Ruwe huid
PU ROL
Als Spaansch luchtmitraillist.
Schrale lippen
Gesprongen handen
verza cht-g e n ee st
JDoo5_30 en 60 <t. Bij Apoth. en Drogisten.
$ilmüeuws
Roxy-theater reprise van de film „Ship
Ahoy" met Shirley Temple in de hoofdrol.
DE FILM „PORT ARTHUR".
In City-theater.
Vanaf morgenavond zal de film „Port
Arthur" in City-theater gedraaid worden.
Wij bespfaken deze film reeds uitvoerig op
onze vorige filmpagina. Hier volgen nog
eenige persbeoordeelingen.
Dé Haagsche Courant schrijft o.m.:De
ensceneering is verbluffend, terwijl de foto
grafie op zeer bijzondere wijze is verzorgd.
Het spel is gaaf, een sterke climax valt niet
te ontkennen.
-De rolprent welke uitstekend is geregis
seerd, regie Nicolas Farkas, is buitengewoon
spannend en zal ongetwijfeld belangstelling
trekken»
Karin Hardt en René Deltgen in
„Port Arthur".
Het Utrechtsch Nieuwsblad is van oordeel:
Een film van indrukwekkende spanning, een
aaneenschakeling van boeiende tafreelen,
een adembenemende geschiedenis, meester
lijk vertolkt door filmsterren van naam.
Fort Arthiir bréngt een episode uit de groote
Russisch-Japansche oorlog van 1904. Deze
mededeeling zou bij velen den indruk wek
ken dat Port Arthur een oorlogsfilm is, doch
niéts is minder waar.
Wij willen niéts van den inhoud vertel-
lèn, doch slechts zeggen, dat de film van
zeer groot formaat en de geschiedenis zelf
zeer aangrijpend is.
Het grootsche spel van Adolf Wohlbruck
is reëds genoeg om een ieder onder den in
druk te brengen.....
„EXTASE" VOLGENDE WEEK IN DE
HARMONIE.
Op een filmavond van den Nieuw
Malthusiaanschen bond.
Met „Extase" heeft de jonge Tsjechische
filmkunst zich destijds echter met één slag
een vooraanstaande plaats veroverd.
Gustav Machaty is een filmregisseur van
het. zuiverste water, een raskunstenaar, die
met middelen van de camera en dan nog
eigenlijk geheel alleen met het zwijgende
beeld alles weet te zeggen, wat noodig is.
Er schijnt mogen wij op deze film af
gaan maar één geweldig en groot pro
bleem voor dezen filmschepper, die zelf zijn
manuscripten schrijft en tegelijk de regie
voert, te bestaan. En dat is het probleem
van de liefde. De liefde is de kracht die hij
overal speurt. ïn den mensch, in het dier, in
de gansche natuur.
In deze sfeer zijn wij direct als hij in het
begin van de film een ouderen man en een
jongé vrouw laat thuiskomen van hun brui
loft. De jonge vrouw in één'roes van ele
mentair verlangen, dé man allereerst be
dacht op zi.in likdoorn, zijn keurig brilletje,
zijn tandenborstel
Eenzaam en zwijgend ligt ergens de
vrouw. Ziedaar de geheele tragedie gege
ven.
En deze twee menschen zet Machaty nu
met onovertroffen meesterschap midden in
het natuurgebeuren. We zien hun gestalten
doodgewoon op een hotelterras even een
zwenking of een stijging van de camera
ei^ wij zien ze tegen den achtergrond van
zwellende wolkenstoeten of deinende land
schappen. Nieuwe zwenking en wij zien
paarden draven, wij zien velden vol golvend
en wuivend koren. En daarmee is het tra
gisch conflict scherper geteekend dan met
welk zwaarwichtig exposé ook.
Vanzelfsprekend is het wegloopen van het
meisje, vanzelfsprekend is haar vlucht terug
naar het vaderlijk dak. Maar ook daar
wordt alles weer tot teeken van een onbe
vredigd verlangen. Tot zij losbreekt in een
wilden rit op een paard en zich in een
boschvijver stort om te zwemmen. Het
paard draaft weg met haar kleeren, een
ontmoeting met een man en het kosmi
sche lied van deze film der liefde stijgt tot
de extase van de jubelende vereeniging van
twee menschenkinderen.
De tragedie volgt: de oudere man komt
door een toeval de waarheid op het spoor
en pleegt zelfmoord, als de jonge minnaar
hem onwetend meeneemt naar het café,
waar hij zijn geliefde ontmoet. Ds vrouw
bewaart het geheim alleen en verdwijnt
weer even snel uit zijn leven als zij er
stormachtig in verscheen
„MARIA STUART" IN BIOSCOOP
„HARMONIE".
Katharine Hepburn op haar best.
In bioscoop „Harmonie" gaat vanaf
morgen „Maria Stuart" (Mary of Scot-
land) met Katharine Hepburn en Frderic
March in de hoofdrollen. De regie is van
John Ford.
Het is de geschiedenis van de Schotsche
koningin Mary Stuart, die in 1565 uit
Frankrijk naar Schotland terugkeert om
daar den troon te bestijgen. In Engeland
regeert tegelijkertijd de zonderlinge ko
ningin Elisabeth, die Mary Stuart vreest,
omdat de Stuart's aanspraak maken op
haar troon. Zij doet dan ook alle moeite
om Mary Stuart onmogelijk te maken.
In Schotland zijn velen Mary Stuart
vijandig gezind, met name de Schotsche
edelen. Tegen haar intrigeert o.a. haar
halfbroer James. Mary's trouwe vrienden
zijn haar Italiaansche secretaris Rjzzio, de
edelman Huntley en de graaf Bothwell, een
onstuimige krijgsman, die troepen tot haar
beschikking stelt.
Mary trouwt uit politieke overwegingen
met Lord Darnley, een zwakkeling zonder
beteekenis, die na haar de eerste rechten
op Elisabeth's troon heeft. De Schotsche
edellieden wekken Darniey's jaloezie op
en vermoorden met diens medeweten Riz-
zio. Bcthwell komt tusschenbeiden als de
edelen Mary een verklaring willen laten
teekenen dat hun daad hun vergeven
wordt. De edelen verlaten Schotland, doch
zweren wraak en die koelen zij op Darn
ley, door hem in zijn kasteel te vermoor
den. De algemeene opinie is, dat Bothwell
dit gedaan heeft. Mary is echter overtuigd
van diens onschuld en volgt de stem van
haar hart door Bothwell te trouwen. Dit
bewijst in de oogen van haar volk haar
medeplichtigheid aan de misdaad' en dan
neemt haar lijdensweg een aanvang. Zij
wcrdt gevangen gezet. Bothwell sterft in
Denemarken, waar hij heengegaan was
Katherine Hepburn
om troepen te huren. Mary wordt door Eli
sabeth, op voorwendsel van samenzwering
tegen het leven van de koningin, ter dood
veroordeeld.
Eeze boeiende film, door John Ford vak
kundig geregisseerd, ontleent haar betee
kenis hoofdzakelijk aan het spel van Ka
tharine Hepburn en Frederic March, twee
acteurs, die om hun uitzonderlijke be
gaafdheid steeds hebben uitgeblonken.
Het gaat hier echter in het bijzonder om
Katharine Hepburn, de centrale figuur op
wie de aandacht voortdurend blijft gericht,
niet alleen omdat zij een hoofdrol speelt,
j doch omdat zij de rol speelt, waar de
heele film op steunt. Zeker, de regie is
bekwaam en het is een groote film, doch
Katharine Hepburn is grooter. Zij speelt
haar rol zoo overtuigend, zoo knap, dat
de neiging om de film op historische be
trouwbaarheid te onderzoeken, (de Elisa
beth van Engeland blijft een raadselach
tige figuur) van geen beteekenis meer
lijkt. Ongetwijfeld zal Mary of Scotland
eigenschappen hebben gehad, die haar, in
deze film geteekend, ideale beeld eenigs-
zir.s tot reëeler proporties zouden terug
brengen. Zij wordt hier geteekend als een
dappere koningin, die op twee fronten
strijd heeft te voeren, tegen de edelen en
voor haar eigen geluk, dat, na den dood
van den onmogelijken Darnley, in Both
well is belichaamd. Doch in deze betrek
kelijke eenzijdigheid is zij dan ook groot.
Van nature beminnelijk, neemt zij ieder
voor zich in. Het huwelijk met Darnley
is een wreede mislukking. De eenzame
vrouw, zoo resoluut in haar optreden,
wordt geheel ontwapend door het huwe
lijksaanzoek van Bothwell. Zij wil om re
denen van staat weigeren en zij zegt dat
ock, doch haar geheele hart zegt ja. Dat
is een van de oogenblikken, waarin Ka
tharine Hepburn zoo prachtig is, dat men
zich afvraagt waarom dit uitzonderlijke
talent, dat reeds lange jaren in minder be
langrijke films speelt, eerst thans een
kans krijgt in zeer gEoote rollen.
Het is een boeiende, uitstekend gere
gisseerde en goed gespeelde film. die men
niet moet verzuimen als men Hepburn in
haar beste rol, wil zien
DE FILM „DURF JE LEVEN".
In „Victoria-Theater".
Aan den inhoud ontleenen wij:
De bekoorlijke Kay Bentley doorkruist de
Grieksche zee op het jacht van haar vader.
Behalve deze, behooren eenigen van diens
vrienden en Kay's verloofde, Gene Piper
tot het gezelschap. Men doet niets anders
dan bridgen, voor de schoonheid der antiek-
Grieksche cultuur, zijn deze schatrijke Ame
rikanen onverschillig. Kay verveelt zich
heel erg, in kaartspelen stelt zij geen belang
en Gene Piper is aan 't bridgen verslaafd.
Op het schoone eiland Naxos gaat zij aan
land, op zoek naar verstrooiing en avontuur.
Zij komt er in contract met een groep Ame-
rikaansche oudheidkundigen, die onder
leiding van den jongen geleerde Terrence
O'Neill opgravingen verrichten. Zoojuist
heeft deze een prachtig oud-Grieksch stand
beeld ontdekt. Hij beveelt Kay op vrij-ru.we
wijze te vertrekken. Als zij gehoorzaamt,
valt zij en zegt zij, dat ze haar enkel gebro
ken heeft. Hij is thans gedwongen haar naar
de haven te dragen, maar als het meisje daar
aangekomen is, loopt zij hard weg en bewijst
zij aldus, dat 't maar een truc van haar ge
weest is om met den jongen geleerde in rela
tie te komen. Doch Terrence loopt haar ach
terna en draagt haar terug naar de plaats
van vertrek, waar hij haar beveelt naar het
jacht terug te wandelen.
Msar 't is Terry groote ernst. Hij gaat zelf
het gevonden beeld naar New York terug
brengen en op 't kantoor van Bentley en
Gage verneemt hij van de echte Ann Mor-
rison, dat het meisje, dat hij huwen wil, Kay
Bentley, de dochter van den rijken G. P.
Bentley is. Ten zeerste gegriefd, wil Ter
rence naar Griekenland en zijn werk terug.
Doch eerst moet hij in het Oudheidkundig
Museum, dat hem uitzond, een voordracht
houden. Thans leert hij den heer Bentley,
die in het bestuur van het museum zit, ken
nen en deze vindt den jongen geleerde zóó
aardig, dat hij hem meetroont naar zijn
woning. En hier zien Terry en Kay elkaar
weer! Terry maakt haar duidelijk, dat hij
den troep der leegloopende gefortuneerden
waartoe zij behoort, minacht. Hij vraagt
haar, waarom zij hem op Naxos voorloog en
zij antwoordt, dat voor haar de zaak maar
een grap was. Hij scheldt haar voor egoïst
en minderwaardig en verlaat woedend het
huis.
Doch op den bruiloftsdag, als Terry alleen
aan 't wachten is voor het altaar, verschijnt
't meisje toch! Na langen innerlijken kamp
ziet zij in, dat de liefde haar den moed
geeft om te durven leven, om over te gaan
uit de omgeving der leegloopers in die van
de werkers.
Joan Crawford en Brian Aberne in de M. G. M.-film „Durf te leven." t
Een Nederlander sloot een „contract".
(Van onzen R.-redacteur.)
Tusschen de Regeering der Spaansche Republiek en den Heer: v. PCis
het volgende overeengekomen:
lo. De Heer v. P. houdt zich, van den 28en September 1936 tot en met den 27en
October 1936, dus gedurende één volle maand, ter algeheele beschikking van de
Spaansche Regeering, voor het verrichten van alle luchtvaartwerk, wat van hem op
Fransch of Spaansch grondgebied geëischt zal worden, voor welk werk de Spaansche
regeering hem maandelijks zal betalen de somma van 15.000 (vijftien duizend)
francs, betaalbaar in Spaansch geld;
2o. De Spaansche regeering sluit ten gunste van de weduwe
PwonendeteHolland, eene levensverzekering van 200.000 (tweehonderd
duizend) francs, omvattende alle risico's, inclusief oorlogsrisico, geldig van Parijs
tot Parijs; zijnde de terugkomst op alle mogelijke manieren door de Spaansche
regeering verzekerd;
3o. De Spaansche regeering erkent als verantwoordelijk leider van het escadrille
den Heer André Malraux, ter zijde gestaan door twee technici, te zijner beschikking
om de verbinding met het Spaansche opperbevel te verzekeren.
Dit contract kan met wederzijdsch goedvinden van beide partijen na expiratie
worden hernieuwd.
Opgemaakt en geteekend in duplo te Madrid den 30 September 1936,
Voor de Spaansche regeering
El subsecretario del aire De belanghebbende,
w. g. onleesbaar. w. g. C. G. v.P..ti
KL StnSKCKtf'&ïrtO Di "ALS
•v:
Zoo luidt de inhoud van het „contract",
dat een nog tamelijk jeugdige Nederlander
had afgesloten met de Spaansche regeering.
Reeds lang had hij met het plan rondge-
loopen om zich naar Spanje te begeven, ten
einde zich aan te sluiten bij de troepen van
Caballero. Begin September van het vorige
jaar begaf hij zich op pad en aanvaardde de
lange reis naar Parijs, in welke plaats hij
zich zou gaan melden bij een wervingskan
toor. Groote stukken had hij te voet moeten
afleggen, soms was een bestuurder van een
vrachtauto zoo welwillend geweest hem in
de gelegenheid te stellen zich sneller naar
zijn doel te begeven.
„Die tocht naar Parijs was wel het moei
lijkste! Daarna ging alles van een leien
dakje. Ik stapte naar het wervingsbureau
en al heel spoedig was ik aangenomen en
ook meteen ingedeeld. Mijn bestemming was
om bij den vliegdienst opgeleid te worden
voor luchtmitraillist".
Territoire fransais ou espagnol
„Wat beteëkende eigenlijk die clausule in
het contract, waardoor U zich verbond om
te strijden boven Fransch of Spaansch
grondgebied? Werd er in Frankrijk dan ook
gevochten?"
„Inderdaad werd er in althans boven
Frankrijk gevochten en ik geloof niet.
dat men in Frankrijk het den troepen van
Azana heel erg kwalijk nam. De sympathie
ging heel erg naar den kant van de regee
ring uit. Vooral kwam dat tot uiting in
Parijs.
Toen wij op transport gesteld werden naar
de Spaansche grens in den internationalen
trein, toen groetten ons Fransche soldaten,
maar ook korporaals en zelfs sergeanten
met de geheven gebalde vuistVeel Fran-
schen vochten in Spanje aan regeeringszijde
en ik ben er vrij zeker van, <jlat aan de grens
aan vrijwilligers,gestemd om dienst te doen
in het leger van Caballero, niet zoo heel veel
gevraagd werd en dat er een hoop door de
vingers gezien werd!
Veel vreemdelingen.
Ik was in den trein lang niet de eenige
vreemdeling, die naar het front vertrok Een
paar Duitschers emigranten Italianen,
die haast allemaal arnachist waren, een stok
of wat Tsjechen en Polen, enfin, een bont
gezelschap. Allemaal hadden zij het contract
geteekend en onder geleide van een Span
jaard zijn we weggegaan. Elke maand kon
den we de verbintenis hernieuwen en men
had beloofd, dat wij ingeval wij het con
tract niet wilden verlengen veilig en wel
weer naar ons land zouden kunnen terug-
keeren.
Eenmaal in Madrid aangekomen, kreeg ik
mijn pakje aan van den vliegdienst. Een
blauw uniform met een vleugel op de borst
en dadelijk daarna ging ik naar de kazerne.
Dat wil zeggen, naar het grootste hotel
van Madrid! Het Plaza del Callao. Daar
waren allen, die tot den vliegdienst behoor
den, onder dak gebracht. Mecano's, lucht-
schutters, waarnemers en piloten zonder
onderscheid van rang. Ik had kamer 501! U
kunt dus wel nagaan, dat het geen klein
hotelletje was, maar een flinke onderneming.
Mijn opleiding duurde niet heel lang en
al spoedig moest ik mee de lucht in. Des
ochtends om zes uur was het opstaan en een
uur later vertrokken wij per bus naar het
vliegveld, dat een kilometer of vijftien bui
ten Madrid gelegen was. Daar hoorde je dan
wat voor dienst je had. Om tien of elf uur
was het uitvliegen van de verschillende
escadrilles, die de diverse opdrachten te ver
vullen hadden. Verkenningen of soms bom-
bardementsvluchten, al naar gelang noodig
geoordeeld was.
Ervaringen.
Al gauw had ik het luchtschutteren
goed onder de knie en kreeg ik de ster als
scherpschutter op mijn uniformjas. Luchtge
vechten heb ik wel meegemaakt. Met een
bombardementsvliegtuig ging ik een keer de
lucht in en opeens zaten we als het ware
midden in een kogelregen!
Een aanval van Franco's vliegtuigen. Een
werd er neergeschoten, na een hevig ge
vecht. Franco's toestellen kim je makkelijk
herkennen. Grijze kisten, die op den staart
beschilderd zijn met de Spaansche kleuren
en soms hebben de jagers een wit kruis op
den romp. De vliegtuigen van de regeering
hebben roode cirkels op den romp en onder
de vleugels. Maar wat de kranten vertellen
over het aantal neergeschoten vliegtui
gen Als men alles zoo eens optelde wat
er bij elkaar neergeschoten zou zijn, dan
was er in heel Spanje geen vliegtuig meer
over.
Trouwens over het algemeen wordt
er nog al eens overdreven wat er allemaal
zoo gebeurt. In Madrid was het heusch niet
zoo vreeselijk als wel verteld wordt. Na
tuurlijk, je merkte dat er oorlog was, maar
in de binnenstad ging het leven zijn ge
wonen gang. Er was eten in overvloed. Wij
hadden liet tenminste heel goed.
Alleen des avonds is het oppassen. Ik
ging tenminste nooit in burger laat de straat
op, want dan had je kans neergeschoten te
worden. Ik heb wel eens op den vroegen
ochtend drie menschen op straat zien lig
gen die doodgeschoten waren. Maar in uni
form ging het natuurlijk best.
Maar ook mocht je zelfs als militair niet
gewapend de straat op 's avonds laat, be
halve dan degenen, die patrouillediensten
hadden. Mijn revolver moest ik om zes uur
inleveren bij den portier, die hem dan in
kastje 501, mijn kamernummer, opborg en
dan kon ik hem den volgenden morgen
terugkrijgen. Oefenen kon ik met het pistool
in de bergen om Madrid!
Een paar malen heb ik het maar meege
maakt, dat er een luchtraid op Madrid
plaats vond en meestal kon die tijdig ge
signaleerd worden en werd alarm gemaakt.
Maar zoo heel veel had dat niet om het lijf.
Mijn salaris kreeg ik behoorlijk uitbetaald
in de meeste gevallen. Niet altijd op den
juisten datum en ook niet altijd tot het be
drag waarvooj ik aangenomen was, maar
klagen behoefde ik niet. Meestal had ik een
vierhonderd peseta's te verteren in de week
en aan eten en drinken heb ik geen gebrek
gehad.
„Waarom is u teruggekeerd naar Neder
land?"
„Mijn moeder heeft mij teruggeroepen.
Na mijn contract opgezegd te hebben, ben ik
naar Valencia gegaan en heb mij daar inge
scheept aan boord van den Engelschen tor
pedojager Despatch, waar ik eerst ingeënt
ben. Mijn „pokkenbriefje" heb ik nog bij
mij".
Inderdaad, uit een paspoort, dat vol
vreemde stempeJs zit, voor het grootste deel
van Spaansche origine, wordt het papiertje
opgediept, waarop te lezen staat, dat de heer
van P. ingeënt is en dal hij vier dagen ver
toefd heeft aan boord van H.M.S. „Des
patch".
„Met dat oorlogsschip ben ik naar Malaga
gevaren. Dat was in handen van de witte
troepen, maar daar behoefde ik mij niet be
zorgd over te maken, want ik bleef op En-
gelsch grondgebied totdat er een Neder-
landsch koopvaardijschip kwamen, waarmee
ik •fcar Holland ben gevaren."
„Blijft U in Nederland?"
„Ik denk heel binnenkort weer naar
Spanje te vertrekken. Ik geloof, dat daar
een goede toekomst voor mij is. Dat is mij
toegezegd en ik meen, dat daar waarheid in
zit. Na de revolutie hoop ik daar een goede
betrekking te krijgen, zooals mij is beloofd.
En wat de afloop van de revolutie betreft,
ik voor mij geloof, dat de regeering zal win
nen, temeer waar er nu maatregelen ge
troffen worden die voor de regeeringstroe-
pen van groot belang zijn en waardoor hun
kansen aanzienlijk stijgen om de uiteinde
lijke overwinning te behalen".
OOOOO ^XXXKXX><yVVXVXVXV><><X><X>
Regelmatig de medicijnen
gebruiken geneest den zieke
Regelmatig adverteeren
brengt uw zaak er bovenop!
OQQOQ Q<XXXXX}<X><XX>e<XXX><XX><>QWO<>Q<>QQOW<X><><XXX><><>OQ<XXXXX><XX><>QO\