morgens 9 uur ra8en'22
10 uur) in gemeld koffiehuis van
Morsch. n heer
't ZAND
Kernii,
De kermis is weer voorbij, 't Is
druk bezochte kermis geweest, dat
een belangrijk gedeelte moet worden tnT**
schreven aan het bijzonder gunstige
jaarsweer. n®-
De verschillende kennis-exploitanten
zakenmenschen hebben dan ook een g
kermis gemaakt. Vooral de dans-gèw'
heden hebben veel publiek getrokken
Vechtpartijen, die tijdens een kermis
gemakkelijk kunnen ontstaan, kwam-,
lukkig niet voor. n
Wel werden pogingen gedaan om
auto onrechtmatig toe te eigenen, in
geval de politie handelend is opgetreden!
den.
In memoriam A. G. Kappenbaf|
Op vierenvijftigjarigen leeftijd i!
Woensdag in het Binnen-gasthuis te Am
sterdam overleden de heer Auke Gerbe-
Kappenburg, controleur voor de steunver
leening en werkverschaffing te Egmati
aan Zee.
De heer Kappenburg was op 6 Mei 1882
te Sneek geboren. Op zeventienjarig»
leeftijd verbond hij zich voor den miliui-
ren dienst en kwam op de opleidingsschool
te Kampen. Hij werd onder-officier er ten
slotte adjudant-onderofficier. Als zoodanii
was hij laatst werkzaam in 1932. In h«
verenigingsleven, zoowel op militair ij'
op ander gebied, nam hij een voorait-
staande plaats in. Zoo was hij o.m. be
stuurslid van de vereeniging van onder
officieren „Ons Belang". De heer Kap-
penburg verwierf zich tijdens zijn militai
ren loopbaan verschillende onderschei-
dingen. Zoo werd hij o.a. begiftigd met de
Orde van Oranje-Nassau en verwierf bjj
de medaille voor 36 Jaren trouwen milt,
t air en dienst.
Na een korte practische opleiding bij
den werkloosheidsdienst te 's Hertogen-
bosch, werd hij met ingang van I Juli 1936
dooe den minister van defensie aangewe
zen als controleur voor de cemeen(* Eg
mond aan Zee en Egmondbinner. In wei
nige maanden heeft hij zich doen kennen
als een bekwaam, energiek en bovenal
menschlievend ambtenaar. Bij het college
van B. en W. stond hij hoog aangeschre
ven. Gaarne luisterde men naar zijn kun
dige adviezen. Strikt eerlijk en onpartijdig
als hij was vond hij meermalen gelegen
heid ook de belangen der werkloozen, die
het bijzonder moeilijk hadden te beplei
ten, Hun nood te doen kennen aan hen, die
deze mogelijk konden verzachten, be
schouwde hij als een logisch uitvloeisel
van zijn taak. De achting, die de werkloo
zen hem toedroegen, was wel het beste
bewys, dat hij zyn taak hoog opvatte. Voor
zyn collega's betoonde hij zich een trouwe,
prettige kameraad. Door zijn heengaan
voelen zü zich diep geschokt.
Tragisch is het, dat het gezin van de"
heer Kappenburg, dat nog in 's Hertogen
bosch gebleven was, omdat hij geen wo
ning kon krjjgen, juist Dinsdag zich
Egmond aan Zee kwam vestigen. Met zijn
gezin op reis naar zijn nieuwe woonplaats,
overviel hem te Amsterdam de ziekte, die
reeds Woensdag zijn einde beteekende.
„Beste Kristine, praat daar toch thans
niet over, laat dit nu rusten", doch Kristi
ne viel haar in de rede en zeide, terwijl de
tranen over haar mager gelaat rolden:
„Ik heb nooit gedronken terwijl mijn man
of kinderen er bij waren en nooit., nooit,
ben ik een anderen mans., nu je begrijpt
mij welen toch mijn troep kinderen
en mijn armoede verlagen mij tot een dier.
Zelfs die mij goed kennen mijden mij.
De evangelist van de afgescheiden kerk
was hier je kent hem immers Mathin-
sen zelfs hij, die uren in het huis bij
Lotte kan zitten, hij was hier, doch hij trok
de deur weer achter zich dicht, toen hij be
merkte, hoe ik er uit zag. Lotte had hem
gezegd, toch eens naar mij onFte zien.
Marie zij zonk op haar knieën
weet je wat ik eens geprobeerd heb, eeni
ge winters geleden, toen wij hier in „de
Hel" zonder eten en brandstof zaten
Toen had ik twee kinderen en nu heb ik er
zes. Marie, geloof mij, ik weet, dat wij zul
len verhongeren en bevriezen en ik weet
zeker dat noch jou man, noch de mijne
dit jaar thuiskomen neen neen, Marie
zij komen niet.1"
Zij zonk uitgeput op den vloer. De op twee
na jongste kinderen liepen huilend rond.
Marie, doodsbleek, beurde haar op en
zette haar weer op haar stoel en zeide:
„Kristine, heb je wel eens beproefd te
bidden
„Ja Marie, maar dit is slechts larifari.
Hij, die hoort of zietIk heb het gepro
beerd ja, dien winter, toen heb ik gebe
den. Ik huilde, ik bad, ik smeekteen het
eenige dat God mij zond, was een bekende
vrouwenverleider uit de stad en daar hy
niet gedaan kreeg wat hy wilde, heeft hij
zijn best gedaan om mij uit mijn woning te
laten zetten. Hij was geheelonthouder en
koopman en getrouwd. Neen, spreek mij
niet van God".
Marie knielde en zij drong Kristine aan
haar zijde en zjj bad:
„Heere God om der wille van uw zoon
zie in genade neer op Johan Troms en
Berner Jörgens en de anderen aan boord
van „De Hoop".
Lieve, almachtige God, help ons en alle
menschénamen. En nu Kristine, laten
we het „Onze Vader" bidden".
Op dit oogenblik werd er op de deur ge
klopt en Andr. Dreyer stapte binnen, de
koopman, van wien Lange Sivert zijn uit
rusting had betrokken.
Hij nam zijn hoed af en zeide:
„Goeden dag! Hoe ziet het er hier uit
Je bent immers Berner Jörgen's vrouw en
dit zijn zeker zijn kinderen
Hij kreeg antwoord op alles, waarnaar hij
vroeg en Dreyer was iemand die het „vra
gen verstond. Hij zat daar op den bed
rand, groot zwaar en stoer. Het was niet de
k2! dat Dr*y*r in een huis kwam.
als dit. Hij zat daar en vroeg en vertelde.
Hij vertelde dat hy juist zijn 21ste kind
had gekregen.
„Jij meent Kristine, dat zes er al heel wat
zyn, maar wat zeg je van 21.1"
Kristine glimlachte en zei: „U bent rijk!"
Dreyer had dadelijk gezien hoe het er by
stond en eveneens, dat hy niet te vroeg was
gekomen. Hy zeide:
"Z,eg 1een" wa« ielui het over had-
eeriyk!" kwam- - antwoordt
Beide vrouwen sloegen de oogen neer en
werden vuurrood. Marie Troms hief het
,,Wy wilden juist het „Onze Vader" bid
den en toen
„Wat toen...?" vroeg Dreyer.
„Wei, daar deed je goed aan. Maar nu
Krtst ï°g bUltengaata ia' daar ZU1 jy
Kristine, wel wat proviand en ook wat
brandstof dringend noodig hebben 0f heb
je nog hout en kolen, ja, ik ken datof ten
minste, wel eenigszins maar we hebben
immers een armbestuur. Ben je daar al g®'
weest
„Neen", antwoordde Kristine, „eer zou i
verhongeren!" J
„Nu zal ik je eens wat zeggen. Ik heb a«n
drie-, vier-, vyftal flinke jongens, w>
werkezels. Twee er van zal ik je sturen rne
proviand en brandstof. Je kunt dan t*D
minste vooreerst verder leven".
Hy haalde zyn beurs uit z'n zak, leg"
vyf kronen op tafel, en zeide: „Nu kunn
jelui „Onze Vader" bidden", en meteen ver
trok hy.
Den volgenden dag trokken twee v*
Dreyers zonen met een groote slede zw»
beladen met pakken en zakken, 00
waarts, door de groote straat, voorbu
seminarium waar zy even ophielden^
met sneeuwballen eenige ruiten 'ngo01.un
want eenige seminaristen stonden
aan te gapen en uit te lachen. Zij j
den hen met sneeuwballen en met z°
kracht, dat twee van deze veelbelov®^
geleerdheidscandidaten de glasscherven,
de ruiten om de ooren vlogen, zoucu
er den volgenden dag, niet 8lleen di
moest betalen, doch ook nog bij de
theker de kosten van pleisters en
jongens gingen er van door en o
twee by het huis kwamen waar
woonde, scheeuwden ze „De Hel, a l°
Kristine en een troep van de llU
woners kwamen naar buiten 111 on(jer-
eenige minuten was alles afgelat"'
tusschen hadden de beide jongens de
een robbertje te vechten met 1 e {en
andere bewoners, die probeerden, te
en ander van den voorraad in de •"■fl
slepen.
(Wordt vervol
Igd'
