SPORT
Spanje's felle aanklacht tegen Italië
en Duitschland.
BIJ
DE RUÏNE VAN „DE LIJSTER".
VRIJ!
GROOTE RADIO
LUISTERWEDSTRIJD
Volkenbond
Beide landen hebben Spanje
overmeesterd.
ALKMAARSCHE COURANT van ZATERDAG 12 DECEMBER 1936
Oh
ujZen:
1?
u
14
H
M
Sioudi Itlaancloctawnd as.
Scherpe rede van
ALVAREZ DEL VAYO.
SOMBERE STEMMING OP HET
VLIEGVELD.
Luchtvaarl
HILDA BONGERTMAN
VERTELT.
Zij gevoelt zich weer opgewekt
Een dikke mist hangt over hillcrest-Road
en Croydon.
TEN BATE VAN HET
NATIONAAL WNOS VOOR BUBONOERE NOOOBI
Chevrolet 1937; 2-deuren
coach Gratis beschikbaar ge
steld door General Motors
S.A.. Antwerpen.
Een week In den Zwitserschen
winter, te verzorgen door het
Zwitsersche Verkeersbureau
te A'dam
Een Philips Ontvangtoestel,
t-w.v F 198- Philips, Eindh.
E. M. Jaarsma Haard, tw.v.
F 137 50 Jaarsma, Hilversum
Een „Küppersbusch" gasfornuis,
tw.v. F 120.—. „Imenexeo",
Lelden.
EN VOORTS
1800 ANDERE FRAAIE PRUI6N.'
De eerste zitting van den Volken
bondsraad is er een geweest waarin de
Spaansche minister van oorlog, Alvarez
del Vayo, gelegenheid heeft gekregen,
om een zeer scherpe rede uit te spreken,
die als het ware één felle aanklacht was
tegen Duitschland en Italië, die zoo
ongeveer zeide de spreker het een
internationalen oorlog op Spaansch
grondgebied hebben gebracht.
De Spaansche gedelegeerde, die direct na
de opening het woord kreeg, begon met er
aan te herinneren, dat hij reeds in Septem
ber de eer gehad heeft vanaf het Volken
bondsspreekgestoelte te wijzen op de geva
ren voor den vrede, gelegen in den nieuwen
vorm van agressie, welke een staat veroor
looft daadwerkelijk oorlog te voeren, zonder
voorafgaand den oorlog te verklaren, n.l.
door eerst een binnenlandsche rebellie uit
te lokken en die vervolgens op militaire
wijze te steunen.
De bewijzen voor deze beweringen zijn
thans van dien aard, dat niemand ernstig
kan twijfelen aan de werkelijkheid der fei
ten. Ondanks het niet-inmengingsaccoord
zijn duizenden jonge menschen het slachtof
fer geworden van de fascistische luchtmacht
en van het buitenlandsche oorlogstuig. Van
daag ligt de hoofdstad van een staat, die lid
is van den Volkenbond, in puin en worden
honderden vrouwen en kinderen vermoord
onder leiding van de opstandige generaals
door de luchtstrijdkrachten van staten, die
in feite den oorlog hebben ontketend en die
voortgaan hem te voeren, terwijl men spreekt
over handhaving van den vrede.
De internationale oorlog is een feit op den
Spaanschen bodem.
,31anke Mooren".
Wij hebben gezien, hoe de opstandelingen,
ingevolge het echec van de Marokkaansche
troepen, zich gereed maken nieuwe contin
genten te ontvangen, die zij „blanke Moo
ren" noemen. Bovendien moet gevreesd wor
den, dat reeds gassen gebruikt worden.
Het ergste voor den Volkenbond zou een
miskenning van dezen toestand zijn. zoo zou
hij door stilzwijgendheid en werkeloosheid
de uitbreiding mogelijk te maken van den
oorlog.
Duitschland en Italië zouden er dan in
geslaagd zijn Spanje te overmeesteren
met gelijktijdig profiteeren van de gelegen
heid om de Balearen en misschien nog an
dere vlootbases aan de Middell. zee of den
Atlant. oceaan te versterken het spel zou
naar elders kunnen worden overgebracht.
Als uiteindelijk resultaat zou verwacht kun
nen worden een gepacifieerd Europa, tot
vrede gebracht dank zij de gewelddadige
actie van het fascisme.
Natuurlijk zou deze vrede het leven ge
kost hebben van duizenden mannen, vrou
wen en kinderen en talrijke hoofdsteden
zouden het lot hebben ondergaan van Ali-
cante en Cartagena, maar officieel zou de
vrede niet zijn verstoord.
Wanneer de Spaansche regeering meent
de ernstige verantwoordelijkheid op zich te
moeten nemen den Volkenbondsraad te vra
gen bijeen te komen, dan is dat juist om op
de plechtigste wijze haar krachtige vastbe
radenheid te kennen te geven, zich voor
zoover naar betreft te verzetten tegen deze
paradoxale en moorddadige vredes-politiek.
Voortgaande herinnerde spr. aan de feiten
die de klacht zijner regeering hebben gemo
tiveerd, waarna hij verklaarde:
„Aangezien de preventieve doelmatig
heid van het handvest niet heeft kun
nen dienen om de agressie tegen te hou
den, waarvan Spanje het slachtoffer is,
moet de Volkenbond toch minstens er
toe kunnen dienen den dagelijks drei
gender algemeenen brand te stuiten. De
internationale oorlog, die in feite be
staat, kan op onherstelbare wijze tot ont
wikkeling komen, wanneer men voort
gaat hem over het hoofd te zien".
Deze opvatting heeft trouwens haar offi-
cieele erkenning ontvangen door de Fransch-
Britsche démarche van 4 December, welke
het communiqué van Woensdag ter kennis
van de wereld heeft gebracht. Het gaat er
dus niet om een enkelen eisch van de Spaan
sche regeering of van het Spaansche volk,
dat geenerlei hulp vraagt om zijn eigen
moeilijkheden op te lossen, bij den raad in
te dienen. Wanneer ons initiatief slechts het
resultaat ware geweest van overwegingen
van nationalen aard, zouden wij er reeds
sinds lang toe zijn overgegaan. Wij zijn er
van overtuigd, dat zelfs vóór den opstand
de opstandelingen konden rekenen op den
materieelen en moreelen steun van het bui
tenland. Maar deze steun, zelfs al vormde die
een aanslag op het internationale recht, le
verde niet hetzelfde, onmiddellijke gevaar
op van een algemeen vredes-standpunt.
Ernstig beroep op den Volkenbond.
„Dit gevaar in den wortel af te snijden en
de' ontwikkeling er van te vermijden, dat
was het doel van de Spaansche regeering.
toen zij den Volkenbond verzocht voor deze
zitting bijeen te komen. De Spaansche re
geering heeft geloofd in de doelmatigheid
van den Volkenbondsraad en in het techni
sche mechanisme van den Volkenbond. Het
Spaansche volk is teleurgesteld zich in eigen
geval de besluiteloosheden te zien herhalen,
die zich reeds tevoren hebben voorgedaan
in het organisme, dat in het leven is geroe
pen om den vrede te verzekeren. Den laat-
sten tijd wordt dit gevoel gedeeld door het
grootste deel van de wereldopinie, die zich
niet kan neerleggen bij de opvolgelüke capi
tulaties voor de aanvalskrachten. In het be
lang van den vrede en van den Volkenbond
komt het er op aan, dat onze beraadslagin
gen uitloopen op opbouwende resultaten. Ik
wil er van overtuigd zijn, dat ondanks ze
kere absenties aan deze tafel, hier niemand
zal zijn, die denkt, dat de raad op grond
van deze absenties zich van tevoren reeds
onmachtig zou moeten verklare
Aan den anderen kant hebben zekere
mogendheden de overheerschende be
zorgdheid opgevat te voorkomen, dat de
strijd tot de rest van Europa zou kun
nen worden uitgebreid. De niet-inmen-
gings-politiek en haar uitvoerend or
gaan werden tot middelen, die gebruikt
werden met het oog op dit resultaat.
Maar de voortdurende schendingen
van dit accoord en de onmacht van de
commissie ze te verhinderen, had als ge
volg, dat anderen verklaarden zich
slechts in dezelfde mate door het ac
coord gebonden te beschouwen als het
accoord door de anderen geëerbiedigd
werd. In ieder geval is geen twijfel aan
de ondoelmatigheid van het systeem.
(Van onzen Londenschen correspondent).
Een aluminiumkleurige vliegtuig
vleugel, zijdelings uit de ruïne van
een afgebrand huis stekende, als de
arm van een reusachtigen vogelver
schrikker, van onderen zwart gebla
kerd, en de rer'en van een verbrij
zelde cabine, waarvan de als met een
machine opgerolde en gerafelde stuk
ken metaal overal verspreid liggen:
dat is wat er overbleef van het te
Croydon neergestorte Nederlandsche
Douglas-vliegtuig.
Een enkele brandspuit, waarvan de be
manning met nablusschings werkzaam
heden bezig is, staat verloren in den dich
ten mist. Op de straathoeken, die bijna
niet te zien zijn, zoo slecht is het zicht,
staat het zwart van de nieuwsgierigen,
vele rijen dik, politie-agenten houden hen
terug. Een paar politie-superieuren, die
blijkbaar verstand van motoren hebben,
onderzoeken een der lachtige Wright
Cyclone's, die in het voortuintje in Hill-
crestroad terecht is gekomen.
Kijk, zegt een van hen, en hij wijst op
een motoronderdeel, dat aan een electri-
sche leiding bevestigd meermalen om een
struik is heengewikkeld, alsof een reus er
mcc zwiepte.
Op het uitgebrande en bijna gesloopte
huis staat te lezen: „te huur of te koop".
Droevige ironie, er is zelfs geen dak meer
op te bekennen; een heele verdieping is
totaal verdwenen, weggescheerd door den
vleugelslag van den stervenden reuzen
vogel. Op het gerimpelde vleugelvlak is
nog duideljjk te lezen: A. K. L. De letters
staan op hun kop, vermoedelijk is het
ronddwarrelende toestel met den neus
naar voren van het dak af*e*leden. Te
midden van stukken staal ligt een elegant
avondschoentje. Enkele uren geleden von
den hier veertien menschen den dood.
Lang kunnen zij niet geleden hebben, de
felheid van den brand wijst er op, dat de
benzme-reservoirs door den schok zijn ge
sprongen, terwijl h"n gevaarlijke inhoud
ontplofte en in een oogwenk alles in
vlammen hulde, want een hevig aange
dane buurtbewoner vertelt met veel om
haal van woorden, dat van alle kanten
hulp toesnelde het toestel was echter
niet meer te benaderen. Een vrouw, die
de omwonenden naar beneden heeft zien
vallen of springen moet dan de stewar
dess, juffrouw Bongerman geweest zijn
die aan dien sprong vermoedelijk haar
leven te danken heeft.
Werklieden van den telefoondienst zijn
reeds begonnen den gebroken telefoonpaal
vóór het huis, waar de machine tegen aan
geslagen is, door een anderen te vervan
gen: het leven gaat voort. De bjjna onher
kenbaar verkoolde lichamen, die als het
ware lagen rondgestrooid, zijn opgenomen
en voorloopig naar de doo-T»nhal van het
plaatselijke ziekenhuis overgebracht De
Spanje heeft zich een buitengewoon offer
opgelegd, om te verhinderen, dat het huidige
conflict het punt van uitgang zou worden
voor een herstelbaren rampspoed. Dit vaste
voornemen heeft Spanje ingegeven het niet-
inmengingsaccoord te aanvaarden, het ac
coord, dat de cynische inmenging ten gun
ste van de opstandelingen, waaraan de
langdurigheid van den oorlog geweten moet
worden, niet heeft kunnen verhinderen.
Na de bittere ervaring, die tot dusverre is
opgedaan, streeft de Spaansche regeering er
vooral naar, dit controle-systeem een waar
borg voor doelmatigheid te verleenen.
Fascistische agressie.
De Spaansche minister van buitenland
sche zaken besloot vervolgens zijn rede al
dus: Het is moeilijk een bepaalde grenslijn
vast te stellen tusschen datgene, dat tot het
binnenlandsche leven van een volk behoort
en datgene, wat beschouwd kan worden als
van belang voor het internationale leven.
Voor velen is de Spaansche worsteling een
buitengewoon duidelijke openbaring van
twee tegenover elkander staande politieke
formules: het communisme en het fascisme.
Dit is een kinderlijke en simplistische op
vatting. In den oorsprong van den strijd vin
den wij inderdaad een uitgesproken fascis
tische agressie. Aan den anderen kant is het
Spaansche volk vastbesloten de verwarring,
die door deze agressie veroorzaakt is, te la
ten voorbijgaan zonder op definitieve wiize
de hinderpalen uit den weg te ruimen, die
de ontwikkeling van Spanje op den weg van
de democratie en de sociale rechtvaardigheid
hebben belet. Tenslotte is deze verwarring
benut, om niet te zeggen uitgelokt door de
Europeesche fascistische mogendheden om
zich van Spanje te bedienen voor hun inter
nationale politiek, na de vestiging van een
fascistisch regime, met alles wat Spanje
vertegenwoordigt door bodemschatten en
aardrijkskundige ligging.
Ziedaar de werkelijke achtergrond van
het probleem. Wij zijn zeker van de over
winning van onze zaak en van de principes
en de internationale samenwerking, welke
tezamen het wezen uitmaken van het hand
vest en zeker de basis zullen blijven vormen
■van de nationale en de internationale poli
tiek der Spaansche republiek.
De zitting van den raad werd na de rede
van Del Vayo onderbroken.
brand heeft een uur geduurd. Weldra zal
het Croydon-personeel de resten van de
Douglas weghalen, en over enkele dagen
is het bord: te koop of te huur, misschien
vervangen door een bord: bouwgrond.
De wereld vergeet zeer snel. December
verleden jaar is ook een machine naar be
neden komen zetten, een Belg. Toen wa
ren er elf dooden. De bewoners van deze
huizenrijen rond het vliegveld, die allen
met de luchtvaart meeleven, en er voor
een deel commercieel bij betrokken zyn,
herinneren het zich vaag. Ja Ja
verleden jaarhet is wel mogelijk.
Zoo snel zal ook weer de herinnering ver
vagen aan deze trieste ruïne, die in zoo
vele gezinnen, verspreid over Europa, in
de donkere dagen vóór Kerstmis blijvende
duisternis nalaat.
Op het vliegveld.
Hillerest-road ligt aan den rand van het
vliegveld, achteraan. Vijf minuten loopen
terug brengt ons naar de hoofdgebouwen.
Er hangt een zeer zware mist over het
veld, alle bakens, masten en andere uit
stekende punten zijn van roode lampen
voorzien. Het „zicht" hier vlak boven den
grond is hoogstens honderd meter. In het
hoofdgebouw, in de hall, hangt die som
bere sfeer die men overal op vliegvelden
kan aantreffen, wanneer de opmarsch van
het luchtverkeer weer een moment gestopt
wordt en een toestel is neergestort.
Groepjes officials staan met gedempte
stemmen te praten, men ziet de keurige
piloten en marconistenuniformen van
verschillende luchtvaartmaatschappijen,
de Sabena, de K. L. M., Engelschen.
De indruk, ook onder het dienstdoende
personeel der K. L. M. is wel, dat de mist,
de „fog" niets met het ongeval te maken
heeft. Dagelijks vertrekken hier vliegtui
gen, hoe dicht de mist ook is.
De juiste oorzaak zal wel niet meer zijn
na te gaan. Grondpersoneel van het
vliegterrein deelde ons mee, dat men het
toestel direct na het loskomen scherp
naar links had zien wijken, wat op een
motorstoring zou duiden; het verliet zelfs
op het laatste de witte startstreep. Maar
indien dit door motorstoring veroorzaakt
werd, denken wij, zou de piloot de machi
nes toch wel afgezet hebben.
Op het veld kan men toch vrij uitrollen!
En zeker gaat men dan niet de lucht in!
De stemming in Londen.
In Londen leeft de heele bevolking
levendig met het zware verlies van de K.
L. M. mede, dat is duidelijk te merken.
Dagb'aden brengen reusachtige „koppen":
Dutch Air Liner crash near London. Ko
ning Edward is zelfs van de eereplaats op
de frontpagina's verdwenen, voor het
eerst sedert een week. Iedereen heeft het
over „the Flying Hotel", duidelijk is te
merken, dat de Nederlandsche vliegdienst
hier een heilzaam respect inboezemt door
z'n prachtprestaties, en het geleden ver
lies wordt dubbel gevoeld; ook door de
Engelschen, die, sportief van aard, nu en
dan eens krachtig op de Dutchmen vloe
ken, die het altijd nog vjugger doen, maar
het ons in hun hart niet misgunnen.
Overal, in autobussen van Londen
transport, in undergrounds en café's wordt
het ongeluk druk besproken.
Het is het grootste en ernstigste vlieg
ongeluk, dat ooit in Engeland gebeurd is.
Als zoodanig staat Woensdag 9 December
zoowel in dit land als bij ons voortaan
met een zwart kruis in de journalen der
aviatiek aangeteekend.
GERH. VAN EYSSELSTEIJN.
De Londensche correspondent van de N.
R. Crt. heeft een onderhoud gehad met
Hilda Bongertman en vertelt daarvan als
volgt:
Ik heb zoo juist een lang gesprek gehad
met een van Neerland's meest fortuinlijke
meisjes. Het is Hilda Bongertman, de hoofd
stewardess van de K. L. M., die Woensdag
op zoo wonderbaarlijke wijze aan den dood
is ontsnapt.
Zij ontving mij in een van de ziekenza
len vin het kleine hospitaal te Purley, waar
zij het naar haar mededeeling heel goed
heeft.
Het blijkt echter, dat zij toch meer letsel
heeft gekregen dan eerst werd veronder
steld. Behalve een paar leelijke brandwon
den aan gezicht en armen, heeft zij een
tweetal ribben gebroken, die haar nog al
pijn bezorgen. Denkt echter niet, dat Hilda
Bongertman zich daarover beklaagt. Inte
gendeel, zij praat er over, alsof het een
kleinigheid van geen belang is, die men in
haar métier op den koop toe moet nemen.
Ja, Hilda Bongertman is echt K. L. M -
materiaal: kalm, dapper en bescheiden. Met
een merkwaardige onverschilligheid vertelt
zij van haar verschrikkelijke ervaringen in
de ongelukkige Lijster.
„U wilt weten hoe het allemaal gebeurd
is? Wel, wij hadden passagiers. Het toe
stel biedt plaats aan veertien menschen,
zoodat er een stoel vrü was heelemaal
voorin. Maar om de een of andere reden
voelde ik mij niet erg rustig. Het was geen
erg prettig weer. Ik dacht bij mezelf: dan
blijf ik maar achterin staan, en daar heb ik
achteraf mijn leven aan te danken.
„De start duurde nog al lang, langer dar.
gewoonlijk, dacht ik; en je kon niet veel
zien. Nu, vlak daarna hoorde ik een harden
klap ergens midden onder het toestel".
„Excuseert u mij, juffrouw Bongert
man", onderbreek ik haar, „maar wanneer
zou dat precies zijn geweest?"
„Wel, ik denk ongeveer tien seconden
nadat wy van den grond los waren", gaat
zy door. „Het was een harde klap, alsof we
iets met het landingstoestel hadden geraakt
Iedereen hoorde het, maar er was geen
kwestie van paniek. De passagiers keken el
kaar alleen een beetje vreemd aan".
„Was u,- toen u dien klap hoorde, al in
de bocht?" val ik haar andermaal in de
rede.
„Neen, dat geloof ik niet".
„Hebt u eenig idee, wat u met dien
klap aanraakte?"
„Zeker weet ik het niet, maar ik ge
loof, dat het een baken of zoo iets aan den
rand van het vliegveld was. In ieder geval
was het niet het dak van het eerste huis,
waar we tegen aan botsten. Dat kwam pas
vier seconden later".
„En was er in die vier seconden geen
paniek of zoo iets", vraag ik..
„Neen, iedereen bleef kalm". Ik herin
ner me, dat ik dacht dat het nog wel goed
zou afloopen, omdat we niet hoog vlogen
Nu, en toen was het plots een geweldige
klap; alles rolde door elkaar en het werd
heelemaal donker voor myn oogen. Ik had
het gevoel, of we een heel tydje naar bene
den vielen en verscheidene malen over den
kop sloegen. Maar dat moet verbeelding ge
weest zijn, want het schijnt, dat we regel
recht op het huis zijn ingevlogen.
„Een oogenblik was ik zoo'n beetje weg
gedoezeld; ik had n.l. een flinken tik ge
kregen.
„Toen ik weer bij mijn positieven kwam,
lag ik op den vloer van de cabine. Ik heb
nog geprobeerd de passagiers te helpen,
maar ik kon ze nergens zien. Ik zag alleen
maar vlammen aan alle kanten. Vlak daar
na was het alsof een bom naast mij barstte,
toen de tweede benzinetank ontplofte.
Ik krabbelde overeind, en ben er toen
gauw uitgegaan. Ik zag ergens een opening
in de vlammen. Het was een raampje en
daar ben ik door heen gekropen, nadat ik
eerst met mijn handen de brandende gor
dijntjes had gedoofd. Op de een of andere
manier ben ik zoo uit het toestel geklom
men. Alles om mij heen stond in lichter
laaie: ik zelf stond trouwens ook in brand.
Uit het raampje ben ik op den vleugel ge
rold en vandaar in een boschje. Daar heb
ben ze me toen opgeraapt en meegenomen.
Mijn uniform was volkomen aan flarden en
ik had geen kousen of schoenen meer aan.
Ik was roetzwart, een echte pieterbaas. Ziet
u wel" zegt zij, een arm ophoudend, „ze
hebben het er nog niet af kunnen krijgen,
maar alles bij elkaar ben ik er toch goed
afgekomen. Onkruid vergaat niet, zeg ik
maar, en het is blijkbaar mijn tijd nog niet.
Daar geloof ik vast in. Als ik voorin op dien
leegen stoel was gaan zitten, lag ik nu hier
niet.
„Weet u, het zonderlinge is, dat ik toen
het gebeurde, van pijn en van schrik niets
heb gevoeld. Ik heb ook tegen den dokter
gezegd, dat ik niets had. Pas later toen ik
in het ziekenhuis lag, merkte ik, dat ik er
toch niet heelemaal zonder kleerscheuren
afgekomen was.
„Neen, geijld heb ik niet, maar ik was
natuurlijk wel erg over stuur van den
schrik. Ik kon niet anders dan aan één stuk
beven en klappertanden. Enfin daar ben
ik nu heelemaal overheen.
Maar het is wel een strop. Ik ben alles
kwijt, geld, kleeren, bagage, alles. Maar ik
leef, en dat is het voornaamste".
„Of ik door blijf vliegen? Natuurlijk na
tuurlijk. Ik zei u immers: het is mijn tijd
nog niet. Bovendien vlieg ik eigenlijk niet
veel. Ziet u, ik ben hoofdstewardess en doe
eigenlijk meestal administratief werk. Toe
vallig was ik juist deze week noodig bij den
dienst.
„Ja toeval is een raar ding. Die Hol
lander die verongelukt is, de heer Donke-
laar, had eigenlijk niet in het toestel moe
ten zitten. Hij had een plaats voor een ma
chine, die een uur of wat later zou vertrek
ken, maar hij wilde graag vroeg in Am
sterdam zijn en drong zoo aan, dat ze toen
maar een plaats voor hem hebben inge
ruimd. Arme kereL
„Er was ook een stel huwelijksreizigers
bij, nog zoo jong... Het is wel vreeselijk".
„Dat kan ik me voorstellen", zeg ik vol
oprechte bewondering voor de rust en de
filosofische kalmte, waarmede dit dappere
meisje voor de maatschappij heeft mogen
ligt te vertellen. „Ik hoop, dat ik het u niet
te lastig heb gemaakt met mijn gevraag?"
„Maak u zich daar geen zorgen over",
antwoordde ze gul. „Ik ben immers er al
weer heelemaal over heen. Ja, gisteren was
het anders, maar toen hebben ze gelukkig
geen krantenmenschen binnengelaten. Be
halve één dat was een dame, die beweer
de een goede vriendin van my te zijn. Ze
begon vreeselijk lief te doen en vroeg of
ik me haar herinnerde, maar ik had het
mensch nooit gezien. Enfin ze is niet ver
gekomen met haar vragen, want ze hebben
haar er gauw uitgebonjourd toen het bleek
dat ze een journaliste was".
Een glimlach glijdt over het zoo deerlijk
gehavende gezicht van Hilda Bongertman
terwijl ze mij dit vertelt. Zij heeft haar ge
voel voor humor nog niet verloren.
Het zal de zwaar getroffen K. L. M. een
troost zyn, dat zij een zóó dapper en flink
meisje voor de maatschappij hebben mogen
behouden.
HILDA BONGERTMAN KEERT TERUG.
De K.L.M. deelt mede, dat Hilda Bongert
man, haar hoofd-stewardess, vandaag uit Lon
den terug zal keeren naar Schiphol en wel in
gezelschap van dr. Slotboom, den chef van
den geneeskundigen dienst der K.L.M.
De heer Schubach, de passagier, die in het
ziekenhuis te Purley wordt verpleegd, maakt
het thans ook zeer goed.
DE PERKOETOET NAAR INDIE
VERTROKKEN.
Hedenmorgen te half acht is het KX.M.-
vl leg tuig de Perkoetoet van Schiphol naar
Indië vertrokken. Zes passagiers maken de
reis mee, n.l. drie tot Batavia, twee tot Ca!-
cutta en een tot Bagdad. Verder vervoert
bet toestel 90 K.G. goederen, 359 K.G. brief
post en 30 K.G. pakketpost.
DE POSTVLUCHTEN.
De positie van de postvliegtuigen was he-
den de volgende: Kievit (uitreis) te Basra-
Rietvink (thuisreis) te Jodhpoer.
