PUROL +V+# A Amerikaansche notities. JeugcTeciuur U hebt voorrang de fam. Mulder stuurde. De fam. Mulder vroeg eenigen bedenktijd, omdat zij eerst nog eens met een vertrouwd persoon, die ook van deze zaak af wist, wilde spreken en om raad vragen, hetgeen dan ook is ge schied. En pas na dit onderhoud werd door den heer Mulder op 28 Juli 1936 de volgende verklaring geteekend: „Ondergeteekende, Piet Mulder te Alk maar verklaart op 5 Mei 1933 een jongens rijwiel en op 24 Juni een kamerlamp aan T. Bonsema, wethouder te Alkmaar te hebben geschonken als tegenprestatie voor het geven van een vaste aanstelling als plaatswerker bij de Lichtbedrijven aan zijn zoon Geert Mulder. Hij verklaart dat deze cadeaux dankbaar zijn aanvaard, doch zijn zoon tot op heden nog geen vaste aanstelling heeft. w.g. Mulder." Tevens voorzag ik mij, met medewer king van bovengenoemden Mulder, van een verklaring van den leverancier van deze artikelen. Deze verklaart hierin de arti kelen op afbetaling aan P. Mulder te heb ben verkocht en aan T. Bonsema, wethou der te Alkmaar te hebben afgeleverd, en de iamn te hebben gemonteerd. Deze ver klaring van den leverancier werd op ver zoek van P. Mulder geteekend. De ver klaringen met de kwitantie zijn in mijn bezit, ben afschrift van deze bewijzen werd aan Koos Vorrink, als voorzittr van de commissie inzake Bonsema, gezonden, hem verzoekende spoedig in te grijpen. Er werd hem verzocht op een ledenvergade ring op 3 Juli 1936 tc komen omdat naar mijn meening Bonsema ook niet als secre taris gehandhaafd kon blijven en om in dien hij verhinderd was het even te melden. Op Vrijdag 31 Juli belde ik Koos Vor rink op en vroeg of hij de brief had ont vangen. Hij bevestigde dit en beloofde mij hierop uiterlijk 1 Augustus te zullen ant woorden. Het antwoord bleef uit. Wel echter kreeg de fam. Mulder bezoek van Bonsema en Couwenhoven, welke heeren de fam. Mulder met de politie dreigden omdat zij geen onderhoud met Couwen hoven wenschten. Hieruit bleek dat Koos Vorrink wel Bonsema had opgeroepen en ondervraagd en daarbij zeker niet om dier.s karaktereigenschappen had gedacht, welke hem toch gezien het onderzoek zeer goed bekend waren en hem daardoor op deze armen los liet gaan, doch vergat my van antwoord te dienen. De afdeelings-voorzitter ging zoover, dat hij 's nachts met mevr. Bonsema de zoon van Mulder uit zijn bed ging halen om hem te trachten *3 bewegen een andere verklaring af te gever dan de door mij gepubliceerde. Over onpartijdigheid van een voorzitter gesproken. Gezien deze fei ten meende ik aan Koos Vorrink een eisch te moeten stellen. Ik had hem als voorzit ter van de commissie vroegtijdig van deze zaak met de noodige bewijzen op de hoog te gesteld. Hij had niet te kennen gegeven dat dit niet tot de taak der commissie behoorde, integendeel. Door het hooren van Bonsema had hij het ter hand geno men nu diende ook aan hem een eisch tot spoed te worden gesteld. Op 3 Augustus werd een telegram met betaald antwoord gezonden met eisch binnen 2 x 24 uur antwoord op mijn schrij ven en anders openbaarheid. Ik wenschte geen openbaarheid, ik wenschte recht. Het antwoord luidde ,:,komt deze week bespreking in Alkmaar". Nu kwam de zaak in goede banen en zou recht worden ge daan. Ik wachtte ->p eenig bericht wan neer deze bespreking zov. plaats hebben, doch hoorde niets, totdat op 6 Augtustus des avonds een briefje bij mij werd be zorgd waarin zgn. P. Mulder mededeelde dat hij nu pas na een onderhoud met Koos Vorrink wist wat of de verklaring inhield en nu wilde vertellen dat hij deze in ze- zenuwachtigen toestand had geteekend en vroeg hem terug te geven of te vernieti gen, wijl hjj er in geen enkel geval de verantwoording van op zich nam en die verklaring dus introk. Hierin een streek vermoedende ging ik direct denzelfden avond nog naar de fam. Mulder met de vraag of dit schrijven van hem was. Het was hen in elk geval bekend dat dit schrijven zou worden verzonden. Hierme de was voor mij deze zaak af en vertrok ik. Duidelijk stond toen vast, dat wat aan Bonsema met behulp van de afd.-voorzit ter Couwenhoven niet was gelukt nu door het optreden van Koos Vorrink was ge beurd. Door verkeerd weergeven van een wetsartikel was de kroongetuige bang gemaakt, de vrees voor den strafrechter en het verliezen van zijn betrekking brach ten hem tot intrekking van zijn verkla ring. Deze houding van Koos Vorrink, om buiten mij om de wenschen te hooren en in te lichten greep mij zoo aan dat er geen anderen weg open bleef dan de openbaar heid. Dienzelfden avond verzond ik aan Koos Vorrink een expresse-brief met als eisch Bonsema bedankt op 7 Augustus als raadslid en zoo niet dan op 8 Augustus openbaarheid. Hierop kwam weder geen antwoord. Op Zaterdag 8 Augustus had het onder houd met den loco-burgemeester plaats en werd een onderzoek verzocht en zoo noo- dig ingrijpen. Dit onderzoek leidde tot een eigenaardige gevolgtreking. Door het te rugtrekken van den kroongetuige was een strafrechterlijke vervolging volgens art. 362 W. v. S. niet mogelijk en daarom nam de loco-burgemeester den goeden trouw van den wethouder aan. Dit was echter niet gevraagd. Uitdrukkelijk was van een strafrechterlijke vervolging afgezien. Ik wenschte den moreelen kant van de zaak te zien en dan was wethouder Bonsema niet te handhaven. Deze moreele zijde van de zaak was voor de commissie van onder zoek ook aanleiding om Bonsema voor royement voor te dragen. En nu het roye ment van de drie leden der S. D. A. P. mevr. Helleman, W. J. Bulens en A. Bak ker. In eerste instantie luidde de aanklacht van het afdeelingsbestur dat zij interne party-aangelegenheden aan onze tegen standers hadden medegedeeld buiten me deweten van het afd. bestuur, door de commissie van onderzoek inzake Bonsema later veranderd in „het niet oganisalorisch optreden door het niet meedeelen van deze zaak aan de fractie-voorzitter en/of aan den afd. voorzitter". Beide motiveeringen even onhoudbaar. Het waren geen interne partijaangelegenheden, het waren m.i. on toelaatbare handelingen van een soc.-dem. wethouder en die werden niet aan onze tegenstanders medegedeeld, doch aan den loco-burgemeester. Het niet meedeelen aan de fractie-voor zitten en/of den afd. voorzitter. Hoe nu, het werd opgedragen aan de commissie van onderzoek. Deze aanvaardde de op dracht gezien haar oproep aan Bonsema en haar hooren van de fam. Mulder. Toen toen gaan naar een afd. voorzitter die op Koos Vorrink m. i. fouten beging moest ik 1 Aug. al partij had gekozen voor Bon sema, gezien zijn bezoeken aan de fam. Mulder en zijn dreigen met de politie of moest ik gaan naar een fractie-voorzitter die zyn fractiegenooten aan den eenen kant niet vertrouwde en met die aan den anderen kant niet sprak? Het partijbestuur heeft afgaande op een zeer eenzijdige toelichting der commissie zonder de personen zelf nog te hooren het royement bekrachtigd. Hiermede is m. i. een daad verricht e S. D. A. P. onwaardig. Eenzijdige toelich ting. Is het niet eenzijdig wanneer de grondtoon eigenlijk alleen maar deze is: „Hoe durven zulke gewone partjjgenooien 't bestaan om onzen g r o o t e n Koos Vor rink niet te vertrouwen en op hem de grootste schuld van deze openbaarheid te werpen. In het rapport staat vermeld, dat op 5 Aug. in een vergadering van de comissie na het verhoor van de fam. Mul der oesloten is aan de drie genoemde leder, bericht van dit onderhoud te zenden en hen te melden nog wat geduld te hebben. Koos Vorrink verzuimde dit bericht te zenden en deed dit pas nadat de openbaar heid was geschied en beantwoordde toen meteen twee brieven, n.1. van 28 Juli en 7 Aug. Ik concludeer wanneer Koos Vor rink wat meer rekening had gehouden met de mentaliteit van Bonsema en niet buiten mij om had gehandeld of tijdig be richt had gezonden van 't verhandelde op de bijeenkomst van 5 Aug. dan was er van openbaarheid geen sprake geweest en was toch aan de handelingen van den wethou der een einde gemaakt. Wat nu al het ge publiceerde over deze zaak aangaat daar op in te gaan acht ik onnoodig. Bonsema had ee.i goede pers. De praatjes dat het te doen was om het wethoudersbaantje en dat er wangunst bestond om de betere financieele positie van Bonsema komen voor rekening van hen die ze lanceerden, en zijn m. i. alleen uitingen van iemand die achter verdacht maken van een ander zijn motieven, zijn eigen daden wenscht te verbergen. Diegenen van de Alkmaar- sche burgery en uit de Arbeidersbewiging die mij kennen en met mij hebben gewerkt weten wel beter. Die v/eten wel dat hoo- gere motieven mij altijd bij mijn werk hebben geleid en daarom heb ik mij ook niet druk gemaakt met tegen al dat ge schrijf in te gaan. De laatste besphouwin- gen in de bladen over wethouder Bonsema om zijn aanblijven te mot^eeren teekenen hem weer voluit. Anderen verdachtmaken, zoo b.v. Reinalda als zou deze Bonse ma willen treffen als strijder voor het behoud van het G. E. B. Ach, arme, wat zou de strijder Bonsema zijn geweest zonder den wethouder van Hilversum? Het vragen is het beantwoor den. Dan het motief dat Bonsema de heele procedure niet kende waarop zijn roye ment is gegrond. Bonsema heeft alle gele genheid gehad zich bij de verhooren te verdedigen. Er is geen enkele bijeen komst gehouden zonder hem. Dus de pro cedure is hem tot in bijzonderheden be kend. Deze heele motiveering- is klets praat, anders niet. Zitten blijven ondanks alles, dat is het parool. Misschien dat de raad inziet dat hjj er toch nog wel wat mee te maken heeft en dat het geen partijaan gelegenheid was, doch een gemeentebe lang, dat eischt dat dergelijke personen uit het openbare leven worden verwijderd. Met dank voor de plaatsing. A. BAKKER. (In dit stuk hebben wij zooveel moge lijk de beschuldigingen geschrapt welke den heer Bonsema niet als wethouder maar als particulier of vereenigingsman treffen. Red. Alkm. Crt.) ken, dat de tuinders in eigen bedrijf in werkverschaffing kunnen. De voorzitter zeide, dat het hoofdbestuur alles in het werk stelt deze zaak zoo g°ed mogelijk voor de tuinders geregeld te krijgen. Thans is het zoo, dat elke tuinders slechts 8 weken achtereen een baggerman mag hebben. Bij het voorstel om te trachten ook de op het land verziekte vroege aardappelen onder de ziekte-uitkeering te krijgen, werd vanaf de bestuurstafel den leden aangeraden hunne vroege aardappelen beslist eenige keeren te sproeien. Bij dit voorstel bestreed de heer K. Molenaar de vroege aardappelen regeling van dezen zomer. Hij is met de heer Jac. Groen van meening, dat de minimum prijs aanmerkelijk verhoogd dient te wor den en en de aardappelen, die doordraaien, onmiddellijk ingenomen dienen te worden en niet zooals het is gebeurd, mee naar huis genomen om in te kuilen. Fraude kan dan niet meer gepleegd worden. De geestelijke adviseur deed de mede- deeling, dat de algemeene adviseur van den L. T. B. in Januari a.s. in Warmenhuizen geen spreekbeurt kan vervullen. Dus het winterprgram zal eenigszins veranderd worden. Spr. hield thans zijn kort gods dienstig toespraakje en wees op het feit, dat wij thans aan het einde staan van het ker kelijk nieuwjaar en dat Zondag het nieuwe kerkelijk jaar begint. Spr. schilderde de stemming van de kerk op heden vlak voor het nieuwe kerkelijk jaar en bracht in her innering de kern van het a.s. Kerstfeest. De voorzitter dankte den geestelijken ad viseur voor zijn toespraak. De heer Joh de Groot zeide, dat hij van den gem. secretaris vernomen heeft, dat er voor tuinders gelegenheid bestaat om te baggeren. Aanmelding hiervoor bij den gem.-secretaris. De heer K. Molenaar ried het den tuinders aan zoo veel mogelijk te trachten goede kwa liteit kool aan te voeren, daar alleen goede kwaliteit voor eventueelen steun van re- geeringswege in aanmerking komt. „Afwij kende" kwahteit komt niet voor toeslag in anmerking. De tuinders moeten met het veilen niet wachten totdat de kool van min derwaardige kwaliteit is geworden. I zyn Jan Wiegers en Peter Teich, een Duit- sche jongen, de zoon van een belasting ambtenaar, die door smokkelaars doodge schoten is. Jan en Peter ontdekken toevallig een onderaardschen gang, die naar een kasteel loopt en worden in dat kasteel door smok kelaars overvallen waarbij de jongens al lerlei spannende avonturen beleven. Zij slagen er ten slotte in te ontvluchten en de belastingambtenaren te waarschuwen waar na de smokkelaars gevangen genomen wor den en blijkt, dat een hunner de moorde naar van Peters vader geweest is. Jongens, die van een avontuurlijke geschiedenis houden moeten dit boek maar eens op hun verlanglijstje zetten. Dick Laan schreef Tarakanner tegen wil en dank en had in dit spannende jongens- verhaal alle gelegenheid de mooie reizen te beschrijven welke met het stoomschip Ta- rakan met schooljongens naar de Noorsche fjorden gemaakt worden. Vele foto's op een dezer reizen opgenomen sieren het boek als illustraties. Natuurlijk is dit niet alleen een reisverhaal, er komen allerlei school avonturen bij te pas en ook een verdenking van diefstal tegen 'n jongen, die geheel on schuldig is en gerehabiliteerd wordt als hij als verstekeling op de Tarakan ontdekt wordt. Heel wat avonturen gaan aan het reisver haal vooraf en zoo is dit een alleraardigst boek geworden waarvan jongens van 14 tot 18 jaar zeker zullen genieten. (Van onzen correspondent). WARMENHUIZEN. Vergadering L. T. B. Deze tuinbouwvereeniging hield in het lokaal van den heer Jac. Wester een leden vergadering. De voorzitter, de heer W. Dekker, opende met den christelijken groet en memoreerde in het kort wat gebruikelijk wordt de moeilijke omstandigheden van de leden. Door den voorzitter werd het samenge stelde winterprogram medegedeeld. In verband met de in Januari te Aalsmeer te houden bloemententoonstelling is het bestuur van plan een goedkoope gezamen lijke reisgelegenheid te zoeken. Liefhebbers, voor deze tentoonstelling, gelieven zich te melden bij het bestuur. De opbrergst van de z.g.n. Retraite-kool bedraagt 60. Uit dit Retraite-fonds kunnen 10 leden gratis ter retraite gaan. Bij loting zijn hiervoor 10 personen aangewezen. Voorstellen Tuinders vakgroep. De verschillende door het kringbestuur ingediende voorstellen voor de vergadering van de Tyindersvakgroep werden voorge lezen. Bij het voorstel om ten sterkste aan te dringen op verhooging van den misoogst- steun, deed de voorzitter de mededeel ing, dat de minister onlangs heeft gezegd den misoogststeun niet te zullen verhoogen, doch de door de misoogst getroffen tuinders met den gewonen toeslag extra te zullen ge denken. Inzake deze aangelegenheid ont stond er een uitgebreide discussie. Ook werd ei bij een ander voorstel aan gedrongen voor 1937 te beginnen te bewer Bij Van Holkema en Warendorf te Am sterdam is een boek van Sanne van Havelte verschenen, getiteld Hanna's vlucht. Het .s een verhaal voor oudere meisjes en behan delt de geschiedenis van Hanna, die door een neef in zijn autotje Citrus genaamd meegenomen wordt om veertien dagen bij wederzijdsche vrienden te gaan logeeren. Neef Bob, die een jong meester in de rech ten is, vindt dat hij oud en wijs genoeg is om te trouwen en dat Hanna en niemand anders zijn vrouw zal moeten worden, maar Hanna heeft tijdens de logeerpartij haar leven in Rotterdam eens overdacht en is tot de conclusie gekomen, dat ze een nutteloos, egoïstisch meisje geweest is. Zij vindt Bop van hetzelfde hout gesneden en gaat daarom niet op zijn voorstel in om samen verder door het leven te gaap. Van een huwelijk zou dan ook niets gekomen zijn als er niet een driejarig Daantje geweest was, de lie veling van beiden, die op kinderlijke naïve wijze de van elkaar vervreemde jongelui weer tot elkaar brengt en tenslotte in den huize Bop als stiefzoon geaccepteerd word* Een alleraardigst verhaal waarvan oudere meisjes zeker zullen genieten. Jorientjes groote kans, bij dezelfde uitge vers verschenen, is door Morie Smits voor iets jongere meisjes geschreven. Jorientje is een H. B. S.-ertje en stelt zich voor later leerares in plant- en dierkunde te worden. Maar het lot beschikt voorloopig anders, want Jorientjes moeder komt tc overlijden en het meisje komt dan in huis bij een onaangename tante, die niets van haar karakter begrijpt en ook een eind aan de studie maakt. Jorientje doet nog een po ging om als gezelschapsjuffrouw bij een or- gelukkig meisje haar eigen brood te verdie nen, maar ook dit wordt een mislukking en dan geeft Jorientje allen moed op tot ze in kennis komt met een professor in de biolo gie, die zich zoozeer voor het begaafde meisje interesseert, dat hij haar tot zich neemt waarna het boek natuurlijk een al leszins bevredigend slot krijgt. Een zeer geschikt boek voor meisjes van 12 tot 16 jaar. Groene slangen, bij dezelfde uitgevers verschenen en geschreven door Frans Lelie is een boek voor jongens van 14 tot 18 jaar Jongens houden van avonturen in de wil dernis en die zijn er in dit boek voor het opscheppen. Een jong koopvaardij-officier heeft een interessante film gemaakt, die by de vertooning voor eenige exoerts in brand vliegt. Hij krijgt evenwel opdracht een ex peditie samen te stellen om in Britsch In- dië een film van land en volk in de wilder nis te maken. Op den tocht van de kust naar het bin nenland gebeuren er allerlei geheimzinnige dingen, die den jongen filmoperateur en zijn vriend in groote moeilijkheden brengen en die er op wijzen, dat er door de inlanders die hen begeleiden een stelselmatig verzet gecleegd wordt. Er blijkt ten slotte een geheim verbond, genaamd „Groene slangen" te zijn, een ver bond waardoor een dwergvolk geterrori seerd wordt. Nadat eenige blanken op ge heimzinnige wijze verdwenen zijn, slagen de leiders der expeditie er in, met behulp van soldaten het broeinest van onrust te ontdek ken en te verstoren waardoor ze tegelijker tijd het dwergvolk bevrijden. Men begrijpt welk een geweldige voorraad avonturen in een dergelijk reisverhaal voor het grijpen liggen. Frans Lelie heeft ze op boeiende wijze beschreven en de jeugd zal er zeker van genieten. De smokkelgang van Slot Hohenheim is de spannende geschiedenis, welke door J. M. Elmenhorst Westerman voor jongens van 12 tot 16 jaar werd geschreven. Het is al weer de geschiedenis van jongens, die een ge heimzinnig huis ontdekken en ditmaal is het zelfs een slot, dat op Duitsch gebied ligt. De hoofdpersonen in dit spannende verhaal New-York, November 1936. Er gaat niets boven den herfst in Amerika! Het is in mijn veeljarige onder vinding hét jaargetij bij uitnemendheid. Ik ben het volkomen eens met een hier wo nenden landgenoot, die een vriend van hem in het moederland uitnoodigde dezer dagen zijn vacantie b(j hem te komen doorbren gen. Het mag een beetje veeleischend schijnen, maar in den zomer is het te warm, in den winter is het te koud en het voorjaar is zulk een snelle overgang van winter naar zomer, dat het haast onmerkbaar voorbij gaat! Den eenen dag ligt er nog sneeuw en 'n paar dagen later staan de boomen reeds in een lichtgroen waas. Het is misschien om dat de herfst de eerste opluchting brengt na de verstikkende zomerwarmte en verder om het grille kleurenpalet, dat over de aarde komt na maanden van louter groen hard, donker groen zonder eenige schakee ringen. Geen bruine beuken, geen zilver berken, geen paarse heide of „blonde duinen" brengen eenige variatie in het egale van de Amerikaansche natuur aan de Oostkust. De lente is lichtgroen, de zomer diepgroen, de herfst tooverachtig schoon en de winter kaal, ziedaar het recept! In de eerste weken van September komt er verandering in het eentonige uitzicht Het gaat maar heel langzaam, haast aarze lend, alsof de natuur zich schaamt nu reeds afscheid te gaan nemen voor den komenden winterslaap, terwijl het nog zoo zoel en zonnig en bladstil is. Wind en regen? Ze zijn nergens te vinden. De traditie wil nu eenmaal, dat wij na afloop van de eerste week in Sept. onzen luchtigen stroohoed opdoeken en een warmen vilten hoed op zetten. Dat is een traditie, waar niet mee gespot mag worden en toen destijds Presi dent Coolidge met ware New-Englandsche stijfhoofdigheid doorging zijn Panama na den gevaarlijken datum te blijven dragen in de broeikas atmosfeer van Washington, stond zijn lijfwacht van Rijks-rechercheurs doodsangsten uit, dat de een of andere on verlaat het hoofd van Staat den hoed over de ooren zou slaan, als in die dagen te doen gebruikelijk was. Tegenwoordig zijn de zeden wat verzacht. Maar men zou met het vo'ste recht een stroohoed kunnen dragen tot het midden en soms wel tot het eind van Oc- tober zonder er buitenissig uit te zien. De nachten worden echter verschillend van (ie dagen, zooals het van eind Mei tot eind Augustus wel het geval is en de ther mometer practisch gesproken om midder nacht en tijdens het uurtje van koffie- j drinken op dezelfde hoogte blijft staan. September brengt daar een verandering in. Zij, die buiten wonen, leggen eerder warme dekens op hun bed dan de New Yorkers, komen 's morgens buiten en vinden de zon bezig door een mist heen te boren, terwijl de grond met rijp bedekt is en de boom bladeren een ietwat verschrompeld aanzien hebben gekregen. Wat er precies de oorzaak van is, weet ik niet, maar het i? een bekend feit, dat de temperatuur in de stad New- York altijd eenige graden hooger is dan er buiten, winter en zomer, en tijdens de zeer koude of zeer warme periode is het verschil zelfs zeer opvallend. Men zou haast con- cludeeren, dat de totale warmte van al die huizenmassa's uitstraalt en blijft hangen, al vriest het dat het kraakt. Hoe meer de dagen vorderen, hoe meer boomen en struiken tinten gaan aannemen, die van groote felheid zijn. Terwijl de eene boom kanariegeel wordt, zonder een enkel blad te laten vallen, verandert een tweede in paars-rood, terwijl eiken bijvoorbeeld chocoladebruin worden. Het gras, dat in het wilde is blijven groeien tijdens den zomer en meestal een meter hoog staat, wordt wui vend hooi en natuurlijk even brandbaar. Vandaar de kolossale en soms levensge- vaarlijke grasbranden van dezer dagen, die j zich soms over vele vierkante kilometers tegelijk een weg banen en gehuchten of eenzame won.ngen in vlammen laten op gaan. Dit heele kleurrijke aspect wordt nog intenser door de heuvelachtigheid van het terrein en op die manier is het geen wonder, dat men Zondags eindelooze rijen auto's op de wegen ziet. vol menschen, die van het schouwspel komen genieten en dan ook heusch een beetje bedaard rijden. Daar komt nog iets anders by en wel dat hun fntr^aar^ re vruchlen en groenten hun intrede doen, waarnaar men sinds het voorjaar verlangend heeft uitgezien. Over al angs de wegen staan dan eigengemaakte stalletjes en toonbanken, meestal alleraar- Ruwe Huid Ruwe Handen Ruwe Lippen Doos 30 cent Bi) Apoth. en Drnf_1 digst versierd, met de producten van en boomgaard. Daar zyn mais, squas] plant, pumpkin enz. en dan niet de ti soorten appelen te vergeten, waarvar buitengewoon lekker cider geperst Tegen begin October wordt de jachttP'" geopend en aangezien heel Amerika minstens thuis een buks, zoo niet twoe *r een hond op na houdt, duurt het niet i of de lucht is vervuld van knallen en ko n de jagers 's avonds thuis met hun buit^ van herten tot patrijzen varieert. Het L i* tijd, waarin de gedachten onwillekeurig gaan naar ettelyke komende vacantied gen en waarvan er minstens een, Tank.iT vingrdsy, voornamelijk aan tafelg'eneuchf81' gewijd is. Maar ook de tijd, dat het fomu? voor de centrale verwarming grondig vrort! nagezien en de schoorsteen geveegd g voorraad brandstof aangevuld en de vra» geopperd wordt, of het dak dezen wint»' nog wel mee zal gaan zonder te lekken En dan plotseling steekt de wind op n komt de kleurer regen van de boomen na» beneden dwarrelen. Tot over de enkels veT dwy'nt men er hier en daar in en onuM Amerika nu eenmaal in ieder opzicht a» droog land is wat bodem en atmosfeer be. treft, blyft er niets beters te doen over dao de bladeren on groote hoopen te vegen en er een lucifer by te houden. Waar men ook kijkt stijgen overal de luie krinkelende rook- kolommen op, waar de zon gouden strafa doorheen schiet en de lucht is vervuld vm een pittige geur. Terwijl de brave forens 's zomers het als zijn voornaamste taak acht om de grasmachine voort te duwen en zijn i*azons vlak om het huis kort geknipt te houden, is hii nu in zijn vrijen tijd met de hark bezig. En terwiil zy by het vuurtje de wacht houden, opdat het zich niet on gevaarlijk terrein zal verspreiden, wordt er als goede buren een praatje gehouden over het weer en vanzelfsprekend over de polj. tiek. Want overal in deze dagen klinken door de stilte van buiten verre of diehtbjj stemmen van mannen en vrouwen, welke kennelijk uit de luidsprekers komen en het even kennelijk over de politiek hebben. Alsof dat nog niet genoeg is, rijden er auto's met luidsprekers door de dorpQ er over de stille landwegen, die muziek en toe spraken rondbulderen. dat de grijze eek hoorntjes verschrikt de boomen inschieten en kwetterend naar beneden staren. Dat is jammer van den herfst in „het groot» jur" als de Amerikanen het terecht noemen, wanneer eens in de vier jaar het staats hoofd gekozen moet worden. Maar ook in dit opzicht zyn de buitenbewoners nog ml beter af dan de stedelingen. Onder dit alles door merkt men letterlijk overal, dat de winter op komst is. De kranten, die er in de zomermaanden maar dunnetjes uitgezien hebben, hoogstens dertig pagina's, krijgen weer voorzeel advertenties, dat ze er nu al vijftig hebben. De wereld van kunsten en wetenschappen geeft weer teeken van her leving. Broadway ziet er weer drukker uit dan in den tijd, dat het asfalt er in een strooperigen staat was. Letterlijk elke boot uit Europa brengt een serie meerdere of mindere beroemdheden voor een tijdelijk bezoek of terug in het vaderland. Wil men een nog beter bewys? De adver tentiekolommen bevatten nu al reeksen aan biedingen voor Kerstkaarten, iets, dat ook pas kan gebeuren, wanneer we geen stroo hoed meer dragen. En wanneer die verzon den worden, komen de advertenties weer voor de zomervacantie. We leven vandaag altijd in de toekomst in Amerika en soms een beetje te ver. Intusschen komen de win- terkleeren uit de papieren zakken tegen de mot, gaat het anti-bevriezingsmiddel in de radiateur en wordt de sneeuwschop onder de spinnewebben van den kelder vandaan gehaald. Natuurlijk werd weer een strenge winter voorspeld, omdat de dieren zoo extra dik in hun bont zitten 'of iets dergelijks. Maar het opvallendst is wel, dat men zelden of ooit iemand hoort pruttelen over dit weer dat op komst is, waaruit ik afleid, dat Amerika zyn soms tropischen zomer vaak lijdzaam draagt. indien u op een voorrang** weg rijdt of bij kndere kruisingen van rechts nadert. Wie denkt, dat hij daarom alleenheerschef is op den weg, krijgt meestal In 't ziekenhuis allen tijd om tot indere (voorzichtiger!) gedach ten te komen! Wat een geluk, dat ik nog net dien balk te pakken kreeg!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1936 | | pagina 6