Kennemerland was de zwakste.
INDRUKKEN VAN DE WIELERBAAN
HET H.L.O.-DIPLOMA.
De oefeningen reeds zijn goed
voor lichaam en geest.
Zóó moeten de Woensdagavond-wedstrijden altijd zijn.
Prettige sport en spannende wedstrijden.
Als de bel gaat,
worden de ruggen
gekromd en in 10
seconden wordt
de laatste ronde
afgelegd.
7 pt; t
Elke week een uurtje doorbrengen op
een spoitterrein en zich oefenen in het
hardloopen, het hoog- en verspringen,
in het-kogelstooten of balwerpen;
'elke week een wandeling maken langs
zelf uitgezochte wegen en natuurlijk in
clubverband;
elke week een half uurtje zwemmen in
een der vele baden en uw lichaam heer
lijk verfrisschen;
dat alles bevorderd uw slanke Iyn,
dames!
dat alles werkt een buikje weg, heeren!
dat alles is heilzaam voor uw lichaam en
voor uw geest!
dat alles geeft u ontspanning, geeft u
door de lichte inspanning een groote
ontspanning!
dat allesbereidt U voor om in Sep
tember met gunstig gevolg het examen
af te leggen voor het H. L. O.diploma.
Begint er nu mee! Des te langer hebt ge
genot van de oefeningen-,
(Voor hen, die geen lid zyn van een
vereeniging, is gelegenheid om zich bij
andere vereenigingen Turnlust, de
Halter, Kr. en Vlugheid te oefenen
ofop het Gem.-Sportveld, waar het
comité-lid de heer Snel, Bleekerskade
10, de leiding heeft. Men geve zich
echter uiterlijk deze week op bij ge
noemd adres!)
Vooral Anton van Schendel klom uitstekend
en had hij niet op het laatste gedeelte na de
famie pech gehad, hij was zeker in het voor
ste peleton te Aix les Bains geëindigd.
Doch, zooals gezegd, Bartali kondigde
openlijk aan, dat hij in de etappe van de
Galibier het sein tot den aanval zou geven.
De eerste, die een uitlooppoging waagde,
was Marcel Kint, doch hy was op het eerste
gedeelte dezer etappe, waarin de weg slechts
geleidelijk omhoog voerde, spoedig weer in
gehaald. Eerst bij Aiguebelle, op ruim 50
K.M. van Aix les Bains ging het scherper
omhoog, doch de eigenlijke beklimming van
de Telegraphe-pas en later van de Galibier
begon bij het pittoreske dorp St. Jean de
Maurienne, 30 K.M. voorbij Aiguebelle. Het
was in deze omgeving, dat Albert van
Schendel een uitlooppoging waagde, weldra
gevolgd door den Belg Lowie. Bij St. Mi-
chel de Mauirenne, aan den voet van de
Telegraphe, die 1325 meter hoog is, hadden
van Schendel en Lowie nog de leiding, doch
zij werden ingehaald door den Franschen
individueel Gallien, die over de beide
vluchtelingen heenging en alleen de pas
hoogte bereikte. Op 2 minuten 15 sec. volg
den Berrendero en Vinici, op 3 min. 10 sec
Sylver Maes en Bartali, die elkaar bewaak
ten en voortdurend in elkander bijzijn wer
den aangetroffen. En van de Telegraphe
ging het weer omhoog, 25 K.M. lang met
verscheidene kilometers achter elkaar zeer
steile stijgingen. Hier maakten de renners
kennis me de nog met sneeuw bedekte rot
sen, hier ondervonden zy aan den lijve de
groote temperatuurverschillen, buiten in de
ijle lucht, binnen in de donkere slipperige
tunnels. Het was Bartali, die zich van Maes
had losgemaakt, en onvermoeid omhoog
kroop, hij paseerde Vicini, Berrendero, had
ook spoedig Gallien te pakken en alleen be
reikte hy de pashoogte van 2658 meter. Op
1 min. 15 sec. volgde Gallien, op 2 min. Vi
cini, op 4 min Vervaecke en vervolgens
Vissers, Berrendero, Sylver Maes en anderen.
Toen volgde de nieuwe weg naar de
Lautaret en vervolgens ging het in duize
lingwekkende vaart naar beneden. Juist bij
deze afdaling heeft Bartali bewezen, dat hy
evengoed in het klimmen als in het dalen
is. Op de laatste vijftig K.M. naar Grenoble,
steeds dalende, heeft zijn landgenoot Ca-
musso alles gedaan om Bartali nog in te
halen, doch dit mocht hem niet gelukken. In
den tijd van 8 uur 2 min. 57 sec. ging Bartali
als eerste te Grenoble door de finish, op on
geveer 2 minuten gevolgd door Camusso,
terwijl een kleine groep achtervolgers ge
zamenlijk aankwam met bijna 3 minuten
achterstand. Bautz, die buitengewoon moe
dig gereden had, kon echter bij de beklim
ming van de Galibier niet volgen. Hij kwam
ongeveer 4 minuten achter Bartali op den
op. Thierbach heeft zijn landgenoot bij de
afdalingen geholpen, doch Bautz kreeg nog
pech door een lekke band. Met ongeveer 18
minuten achterstand kwam de leider van
Aix les Bains te Grenoble aan. De drager
van de gele trui kon zijn waardigheid over
dragen aan Bartali: den koning der berger.,
De beide van Schendels kwamen tegelijk
te Grenoble aan met ruim een half uur ach
terstand op Bartali. Wederom is Albert van
Schendel enkele plaatsen in het algemeene
klassement teruggevallen en thans bezet hij
de 39ste plaats met niet minder dan vijf
kwartier achterstand op Bartali, den nieu
wen leider in de algemeene rangschikking.
Gisteren stond Albert van Schendel op 46
min. 7 sec., meer dan 20 minuten zijn er by
gekomen. Overigens zijn de verschillende
tusschen de tien hoogst geklasseerden veel
grooter geworden. Had Bautz gistermorgen
10 min. 57 sec. voorsprong op nr. 2 in de
rangschikking, Amberg, Bartali heeft bijna
12 minuten voorsprong op Vissers, 13 minu
ten op Bautz, 17 min. op Amberg enz.
Tenslotte is nog te vermelden, dat de
Fransche ploeg weer een gevoelig veflies
heeft geleden door het opgeven van Speicher,
Hij was te Aix les Bains medisch onder
zocht, waarbij verschillende kwesuren aan
den schouder waren gecoistateerd. Na een
onrustigen nacht bleek hij gistermorgen on
mogelijk te kunnen vertrekken. Lapebie is
thans de man van de Fransche ploeg ge
worden.
De uitslag der etappe was (Aix les Bains
Grenoble 228 K.M.): 1. Barali (Ialië) 8 uur
2 min. 57 sec., 2. Camusso (Italië) 8 uur 4
min. 50 sec., 3. Lapebie (Frankrijk) 8 uur
5 min. 35 sec. 49. Albert van Schendel en
Anton van Schendel beiden 8 uur 34 min.
52 sec.
De situatie bij de algemeene rangschik
king is:
1. Bartali (Italië) otaaltijd 45 uur 42 min.
32 sec., 2. Vissers (België) individueel 45
uur 54 min. 50 sec., 3. Bautz (Duitschland)
45 uur 55 min. 27 sec., 4. Amberg (Zwitser
land) 45 uur 59 min. 24 sec., 5. Braeckeveldt
(België) individueel 46 uur 1 min. 42 sec
6. S. Maes (België) 46 uur 2 min. 7 sec., 7.
Marcel Kint (België) 46 uur 3 min. 15 sec.,
8. Camusso (Italië) 46 uur 4 min. 21 sec.,
9. Vincini (Italië) individueel, 10. Marcail-
lou (Frankrijk), 39. Albert van Schendel 46
uur 56 min. 8 sec., 52. Anton van Schendel
47 uur 21 min. 24 sec.
Het landenklassement luidt:
1. België 138 uur 12 min. 46 sec., 2. Italië
138 uur 16 min. 53 sec., 3. Frankrijk 138 uur
26 min. 8 sec., 4. Duitschland 138 uur 58 min.
47 sec., 5. Zwitserland 139 uur 39 min. 29
sec., 6. Luxemburg 141 uur 14 min. 10 sec.
't Was gisteravond eens géén trai
ningsavond, maar een echte wedstrijd
tusschen twee clubs, t.w. tusschen
Alcmaria en Kennemerland. En het was
gisteravond géén mager programma,
maar juist een misschien iets té
overladen avond, die ons ongeveer vier
uur bezig hield.
En toch verveelde dat drukke pro
gramma niet, ook al omdat naarmate
de avond vorderde, de strijd levendiger
werd en omdat het slotnummer wer
kelijk het hoofdnummer was.
't Was deze keer geen strijd om de pun
ten. Daarvoor was Alcmaria te sterk. Maar
dat deed aan het geheel geen afbreuk.
Want er was iets anders: de jonge kam
pioen Bakker was er en Derksen was er.
En wel kwamen beiden deze keer niet uit
in een individueelen wedstrijd, maar in den
koppelwedstrijd konden zy hun krachten
met elkaar meten. Ze hebben het gedaan
en Derksen nam (met zijn partner Pronk)
revanche op Bakker (die gesteund werd
door Duineveld).
Daarvóór hadden beide Alkmaarders
reeds hun overmacht in de sprints gede
monstreerd. En hierin kwamen de Kenne-
mers heelemaal op het tweede plan. Reeds
in de serie werden alle gasten er subiet
uitgereden, zoodat de demi-finales en de
finales uitsluitend tusschen Alcmarianen
gingen. Die sprints zijn intusschen goede
nummers geweest, waarin o.a. Jan Pronk
zich van een nieuwe tactische zijde liet
zien, door in zijn serie plotseling hoog uit
de bocht naar beneden te „vallen" en zoo
uit tweede positie een geweldigen sprong
kon maken, zoodat hij onbereikbaar was.
Derksen en Pronk maakten elk een ronde
tijd van 10.6 sec., wat wijst op groote
snelheid.
De nieuwelingen reden een 30-ronden-race
tn twee series en een finale over 50 ronden.
Er werd zoo vinnig gereden, dat een
extra-premie voor een winstronde be
staande uit een polshorloge niet behoef
de te worden uitgereikt. Want het lukte
eenvoudig niet, om weg te loopen; daarvoor
was het veld te actief.
Leguit won met een kwart-wiel vóór
Bosma en Homan in een prachtige eind
spurt, waarin Bosma te veel moest trekken
en op de laatste 5 meter geen adem ge
noeg meer had.
Echter, er was nog een renner, die de
aandacht trok: de jonge Kuilboer, die hard
vooruit gaat, die zich niet stoort aan de
z.g. sterkeren, maar die initiatief en durf
toont en bovendien zorgt voor de note-
gaie. Een aardige renner, die de symapthie
heeft veroverd van het gansche publiek,
een vroolijke knaap met een aparte val
helm en een gansch aparte stijl. En toch
een soepele rijder.
Het polshorloge werd na dezen rit be
schikbaar gesteld voor de 80-ronden-race
voor amateurs en onafhankelijken. 't Werd
weer niet uitgereikt, want ook hier kreeg
niemand kans op een winst-ronde. Al deed
vooral Jaap Schipper tal van pogingen
daartoe.
Dan was er de Olympische achter
volging, die Alcmaria met groote over
macht won. Opnieuw hebben we met
meer dan gewone belangstelling dezen
wedstrijd gevolgd en we moeten be
kennen: 't gaat veel beter dan in het
begin.
Wel klopte het gedurende de eerste vijf
ronden nog niet. Toen bleef de Alcmaria-
ploeg, die te snel startte, niet één geheel;
toen moest er individueel te veel getrok
ken worden, wat eigenlijk krachtsverspil
ling beteekende. Gelukkig werd het later
beter, maar toch moeten de renners nog
even letten op de ploeg. Want een paar
keer dreigde Evers los te komen. Dat moet
niet. Het hinderde gisteravond wel niet,
„Het is toch wel interessant", had de
sportredacteur gezegd, „en er komen Woens
dagsavonds heel wat menschen naar de trai
ningswedstrijden kijken".
Als krantenman moet je natuurlijk alles
gezien hebben wat er in Alkmaar interes
sant is en schrijver dezes had dus beloofd,
dat hij eens op de tribune zou komen als hij
toevallig in de buurt was.
Dat gebeurde vlugger dan hij verwacht
had, want de Muziektuin leverde gister
avond twee schoolfeestelingen af, één, die
als derde klasser na zoo'n trainingsavond
begin je onwillekeurig in sporttermen te
spreken van een goochelaar en een pop
penkast genoten had en een, die met een
vlag in den stoet had mogen loopen.
Het was acht uur en het was Woensdag
avond en het was nog zoo licht, dat je er
tegenop zag door de stad te wandelen met
een jongmensch, die al zijn sluimerende mu
zikale talenten wakker maakte op een bord
papieren schoolfeest-toeter en er geluiden
aan ontlokte waarbij het schreeuwen van
de pauwen en de conversatie van de herten
melodieus kan genoemd worden.
We waren in de buurt van de wielerbaan
en dus was er nu een ongezochte gelegen
heid eens een kijkje by de trainingswedstrij
den te nemen.
„Fijn", zegt Kees, als hij hoort, dat hy
nog niet naaf bed moet en op de tribune
naar de renners mag kijken en Pop vindt
het ook prettig, al is ze dan niet zoo enthou
siast.
„Is het wel voor kind men beneden de
veertien jaar, Vader?" vraagt Kees 'n beetje
ongerust als we door de controle moeten.
„Het is toch geen bioscoop", zegt zus en
ik stel Keesje gerust: Als jij 'r niet in mag
dan ga ik 'r ook niet in".
•Het blijkt gelukkig „voor alle leeftijden''
te zijn en langs donkere trappen klimmen
we naar een overdekte tribune, waar een
paar honderd toeschouwers in spanning
naar het verloop van den strijd kijken.
Inderdaad, het is interessant.-
Dit is dus het bescheiden Alkmaarsche
stadion voor wielerwedstrijden en het gaat
er heel huiselijk en gezellig toe. Er is een
middenveld waar kinderen in het gras spe
len en er zijn langs de ruim 160 M. lange
baan tribunes gebouwd, overdekt en niet
overdekt, zit-tribunes en staan-tribunes en
de prijzen zijn van dien aard, dat eventueele
opkoopers aan de entreekaarten geen droog
brood kunnen verdienen.
Op een platvorm staat de wedstrijdleider
met zijn onontbeerlijke hulpkrachten en zijn
geluid klinkt via een microfoon als de stem
van een reus over alle tribunes. Hij roept
de namen van de renners voor den volgen
den wedstrijd af en intusschen prooeeren
twee jonge mannen op racefietsen wie de
sterkste beenen en het grootste uithoudings
vermogen heeft. De lichamen gebogen over
het kromme stuur, de teenen vast in de ha
ken der pedalen, de valhelm op het hoofd,
vliegen zij op de dunne banden van hun
fietsen achter elkaar over de scnuinoploo-
pende baan. In de bochten zwaait er een
naar boven en dan buigt de achterste zich
nog verder over zijn stuur en schiet vooruit,
aangemoedigd door het publiek, dat eiken
racer blijkbaar bij zijn naam kent.
Drie ronden moeten er gereden worden
en in den beginne blijven de kampioenen
altijd naast elkaar alsof ze onder een gezel
lig babbeltje nog even een toertje zullen ma
ken, maar dan laat de rondenteller de groote
3 op zijn bord in een 2 veranderen en is het
tempo net of er „meer gas" wordt gegeven.
De beenen gaan in razend tempo op en neer,
de hoofden gaan voorover, de tanden bijten
vaster en de renners doen hun uiterste best
elkaar voor te komen. De voorste kijkt ach
terwaarts naar zijn tegenpartij en zoodra hij
een tipje van een concurreerend wiei ziet,
buigt hij zich nog dieper over zijn stuur. Het
is een uiterst spannende wedstrijd en het pu
bliek leeft in alle opzichten mee. „Vooruit
Dinges!, vooruit Jö". De bel luidt voor de
laatste ronde en dan schiet een van de ren
ners in een laatste krachtsinspanning naar
voren en passeert luid toegejuicht de eind
streep.
„Nieuwelingen, 50 ronden", zegt de wed
strijdleider en vijf behulpzame jongens hou
den de fietsen vast waarop de renners in al
lerlei kleurcombinaties het startschot af
wachten.
„Wie schiet er nou?" vraagt Keesje.
„Die lange meneer", zeg ik, „met die grijze
jas aan".
Schiet ie met een echt geweer, Vader?"
Nee, met een pistool, Kees, kijk, daar
houdt hij het omhoog".
„Schiet ie er per ongeluk nooit eens een
dood, Vader?"
„Nooit Kees".
..Pang!" zegt het schot en de tegenstan
ders rijden in een zacht gangetje langs de
tribune.
„Ze gaan heelemaal niet hard", zegt Pop.
..Ze hebben den tijd", leg ik uit, want de
man aan het nummerbord laat juist het cij
fer 50 in 49 veranderen.
Plotseling schiet een jongen in een oranje
trui uit de groep en Kees geeft hem de kans
van den dag.
„Die zal het wel winnen, Vader".
We denken hem alle drie den eersten prijs
toe, maar twee ronden later schiet hij in de
bocht naar boven en er maakt zich een con
current in een witte trui los, die twee meter
voor de anderen uit racet. Het publiek juicht
en jubelt en schreeuwt nuttige wenken en
practische raadgevingen naar de voorbijvlie
gende renners. Enthousiaste supporters bij
de baan geven door gebaren te kennen dat
er getrapt en geracet moet worden alsof
de renners dat zelf nog niet ontdekt hadden
en de wedstrijdleider en zijn mannen
slaan van hun verheven standplaats vol be
langstelling den strijd gade.
Elke tien seconden komt de groep opnieuw
langs de tribune rennen en laat de man met
het bord het rondecijfer veranderen.
„Vind je 't mooi, Kees?"
„Nou", zegt Kees en zijn oogjes schitteren.
„Krijgt de jongen, die het wint veel geld,
Vader?"
„Misschien wel, Kees".
„Wel duizend gulden, Vader?"
Ik vermoed, dat het wel minder zal zijn,
maar Keesje denkt van nog veel meer en in
tusschen is de jongen in de oranje-shirt er
werkelijk in geslaagd weer aan den kop te
komen. Zijn vrienden schreeuwen hem al
lerlei bemoedigende dingen toe en Kees zet
zijn schoolfeesttoeter aan den mond, maar ik
kan nog precies op tijd voorkomen,
dat we de aandacht van de heele wielerbaan
op ons zullen vestigen.
Schuin achter ons staat een man opge
wonden door zijn gebogen handen te
schreeuwen, maar zijn vrouw trekt hem aan
zyn colbertje naar beneden.
„Bemoei je d'r niet van", zegt ze met een
nijdigen blik en de man kijkt haar aan en
weet blijkbaar hoe Iaat het is. Hij mag boor
devol emotie zijn, maar er dringt geen spoor
meer van naar buiten.
Een jongen in een blauwe trui heeft den
kop genomen. Hij is een bekende figuur op
de baan en zijn naam wordt honderdvoudig
uitgeschreeuwd. Nog vier ronden, nog drie
ronden.
Slanke lichamen bukken, bloote beenen
gaan vliegensvlug op en neer. Helaas, de
oranjeshirt, ons aller favoriet, is achtergeble
ven en heeft geen kans meer. De bel luidt
voor de laatste ronde en een racer van an
dere kleur maakt zich uit de groep los* duikt
in de bocht onder al zijn tegenstanders door
en vliegt onder luide toejuichingen over de
eindstreep.
De leider en zijn mannen beraadslagen en
het schijnt nog niet heelemaal duidelijk wie
de vier eerste winnaars zyn geweest. Dan
volgen er per loudspeaker een paar
Een der renners is gedisqualific^^Hit;.
gens
Waarom zijn die loudspeakers w H
vaak onduidelijk? Hij is gedisqUa,jf fc.
wegens iets dat net klinkt als ..kC>
„steenen". t?
„Wat zegt die meneer, Kees?"
"zeere beenen", zegt Keesje, die
toch een scherp gehoor heeft.
De overwinnaar mag een eereronju
den en van onder het platform wor^
bouquetje bloemetjes opgevischt. De 'y
pioen gaat buigend onder daverend aD^
de baan rond en dan moet hij zijn bl0ew
afgeven en ze verdwijnen weer onder
vloer van het platvorm.
Als een kwartier later een nieuwe
aan de eereronde toe is, haalt de meneer
de grijze jas dezelfde bloemetjes te w
schijn tot groote verontwaardiging Van p
die ze in gedachten aan de jongen met
Oranjetrui toebedeeld had.
„Erg jammer is het niet", zegt fo,
die de bouquet goed bekeken heeft,
ze zijn vast van een bosje, dat ze op de r
terdagavondmarkt gekocht hebben". I
„Stil toch, jö", fluistert Pop en zij kijkt
gerust rond want Kees heeft een held»
stem en hij steekt gewoonlijk zijn opinie
onder stoelen of banken.
„Wat is dat, daar onder dat tentje, Vader
„Dat zijn brancards, Kees. Als de jonge.,
vallen en een ongeluk krijgen word®
daarop naar het ziekenhuis gebracht".
Hij kijkt ernstig en het is maar goed, dg
wy er over praten want hij blijkt juist va*
nemens morgen met een vriendje het kan.
pioenschap van den Stationsweg te verrji.
den.
„Jullie moeten naar huis en naar bed", zeE
ik, als er een wedstrijd van niet minder'dai
80 ronden op komst is en Pop knoopt gewii
lig haar manteltje dicht, maar Keesje zucj(
en wil net zoo lang blijven tot die jonge
met die groene mouwen vooraan is gefe.
men.
Eenige zekerheid öf en wanneer dit zal
gebeuren is niet te geven en dus zoeken
den uitgang van de tribune en dalen voor.
zichtig langs de trapjes naar beneden.
„Is het alleen 's avonds, vader?" vraagt
Keesje op den terugweg, vol enthousiasme
over wat hij gezien heeft. „Is het nooit op
een Zondag?"
Ik geloof, dat het ook wel op een-Zon
dag is.
„Als ik dan een dubbeltje van je krijg',
zegt Kees, „en als Moeder boterhamma
meegeeft, ga ik d'r een heelen dag naar toe",
Hy heeft zijn entreekaartje in het mond
stuk van zyn toeter gestopt zoodat die ge
lukkig niet meer blazen wil, maar Pop haal:
een reserve te voorschijn en als wij door de
lanen van den Hout gaan, schrikken alle
beesten wakker van de afschuwelijkste jam
merkreten.
Als je niet telkens bedacht, dat je
cok jong geweest bent, zou je er wer£ejjji,
toe komen de heeren van het schoolfeest om
wat minder rustverstorende souvenirs te
verzoeken.
Tj.
omdat het krachtsverschil groot genoeg
was tusschen de twee ploegen, maar als
Alcmaria straks eens komt tegenover een
bijna even sterke ploeg, dan is het van
belang, dat de ploeg één blijft.
Nogmaals: de ploeg is op den goeden weg.
Maar er zal nog meer geoefend moeten
worden, waarin in de eerste plaats het
starttempo en daarnaast het ploegverband
nauwkeurig bestudeerd moet worden. Bei
de factoren komen aan het geheel ten
goede.
De koppelwedstrijden.
Er restten toen nog de twee koppel wed
strijden. De nieuwelingen hebben er bijna
een doorloopende jacht van gemaakt. Ze
reden gedurfd en behouden een enke
ling goed stuurvast
BosmaHollebeek waren de favorieten
en wonnen ook. Maar ze hadden hard te
vechten voor deze overwinning, omdat
LuteSmit bijna niets voor hen onderde
den. Ook hier was Kuilboer weer een
groote actie-volle renner, die steeds weer
opnieuw strijd leverde. Hij ondernam een
paar aardige vluchten, maar kon al even
min als de anderen, een winstronde boeken,
hoe goed hy ook gesteund werd door
Eenhoorn, den taaien vechter.
En dan de amateurs en onafhankelijken.
Wat is dat een hard gevecht geworden en
wat is hier hard, heel had gereden. 40
K.M. in 55 minuten, het is welletjes; het is
een prestatie, de profs waardig!
Er waren twee domineerende en becon-
curreerende koppels: Bakker-Duineveld
van de Kennemers en Derksen-Pronk van
Alcmaria. Ze waren bijna steeds in elkaar's
nabijheid en hebben 240 ronden lang elkaar
bespied.
Ontelbare keeren is Bakker weggeloo-
pen, maar precies evenzoovele keeren
werd hij of zijn partner weer ingehaald.
In de klassementen waren de Alcmarianen
de sterksten met het maximum aantal
punten wonnen Derksen-Pronk. Hun over
winning was volkomen verdiend, al zouden
we een wensch graag in vervulling hebben
zien gaan: wat meer initiatief, wat meer
durf. Want hoewel ze in de klassementen ze
ker waren van de eerste plaats en dus ten
slotte ook in de eindklasseering, zou het
nog mooier geweest zijn, als ze ook eens
serieus waren weggeloopen en bijvoor
beeld alleen een ronde voorsprong hadden
genomen.
Zeker, 't was niet noodig voor de eerste
plaats. Maar de overwinning was er mooier
om geweest. En bovendien, de kracht van
dit koppel is wel zoo goed, dat het dus ook
op Bakker-Duineveld een ronde had kun
nen uitloopen.
Mogen we de volgende keer een over*®1-
ning zien met een winstronde op het he^e
veld?
Intusschen, ons compliment!
De uitslagen-
De uitslagen luiden:
Sprints van amateurs: 1. J. Pronk; 2.
Pronk; 3. J. Derksen; 4. P. Evers.
50 ronden-race voor nieuwelingen:
Leguit; 2. Bosma; 3. Homan.
80 ronden-race met klassement: 1. B.
2. Duineveld; 3. Oudshoorn; 4. J. SchipPer9
Olympische achtervolging: 1. Alcmaria,
Kennemerland.
Koppel wedstrijd nieuwelingen 100 ronden-
1. BosmaHollebeek 3 8 11 P1"
2. LuteSmit 4 6 10 pt.;
3. Duinmeyer—Homan 1 4 5 Pl->
4. KuilboerEenhoorn 2 2 4 P
Koppelwedstrijd am. en onafh. 40
1. DerksenPronk 4 4 4 ,j
20 pt.; (tijd 55 min. 40 sec.);
2. BakkerDuineveld 3 3 1
13 pt.;
Op 1 ronde: 4
SchipperEvers 0 0 3 j
MolendijkOudshoorn 1 2
7 pt. I
3.
4.
