Ruwe huid PU ROL Als Spaansch luchtmitraillist. Schrale lippen Gesprongen handen verza cht-g e n ee st JDoo5_30 en 60 <t. Bij Apoth. en Drogisten. $ilmüeuws Roxy-theater reprise van de film „Ship Ahoy" met Shirley Temple in de hoofdrol. DE FILM „PORT ARTHUR". In City-theater. Vanaf morgenavond zal de film „Port Arthur" in City-theater gedraaid worden. Wij bespfaken deze film reeds uitvoerig op onze vorige filmpagina. Hier volgen nog eenige persbeoordeelingen. Dé Haagsche Courant schrijft o.m.:De ensceneering is verbluffend, terwijl de foto grafie op zeer bijzondere wijze is verzorgd. Het spel is gaaf, een sterke climax valt niet te ontkennen. -De rolprent welke uitstekend is geregis seerd, regie Nicolas Farkas, is buitengewoon spannend en zal ongetwijfeld belangstelling trekken» Karin Hardt en René Deltgen in „Port Arthur". Het Utrechtsch Nieuwsblad is van oordeel: Een film van indrukwekkende spanning, een aaneenschakeling van boeiende tafreelen, een adembenemende geschiedenis, meester lijk vertolkt door filmsterren van naam. Fort Arthiir bréngt een episode uit de groote Russisch-Japansche oorlog van 1904. Deze mededeeling zou bij velen den indruk wek ken dat Port Arthur een oorlogsfilm is, doch niéts is minder waar. Wij willen niéts van den inhoud vertel- lèn, doch slechts zeggen, dat de film van zeer groot formaat en de geschiedenis zelf zeer aangrijpend is. Het grootsche spel van Adolf Wohlbruck is reëds genoeg om een ieder onder den in druk te brengen..... „EXTASE" VOLGENDE WEEK IN DE HARMONIE. Op een filmavond van den Nieuw Malthusiaanschen bond. Met „Extase" heeft de jonge Tsjechische filmkunst zich destijds echter met één slag een vooraanstaande plaats veroverd. Gustav Machaty is een filmregisseur van het. zuiverste water, een raskunstenaar, die met middelen van de camera en dan nog eigenlijk geheel alleen met het zwijgende beeld alles weet te zeggen, wat noodig is. Er schijnt mogen wij op deze film af gaan maar één geweldig en groot pro bleem voor dezen filmschepper, die zelf zijn manuscripten schrijft en tegelijk de regie voert, te bestaan. En dat is het probleem van de liefde. De liefde is de kracht die hij overal speurt. ïn den mensch, in het dier, in de gansche natuur. In deze sfeer zijn wij direct als hij in het begin van de film een ouderen man en een jongé vrouw laat thuiskomen van hun brui loft. De jonge vrouw in één'roes van ele mentair verlangen, dé man allereerst be dacht op zi.in likdoorn, zijn keurig brilletje, zijn tandenborstel Eenzaam en zwijgend ligt ergens de vrouw. Ziedaar de geheele tragedie gege ven. En deze twee menschen zet Machaty nu met onovertroffen meesterschap midden in het natuurgebeuren. We zien hun gestalten doodgewoon op een hotelterras even een zwenking of een stijging van de camera ei^ wij zien ze tegen den achtergrond van zwellende wolkenstoeten of deinende land schappen. Nieuwe zwenking en wij zien paarden draven, wij zien velden vol golvend en wuivend koren. En daarmee is het tra gisch conflict scherper geteekend dan met welk zwaarwichtig exposé ook. Vanzelfsprekend is het wegloopen van het meisje, vanzelfsprekend is haar vlucht terug naar het vaderlijk dak. Maar ook daar wordt alles weer tot teeken van een onbe vredigd verlangen. Tot zij losbreekt in een wilden rit op een paard en zich in een boschvijver stort om te zwemmen. Het paard draaft weg met haar kleeren, een ontmoeting met een man en het kosmi sche lied van deze film der liefde stijgt tot de extase van de jubelende vereeniging van twee menschenkinderen. De tragedie volgt: de oudere man komt door een toeval de waarheid op het spoor en pleegt zelfmoord, als de jonge minnaar hem onwetend meeneemt naar het café, waar hij zijn geliefde ontmoet. Ds vrouw bewaart het geheim alleen en verdwijnt weer even snel uit zijn leven als zij er stormachtig in verscheen „MARIA STUART" IN BIOSCOOP „HARMONIE". Katharine Hepburn op haar best. In bioscoop „Harmonie" gaat vanaf morgen „Maria Stuart" (Mary of Scot- land) met Katharine Hepburn en Frderic March in de hoofdrollen. De regie is van John Ford. Het is de geschiedenis van de Schotsche koningin Mary Stuart, die in 1565 uit Frankrijk naar Schotland terugkeert om daar den troon te bestijgen. In Engeland regeert tegelijkertijd de zonderlinge ko ningin Elisabeth, die Mary Stuart vreest, omdat de Stuart's aanspraak maken op haar troon. Zij doet dan ook alle moeite om Mary Stuart onmogelijk te maken. In Schotland zijn velen Mary Stuart vijandig gezind, met name de Schotsche edelen. Tegen haar intrigeert o.a. haar halfbroer James. Mary's trouwe vrienden zijn haar Italiaansche secretaris Rjzzio, de edelman Huntley en de graaf Bothwell, een onstuimige krijgsman, die troepen tot haar beschikking stelt. Mary trouwt uit politieke overwegingen met Lord Darnley, een zwakkeling zonder beteekenis, die na haar de eerste rechten op Elisabeth's troon heeft. De Schotsche edellieden wekken Darniey's jaloezie op en vermoorden met diens medeweten Riz- zio. Bcthwell komt tusschenbeiden als de edelen Mary een verklaring willen laten teekenen dat hun daad hun vergeven wordt. De edelen verlaten Schotland, doch zweren wraak en die koelen zij op Darn ley, door hem in zijn kasteel te vermoor den. De algemeene opinie is, dat Bothwell dit gedaan heeft. Mary is echter overtuigd van diens onschuld en volgt de stem van haar hart door Bothwell te trouwen. Dit bewijst in de oogen van haar volk haar medeplichtigheid aan de misdaad' en dan neemt haar lijdensweg een aanvang. Zij wcrdt gevangen gezet. Bothwell sterft in Denemarken, waar hij heengegaan was Katherine Hepburn om troepen te huren. Mary wordt door Eli sabeth, op voorwendsel van samenzwering tegen het leven van de koningin, ter dood veroordeeld. Eeze boeiende film, door John Ford vak kundig geregisseerd, ontleent haar betee kenis hoofdzakelijk aan het spel van Ka tharine Hepburn en Frederic March, twee acteurs, die om hun uitzonderlijke be gaafdheid steeds hebben uitgeblonken. Het gaat hier echter in het bijzonder om Katharine Hepburn, de centrale figuur op wie de aandacht voortdurend blijft gericht, niet alleen omdat zij een hoofdrol speelt, j doch omdat zij de rol speelt, waar de heele film op steunt. Zeker, de regie is bekwaam en het is een groote film, doch Katharine Hepburn is grooter. Zij speelt haar rol zoo overtuigend, zoo knap, dat de neiging om de film op historische be trouwbaarheid te onderzoeken, (de Elisa beth van Engeland blijft een raadselach tige figuur) van geen beteekenis meer lijkt. Ongetwijfeld zal Mary of Scotland eigenschappen hebben gehad, die haar, in deze film geteekend, ideale beeld eenigs- zir.s tot reëeler proporties zouden terug brengen. Zij wordt hier geteekend als een dappere koningin, die op twee fronten strijd heeft te voeren, tegen de edelen en voor haar eigen geluk, dat, na den dood van den onmogelijken Darnley, in Both well is belichaamd. Doch in deze betrek kelijke eenzijdigheid is zij dan ook groot. Van nature beminnelijk, neemt zij ieder voor zich in. Het huwelijk met Darnley is een wreede mislukking. De eenzame vrouw, zoo resoluut in haar optreden, wordt geheel ontwapend door het huwe lijksaanzoek van Bothwell. Zij wil om re denen van staat weigeren en zij zegt dat ock, doch haar geheele hart zegt ja. Dat is een van de oogenblikken, waarin Ka tharine Hepburn zoo prachtig is, dat men zich afvraagt waarom dit uitzonderlijke talent, dat reeds lange jaren in minder be langrijke films speelt, eerst thans een kans krijgt in zeer gEoote rollen. Het is een boeiende, uitstekend gere gisseerde en goed gespeelde film. die men niet moet verzuimen als men Hepburn in haar beste rol, wil zien DE FILM „DURF JE LEVEN". In „Victoria-Theater". Aan den inhoud ontleenen wij: De bekoorlijke Kay Bentley doorkruist de Grieksche zee op het jacht van haar vader. Behalve deze, behooren eenigen van diens vrienden en Kay's verloofde, Gene Piper tot het gezelschap. Men doet niets anders dan bridgen, voor de schoonheid der antiek- Grieksche cultuur, zijn deze schatrijke Ame rikanen onverschillig. Kay verveelt zich heel erg, in kaartspelen stelt zij geen belang en Gene Piper is aan 't bridgen verslaafd. Op het schoone eiland Naxos gaat zij aan land, op zoek naar verstrooiing en avontuur. Zij komt er in contract met een groep Ame- rikaansche oudheidkundigen, die onder leiding van den jongen geleerde Terrence O'Neill opgravingen verrichten. Zoojuist heeft deze een prachtig oud-Grieksch stand beeld ontdekt. Hij beveelt Kay op vrij-ru.we wijze te vertrekken. Als zij gehoorzaamt, valt zij en zegt zij, dat ze haar enkel gebro ken heeft. Hij is thans gedwongen haar naar de haven te dragen, maar als het meisje daar aangekomen is, loopt zij hard weg en bewijst zij aldus, dat 't maar een truc van haar ge weest is om met den jongen geleerde in rela tie te komen. Doch Terrence loopt haar ach terna en draagt haar terug naar de plaats van vertrek, waar hij haar beveelt naar het jacht terug te wandelen. Msar 't is Terry groote ernst. Hij gaat zelf het gevonden beeld naar New York terug brengen en op 't kantoor van Bentley en Gage verneemt hij van de echte Ann Mor- rison, dat het meisje, dat hij huwen wil, Kay Bentley, de dochter van den rijken G. P. Bentley is. Ten zeerste gegriefd, wil Ter rence naar Griekenland en zijn werk terug. Doch eerst moet hij in het Oudheidkundig Museum, dat hem uitzond, een voordracht houden. Thans leert hij den heer Bentley, die in het bestuur van het museum zit, ken nen en deze vindt den jongen geleerde zóó aardig, dat hij hem meetroont naar zijn woning. En hier zien Terry en Kay elkaar weer! Terry maakt haar duidelijk, dat hij den troep der leegloopende gefortuneerden waartoe zij behoort, minacht. Hij vraagt haar, waarom zij hem op Naxos voorloog en zij antwoordt, dat voor haar de zaak maar een grap was. Hij scheldt haar voor egoïst en minderwaardig en verlaat woedend het huis. Doch op den bruiloftsdag, als Terry alleen aan 't wachten is voor het altaar, verschijnt 't meisje toch! Na langen innerlijken kamp ziet zij in, dat de liefde haar den moed geeft om te durven leven, om over te gaan uit de omgeving der leegloopers in die van de werkers. Joan Crawford en Brian Aberne in de M. G. M.-film „Durf te leven." t Een Nederlander sloot een „contract". (Van onzen R.-redacteur.) Tusschen de Regeering der Spaansche Republiek en den Heer: v. PCis het volgende overeengekomen: lo. De Heer v. P. houdt zich, van den 28en September 1936 tot en met den 27en October 1936, dus gedurende één volle maand, ter algeheele beschikking van de Spaansche Regeering, voor het verrichten van alle luchtvaartwerk, wat van hem op Fransch of Spaansch grondgebied geëischt zal worden, voor welk werk de Spaansche regeering hem maandelijks zal betalen de somma van 15.000 (vijftien duizend) francs, betaalbaar in Spaansch geld; 2o. De Spaansche regeering sluit ten gunste van de weduwe PwonendeteHolland, eene levensverzekering van 200.000 (tweehonderd duizend) francs, omvattende alle risico's, inclusief oorlogsrisico, geldig van Parijs tot Parijs; zijnde de terugkomst op alle mogelijke manieren door de Spaansche regeering verzekerd; 3o. De Spaansche regeering erkent als verantwoordelijk leider van het escadrille den Heer André Malraux, ter zijde gestaan door twee technici, te zijner beschikking om de verbinding met het Spaansche opperbevel te verzekeren. Dit contract kan met wederzijdsch goedvinden van beide partijen na expiratie worden hernieuwd. Opgemaakt en geteekend in duplo te Madrid den 30 September 1936, Voor de Spaansche regeering El subsecretario del aire De belanghebbende, w. g. onleesbaar. w. g. C. G. v.P..ti KL StnSKCKtf'&ïrtO Di "ALS •v: Zoo luidt de inhoud van het „contract", dat een nog tamelijk jeugdige Nederlander had afgesloten met de Spaansche regeering. Reeds lang had hij met het plan rondge- loopen om zich naar Spanje te begeven, ten einde zich aan te sluiten bij de troepen van Caballero. Begin September van het vorige jaar begaf hij zich op pad en aanvaardde de lange reis naar Parijs, in welke plaats hij zich zou gaan melden bij een wervingskan toor. Groote stukken had hij te voet moeten afleggen, soms was een bestuurder van een vrachtauto zoo welwillend geweest hem in de gelegenheid te stellen zich sneller naar zijn doel te begeven. „Die tocht naar Parijs was wel het moei lijkste! Daarna ging alles van een leien dakje. Ik stapte naar het wervingsbureau en al heel spoedig was ik aangenomen en ook meteen ingedeeld. Mijn bestemming was om bij den vliegdienst opgeleid te worden voor luchtmitraillist". Territoire fransais ou espagnol „Wat beteëkende eigenlijk die clausule in het contract, waardoor U zich verbond om te strijden boven Fransch of Spaansch grondgebied? Werd er in Frankrijk dan ook gevochten?" „Inderdaad werd er in althans boven Frankrijk gevochten en ik geloof niet. dat men in Frankrijk het den troepen van Azana heel erg kwalijk nam. De sympathie ging heel erg naar den kant van de regee ring uit. Vooral kwam dat tot uiting in Parijs. Toen wij op transport gesteld werden naar de Spaansche grens in den internationalen trein, toen groetten ons Fransche soldaten, maar ook korporaals en zelfs sergeanten met de geheven gebalde vuistVeel Fran- schen vochten in Spanje aan regeeringszijde en ik ben er vrij zeker van, <jlat aan de grens aan vrijwilligers,gestemd om dienst te doen in het leger van Caballero, niet zoo heel veel gevraagd werd en dat er een hoop door de vingers gezien werd! Veel vreemdelingen. Ik was in den trein lang niet de eenige vreemdeling, die naar het front vertrok Een paar Duitschers emigranten Italianen, die haast allemaal arnachist waren, een stok of wat Tsjechen en Polen, enfin, een bont gezelschap. Allemaal hadden zij het contract geteekend en onder geleide van een Span jaard zijn we weggegaan. Elke maand kon den we de verbintenis hernieuwen en men had beloofd, dat wij ingeval wij het con tract niet wilden verlengen veilig en wel weer naar ons land zouden kunnen terug- keeren. Eenmaal in Madrid aangekomen, kreeg ik mijn pakje aan van den vliegdienst. Een blauw uniform met een vleugel op de borst en dadelijk daarna ging ik naar de kazerne. Dat wil zeggen, naar het grootste hotel van Madrid! Het Plaza del Callao. Daar waren allen, die tot den vliegdienst behoor den, onder dak gebracht. Mecano's, lucht- schutters, waarnemers en piloten zonder onderscheid van rang. Ik had kamer 501! U kunt dus wel nagaan, dat het geen klein hotelletje was, maar een flinke onderneming. Mijn opleiding duurde niet heel lang en al spoedig moest ik mee de lucht in. Des ochtends om zes uur was het opstaan en een uur later vertrokken wij per bus naar het vliegveld, dat een kilometer of vijftien bui ten Madrid gelegen was. Daar hoorde je dan wat voor dienst je had. Om tien of elf uur was het uitvliegen van de verschillende escadrilles, die de diverse opdrachten te ver vullen hadden. Verkenningen of soms bom- bardementsvluchten, al naar gelang noodig geoordeeld was. Ervaringen. Al gauw had ik het luchtschutteren goed onder de knie en kreeg ik de ster als scherpschutter op mijn uniformjas. Luchtge vechten heb ik wel meegemaakt. Met een bombardementsvliegtuig ging ik een keer de lucht in en opeens zaten we als het ware midden in een kogelregen! Een aanval van Franco's vliegtuigen. Een werd er neergeschoten, na een hevig ge vecht. Franco's toestellen kim je makkelijk herkennen. Grijze kisten, die op den staart beschilderd zijn met de Spaansche kleuren en soms hebben de jagers een wit kruis op den romp. De vliegtuigen van de regeering hebben roode cirkels op den romp en onder de vleugels. Maar wat de kranten vertellen over het aantal neergeschoten vliegtui gen Als men alles zoo eens optelde wat er bij elkaar neergeschoten zou zijn, dan was er in heel Spanje geen vliegtuig meer over. Trouwens over het algemeen wordt er nog al eens overdreven wat er allemaal zoo gebeurt. In Madrid was het heusch niet zoo vreeselijk als wel verteld wordt. Na tuurlijk, je merkte dat er oorlog was, maar in de binnenstad ging het leven zijn ge wonen gang. Er was eten in overvloed. Wij hadden liet tenminste heel goed. Alleen des avonds is het oppassen. Ik ging tenminste nooit in burger laat de straat op, want dan had je kans neergeschoten te worden. Ik heb wel eens op den vroegen ochtend drie menschen op straat zien lig gen die doodgeschoten waren. Maar in uni form ging het natuurlijk best. Maar ook mocht je zelfs als militair niet gewapend de straat op 's avonds laat, be halve dan degenen, die patrouillediensten hadden. Mijn revolver moest ik om zes uur inleveren bij den portier, die hem dan in kastje 501, mijn kamernummer, opborg en dan kon ik hem den volgenden morgen terugkrijgen. Oefenen kon ik met het pistool in de bergen om Madrid! Een paar malen heb ik het maar meege maakt, dat er een luchtraid op Madrid plaats vond en meestal kon die tijdig ge signaleerd worden en werd alarm gemaakt. Maar zoo heel veel had dat niet om het lijf. Mijn salaris kreeg ik behoorlijk uitbetaald in de meeste gevallen. Niet altijd op den juisten datum en ook niet altijd tot het be drag waarvooj ik aangenomen was, maar klagen behoefde ik niet. Meestal had ik een vierhonderd peseta's te verteren in de week en aan eten en drinken heb ik geen gebrek gehad. „Waarom is u teruggekeerd naar Neder land?" „Mijn moeder heeft mij teruggeroepen. Na mijn contract opgezegd te hebben, ben ik naar Valencia gegaan en heb mij daar inge scheept aan boord van den Engelschen tor pedojager Despatch, waar ik eerst ingeënt ben. Mijn „pokkenbriefje" heb ik nog bij mij". Inderdaad, uit een paspoort, dat vol vreemde stempeJs zit, voor het grootste deel van Spaansche origine, wordt het papiertje opgediept, waarop te lezen staat, dat de heer van P. ingeënt is en dal hij vier dagen ver toefd heeft aan boord van H.M.S. „Des patch". „Met dat oorlogsschip ben ik naar Malaga gevaren. Dat was in handen van de witte troepen, maar daar behoefde ik mij niet be zorgd over te maken, want ik bleef op En- gelsch grondgebied totdat er een Neder- landsch koopvaardijschip kwamen, waarmee ik •fcar Holland ben gevaren." „Blijft U in Nederland?" „Ik denk heel binnenkort weer naar Spanje te vertrekken. Ik geloof, dat daar een goede toekomst voor mij is. Dat is mij toegezegd en ik meen, dat daar waarheid in zit. Na de revolutie hoop ik daar een goede betrekking te krijgen, zooals mij is beloofd. En wat de afloop van de revolutie betreft, ik voor mij geloof, dat de regeering zal win nen, temeer waar er nu maatregelen ge troffen worden die voor de regeeringstroe- pen van groot belang zijn en waardoor hun kansen aanzienlijk stijgen om de uiteinde lijke overwinning te behalen". OOOOO ^XXXKXX><yVVXVXVXV><><X><X> Regelmatig de medicijnen gebruiken geneest den zieke Regelmatig adverteeren brengt uw zaak er bovenop! OQQOQ Q<XXXXX}<X><XX>e<XXX><XX><>QWO<>Q<>QQOW<X><><XXX><><>OQ<XXXXX><XX><>QO\

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1937 | | pagina 12