i
r.
Verzwakt Nederland weerstaat Duitschland
ALKMAARSCHE COURANT van MAANDAG 1 FEBRUARI 19i;
Twee keer haalde Oranje een achterstand in.
GOEDÉ WEDSTRIJD.
Nabeschouwing.
De meening van anderen.
SPORT EN WEDSTRIJDEN
Voetbal.
m
Na een- spannenden wedstrijd, in zee;
hoog tempo gespeeld, is het Neder
landsch elftal er op het nippertje
geslaagd een gelijk spel tegen de Duu-
schers te bewerkstelligen, en daarmede
is het aantal uitwedstrijden, waai in
Oranje achter elkaar ongeslagen bleef,
tot 12 opgevoerd. Het trotsche record is
ongebroken gehandhaafd, maar het hing
in het Rijnstadion dezen middag wel
aan een heel dun draadje. Voor het
Duitsche elftal is het een minder pret-
tige verrassing geweest, dat Neder
landsche doelpunt iri de allerlaatste mi
nuut, waardoor een zekere overwinning
- teloor ging.
Het gelijke spel is voor het Neder-
landsch elftal een buitengewoon ver
dienstelijke prestatie, gezien het feit.
dat het 'n zeer zwaren uitwedstrijd be
trof, alsmede het onverwacht moeten
spelen met drie debutanten. Maar in de
nabeschouwing zullen wij hierop terug
komen.
De wedstrijd.
Een vriendelijk winterzonnetje bescheen
het Rijnstadion waarheen wij ons reeds
vroeg hadden begeven.
De aanvang der ontmoeting was op half
drie (Duitsche tijd) bepaald, doch reeds
twee uren van te voren waren de eerste toe
schouwers gekomen.
In het Stadion was de organisatie behoor
lijk geregeld. De muziek van de Rijksweer
bracht onvermoeid vroolijke marschliederen
ten gehoore.
Natuurlijk moesten de Nederlandsche spe
lers en officials van te voren nog het veld
keuren en zelfs de directeur van het Am-
sterdamsche stadion Jan van der Berg kwam
eyen een kijkje nemen. Hij als expert mocht
er niet aan ontbreken!
Dat veld had een harden ondergrond met
een door den dooi weeke oppervlakte, het
geen het veld „zwaar" bespeelbaar maakte.
Even voor half drie werd jer luidspreker
in het Nederlandsch bekend gemaakt, dat
Smit en Weber niet zouden meespelen, en
dat voor hen resp. Heetjans en Wilders in
vielen. Men voélde als het ware het reagee-
ren in ongunstigen zin van de vele duizen
den Nederlanders, die de tribunes bevolk
ten, bij het vernemen van deze mededee-
ling. Niettemin bleek het „legioen" nog op
timistisch gestemd te zijn, want niet lang
daarna schalde over het stadion het zoo wel
bekende lied „Wij zijn niet bang".
Men had de sympathieke gedachte beide
elftallen tegelijk te laten opkomen en zoo
verschenen de beide aanvoerders Szepan en
van Heel tegelijk met hun mannetjes op het
veld. Met den scheidsrechter en de grens
rechters in het midden stelden allen zich
met het front naar de eeretribune op. De
rijksweer speelde het Wilhelmus, meegezon
gen door alle aanwezige Nederlanders. En
het Duitsche publiek bleef niet achter, don
derend klonk het „Deutschlandlied" gevolgd
door de eerste strophe van het Horst Wessel-
lied in het Stadion.
Scheidsrechter Leclercq riep de beide aan
voerders tot zich, Szepan was de gelukkige
en de Duitscher koos den wind, die over de
lengte van het veld stond, mee.
Om vijf minuten over half drie bracht
Bakhuijs den bal aan het rollen.
De opstelling was:
Duitschland
Jakob
Janes Münzenberg
Gellesch Goldbrunner Kitzinger
Hohmann Szepan
Lehner
Friedel
Günthe.r
Scheidsrechter Leclercq (Frankrijk).
van Nellen Bakhuijs Wels
Heetjans v. Spaendonck
Van Heel Anderiessen Paauwe
Caldenhove Wilders
Halle
Nederland.
Reeds dadelijk werd in hoog tempo ge
speeld, waarbij de eerste aanvallen door ne
Nederlanders werden geleid. Het spel werd
goed opengehouden en vooral van Nellen
kreeg vele ballen toegespeeld, waarmede hij
steeds goed werk deed. Het spel was nau
welijks enkele minuten oud, toen een voor
zet van den D.H.C.'er bij van Spaendonck
belandde, die in vollen ren naast schoot.
De eerste tegenaanval van Duitschland
was reeds direct gevaarlijk, toen Halle over
een ver naar voren gespeelden bal heen rol
de, doch het leder ging gelukkig uit. De
Duitschers kwamen echter terug, kort sa
menspelend, tik-tak ging de bal van voet tot
voet, steeds in de breedte.
Daardoor kregen onze backs voortdurend
gelegenheid door goed opstellen de aanval
len te breken en de eigen voorhoede met
verre trappen aan het werk te zetten. Hier
stelde Bakhuijs van Spaendonck in de ge
legenheid een schot te lossen, doch wederom
zocht de Rotterdammer het doel op de ver
keerde plaats. Janes werd bij een oer Ne
derlandsche aanvallen geblesseerd, doch van
emstigen aard was het niet, want spoedig
speelde hij weer op volle kracht mede.
Langzaam maar zeker kwamen de Duit
schers in de meerderheid en Guenther kreeg
een prachtige gelegenheid de score te ope
nen. Caldenhove redde op het laatste mo
ment. Nauwelijks was men aan Hollandsche
zijde van den schrik bekomen, of een prach
tig opgezette aanval der Duitschers weid
besloten met een keihard schot van Szepan
hoog in het linkerhoekje, maar Halle wierp
zich met een sprong naar den bal, tipte hem
met de handen er uit, het leder vloog tegen
de lat, sprong terug in het veld, maar het
gevaar was verdwenen. Een formidabel
schot van den Schalkespeler. Uit onze aan-
teekeningen blijkt, dat in deze periode het
initiatief aan den kant der Duitschers was.
We noteerden een moeilijke situatie voor
het Hollandsche doel, toen na een hoek
schop Halle nog juist kans zag een schot
over de lat te tippen. Direct daarna ontsnap
te ons doel op het nippertje aan een door
boring, toen Guenther, die geheel vrij voor
doe] stond, met een keurig geplaatst schot
Halle dacht te verrassen. Maar hij had bui
ten den waard, in casu Wilders, gerekend,
want de laatste dook op het laatste moment
op de doellijn op.
Het tempo aan beide zijden bleef zeer
hoog opgevoerd. Waren de Duitschers mis
schien iets sterker in het veld, hoewel niet
bepaald gevaarlijk, van een bepaald over
wicht was toch geen sprake. Nu eens
zweefde de bal voor het Nederlandsche dan
weer voor het Duitsche doel. Een voorzet
van Wels werd keurig door Bakhuijs inge
kopt, maar doelman Jakob was op zijn post.
De Oranjehemden kwamen terug en van
Heel kreeg een kans om te schieten, maar
de bal ging naast. Was in den beginne van
Nellen het meest aan het werk gezet, nu
kwam er een periode-Wels. De kleine rechts
buiten, zwaar gedekt door Muenzenberg,
wist zich herhaaldelijk vrij te spelen. Na
20 minuten wist hij zijn bewakers weer
eens te verschalken, plaatste keurig voor
doel, keeper Jakob liep uit, stompte den bal
het veld in, Wels schoot weer in, maar Janes
kopte den bal uit den doelmond. Weer pas
seerde Wels Muenzenberg, een pass naar
Bakhuijs volgde, maar het schot van onzen
midvoor bezorgde Jakob geen moeilijkhe
den. Dank zij het wisselende spel in het veld
droeg de strijd van den beginne af een
spannend karakter, waarbij uitstekend voet
bal werd te zien gegeven.
Duitschland leidt
Zoo ging het eerste half uur voorbi.
en nog steeds was de score blank. Op
een moment, dat Paauwe den linksbui
ten Guenther even vrij spel liet, kreeg
de laatste een kans, zijn schot kwam te
gen de lat terecht, de terugspringende
bal werd door Lehner opgevangen, even
aarzelde onze verdediging met ingrijpen
en de bal lag al achter Halle.
Een mooi doelpunt was het niet, maar
gaf de verhouding op dat moment goed
weer.
We vreesden, dat deze achterstand een
nadeeligen invloed op het moreel van onze
ploeg, toch al ietwat geschokt door het feit,
dat op het laatste moment twee invallers
moesten worden opgesteld, zou hebben.
Want Duitschland bleef na dit doelpunt
sterk in den aanval, maar telkenmale werd
het spel te kort gehouden, zoodat onze ver
dediging volop de gelegenheid kreeg zich
tijdig te herstellen, in te grijpen en weg te
werken. Toch zag Hohmann kans een hard
en zuiver schot te lossen, dat Halle echter
keurig stopte. Bij het wegwerken liet hij
den bal even uit de handen vallen, doch de
Duitschers profiteerden niet van het foutje
van onzen doelman. De minuten verstreken
snel, zoo leek het althans voor den neutra
len toeschouwer, wel een bewijs overigens
welk een spannend karakter deze wed
strijd had.
De gelijkmaker.
Op het moment, dat iedereen zich reeds
verzoende met de gedachte, dat de rust met
een 1O-voorsprong der Duitschers zou in
gaan, kwam de gelijkmaker.
Wels zette een van zijn bekende keu
rige boogballetjes voor het Duitsche
doel, Jakob liep uit, raakte den bal aan,
doch kon het leder niet stevig grijpen.
Van Nellen was toegeloopen, nam den
bal op den voet, schoot in. Muenzenberg
trachte het schot nog uit doel te hou
den, doch de bal was de lijn reeds ge
passeerd.
Van Spaendonck gaf voor alle zekerheid
den bal nog een trapje extra. De gelijkma
ker was gescoord.
In de resteerende vijf minuten voor de
rust kwamen de aanvallen slechts van Ne
derlandsche zijde, een schot van van Nel
len belandde juist in de handen van Jakob
en toen was het pauze.
De tweede helft.
Om vijf minuten over half vier werd het
spel hervat. Oranje nam dadelijk het heft
in handen, zou het een berucht kwartiertje
worden? Een kopbal van Bakhuijs, uit een
voorzet van Wels, stopte Jakob wel, doch
hij beging de fout den bal uit de handen te
laten vallen. Muenzenberg wist toen niet
beter te doen dan het leder tot hoekschop
te trappen. Deze eerste hoekschop werd
spoedig gevolgd door een tweede, welk-
door Jakob het veld werd ingestompt. Het
overwicht van Oranje duurde echter niet zoo
heel lang, en al spoedig golfde het spel op
en neer, met de Duitschers nu gevaarlijker
dan vóór de rust om het eenvoudige feit,
dat zij het open spel toepasten. Vooral
Lehner, de gevaarlijke rechtsbuiten, werd
aan het werk gezet. Hij aarzelde niet zelf
te schieten en eenmaal zag Halle zich ge
dwongen het scherpe schot in den hoek tot
corner te verwerken. We kregen den indruk,
dat beide elftallen het consigne hadden ge
kregen alles op alles te zetten en wellicht
werd men daarbij geleid door de gedachte,
dat de ploeg, die het eerst er in zou slagen
een doelpunt te maken, groote kans op de
uiteindelijke zege zou hebben.
Beide middenlinies bleven voortdurend
achter en bewaakten de aanvalslinies ste
vig. Szepan vervulde echter bij de Duit
schers op schitterende wijze de rol van
verbindingsspeler, waardoor de gapingen in
het Duitsche elftal niet zoo groot waren.
Goldbrunner bewaakte, evenals voor de
rust, Bakhuijs nauwlettend en slechts zelden
heeft onze middenvoor zich in deze ontmoe
ting kunnen vrijspelen. Eenmaal slaagde hij
er wel in, toen loste hij uit moeilijke positie
een verraderlijk schot, maar deze kogel
werd door Jakob vallende gered. Het was
onbegrijpelijk, dat op een dergelijk zwaar
veld het hooge tempo door alle spelers vol
gehouden kon worden. De Duitsche aanval
len bleven een open karakter behouden,
maar Caldenhove en Wilders muntten in
deze periode boven alle anderen uit. Bak
huijs probeerde het in zijn eentje, doch zijn
schot ging over.
Duitschland leidt andermaal.
Het was bepaald jammer, dat door
een fout van Halle de strijd bijna een
beslissende wending zou krijgen. Na een
half uur spelen gaf Szepan een afgeme
ten pass aan Lehner. Deze was door van
Heel vrijgelaten, een fout van den Rot
terdammer zou men zeggen, doch daar
komen wij in onze beschouwing nog
over terug. Even bracht de Duitsche
rechtsbuiten den bal op, van vrij verren
afstand loste hij een hard laag schot,
recht op Halle aan. Onze doelman gleed
uit, viel over den bal heen en de Duit
schers hadden vrij onverwacht de lei
ding heroverd.
De Duitschers namen het spel even in
handen en menigeen vreesde nog voor een
derde doelpunt. Vijf minuten voor tijd kop
te Goldbrunner, zich bukkend, en trapte
Bakhuijs tegelijk naar den beil. De Duitsche
spil, die den geheelen wedstrijd zich voor
treffelijk van zijn taak, Bakhuijs te bewa
ken, gekweten had, werd aan het neusbeen-
tje gewond. Hij was gedwongen het veld te
verlaten en met tien man speelden de gast-
heeren de ontmoeting uit. Szepan nam on
middellijk de spilplaats in en bewaakte Bak
huijs even trouw als Goldbrunner daarvóór
had gedaan.
Nog gelijk!
Heetjans raakte twee minuten voor het
einde gekwetst en we zagen hem op het
middenveld rondstrompelen toen van
Heel met een laatste inspanning een
aanval opzette. Schitterend bracht de
Rotterdammer den bal op, gaf op het
juiste moment aan Wels over. Deze
schoot onmiddellijk met een boogballe-
tje voor, van Spaendonck, Janes en
keeper Jakob sprongen tegelijk naar den
bal. Van Spaendonck slaagde er in den
bal met het hoofd in doel te werken en
55 seconden vóór het einde had Neder
land gelijk gemaakt.
Nauwelijks was er afgetrapt, of de
heer Leclercq blies het eindsignaal.
Hét is, wij schreven het reeds, een zeer
zwaren uitwedstrijd voor het Nederlandsch
elftal geweest. De Duitschers kwamen goed
voorbereid in het veld met den vasten wil
de öranjeploeg, dat in geheel Europa ge
vreesde elftal, te overwinnen. Het was voor
de gastheeren een eerezaak te zegevieren
en nochtans is men daar niet in geslaagd.
Dit Duitsche elftal was met al zijn fouten en
gebreken toch als heel sterk te bestempe
len en in een uitwedstrijd tegen een derge
lijke ploeg een gelijk spel te behalen is een
hoogst verdienstelijke prestatie, een ver
richting van het Nederlandsch elftal, welke
nog lang in herinnering zal blijven. Daar
kwam nog bij, dat onze ploeg op het laatste
moment gewijzigd moest worden.
Men wilde geen risico met Weber en Smit
loopen in verband met hun blessures. Im
mers invallers worden volgens de tegen
woordige bepalingen der F. I. F. A. niet toe
gestaan. Drie nieuwelingen zaten er dus in
het elftal, een experiment, hetwelk men
door de omstandigheden eenmaal moest ne
men.
Over Wilders en van Spaendonck kan men
best tevreden zijn. Minder is dat het geval
met Heetjans, die zich in dit milieu nog niet
volledig heeft kunnen aanpassen, hetgeen
overigens volkomen begrijpelijk is. Men
miste Smit wel heel erg. De voorhoede had
in de nieuwe formatie beslist aan kracht
ingeboet, met de snelle bewegelijke schot-
vaardige Smit in het elftal. Nu eens inge
trokken positie spelend, dan weer mee met
de andere voorhoedespelers optrekkend,
was onze aanval zeker gevaarlijker geweest
De Duitsche tactiek.
De Duitsche tactiek kwam op het volgen
de neer.
In de eerste plaats moest Bakhuys ge
schaduwd worden en het dient gezegd,
Goldbrunner heeft zich op uitnemende wij
ze van zijn taak gekweten. De momenten,
dat Bakhuys zich inderdaad vrij heeft kun
nen bewegen, waren te tellen. Dientengevol
ge was ook zijn schot lam gelegd en moesten
de doelpunten van de andere spelers komen.
Het was zooals van Nellen ons na den
wedstrijd schertsend zeide: „Voor doelpun
ten maken, hebben wij geen midvoor noo-
dig. Dat zullen de Duitschers wel bemerkt
hebben!" Onze meening is, dat met Smit ir.
de aanvalslinie de Duitsche verdediging het
veel en veel zwaarder te verantwoorden zou
hebben gehad en doelman Jakob heel wat
meer en zeker ook moeilijker werk zou
hebben moeten opknappen.
De Duitsche backs dekten onze buitenspe
lers, de spelers der middenlinie het binnen-
trio, een tactiek waartegen men heel moei
lijk het juiste tegenspel kan vinden. Snel
open spel is dan het parool met de drie
doortastende en schotvaardige binnenspe-
lers en daarover beschikte het Nederlandsch
elftal ditmaal niet.
In technisch opzicht was er niet zoo heel
veel verschil tusschen beide elftallen te ont
dekken. Het prachtige kopwerk der Duit
sche verdediging viel in het bijzonder op.
Beide ploegen speelde met het noodige
enthousiasme. Het tempo was vrijwel voort
durend zeer hoog en dat nog wel op een
zwaar veld. Een en ander droeg er veel bij
aan dezen wedstrijd een spannend en tevens
aantrekkelijk karakter te verleenen.
Een zeer zwak punt in het Duitsche elftal
echter was de spelopvatting in de voorhoe le
Voor de rust het korte in de breedte uit
gevoerde spel waarin men steeds bleef vol
harden.
Het gevolg was, dat onze achterhoede en
de middenlinie volop gelegenheid kregen
dit peuterig spel te breken. Een domme
machine noemde Lotsy na den wedstrijd 't
voorhoedespel onzer tegenstanders.
In de tweede helft heeft men in sommige
periodes het spel meer over de vleugels ge
gooid, waardoor o. i. de aanvallen der gast
heeren een veel gevaarlijker karakter kre
gen.
En nu komen wij op een punt, dat van
heel groot belang in dezen wedstrijd is
geweest. Waarom hebben en van Heel
en Bas Pauwe de vleugelspelers zoo
vaak ongedekt laten staan?
Zij hebben dit geriskeerd om zooveel
mogelijk den aanval te steunen om het
vijftal niet aan zijn lot over te laten.
Als men dat weet, kan men niet meei
spreken over een tekort aan tempo van
van Heel. Integendeel, wat onze aan
voerder dezen middag weer verzet heeft,
grenst aan het ongelooflijke. En dat
risico genomen moest worden, is wel
duidelijk gebleken uit het feit, dat de
grondleger van het tweede Nederland
sche doelpunt van Heel is geweest!
Wij hebben van verschillende zijde hooren
opmerken, dat Duitschland meer in den
aanval is geweest en daarom wellicht een
kleine overwinning wel verdiend had. De
Duitschers hebben misschien wel het grootst
aantal malen den bal in bezit gehad, maar
veel resultaten heeft dat niet voor hen op
geleverd.
Duitschland heeft dezen middag getoond,
op welke wijze de spelers hun energie kun
nen verspillen. En doelpuntten beslissen nog
altijd een wedstrijd. Die van Duitschland
waren verre van fraai. Het eerste ontstond
uit een fout onzer verdediging, het tweede
uit een blunder van Halle. De Nederland
sche doelpunten waren van beter gehalte, al
ging ook hier de doelverdediger niet geheel
vrjj uit.
De spelers.
Doelman Halle was doelman Halle
van Dublin of Parijs niet. Hij heeft inder
daad fouten gemaakt. Het tweede doelpunt
was een blunder welke ons haast den wed
strijd had gekost. Niet, dat hij slecht zijn
doel verdedigd heeft in deze ontmoeting,
maar hij zal zelf moeten toegeven: een van
zijn beste wedstrijden was het niet. En dan
drukken we ons heel voorzichtig uit.
Op de rechtsbackplaats stond Wilders.
Door de schouderblessure van Weber moest
hy plotseling invallen. Van debutanten
koorts hebben wij niets kunnen bemerken.
Hij was daar te vinden, waar de strijd het
felst woedde. Zijn ingrijpen was hoogst be
trouwbaar, zijn wegwerken zeer verdienste
lijk. Alleen hem ontbreekt de routine; de
fijne puntjes moeten nog in zijn spel komen
Een uitstekend debuut.
Caldenhoven was vooral in de
tweede helft prachtig op dreef. We hebben
hem den laatsten lijd in competitiewedstrij
den nog al eens minder goed op dreef ge
zien, doch wat de D.W.S.'er dezen middag
presteerde, stempelde hem tot een der beste
spelers van het veld.
In de middenlinie was van Heel de
beste. Zijn 54ste internationale wedstrijd is
er weer een van uitstekend gehalte geweest
In tempo schoot hij geenszins te kort. Zijn
techniek en routine brachten hem redding
in de moeilijkste oosities. Dat staaltje van
doortastend en tactisch opbrengen in de
laatste minuut van den wedstrijd: we zullen
er nog lang van genieten.
Anderiessen ïeeft op ouderwetsche
wijze op het middenveld geopereerd. Dat wil
zeggen, de Ajacied was overal, zwoegde van
begin tot einde, deed nuttig werk vooral in
verdedigend opzicht. Dat hjj het vaak tegen
het geraffineerde samenspel der Duitschers
niet kon bolwerken, was vanzelfsprekend ei
behoeft hem heusch niet als tekortkoming
te worden aangewreven.
Ook Bas Pauwe kan op een goeder
wedstrijd terugzien. Hij was taai en vast
houdend, werkte hard en geestdriftig, heef:
technisch uitstekend gespeeld. Hij liet soms
wel iets te veel te vleugelman vrij spel, maai
hii kwam gemakkelijk in de verleiding dooi
het feit, dat Szepan overal was behalve op
de linksbuitenplaats.
In de voorhoede werd Bakhuys zwaar
gedekt. Wij hebben zijn spel reeds ontleed,
al moeten wij de leiders en hem zelf toch
den raad geven, meer initiatief in het veld
te toonen door b.v. plotseling als midvoor te
verdwijnen en eens achter den aanval te
spelen, eens vaker met de binnenspelen,
van plaats te verwisselen, waardoor de spe
ler, die hem bewaakt, de kluts kwijt raakt.
Daardoor zou o.i. Bakhuys zelf meer kansen
krijgen. Drie, hoogstens vier maal hebben
wij hem een schot zien lossen, en ook het
openen naar de vleugel werd hem in de
meeste gevallen volkomen belet.
Van Spaendonck heeft hard ge
werkt. Hij zal tegen het einde wel volkomen
uitgespeeld zijn geweest. Dat hij niettemin
in de laatste minuut de energie had met her
hoofd den gelijkmaker te scoren, bewijst
dat hij een speler met groot doorzettingsver
mogen is. Ook zijn debuut is zeer verdien
stelijk geweest.
Wels was menigmaal zijn bewakers te
vlug af. Zijn voorzetten zijn altijd afgeme
ten zuiver en de wijze waarop hij zijn mede
werking aan het laatste doelpunt verleende
heeft toch wel aangetoond, dat hij èn dooi
zijn snelheid èn zijn goeden kijk op het spel
altijd een gevaarlijk speler in onze voor
hoede blijft.
Heetjans was de minste van het vijf
tal. Hij paste nog niet in dit milieu, soeelde
van Nellen soms de onmogelijkste ballen
toe, was ijverig, maar deed toch weinig
productief werk. Er zal wellicht in de toe
komst een goede kracht in hem schuilen,
maar gistermiddag hebben wij dat nog niei
kunnen ontdekken.
Van N e 11 e's spel leed er onder, dal
was duidelijk. Maar niettemin heeft ook de
D.H.C.'er in deze ontmoeting uitstekend
voldaan.
De Duitschers waren stuk voor stuk spe
lers met groote technische capaciteiten. Sze-
p an is een speler, zooals er slechts weinigen
op de Europeesche voetbalvelden rondloo-
pen. Zijn technisch kunnen is ongeëvenaard,
zijn tactiek echter niet altijd de goede. Hij
opereert achter de voorhoede, bouwt de
aanval op, maar is niet aanwezig als de
aanval wordt afgewerkt, hetgeen een ver
zwakking van de kracht der voorhoede be-
teekent.
De midvoor Friedel is geducht tegen
gevallen. Hohmann was veel gevaarlij
ker. Hij en Lehner vormden de beste
vleugel van de ploeg. Vooral de snelle
rechtsbuiten heeft prachtig gespeeld. Beide
doelpunten heeft hij gemaakt, een nieuw
bewijs, dat de buitenspelers vaak de meeste
kansen voor scoren krijgen.
De middenlinie was van uitstekende
kracht. De beide kanthalfs waren spelers
van klasse.
De verdediging was uitstekend. Zoowel
James alsMeuzenberg waren moei-
lijk te passeeren, startte snel, werkte den
bal altijd zoo spoedig mogelijk weg. Over
doelman J a c o b zullen de Duitschers zelf
ook wel goed te spreken zijn. Hij stompte
veel, doch liep te vaak en vooral ontijdig
uit, waardoor enkele malen zeer précaire
situaties voor het Duitsche doel ontstonden.
Scheidsrechter L e c 1 e r q heeft op uit
stekende wijze de ontmoeting geleid. Hij
maakte slechts weinig foutjes en die waren
nog zeer onbeteekenend.
De stand.
De stand van de serie wedstrijden tus
schen Duitschland en Nederland is thans:
Nederland 15 5 6 4 3331
Duitschland 15 4 6 5 3133
(Van een specialen A.N.P.-verslaggever.)
Het was begrijpelijk, dat de stemming bij
de Nederlandsche officials na afloop heel
wat opgewekter was dan die der Duitschers.
Toen wy in de catacomben van het Stadion
kwamen ontmoetten wij allereerst de voor
zitter der keuze-commissie van den K.N.V.B.,
den heer Herberts, die het een buitenge
wone prestatie vond dat het Nederlandsche
elftal al twaalf maal in het buitenland niet
was geslagen. Volgens den heer Herberts is
het een typisch Hollandsche eigenschap om
op de meest ongelegen momenten een doel
punt te maken. Die momenten waren van
middag vlak voor de rust en een minuut
voor het einde waar te nemen.
De heer Herberts was ongetwijfeld tevre
den over de verrichtingen van zijn spelers,
vooral als men bedenkt dat er eigenlijk drie
reserves in het veld stonden, maar aan den
anderen kant is het ook een bewijs, dat de
reservespelers van het Nederlandsche elftal
weinig in kracht voor de internationalen
behoeven onder te doen. Het was jammer
voor Hall, het was niet een van zijn beste
wedstrijden. Van Spaendonck heeft uitste
kend voldaan. En wat te zeggen van het
Duitsche spel? Geweldig zijn de middelen
die de Duitsche voetbalbond aanwendt wat
betreft de voorbereiding der spelers. Daar
zijn onze oefeningen op het Haagsche V.U.
C.-veld nog maar primitief bij. Het spel van
het Duitsche elftal mag misschien prachtig
voor het publiek zijn, maar het faalt op het
beslissende moment.
De heer K. J. J. Lotsy noemde de Duitsche
voorhoede een stomme machine, vooral voor
de rust. Het resultaat noemde hij bevredi
gend voor Nederland tegen dit Duitsche elf
tal op een vreemd veld een gelijk spel te
t,
s
I
k
el
I*
f
»-
•r
f
at
ir-
