DIENST
Qemeentecaden
Rechtszaken
£uchtoaaet
feuilleton
BEPGEN
HEILOO
SCHAGEN
Jachtopziener schiet hond dood.
(Wordt vervolgd.)
J'i
Rijwieldief gearresteerd.
De politie alhier heeft te Bergen aan Zee
een persoon gearresteerd, die zich te Hen
gelo aan rijwieldiefstal had schuldig ge
maakt. Hij is naar die gemeente op trans
port gesteld.
Werkloosheidslasten 1936.
Naar men ons mededeelt hebben de
werkloosheidslasten dezer gemeente in het
jaar 1936 in totaal 85.828,79 bedragen.
Van dit bedrag werd uitgegeven voor
steunuitkeeringen 24.925,38. Wegens ge
meentelijke werkverschaffing 55.669,05 en
wegens centrale werkverschaffing (provin
ciaal duin) 5231,36.
Gisteravond kwam de raad dezer gemeen
te voor een zeer korte zitting in voltallige
vergadering bijeen. De aanstaande openbare
behandeling door Ged. Staten van Aklmaar's
annexatieplannen waren de hoofd-aanlei-
ding voor het bijeenroepen der raadsleden.
Na opening door den voorzitter, jhr.
N. van Foreest, werden de notulen der
vorige vergadering en de ingekomen stuk
ken, waaronder o.m. goedkeuring van de
wijziging der winkelsluitingsverordening op
verzoek van de slagers, goedgekeurd.
Financieele controle.
Nu behalve de controle der kas en admi
nistratie van den gemeente-ontvanger, van
het G.E.B. en van het burgerlijk armbestuur
welke controle reeds langeren tijd aan na
te noemen bureau was opgedragen thans
ook de controle der kas en administratie van
de penningmeesters der Vereeniging voor
Volkshuisvesting en der Stichting volgens
de Landarbeiderswet is opgedragen aan het
Centraal Bureau voor verificatiën en finan
cieele adviezen der Vereeniging van Neder-
landsche gemeenten, stelden B. en W. voor
een contract daarvoor met dat bureau te
sluiten, een en ander volgens wensch van
Ged. Staten.
Goedgekeurd.
Uitvoering landarbeiderswet.
Van het bestuur der Stichting volgens de
landarbeiderswet voor den kring der ge
meente Heiloo was een adres ingekomen
om een voorschot benoodigd voor uitbeta
ling aan den landarbeider A. J. Dekker,
voor verkrijging van een plaatsje. De aan
vrage en de daarbij overgelegde stukken
voldeden aan de daaromtrent bestaande
voorschriften, weshalve B. en W. adviseerden
het verzoek in te willigen.
Conform besloten.
Verkoop van „Het Bleekveld".
Door den heer C. Bakker Pz. was verzocht
te mogen koopen een gedeelte land, genaamd
„Het Bleekveld", kadastraal bekend gemeen
te Heiloo sectie E nummer 45, groot 39 aren
20 centiaren, waarvoor hij bereid is f 1000 te
betalen. B. en W. stelden voor het bedoelde
perceel voor dat bedrag te verkoopen.
Conform besloten.
Verbetering Mallevoortsdijk.
Door den heer J. Glas, aannemer, was
verzocht te bevorderen, dat een gedeelte van
den Mallevoortsdijk, in aansluiting aan de
zich ter plaatse bevindende klinkerbestra
ting, van een zoodanige beharding wordt
voorzien, dat de weg voldoet aan de bepa
ling van art. 19 der Bouw- en Woningveror
dening en dus vergunning tot bouwen aan
dien weg kan worden verleend. Adressant
heeft toegezegd 800 by te dragen in de
kosten van die wegverbetering, terwijl de
heer C. Bakker Pzn. zich bereid heeft ver
klaard om vijf honderd gulden daarvoor te
betalen.
B. en W. meenden, dat het aanbrengen van
een gewalste puinfundeering met oppervlak
tebehandeling voor dit weggedeelte voldoen
de kan worden geacht, zoodat zij voorstelden
daartoe te besluiten, onder voorwaarde, dat
de toegezegde bijdragen worden verleend.
De kosten worden geraamd op 1850, zoodat
de gemeente zal hebben te betalen een be
drag van 550.
De heer Opdam herinnerde aan de vele
klachten over grintwegen enz. en daarom
verbaasde het hem, dat B. en W. thans weer
voorstelden verharding met grint. Liever
had spr. gezien dat voorgesteld was klinkers
te nemen of andere verharding, met opslui
ting van den weg in banden. Voorts wensch-
te spr. den weg zoo breed te maken als die
op de breedste gedeelten is. Wat de bijdra
gen in de kosten betreft, meende spr., dat
er ook nog wel andere belanghebbenden
zijn. De bydrage voor 100 M. lengte, waar de
heer Glas belang by heeft, staat in geen
goede verhouding tot de 300 M. van den heer
Bakker.
De voorzitter merkte op, dat de be
harding zal worden gelijk aan die van het
laatste deel van de Kerklaan, dus geen grint
weg zonder meer.
Ten aanzien van de bijdragen meende spr.,
dat de heer Glas heel wat meer belang heeft
bij het te verkrijgen bouwterrein dan de
heer Bakker.
De heer Opdam bleef erbij, dat de 600
méér die beharding met klinkers zal kosten,
goed besteed zullen zyn, omdat men dan in
de toekomst van stof vrij is.
Het voorstel werd zonder hoofdelijke stem
ming aangenomen onder aanteekening, dat
de heer Opdam ertegen is.
Benoeming leden stembureaux.
Daar de heeren Maas Geesteranus en
Keesman ontheven wenschten te worden van
hun lidmaatschap van een stembureau resp.
in de districten 2 en 3, werd hun het ge
vraagde ontslag verleend onder dankbetui
ging voor het in die functie gepresteerde.
Op voordracht van B. en W. werd tot voor
zitter in district 2 benoemd wethouder Ak
kerman en tot lid van het bureau in district
3 de heer Kant
Verzet tegen de Alkmaarsche
annexatieplannen.
Ingevolge art. 160, derde lid, der gemeen
tewet wordt de Raad* in de gelegenheid ge
steld om in een openbare vergadering van
Ged. Staten, welke vergadering zal worden
gehouden op Woensdag 19 Mei a.s., zijn mee
ning ten opzichte van het verzoek van den
Raad van Alkmaar aan de koningin betref
fende wijziging van de grenzen tusschen
Alkmaar en Heiloo, door gemachtigden te
doen toelichten.
B. en W. stelden voor van die gelegenheid
gebruik te maken en als gemachtigden aan
te wyzen den burgemeester, de beide wet
houders en den secretaris.
Aldus besloten.
De heer van 't Veer wenschte de hee
ren groot succes.
Hierna volgde sluiting der vergadering.
thans om te erkennen dat het eigendoms
recht van de gemeente is verjaard. Goed
gevonden
Rondvraag. De heer Dekker vroeg plaat
sing van een 2e waarschuwingsbord bij de
r.-k. school. Dezelfde spreker-wilde meer
reclame maken voor de vele leegstaande
woningen van de woningbouwvereeniging.
Dit zal overwogen worden.
De heer de Veer bepleitte om de vrijge
komen trambaan Schagen-Hoorn vanaf
Witte Paal door de provincie tot een nieu
we toegangsweg te maken uit de rich
ting Barsingerhorn en Winkel naar Scha-
gen. De heer Stam en anderen zagen hierin
een gevaar omdat daardoor het verkeer
meer en meer uit de kom wordt gehou
den. Zal door B. en W. worden onderzocht.
Mej. Kamp vroeg om op den hoek van
Molenstraat en Nieuwe Langzijde nabij
perceel Rotgans een tegelrand te maken.
Hierna sluiting.
Donderdag vergaderde de raad.
Beëedigd werd mej. A. J. Blaauw tot
gemeente-ontvanger.
Medegedeeld werd dat inzake inzage
bescheiden eierveiling geen toestemming
kan worden verleend. Diverse goedkeurin
gen en opmerkingen van Ged. Staten volg
den. Inzake de gevraagde bijdrage voor
verbetering Brughornerweg werd mede
gedeeld dat deze niet zal worden verleend.
Het bleek dat noch B. en W., noch de
raadsleden de redactie van den brief
goed begrepen.
Vastgesteld werd het kohier straatbe-
lasting tot een bedrag van 6331.84; idem
reinigingsdienst 4482.
Een voorstel tot het verleenen van
extra hulp aan werkloozen (steunverlee
ning B) werd aangenomen. Een crediet
hiervoor tot een bedrag van 172 werd
goedgevonden.
Benoeming hoofd der u.l.o.-school. Al
vorens tot deze benoeming over te gaan
werd door den voorzitter verklaard dat ook
een der ingezetenen, n.1. de heer J. Baas,
onderwijzer aan de u.l.o. school, naar deze
vacante plaats solliciteerde. Echter in ver
band met het missen van alle vereischte
bevoegdheden kon zijn plaatsing op de
voordracht niet doorgaan.
De voorzitter wilde nadrukkelijk ver
klaren, dat dit niet het gevolg is des hee
ren Baas prestaties.
Benoemd werd van de voordracht de
heer A. van Graafeiland te Amsterdam
met 9 stemmen.
Eenige perceelen grond werden goed
gekeurd.
Vastgesteld voor de 3 jaarlijksche afre
kening art. 101, 8e lid 1. o. wet 1929 voor
de school voor christelijk nationaal school
onderwijs tot een bedrag van 2619.02.
't Gemiddeld aantal leerlingen bedroeg 80.
Uitgek. moet worden over 1934 1077.60.
Erkend werd door B. en W. en den
raad dat een strook grond behoorende bij
den tuin Igesz, eigendom eigenlijk van
de gemeente, reeds sinds 55 jaar door op
eenvolgende eigenaren als het hunne is
beschouwd. Bij meting door den land
meter kwam dit uit. Voorgesteld werd
Twee inwoners van Huizen ver
dacht van meineed; een jaar
geëischt.
In de strafzaak tegen den Huizer jacht
opziener, die wegens het opzettelijk en
zonder noodzaak dooden van een hond,
toebehoorende aan een inwoonster van
Huizen, op 31 December j.1. werd ver
oordeeld tot twee maanden gevangenis
straf, diende gister het hooger beroep voor
het Amsterdamsche hof.
Bij de behandeling in eersten aanleg
werden twee getuigen a décharge van
meineed beschuldigd en gearresteerd. Zij
werden evenwel door de rechtbank vrijge
sproken en in vrijheid gesteld.
Mr. D. Endt was als hun verdediger op
getreden.
Ook deze zaak diende gister in appèl.
Mr. L. M. Baruch, de verdediger van den
jachtopziener verzocht den president mr.
Joh. M. Jolles, dezelfde getuigen a déchar
ge op den lijst te brengen als in eersten
aanleg. De president maakte bezwaar deze
getuigen te hooren vóórdat in de meineed
zaak een einduitspraak was gevallen. De
verdediger sloot zich hier volkomen bij
aan, waarop de zaak tegen den jachtop
ziener werd geschorst voor onbepaalden
tijd, en de meineedzaak meteen behandeld
werd tegen vader en zoon D. en J. V. Voor
de rechtbank hadden zij verklaard, dat zij
op bedoelden avond op het rijwielpad van
den Naarderstraatweg naar Huizen liepen
in gezelschap van den jachtopziener. Er
kwamen zoo hadden zy ter zitting der
rechtbank verder verklaard een groote
en een kleine hond over een heuveltje op
ons af. De groote hond viel ons aan en
beet den jachtopziener in zijn linkerkuit.
Deze weerde het dier met zijn fiets af,
doch de hond bleef als een dolle om hem
heen springen. Toen had de opziener een
revolver getrokken en twee schoten gelost.
Beide mannen hadden ontkend, dat de
opziener later zijn broekspijp heeft opge
tild om de wonde in zijn been te laten
zien.
Volgens het O. M. was deze verklaring
onjuist.
Na de uitspraak ging het O. M. in hoo
ger beroep.
Thans, bij de behandeling voor het hof,
verklaarde de eigenaresse van de hond,
dat het dier in geen geval valsch was. Het
beest deed nooit een kip kwaad. Zij wist
echter niet met absolute zekerheid of de
jachtopziener na het gebeurde naar zijn
been had laten zien. Zij wist alleen, dat
hij aan zijn linker broekspijp had getrok
ken. De verklaring in het verhaal van de
rechtbankzitting was h. i. al te pertinent
opgenomen.
Een inwoner van Huizen, die vroeger
geprobeerd had de hond te dresseeren,
vertelde, dat dressuur hem niet gelukt
was. Het dier ./as echter z. i. in het geheel
niet valsch of byterig.
Een wachtmeester van de marechaussee
had vroeger verschillende klachten gehad
over doodschieten van honden. Getuige
was spoedig ter plaatse geweest en de
jachtopziener had hem zijn been, waarin
hij gebeten zou zijn niet laten zien. Wel
had de dokter later het been verbonden,
doch getuige had gehoord, dat de wonde
maar zeer oppervlakkig was.
Een dame, die op het geluid van de
schoten naderbij was gekomen, had ge
zien dat de hond dood op het rijwielpad
lag. Mevrouw R., de eigenaresse, stond bij
het dier. De jachtopziener had geroepen:
„Denk je, dat ik me door uw hond laat
bijten". Daarbij had hij zijn broekspijp op
gestroopt en zijn been laten zien, waaraan
echter niets te zien was.
Pres.: Weet u dat zeker en konden deze
twee verdachten dat ook zien?
Getuige Ja, ze stonden vlak in de buurt
en hadden dus kunnen zien, wat de op
ziener deed.
Een houder van een theehuis te Naarden
vertelde, dat de jachtopziener van de
jachtclub een hekel had aan de honden in
de buurt. Tegen hem had de opziener eens
gezegd „Die hond van jou heb ïk nog niet
voor den loop gehad". Korten tijd later
was het beest verdwenen.
De dokter, die a getuige was opgeroe
pen, verklaarde, dat het zeer wel mogelijk
was, dat het wondje door een hondenbeet
was veroorzaakt, hoewel geen tandafdruk-
ken te zien waren. De jachtopziener droeg
op doktersvoorschrift wegens ischias een
zwachtel om het been, wat het onmoge
lijk zou maken, dat getuigen het ontbloote
been van den opziener hadden gezien.
Nadat nog veldwachter Marinus was
gehoord, die verklaarde, dat beide ver
dachten gunstig bekend staan, was het
woord aan den procureur-generaal, mr. J.
Versteegh.
Uitvoerig ging spr. de getuigenverkla
ringen na, die in zooverre overeen stem
men, dat het tijdsverloop tusschen het
wegloopeni van het dier van de eigena
resse en het vallen van de schoten zeer
kort was.
In dat korte tijdsverloop zou de hond
dus moeten hebben aangevallen, de opzie
ner zou zich hebben verdedigd en toen
pas zijn revolver hebben getrokken. Van
de tien getuigen hebben eenigen pertinent
gezien, dat de opziener zy'n broekspijp op
trok om de wonde te laten zien.
De procureur-generaal achtte het op
grond van de getuigenverklaringen bewe
zen, dat deze beide verdachten orjuiste
verklaringen hebben afgelegd.
Wegens meineed vorderde hij tegen
beide mannen één jaar gevange
nisstraf.
De verdediger mr. Endt pleitte vrij
spraak.
Arrest 27 Mei a.s.
huurd. De vrouw bleef echter by van D. en
op 6 Maart was de zoon naar Hoofddorp ge
gaan, om te trachten zijn moeder over te
halen bij van D. weg te gaan. De vrouw wei
gerde echter, waarop P. in woede ontstak
en haar bedreigde. Toen van D. tusschen-
beide wilde komen, keerde de jongen zich
tegen hem en bracht hem met een groot
dolkmes, dat hij tevoren van een buurman
had gekocht, eenige steken in hoofd en rug
toe. Een landarbeider, die toevallig passeer
de, kwam op het gegil van de vrouw toe-
loopen en wist P. te overmeesteren, waar
door erger werd voorkomen. Van D. bleek
zeer ernstig gewond te zyn, o.a. was een der
longen gemaakt. Hy werd naar een der
Haarlemsche ziekenhuizen overgebracht,
waar hij geruimen tijd is verpleegd.
Na een uitvoerig getuigenverhoor hield de
officier mr. W. M. Paardekooper Overman zijn
requisitoir. Hij achtte poging tot doodslag,
subsidiair poging tot zware mishandeling
bewezen, aangezien gebleken was, dat van
noodweer niet gesproken kan worden. Hy
eischte tenslotte twee jaar en zes maanden
gevangenisstraf.
Uitspraak 27 Mei.
ONZE POSTVLUCHTEN.
De Kwak (uitr.) bereikte Basrah, de
Nachtegaal (thuisr.) kwam te Rangoon aan.
De Edelvalk op de uitreis te Bandoeng
geland.
DE PERKOETOET NAAR INDIE.
Morgen zal het K. L. M.-vliegtuig Per-
koetoet van Amsterdam naar Batavia ver
trekken. De post voor het toestel moet
vanavond te Amsterdam zijn.
EEN WRAAKZUCHTIGE OPLICHTER.
Op een dag in November van het vorig
jaar had zich by mevrouw B. te Leiden
een man vervoegd, die haar een enveloppe
overhandigde. In deze enveloppe zat een
brief, waarin een goede vriendin van haar
10 ter leen vroeg en haar verzocht dit
bedrag aan „brenger dezes" mee te geven.
Mevrouw B. vertrouwde het zaakje niet
en verzocht den man over een uurtje terug
te komen. Inmiddels had ze de politie
opgebeld. De man, die er lucht van kreeg,
dat de zaak wel eens verkeerd voor hem
zou kunnen afloopen, bleef weg, doch
werd later aangehouden.
Hij was echter zoo ontstemd over de
mislukking van zijn plan, dat hij mevrouw
B. een tweetal brieven schreef, waarin hij
dreigde „haar naar de andere wereld te
zullen helpen."
Wegens oplichting en bedreiging moest
de man, 'n 51-jarige Leidsche koopman,
zich gister voor de Haagsche rechtbank
verantwoorden.
Noch hij, noch mevrouw B., die als ge
tuige was gedagvaard, waren verschenen.
Er werd evenwel verstek tegen hem
verleend en de officier van justitie eisch
te een gevangenisstraf van tien maanden.
Als hij inmiddels niet opdaagt, zal op
27 Mei vonnis gewezen worden.
POGING TOT DOODSLAG TE
HOOFDDORP.
Tegen 19-jarigen dader twee en een
half jaar geëischt.
Voor de Haarlemsche rechtbank heeft zich
gisteren de 19-jarige P. uit Haarlem te ver
antwoorden gehad wegens poging tot dood
slag, gepleegd op den 45-jarigen koopmpen
P. van D. te Hoofddorp op 6 Maart j.1.
De dader was een zoon van de huishoud
ster van Van D. en had er herhaaldelijk by
zijn moeder op aangedrongen dat zy de ver
houding met van D. zou verbreken. O.a. had
hy voor haar in Haarlem een woning ge-
MERRILL GESTART, DOCH ZONDER
FILMS.
Vernomen wordt, dat Merrill en Lambie,
die gisteravond van Southport zijn opgeste
gen voor hun vlucht over den Atlantischen
Oceaan, in verband met een geschil dat
tusschen eenige filmmaatschappijen te
Londen is gerezen, geen kroningsfilm heb
ben medegenomen. Deze films zullen op de
gebruikelijke wyze naar Amerika worden
verzonden.
Alles wel aan boord.
Dick Merrill deelde te 4.10 uur Green-
wichtijd per radio mede, dat hij zich op
800 mijl ten westen van de Iersche kust
bevond en dat alles wel was aan boord.
ONDERZOEK RAMP HINDENBURG.
Op luchtschip geschoten?
In verband met het onderzoek naar de
ramp van den „Hindenburg" heeft de po
litie in New Jersey desgevraagd bevestigd,
dat de laatste jaren herhaaldelijk op vlieg
tuigen in een uitgebreid gebied rond Lake-
hurst is geschoten. Ook de bekende Oce
aanvlieger Clarence Chamberlain verklaar
de, dat kort geleden op twee vliegtuigen
aanslagen zijn gepleegd, de laatste op 2
Mei. Een der vliegtuigen is met een door
schoten benzineleiding op het vliegveld
Bendix aangekomen. Het andere had een
gat in den vleugel. Het vliegveld van Ben
dix ligt op 100 K.M. van Lakehurst, en het
vliegveld van Crifton, waar het andere
aangeschoten vliegtuig was geland, op 70
K.M.
Naar thans eveneens bekend gewordert
is, is reeds in 1930 op het luchtschip „Los
Angeles" en in 1928, 1932 en 1933 op het
luchtschip ZMC 8 geschoten.
De luchtvaartautoriteiten hebben ook
meermalen klachten en anonieme telefoni
sche waarschuwingen ontvangen, waarin
aan vliegers den raad werd gegeven, niet
laag over New Jersey te vliegen, daar «ij
anders door de vertoornde bewoners met
kogels doorboord zouden worden.
DE JAPANSCHE VLIEGERS OP DEN
TERUGWEG.
De Japansche vliegers zyn met hun toe
stel „Goddelijke Wind" te 8.10 uur vanmor
gen van Croydon opgestegen om de
terugreis naar Tokio te aanvaarden.
ZES verschillende persen staan altijd
klaar voor
UW DRUKWERK.
ALKMAARSCHE COURANT, TEL. 33)0
PWOWSCHE avonturenroman.
12)
Door G. P. BAKKER
„Majoor", verbrak generaal Saxon de
stilte. „Stel de gevangenen voor, dienst te
nemen in het leger van den keurvorst van
Saksen. Ik wil ze niet bij mijn ruiters heb
ben. Er zijn veel gevangen soldeniers en de
keurvorst is reeds lang bezig een leger te
vormen op advies van zijn kanselier gene
raal van Arnhem. Maar de majoor, die zoo
rustig aan die tafel daar bleef zitten, mis
schien heb je hem herkend, hij heet Van
Hebei, heeft my 'n paar maal een grooten
dienst bewezen. Je weet, ik heb met hem
onder Wallenstein gediend. Vraag hem of
hy er iets voor voelt, zich bij mijn ruiters
in te schrijven in denzelfden rang. Maar
niet aandringen. Aarzelt hij, geef hem dan
zijn wapens en zijn paard terug met een
vrijgeleide en de groeten van generaal
Saxon, graaf van Wrena. Begrepen?"
„En nu, vrienden", vervolgde hy, terwijl
hij zijn pruik en grooten hoed weer opzet
te, „gaan we af door de achterdeur".
„Maar generaal", opperde Melchior. „U
wilt toch niet weer als zanger optreden?
Dat is te gevaarlijk en beneden uw waar
digheid".
„Myn beste Melchior", luidde het ant
woord. „Er was in de negende eeuw een
vorst, die als minstreel vermomd in het
vijandelijke leger der Denen verscheen. In
Engeland noemt men hem thans Alfred den
Groote".
HOOFDSTUK VIII.
De zwoele zomeravond was overgegaan
in den zachten zomernacht. De sterren
stonden hoog aan den hemel en de maan
wierp haar ijl wit licht over dansplaats en
stad. De marktplaats, een paar uren gele
den nog vol leven en rumoer, lag thans
stil, eenzaam en verlaten. De fakkels wa
ren uitgedoofd. Slechts in de verte liep nog
gearmd en zwaaiend in de hoofdstraat een
paartje, kleine zwarte silhouetten, een
mannetje en een vrouwtje.
Edzke keek scherp rond, toen hij voor
de herberg stond, liep tusschen de boomen
door, die hun schaduwen met de zacht tril
lende bladeren op den weg wierpen, maar
nergens zag hij meer het zigeunermeisje.
Hy zocht en zocht, maar het was tever
geefs. Hij ging naar de tent, waarvan nog
alleen het geraamte stond. De schilderach
tige Oostersche voorhang was verdwenen.
Hij ging naar binnen, de ruimte was leeg.
Hij wandelde door de hoofdstraat, waar
nu geen mensch meer te bekennen viel.
Bij de poort hielden een twintigtal ruiters
de wacht. Hy gaf het wachtwoord, zei
zacht: „Saxon en Melchior". De wacht
meester sloeg aan, wenschte goede reis.
Hij kwam op den heirweg, waar de boe
renhoeven verspreid lagen.
Over een zijweg liep hy achter een der
kleinere boerderijen langs naar 'n schuur
tje, waar hij zijn paard moest vinden. De
deur stond open. Hij trad binnen, stak met
zijn tondeldoos de lantaren aan, die als
gewoonlijk in den hoek achter de deur
stond en keek rond. Hy floot even. Zijn
paard was verdwenen.
Plots voelde hij een zwaren slag op zijn
schouder. Snel keerde hij zich om, klaar
om zich te verdedigen; toen voelde hij iets
zachts tegen zyn wang. Martijn, de aap.
Hij begreep nu den toestand. Dieven
hadden zyn paard gestolen en Martijn was
gevlucht in de hanebalken. Hij nam het be
vende beest van zijn schouder en zei:
„Martyn, jongen, tril niet zoo, kalm maar,
wees niet bang, de baas zal je wel meene
men en je hier niet alleen achterlaten".
De nieuwe luitenant ging naar zijn kist,
die slechts een paar armoedige kleeding-
stukken bevatte. Zijn vrienden hadden ze
ker met den ezel en den wagen al het an
dere meegenomen. Hij bekeek de garde
robe, trok zijn mooie jas uit, verving die
door een verkleurd wambuis, gooide zijn
hoed bij de jas in de kist, sneed de kleurige
strikken van broek en schoenen, besmeur
de zijn broek met modder, naaide in aller-
haast een ouden lap op knie en dij, plakte
een zwarte snor op de bovenlip, zette een
oude muts op en haakte kortjan aan zijn
gordel. De aap op den schouder, de kist in
de hand, verliet hij de schuur, een geheel
ander man dan hij gekomen was.
Wat nu? Zijn weg wees naar het Zuiden,
naar het leger van Tilly, misschien zou hij
spoedig zyn beide kameraden ontmoeten.
Na vijf minuten geloopen te hebben,
kwam hy voorbij een plas. Hij opende het
deksel van de kist, raapte een paar zware
steenen op, wierp die in de kist, sloot haar
weer, liet haar in het water zakken, stiet
haar met zyn voet verder de plas in en
grinnikte:
„Vaarwel, rijke brouwerszoon. Beroerde
kerel. Ik heb genoeg van je, van je vader
en van je heele protserige familie. Keer
terug naar de brouwerij en wordt gilde-
meester".
Hij vervolgde zijn weg naar het Zuiden,
maar had nog niet ver geloopen of zijn
aandacht werd getrokken door een paar
lichtplekken in de verte, hooger dan ven
sters.
y Wat zou dat zijn? Spoedig stond hij voor
een vrij hooge haag, keek er over en zag
in het heldere maanlicht een verwilderden
tuin, verstikt door hoogstaand onkruid,
woeste rozenstruiken en allerlei andere
planten, die tusschen het kreupelhout in
het wild groeiden. Lange takken lagen over
oude bloemperken. De paden waren over
dekt met alle soorten onkruid. Konijnen
hadden er hun holen gegraven, ratten er
hun kolonie gevestigd.
De maan bescheen een oud gebouw, dat
vroeger een landhuis geweest moest zijn
en dat in het maanlicht spookachtig 6r"°
scheen. Toen zag hij, dat het lich
zijn aandacht had getrokken, door het bo
venste gedeelte van twee vensters scheen.
Wat ging hem eigenlijk dat gebouw aan?
Hij liep langs de haag, bleef eensklaps
stokstijf staan. Hy luisterde ingespannen.
Neen, hij vergiste zich niet. Hij hoorde een
zwak gekreun. Van een vrouw? Maar wat
ging hem, luitenant van Saxon's ruiters,
dat eigenlijk aan? Misschien wel een vrouw
in barensnood. Belachelijk om zich er me
de te bemoeien. Hij moest verder. Toch
aarzelde hij nog even. Toen klonk er een
gil, luider en angstiger. Zyn nieuwsgierig
heid won hetHy zette Martijn op den
grond, zocht een opening in de haag, kroop
er door en sloop naar de zwak verlichte
vensters.
Maar hy kon niets zien. Voor de onder
ste gedeelten der ramen waren planken ge
spijkerd tot op twee derde der hoogte en
hij zocht vergeefs naar een kier. Hy nam
de omgeving eens op en ontdekte een
ouden beuk met zware takken op mans
hoogte. Hij klom er in. De aap klom hem
na. Nu zou hij naar binnen kunnen kijken,
Hij zat doodstil, hoorde nu ook stemmen,
de bovenste in lood gevatte ruitjes waren
gebroken en hingen naar buiten.
Hij keek in een groote kamer van een
huis, dat blijkbaar reeds in geen jaren
meer bewoond was geweest. Twee mannen
stonden gebogen over een jonge vrouw,
die ruggelings op den grond lag. Een dar
de een groote vent met een langen neua
en'rood haar, stond er onverschillig bij.
„Broeders van Mérode", dacht de luitenant.
Soldeniers, die van de keizerlijke troepen
weggejaagd waren en nu leefden van roof,
diefstal en moord. De versleten uniformen
sloten eiken twijfel buiten.
