FLITSEN VAN HET WITTE DOEK.
M
DE INDISCHE FILM.
Bedrog in Hollywood.
Het leven der Stars onmogelijk
gemaakt
Propaganda-film
Avro's glorie.
Miniatuur-filmpjes.
ONZE BIOSCOPEN.
Plannen van den heer B. D. Ochse.
De heer B. D. Ochse, directeur van de
Polygoonfilmfabriek te Haarlem en van
haar zuster-maatschappij de Neder-
landsch-Indische Film Mij., welke laatste
indertijd den Mahacyclus (film-reportage
uit Indië) heeft geproduceerd, vertoeft
sedert eenige maanden in Ned. -Indië in
verband met nieuwe filmplannen. Hij
heeft over die plannen dezer dagen een en
ander verteld aan een medewerker van
het Alg. Indisch Dagblad te Bandoeng.
Hij deelde mede dat hij niet met een
vooruit vastgesteld programma naar Indië
was gegaan, doch, dat sedert zijn aan
komst bij hem een plan is gerijpt voor het
maken van twee groote Indische films,
die half „documentair" half speelfilm
zullen zijn.
„Zooals u weet", aldus de geïnterview
de, „heerschen er in Europa en in Holland
niet het minst, de meest krankzinnige
ideeën omtrent de tropen. Het in feite
gewone leven van de Europeesche bevol
king van het hedendaagsche Indië geeft
weinig stof tot verfilming. Sterk gekleur
de onderwerpen van een vroeger tropisch
tijdperk welke thans nog slechts hoogst
sporadisch voorkomen, vallen buiten het
Indië van thans. Derhalve moet van deze
onderwerpen omdat zij als uitzonde
ringen niet maatgevend zijn al dadelijk
worden afgezien. Wy althans zien daarvan
af. Toch is hier nog voor de filmfridustrie
een ryk terrein te bearbeiden.
„Zoo zou ik in Holland willen laten zien
de beteekenis van ons koloniaal bestuur
en van het werken der Hollanders in
Indië. Van hun leiding-gevende functie,
steunende op de associatie-gedachte. En
ik zou het besef willen bijbrengen, (zon
der de naargeestigheid van een overdre
ven ethisch streven), van een zich ontwik
kelende bevolking welke onder de Hol-
landsche leiding naar andere levensvoor
waarden opgaat. Ik zou willen doen zien
hoe in feite iedere overheidsdaad in oor
sprong er op gericht is de Inheemsche
samenleving op een hooger peil te bren
gen. Maar ook in den handel en bij de
scheepvaart heb ik bij de leidinggevende
figuren een open oog en oor opgemerkt
voor de redelijke belangen van de In
heemsche werkers. Een erkenning tevens,
dat zonder de welwillende medewerking
dier bevolking niets bereikt zou kunnen
worden.
„In dit verband zou te toonen zijn wel
ke groote beteekenis Nederland's koloni
ale taak heeft. Wat de eigenlijke beteeke
nis is dier koloniale taak en met hoe
groote energie hier omwentelingen op
verschillend gebied zijn en nog worden tot
stand gebracht."
Hoe die film er uit zal zien hoopte de
heer Ochse te kunnen vertellen als hij van
zijn reis over Java, Bali en Sumatra zal
zijn teruggekeerd, waarna hij half Jan.
de terugreis naar Nederland zal onder
nemen.
Het ligt voorloopig niet in het voorne
men van de Ned. Ind. Film. Mij. om jour
naals te maken. Er is in Indië trouwens
reeds een jonge filmmaatschappij die
journaals op haar programma heeft.
De Ned. Ind. Film. Mij. zal zich, inc'ien
zij begin 1937 haar werkzaamheid in Indië
aanvangt, waarschijnlijk te Buitenzorg
vestigen. Buitenzorg biedt het voordeel
van een koel klimaat naast dat van den
geringen afstand van de hoofdstad.
Een blijvende vestiging ligt in de be
doeling, hetgeen uit den aard der zaak
van het succes der eerste films zal af
hangen. „Er is in Indië", aldus de heer
Ochse. „stof te over voor vervaardiging
van films van verschillende genre. Niet
alleen de half-documentaire speelfilms
lyken een goede exploitatie-mogelijkheid
te bieden, ook films van Inlanders voor
Inlanders zullen hier een publiek vinden,
dat zich gaarne op het nieuwe zal willen
instellen.
Veel wat in het Westen, naar Wester-
schen smaak en volgens Westersche be
grippen worde geproduceerd, wordt (te
recht!) ongeschikt geacht voor het In-
landsche publiek. Een gedifferentieerde
censuur voor de verschillende bevolkings
groepen is technisch een onmogelijkheid.
Daarom blijven vele films uit Indië weg.
Met voldoening sprak de heer Ochse
ten slotte over de door de regeering toe
gezegde medewerking.
Sedert eenige maanden wordt Holly
wood geteisterd door een bende souvenir-
verkoopers, die van de goedgeloovigheid
en het enthousiasme der filmliefhebbers
flink misbruik maken. Tevergeefs tracht
de politie in Hollywood dit nieuwe soort
„racket" tegen te gaan. Het betreft hier
den handel in voorwerpen, die zooge
naamd het eigendom geweest zijn van de
filmstars. Ongeveer alles wordt als sou
venir verhandeld. Kleedingstukken, haar
lokken, handteekeningen, sigaretter»tomp-
jes enz. Alles natuurlijk gegarandeerd
echt, gebruikt door ster die en die. Zeer
veel animo bestaat ook voor de verschil
lende sportvoorwerpen, die de dames en
heeren van het witte doek gebruiken om
fit te blijven.
Een lok van Greta Garbo kost honderd
dollar. Wanneer men alle lokken van
haar zou verzamelen, zou men moeten
concludeeren, dat Greta Garbo nu nog
slechts een pruik draagt. Een zwarte bril,
waarmee zij zich tracht te beschermen
tegen al te opdringerige bewonderaars,
kost slechts twintig dollar. Het meest
wordt evenwel gegeven voor de kleertjes,
waar Shirley Temple „uit" gegroeid is.
Hier worden prijzen van honderdvijftig
dollar genoemd. Het toppunt van souvenir
bedrog werd onlangs bereikt. Loretta
Young ontving een geestdriftige brief van
een onbekenden aanbidder uit Kansas, die
haar meedeelde, dat hij nog nooit zoo
heerlijk gedroomd had als in haar bed,
dat hij onlangs, dank zij enorme relaties
in Hollywood, had kunnen koopen. "Loret
ta Young vond de cultus met dit meubel
stuk een beetje overdreven en gaf de
zaak aan. De politie staat evenwel mach
teloos. De koopers willen bedrogen zijn.
Tot nu toe is het nog nooit gebeurd, dat
iemand het adres opgaf, waar hij zijn
Garbolokken. zijn Dietrich-kousen, zijn
Shirley-broekjes vandaan kreeg.
Een andere vorm van bedrog zijn de
rondleidingen langs de woningen der stars.
Dagelijks arriveeren in Hollywood men-
schen, die hopen eens een blik op te van
gen van een bepaalde filmster. Zij worden
teleurgesteld. Hollywood is een groote,
drukke stad, waar men niet makkelijk
iemand ontmoeten zal. Even moeilijk is
het om het adres van een filmstar te vin
den. In het telefoon- of adresboek zal
men tevergeefs naar hun namen zoeken.
Vooral de telefoonnummers worden ge
heim gehouden. Wanneer men bijvoor
beeld met Greta Garbo in verbinding wil
treden, dan moet men achtereenvolgens
vier verschillende nummers opbellen.
Men moet iedere keer opgeven, welk
nummer men het eerst gebruikt heeft en
krijgt dan het volgende nummer. Dat wil
zeggen, wanneer men bevredigende ant
woorden gegeven heeft op de tallooze vra
gen, die gesteld worden. Zelfs de intiem
ste vrienden ontkomen niet aan deze pro
cedure, want men kan makkelijk zeggen
Salka Viertel-Steuermann zij schrijft
alle Garbo-films en is haar beste vriendin
te zijn, terwijl men een doodeenvoudige
Alice Smith uit Kansas is.
Teneinde de vreemdelingen voor al te
wreede ontgoochelingen te behoeden, zijn
sommige gidsen bereid, tegen een zeer
behoorlijke vergoeding, alle dingen te
verschaffen: adressen, telefoonnummers,
wandelingen langs en in de huizen van de
diverse stars. De telefoonnummers zijn
natuurlijk valsch. Aan het einde van de
draad wacht een onechte Mae West, een
dito MacDonald, een dito Clark Gable.
Maar de toeristen, die uit Florida en Ca
nada komen, zijn er trotsch op hun doel
bereikt te hebben en thuis alle kennissen
van hun contact-met-de-beroemden te
kunnen verhalen.
De telefoonnummers zijn dus altijd
valsch, de adressen zijn inderdaad soms
goed. De vreemdelingen worden in groote
autocars gestuwd en naar de woningen
der stars gereden. Voor de Villas stopt men
en dan hangt de gids lange en deskundige
verhalen op. Wanneer de honderden
nieuwsgierigen toegestroomd zijn, kan het
wel gebeuren, dat een geestdriftige rush
op het huis, ondanks alle waarschuwingen
van den gids, ondernomen wordt. Het is
geen wonder, dat talrijke stars, door deze
overdreven manifestaties tot wanhoop
gedreven worden.
Maar de adressen van de stars zijn heel
vaak valsch. Het gebeurt namelijk vaker
dan men denkt, dat een star zijn huis leeg
laat staan en in een hotel of in een klein
dorp in de omgeving woont. Dan worden
de argelooze toeristen voor het leege huis
geleid. Maar ook wel voor huizen, waar
in nooit en te nimmer een star gewoond
heeft, maar die door reisbureaux gehuurd
zijn om de klanten iets te bieden. In dit
geval bestaat er natuurlijk geen bezwaar
de dames en heeren door de woning zelf
te leiden. De kamers zyn, zoo gemeubi
leerd, als een man uit de provincie zich
dat gaarne voorstelt. Alles in rose zijde,
overal filmfoto's en op de schrijftafel het
„intieme' dagboek...
Deze toestanden hebben er toe geleid,
dat talrijke stars Hollywood verlaten heb
ben. Of zij bouwen om hun huis een
muur, waarover geen nieuwsgierige kan
kijken. Loretta Youngs villa staat bijvoor
beeld aan den rand van een steile helling
en wordt beschermd door een zwaren ves
tingmuur. Clark Gables huis staat op een
bergtop, van waar hij over de geheele
omgeving kan blikken. Nadert een toe
ristenkaravaan, dan ontsnapt de heer des
huizes vlug langs een klein weggetje...
Janet Gaynor heeft een eenzaam gelegen
huis aan het strand betrokken. Wanneer
zy s' ochtends om acht uur in de studio
moet zijn, dan moet zij eerst een afstand
van vijftig kilometer afleggen Ronald
Colman heeft nog verder van Hollywood,
aan een klein meer, een huis laten bouwen.
Het ergste heeft Shirley Temple te lij
den onder de nieuwsgierigheid. Haar
ouders hebben dan ook het huisje in Santa
Monica verlaten en hebben midden in de
bergen een nieuw laten bouwen. Er be
staat slechts een toegangsweg, die echter
heel moeilijk te vinden is. Bovendien is
deze kilometers voor het huis reeds geba-
ricadeerd.
Een kijkje achter de coulissen van
het omroepbedrijf.
De AVRO heeft een dezer dagen 't Rex-
theater te Hilversum voor 'n gezelschap ge-
noodigden, o.w. wij opmerkten den burge
meester van Hilversum, den hr. J. M. J. H.
Lambooy met den gemeente-secretaris, mr.
Pekelharing, mevr. Boon-v. d. Starp en
den heer L. J. Bakker, leden van den ra-
dioraad, den voorzitter van de AVRO, der>
heer G. de Clercq, eenige medewerkers van
de AVRO, zoomede eenige medewerkers
van den filmondememer Loet C. Barn-
stijn, b.m. den regisseur Kurt Gerron, die
de leiding bij de opnemingen heeft gehad,
voor de eerste maal haar propagandafilm
getiteld „AVRO's Glorie", laten draaien.
De heer W. Vogt verwelkomde dit ge
zelschap met eenige hartelijke woorden,
waarna de film werd vertoond, welke een
interessanten kijk geeft achter de coulissen
van het omroepbedrijf.
De voornaamste medewerkers aan het
AVRO-program passeeren achtereenvolgens
de revue in de nieuwe AVRO-studio: de
band van Kovacs Lajos, dr. P. H. Ritter Jr.,
Fred. Fry, mevr. de Leeuw-van Res, mevr.
Antoinette van Dijk, het gezelschap van
Kommer Kleyn, waarbij de begeleidende ge-
Een scène uit de film „Deutschland", die binnenkort door de Ufa wordt uitgebracht
in opdracht van de Duitsche regeering. Op de film zelf komen wij binnenkort uit.
voerig terug.
luiden van het hoorspelen op aanschouwe
lijke wijze worden gecreëerd. Het dansorkest
van Hans Mossel, mej. Mariëtte Serie, het
kinderkoor van Jacob Hamel, dr. Max Euwe,
het omroeporkest onder leiding van Nico
Treep. Pierre Palla, Han Hollander en na
tuurlijk de populaire omroeper Guus Weit-
zel.
Zij allen, wier stemgeluid een muzikale
vertolkingen in alle huiskamers geen intro
ductie meer behoeven, verschijnen op het
witte doek, afgebeeld in de omgeving, waar
zij hun volle aandacht hebben gevestigd op
de belangstelling van mrs. Luistervink, die
in deze film als de directeur van het om
roepbedrijf, de heer W. Vogt, wordt verge
ten.
Het ligt in de bedoeling deze propaganda
film te vertoonen op de z.g. voltooiings
tournee, waarbij en de AVRO en Loet C.
Barnstijn er ongetwijfeld eer mee zullen
inleggen.
Richard Tauber als „Paljas".
Trafalgar Film Productions Ltd., een
nieuwe Engelsche onderneming, verfilmt
op het oogenblik Leoncavallo's opera
„Paljas", met Richard Tauber in de hoofd
rol.
Karl Grüne regisseert deze film.
Duitsch filmjournaal in Weenen
verboden.
In Weenen werden de filmjournaals van
den Duitschen partijdag te Neurenberg,
van het Duitsche oogst-dankfeest, en van
de opening van de rijksautobaan Bres-
lauKreibau voor openbare vertooning
verboden.
„Rose Bernd" verfilmd.
Gerhard Hauptmann's drama „Rose
Bernd" wordt verfilmd door Carl Froe-
licht, met Luise Ulrich in de titelrol
Carola Höhn is een van de Duitsche film sterren van de Ufa. die door haar sterk
persoonlijk spel meer en meer in de belang stelling van het bioscoop-gaand publiek
komt. Na haar glansrijk debuut in „Köningswalzer" zal zij eerstdaags te zien zijn in
een nieuwe l fa-productie, waarin zij de hoofdrol zal vertolken met den Italiaan-
schen tenor Allessandro Ziliani.
MER1JNTJE GIJZEN'S JEUGD.
V ictoria- Theater.
De Alkmaarsche bioscoopwereld heeft
haar nieuwe evenement beleefd: voor de
vierde week werd een film geprolongeerd.
Waarlijk een feit dat de noodige aandacht
verdient, temeer daar het nog nooit was
voorgekomen, dat een film ook maar voor
de derde maal werd verlengd.
En dit evenement wist „Merijntje Gij-
zen's jeugd" te bewerkstelligen. Het ligt
niet in onze bedoeling ten derde male uit
te gaan wijden over de kwaliteiten van
deze film. Spreekt trouwens het boven
aangehaalde geen boekdeelen?
Laten de sceptici alsnog deze gelegen
heid aangrijpen en niet verzuimen deze
werkelijk „goede" Nederlandsche film te
gaan zien. Tenslotte komt aan alles een
eind, ook aan het prolongeeren en riskeer
nu niet, dat U de volgende week toch nog
spijt zou krijgen uw kans te hebben laten
voorbijgaan.
DE MAN, DIE TE VEEL WIST.
Roxy-theater.
Spanning en nog eens spanning van be
gin tot eind, hebben Peter Lorre, Leslie
Banks, Nova Pilbeam e.a. hierin weten te
leggen; vlot gespeeld, met overtuiging zoo
als alleen zij dat kunnen.
Een groot politicus moet uit den weg ge
ruimd worden. Geheel onschuldig aan het
begin dezer affaire, waarin de plannen ge
smeed worden, hoe dit gebeuren moet, ko
men Peter Lorre (Abboth) en Leslie Banks
als z(jn vrouw (Lawrence) in aanraking
met de bende, waarin zij zoo verward ra
ken, dat van ontkomen geen sprake meer is.
Abboth is n.1. in 't bezit gekomen van een
schrijven, waarin beschermers van den man
die vermoord moet worden, gewaarschuwd
worden. De bende, die uitgebreid en overal
aanwezig is en dit ook weet, wil hem dat
afhandig maken, wat echter niet gelukt.
Sluw, om toch hun zin te krijgen, hebben
eenige bendeleden het dochtertje van Ab
both en Lawrence gevangen genomen en nu
dreigen zij haar te zullen dooden, in geval
Abboth ten uitvoer brengt, wat er in het
schrijven vermeld staat.
Een man echter als Abboth geeft het niet
zoo gauw op, waardoor het komt, dat hij
menigen keer in hachelijke posities komt te
staan. Revolverschoten klinken herhaalde
lijk, gevangennemingen en ontvluchtingen
zijn aan de orde van den dag, maar toch
komt er een happy end, al is het ook pas na
een formeelen veldslag tusschen de politie
en de bewuste benden.
Van een voorprogramma is eigenlijk geen
sprake, want na het journaal wordt direct
een aanvang gemaakt met „Evergreen", een
revue-film, met Jessy Matthews en Betty
Balfour in de hoofdrol, die niet als bijfilm
maar als tweede hoofdnummer beschouwd
kan worden. Goed verzorgd mooie decors,
prachtige tooneelen, met goede artisten en
aardigen inhoud, is deze film alleszins be
zienswaardig.
DE LAATSTE VIER VAN SANTA CRUZ.
Bioscoop Harmonie.
Wie van vlotte sensatie houdt, wie niet
bang is voor gezellige schietpartijtjes, wie
enthousiast is van frissche messengevech
ten van man tegen man, die zal deze week
in de Harmonie een kolfje naar zyn hand
vinden.
Mixt al deze „thrillers" door elkaar,
doe er wat chique Parijsche zwendelaars
in hun luxe-paleizen bij, alsmede een
rondborstigen jongen zeekapitein, met een
bemanning die hem tot den dood trouw is,
en ge hebt een avonturenfilm van het
zuiverste water, waar ge een paar uur
met de meeste belangstelling naar zit te
kijken.
Door de reeds bovengenoemde zwende
laars wordt een maatschappij opgericht
die ten doel heeft op het eiland Santa
Cruz een conservenfabriek op te richten,
omdat het op dat eiland zou wemelen van
langousten (zeekreeften). Er zouden er
25.000 per dag worden gevangen en het
delicieuze gerecht zou een algemeen ge
waardeerd volksvoedsel worden. Er
wordt een pracht campagne op touw ge
zet, de aandeelen vliegen omhoog en een
van de heeren oprichters heeft nog een
oude schuit over de hand, waarmee kapi
tein Streuvels met zijn jonge vrouw en
zijn bemanning naar Santa Cruz varen.
Onderweg bij Madagascar komen een
stelletje zwarten aan boord, die het vuile
werk moeten opknappen, een en ander
onder leiding van een paar enorme schur
ken. die het den goed willenden kapitein
op Santa Cruz danig lastig maken.
Het blykt natuurlijk dat er geen kreeft
te vinden is en dat het eiland vrijwel on
vruchtbaar is. Haaien en pinguins zijn de
eenige gezellen.
Zoolang de expeditie weg blijft kunnen
de financiers rustig millioenen verdienen
en alles wordt dan ook in het werk gesteld
om ze rr~-r nooit weer te laten terug
komen. Er komt hongersnood op het
eiland, de schurken maken zich van de
voorraden meester, er wordt heerlijk ge
vochten en geschoten, en het eind is dat
Streuvels en zijn getrouwen na veel ont
beringen door een kaperkapitein aan
boord worden genomen, die tenslotte ook
al onschadelijk wordt gemaakt. En net als
een der zwendelaars zelfmoord gepleegd
heeft en de anderen met een glas cham
pagne in de hand alweer een nieuwe
affaire op touw hebben gezet, komen de
verloren gewaanden in Parijs terug om
hun schurkachtige opdrachtgevers te
doen arresteeren.
Ziehier het verhaal van een goedge-
speelde vlotte film, waarin Hermann
Speelmans en Irene von Meyendorff de
sympathieke kapitein en echtgenoote zijn
en waarin alle rollen zeer behoorlijk ver
vuld worden.
Vooraf goed nieuws, een goede twee-
acter. waarin het liedje: „Rhythm of
Paris aardig gezongen wordt, een Ufa
documentaire film en andere interessante
filmpjes.
KOMEDIANTEN.
City-Theater.
Show-boat heet de oorspronkelijke film,
want zij geeft de geschiedenis van een
boot, die een dertigtal jaren geleden op de
groote Amerikaansche rivieren voer en bij
allerlei kustplaatsjes aanlegde om voor de
bevolking tooneelstukken op te voeren.
Welk publiek er aan boord kwam laat zich
begrijpen, maar het paste wonderwel by
de stukken welke ten tooneele gebracht
werden. Als de primadonna schreide,
dan weende al het publiek luidkeels mede
en de schurk van het stuk had een bijzon
der gevaarlijke rol, omdat al gauw de een
of andere cowboy op de tribune zijn
volver trok en hem loon naar werken g
Als de spelers dan niet meer durfden op
treden, kwam de bootkapitein teve^_
regisseur en vader van de primadonna
op het tooneel en vertolkte zoo ^®ven
hoe het stuk verder gespeeld had kunn
worden, dat het publiek hém een
de ovatie bracht. Zoo vaart de s"ow"
van de eene plaats naar de andere en
wijl de boot vaart leert de toescho
de menschen kennen, die deze boo
volken. Er zijn zangers van buitenge
kwaliteiten onder en het ontbree
deze film dan ook niet aan zang en
En verder is er natuurlijk een ie
historie, die een tragedie met een b 'J
ijaio hpt tot SW-
wordt, er zijn artisten, die het tot s
brengen en de toeschouwers ve!^\Lo0te
naar de schitterende revues van de P en
Chicagosche theaters. Er is een la en
traan of beter gezegd veel lac
een uaan ui oeier gctcsu --drie
zoo nu en dan een traan en er is een tot
tal uitstekende krachten, die deze i e
iets heel byzonders maken, nameuj
Dunnen als Magnolia, Allan Jon „oS.
Ravenal en niet te vergeten het rjeS
telijkste type, de bootkapitein
Winninger, die veel op Lloyd Ge0
behalve in zijn manier van optre
Show-boat is een spannen e
waaraan moeite noch kosten gesp
om er iets moois van te maken. bu;ten-
Vooraf gaat veel binnen- l ns0ng
landsch nieuws, een gekleurde iiarnlet
en een aardige éénacter waarin
een belangrijke plaats inneemt.
