FLITSEN VAN HET WITTE DOEK.
n
De censuur-afdeeling van een filmstudio.
NAMEN-PARADE
PARAMOUNT 1937.
Z3
Typisch AmerikaanschHet voeren van een proces
over het gebruik van een naam.
Processen kosten handen
vol geld.
Mariene Dietrich
schooner dan ooit!
Miniatuur-filmpjes.
ONZE BIOSCOPEN.
Hoe dikwijls gaat een inleiding als:
„Het verhaal, zoowel als alle ge
beurtenissen in deze film zijn fictief.
Men zoeke hierin geen bestaande per
sonen of organisaties etc. etc." niet
aan de film vooraf.
Er zijn echter slechts weinig
bioscoop-bezoekers, die zoo'n inlei
ding aandachtig lezen. Indien zij
echter hun eigen naam zien op of
hooren van een film, snellen ze ijlings
naar een advocaat en vragen hem er
voor te willen zorgdragen, dat de
naam wordt herzien en ze laten tege
lijkertijd een eisch tot schade-vergoe
ding indienen tegen deze overigens
onopzettelijke overtreding van de
studio.
Mrs. Maude Bowman, hoofd van de
censuur-afdeeling van Warner Bros, heeft
tot taak om namen, adressen, plaatsen, ge
nootschappen of anderszins te controlee
ren, voordat een en ander op de film
strook wordt vastgelegd.
Er zijn b.v. vier Dr. Mitchells in Was
hington, D. C. Voor zoover bekend, genie
ten ze allen een goede reputatie. Toen nu
Rupert Hughes het verhaal schreef voor
de film „The Mariage Clause", en hij een
vertolker liet zeggen: „De behandelingen
van Dr. Mitchell zijn zeer kostbaar",
maakte Mrs. Bowman tegen deze zinsnede
bezwaar, omdat een van de Dr. Mitchells
hieruit eens een verkeerde gevolgtrekking
zou kunnen maken, ondanks de inleiding,
die aan de film voorafging. De naam werd
veranderd.
Ook toen „San Quentin", een film, die
het gevangenisleven als achtergrond heeft,
in de maak was, hadden Mrs. Bowman en
haar staf het druk. De menschen immers
voelen zich direct beleedigd, wanneer b.v.
een auto met voortvluchtige bandieten
toevallig hun nummer draagt.
Ook zou niemand gaarne zien, dat de
naam van zijn zaak genoemd werd in ver
band met zaken, die het daglicht niet kun
nen verdragen. Mrs. Bowman zond 5 ge
fingeerde namen van nachtclubs, welke
niet in het adresboek van de stad, waar
van de film gewaagde, voorkwamen,
waaruit de scenarist een keuze kon doen.
Als Zich in een film handelingen afspe
len in een ander land, staat Mrs. Bowman
voor een moeilijker taak. „Stolen Holi-
day" b.v., de onlangs gereed gekomen
nieuwe Kay Francis' film is gebaseerd op
een verhaal, dat Parijs als achtergrond
heeft en brengt de namen van vele mode
magazijnen, parfumerie- en andere zaken
Vrijwel onmiddellijk nadat Selznick
Mariene Dietrich had laten proefspelen
voor een kleurencamera. werd het nieuws
van den uitslag van deze proef in Holly
wood verteld. Er schijnt altijd wel een ge
heimzinnige manier te bestaan, waarop
insiders te weten komen, dat er iets wer
kelijk belangrijks gebeuren gaat.
Dadelijk werd Selznick door andere
producenten, regisseurs en journalisten
bestormd met de vraag, deze gekleurde
filmproef te mogen zien. Iedereen wilde
het geheim weten, waardoor de enkele
begunstigden, die uit Selznick's projectie
kamer kwamen, zoo'n verheugde uitdruk
king op hun gezicht droegen. Maar Selz
nick gaf zijn geheim niet prijs, voordat hij
Mariene veilig onder contract voor „De
Tuin van Allah" had.
Toen werd het geheim ontsluierd. Het
leek of een nieuwe persoonlijkheid voor
het celluloid was ontdekt. Hetzij door een
magische kleuren-fotographie, of door een
nieuwe belichting of door een nieuwen
trek in het gezicht, houding en persoon
lijkheid van de ster, vertoonde de film een
sprookjesachtig wezen, dat de schoonheid
en de mysterieuze charme van de beroem
de Dietrich paarde aan een nieuwe leven
digheid en natuurlijkheid.
De Mariene Dietrich, die men zal zien
in „De tuin van Allah", is de groote
groote actrice, die de wereld veroverde
met haar creaties in ..Marokko", „Ont-
eerd", „Shanghai Express", „Song of
Songs" en „Begeerte", maar met een
nieuwe persoonlijkheid en van 'n sprook
jesachtige schoonheid.
Naast Mariene treedt de populaire Franschman Charles Boyer op, die in betrek
kelijk korten tijd tal van harten veroverd heeft. In Frankrijk was hij reeds lang een
beroemd en geliefd tooneel- en filmspeler. Maar het was niet zoo gemakkelijk om
Amerika te veroveren. Hij moest eerst perfect Engelsch leeren. Maar toen was zijn
naam ook aan het Hollywoodsche firmament spoedig gemaakt. Door zijn spel in
„Private Worlds" werd hij verheven tot „ster" en de voortdurende vraag naar por
tretten en nieuws van Charles Boyer is wel een bewijs voor de groote plaats, die hij
in de harten van zijn bewonderaars inneemt. De combinatie Mariene Dietrich
Charles Boyer brengt dus de mooiste en charmantste vrouw naast een der fascinee-
rendste charmeurs op het witte doek.
Mariene
op de film. De scenario-schrijver had een
winkel genoemd, waarin de meeste actie
opnamen voor deze film zouden plaats
vinden, n.1. „Jeanne-Salon". Het adres
boek van Parijs bevatte inderdaad een
zaak van dien naam. Hij werd veranderd
in „Delphine's Shop".
Een van de figuren, die in deze film
voorkomt, heet Nicole Marchand. Bij het
naslaan van het stads-adresboek vond
Mrs. Bowman denzelfden naam, als gevolg
waarvan deze naam veranderd moest
worden. Een moeilijker geval deed zich
voor, toen het interieur van een parfu
merie-zaak moest worden ingericht. De
handelsmerken, voorkomende op de ver
schillende flesschen. moesten aan een
nauwkeurig onderzoek worden onderwor
pen, hetgeen veel tijd vergde.
De studio-censuur heeft echter het
meest te kampen met het veranderen
van namen en telefoon-nummers. In
de Warner film Ready, Willing and
Able", een verhaal dat zich afspeelt
in New-York's theater-wereld, moes
ten b.v. de volgende veranderingen
aangebracht worden. Het „Plymouth
theater werd omgedoopt in „Ham
mond" theater en het telefoon-num
mer Bryant 9600 werd Chickering
4-2200.
Ook de naam van een persoon, die in
deze productie voorkomt, n.1. Dr. John C.
Lester werd veranderd in Dr. John C.
Lestrow, omdat een werkelijke Dr. Lester
reeds onder de letter L van het adresboek
voorkwam. Straten en huisnummers wer
den eveneens door Mrs. Bowman met de
betreffende adresboeken gecontroleerd, ja,
zelfs de registers van de kamer van koop
handel komen er wel eens bij te pas, in
dien men nog over het een en ander in
twijfel verkeert.
In de afgeloopen jaren is het veelvuldig
voorgekomen, dat filmmaatschappijen
werden aangesproken voor dergelijke ge
vallen en dit kostte groote bedragen aan
schadevergoeding.
Zoo ziet men wat er kan groeien uit
deze oogenschijnlijke kleinigheden!
Regisseurs, spelers
films.
In het filmbedrijf spelen namen nu een
maal een groote rol!
„Starpower" is een Amerikaansch
woord en we hebben er geen goed Neder-
landsch voor, maar dat de naam van een
ster groote beteekenis heeft, ja, dat hij
dikwijls de magneet is, die het publiek
naar de bioscoop trekt, dat zal niemand
ontkennen!
En zoo komt het, dat een simpel stukje
papier met een paar lange rijen namen,
niets dan namen erop»ons veel zegt. Dat
stukje papier is de coi^tractlijst van Para-
mount voor het komende seizoen.
We doen slechts een greep. Maar die
greep zal voldoende zijn, om den lezer
duidelijk te maken, dat Paramount ook dit
jaar weer medewerking van de grootsten
onder de grooten heeft en bioscoopbezoe
kers van elke smaak het hunne zal geven!
Onder de Paramount-banier zullen b.v.
optreden Lew Ayres, die iedereen zich zal
herinneren door zijn prachtig spel in
„Van het Westelijk front geen nieuws",
dan Jack Benny, Bob Burns, het duo
Burns and Allen. Frank Forest, Ray Mil-
land, Martha Raye, Shirley Ross en
Eleanore Whitney, die allen triomfen vie
ren in „The Big Broadcast 1937".
Verder zien wij op de lijst Claudette
Colbert die het vorig jaar in talrijke
prachtige Paramount-films speelde en van
wie wij nu „Maid of Salem" tegemoet
kunnen zien. Deze film wordt door Frank
Lloyd geregisseerd.
Gary Cooper ontbreekt niet! Wij behoe
ven voor hem de loftrompet niet te blazen.
In de toekomst zal men hem zien in de
hoofdrollen van „The Plainsman" (regie:
De Mille) en „Souls at Sea" (regie: Ha
thaway).
Martha Eggerth in het felle licht van de film-schijnwerpers; een aardige werkfoto
uit de nieuwe Ufa-film „Das Hofkonzert."
Wij kijken verder en komen via Bing
Crosby, den populairen vocalist, aan Mar
iene Dietrich. Hier alweer: goede wijn
Haar „Begeerte" ligt nog versch in het
geheugen en haar nieuwe film zal „Angel"
heeten en door Ernst Lubitsch geregis
seerd worden.
Dan zien we de namen van Irene Dun
ne, van Cary Grant, van Dorothy Lamour,
de bekoorlijke hoofdrolspeelster uit „De
Jungle Prinses", van Carole Lombard.
Hollywood's best gekleede vrouw, van
Gred Mac Murray, van wien wij waarlijk
niets behoeven te vertellen!
Gail Patrick. George Raft, Charlie
Ruggles, Sir Guy Standing, de enorm snel
opgekomen acteur Akirti Tamiroff en
Gladys Swarthout, over wie we ook zul
len zwijgen, zijn andere namen, waar het
oog op valt.
Onder speciaal contract staat Jean Ar»
thur, die de vrouwelijke hoofdrol in „The
Plainsman" vervult, Gale Sondergaard,
Adolphe Menjou en Edward Everett Hor
ton.
En tenslotte zijn daar de productie
leiders en de regisseurs.
Als productieleider-regisseurs heeft Pa
ra..nount onder contract Cecil B. De Mille,
Frank Lloyd, Ernst Lubitsch, Leo Mac
Carey, Wesley Ruggles en King Vidor.
En van de lange rij regisseurs noemen
wij Carles Barton. E. A. Dupont, Robert
Florey, Henry Hathaway, Mitchel Leisen.
„What's in a name?"Dikwijls wei
nig, maar „in deze namen" is heel veel;
een garantie voor een Paramount-jaar,
dat klinkt als een klok!
Bette Davis in
Woman".
„That Certain
Naar wij vernemen zal Bette Davis de
hoofdrol spelen voor Warner Bros. in
„That Certain Woman" naar een story
van Edmund Goulding, die tevens belast
is met de regie. Mr. Goulding wordt als
een bijzondere aanwinst beschouwd voor
de productie-staf, omdat hij een veelzij
dig ontwikkeld persoon is. Op zijn credit
staat o. m. de vervaardiging van de film
„Grand Hotel".
Vier songs in „Golddiggers
van 1937".
Een nieuwe „Golddiggers-film", „Gold
diggers van 1937" wordt thans met succes
in Amerika in de theaters vertoond. Deze
film wordt ook in ons land binnenkort
verwacht en de songs die er in voorkomen
zijn getiteld: „All's fair in love and war",
„Speaking of the weater", „Plenty of mo-
ney and you" en „Let's put our heads
together".
„Golddiggers van 1937" wordt als de
beste film van de door Warner Bros. ge
maakte serie Golddiggers, die dateert
vanaf 1933, beschouwd en Dick Powell en
Joan Blondell hebben de leading-rollen.
Busby Berkeley heeft de film geregis
seerd.
„College Days", een muzikale
film van groot formaat voer
Frank McHugh.
Warner Bros hebben het plan Frank
McHugh een hoofdrol te laten vertolken
in een muzikale comedie van groot for
maat, getiteld „College Days", welke naar
het manuscript van Joseph Schrank en
Jerry Wald zal worden vervaardigd.
Frank McHugh, die met een slag tot star
ge;omoveerd werd, door zijn weerga-
looze creatie in „Three men on a horse",
speelt thans met Hugh Herbert een hoofd
rol in „Marry the girl".
DE GEVANGENE VAN HET
HAAIEN-EILAND.
Roxy-theater.
Het Roxy-theater brengt deze week terug
de spannende film „De gevangene van het
Haaien-eiland", welke rolprent een paar
maanden geleden gedraaid werd in het City
theater. Wij hebben toen reeds uitvoeriger
over deze film geschreven en meenen thans
te kunnen volstaan met mede te deelen, dat
zij ons verplaatst naar de dagen onmiddellijk
na den vrijheidsoorlog tusschen Noord- en
Zuid-Amerika, toen president Lincoln werd
doodgeschoten door den tooneelspeler
Booth, als verdacht aan welken moord werd
gearresteerd dr. Samuel Mudd, een dorps
dokter, die den moordenaar op diens vlucht
(zonder dat hij wist met wien hij te doen
had) behandelde voor een beenbreuk. De
dokter wordt opgesloten in een gevangenis,
omgeven door een breede strook water,
welke bijzonder gevaarlijk is door de vele
haaien. Hij ondervindt daar vreeselijke mar
telingen naar lichaam en geest, vooral nadat
een poging tot vluchten mislukt. Door een
samenloop van omstandigheden komt hij in
de gelegenheid zijn bekwaamheid als dokter
te toonen, waarbij hij zelfs zijn wreeden
martelaar liefderijk behandelt. Ten slotte
komt nog de onschuld van Mudd aan het
licht.
Het voorprogramma opent met een schat
van foto's van het wereldgebeuren en o.a.
den voetbalwedstrijd Holland—Duitschland;
het brengt voorts een interessante teeiten-
film met een huwelijk in het rijk van den
zeegod, alsmede tal van fraaie kieken van
Krynica, de Poolsche wintersportplaats,
waar ons vorstelijk jonge paar vertoefde
(hierbij komen ook foto's voor van de prin
ses en den prins). En dan ten slotte nog een
allerdolste film, waarin bestrijders van on
gedierte in huizen allerlei dwaze dingen uit
halen.
ONSCHULDIGE MEISJES.
City-theater.
Dat de Amerikaansche film „These
Three" (onder den Hollandschen titel
„Onschuldige meisjes") in het land van
Roosevelt een ongekend succes gehad
heeft, valt des te meer te bewonderen, als
men bedenkt dat het hier een rolprent be
treft met een sterk paedagogische tendenz.
Het moet dus wel iets heel bijzonders
zijn, wil de gemiddelde Amerikaan zich
hiervoor interesseeren. Mogelijk, dat de
roem van het gelijknamige tooneelstuk in
deze een factor ten goede geweest is, hoe
't ook zij, dit is nu werkelijk eens een film
van het betere soort.
Men kent den inhoud: Hoe op een kost
school één meisje zóó fataal kan liegen,
dat zij daardoor drie menschenlevens uit
een rukt. Het kind houdt nl. tegen haar
grootmoeder vol, dat ze gezien heeft, dat
de dokter, die verloofd is met een der
leidsters van het pensionaat, een verhou
ding had met de vriendin van de verloof
de, die eveneens aan het hoofd staat van
deze meisjeskostschool. De middelen,
waarvan het fatale kind zich bedient, zijn
duivelsch, want zij weet het zoo te draaien
dat een ander kostschoolmeisje haar ge
heel naar den mond praat, uit angst, dat
ze anders „in de gevangenis zal komen,
omdat zij een armband gestolen heeft."
Op typisch Amerikaansche wijze komt
van deze zaak een rechtzaak en wij maken
weer eens kennis met die ellendige Ame
rikaansche sensatie-pers, die niets en
niemand spaart.
He) slot van de film is anders dan van
het tooneelstuk. Hier toch heeft men een
zoogen. „happy-end" weten te wrochten,
welke aan het geheel van deze sublieme
film meer afbreuk doet dan noodig is.
Maar desondanks is „Onschuldige Meis
jes" een gave, inhoudrijke film, die ieder
een, die van kinderen houdt of zich voor
het leven van het kind interesseert, be
slist moet gaan zien.
Miriam Hopkins, Merle Oberon en Jac
Crea spelen de hoofdrollen, een waardig
trio.
Het voorprogramma bevat o. m. het
Profilti-filmpje van Krynica, een dolle
smijtfilm van wijlen Buste' Keaton en een
zeer geslaagde (gekleurde) teekenfilm.
Het geheel kan met eere genoemd worden.
HAAR GROOTSTE SCHAT.
Victoria Theater.
Wie de aantrekkelijke filmactrice Fran-
ciska Gaal in een van haar beste rollen wil
zien, mag niet verzuimen de film: Haar
Grootste Schat, die deze week in het Vic
toria Theater draait.
Franciska Gaal vervult in deze film de
rol van Marie Bonnard, het meisje uit het
pensionnaat, dat als zij voor de directrice
een boodschap moet doen, ziet hoe een
vrouw haar kind op de stoep van een zie
kenhuis te vondeling legt. Zij snelt naar de
kleine toe en wordt door den geneesheer-
directeur voor de moeder aangezien. Als
het geval op het pensionnaat bekend wordt,
moet Marie weg. Zij neemt de baby mee,
wat haar tal van moeilijkheden bezorgt,
eerst in hotel Bristol en later als zij in haar
pogingen om geld te verdienen met de fa
milie Berkhof, vader en zoon kennismaakt.
Tal van komische verwikkelingen zijn het
gevolg en Otto Walburg vindt in de rol van
den rijken Berkhof een rol die hem zeer
goed ligt Natuurlijk komt Marie Bonnard
met haar baby, die men haar wil ontnemen,
maar die zij voor geen geld wil afstaan,
best terecht. Maar het is de moeite waard
te zien, hoe dit bereikt wordt.
Franciska Gaal is uitmuntend op dreef
en de baby-speelt wondergoed. Enrico Ben-
fer is zeer verdienstelijk als de jonge Berk
hof en over Otto Walburg schreven wij
reeds. Een amusante film, waarin echter
mooie momenten niet ontbreken.
Het programma bracht een mooi jour
naal, een fraaie natuur-opname van de
Middellandsche Zee, Gibraltar en Athene,
een Polygoon-Nieuws met heel aardige op
namen van de Prinses en Prins Bernhard in
Krynicha en een komische twee-acter,
waarin de eeuwige driehoek op verschil
lende wijzen wordt ten tooneele gebracht
n.1. op z(jn Amerikaansch, Engelsch, Fransch
en Russisch en op de wijze als ten tijde der
niet-sprekende film gebeurde zeer goed
gevonden.
Een programma vol afwisseling.
DE LAATSTE RONDE.
Theater Harmonie.
De laatste ronde wordt in het Theate'
Harmonie uitgevochten tusschen Clark
Gable en Marion Davies. Zij zijn in deze
film een bokser en een revue-ster en zij zijn
zwaar verliefd, zonder dat zij het weten
En juist omdat zij het niet weten, be
schouwen zij elkaar als vijanden en zooals
de bokser nooit nalaat om de danseres te
verzekeren, dat haar bokkesprongen op niets
lijken, zoo is de revue-ster er dadelijk bij
om den bokser te vertellen, dat iedere be
ginneling hem tot mosterd kan slaan. Larry
Cain (Clark Gable) was van plan in een
hotel eens vroeg naar bed te gaan om krach
ten voor den grooten wedstrijd van den vol
genden dag te vergaren en Mabel O'Dare
(Marion Davies) zou den volgenden avond
voor het eerst in een nieuwe revue optreden
eh besloot den nacht te besteden om zich in
de moeilijkste danspassen te bekwamen. De
vrouw woonde boven den man en omdat de
een niet slapen kon als de andere danste,
was er natuurlijk een conflict, dat weldra
uitgroeide tot een openbaar schandaal, om
dat de beide bekende persoonlijkheden zelfs
in het publiek handtastelijk werden in zoo
verre dat Mabel aan Larry een vuistsla? gaf
en Larry in antwoord daarop Mabel de
champagnekoeler op het blondgelokte hoofd
zette. Neem daarbij nog de omstandigheid,
dat een handige reclamechef publiek na?r
de boksmatch en naar de revue trekt door
in de couranten te verkondigen, dat Larry
en Mabel verrukt van elkaar zijn en dat bei
den moeten doen „alsof" om de gunst van
het publiek niet te verliezen, dan begrijpt
men wel welke stormen er voorafgingen
aan het oogenblik, dat de man en de vrouw
elkander zonder publiek in de armen val
len, omdat zij tot de ontdekking zijn geko
men, dat wat de couranten van hen schre
ven, werkelijk waar was.
Er komen in deze aardige film interes
sante bokspartijtjes voor en er wordt, vóór-
en achter de schermen, een revue vertoond
waarin décor, zang en costumes meer dan
subliem zijn.
In het voorprogramma wordt interessant
wereldnieuws gepubliceerd, worden won
derlijke staaltjes van zwemkunst vertoond
en een alleraardigste éénacter alsmede een
paar screensongs gegeven, waarin o.a de
populaire Poppye weer wonderlijke staaltjes
van zijn kracht demonstreert.
