DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN ONSTREKEN.
Uit den Alkmaarschen Raad.
KWARTAAL-ABONNEMENT
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS PER GEWONE ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
Ne. 67
Dit nummer bestaat uit vier bladen. Directeur: C. KRAK.
Zaterdag 20 Maart 1937
Hoofdredacteur; Tj. N. ADEMA.
139e Jaargang
De toepassing van het uitstervingssysteem maakt den indruk, dat de
directeur van de Reiniging „opgeruimd" en die van de Begraaf
plaats op zijn eigen kerkhof begraven moet worden eer men
tot bezuiniging op de bedrijven kan komen.
Als mr. Leesberg alleen met de bruid danste zouden er geen
werkiooze typografen zijn.
De wik- en weegloonen.
In het planten- en dierenrijk is de mensch
eigenlijk een merkwaardige verschijning. Hij
is niet alleen in biologisch opzicht interes
sant, maar ook door zijn gedragingen en een
van zijn meest opmerkenswaardige eigen
schappen js, dat hij zoo nu en dan onder den
indruk- van zijn eigen glorie kan komen.
Raadsleden zijn ook menschen en er loopt
zoo nu en dan nog wel eens een nuchterling
tusschen door wien het blijkbaar volkomen
koud-laa|" of hij al dan niet edëlachtbaar is,
maar ten slotte zit er in ieder mensch iets
van den Streber en wie door zijn medeschep
selen uitgekozen is om over anderen te re-
geeren, schijnt onwillekeurig een gevoel van
superioriteit te krijgen," dat zich weerspie
gelt, in zijn woorden en daden.
Menschen, die. elkander goed kennen en
gezamenlijk babbelend naar het Stadhuis
wandelen, worden eensklaps twee geheel
verschillende wezens zoodra zij de raadszaal
binnentreden. De een neemt op de publieke
tribune plaats en de ander is edelachtbaar
en stapt over de denkbeeldige streep.
Hij zal zijn vrienden en kennissen niet
zien of althans doen of hij ze niet ziet en
wanneer hij er niet buiten kan geeft de
volksvertegenwoordiger een knikje of een
handje'waarin hij duidelijk den afstand de
monstreert welke hem op dat oogenblik van
zijn medeburgers scheidt en welke onover
brugbaar is.
Er zijn tooneelspelers, die Napoleon of Lo-
dewijk XIV uitgebeeld hebben en zóó in hun
tol opgingen, dat zij 's avonds in hun eigen
huis nog dictatoriale neigingen hadden, maar
het opmerkelijke van raadsleden is, dat zij
in den regel weer doodgewone menschen
zijn zoodra de vergadering afgeloopen is en
zij met hun vrienden en kennissen gezamen
lijk van de hooge stoep dalen.
Wij zullen „het raadslid" als merkwaardig
verschijnsel in onze samenleving niet nader
onder de loupe nemen, want men verwacht
hier natuurlijk niet een beschrijving van
onze edelachtbaren, maar alleen maar van
hun debatten en besluiten.
Een agenda waarbij over deomslagper
centages bij Gemeentewerken en over de
concentratie van bedrijven wordt gesproken,
heeft weinig aanlokkelijks voor een alge
meen overzicht, maar wij zullen trachten de
voornaamste besprekingen en beslissingen
zoo eenvoudig mogelijk weer te geven.
Er is, zoolang wij nu deze raadszittingen
medemaken en dat is al heel wat jaren,
want wij hebben, met uitzondering van den
heer Govers, alle edelachtbaren hun joyeuse
entrée zien maken altijd over de wen-
schelijkheid van concentratie van bedrijven
gesproken.
Men vond, dat Alkmaar op te grooten voet
leefde, dat er te veel diensten en bedrijven
en ook te veel directeuren waren en dat het
nuttig en noodig zou zijn daarop zoo doeltref
fend mogelijk te bezuinigen.
Er zijn, met het oog daarop, in verloop
van tijd, diverse commissies van onderzoek
benoemd, waarvan de leden bezoeken brach
ten op verschillende gemeentelijke bedrij
ven, de directeuren, het personeel en de
boeken bekeken en weer naar huis gingen
met de gedhehte, dat er hier van bezuiniging
geen sprake zou kunnen wezen.
Zoo hebben we indertijd de commissie-
Vogelaar gehad, die vol moed aan het werk
ging en later zoo weinig van haar resultaten
deed blijken, dat ze in den Raad langzamer
hand de begrafeniscommissie genoemd werd.
Daarna is er een commissie-Govers be
noemd, maar het is misschien beter daarover
maar te zwijgen. Eenig resultaat heeft men
er nooit van gezien. Op een goeden dag ble
ken de stukken onvindbaar en ze zijn
nooit terug gevonden en de voorzitter
nam zijn ontslag, waarna de commissie zon
der voorzitter en zonder stukken een roem-
loozen dood is gestorven. De heer Govers
heeft liever niet dat daarop de aandacht ge
vestigd wordt, dus zullen we er maar niet
verder over spreken. In allen gevalle was
ook deze commissie een mislukking, wat na
tuurlijk niet weg nam, dat de Raad bij elke
moeilijk sluitende begrooting om bezuiniging
en om concentratie van bedrijven bleef roe
pen en van B. en W. verlangde, dat deze nu
eens tot stand zouden brengen wat de Raad
zelf niet voor elkaar had kunnen krijgen.
Het verwijt, dat er op dit gebied nog altijd
niets gebeurd was, schijnt B. en W. langza
merhand te machtig te zijn geworden. Als
de Raad dan concentratie van bedrijven wil
de, dan moest het ook maar doeltreffend ge
beuren en zoo is er aan het eind van het vo
rige jaar een voorstel van het college ver
schenen waarin alle gemeentelijke diensten,
welke maar eenigszins waren samen te kop
pelen bij elkaar gevoegd werden met de be
paling, dat zij ten slotte allemaal onder di
rectie van Gemeentewerken zouden komen,
natuurlijk zat men dan met overtollig perso
neel, er waren ook enkele bedrijfsdirecteu
ren te veel en gezien de krachtige wijze
waarop B. en W. hier schoon schip wilden
maken mag het nog verwonderlijk ge
noemd worden, dat zij den Raad niet voor
stelden een soort Bartholomeusnacht te ar-
rangeeren waarin alle overbodige ambtena
ren op de meest doeltreffende manier uit
den weg geruimd konden worden. Men kon
ze nu op wachtgeld stellen, maar dat zou in
de eerstvolgende jaren geen bezuiniging ge
ven, men kon ze laten uitsterven, maar men
zou dan de kans loopen nog jaren lijdzaam
het verloop van zaken te moeten afwach
ten. Men zou en wij kunnen ons voorstel
len, dat dit erg opwekkend werkt op de
arbeidsprestaties van de andere heeren
alleen de directeur van het Bouw- en Wo
ningtoezicht kunnen behouden, al zou hij
dan natuurlijk ook in de schaduw van den
directeur van gemeentewerken moeten le
ven..
Had laatstgenoemde nog verstand van
gas- en electriciteit en van het slachten van
koeien en varkens en misschien heeft hij
dat ook wel of krijgt hij dat nog wel dan
zou hij als een gemeentelijke Napoleon over
alle bedrijven heerschen, welke B. en W.
dan in één groot gebouw wilden onderbrtn-
Men ziet het, als B. en W. iets aanpakken,
dan doen zij het goed en dan kan er inder
daad van een radicale bezuiniging worden
gesproken.
Maar de Raad stond er een beetje scep
tisch tegenover.
Dat werd er niet beter op toen men, door
uitlatingen van den burgemeester en wet
houder van Slingerland, begon te begrijpen,
of althans meende te begrijpen, dat het kat-
en muis-spelletje nu omgekeerd was en dat
niet de Raad zich ergerde over een college,
dat niet met bezuinigingsvoorstellen voor
den dag kwam, maar dat B. en W. zich ver
maakten met een Raad, die nu eindelijk
kreeg wat hij zoo lang gevraagd had en niet
wist wat hij er mee moest beginnen.
„Ik heb er schik in te zien hoe de raads
leden nu hun figuur zullen redden", zei de
wethouder en dat was natuurlijk olie op het
vuur, zoodat verscheidene raadsleden van
een onmogelijk voorstel spraken. Als eerst
alle directeuren op één na moesten uitster
ven kan er wel zooveel tijd verloopen, dat
men heelemaal geen behoefte aan reorgani
satie meer heeft. Wie zou dat nu al kunnen
bekijken en wat had men ten slotte aan een
voorstel, dat de geheele kwestie naar een
ver verwijderd tijdstip zou verschuiven. Bo
vendien en daarmede redde de Raad 'in
derdaad zijn figuur hoe kwamen B. en W.
er bij om te bepalen, wie er later directeur
van de gecombineerde diensten zou moeten
worden. Dat wilde de Raad dan zelf wel eens
uitmaken en 't slot van de geschiedenis was,
dat men zich op voorstel van den heer
Vogelaar unaniem vereenigde met de
uitspraak, dat men er naar streven zou di
verse diensten onder éénhoofdige leiding te
brengen en dat B. en W. zullen uitzien
naar een gebouw, dat groot genoeg is om al
deze diensten te bevatten. Van koopen of
bouwen van een dergelijk paleis wilde de
Raad niets weten en het gevolg van alle be
sprekingen is natuurlijk dit, dat alles zoo
blijft als het nu is en dat er in de eerstvol
gende jaren niet meer over concentratie van
bedrijven wordt gesproken.
Dan was er nog de kwestie van de reor
ganisatie van Gemeentewerken, de vraag of
de Raad voor dat bedrijf vaste omslagper
centages zou vaststellen, waarbij winst of
verlies in of uit de gemeentekas zouden
komen, dan wel of men het stelsel-Leesberg
zou volgen, waarbij B. en W. ieder jaar de
percentages opnieuw zouden vaststellen en
alle winsten of verliezen in het bedrijf zelf
zouden blijven. Wie hierin bijzonder belang
stelt, willen we naar de diverse besprekin
gen uit ons raadsverslag verwijzen.
Mr. Leesberg c.s. beoogden het bedrijf
van G.W. meer zelfstandig te maken en den
directeur tot een zoo efficiënt mogelijk be
heer te prikkelen. Wanneer een vader be
looft, dat hij al de schulden van zijn zoon
voor zijn rekening zal nemen, heeft hij min
der spaarzaamheid te verwachten dan wan
neer die zoon weet, dat hij, wat hij van 't
jaar te veel uitgeeft, een volgend jaar zal
moeten bezuinigen. Er werden in den Raad
nog allerlei andere kwesties o.a. de bij
zondere scholen aan vast gekoppeld en de
heer Van de Vall had natuurlijk gelijk,
toen hij verklaarde, dat het maar een theore
tische kwestie was, omdat ten slotte alle te
korten, 't zij van de gemeente, 't zij van het
bedrijf, toch op de belasting betalende bur
gerij verhaald worden.
Evenwel, een prikkel tot zuinig beheer
mag er natuurlijk wel zijn en het merkwaar
dige was, dat wethouder Klaver het met den
voorsteller van het amendement eens was
en dat wethouder Van Slngerland zich ten
slotte ook uit de gelederen van B. en W.
losmaakte en verklaarde, dat hij als beheer
der der schatkist geen zin had ieder jaar
weer de tekorten van het bedrijf te moeten
dekken. De burgemeester wees hem er op,
dat hij ook baten kan incasseeren, maar van
die denkbeeldige baten schenen zoowel de
Raad als de wethouder heel weinig te ver
wachten. Welke jongen is er nu zuinig op
zyn zakgeld om het later weer aan zijn
vader terug te kunnen geven. Dat is in theo
rie allemaal heel mooi, maar in werkelijk
heid vrij onwaarschijnlijk en nadat beide
systemen nog eens gewikt en gewogen wa
ren, bleek dat van mr. Leesberg iets zwaar
der te zijn, zoodat met 11 tegen 10 stemmen
besloten werd elk jaar opnieuw het percen
tage van den omslag vast te stellen.
Er bleken bij Gemeentewerken drie werk
lieden te veel te zijn, die de heer Van de Vall
c.s. wilde behouden. De Raad gevoelde daar
weinig voor, maar wilde evenmin de
methode van het college toepassen, zoodat
na onderling overleg besloten werd ze nog
niet aan den dijk te zetten, maar ook te hun
nen opzichte het zoogenaamde uitstervings
systeem toe te passen.
Er zjjn gemeenten, die met allerlei goede
voornemens de komst van nieuw leven ver
beiden, er zyn er ook, die met haar plannen
op den dood van diverse ambtenaren zitten
te wachten.
Het wikken en wegen van mr. Leesberg's
amendement herinnert ons er aan, dat wij
ook nog iets over de kaasmarkt moeten
schryvén.
Met groote dankbaarheid heeft de burge
meester openlijk uitgesproken hoezeer hij
zich verheugt over den financiëelen en daad
werkelijken steun van allen, die reeds blijk
hebben gegeven de actie tot behoud van onze
kaasmarkt daadwerkelijk te steunen. Het is
nog te vroeg om hoera te roepen, er komt
nog een tijd de heer Grondsma heeft er
uitdrukkelijk op gewezen dat Alkmaar
uiterst waakzaam zal moeten zijn, want de
vijand is wel op den terugtocht, maar nog
geenszins verslagen. Maar de belangstelling
van het Rijk, van particulieren en hande
laren heeft nu reeds tot gevolg gehad, dat de
wik- en weegloonen van 7 cent per 20 K.G.
tot 4 cent per 20 K.G. verlaagd konden wor
den en het was in het bijzonder gister reeds
op onze markt te bespeuren, dat de fabrikan
ten voor dergelijke doorslaande argumenten
niet doof zullen blijven.
De Raad heeft een kwartier na de opening
een besloten zitting van ongeveer anderhalf
uur gehouden. Voor de toeschouwers op de
publieke tribune, die al dien tijd in de gang
mogen staan, zijn dergelijke verrassingen
buitengewoon onaangenaam. Journalisten en
stenografen, die beter gehuisvest zijn, weten
dien tijd op gezelliger wijze door te komen,
maar zij kunnen, midden op den dag hun
tijd wel beter gebruiken dan voor „harten
jagen" of bridgen. Laat men als men dan
zoo lang in comité moet gaan de open
bare vergadering een uur later uitschrijven
of de geheime zitting voor het laatste van
de agenda bewaren. Zooals het nu gaat
en het is al eenige malen zoo gegaan zal
het op den duur onvermijdelijk tot een min
der aangename verstandhouding tusschen
den Raad en de pers moeten komen.
Men heeft een nieuw object voor werkver
schaffing op het Sportpark gevonden en men
was het er algemeen over eens, dat dit een
prachtige uitvinding was, hoewel sommige
leden het van harte betreurden, dat thans
ook de materialen uit het arbeidsloon voor
de werkverschaffing betaald worden. Maar
het Sportpark is nu eenmaal een min of
meer hulpbehoevende spruit van de ge
meente. Het heeft veel meer uitgaven dan
inkomsten en het zou al lang tot bouwgrond
verkaveld zijn, als wij in dezen zoo spor-
tieven tijd niet de waarde van het spreek
woord „mens sana in corpore sano" kenden.
Een strop van een paar duizend gulden meer
of minder doet er voor het Sportpark niet
zoo heel veel toe, maa.r het mag niet al te
zeer het karakter van een steuntrekkend
bedrijf krijgen. Ten slotte is ook deze ver
deeling van kosten van theoretische betee-
kenis, omdat men zich uiteindelijk toch bij
den gemeenteontvanger om de noodige con
tanten zal moeten vervoegen.
De heer Appel gevoelde niets voor dit
werk en werd door zyn leermeester Hoij-
tink daarom voor een vijand van de arbei
ders uitgemaakt. Hij gevoelde er wel voor,
maar dan tegen het normale loon en niet
tegen de vergoeding welke in werkverschaf
fing wordt gegeven, maar aangezien in dit
laatste geval het Sportpark binnen afzien-
baren tijd geen enkele verbetering onder
gaan zal, is het duidelijk, dat ook de heer
Appel slechts ,de keus tusschen een half ei
en een leege cfop had en een bekend spreek
woord zegt, dat het laatste toch altijd nog
beter is dan het eerste.
Het nieuwe politiebureau, dat op 79.000
geraamd was blijkt 1688.05 meer te kosten
dan men gedacht had. Als men gerekend
heeft voor een koopje klaar te komen staat
men wel eens meer voor dergelijke minder
prettige verrassingen en het onaangenaam
ste was nog, dat deze extra kosten geens
zins door mindere activiteit van de zijde
van onze gemeente waren veroorzaakt.
Particulieren zouden in zoo'n geval voor
stellen om de kosten gezamenlijk te deelen,
de vijf cent te betalen en de 1688 voor
rekening van den aannemer te laten, maar
een gemeente heeft tegenwoordig weinig te
vertellen en een enkele brief van den mi
nister is voldoende om het geheele bedrag
weer op de uitgaven van een gewijzigde
gemeentebegrooting te brengen.
Hoe weinig een gemeente althans een
vrijwel noodlijdende gemeente thans te
vertellen heeft, bleek duidelijk bij het
ministeriëele voorschrift, dat de vergun
ningsrechten nogmaals verhoogd moesten
worden. Er is geen caféhouder meer, die in
staat is zijn eigen consumptie te betalen en
zoowel de gemeente als Ged. Staten hebben
aan de geheimzinnige commissie, welke in
Den Haag onze gemeentebegrooting be
snoeit, uitgelegd, dat er zooals de heer
Keijsper het uitdrukt van deze gemeente
lijke kikkers geen veeren meer zijn, te pluk
ken. Evenwel, de minister schreef, dat er
toch geplukt zou moeten worden en zelfs
de heer Van de Vall waar zijn de gulden
dagen, dat men de subsidie voor de werk
verschaffing weigerde om de hoogere loonen
te kunnen handhaven! zelfs de heer Van
de Vall zegge en schrijve Van de Vall
wilde zich voor deze ministeriëele beslissing
bukken om de Rijksbijdrage voor onze
gemeentelijke tekorten niet in gevaar te
brengen. Slechts een vijftal raadsleden
wenschten niet mee te bukken en wij
brengen hun ootmoedig onze hulde voor
een zoodanig bewijs van karaktervastheid
en zelfstandigheid. Het blijft slechts te be
treuren, dat het in de wereld nog altijd zóó
is, dat de steuntrekker, die niet doet wat
de directeur van Maatschappelijk Hulpbe
toon voorschrijft, groote kans loopt, dat hij
in de eerstvolgende weken op een houtje
zal bijten.
Vermelden wij, dat mej. dr. A. Schoo in
de vacature-Pameijer tot schoolarts be
noemd is met zeven stemmen op haar
hier onbekende concurrente dan moeten
wij tenslotte nog melding maken van het
feit, dat de heer Van de Vall zich in af
keurenden zin heeft uitgelaten over de
kwaliteit van het gemeentelijke „druk
werk".
Toen Napoleon op Sint Helena zat werd
er nog altijd over den „keizer" gesproken en
oudergewoonte heeft men het bij de ge
meentelijke stukken nog altijd over „druk
werk", hoewel het van het begin tot het
einde getypt en gestencild is geworden.
Ook dat is een gevolg van de gemeente
lijke bezuiniging, maar er kan ook zoodanig
bezuinigd worden, dat men de paarden
achter den wagen spant en een anderen
kant uit gaat dan men gedacht had.
Uit een adres van diverse organisaties
bleek, dat het gemis van dit gemeentelijke
werk al oorzaak was, dat eenige typografen
waren ontslagen of zouden worden ontslagen
en aangezien de gemeente deze werkloozen
dan weer moet ondersteunen, zou de bezui
niging wel eens tot verhooging, inplaats van
tot verlaging van uitgaven kunnen leiden.
Over het algemeen vond de Raad de ge
stencilde bijlagen en verslagen niet mooi en
zeker niet te vergelijken met het vroegere
drukwerk, maar mr. Leesberg en ook de
heer Grondsma waren van meening, dat
men er zich best mee zou kunnen behelpen.
„Men kan wel dansen, al is het dan niet
met de bruid", zei mr. Leesberg en het ge
tuigt van zijn zonnige natuur als hij bij
dergelijke droge gemeentestukken dadelijk
aan een dansende bruid kan denken. Het is
zelfs mogelijk, dat men zich beter amuseert
als men niet met de bruid danst en dat hangt
natuurlijk heelemaal van den leeftijd en de
kwaliteit van de bruid af, maar wat het
drukwerk betreft, was er toch nog een
andere kant aan de kwestie, omdat de typo-
grafen-organisaties betoogd hadden, dat de
stencil-inkt op den duur niet houdbaar is en
zal gaan verbleeken.
Als die inkt in verloop van jaren ver
bleekt, is alles wat onze edelachtbaren
gezegd hebben over een kwart eeuw niet
1 APRIL
gaat het nieuwe kwartaal in.
Indien U thans een
neemt, ontvangt U
alle numnfers vóór 1 April
GRATIS.
De vermissing te Apeldoorn.
Geen misdaad in het speL
Omtrent den te Loenen (gem. Apel
doorn) sedert Woensdag j.L vermisten
veehandelaar A. E. vernemen wij thans:
Ook gistermiddag heeft de politie het
dreggen in het Apeldoorn-Dierensche
Kanaal voortgezet onder leiding van
den commissaris van politie te Apel
doorn, mr. W. H. F. van Barrelo. Hierbij
werd gebruik gemaakt van een zeegen.
Omstreeks vijf uur is ter hoogte van
de Loenensche Sprong het lijk van E.
gevonden. Het stoffelijk overschot is
naar de woning van E., niet ver van deze
plaats, vervoerd.
Het bedrag van ongeveer 500, dat
aanvankelijk uit de portefeuille werd
vermist, werd in een der zakken van
den verdronkene gevonden.
Uit een en ander is komen vast te
staan, dat van een misdaad, waaraan in
den aanvang werd gedacht, geen sprake
is. Waarschijnlijk is het .ongeval te wijten
aan het misbruik van sterken drank.
E., die 25' jaar was, en eerst sinds een
jaar was gehuwd, laateen vrouw en
een kind achter.
ON0EI.U5 OP EE^ SLEEPBOOT.
Machinist gewond.
Bij het binnenvaren van de middensluis
te Terneuzen is de te Dordrecht thuisbe-
hoorende sleepboot Jo/Wim met volie kracht
tegen den sluismuur aangevaren. De schok
was zoo hevig, dat de kleppenkast van de
stoommachine dermate ontzet werd, dat de
stoom en het ketel water zich door de ma
chinekamer verspreidden.
De kapitein sprong over boord en kon
eenige oogenblikken daarna door een om
stander uit het water gehaald worden. De
machinist van Gurp, die zich in de machine
kamer bevond, liep brandwonden aan beide
voeten en handen op. Hij slaagde erin het
dek te bereiken, waarna hij zich onder ge
neeskundige behandeling heeft gesteld.
Later is hy aan boord van de Jo/Wim
teruggekeerd. De sleepboot, die voorloopig
te Terneuzen blijft liggen, heeft eenige averij
Gasvergiftiging op groote
schaal.
In de goudmijn Simmer Jack bij Ger-
miston in Zuid-Afrika, zijn door het ont
snappen van mijngas 290 personen lijden
de aan gasvergiftiging, onder wie veertig
blanken en 250 inboorlingen. Een van de
inboorlingen is overleden en men vreest,
dat nog eenigen het leven zullen laten.
Van de blanken verkeert niemand in
levensgevaar.
Tengevolge van het ontsnappen van het
gas is brand uitgebroken.
Veertig dooden.
Een veertigtal inboorlingen zijn om het
leven gekomen tengevolge van de gasver
giftiging. Vijftien personen zijn zoo ernstig
ziek, dat men voor hun leven vreest. Een
dertigtal personen wordt nog vermist.
meer te lezen en wat moet er omgaan in de
hoofden van onze raadsleden by de ge
dachte, dat het nageslacht geen kennis zal
nemen van de wijze en bedachtzame woor
den, welke in deze vierjarige periode werden
gesproken.
Mr. Leesberg kan evengoed dansen, al is
het dan niet met de bruid, maar hoe zal hij
zich voelen als de vrouw, waarmee hij danst
meer en meer gaat verbleeken en hy ten
slotte tot de ontstellende ontdekking komt,
dat hij een soort danse macabre uitvoert en
dat hij niets meer in zijn armen heeft ge
houden.
„Dat „drukwerk" moet weer drukwerk
worden", heeft de heer Van de Vall be
toogd en hij wilde den Raad liefst dadelijk
het besluit laten nemen, maar de burge
meester en wethouder van Slingerland
bleken meer bezorgd over de gemeente-
financiën dan over den verbleekenden inkt
en het slot van de geschiedenis was, dat B.
en W. het voorstel-Van de Vall in prae-advies
nemen en er te zyner tyd dat is de ge
bruikelijke manier om te zeggen, dat het
heel lang zal duren weer mee in den
Raad zullen komen.