flKING
r
Is eenheid in Europa mogelijk?
PEPERMUNT
JladiopcogtamHM
ALKMAARSCHE COURANT van DONDERDAG 1 APRIL 1937
Buitenland
Te veel kwalen en te weinig dokters.
Het Berliner Tageblatt heeft een aantal
staatslieden, economisten en geleerden bo
venstaande vraag voorgelegd. Het blad
schijnt nog eenige andere vragen te hebben
gesteld en slechts betrekkelijk weinig ant
woorden te hebben ontvangen, maar kan
toch van eenige bekende persoonlijkheden
de. meening publiceeren.
De bekende Poolsche politicus prins Ja-
nusz Radziwill acht de problemen van
grondstoffenverdeeling en bevolkingsdruk
de beslissende aanleiding om tot een Euro-
peesch gemeenschapsgevoel te komen. Prins
Radziwill herinnert aan een ruim dertig jaar.
geleden verschenen plaat naar aanleiding
van het- bekende woord van den toenmali-
gen keizer Wilhelm II: „Volkeren van Euro
pa, behoedt uw heiligste goederen!" gemeend
als verwijzing naar het „gele gevaar". Prins
Radziwill is van meening, dat de bron van
gevaren niet juist was ingezien en de plaat
nu niet bepaald artistiek was, maar het
'denkbeeld was juist. Het algemeen onder
ling wantrouwen tusschen de volken van
Europa zal slechts zeer geleidelijk verdwij
nen, meent de schrijver, maar dit zal nog
het best gaan, indien de meest voor de hand
liggende problemen worden opgelost. Als
zoodanig noemt hij de kwestie der grond
stoffen en der emigratie.
Enkele staten hebben aan den eenen kant
te lijden onder overbevolking en aan den
anderen kant tevens onder het gebrek aan
grondstoffen om het bedrijfsleven in het
dichtbevolkte land op normale wijze op te
bouwen. Dit beteekent niet slechts een ge
vaar voor de onmiddellijk betrokken staten,
doch is een reden voor het algemeene wan
trouwen. Prins Radziwill vindt het verblij
dend, dat de moeilijkheden niet onoplosbaar
Zijn en dat reeds concrete voorstellen inter
nationaal worden onderzocht. De oplossing
zal er van afhangen, of men zich in Europa
eindelijk duidelijk voor oogen stelt, dat een
radicale oplossing een eerste stap is op den
.weg om het algemeene wantrouwen te over
winnen en de beschaving van het Avond
land te redden van het haar bedreigende
gevaar.
De gouverneur van de Banque de France,
M. E. Labeyrie, wenscht niet te antwoorden
op de vraag, welke concrete mogelijkheden
yoor een economische samenwerking der
Europeesche staten bestaan. Hij noemt dit
een taak van de politici. Op de vraag of hij
bepaalde doeleinden ziet, waarnaar de Euro
peesche naties kunnen streven, antwoordde
hij, dat alle Europeesche volken den vrede
wenschen en dat zij elkander economisch
moeten ondersteunen, om tenslottetot we
derzij dsche waardeering en genegenheid te
kunnen komen.
De vroegere chef der afdeeling voor han-
Labeyrie
delsverdragen in het Fransche ministerie
van handel, dr. Paul Serruys, acht het libe
ralisme in den internationalen handel over
leefd en wijst op de pogingen aan den eenen
kant om tot autarkie te komen, terwijl men
aan den anderen kant een compromis tracht
te vinden tusschen het overleefde liberalis
me en de nieuwe verschijnselen van finan-
cieelen, economischen en socialen aard, die
den ondergang daarvan bespoedigen. Het be
langrijkste beletsel om uit de depressie te
komen, acht hij de ongelijkheid der econo
mische organisatievormen in de verschillen
de landen. Een oplossing door bilaterale
handelsverdragen acht hij onmogelijk. In
dien een wereldconferentie waartoe in
Amerika steeds grooter neiging komt niet
mogelijk is, zou hij een gedachten wisseling
wenschen tusschen de grootste productiena
ties van Europa, om tenminste tot een voor
bereiding te komen. Deze gedachtenwisse-
ling mag zich echter niet alleen tot econo
misch en financieel gebied beperken; ook
een politieke ontspanning zou noodig zijn.
De hoogleeraar in de geschiedenis aan de
Britsche universiteit Birmingham, sir Ray-
mond Peazly, beschouwt als eerste vereisch-
te een internationale beperking der bewape
ningen. De volken zijn wars van den wed
loop in bewapeningen, schrijft hij en hij acht
het oogenblik niet ongunstig voor een bij
eenkomst van de werkelijke leiders der
west- en middel-Europeesche mogendheden,
om met eerlijken vasten wil den grondslag
te leggen voor een beperking der bewape
ningen en een afleiding van de strooming
ten oorlog. Dan, meent hij, zullen wij het
ochtendgloren van een minder stormachti-
gen dag kunnen aanschouwen.
Schotsche
spookgeschiedenis.
De geschiedenis heeft eigenlijk slechts op
Schotland betrekking. Zij is zeer sensatio
neel en niet zonder een zekeren politieken
achtergrond. Velen zien er n.L een poging
van de Schotten in, om stemming te maken
tegen de Engelsche broeders. Indien men
weet, dat de Schotsche onafhankelijkheids
beweging, geheel in het verborgene welis
waar, bloeit en in den laatsten tijd aanzien
lijk aan kracht heeft gewonnen het voor
beeld van Ierland staat hun voor oogen
zal men zien, dat het meer dan onwaar
schijnlijke verhaal, dat op het oogenblik in
Edinburg en de andere steden van het Hoog
land de ronde doet, misschien toch zijn die
peren zin heeft.
De verdwenen generaal.
Het is thans 34 jaar geleden, a.1. op 20
Maart 1903, dat een jong Engelsch generaal,
sir Hector Macdonald, te Parijs in zijn hotel
zelfmoord pleegde. Hij was een Schot van
geboorte en bijna een nationale held. Meer
dan 10 jaren lang had hij bij de koloniale
troepen in Afrika gediend en talrijke oor
logen gewonnen. Zeker was hij indertijd een
van de populairste mannen van Engeland.
In het jaar 1903 kwam hij met een paar
dagen verlof naar Parijs, waar hij met bij
zondere eer door de Engelsche kolonie ont
vangen werd. Op den vijfden dag van zijn
verblijf in Parijs zat hij in de hall van zijn
hotel en las couranten. Plotseling verbleekte
hij, kneep een blad tot een prop samen en
liep naar zijn kamer. Eenige uren later
meldde een kamermeisje, dat de hooge gast
dood in zijn kamer lag.
Officieel werd verklaard, dat de generaal
ïn een oogenblik van verstandsverbijstering
de hand aan zichzelf had geslagen. Inder
daad stak er echter iets geheel anders ach
ter. De courant, die den generaal zoo had
doen schrikken, was de Parijsche editie van
de Amerikaansche „New-York Herald". In
het desbetreffende nummer bevond zich een
bericht, dat sir Hector Macdonald, de kolo
niale held, in een gevaarlijke affaire ver
wikkeld zou zijn, die op Ceylon speelde. De
zaak kon nog onaangename gevolgen hebben
en mogelijk zou de generaal voor den krijgs
raad moeten verschijnen. Sir Macdonald
had intusschen getracht, in een particuliere
audiëntie bij koning Eduard VII de zaak in
het reine te brengen.
Na den dood van Sir Hector Macdonald
in Parijs weigerden de Engelsche autoritei
ten ook maar iets over de z.g. affaire van
Ceylon bekend te maken. Zonderling genoeg
echter trachtte het War Office gedaan te
krijgen, dat generaal Macdonald in Frank
rijk zou worden bijgezet. Daartegen verzet
ten zich de Schotten, die het lijk van hun
nationalen held in Schotsche aarde wilden
begraven.
Dit gebeurde ook, echter op interventie
van de regeering in alle stilte, 's morgens
vroeg om 5 uur op het kleine kerkhof van
Edinburg. Geen getuige was bij de begrafenis
aanwezig en op het protest van den Schot-
schen adel, dat de Engelsche regeering al
deze geheimzinnigheid uit bepaalde over
wegingen geënsceneerd had, antwoordde
Londen niet.
Deze mysterieuse geschiedenis was het
onmiddellijke gevolg van een groot aantal
legenden. Indertijd brak de Russisch—
Japansche oorlog uit en in Schotland dook
dadelijk het gerucht op, dat Sir Macdonald
nog leefde en aan de zijde der Russen mee
streed. Gedurende den wereldoorlog mom
pelde men in Edinburg, dat sir Macdonald
zich in Petersbrug bevond en met Kitchener
zou samenwerken.
De nieuwste legende.
Op het oogenblik echter is een geheel
nieuwe versie in Schotland ontstaan, die al
de vorige in ongeloofwaardigheid overtreft.
Zooals bekend, leeft in Duitschland de be
roemde maarschalk Von Mackensen, meer
dan 80 jaar oud, Duitsch veldheer uit den
wereldoorlog.
Nu zijn er vele Schotten, die op het oogen
blik met groote zekerheid beweren, dat deze
generaal Von Mackensen niemand anders
zou zijn dan de verdwenen sir Hector Mac
donald.
En de bewijzen voor deze identiteit? Men
beweert in Edinburg zeker te weten, dat
generaal Von Mackensen schitterend En
gelsch spreekt met een typisch Schotsch
accent. Men toont jeugd-fotografieën van
generaal Macdonald, waaruit zou moeten
blijken, dat er tusschen hem en den ouden
Von Mackensen een zekere gelijkenis be
staat. Derdens wijst men er op, dat generaal
Von Mackensen in den wereldoorlog steeds
geweigerd heeft, een commando aan het
westelijk front op zich te nemen, naar de
Schotten beweren, omdat hij niet tegen de
Engelschen wilde strijden
Dit zijn de geruchten, die men elkaar op
het oogenblik in Schotland in het oor fluis
tert. Natuurlijk nimmer zonder eenige bit
tere opmerkingen tegenover Engeland, dat
dezen volksheld gedwongen zou hebben, te
ver. wijnen en onder een vreemden naam
in een vreemd land te leven. Het is typisch,
dat een dergelijk gerucht kon ontstaan en
in breede kringen van Schotland geloof
vindt.
In het kleine Schotsche plaatsje Dingwall,
de geboorteplaats van' den geheimzinnigen
generaal Macdonald, staat een klein monu
ment van hem. Wanneer een vreemdeling
thans dit monument bekijkt, wordt hij
oogenblikkelijk aangeklampt door een der
inwoners van het plaatsje, die hem influis
tert: „Sir Hector, weet U, is in het geheel
niet dood! Hebt U wel eens iets van generaal
von Mackensen in Duitschland gehoord?"
Schotland is het land van de „geesten",
er bestaat geen kasteel, waar het niet
„spookt". Maar de affaire Macdonald-
Mackensen is toch wel iets meer dan slechts
een fantastische geschiedenis. De Schotsche
oppositie maakt hier heel handig gebruik
Aon hef edele na
tuurproduct ontleent
King de weergaloos
verkwikkende eigen
schappen. De heer
lijke smaak en geur
zijn het bewijs van
de originele samen-'
stelling. De natuur is
niet te verbeteren.
Een natuurlijke verkwikking
TONNEMA ati P AM .'-VAN KING PEPERMUNTji SNEK
van een legende, om de antipathie tegen
Londen te versterken. Want was Londen er
niet geweest, niet waar, dan zou Macdonald
op het oogenblik niet Von Mackensen, maar
misschien reeds lang de grootste held zijn,
die Groot-Britannië ooit heeft gekend, om
van Schotland nog maar te zwijgen. Rare
wegen bewandelt de nationale trots soms.
BEROUWHEBBENDE ZONDAARS.
Onlangs hebben zich te Moskou in enkele
dagen tijds 151 voortvluchtige misdadigers
aangemeld, die hun leven wilden beteren.
Het is er mee begonnen, dat een paar
weken geleden Sjejnin, de rechter van in
structie voor bijzonder belangrijke zaken
bij de procuratuur in de Izwestija een arti
kel publiceerde, waarin hij twee van derge
lijke gevallen beschreef. Hij citeerde een
brief van den recidivist Iwan Frolof, die
hem daarin meedeelde, dat hij „het schuine
levens vlak" verlaten wilde en „eerlijk wer
ken en ten nutte van de maatschappij leven"
wilde. Een adres gaf hij echter niet op: hij
gaf er de voorkeur aan, dat hij in de Izwes
tija antwoord kreeg. Sjejnin deelde hem nu
langs dezen mede, dat hij dan maar eens op
de procuratuur moest aanloopen, waar men
hem te woord zou staan en hem helpen.
Den volgenden morgen zaten er in de
wachtkamer van Wysjinski in een ommezien
van tijd wel elf dieven, jonge menschen
hoofdzakelijk, die druk aan het bepraten
waren, welk perspectief het artikel van
Sjejnin ook voor hen bood. In diens kamer
geroepen, beleed de een na den ander zijn
misdrijven en gaf den wensch te kennen een
beter leven te beginnen.
Een jonge dievegge, die de Zigeunerin ge
noemd werd, vertelde, dat haar man, even
eens een dief, in de buurt van Moskou het
resultaat van haar stap afwachtte. „Als het
geen misleiding is, had hij gezegd, moet je
me telegrafeeren: dan kom ik ook".
De zakkenroller „Bromvlieg" gaf er de
voorkeur aan zich schriftelijk te melden, in
een brief, waarboven hij „Dagen uit een
misdadig leven" geschreven had.- Aan het
slot van zijn brief verzocht hij zijn werke-
lijken naam niet bekend te maken: „want
ik heb een meisje, die niet mag weten, wat
ik geweest ben: dat moet zij pas hooren, als
alles tot het verleden behoort".
De 38-jarige Kostja „de Graaf", een flin
ke goed gekleede man met een glad gescho
ren gelaat en uitstekende manieren „specia
list in het berooven van passagiers in den
slaapwagen van den sneltrein Moskou
Mantsjoerija", besloot zijn verklaring met
de volgende woorden: „Ik heb een beroep.
Ik ben een uitstekend topograaf. Laat mij
asjeblieft aan een expeditie deelnemen, liefst
aan een, die in een ver afgelegen streek
werkt. Ik zal daar dan een paar jaar blij
ven, mijn wil stalen en als ik van mijn
kracht overtuigd ben, keer ik naar Moskou
terug".
Alle delinquenten werden door Wysjinski,
den procureur zelf, ontvangen, wien zij om
werk in verschillende steden en beroepen
vroegen, hetgeen deze hun toezegde.
's Avonds werd er op de redactie van de
Izwestija een vergadering gehouden, waar
op allen, die zich in den loop van den dag
bij Wysjinski gemeld hadden, tegenwoor
dig waren, met nog vele anderen, van wie
één verklaarde, dat hij als afgevaardigde
van een heele groep zakkenrollers kwam.
Wysjinski, die de vergadering leidde, ver
klaarde, dat niemand, die zich* zelf gemeld
had, vervolgd zou worden. Zij zouden gehol
pen worden om werk te vinden en de kans
krijgen om een werkelijk nieuw leven te
beginnen. Hij betwijfelde niet, dat er moei
lijkheden en afdwalingen zouden zijn, maar
hoopte, dat zij hun beloften zouden houden.
Tijdens de vergadering stelden twee reci
divisten-inbrekers een oproep aan alle be
roeps-dieven op, die vervolgens door de ver
gadering werd goedgekeurd. „Begrijpt toch
eindelijk, heette het in dezen oproep, dat de
Sovjet-unie in den wensch om ons uit de
modder te trekken ons haar proletarische
hand toesteekt. Werpt uw twijfel en wan
trouwen van u. Volgt ons voorbeeld!"
FRANSCH KLOOSTER DOOR BRAND
VERNIELD.
Het Franciscaner klooster Mariënthal nabij
Mayence in Frankrijk, dat sinds 600 jaar
een pelgrimsoord vormt, is bijna geheel
door brand vernield. Het grootste gedeelte
van de rijke bibliotheek, die vele kostbare
manuscripten bezat, is vernield. Er zijn
geen slachtoffers gevallen.
eoseo
Vrijdag 2 April.
HILVERSUM, 301 M. <8.—12.—,
4.—7.30 en 9.—12.— VARA, de
AVRO van 12.4.— en de VPRO
van 7.309.uur). 8.Gr.pL 10.
VPRO-morgen wij ding. 10.20 Cause
rie over de geschiedenis der Ned.
Arbeidersbeweging (gr.pl.), orgel
spel en deel. 11.30 Causerie voor de
werkloozen. 12.Kovacs Lajos'
orkest en gr.pL 2.DecL 2.30
Gr.pL 2.50 A'damsch Politie-Man-
nenkoor Euterpe. 3.15 Avro-dans-
orkest. 4.Gr.pL 5.Kinder
uurtje. 5.30 De Ramb'ers. 6.30 Po
litiek radiojournaal. 6.50 Gr.pL 7.
Hoofdmomenten uit de geschiede
nis der Ned. Arbeidersbew. 7.20
Gr.pL 7.30 VGP-ber. 7.35 Een half
uur bij de Rijzende Kerk te Cu-
lemborg. 8.Haydnkwartet. 8.30
Menschen en dieren. 9.Opera-
concert mmv. solisten, het VARA-
Grootorkest en hetR'damsch Philh.
koor. 10.OrgelspeL 10.30 ANP-
ber. 10.40 VPRO-avondwijding.
11.Jazzmuziek (gr.pl.) 11.30—
12.Gr.pL
HILVERSUM, 1875 M. (Alg. progr.
KRO). 8.—9.15 en 10.— Gr.pL 11.30
Bijbelsche causerie. 12.Ber. 12.15
KRO-orkest. (1.Medische cause
rie). 2.Orgelconcert. 3.Gr.pL
3.15 De KRO-melodisten mmv. so
list en grpL 5.Gr.pL 5.10 KRO-
orkest. (6.Land- en tuinbouw-
halfuur). 7.Ber. 7.15 Belasting
praatje. 7.35 Musica catholica. 8.
ANP-ber., mededeelingen. 8.15
Revue-progr. mmv. solisten en de
KRO-melodisten. 9.Gr.pL 9.15
KRO-Symph.-orkest mmv. soliste.
10.30 ANP-ber. 10.40 De KRO-boys
mmv. solist en gr.pL 11.3012.
Gr.pL
DROITWICH, 1500 M. 11.05 Medi
sche causerie. 11.20 Gr.pL 12.05 Or
gelconcert. 12.50 BBC-dansorkest.
1.35 Birminghamsch Philh. Strijk
orkest mmv. soliste. 2.20 Actueele
causerie. 2.35 Gr.pL 3.05 Politie-
muziekkorps van BristoL 3.50 Gr.pL
4.20 BBC-Midland-orkest. 5.35
Yascha Krein's zigeunerorkest m.
m. v. soliste. 6.20 Tijdsein, ber. 6.45
BBC-Harmonie-orkest mmv. solist.
7.30 Muzikale causerie. 7.50 Het
Boyd Neel strijkorkest. 8.20 Revue-
progr. 9.20 Ber. 9.40 DecL 10.
Het „Modern"-blaaskwintet en so
listen. 11.DecL 11.20 Joe Loss en
zijn Band. 11.5012.20 Dansmu
ziek (gr.pl.)
RADIO PARIS, 1648 M. 7.20 en 8.20
Gr.pl. 12.35 Pasdeloup-kamerorkest
en zang. 4.20 Parijsch Instr. Kwin
tet 5.50 Zang. 6.05 Pianovoordr.
6.50 Verv. zang. 7.05 Verv. piano-
voordracht 7.20 Gr.pL 8.20 Zang.
9.05 J. Bouillon-orkest en solisten.
11.201.05 Orkestconcert.
KEULEN, 456 M. 5.50 Blaascon-
cert 7.50 Omro ep - Amusem ent s-
orkest 8.50 Gr.pL 11.20 Omroep-
kleinorkest. 1.35 Gev. concert 3.20
Omroepkleinorkest en Kermbach*s
orkest. 5.20 Donath-orkest en solis
ten. 7.30 Voor soldaten. 9.50 Gr.pL
10.0511.20 Omroeporkest en
Omroepkoor.
BRUSSEL, 322 en 484 M. 222 M
12.20 Gr.pL 12.50 Kleinorkest 1.30
Salonorkest 1.50—2.20 Gr.pL 5.S)
Omroepdansorkest. 6.20 Kleinorkest
7.20 Salonorkest 8.20 Gr.pL 8.50
Radiotooneel. 10.3011.20 Omroep
dansorkest 484 M.: 12.20 DecL en
gr.pL 12.50 Salonorkest 1.30 Klein
orkest 1.50 Zang. 2.—2.20 Gr.pL
5.20 Accordeonvoordracht. 6.
Pianosoli. 6.35 Gr.pL 6.50 Piano-
voordracht 7.35 Zang. 8.20 La vie
brève, opera. Hierna „Galathée",
operette.
DEUTSCHLANDSENDER, 1571 M.
7.30 Salzburger Mozart-kwartet
9.20 Ber. 9.50—11.20 Omroep-Amu
sementsorkest
GEMEENTELIJKE RADIO
DISTRIBUTIE.
Lijn 1: Hilversum.
Lijn 2; Hilversum.
Lijn 3: Keulen 8.—9.20, Diversen
9.20—10.10, D.sender 10.10—10.35,
Droitwich 10.3512.05, Parijs Radio
12.05—13.05, Brussel VL 13.05—14.20
Radio Danmark 14.2015.20, Keu
len 15.20—17.20, Brussel Fr. 17.20--
17.40, Brussel VL 17.40—18.35, Brus
sel Fr. 18.35—19.20, Parijs R. 19.20—,
19.50, Lond. Reg. 19.5020.20, Droit
wich 20.20—21.40, Lond. Reg. 21.40
—22.20, Brussel VL 22.20—22.35,
Berlijn 22.3523.05, Parijs R. 23.05
—24.—.
Lijn 4: Brussel V1. 8.9.20, Ham
burg 9.2010.35, Lond. Reg. 10.35—
12.50, Droitwich 12.5018.20, D.sen
der 18.2018.45, Droitwich 18.45—
20.20, Parijs R. 20.20—21.40, Wee-
nen 21.4022.50, Lond. Reg. 22.5&—
24.—.
Lijn 5: Diversen,
DE ENGELSCHE BERICHTEN OVER
ABESSINIE.
Heftige critiek in de Italiaanschepers.
De Romeinsche pers oefent heftige critiek
op de berichten over den toestand in Abes-
sinië, verschenen in verschillende Engel
sche bladen. De „Morning Post", die ge
meld had, dat ongeveer 200 Britsche onder
danen en Mohammedanen bevel hebben ge
kregen, Abessinië te verlaten, wordt door
de „Giornale d'Italia" uitgenoodigd een
lijst met de namen der uitgezetten te pu
bliceeren. Het Italiaansche blad zegt ver
der, dat de uitzetting van slechts twee per
sonen Engeland kan interesseeren: het be
treft hier twee „vrijbuiters", van wie trou
wens nog niet is vastgesteld, of het Engel
schen zijn en die over verscheidene pas
poorten beschikken.
De „Giornale d'Italia" spreekt verder
verschillende berichten uit de „Daily He
rald" over den monetairen toestand en over
een crisis in de levensmiddelenvoorziening
tegen.
DE OPIUMSMOKKELARIJ IN
CHINA.
Ter dood veroordeeld wegens het
vervaardigen van opiumpillen.
Voor het eerst is in de internationale wijk
van Sjanghai een Chinees ter dood veroor
deeld wegens het vervaardigen van opium-
pillen. Een medeplichtige vrouw is gestraft
met 15 jaar gevangenisstraf.
De schuldigen, die door de politie van de
internationale nederzetting in hechtenis wa
ren genomen, zijn veroordeeld door een
Chineesch gerecht.
Elders in China zijn reeds verscheidene
personen wegens het vervaardigen van of
het handel drijven in opium ter dood veroor
deeld en terechtgesteld.
SCHOTSCH VISSCHERSCHIP OP DE
ROTSEN GELOOPEN.
Uit Reykjavik wordt gemeld, dat de vis-
schersboot „Loch Morer", thuis behoorende
te Aberdeen, gisternacht voor de kust van
IJsland op de rotsen is gelcopen. Men
vreest, dat de geheele bemanning van het
schip in de golven is omgekomen.
DE AANSLAG OP DE CHAMBRUN.
Een nieuw verhoor van de daderes.
Madeleine Fontagens, die, gelijk men zich
herinnert, eenigen tijd geleden een aanslag
op de Chambrun, den voormaligen Fran-
schen ambassadeur te Rome heeft gepleegd,
is gisteren opnieuw door den rechter van
instructie verhoord. Zjj verklaarde den in
druk te hebben, dat de Chambrun bü zijn
gedragingen te haren opzichte handelde op
instigatie van een vroegeren Franschen mi-
nister-president, die haar ook uit de kringen
van den Volkenbond had willen verwijde
ren. Vervolgens beschreef zij nogmaals haar
leven tot aan het oogenblik van den aanslag.
Zij verklaarde, dat zij zoodanig gedepri
meerd was door het feit, dat zij niet langer
ontvangen werd door het hoofd van de Ita
liaansche regeering, dat zij op een avond be
sloot zelfmoord te plegen. Een maand had
zij noodig gehad om van de gevolgen van
een mislukte poging te herstellen. Geduren
de haar herstel ontving zij bijna dagelijks
bezoek van den secretaris van een Ita-
liaansch staatsman, aan wien zij haar ver
trouwen schonk. Toen zij geheel genezen
was, verzocht men haar er in toe te stemmen
om Rome te verlaten ten einde algeheel tot
rust te komen. Men gaf haar verder te ver
staan, dat men haar terug zou roepen, wan
neer de tijd daar was. Zij stemde er in toe te
vertrekken. Op het perron stelde men haar
een cheque van 25.000 lire ter hand. Het is
waarschijnlijk, dat de Chambrun zich civiele
partij zal stellen in den loop van het gerech
telijk onderzoek.
GEPATENTEERDE WONDERBRONNEN.
Het geheim van een wonderlijk
natuurverschijnsel.
In een oud, eerbiedwaardig klooster te
Arles-sur-Tech, een ongeveer 2500 inwoners
tellend stadje in het Departement des Pyré-
nées-Orientales, bevindt zich een steenen
sarcophaag, welke als wonderbron een groo
te vermaardheid geniet. De sarcophaag is in
een kalksteenmonolyth gehouwen en dateert
uit de vierde eeuw na Christus' geboorte.
Het deksel sluit niet hermetisch af, zoodat
de lucht in de steenen kan circuleer en. Door
een opening tusschen sarcophaag en deksel
kan een zuigpomp worden gestoken, waar
doorheen jaarlijks ongeveer honderd liter
water vloeit. Dit water vormt zich in de sar
cophaag op schijnbaar onnatuurlijke wijze.
Aan het water wordt door de geloovigen
een bovennatuurlijke geneeskracht toege
schreven en de talrijke bezoekers, die da
gelijks de kloosterkerk binnengaan, zijn blij,
een fleschje van het bronwater te mogen
medenemen.
Volgens overleveringen moet een hoogge
plaatste Catalaansche persoonlijkheid met
dit water een neuskanker hebben genezen.
De sarcophaag staat met geen enkele ka
nalisatie in verbinding en het water wordt
ook niet van buitenaf in de bron gevoerd.
De vorming van het water berust waar
schijnlijk en dit is ook de meening der
monniken, die het klooster bewonen op
een verdikking van het vocht onder den
grond. Het vocht zou den neerslag langs de
steenen muren veroorzaken en deze neer
slag, die langs de muren siepelt, zou zich
op den bodem vergaren, waar het in water
wordt veranderd.
Ofschoon zich aan deze bron nimmer een
wonder heeft voorgedaan, gelooven de kloos
terkerkbezoekers rotsvast aan de heilzame
werking, welke van dit bronwater uitgaat.
Het hierboven beschreven phenomeen is
overigens reeds jarenlang bekend. Toen
Rusland het schiereiland Krim annexeerde,
werd een 30 KM. lange waterleiding aan
gelegd, om een sinds eeuwen verwoeste stad
Kerch (thans Theodosia) weer op te bou
wen. Bu de. werkzaamheden stiet men op
een reeds bestaand buizennet, hetwelk 114
bronnen in de stad kon voeden. Daar men
echter in de omgeving der stad nergens een
bron kon ontdekken, die het water naar het
aardoppervlak stuwde, ging men de zaak
nauwkeuriger onderzoeken en men ontdek
te, dat de buizen naar een heuvel buiten de
stad leidden en daar het water loosden in
kalksteengrotten, waar altijd water te %'in-
den was, dat er op schijnbaar onnatuurlijke
wijze aanwezig was.
