Een gezellige
kruissteekrand.
DE VREEMDE AUTO.
f
IETS OVER DE ZON
WETENSWAARDIGHEDEN.
DE WERELDREIS.
EEN EIGENAARDIGE OPNAME
gKkgBBBBKLiBBBBtatttJgUttK
BBBaB&aBaftDflBÜBBBRBB':
BBBQRBHRBR3R Bi
"B BBS SR RBSCiR BB BE
-B BBS SB BE3BE3B BB Bi
BSBCiBBBBSBSB Bi
BBBI.IBBSLiüPBBSBBBBBBE.
JPiiüBBBgqBBBPDaPiiPi
:i S j B B -J B L> BBaSDQBBS ft ft f
BBBBftBBBBftSflBBBBBBBBB
BftftftBB B
BftftftBBBB
BOü'JBBBB
BftftftBB B
■□BBBft&B
BBBB
Bftftft
BOBO
Bftftft
Bftftft
BÜBBB
BBBBPflflBBPüBBflBBDBBBB
ssc JBananBBBpqpBBBBBB
Door Carly Vos.
HOE TWEE JONGENS DE MOTORBANDIETEN BETRAPTEN.
„Jullie zult er wel meer van horen," zei
hij nog.
En ze hoorden er ook meer van. Na een
paar weken moesten ze bij de Burgemeester
komen en daar kregen ze allebei een gouden
horloge met de volgende inscriptie:
„Voor de kranige hulp aan de Justitie ge
boden bij de opsporing der daders van een
roofoverval."
Of ze er trots op waren en hun kame
raden hen benijdden. Zo zelfs, dat er op
vrije middagen steeds een stuk of wat jon
gens langs de weg verborgen liggen en de
nummers van voorbijgaande auto's noteren.
Misschien beleven zij ook nog wel eens zo'n
avontuur,
draagt ongeveer 5& millioen kilometer. D«
omtrek van de aarde zou door een D-trela
die met een snelheid van 100 K.M. onafge-
broken doorreed, in zeventien dagen en
nachten kunnen worden afgelegd. Maar hll
zou er 55 jaar over moeten doen, wilde hjj
den omtrek van de zon afleggen.
En hoeveel weegt de zon? Eventjes 19.000
quadrillioen ton. Als je nu maar weet, hoe
veel een quadrillioen i8,„ ben je dan nog
„Wat ga je vandaag doen, Jan?", vroeg
Moeder. „Zeker weer je vlieger oplaten, of
ivordt het vandaag Indiaantje spelen?"
„Ik ga er met Piet op uit," antwoordde
[an. „We gaan de nummers van alle auto's,
'die we zien opschrijven. Ik neem mijn nieu-
ye opschrijfboekje mee."
„Maar jongen, waar dient dat voor, wat
heb je aan die nummers? Erg dom van jül-
e, om daar je morgen aan te verknoeien."
„We verknoeien de ochtend niet, moeder,
't Is vreselijk leuk. We spelen, dat we agen
ten zijn, die een autoval uitzetten. Piet zit
nder een heg, zodat ze hem niet kunnen
ien en ik zit een paar honderd meter ver
der. We hebben onze horloges en opschrijf
boekje, wat fijn."
„Ga dan je gang maar, zorg er alleen
voor, dat je om één uur weer thuis bent om
te eten hoor. Als je wilt mag je Piet wel
meebrengen."
„Fijn, dank u," en Weg was Jan. Nauwe
lijks had hij Piet gevonden of ze begonnen
hun gewone spelletje.
„Ik ga naar de bocht en neem daar de
fe.immers op, doe jij hetzelfde waar jij bent,"
«ei Piet.
„Goed, dan klim ik in die boom, dan kan
ik het goed zien," antwoordde Jan.
„We zullen eens zien, hoeveel snelheids
overtreders we kunnen vangen, „brigadier"!
De jongens verborgen zich op de afge
sproken platsen. Er kwam een auto voorbij,
Waarvan Jan het nummer noteerde. Piet
'deed hetzelfde en samen deden ze, alsof ze
de tijd opnamen. Weer kwam een auto en
daarna nog een, een vrachtauto, twee motor
fietsen, een bus en nog een vrachtauto. Bei-
'de'jongens hadden handen vol werk en
Soms kon Piet het bijna niet bijhouden.
Kwart voor één! Jan deed z'n boekje
dicht. Hij moest naar huis, eten. Bovendien
was het gaan regenen en werd hij, zelfs in
het beschutte hoekje in de boom nat. Hij
£tond al zowat op de grond, toen een grote
auto voorbijschoot.
f „Die heeft gang!" riep Jan uit, terwijl hij
zijn opschrijfboekje weer te voorschijn haal-
be. „Wel honderdvijftig kilonieter." Hij had
het nummer nog net kunnen zien: G. 6081.
Vlug schreef hij het op en vroeg zich af of
Piet handig genoeg zou zijn, om het ook op
te nemen.
Terwijl hij de auto nakeek, zag hij dat die
vaart minderde en stopte. Het was te ver
weg, dat hij precies kon zien, wat er ge-
Keurde, maar hij zag wel, dat een man ach
ter aan de wagen iets vast maakte. „Zeker
een koffer losgeschoten," dacht hij. „Kijk,
daar gaan ze weer, wat een gang toch."
Hij liep de weg af, naar de plaats, waar Piet
wachtte.
„Etenstijd!" riep hij, zodra hij hem zag.
„Weet ik," antwoordde Piet, terwijl hij
'onder de heg uitkroop. „Hoeveel nummers
Jie0 jij?" „Zesendertig. Heb jij het nummer
^an die laatste wagen? Hij reed zo hard, dat
Bk het nauwelijks kon zien."
9 JjJa, hier: H. 66221", zei Piet.
aNee, dat is het niet; kijk maar O. 6081".
[Plét keek in het boekje.
„Gek is dat. Je bedoelde toch die laatste
fauto. Die donkere. Een Mercedes, geloof ik."
1„Ja, dat is hem. Dat was de laatste, die
angs kwam. Maar jij thoet het nummer fout
lebben. Ik weet zeker, dat ik het goed had,
il ging het dan nog zo vlug."
,dk heb het goed, zo vast als een huis.
We kunnen ons toch niet zó vergissen. Zeg,
Stag jij, dat die auto stopte, halverwege tus-
ien jou en mij?"
„Ja, ik kon niet precies zien, wat er ge
beurde, maar ik zag, dat een man bukte aan
"de achterkant. Hij liep geloof ik ook naar
ivoren. Zou... zou hij de nummerplaten ver-
isseld hebben?"
Precies, dat dacht ik pok. Hoe kunnen
onze nummers anders zo verschillen, 't Is
er hier ook een uitstekende plek voor. Geen
huizen in de buurt en er was toen ook hele
maal geen verkeer. Weet je wat ik geloof,
't zijn dieven of zo iets."
„Laten we het thuis vertellen; nou ga ik."
Moeder lachtte ze uit. „Een van jullie
heeft zich natuurlijk vergist. Auto's doen dat
soort dingen niet."
„Deze wel moeder, kijkt u maar in onze
boekjes."
„Niets ervan, 't is etenstijd. Ga je han
den wassen."
„Zul je altijd zien," zei Jan wijs tegen
Piet. „Ze denken, dat we niets anders kun
nen, dan spelen."
Na het eten regende het te hard om buiten
te spelen. Jan zocht z'n trein en rails bij
een en daar speelden ze de hele middag
mee, tot moeder kwam vragen, of ze ook
een kopje thee lustten en misschien naar het
kinderuurtje door de radio wilden luisteren.
Dan moesten ze voortmaken.
„Laten we dat doen," stelde Jan voor.
„We kunnen desnoods door blijven spelen.
De thee werd vlug opgedronken, ze kre
gen rtog een koekje en de radio werd aan
gezet. Plotseling hoorden ze: „Hallo, hallo,
hier Politieradio Hilversum, Extra-bericht.
De Commissaris van Politie, derde afdee-
ling Amsterdam, Amsterdam..-, verzoekt op
sporing, aanhouding en voorgeleiding van
de daders van een brutale roofoverval op
klaarlichte dag, waarbij van een banklooper
een bedrag van dertigduizend gulden werd
gestolen. De daders ontkwamen in een, ver
moedelijk gestolen auto, merk Mercedes;
donkerblauw. Het nummer is waarschijnlijk
G. 6081
„G; 6081!" riep Jan, terwijl hij opsprong.
Dat is het nummer van die vreemde auto.
Waar is mijn opschrijfboekje? Hier; kijk
maar."
,,'t Is 'm, en ik heb een ander nummer.
Ze moeten de platen verwisseld hebben, toen
ze stopten. We moeten de politie waarschu
wen."
De jongens holden naar beneden en ver
telden het geval opgewonden aan Jan's moe
der.
„Dan moet je zelf de politie maar opbel- J
len," zei ze. Maar ze hielp toch mee, dat Jan
telefonische verbinding kreeg met Amster
dam.
„Hoofdbureau van Politie. Wie daar?"
„Ik ben Jan de Bruyn uit Epe; ik heb juist
een politiebericht gehoord over een donkere
Mercedes, die gebruikt is bij een overval."
„Ja, en wat weet u daarvan?"
„Wel, mijn vriend en ik hebben die auto
vanmorgen gezien, op weg naar Apeldoorn.
Hij stopte en toen werden de nummerplaten
verwisseld."
„Weet u het nieuwe nummer?"
„Ja," antwoordde Jan. ,,'t Was H. 66221."
„Verwisselden die mannen de nummers zo
maar, terwijl jullie er bij stonden?"
„Zij konden ons niet zien, wij zaten ver
borgen. We speelden een politiespeiletje."
„Mooi zo, geef mij uw naam en adres,
dan hoort u er wel nader van."
Jan gaf het op en belde af.
Zijn moeder en Piet hadden ademloos ge
luisterd. Zij praatten er nog over na, toen
door de radio, die nog steeds aanstond,
kwam:
„Hallo, hallo, Politieradio. Extrabericht.
In verband met ons bericht nummer vier, dat
wij herhalen... Het nummer dat de wagen
heeft is thans vermoedelijk H. 66221."
„Dat hebben wij ze verteld," brulde Piet,
terwijl hij door de kamer danste. Het werd
me een herrie van belang. En dat werd er
niet beter op, toen vader thuis kwam en
het hele verhaal in geuren en kleuren uit
drie monden tegelijk moest horen. Vader
vond het wat leuk en belde Piet's ouders
op aan wie hij het ook vertellen moest. Er
werd gegeten en het liep al tegen bedtijd,
toen er gebeld werd. Daar stond een wacht
meester van de marechaussee, die vroeg
naar „Meneer Jan de Bruyn."
„Hier is hij," zei mijnheer de Bruyn en
haalde Jan,
„Hij?" zei de wachtmeester verbaasd, bij
het zien van een jongen.
„Wel, ik kom u even vertellen, dat het de
politie in Groningen, dank zij uw aanwij
zingen, gelukt is de auto en de inzittenden
te pakken te krijgen."
De jongens dansten rond en brulden:
„Hoera!"
De wachtmeester glimlachte en maakte
aanstalte om ie vertrekken.
(alleen maar) een twee honderd millioenste
deel van.
Van de temperatuur, die er op en in de
zon heerst, is het ook al zo lastig, om er
een voorstelling van te maken. Waarschijn
lijk bedraagt de temperatuur in de zon mil-
lioenen graden. Wanneer de temperatuur
echter alleen maar gemiddeld 10.000 graden
bedroeg, dan zou je per seconde 110.000
billioen ton steenkolen moeten verbranden,
om deze temperatuur te verkrijgen. (Een
billioen is een millioen maal millioenü) Nu,
110.000 billioen ton steenkolen vind je op
de hele aarde niet!
En dan de omtrek van de zon! Die be-
wat verder? (een quadrillioen Is millloefl
maal millioen maal millioen maal millioen!)
Deze afbeelding toont, wat Je zien kun|
wanneer er een zonsverduistering plaatt
heeft. Het ziet er wel uit, of de zon omga
ven is door een omheining, waarboven bf|
enkel en alleen door de aarde opgevangen
zou worden, er geen leven hier mogelijk zou
zijn.
Gelukkig dus maar, dat wij die warmte
niet in 2ijn geheel opvangen. We krijgen er
De nieuwe munten, die eind Mei in Cana
da in omloop zijn gebracht, vertonen op de
achterkant een kano, een bever, een rendier
en een jonge vrouw, die het zinnebeeld van
dit land moeten vormen.
Men is van platt midden in Istamboel een
pyrattlide van 150 meter hoogte te bouwen.
De drie kanten van de pyramide worden
met beeldhouwwerk versierd, dat de Turkse
geschiedenis weergeeft,
In Zuid-Afrika heeft men aan de hand
van talrijke proeven nagegaan, hoeveel ster
ren een mens met het blote oog kan zien.
Men is tot het besluit gekomen, dat dit ver
bluffend weinig is, namelijk slechts vier
duizend sterren.
De beroemde stier van Lahore, die, vol
gens het zeggen, in staat is, rekensommetjes
op te lossen, door met zijn poten de uit
komst op de grond aan te tikken, is door
een Londens toneelspeler voor een groot be
drag gekocht. Het dier is reeds onderweg
naar Engeland,
OplossingDe Wereldreis,
De havenplaatsen, die het schip aandoet
zljnt
New York, San Franclsco, Buenos Aires,
Rio de Janeiro, Liverpool, Hamburg, Hong
kong, Bombay, Port Said, Kaapstad, Mel-
bourne en Sidney*
De warmte, de grootte, het gewicht
van de zon.
Door Violette Carr.
Alles wat met de zon te maken heeft,
wordt altijd in zulke reusachtige getallen
uitgedrukt, dat het heel erg moeilijk is om
je een juiste voorstelling van de warmte, de
grootte enz. van de zon te maken.
De warmte, die de zon uitstraalt, is bij
voorbeeld zo groot, dat wanneer die warmte
men uitsteken. Die oomen groeien geweldig.
Ze worden wel 450.000 kilometer lang. Die
i zogenaamde „omheining" met de „bomen"
ontstaat, dat begrijp je zeker wel, doot d«
vuurgloed.
Voor meisjes, die graag borduren, gevm
wij hier een paar aardige randen, die met
de kruissteek geborduurd kunnen worden.
Het best kun je twee kleuren zijde gebrui
ken, een voor de hoekjes waar een X in staat
en een voor de helemaal zwart gemaakte
hokjes. Veel plezier met je handwerkje,
hoor.
geschreven. De eerste havenplaats Is bi%
New York. Zien jullie kans de andere el! e
raden?
Dit schip gaat een reis om de wereld ma
ken en doet de havenplaatsen aan, welke,
met de letters door elkaar op het bord zijn
