DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN ONSTREKEN. Uit den Alkmaarschen Raad. KWARTAAL-ABONNEMENT ALKMAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2. franco door het geheele Rijk 2.50. Losse nummers 5 cents. PRIJS PER GEWONE ADVERTENTIEN: Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9, postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330. Ne. 67 Dit nummer bestaat uit vier bladen. Directeur: C. KRAK. Zaterdag 20 Maart 1937 Hoofdredacteur; Tj. N. ADEMA. 139e Jaargang De toepassing van het uitstervingssysteem maakt den indruk, dat de directeur van de Reiniging „opgeruimd" en die van de Begraaf plaats op zijn eigen kerkhof begraven moet worden eer men tot bezuiniging op de bedrijven kan komen. Als mr. Leesberg alleen met de bruid danste zouden er geen werkiooze typografen zijn. De wik- en weegloonen. In het planten- en dierenrijk is de mensch eigenlijk een merkwaardige verschijning. Hij is niet alleen in biologisch opzicht interes sant, maar ook door zijn gedragingen en een van zijn meest opmerkenswaardige eigen schappen js, dat hij zoo nu en dan onder den indruk- van zijn eigen glorie kan komen. Raadsleden zijn ook menschen en er loopt zoo nu en dan nog wel eens een nuchterling tusschen door wien het blijkbaar volkomen koud-laa|" of hij al dan niet edëlachtbaar is, maar ten slotte zit er in ieder mensch iets van den Streber en wie door zijn medeschep selen uitgekozen is om over anderen te re- geeren, schijnt onwillekeurig een gevoel van superioriteit te krijgen," dat zich weerspie gelt, in zijn woorden en daden. Menschen, die. elkander goed kennen en gezamenlijk babbelend naar het Stadhuis wandelen, worden eensklaps twee geheel verschillende wezens zoodra zij de raadszaal binnentreden. De een neemt op de publieke tribune plaats en de ander is edelachtbaar en stapt over de denkbeeldige streep. Hij zal zijn vrienden en kennissen niet zien of althans doen of hij ze niet ziet en wanneer hij er niet buiten kan geeft de volksvertegenwoordiger een knikje of een handje'waarin hij duidelijk den afstand de monstreert welke hem op dat oogenblik van zijn medeburgers scheidt en welke onover brugbaar is. Er zijn tooneelspelers, die Napoleon of Lo- dewijk XIV uitgebeeld hebben en zóó in hun tol opgingen, dat zij 's avonds in hun eigen huis nog dictatoriale neigingen hadden, maar het opmerkelijke van raadsleden is, dat zij in den regel weer doodgewone menschen zijn zoodra de vergadering afgeloopen is en zij met hun vrienden en kennissen gezamen lijk van de hooge stoep dalen. Wij zullen „het raadslid" als merkwaardig verschijnsel in onze samenleving niet nader onder de loupe nemen, want men verwacht hier natuurlijk niet een beschrijving van onze edelachtbaren, maar alleen maar van hun debatten en besluiten. Een agenda waarbij over deomslagper centages bij Gemeentewerken en over de concentratie van bedrijven wordt gesproken, heeft weinig aanlokkelijks voor een alge meen overzicht, maar wij zullen trachten de voornaamste besprekingen en beslissingen zoo eenvoudig mogelijk weer te geven. Er is, zoolang wij nu deze raadszittingen medemaken en dat is al heel wat jaren, want wij hebben, met uitzondering van den heer Govers, alle edelachtbaren hun joyeuse entrée zien maken altijd over de wen- schelijkheid van concentratie van bedrijven gesproken. Men vond, dat Alkmaar op te grooten voet leefde, dat er te veel diensten en bedrijven en ook te veel directeuren waren en dat het nuttig en noodig zou zijn daarop zoo doeltref fend mogelijk te bezuinigen. Er zijn, met het oog daarop, in verloop van tijd, diverse commissies van onderzoek benoemd, waarvan de leden bezoeken brach ten op verschillende gemeentelijke bedrij ven, de directeuren, het personeel en de boeken bekeken en weer naar huis gingen met de gedhehte, dat er hier van bezuiniging geen sprake zou kunnen wezen. Zoo hebben we indertijd de commissie- Vogelaar gehad, die vol moed aan het werk ging en later zoo weinig van haar resultaten deed blijken, dat ze in den Raad langzamer hand de begrafeniscommissie genoemd werd. Daarna is er een commissie-Govers be noemd, maar het is misschien beter daarover maar te zwijgen. Eenig resultaat heeft men er nooit van gezien. Op een goeden dag ble ken de stukken onvindbaar en ze zijn nooit terug gevonden en de voorzitter nam zijn ontslag, waarna de commissie zon der voorzitter en zonder stukken een roem- loozen dood is gestorven. De heer Govers heeft liever niet dat daarop de aandacht ge vestigd wordt, dus zullen we er maar niet verder over spreken. In allen gevalle was ook deze commissie een mislukking, wat na tuurlijk niet weg nam, dat de Raad bij elke moeilijk sluitende begrooting om bezuiniging en om concentratie van bedrijven bleef roe pen en van B. en W. verlangde, dat deze nu eens tot stand zouden brengen wat de Raad zelf niet voor elkaar had kunnen krijgen. Het verwijt, dat er op dit gebied nog altijd niets gebeurd was, schijnt B. en W. langza merhand te machtig te zijn geworden. Als de Raad dan concentratie van bedrijven wil de, dan moest het ook maar doeltreffend ge beuren en zoo is er aan het eind van het vo rige jaar een voorstel van het college ver schenen waarin alle gemeentelijke diensten, welke maar eenigszins waren samen te kop pelen bij elkaar gevoegd werden met de be paling, dat zij ten slotte allemaal onder di rectie van Gemeentewerken zouden komen, natuurlijk zat men dan met overtollig perso neel, er waren ook enkele bedrijfsdirecteu ren te veel en gezien de krachtige wijze waarop B. en W. hier schoon schip wilden maken mag het nog verwonderlijk ge noemd worden, dat zij den Raad niet voor stelden een soort Bartholomeusnacht te ar- rangeeren waarin alle overbodige ambtena ren op de meest doeltreffende manier uit den weg geruimd konden worden. Men kon ze nu op wachtgeld stellen, maar dat zou in de eerstvolgende jaren geen bezuiniging ge ven, men kon ze laten uitsterven, maar men zou dan de kans loopen nog jaren lijdzaam het verloop van zaken te moeten afwach ten. Men zou en wij kunnen ons voorstel len, dat dit erg opwekkend werkt op de arbeidsprestaties van de andere heeren alleen de directeur van het Bouw- en Wo ningtoezicht kunnen behouden, al zou hij dan natuurlijk ook in de schaduw van den directeur van gemeentewerken moeten le ven.. Had laatstgenoemde nog verstand van gas- en electriciteit en van het slachten van koeien en varkens en misschien heeft hij dat ook wel of krijgt hij dat nog wel dan zou hij als een gemeentelijke Napoleon over alle bedrijven heerschen, welke B. en W. dan in één groot gebouw wilden onderbrtn- Men ziet het, als B. en W. iets aanpakken, dan doen zij het goed en dan kan er inder daad van een radicale bezuiniging worden gesproken. Maar de Raad stond er een beetje scep tisch tegenover. Dat werd er niet beter op toen men, door uitlatingen van den burgemeester en wet houder van Slingerland, begon te begrijpen, of althans meende te begrijpen, dat het kat- en muis-spelletje nu omgekeerd was en dat niet de Raad zich ergerde over een college, dat niet met bezuinigingsvoorstellen voor den dag kwam, maar dat B. en W. zich ver maakten met een Raad, die nu eindelijk kreeg wat hij zoo lang gevraagd had en niet wist wat hij er mee moest beginnen. „Ik heb er schik in te zien hoe de raads leden nu hun figuur zullen redden", zei de wethouder en dat was natuurlijk olie op het vuur, zoodat verscheidene raadsleden van een onmogelijk voorstel spraken. Als eerst alle directeuren op één na moesten uitster ven kan er wel zooveel tijd verloopen, dat men heelemaal geen behoefte aan reorgani satie meer heeft. Wie zou dat nu al kunnen bekijken en wat had men ten slotte aan een voorstel, dat de geheele kwestie naar een ver verwijderd tijdstip zou verschuiven. Bo vendien en daarmede redde de Raad 'in derdaad zijn figuur hoe kwamen B. en W. er bij om te bepalen, wie er later directeur van de gecombineerde diensten zou moeten worden. Dat wilde de Raad dan zelf wel eens uitmaken en 't slot van de geschiedenis was, dat men zich op voorstel van den heer Vogelaar unaniem vereenigde met de uitspraak, dat men er naar streven zou di verse diensten onder éénhoofdige leiding te brengen en dat B. en W. zullen uitzien naar een gebouw, dat groot genoeg is om al deze diensten te bevatten. Van koopen of bouwen van een dergelijk paleis wilde de Raad niets weten en het gevolg van alle be sprekingen is natuurlijk dit, dat alles zoo blijft als het nu is en dat er in de eerstvol gende jaren niet meer over concentratie van bedrijven wordt gesproken. Dan was er nog de kwestie van de reor ganisatie van Gemeentewerken, de vraag of de Raad voor dat bedrijf vaste omslagper centages zou vaststellen, waarbij winst of verlies in of uit de gemeentekas zouden komen, dan wel of men het stelsel-Leesberg zou volgen, waarbij B. en W. ieder jaar de percentages opnieuw zouden vaststellen en alle winsten of verliezen in het bedrijf zelf zouden blijven. Wie hierin bijzonder belang stelt, willen we naar de diverse besprekin gen uit ons raadsverslag verwijzen. Mr. Leesberg c.s. beoogden het bedrijf van G.W. meer zelfstandig te maken en den directeur tot een zoo efficiënt mogelijk be heer te prikkelen. Wanneer een vader be looft, dat hij al de schulden van zijn zoon voor zijn rekening zal nemen, heeft hij min der spaarzaamheid te verwachten dan wan neer die zoon weet, dat hij, wat hij van 't jaar te veel uitgeeft, een volgend jaar zal moeten bezuinigen. Er werden in den Raad nog allerlei andere kwesties o.a. de bij zondere scholen aan vast gekoppeld en de heer Van de Vall had natuurlijk gelijk, toen hij verklaarde, dat het maar een theore tische kwestie was, omdat ten slotte alle te korten, 't zij van de gemeente, 't zij van het bedrijf, toch op de belasting betalende bur gerij verhaald worden. Evenwel, een prikkel tot zuinig beheer mag er natuurlijk wel zijn en het merkwaar dige was, dat wethouder Klaver het met den voorsteller van het amendement eens was en dat wethouder Van Slngerland zich ten slotte ook uit de gelederen van B. en W. losmaakte en verklaarde, dat hij als beheer der der schatkist geen zin had ieder jaar weer de tekorten van het bedrijf te moeten dekken. De burgemeester wees hem er op, dat hij ook baten kan incasseeren, maar van die denkbeeldige baten schenen zoowel de Raad als de wethouder heel weinig te ver wachten. Welke jongen is er nu zuinig op zyn zakgeld om het later weer aan zijn vader terug te kunnen geven. Dat is in theo rie allemaal heel mooi, maar in werkelijk heid vrij onwaarschijnlijk en nadat beide systemen nog eens gewikt en gewogen wa ren, bleek dat van mr. Leesberg iets zwaar der te zijn, zoodat met 11 tegen 10 stemmen besloten werd elk jaar opnieuw het percen tage van den omslag vast te stellen. Er bleken bij Gemeentewerken drie werk lieden te veel te zijn, die de heer Van de Vall c.s. wilde behouden. De Raad gevoelde daar weinig voor, maar wilde evenmin de methode van het college toepassen, zoodat na onderling overleg besloten werd ze nog niet aan den dijk te zetten, maar ook te hun nen opzichte het zoogenaamde uitstervings systeem toe te passen. Er zjjn gemeenten, die met allerlei goede voornemens de komst van nieuw leven ver beiden, er zyn er ook, die met haar plannen op den dood van diverse ambtenaren zitten te wachten. Het wikken en wegen van mr. Leesberg's amendement herinnert ons er aan, dat wij ook nog iets over de kaasmarkt moeten schryvén. Met groote dankbaarheid heeft de burge meester openlijk uitgesproken hoezeer hij zich verheugt over den financiëelen en daad werkelijken steun van allen, die reeds blijk hebben gegeven de actie tot behoud van onze kaasmarkt daadwerkelijk te steunen. Het is nog te vroeg om hoera te roepen, er komt nog een tijd de heer Grondsma heeft er uitdrukkelijk op gewezen dat Alkmaar uiterst waakzaam zal moeten zijn, want de vijand is wel op den terugtocht, maar nog geenszins verslagen. Maar de belangstelling van het Rijk, van particulieren en hande laren heeft nu reeds tot gevolg gehad, dat de wik- en weegloonen van 7 cent per 20 K.G. tot 4 cent per 20 K.G. verlaagd konden wor den en het was in het bijzonder gister reeds op onze markt te bespeuren, dat de fabrikan ten voor dergelijke doorslaande argumenten niet doof zullen blijven. De Raad heeft een kwartier na de opening een besloten zitting van ongeveer anderhalf uur gehouden. Voor de toeschouwers op de publieke tribune, die al dien tijd in de gang mogen staan, zijn dergelijke verrassingen buitengewoon onaangenaam. Journalisten en stenografen, die beter gehuisvest zijn, weten dien tijd op gezelliger wijze door te komen, maar zij kunnen, midden op den dag hun tijd wel beter gebruiken dan voor „harten jagen" of bridgen. Laat men als men dan zoo lang in comité moet gaan de open bare vergadering een uur later uitschrijven of de geheime zitting voor het laatste van de agenda bewaren. Zooals het nu gaat en het is al eenige malen zoo gegaan zal het op den duur onvermijdelijk tot een min der aangename verstandhouding tusschen den Raad en de pers moeten komen. Men heeft een nieuw object voor werkver schaffing op het Sportpark gevonden en men was het er algemeen over eens, dat dit een prachtige uitvinding was, hoewel sommige leden het van harte betreurden, dat thans ook de materialen uit het arbeidsloon voor de werkverschaffing betaald worden. Maar het Sportpark is nu eenmaal een min of meer hulpbehoevende spruit van de ge meente. Het heeft veel meer uitgaven dan inkomsten en het zou al lang tot bouwgrond verkaveld zijn, als wij in dezen zoo spor- tieven tijd niet de waarde van het spreek woord „mens sana in corpore sano" kenden. Een strop van een paar duizend gulden meer of minder doet er voor het Sportpark niet zoo heel veel toe, maa.r het mag niet al te zeer het karakter van een steuntrekkend bedrijf krijgen. Ten slotte is ook deze ver deeling van kosten van theoretische betee- kenis, omdat men zich uiteindelijk toch bij den gemeenteontvanger om de noodige con tanten zal moeten vervoegen. De heer Appel gevoelde niets voor dit werk en werd door zyn leermeester Hoij- tink daarom voor een vijand van de arbei ders uitgemaakt. Hij gevoelde er wel voor, maar dan tegen het normale loon en niet tegen de vergoeding welke in werkverschaf fing wordt gegeven, maar aangezien in dit laatste geval het Sportpark binnen afzien- baren tijd geen enkele verbetering onder gaan zal, is het duidelijk, dat ook de heer Appel slechts ,de keus tusschen een half ei en een leege cfop had en een bekend spreek woord zegt, dat het laatste toch altijd nog beter is dan het eerste. Het nieuwe politiebureau, dat op 79.000 geraamd was blijkt 1688.05 meer te kosten dan men gedacht had. Als men gerekend heeft voor een koopje klaar te komen staat men wel eens meer voor dergelijke minder prettige verrassingen en het onaangenaam ste was nog, dat deze extra kosten geens zins door mindere activiteit van de zijde van onze gemeente waren veroorzaakt. Particulieren zouden in zoo'n geval voor stellen om de kosten gezamenlijk te deelen, de vijf cent te betalen en de 1688 voor rekening van den aannemer te laten, maar een gemeente heeft tegenwoordig weinig te vertellen en een enkele brief van den mi nister is voldoende om het geheele bedrag weer op de uitgaven van een gewijzigde gemeentebegrooting te brengen. Hoe weinig een gemeente althans een vrijwel noodlijdende gemeente thans te vertellen heeft, bleek duidelijk bij het ministeriëele voorschrift, dat de vergun ningsrechten nogmaals verhoogd moesten worden. Er is geen caféhouder meer, die in staat is zijn eigen consumptie te betalen en zoowel de gemeente als Ged. Staten hebben aan de geheimzinnige commissie, welke in Den Haag onze gemeentebegrooting be snoeit, uitgelegd, dat er zooals de heer Keijsper het uitdrukt van deze gemeente lijke kikkers geen veeren meer zijn, te pluk ken. Evenwel, de minister schreef, dat er toch geplukt zou moeten worden en zelfs de heer Van de Vall waar zijn de gulden dagen, dat men de subsidie voor de werk verschaffing weigerde om de hoogere loonen te kunnen handhaven! zelfs de heer Van de Vall zegge en schrijve Van de Vall wilde zich voor deze ministeriëele beslissing bukken om de Rijksbijdrage voor onze gemeentelijke tekorten niet in gevaar te brengen. Slechts een vijftal raadsleden wenschten niet mee te bukken en wij brengen hun ootmoedig onze hulde voor een zoodanig bewijs van karaktervastheid en zelfstandigheid. Het blijft slechts te be treuren, dat het in de wereld nog altijd zóó is, dat de steuntrekker, die niet doet wat de directeur van Maatschappelijk Hulpbe toon voorschrijft, groote kans loopt, dat hij in de eerstvolgende weken op een houtje zal bijten. Vermelden wij, dat mej. dr. A. Schoo in de vacature-Pameijer tot schoolarts be noemd is met zeven stemmen op haar hier onbekende concurrente dan moeten wij tenslotte nog melding maken van het feit, dat de heer Van de Vall zich in af keurenden zin heeft uitgelaten over de kwaliteit van het gemeentelijke „druk werk". Toen Napoleon op Sint Helena zat werd er nog altijd over den „keizer" gesproken en oudergewoonte heeft men het bij de ge meentelijke stukken nog altijd over „druk werk", hoewel het van het begin tot het einde getypt en gestencild is geworden. Ook dat is een gevolg van de gemeente lijke bezuiniging, maar er kan ook zoodanig bezuinigd worden, dat men de paarden achter den wagen spant en een anderen kant uit gaat dan men gedacht had. Uit een adres van diverse organisaties bleek, dat het gemis van dit gemeentelijke werk al oorzaak was, dat eenige typografen waren ontslagen of zouden worden ontslagen en aangezien de gemeente deze werkloozen dan weer moet ondersteunen, zou de bezui niging wel eens tot verhooging, inplaats van tot verlaging van uitgaven kunnen leiden. Over het algemeen vond de Raad de ge stencilde bijlagen en verslagen niet mooi en zeker niet te vergelijken met het vroegere drukwerk, maar mr. Leesberg en ook de heer Grondsma waren van meening, dat men er zich best mee zou kunnen behelpen. „Men kan wel dansen, al is het dan niet met de bruid", zei mr. Leesberg en het ge tuigt van zijn zonnige natuur als hij bij dergelijke droge gemeentestukken dadelijk aan een dansende bruid kan denken. Het is zelfs mogelijk, dat men zich beter amuseert als men niet met de bruid danst en dat hangt natuurlijk heelemaal van den leeftijd en de kwaliteit van de bruid af, maar wat het drukwerk betreft, was er toch nog een andere kant aan de kwestie, omdat de typo- grafen-organisaties betoogd hadden, dat de stencil-inkt op den duur niet houdbaar is en zal gaan verbleeken. Als die inkt in verloop van jaren ver bleekt, is alles wat onze edelachtbaren gezegd hebben over een kwart eeuw niet 1 APRIL gaat het nieuwe kwartaal in. Indien U thans een neemt, ontvangt U alle numnfers vóór 1 April GRATIS. De vermissing te Apeldoorn. Geen misdaad in het speL Omtrent den te Loenen (gem. Apel doorn) sedert Woensdag j.L vermisten veehandelaar A. E. vernemen wij thans: Ook gistermiddag heeft de politie het dreggen in het Apeldoorn-Dierensche Kanaal voortgezet onder leiding van den commissaris van politie te Apel doorn, mr. W. H. F. van Barrelo. Hierbij werd gebruik gemaakt van een zeegen. Omstreeks vijf uur is ter hoogte van de Loenensche Sprong het lijk van E. gevonden. Het stoffelijk overschot is naar de woning van E., niet ver van deze plaats, vervoerd. Het bedrag van ongeveer 500, dat aanvankelijk uit de portefeuille werd vermist, werd in een der zakken van den verdronkene gevonden. Uit een en ander is komen vast te staan, dat van een misdaad, waaraan in den aanvang werd gedacht, geen sprake is. Waarschijnlijk is het .ongeval te wijten aan het misbruik van sterken drank. E., die 25' jaar was, en eerst sinds een jaar was gehuwd, laateen vrouw en een kind achter. ON0EI.U5 OP EE^ SLEEPBOOT. Machinist gewond. Bij het binnenvaren van de middensluis te Terneuzen is de te Dordrecht thuisbe- hoorende sleepboot Jo/Wim met volie kracht tegen den sluismuur aangevaren. De schok was zoo hevig, dat de kleppenkast van de stoommachine dermate ontzet werd, dat de stoom en het ketel water zich door de ma chinekamer verspreidden. De kapitein sprong over boord en kon eenige oogenblikken daarna door een om stander uit het water gehaald worden. De machinist van Gurp, die zich in de machine kamer bevond, liep brandwonden aan beide voeten en handen op. Hij slaagde erin het dek te bereiken, waarna hij zich onder ge neeskundige behandeling heeft gesteld. Later is hy aan boord van de Jo/Wim teruggekeerd. De sleepboot, die voorloopig te Terneuzen blijft liggen, heeft eenige averij Gasvergiftiging op groote schaal. In de goudmijn Simmer Jack bij Ger- miston in Zuid-Afrika, zijn door het ont snappen van mijngas 290 personen lijden de aan gasvergiftiging, onder wie veertig blanken en 250 inboorlingen. Een van de inboorlingen is overleden en men vreest, dat nog eenigen het leven zullen laten. Van de blanken verkeert niemand in levensgevaar. Tengevolge van het ontsnappen van het gas is brand uitgebroken. Veertig dooden. Een veertigtal inboorlingen zijn om het leven gekomen tengevolge van de gasver giftiging. Vijftien personen zijn zoo ernstig ziek, dat men voor hun leven vreest. Een dertigtal personen wordt nog vermist. meer te lezen en wat moet er omgaan in de hoofden van onze raadsleden by de ge dachte, dat het nageslacht geen kennis zal nemen van de wijze en bedachtzame woor den, welke in deze vierjarige periode werden gesproken. Mr. Leesberg kan evengoed dansen, al is het dan niet met de bruid, maar hoe zal hij zich voelen als de vrouw, waarmee hij danst meer en meer gaat verbleeken en hy ten slotte tot de ontstellende ontdekking komt, dat hij een soort danse macabre uitvoert en dat hij niets meer in zijn armen heeft ge houden. „Dat „drukwerk" moet weer drukwerk worden", heeft de heer Van de Vall be toogd en hij wilde den Raad liefst dadelijk het besluit laten nemen, maar de burge meester en wethouder van Slingerland bleken meer bezorgd over de gemeente- financiën dan over den verbleekenden inkt en het slot van de geschiedenis was, dat B. en W. het voorstel-Van de Vall in prae-advies nemen en er te zyner tyd dat is de ge bruikelijke manier om te zeggen, dat het heel lang zal duren weer mee in den Raad zullen komen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1937 | | pagina 1