^Buitenland JCexk ÓL School Jiu&licaties Verkeersongelukken. vrachtm agen over den kop geslagen. Nieuws in 't kort. Palestijnsche problemen. SLAPTE IN TEXTIELINDUSTRIE. Minder werk in Winterswijk. Terwijl eenige maanden geleden een merbare opleving in de Winterswyksche textielindustrie te constateeren viel, is de laatste dagen de productie van enkele fabrieken teruggeloopen. In de N. V. Stoomweverij v.h. J. H. Meijerink Zn., waar tot nu toe in drie ploegen werd ge werkt, is het ploegenstelsel afgeschaft, terwijl de Koninklijke Tricotfabriek G. J. Willink voorloopig Vrijdagsmiddags en Zaterdags is stopgezet. WELKOM, VREEMDELING! Staphorster manieren. Men meldt uit Nijmegen aan de N.R.Crt.: Twee Nyfneegsche dames hebben Zondag in de Overijsselsche gemeente Staphorst een zeèr onaangename ervaring opgedaan. Daar omtrent deelden zij ons het volgende mede: De dames maakten een autotocht en kwa men daarbij ook door Staphorst, juist toén de kerk uitging. De schilderachtige kleedij der kerkgangers vonden zij zóó aardig, dat zij besloten een foto te maken. Fotografeeren op Zondag schijnt de Staphorster bevolking echter een ongehoord schandaal te vinden, althans beide dames, van wie de oudste 50 jaar is, werden plotseling door een aantal mannen gegrepen en in een sloot langs den weg geworpen. Gelukkig was het water niet al te diep en konden de dames, zij het ge heel bemodderd, op den kant komen. Zij reden naar Meppel, om daar aangifte te doen bij de politie, die hen weer naar den rijksveldwachter te Staphorst verwees. Deze heeft thans de zaak in onderzoek, dat echter zeer wordt bemoeilijkt door het feit, dat geen signalement van de daders kan worden gegeven en de bevolking een groote zwijg zaamheid aan den dag legt. Mogelijk echter, dat aan de hand van de foto, die inmiddels reeds is ontwikkeld, de daders kunnen wor den aangewezen. Intusschen moge het bovenstaande een waarschuwing zijn voor toeristen, om te Staphorst op hun tellen te passen. ZOMERKAMP VRIJZ.-DEM. JONGEREN ORGANISATIE. Zondag is de te Haaksbergen derde kampweek van het zomerkamp der vrijzinig-democratische jongeren-organi satie, dat gehouden wordt bij den water molen aan de Buurserbeek met een nieuwe groep kampeerders aangevangen. Dit derde kamp werd geopend met een rede van den heer J. P. Odink, voorzitter van de afdeeling Haaksbergen van den vrijz.-dem, bond. AUTO IN SLOOT GEREDEN. Twee inzittenden gewond. Gistermiddag is op den Lochemscheweg bij 't Walien een auto-ongeluk gebeurd. Door het springen van een band, verloor de be stuurder van een uit Hengelo (O.) komende personenauto de macht over het stuur. De wagen kantelde en kwam op den kop in een langs den weg loopende droge sloot terecht. De bestuurder, die met zijn vrouw, zijn 60- jarige schoonmoeder en haar 87-jarige moe der in den wagen zat, kon na verbonden te zijn, zijn reis vervolgen. Ook zijn vrouw kwam met den schrik vrij. De beide andere inzittenden waren er ernstiger aan toe. Op advies van een geneesheer zijn zij naar het Algemeen Ziekenhuis te Zutphen vervoerd. Hun toestand is naar omstandigheden rede lijk weL Tusschen Drunen en Heusden is gistermid dag een vrachtauto, bestuurd door chauf feur K. E. uit Tilburg, in een flauwe bocht van den weg, met groote vaart tegen een te lefoonpaal gereden en, na over den kop te zijn geslagen, in een drogen sloot terechtge komen. De chauffeur bekwam een hersen schudding, terwijl hij voorts eenige ribben brak. In zorgWekkenden toestand is de man naar het ziekenhuis te Tilburg vervoerd. GEEN VERBOD VAN DUITSCHE PELGRIMSTOCHTEN NAAR ROME. Uit bevoegde Duitsche bron wordt mede gedeeld, dat geen enkel verbod is uitgevaar digd van katholieke Duitsche pelgrimstoch ten naar Rome. De politiemaatregelen heb ben slechts het collectieve paspoort afge schaft, dat tót dusverre gebruikelijk was. In het vervolg zullen pelgrims een per soonlijke paspoort moeten bezitten. Deze maatregel wordt gerechtvaardigd met de nieuwe voorschriften, welke bepalen, dat jonge Duitschers, die dienstplichtig zijn, voorzien moeten zijn van een machtiging van het recruteeringsbureau alvorens zich naar het buitenland te begeven. Bovendien eischt de controle op de deviezen, dat in ieder paspoort het bedrag genoteerd wordt aan buitenlandsche deviezen en hotelbons, dat door ieder reiziger voor zijn vertrek wordt opgenomen. NIEUWE ARRESTATIES IN RUSLAND. Een vloed van geruchten. Te Moskou gaan geruchten over de arres tatie van generaal Sjriepin, den leider van de militaire organisatie der onafhankelijke luchtmacht. Deze luchtmacht bestaat uit eenheden, waarover het centrale commando zoo noodig direct het bevel kan voeren. Men spreekt eveneens over de arrestatie van ge neraal Pomerantsef, den directeur van de academie voor militaire luchtvaart. Men weet van de beide generaals alleen, dat men ze in langen tijd niet gezien heeft Dit is te Moskou op het oogenblik meer dan voldoen de voor geruchten omtrent arrestatie. De party-vertegenwoordigers in het be stuur van het Moskousche instituut voor de luchtvaart dringen aan op het ontslag van den directeur van de aeroclub van het insti tuut, Schmidt en zijn „medeplichtigen" Vi- sjenkof en Androegkievitsj. Zij worden be schuldigd van sabotage. Verder loopen er geruchten over zelf moord van Loekianof, tweede secretaris van het uitvoerend comité van de Pan-Sovjettis- tische organisatie van jonge communisten bij de Komintern. De Prawda beschuldigt den directeur van het tijdschrift de Jonge garde, Lestiner en zijn hoofdredacteur er van vijanden des volks te zijn. Ook spreekt men over de ar restatie van Alexej Neyman, leider van de derde afdeeling van politieke zaken dat de relaties met Frankrijk behandelt bij het commissariaat van buitenlandsche zaken en zijn vroegeren vice-directeur Weinberg, die den gearresteerden Stern heeft vervangen als directeur van de tweede afdeeling van het bureau voor politieke zaken met de Westelijke mogendheden dat de relaties met Duitschland behandelt. De spionnagevrees. De Sovjetpers gaat vrijwel onafgebroken voort om de bevolking te waarschuwen tegen het spionnagegevaar. Talloos zijn de voor beelden, waarmede wordt aangetoond langs welke verschillende wegen de buitenland sche inlichtingendiensten hun agenten in het land weten te smokkelen en hoe zij erin sla gen hun handlangers onder de bevolking zelve te vinden. In een dergelijk artikel in de Prawda wordt een regelrecht beroep op de bevolking gedaan om de autoriteiten behulpzaam te zijn bij de ontmaskering: „Waar een burger van de Sovjetunie ook werkt, hij moet altyd waakzaam zijn en scherp toezien op de listen en lagen van den vijand. De eerste plicht van den Sovjetbur ger, die een spion of saboteur op het spoor komt, is onverwijld de organen van den staatsveiligheidsdienst te waarschuwen. Niet ieder beseft dezen plicht. Hier en daar is het valsche begrip nog gangbaar, dat mededee- lmg doen aan de organen van den staatsvei ligheidsdienst van zijn verdenkingen, van aderer misdrijven, het „uitleveren" van den betrokkenen, het „aanbrengen" van hem be- teekentMet deze valsche begrippen van „uitlevering" en „aanbrengen" moet het eens en voor altijd uit zijn. Geen mededeeling te doen aan de organen van den staatsveilig heidsdienst van waargenomen misdrijven, van een verdacht iemand, beteekent een misdrijf tegen den Sovjetstaat, tegen het Sovjetvolk. Zwijgen van het gevaar, dat den staat bedreigt, beteekent een verrader van zijn vaderland worden, een handlanger van den spion of saboteur. „Aan den anderen kant", aldus hetzelfde artikel, „moet men gaan beseffen dat alleen een eerlijke bekentenis tegenover de orga nen van den staatsveiligheidsdienst dengeen helpen kan die in de netten van de spion- nage verstrikt is. Met alle gestrengheid van de wet boosaardige misdadigers straffend, komt de Sovjetstaat steeds dengeen te hulp die in een door de vijanden geweven net geraakt zijn. Er is slechts één ding noodig om deze hulp te ontvangen: openhartig zon der verzwijging aan de organen van den staatsveiligheidsdienst mededeeling te doen van de spionnen die den Sovjetburger in zijn misdadige bent heeft weten te halen". Aardschokken in Noord-China. - Ten gevolge van aardschokken die Zondag om kwart voor vyf en daarna weer om zes uur voorgekomen zijn in Nanking, Kaifeng, Tientsin en elders, zijn in Soetsjau ruim vijftig oude huizen ingestort. Ruim twintig personen werden daarbij gedood of gewond. Katholieke jeugdorganisatie ontbon den. - De katholieke jeugdvereeniging van den aartsbisschop van Paderborn, is ont bonden en haar bezittingen zijn verbeurd verklaard. Deze organisatie, die zich de sportbeoefening, het kampeeren en wandel- marschen ten doél stelde, zou de wet op de confessionneele jeugdvereenigingen hebben overtreden, aldus wordt uit Berlijn gemeld. Staking van textielarbeiders. - Tien duizend arbeiders in de textielnijverheid hebben, naar uit Montreal wordt gemeld, het werk neergelegd. De staking is afge kondigd door den Nationalen Katholieken Bond van Textielarbeiders, die erkenning der vakvereenigingen, verkorting van den arbeidstijd en loonsverhooging eischt. Opschudding in krankzinnigenge sticht. - Gisteravond is in een krankzinni genverpleging te Straatsburg een opstan dige beweging onder de patiënten uitge broken. Ten getale van 77 vernielden zij de geheele inrichting en trachtten het gebouw in brand te steken. Pas na drie uren gelukte het de gendarmerie en den brandweer de zenuwzieken meester te worden. Stakingsincidenten in Tunis. - Te Metline in Tunis zijn or de marinewerf ten gevolge van een staking incidenten voorgevallen, waarbij de ordedienst van zijn vuurwapenen gebruik maakte. Een staker werd doodelijk getroffen en ver scheidene anderen werden gekwetst. Boschbrand richt groote schade aan. - Op 27 Juli is in het gebied van Le Tour- neux- in Algerië een boschbrand uitge broken, die thans over een oppervlakte van meef dan 7000 H .A .woedt. De brand breidt zich nog voortdurend uit, en nadat hij tal van wijngaarden verwoest en aan de boerderijen schade aangericht heeft, bedreigt hij thans een aantal woonhuizen. NED. ONDERWIJZERS GENOOTSCHAP. Gister is te Rotterdam aangevangen de 91ste algemeene vergadering van het Ne- derlandsch Onderwijzersgenootschap, onder voorzitterschap van den heer H. J. Bon, die in zijn openingswoord gaarne woorden van waardeering en erkentelijkheid voor genomen regeeringsmaatregelen als blijde tonen in ons openingswoord zou willen doen doorklinken. Maar, zeide hij, zelfs beschei den juichtonen over zeer bescheiden verbe teringen moeten weer dadelijk gedempt worden door tonen in mineur, als we den ken aan noodzakelijke grootere verbete ringen, die niet werden aangebracht. Na een en ander van deze maatregelen te hebben gememoreerd, zei de voorzitter: Op initiatief van de Unie van chr. onder wijzers hebben de zes onderwijzers-organi saties, die in de commissie voor georgani seerd overleg in onderwijzerszaken zitting hebben (de Unie en de Vereeniging v. chr. onderwijzers, het katholiek Onderwijzers- verbond, de Vereeniging van hoofden van scholen, de Bond en het N. O. G.) besloten, een gezamenlijke actie te voeren, om van de nieuwe regeering te verkrijgen een be langrijke verlaging der leerlingenschaal, die er toe leiden zal, dat de school weer ten volle haar taak als opvoedingsinstituut zal kunnen vervullen, dat de wachtgelders weer een vaste betrekking verkrijgen en dat aan de duizenden werklooze jonge krachten een levenstaak en een bestaans mogelijkheid worden geboden. Daarnaast staat als andere brandende kwestie, die om redding vraagt: de totale onvoldoendheid der onderwijzerssalariering. Spr. uitte den wensch, dat de „voortduren de overwegingen" te dezen op korte ter mijn zullen beëindigd mogen worden en zullen voeren tot het bevredigend resul taat, dat aan de onderwijzers een salaris zal worden gegeven, als hun toekomt krachtens de beteekens van hun ambt en in overeenstemming met de positie, welke zij in het maatschappelijke leven innemen. Spr. laakte de houding der linksche le den der staatscommissie van 4 Maart 1936 en bracht hulde aan den heer Ossendorp voor diens afwijzende houding tegenover het „gelijkschakelingsontwerp". Dit is in den nacht van 18 en 19 Maart in de laatste zitting der Tweede Kamer er doorgejaagd. Een zware nacht voor het openbaar on derwijs. Met den meest mogelijken nadruk pro testeerde spr. tegen een dergelijke wijze van behandeling van een wet, „die de grondwetelijke gewaarborgde positie der openbare school aantast, met nadruk spre ken wij hier uit onze afkeuring over de houding der Kamerleden, die krachtens het beginselprogram voorstanders der open bare school zijn, maar aan indiening en aan aanneming van deze voor het openbaar onderwijs zoo fnuikende wet hebben me degewerkt". Spr. wekt de onderwijzers op tot waak zaamheid om de toepassing van deze wet In goede banen te leiden. Aan het eind van mijn openingswoord constateerde spr., dat het Genootschap re gelmatig in ledental toeneemt en momen teel de grootste vereeniging is van open bare onderwijzers. HINDERWET. Bij besluit van heden is de beslissing op het verzoek van de N.V. NASSAU* GARAGE, alhier, om vergunning tot hef uitbreiden van een autoherstelplaats, door plaatsing van 4 electro-motoren, in hef perceel NASSAUPLEIN nr. 1, verdaagd. Alkmaar, 3 Augustus 1937. Burgemeester en Wethouders van Alkmaar, F. H. VAN KINSCHOT, Burgemeester. R. VEENDORP, Loco-Secretaris. DRANKWET. (Staatsblad 1931, nr. 476). Ingekomen is een verzoek van den heer P. DE JONG te Anna-Paulowna, om een verlof A verlof voor den verkoop van zwak-alcoholischen drank in het klein, zoowel voor gebruik ter plaatse, voor welke het verlof geldt, als voor gebruik elders in het perceel LUTTIK-OUDORP nr. 1. Binnen twee weken na dagteekening dezer kan een ieder schriftelijk bezwaren tegen het verleenen van dit verlof in dienen. Alkmaar, 3 Augustus 1937. Burgemeester en Wethouders van Alkmaar, F. H. VAN KINSCHOT, Burgemeester, R. VEENDORP, Loco-Secretaris. HINDERWET. Heden is op de gemeente-secretarie ter inzage gelegd een verzoek met bijlagen, van den heer J. MET Jr., alhier, om ver gunning tot het oprichten van een smederij, met plaatsing daarin van twee electro* motoren, resp. van 2 en 14 P.K., tot aan* drijving van diverse machines en werk* tuigen, in het perceel NIEUWPOORTS- LAAN nr. 69. Bezwaren tegen deze oprichting kunnen, worden ingediend ten Stadhuize, monde ling op DINSDAG 17 AUGUSTUS a.s., voormiddags te ELF UUR en schriftelijk vóór of op dien tijd. Gedurende drie dagen vóór gemelden dag kunnen de verzoeker en hij, die be zwaren heeft ingebracht, op de secretarie dezer gemeente van de terzake ingekomen stukken kennis nemen. Alkmaar, 3 Augustus 1937. Burgemeester en Wethouders van Alkmaar, F. H. VAN KINSCHOT, Burgemeester. R. VEENDORP, Loco-Secretaris. GEMEENTELIJK BUREAU VOOR SOCIALE ZAKEN. Bekendmaking. De directeur van het gemeentelijk bureau voor sociale zaken deelt aan belanghebben den mede, dat gedurende het tijkvak van Woensdag 4 tot en met Dinsdag 10 Augus tus 1937 de volgende kleuren bons geldig zijn: Margarinebonnen rose kleur. Gehaktbonnen geel met roode streep. Bak- en braadvetbonnen oranje kleur. De directeur voornoemd, E. v. d. HEUVEL Alkmaar, 3 Augustus 1937. i. Palestina heet in het Hebreeuwsch „Erets Jisraeel", of wel „Land van Israël". De En- gelsche Koninklijke Commissie, welks op zienbarend rapport zulk een sterke weer klank in de Pers heeft gevonden, heeft zich ook met den naam en speciaal met den Hebreeuwschen van het land moeten bezig houden. Het opschrift op munten ed. moet n.1. luiden in de drie officieel erkende talen. De naam van het land werd nu in het He- breeuwsche deel der opschriften weerge geven door het woord „Palestina" te schrij ven met de Hebreeuwsche letterteekens. Een vreemde manier van vertalen! Echter werden bij wijze van merkwaardige incon sequentie daaraan de initialen van den echten Hebreeuwschen naam toegevoegd. Eén van de talrijke klachten, waarmede de Joden de commissie bestookt hebben, betrof deze kwestie. Men zal zeggen: Een uiterst futiele aangelegenheid. Ook in een land als Nederland worden wel eens klach ten over taaiverminking van overheids wege gehoord. Maar niemand zoekt daar meer achter dan een betreurenswaardige onkunde van een betrokken ambtenaar. De zaak speelt verder in het rapport der com missie geen rol; overigens laat dit niet na verscheidene grieven der Joden b.v. ge brekkige handhaving der openbare veilig heid en orde voor gegrond te verklaren. We zouden deze aangelegenheid hier dan ook niet te berde brengen, als we er niet een symptoom in zagen van een opvatting van het mandaat, die leiden moest naar de impasse, waarin de mandataris zich nu be vindt en waarin radicale operaties als die, welke de commissie voorstelt: opheffing van het mandaat, verdeeling van het land, zich min of meer aan den beschouwer schijnen op te dringen. „Wij weigeren dit land land van Israël te noemen, zelfs al heet het zoo", aldus moet indertijd de redeneering van de admini stratie geluid hebben. „Anders krijgen we maar last met de Arabische bewoners er van". Dit schipperen tenslotte was er dan toch ook maar het opschrift in He breeuwsch schrift en de Hebreeuwsche ini tialen is dè kenmerkende trek geworden van het beleid der mandataire regeering. Het mandaat, dat zijn bestaansrecht hoog-officieel ontleende aan de het Zio nisme gunstige bepalingen daarin vervat, bleek aldra een wellicht niet groot maar uiterst invloedrijk deel der niet-Joodsche bevolking niet welgevallig. Welnu, men wist niet beter te doen dan juist deze bepa lingen stukje bij beetje tot doode letters te maken. Engeland beantwoordde Arabisch verzet voortdurend met nieuwe concessies; raddraaiers werden nooit gestraft, slacht offers vielen vrijwel uitsluitend onder de bijna redelooze volgelingen. De groot-moeftie van Jeruzalem b.v., die terecht door de commissie beschuldigd wordt een groot gedeelte van de verant woordelijkheid aan de troebelen op zich ge laden te hebben, was na de onlusten in '22 veroordeeld tot dwangarbeid, werd bege nadigd, en met steun van de regeering in dit hoOge ambt gebracht. Van dat oogen blik af heeft hij zich beijverd in één stuk door tegen de regeering te intrigeeren; niet alleen, waar zy, zij het een spaarzame, uil voering aan de pro-Zionistische mandaats bepalingen gaf, maar daarnaast als draag ster van Engelschen invloed. Zoo eischte hij voor de commissie volledige onafhanke lijkheid en verklaarde o.a., dat de Arabie ren gelukkiger geweest waren onder het Turksche, dan thans onder het Britsche be wind. Onnoodig te vermelden, dat de leden van de commissie indertijd nogal aanstoot aan deze en dergelijke verklaringen na men; overigens waren ze kennelijk voor de tribune bestemd en zeker niet als een se rieuze politieke uiting te beschouwen. Dit al heel sprekend voorbeeld voor de metho den der mandaats-regeering is met talrijke van dezelfde soort te vermeerderen. Steeds weer wordt toegegeven aan openlijk en bloedig verzet of mokkendenj achterbak- schen tegenstand. Steeds was de belooning een grootere of kleinere beperking van de strekking van het mandaat. De recente Palestjjnsche geschiedenis is stellig uiterst interessante materie; en dit om vele redenen, maar stellig óók, omdat hier in klein bestek een staaltje Engelsche politiek te aanschouwen valt, volstrek» typisch voor deze, zooals zij in het tijdperk volgende op den oorlog tot nu toe is ge voerd: een politiek van den terugtocht, den brutale steeds toegevend, niet alleen daar, waar de zwakke dreigt in het gedrang te komen, maar ook, wanneer het gaat ten koste van eigen belangen. Wellicht, dat deze politiek tjjdens den Abessijnschen oorlog haar hoogtepunt heeft bereikt en nu evenredig met het sterker worden der Britsche bewapening tamelijk snel aan het verdwijnen is om voor een zelfbewustere plaats te maken. Als dat zoo is, dan is het rapport der Koninklijke commissie in ve lerlei opzicht een men zou kunnen zeg gen „ouderwetsch" document. Aan de radicaalste eischen der Arabieren, neerkomende op hun zelfstandigheid over het grondgebied van heel Palestina, kon tenslotte met den besten wil geen gevolg worden gegeven. Heusch niet alleen om de beweegreden, ontleend aan de goede trouw, die de commissie zelf noemt: De on mogelijkheid de Joden, die in goed ver trouwen op Groot-Brittannië het land zijn binnengekomen als minderheid aan een Arabischen staat uit te leveren. Ook niet, omdat in het land de heilige plaatsen der Christenheid liggen; voor deze zou altijd wel een bijzonder régime kunnen worden ingesteld, iets, wat dan nu ook zou gebeu ren; maar wel, omdat speciaal de kust streek met den olie- en oorlogs-haven Hai- fa van vitaal belang voor de verbindings wegen van het Imperium is Op deze kust streek zal Engeland steeds op gemakkelijke wijze controle willen kunnen uitoefenen. De te constitueeren Joodsche staat biedt deze mogelijkheid ten volle. Met een opper vlak zoo groot als Luxemburg of Noord- er» Zuid-Holland en een bevolking, die het millioen wel nooit veel te boven zal gaan, zal hij steeds een gemakkelijk te hanteeren instrument zijn in de hand van Groot-Brit tannië. Maar verder krijgen de Arabieren toch ongeveer wat ze willen. De Joodsche „staat" beslaat volgens het voorstel niet meer dan 1/5 van Palestina; bij gevolg komt byna 4/5 onder zuiver Arabisch be stuur. (Een klein gebied in hoofdzaak de heilige plaatsen met omgeving blijft onder Engelsch mandaat). De bovenvermelde algemeene tendenz tot toegeven der Engelsche politiek is ech ter geen volledige verklaring van haar houding inzake Palestina. Immers, men moet bedenken, dat juist de Arabische vriendschap door Engeland op hoogen prijs wordt gesteld. Engeland dingt trou wens niet alleen naar die vriendschap; in Italië heeft het een energieken concurrent aangetroffen. Geen toeval: Als men de Middellandsche Zee wenscht te beheer- schen, moet men nu éénmaal relaties on der de bevolking der kustlanden hebben. En die is voor een goed deel Mohamme- daansche-Arabisch. Uit deze uiteenzetting blijkt wel, dat van Engelsch standpunt gezien het voorstel der commissie bijzonder doelmatig geacht moet worden. Waarmee eén kant van de zaak, die wel eens uit het oog verloren wordt nog niet gezegd is, dat het ook voor uit voering vatbaar is. Tegen den zin van bei de partijen in laat zich een dergelijke re geling ten slotte niet doorvoeren. Zelfs lijkt het ons lang niet zeker, dat zulks mo gelijk zal blijken tegenover de hardnekki ge tegenkanting van slechts één dezer. Dit al direct daarom omdat Engeland niet over de juridische bevoegdheid beschikt eigenmachtig het mandaat op te heffen of te wijzigen; de Volkenbond moet daartoe zijn toestemming geven, bovendien is die der Vereenigde Staten noodig, aangezien tusschen deze en Engeland een handels verdrag bestaat, waarin ook de politieke status van het Heilige Land is vastgelegd. Natuurlijk beschikt Engeland zooal niet over de juridische bevoegdheid, dan toch over de feitelijke macht met voorbijgang der vereischte procedure inzake Palestina te doen, wat het wil. We kunnen werkelijk niet zeggen dat „macht" in onze dagen veel égards met „recht" in acht neemt. Groot- Brittannië voelt echter zeer weinig voor illegaliteit, ook niet in de internationale sfeer. Eerbed voor het recht aan te moe digen is voor dit land doelmatige politiek en een eisch bovendien van eerlijk idealis me voor vele van zijn burgers. Het plan tracht nu de moeilijkheden, voortvloeiende uit den onwil der betrokke nen, bij voorbaat zooveel mogelijk te elimi- neeren. Ten eerste al de bijna geniale ge dachte den Joden een souvereiniteit aan te bieden: een staat. Wat moet dit niet is de gedachte een indruk maken op natio- naal-voelende Joden. Weer een Joodsch ge- meenebest zij het in zakformaat na bijna twee duizend jaar verstrooiing. Welk een perspectieven. Toch is de afwijzing der voorstellen in Zionistischen kring algemeen. Maar stellig heeft de commissie het aan den hier vermelden opzet te danken, dat het verzet lang niet overal onvoorwaarde lijk is: Deze verdeeling niet, een andere, die wat meer grond-reserves biedt mis schien wel. Hiermee is natuurlijk al heel veel gewon nen. Want welke offers ten bate van de Britsch-Arabische vriendschap vraagt men het Zionisme in ruil voor het geschenk der souvereiniteit: Een afzien van de moge lijkheid het Joodsche vraagstuk voor een eemgszins belangrijke deel op te lossen, 'n flinke verloochening dus van zijn doel; dan een vreemde paradoxeen afzien vsn Zion (Jeruzalem buiten den Joodschsn staat), verder het op zich nemen van een verplichting tot betaling van een jaarlijk- sche subsidie aan den Arabischen staat. En wat een belangrijk onderdeel van het geheel vormt jui6t deze subsidie. Ook nu zijn vele Arabieren lang niet tevreden met het gebodene, al zullen er ook onder hen verscheidene zijn, die niet élke ver deeling verwerpen en misschien niet eens deze, hun afwijzende houding echter al' middel beschouwen tot het verkrijgen van meerdere voordeelen. Stellig ware echter de ontevredenheid der Arabieren zonder deze geldelijke tegemoetkoming grooter; het welvaartspeil der bevolking in het hun toe te wyzen gebied zal door het van de markt verdwijnen van talrijke aan eed West-Europeesch levensniveau gewende Joden toch al sterk dalen, ondanks te sluiten handelsverdragen. Ook zullen de grondprijzen in dat deel van het land sterk naar beneden gaan, aangezien daar geen Joodsche koopers meer zullen zijn. Een zelfde rol als subsidie moet de leening, die in het uitzicht is gesteld, vervullen. Het is de vraag, of dit de aangeduide na- deelen voor de Arabieren zal kunnen goe<* maken. Allicht niet voor de individuen, die door de verdeeling schade zullen leiden, zooals de grondeigenaars. Onder hen be vinden zich echter vooral de politici der Arabieren, wier macht natuurlijk zal toe nemen. Wij hebben in het bovenstaande in het kort aangegeven, dat naar wij in een volgenden brief nader hopen uitéén te zet ten de meeningen omtrent de voorstel len in het kamp van de beide partijen ge lijkelijk verdeeld zyn. Dit, gelijk dat altijd zoo gaat, zoowel op grond van ideologische als op grond van belangen-tegenstellingen* Het rapport zal altyd een interessante faze in de Palestijnsche ontwikkeling bil" ven, ook al zou achteraf blijken, dat he deze niet sterk heeft kunnen beïnvloeden. Stellig heeft het iets van het eerste Salo mons-oordeel, dat in dit land geveld weren Het is als dit een verdeelingsplan. Om re denen, die we ditmaal niet verder op kunnen, betwijfelen we echter, of het ev volledig als zijn origineel den twist Partijen zal beslechten; ook buitenstaan ders moet het minder bevredigend voor men. Maarhet is dan ook strikt E® men niet in Palestina, maar in Londen g veld.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1937 | | pagina 10