PUROL
+V+# A
Amerikaansche notities.
JeugcTeciuur
U hebt voorrang
de fam. Mulder stuurde. De fam. Mulder
vroeg eenigen bedenktijd, omdat zij eerst
nog eens met een vertrouwd persoon, die
ook van deze zaak af wist, wilde spreken
en om raad vragen, hetgeen dan ook is ge
schied. En pas na dit onderhoud werd
door den heer Mulder op 28 Juli 1936 de
volgende verklaring geteekend:
„Ondergeteekende, Piet Mulder te Alk
maar verklaart op 5 Mei 1933 een jongens
rijwiel en op 24 Juni een kamerlamp aan
T. Bonsema, wethouder te Alkmaar te
hebben geschonken als tegenprestatie voor
het geven van een vaste aanstelling als
plaatswerker bij de Lichtbedrijven aan
zijn zoon Geert Mulder. Hij verklaart dat
deze cadeaux dankbaar zijn aanvaard,
doch zijn zoon tot op heden nog geen
vaste aanstelling heeft. w.g. Mulder."
Tevens voorzag ik mij, met medewer
king van bovengenoemden Mulder, van een
verklaring van den leverancier van deze
artikelen. Deze verklaart hierin de arti
kelen op afbetaling aan P. Mulder te heb
ben verkocht en aan T. Bonsema, wethou
der te Alkmaar te hebben afgeleverd, en
de iamn te hebben gemonteerd. Deze ver
klaring van den leverancier werd op ver
zoek van P. Mulder geteekend. De ver
klaringen met de kwitantie zijn in mijn
bezit, ben afschrift van deze bewijzen
werd aan Koos Vorrink, als voorzittr van
de commissie inzake Bonsema, gezonden,
hem verzoekende spoedig in te grijpen. Er
werd hem verzocht op een ledenvergade
ring op 3 Juli 1936 tc komen omdat naar
mijn meening Bonsema ook niet als secre
taris gehandhaafd kon blijven en om in
dien hij verhinderd was het even te
melden.
Op Vrijdag 31 Juli belde ik Koos Vor
rink op en vroeg of hij de brief had ont
vangen. Hij bevestigde dit en beloofde mij
hierop uiterlijk 1 Augustus te zullen ant
woorden. Het antwoord bleef uit. Wel
echter kreeg de fam. Mulder bezoek van
Bonsema en Couwenhoven, welke heeren
de fam. Mulder met de politie dreigden
omdat zij geen onderhoud met Couwen
hoven wenschten. Hieruit bleek dat Koos
Vorrink wel Bonsema had opgeroepen en
ondervraagd en daarbij zeker niet om
dier.s karaktereigenschappen had gedacht,
welke hem toch gezien het onderzoek zeer
goed bekend waren en hem daardoor op
deze armen los liet gaan, doch vergat my
van antwoord te dienen.
De afdeelings-voorzitter ging zoover,
dat hij 's nachts met mevr. Bonsema de
zoon van Mulder uit zijn bed ging halen
om hem te trachten *3 bewegen een andere
verklaring af te gever dan de door mij
gepubliceerde. Over onpartijdigheid van
een voorzitter gesproken. Gezien deze fei
ten meende ik aan Koos Vorrink een eisch
te moeten stellen. Ik had hem als voorzit
ter van de commissie vroegtijdig van deze
zaak met de noodige bewijzen op de hoog
te gesteld. Hij had niet te kennen gegeven
dat dit niet tot de taak der commissie
behoorde, integendeel. Door het hooren
van Bonsema had hij het ter hand geno
men nu diende ook aan hem een eisch tot
spoed te worden gesteld.
Op 3 Augustus werd een telegram met
betaald antwoord gezonden met eisch
binnen 2 x 24 uur antwoord op mijn schrij
ven en anders openbaarheid. Ik wenschte
geen openbaarheid, ik wenschte recht.
Het antwoord luidde ,:,komt deze week
bespreking in Alkmaar". Nu kwam de zaak
in goede banen en zou recht worden ge
daan. Ik wachtte ->p eenig bericht wan
neer deze bespreking zov. plaats hebben,
doch hoorde niets, totdat op 6 Augtustus
des avonds een briefje bij mij werd be
zorgd waarin zgn. P. Mulder mededeelde
dat hij nu pas na een onderhoud met Koos
Vorrink wist wat of de verklaring inhield
en nu wilde vertellen dat hij deze in ze-
zenuwachtigen toestand had geteekend en
vroeg hem terug te geven of te vernieti
gen, wijl hjj er in geen enkel geval de
verantwoording van op zich nam en die
verklaring dus introk. Hierin een streek
vermoedende ging ik direct denzelfden
avond nog naar de fam. Mulder met de
vraag of dit schrijven van hem was. Het
was hen in elk geval bekend dat dit
schrijven zou worden verzonden. Hierme
de was voor mij deze zaak af en vertrok
ik. Duidelijk stond toen vast, dat wat aan
Bonsema met behulp van de afd.-voorzit
ter Couwenhoven niet was gelukt nu door
het optreden van Koos Vorrink was ge
beurd. Door verkeerd weergeven van een
wetsartikel was de kroongetuige bang
gemaakt, de vrees voor den strafrechter en
het verliezen van zijn betrekking brach
ten hem tot intrekking van zijn verkla
ring. Deze houding van Koos Vorrink, om
buiten mij om de wenschen te hooren en
in te lichten greep mij zoo aan dat er geen
anderen weg open bleef dan de openbaar
heid. Dienzelfden avond verzond ik aan
Koos Vorrink een expresse-brief met als
eisch Bonsema bedankt op 7 Augustus als
raadslid en zoo niet dan op 8 Augustus
openbaarheid.
Hierop kwam weder geen antwoord.
Op Zaterdag 8 Augustus had het onder
houd met den loco-burgemeester plaats en
werd een onderzoek verzocht en zoo noo-
dig ingrijpen. Dit onderzoek leidde tot een
eigenaardige gevolgtreking. Door het te
rugtrekken van den kroongetuige was een
strafrechterlijke vervolging volgens art.
362 W. v. S. niet mogelijk en daarom nam
de loco-burgemeester den goeden trouw
van den wethouder aan. Dit was echter
niet gevraagd. Uitdrukkelijk was van een
strafrechterlijke vervolging afgezien. Ik
wenschte den moreelen kant van de zaak
te zien en dan was wethouder Bonsema
niet te handhaven. Deze moreele zijde van
de zaak was voor de commissie van onder
zoek ook aanleiding om Bonsema voor
royement voor te dragen. En nu het roye
ment van de drie leden der S. D. A. P.
mevr. Helleman, W. J. Bulens en A. Bak
ker. In eerste instantie luidde de aanklacht
van het afdeelingsbestur dat zij interne
party-aangelegenheden aan onze tegen
standers hadden medegedeeld buiten me
deweten van het afd. bestuur, door de
commissie van onderzoek inzake Bonsema
later veranderd in „het niet oganisalorisch
optreden door het niet meedeelen van deze
zaak aan de fractie-voorzitter en/of aan
den afd. voorzitter". Beide motiveeringen
even onhoudbaar. Het waren geen interne
partijaangelegenheden, het waren m.i. on
toelaatbare handelingen van een soc.-dem.
wethouder en die werden niet aan onze
tegenstanders medegedeeld, doch aan den
loco-burgemeester.
Het niet meedeelen aan de fractie-voor
zitten en/of den afd. voorzitter. Hoe nu,
het werd opgedragen aan de commissie
van onderzoek. Deze aanvaardde de op
dracht gezien haar oproep aan Bonsema en
haar hooren van de fam. Mulder. Toen
toen gaan naar een afd. voorzitter die op
Koos Vorrink m. i. fouten beging moest ik
1 Aug. al partij had gekozen voor Bon
sema, gezien zijn bezoeken aan de fam.
Mulder en zijn dreigen met de politie of
moest ik gaan naar een fractie-voorzitter
die zyn fractiegenooten aan den eenen
kant niet vertrouwde en met die aan den
anderen kant niet sprak?
Het partijbestuur heeft afgaande op een
zeer eenzijdige toelichting der commissie
zonder de personen zelf nog te hooren het
royement bekrachtigd.
Hiermede is m. i. een daad verricht e
S. D. A. P. onwaardig. Eenzijdige toelich
ting. Is het niet eenzijdig wanneer de
grondtoon eigenlijk alleen maar deze is:
„Hoe durven zulke gewone partjjgenooien
't bestaan om onzen g r o o t e n Koos Vor
rink niet te vertrouwen en op hem de
grootste schuld van deze openbaarheid te
werpen. In het rapport staat vermeld,
dat op 5 Aug. in een vergadering van de
comissie na het verhoor van de fam. Mul
der oesloten is aan de drie genoemde leder,
bericht van dit onderhoud te zenden en
hen te melden nog wat geduld te hebben.
Koos Vorrink verzuimde dit bericht te
zenden en deed dit pas nadat de openbaar
heid was geschied en beantwoordde toen
meteen twee brieven, n.1. van 28 Juli en
7 Aug. Ik concludeer wanneer Koos Vor
rink wat meer rekening had gehouden
met de mentaliteit van Bonsema en niet
buiten mij om had gehandeld of tijdig be
richt had gezonden van 't verhandelde op de
bijeenkomst van 5 Aug. dan was er van
openbaarheid geen sprake geweest en was
toch aan de handelingen van den wethou
der een einde gemaakt. Wat nu al het ge
publiceerde over deze zaak aangaat daar
op in te gaan acht ik onnoodig. Bonsema
had ee.i goede pers. De praatjes dat het te
doen was om het wethoudersbaantje en
dat er wangunst bestond om de betere
financieele positie van Bonsema komen
voor rekening van hen die ze lanceerden,
en zijn m. i. alleen uitingen van iemand
die achter verdacht maken van een ander
zijn motieven, zijn eigen daden wenscht
te verbergen. Diegenen van de Alkmaar-
sche burgery en uit de Arbeidersbewiging
die mij kennen en met mij hebben gewerkt
weten wel beter. Die v/eten wel dat hoo-
gere motieven mij altijd bij mijn werk
hebben geleid en daarom heb ik mij ook
niet druk gemaakt met tegen al dat ge
schrijf in te gaan. De laatste besphouwin-
gen in de bladen over wethouder Bonsema
om zijn aanblijven te mot^eeren teekenen
hem weer voluit. Anderen verdachtmaken,
zoo b.v. Reinalda als zou deze Bonse
ma willen treffen als strijder voor het
behoud van het G. E. B.
Ach, arme, wat zou de strijder Bonsema
zijn geweest zonder den wethouder van
Hilversum? Het vragen is het beantwoor
den. Dan het motief dat Bonsema de heele
procedure niet kende waarop zijn roye
ment is gegrond. Bonsema heeft alle gele
genheid gehad zich bij de verhooren te
verdedigen. Er is geen enkele bijeen
komst gehouden zonder hem. Dus de pro
cedure is hem tot in bijzonderheden be
kend. Deze heele motiveering- is klets
praat, anders niet. Zitten blijven ondanks
alles, dat is het parool. Misschien dat de
raad inziet dat hjj er toch nog wel wat mee
te maken heeft en dat het geen partijaan
gelegenheid was, doch een gemeentebe
lang, dat eischt dat dergelijke personen uit
het openbare leven worden verwijderd.
Met dank voor de plaatsing.
A. BAKKER.
(In dit stuk hebben wij zooveel moge
lijk de beschuldigingen geschrapt welke
den heer Bonsema niet als wethouder
maar als particulier of vereenigingsman
treffen. Red. Alkm. Crt.)
ken, dat de tuinders in eigen bedrijf in
werkverschaffing kunnen. De voorzitter
zeide, dat het hoofdbestuur alles in het
werk stelt deze zaak zoo g°ed mogelijk
voor de tuinders geregeld te krijgen. Thans
is het zoo, dat elke tuinders slechts 8 weken
achtereen een baggerman mag hebben.
Bij het voorstel om te trachten ook de op
het land verziekte vroege aardappelen
onder de ziekte-uitkeering te krijgen, werd
vanaf de bestuurstafel den leden aangeraden
hunne vroege aardappelen beslist eenige
keeren te sproeien. Bij dit voorstel bestreed
de heer K. Molenaar de vroege aardappelen
regeling van dezen zomer. Hij is met de heer
Jac. Groen van meening, dat de minimum
prijs aanmerkelijk verhoogd dient te wor
den en en de aardappelen, die doordraaien,
onmiddellijk ingenomen dienen te worden
en niet zooals het is gebeurd, mee naar huis
genomen om in te kuilen. Fraude kan dan
niet meer gepleegd worden.
De geestelijke adviseur deed de mede-
deeling, dat de algemeene adviseur van den
L. T. B. in Januari a.s. in Warmenhuizen
geen spreekbeurt kan vervullen. Dus het
winterprgram zal eenigszins veranderd
worden. Spr. hield thans zijn kort gods
dienstig toespraakje en wees op het feit, dat
wij thans aan het einde staan van het ker
kelijk nieuwjaar en dat Zondag het nieuwe
kerkelijk jaar begint. Spr. schilderde de
stemming van de kerk op heden vlak voor
het nieuwe kerkelijk jaar en bracht in her
innering de kern van het a.s. Kerstfeest.
De voorzitter dankte den geestelijken ad
viseur voor zijn toespraak.
De heer Joh de Groot zeide, dat hij van
den gem. secretaris vernomen heeft, dat er
voor tuinders gelegenheid bestaat om te
baggeren. Aanmelding hiervoor bij den
gem.-secretaris.
De heer K. Molenaar ried het den tuinders
aan zoo veel mogelijk te trachten goede kwa
liteit kool aan te voeren, daar alleen goede
kwaliteit voor eventueelen steun van re-
geeringswege in aanmerking komt. „Afwij
kende" kwahteit komt niet voor toeslag in
anmerking. De tuinders moeten met het
veilen niet wachten totdat de kool van min
derwaardige kwaliteit is geworden.
I zyn Jan Wiegers en Peter Teich, een Duit-
sche jongen, de zoon van een belasting
ambtenaar, die door smokkelaars doodge
schoten is.
Jan en Peter ontdekken toevallig een
onderaardschen gang, die naar een kasteel
loopt en worden in dat kasteel door smok
kelaars overvallen waarbij de jongens al
lerlei spannende avonturen beleven. Zij
slagen er ten slotte in te ontvluchten en de
belastingambtenaren te waarschuwen waar
na de smokkelaars gevangen genomen wor
den en blijkt, dat een hunner de moorde
naar van Peters vader geweest is. Jongens,
die van een avontuurlijke geschiedenis
houden moeten dit boek maar eens op hun
verlanglijstje zetten.
Dick Laan schreef Tarakanner tegen wil
en dank en had in dit spannende jongens-
verhaal alle gelegenheid de mooie reizen te
beschrijven welke met het stoomschip Ta-
rakan met schooljongens naar de Noorsche
fjorden gemaakt worden. Vele foto's op een
dezer reizen opgenomen sieren het boek als
illustraties. Natuurlijk is dit niet alleen
een reisverhaal, er komen allerlei school
avonturen bij te pas en ook een verdenking
van diefstal tegen 'n jongen, die geheel on
schuldig is en gerehabiliteerd wordt als hij
als verstekeling op de Tarakan ontdekt
wordt.
Heel wat avonturen gaan aan het reisver
haal vooraf en zoo is dit een alleraardigst
boek geworden waarvan jongens van 14 tot
18 jaar zeker zullen genieten.
(Van onzen correspondent).
WARMENHUIZEN.
Vergadering L. T. B.
Deze tuinbouwvereeniging hield in het
lokaal van den heer Jac. Wester een leden
vergadering.
De voorzitter, de heer W. Dekker, opende
met den christelijken groet en memoreerde
in het kort wat gebruikelijk wordt de
moeilijke omstandigheden van de leden.
Door den voorzitter werd het samenge
stelde winterprogram medegedeeld.
In verband met de in Januari te Aalsmeer
te houden bloemententoonstelling is het
bestuur van plan een goedkoope gezamen
lijke reisgelegenheid te zoeken. Liefhebbers,
voor deze tentoonstelling, gelieven zich te
melden bij het bestuur.
De opbrergst van de z.g.n. Retraite-kool
bedraagt 60. Uit dit Retraite-fonds kunnen
10 leden gratis ter retraite gaan. Bij loting
zijn hiervoor 10 personen aangewezen.
Voorstellen Tuinders vakgroep.
De verschillende door het kringbestuur
ingediende voorstellen voor de vergadering
van de Tyindersvakgroep werden voorge
lezen.
Bij het voorstel om ten sterkste aan te
dringen op verhooging van den misoogst-
steun, deed de voorzitter de mededeel ing,
dat de minister onlangs heeft gezegd den
misoogststeun niet te zullen verhoogen, doch
de door de misoogst getroffen tuinders met
den gewonen toeslag extra te zullen ge
denken. Inzake deze aangelegenheid ont
stond er een uitgebreide discussie.
Ook werd ei bij een ander voorstel aan
gedrongen voor 1937 te beginnen te bewer
Bij Van Holkema en Warendorf te Am
sterdam is een boek van Sanne van Havelte
verschenen, getiteld Hanna's vlucht. Het .s
een verhaal voor oudere meisjes en behan
delt de geschiedenis van Hanna, die door
een neef in zijn autotje Citrus genaamd
meegenomen wordt om veertien dagen
bij wederzijdsche vrienden te gaan logeeren.
Neef Bob, die een jong meester in de rech
ten is, vindt dat hij oud en wijs genoeg is
om te trouwen en dat Hanna en niemand
anders zijn vrouw zal moeten worden, maar
Hanna heeft tijdens de logeerpartij haar
leven in Rotterdam eens overdacht en is tot
de conclusie gekomen, dat ze een nutteloos,
egoïstisch meisje geweest is. Zij vindt Bop
van hetzelfde hout gesneden en gaat daarom
niet op zijn voorstel in om samen verder
door het leven te gaap. Van een huwelijk
zou dan ook niets gekomen zijn als er niet
een driejarig Daantje geweest was, de lie
veling van beiden, die op kinderlijke naïve
wijze de van elkaar vervreemde jongelui
weer tot elkaar brengt en tenslotte in den
huize Bop als stiefzoon geaccepteerd word*
Een alleraardigst verhaal waarvan oudere
meisjes zeker zullen genieten.
Jorientjes groote kans, bij dezelfde uitge
vers verschenen, is door Morie Smits voor
iets jongere meisjes geschreven.
Jorientje is een H. B. S.-ertje en stelt zich
voor later leerares in plant- en dierkunde
te worden. Maar het lot beschikt voorloopig
anders, want Jorientjes moeder komt tc
overlijden en het meisje komt dan in huis
bij een onaangename tante, die niets van
haar karakter begrijpt en ook een eind aan
de studie maakt. Jorientje doet nog een po
ging om als gezelschapsjuffrouw bij een or-
gelukkig meisje haar eigen brood te verdie
nen, maar ook dit wordt een mislukking en
dan geeft Jorientje allen moed op tot ze in
kennis komt met een professor in de biolo
gie, die zich zoozeer voor het begaafde
meisje interesseert, dat hij haar tot zich
neemt waarna het boek natuurlijk een al
leszins bevredigend slot krijgt. Een zeer
geschikt boek voor meisjes van 12 tot 16
jaar.
Groene slangen, bij dezelfde uitgevers
verschenen en geschreven door Frans Lelie
is een boek voor jongens van 14 tot 18 jaar
Jongens houden van avonturen in de wil
dernis en die zijn er in dit boek voor het
opscheppen. Een jong koopvaardij-officier
heeft een interessante film gemaakt, die by
de vertooning voor eenige exoerts in brand
vliegt. Hij krijgt evenwel opdracht een ex
peditie samen te stellen om in Britsch In-
dië een film van land en volk in de wilder
nis te maken.
Op den tocht van de kust naar het bin
nenland gebeuren er allerlei geheimzinnige
dingen, die den jongen filmoperateur en zijn
vriend in groote moeilijkheden brengen en
die er op wijzen, dat er door de inlanders
die hen begeleiden een stelselmatig verzet
gecleegd wordt.
Er blijkt ten slotte een geheim verbond,
genaamd „Groene slangen" te zijn, een ver
bond waardoor een dwergvolk geterrori
seerd wordt. Nadat eenige blanken op ge
heimzinnige wijze verdwenen zijn, slagen de
leiders der expeditie er in, met behulp van
soldaten het broeinest van onrust te ontdek
ken en te verstoren waardoor ze tegelijker
tijd het dwergvolk bevrijden. Men begrijpt
welk een geweldige voorraad avonturen in
een dergelijk reisverhaal voor het grijpen
liggen. Frans Lelie heeft ze op boeiende
wijze beschreven en de jeugd zal er zeker
van genieten.
De smokkelgang van Slot Hohenheim is
de spannende geschiedenis, welke door J. M.
Elmenhorst Westerman voor jongens van 12
tot 16 jaar werd geschreven. Het is al weer
de geschiedenis van jongens, die een ge
heimzinnig huis ontdekken en ditmaal is
het zelfs een slot, dat op Duitsch gebied ligt.
De hoofdpersonen in dit spannende verhaal
New-York, November 1936.
Er gaat niets boven den herfst in
Amerika! Het is in mijn veeljarige onder
vinding hét jaargetij bij uitnemendheid. Ik
ben het volkomen eens met een hier wo
nenden landgenoot, die een vriend van hem
in het moederland uitnoodigde dezer dagen
zijn vacantie b(j hem te komen doorbren
gen. Het mag een beetje veeleischend
schijnen, maar in den zomer is het te warm,
in den winter is het te koud en het voorjaar
is zulk een snelle overgang van winter naar
zomer, dat het haast onmerkbaar voorbij
gaat! Den eenen dag ligt er nog sneeuw en 'n
paar dagen later staan de boomen reeds in
een lichtgroen waas. Het is misschien om
dat de herfst de eerste opluchting brengt
na de verstikkende zomerwarmte en verder
om het grille kleurenpalet, dat over de
aarde komt na maanden van louter groen
hard, donker groen zonder eenige schakee
ringen. Geen bruine beuken, geen zilver
berken, geen paarse heide of „blonde
duinen" brengen eenige variatie in het
egale van de Amerikaansche natuur aan de
Oostkust. De lente is lichtgroen, de zomer
diepgroen, de herfst tooverachtig schoon en
de winter kaal, ziedaar het recept!
In de eerste weken van September komt
er verandering in het eentonige uitzicht
Het gaat maar heel langzaam, haast aarze
lend, alsof de natuur zich schaamt nu reeds
afscheid te gaan nemen voor den komenden
winterslaap, terwijl het nog zoo zoel en
zonnig en bladstil is. Wind en regen? Ze
zijn nergens te vinden. De traditie wil nu
eenmaal, dat wij na afloop van de eerste
week in Sept. onzen luchtigen stroohoed
opdoeken en een warmen vilten hoed op
zetten. Dat is een traditie, waar niet mee
gespot mag worden en toen destijds Presi
dent Coolidge met ware New-Englandsche
stijfhoofdigheid doorging zijn Panama na
den gevaarlijken datum te blijven dragen in
de broeikas atmosfeer van Washington,
stond zijn lijfwacht van Rijks-rechercheurs
doodsangsten uit, dat de een of andere on
verlaat het hoofd van Staat den hoed over de
ooren zou slaan, als in die dagen te doen
gebruikelijk was. Tegenwoordig zijn de zeden
wat verzacht. Maar men zou met het vo'ste
recht een stroohoed kunnen dragen tot het
midden en soms wel tot het eind van Oc-
tober zonder er buitenissig uit te zien.
De nachten worden echter verschillend
van (ie dagen, zooals het van eind Mei tot
eind Augustus wel het geval is en de ther
mometer practisch gesproken om midder
nacht en tijdens het uurtje van koffie-
j drinken op dezelfde hoogte blijft staan.
September brengt daar een verandering in.
Zij, die buiten wonen, leggen eerder warme
dekens op hun bed dan de New Yorkers,
komen 's morgens buiten en vinden de zon
bezig door een mist heen te boren, terwijl
de grond met rijp bedekt is en de boom
bladeren een ietwat verschrompeld aanzien
hebben gekregen. Wat er precies de oorzaak
van is, weet ik niet, maar het i? een bekend
feit, dat de temperatuur in de stad New-
York altijd eenige graden hooger is dan er
buiten, winter en zomer, en tijdens de zeer
koude of zeer warme periode is het verschil
zelfs zeer opvallend. Men zou haast con-
cludeeren, dat de totale warmte van al die
huizenmassa's uitstraalt en blijft hangen, al
vriest het dat het kraakt.
Hoe meer de dagen vorderen, hoe meer
boomen en struiken tinten gaan aannemen,
die van groote felheid zijn. Terwijl de eene
boom kanariegeel wordt, zonder een enkel
blad te laten vallen, verandert een tweede
in paars-rood, terwijl eiken bijvoorbeeld
chocoladebruin worden. Het gras, dat in het
wilde is blijven groeien tijdens den zomer
en meestal een meter hoog staat, wordt wui
vend hooi en natuurlijk even brandbaar.
Vandaar de kolossale en soms levensge-
vaarlijke grasbranden van dezer dagen, die
j zich soms over vele vierkante kilometers
tegelijk een weg banen en gehuchten of
eenzame won.ngen in vlammen laten op
gaan. Dit heele kleurrijke aspect wordt nog
intenser door de heuvelachtigheid van het
terrein en op die manier is het geen wonder,
dat men Zondags eindelooze rijen auto's op
de wegen ziet. vol menschen, die van het
schouwspel komen genieten en dan ook
heusch een beetje bedaard rijden.
Daar komt nog iets anders by en wel dat
hun fntr^aar^ re vruchlen en groenten
hun intrede doen, waarnaar men sinds het
voorjaar verlangend heeft uitgezien. Over
al angs de wegen staan dan eigengemaakte
stalletjes en toonbanken, meestal alleraar-
Ruwe Huid
Ruwe Handen
Ruwe Lippen
Doos 30 cent
Bi) Apoth. en Drnf_1
digst versierd, met de producten van
en boomgaard. Daar zyn mais, squas]
plant, pumpkin enz. en dan niet de ti
soorten appelen te vergeten, waarvar
buitengewoon lekker cider geperst
Tegen begin October wordt de jachttP'"
geopend en aangezien heel Amerika
minstens thuis een buks, zoo niet twoe *r
een hond op na houdt, duurt het niet i
of de lucht is vervuld van knallen en ko n
de jagers 's avonds thuis met hun buit^
van herten tot patrijzen varieert. Het L i*
tijd, waarin de gedachten onwillekeurig
gaan naar ettelyke komende vacantied
gen en waarvan er minstens een, Tank.iT
vingrdsy, voornamelijk aan tafelg'eneuchf81'
gewijd is. Maar ook de tijd, dat het fomu?
voor de centrale verwarming grondig vrort!
nagezien en de schoorsteen geveegd g
voorraad brandstof aangevuld en de vra»
geopperd wordt, of het dak dezen wint»'
nog wel mee zal gaan zonder te lekken
En dan plotseling steekt de wind op n
komt de kleurer regen van de boomen na»
beneden dwarrelen. Tot over de enkels veT
dwy'nt men er hier en daar in en onuM
Amerika nu eenmaal in ieder opzicht a»
droog land is wat bodem en atmosfeer be.
treft, blyft er niets beters te doen over dao
de bladeren on groote hoopen te vegen en
er een lucifer by te houden. Waar men ook
kijkt stijgen overal de luie krinkelende rook-
kolommen op, waar de zon gouden strafa
doorheen schiet en de lucht is vervuld vm
een pittige geur. Terwijl de brave forens
's zomers het als zijn voornaamste taak acht
om de grasmachine voort te duwen en zijn
i*azons vlak om het huis kort geknipt te
houden, is hii nu in zijn vrijen tijd met de
hark bezig. En terwiil zy by het vuurtje
de wacht houden, opdat het zich niet on
gevaarlijk terrein zal verspreiden, wordt er
als goede buren een praatje gehouden over
het weer en vanzelfsprekend over de polj.
tiek. Want overal in deze dagen klinken
door de stilte van buiten verre of diehtbjj
stemmen van mannen en vrouwen, welke
kennelijk uit de luidsprekers komen en het
even kennelijk over de politiek hebben.
Alsof dat nog niet genoeg is, rijden er
auto's met luidsprekers door de dorpQ er
over de stille landwegen, die muziek en toe
spraken rondbulderen. dat de grijze eek
hoorntjes verschrikt de boomen inschieten
en kwetterend naar beneden staren. Dat is
jammer van den herfst in „het groot» jur"
als de Amerikanen het terecht noemen,
wanneer eens in de vier jaar het staats
hoofd gekozen moet worden. Maar ook in
dit opzicht zyn de buitenbewoners nog ml
beter af dan de stedelingen. Onder dit alles
door merkt men letterlijk overal, dat de
winter op komst is. De kranten, die er in de
zomermaanden maar dunnetjes uitgezien
hebben, hoogstens dertig pagina's, krijgen
weer voorzeel advertenties, dat ze er nu al
vijftig hebben. De wereld van kunsten en
wetenschappen geeft weer teeken van her
leving. Broadway ziet er weer drukker uit
dan in den tijd, dat het asfalt er in een
strooperigen staat was. Letterlijk elke boot
uit Europa brengt een serie meerdere of
mindere beroemdheden voor een tijdelijk
bezoek of terug in het vaderland.
Wil men een nog beter bewys? De adver
tentiekolommen bevatten nu al reeksen aan
biedingen voor Kerstkaarten, iets, dat ook
pas kan gebeuren, wanneer we geen stroo
hoed meer dragen. En wanneer die verzon
den worden, komen de advertenties weer
voor de zomervacantie. We leven vandaag
altijd in de toekomst in Amerika en soms
een beetje te ver. Intusschen komen de win-
terkleeren uit de papieren zakken tegen de
mot, gaat het anti-bevriezingsmiddel in de
radiateur en wordt de sneeuwschop onder
de spinnewebben van den kelder vandaan
gehaald. Natuurlijk werd weer een strenge
winter voorspeld, omdat de dieren zoo extra
dik in hun bont zitten 'of iets dergelijks.
Maar het opvallendst is wel, dat men zelden
of ooit iemand hoort pruttelen over dit weer
dat op komst is, waaruit ik afleid, dat
Amerika zyn soms tropischen zomer vaak
lijdzaam draagt.
indien u op een voorrang**
weg rijdt of bij kndere kruisingen
van rechts nadert. Wie denkt,
dat hij daarom alleenheerschef
is op den weg, krijgt meestal In
't ziekenhuis allen tijd om tot
indere (voorzichtiger!) gedach
ten te komen!
Wat een geluk, dat ik nog net
dien balk te pakken kreeg!