DE OORLOGSVERKLARING VERBODEN TOEGANG j 't Kleine Bakkertje EEN LINOLEUMSNEDE EEN KLEIN ZWEEFVLIEGTUIG Raadsels ZOEKPRENTJE door JET HOOGERS. De Woudlopers waren in een geweldig opgewonden stemming. Geen wonder! Daar hadden de jongens van „Winnetou", de club van de andere school, het gewaagd om hen gewoonweg de oorlog te verklaren. Op een middag na school was Lo van Bergen, de aanvoerder van „Winnetou", naar hen toe gekomen en had Dolf de Waal, zonder een woord te zeggen, een brief overhandigd. Dolf, die de hoofdman van de Woudlopers was, had hem ook zwijgend aangenomen en Lo had meteen rechtsomkeert gemaakt en was afgemarcheerd. Dolf las de brief hardop voor, het was een complete oorlogsverkla ring. Een woedend gebrul steeg op. Sommigen wilden Lo meteen maar ach- i terna, maar hij was al niet meer te zien. Maar gelukkig ook voor hem! Nadat de eerste verontwaar diging van de Woudlopers wat was gezakt, werd er beraad slaagd. Er moest slag geleverd worden, er werden plannen gemaakt en voorstellen gedaan, zoals alleen echte Woudlopers maar kunnen bedenken, man nen uit één stuk, voor wie bangheid een onbekend be grip is. Ieder kreeg een opdracht bij de „veldtocht". En tot slot werd met vereende krachten een antwoord opgesteld aan de vermetelen. Het werd een heel geschrift, vol vreselijke dreigementen, die iemand kip- pevel zouden bezorgen en de o. .derwij zer op school zou er misschien wel de nodige fou ten uit hebben gehaald, maar dat kon niet verhinderen, dat de brief een ontzaglijke indruk Zou maken. Onder de brief kwamen alle handtekeningen, zo onleesbaar mogelijk en toen stopte Dolf zijn hand helemaal in de inktpot en drukte die af, onder op het papier, wat nog het meest indrukwekkend was van alles. Zaterdag was de dag dat het gevecht zou worden geleverd. De Woudlopers waren al bij de school verzameld en wachtten op hun aanvoerder. Ze zouden de schuur gaan be stormen, die de jongens van „Winnetou" trots hun „wigwam" noemden. Daar hield de club vergaderingen en de Woudlopers waren eigenlijk maar wat jaloers, want zij hadden het tot zo'n rijkdom nog nooit ge bracht. Maar, nou ja, de vader van Lo van Bergen was ook houthandelaar en die had nu toevallig zo'n loods leeg staan. Op Zater dagmiddag zou heel „Winnetou" daar wel weer bij elkaar wezen en het was dus een pracht-gelegenheid om de vijand te over rompelen. Door een strook kreupelhout kon je vlak bij de schuur komen, zonder gezien te worden. Maar niet dadelijk in het begin van de middag trokken ze er op los, nee, tegen het eind van de middag, toen het al een beetje schemerig begon te worden .Dat was een van de krijgslisten der Woudlopers. Daar slopen ze heen! Geen tak kraakte onder hun geoefende Woudlopersvoeten, geen woord werd gesproken. De gedachten waren gespannen, de ogen tuurden in de schemering voor zich uit. Geen geluid mocht hen verraden! Zo ging het een tijdlang voort. Opeens krrak-kraak, een paar droge takken knapten, een oude kraai vloog kras send op, verschrikt en verontwaardigd. De jongens stonden roerloos, in gebukte hou ding. Daar zagen ze een vlugge schaduw tussen de bomen verdwijnen: de vijandelijke club had wachtposten uitgezet, in het ver moeden dat er die dag wel eens gevolg kon worden gegeven aan de oorlogsverklaring van die week. „Er op los!" beveelt Dolf en hij stormt zelf vooraan. De anderen volgen hem, dwars door de struiken, de takken slaan hun in 't gezicht. Hindert niet, het zijn Woudlopers! Een grote bramenstruik! Verder, erover heen of erdoor heen! Kleren scheuren, armen en benen schrammen, verder! Een sloot! Eroverheen! Bert glijdt uit, tuimelt erin. Hij wordt er weer uitgehesen. Gelukkig, er stond geen water in, alleen een dikke laag modder. Bert ziet er uit als een moriaan. Hindert niet, verder! Daar staat de „Wigwam". Dolf stoot een ontzettend geschreeuw uit, dat de oorlogs kreet van de Woudlopers moet voorstellen. „Winnetou" staat al voor de schuur ge schaard en komt hen nu tegemoet. Ook Lo laat een krijgsgehuil horen. Dan vliegen de beide legers op elkaar los en ieder vindt zyn man om mee te vechten. „Eerlijk vechten, jongens roept Dolf zijn mannen toe. „Houd je taai, maar blijf fair!" schreeuwt Lo. Ze worstelen, ze strijden, de Woudlopers trachten hun tegenstanders terug te dringen om hun clubhuis te kunnen bestormen, de jongens van Winnetou ver dedigen hun Wigwam met alle kracht. Maar de strijd blijft onbeslist. Noch de ene, noch de andere partij komt een duimbreed verder. Dolf en Lo zijn samen in verwoed hand gemeen. „Zullen we wapenstilstand sluiten?" hijgt Lo. „Goed, mij best", brengt Dolf ook hijgend uit. „Halt, jongens!" „Stop, lui!" roepen de beide aanvoerders hun legers toe. Daar staan ze nou, vol strijdlust, maar geen haar zijn ze opgeschoten. „Vechten jullie het uit!" roept opeens Brammetje, de jongste van Winnetou. „Wie? Wij? Dolf de Waal en ik?" vraagt Lo. Bram metje knikt. Een ogenblik is het doodstil, dan heffen de jongens van Winnetou een goedkeurend gehuil aan. Ook de Woud lopers geven hun instemming te kennen door kreten van bijval. Zo zal nu de beslissing vallen. Dolf en Lo staan in een kring van Woudlopers en Winnetoumannen. Vol spanning volgen de jongens de strijd. Dolf is onder maar hij trekt Lo omlaag, hip houdt hem zo stijf vast, dat die zich niet meer kan verroeren. Hij werkt zich onder Lo uit. Lo vliegt overeind, de worsteling schijnt opnieuw te beginnen. Bakkertje, goed opgepast Houd dat grote brood goed vast! Maar nu weet Dolf met een handige be weging Lo op de grond te krijgen. De beide jongens hijgen en blazen van inspanning. „..Nog drie minuten!" roept Theo, die tot scheidsrechter is benoemd. Drie minuten later ligt Lo nog onder en met een luid geschreeuw van de Woudlopers wordt Dolf als overwinnaar erkend. Hij staat op en laat Lo los. Tegenover elkaar staan de beide hoofdmannen. Dan steekt Dolf de hand uit en zegt plechtig „Broeder Roodhuid, laten wij vrede sluiten voor onze mannen'. „Broeder Woudloper", zegt Lo, „laten wij elkaar de verzoenende hand reiken". Een werkelijk broederlijk gejuich wordt nu door de beide clubs aangeheven en een drachtig trekken ze naar het dorp terug. Wat een linoleumsnede is, kunnen jullie wel begrijpen uit het woord zelfhet is een snijwerk in linoleum uitgesneden. Als je een paar linoleumsneden bekijkt, zul je zien dat ze werkelijk bijzonder mooi kunnen zijn. Zelf kun je wel eens proberen een lino leumsnede te maken, vooral als je een beetje kunt tekenen, is het heel dankbaar werk. Je hebt er niet erg veel voor nodig. Ten eerste natuurlijk een stuk linoleum. Dat kun je kopen in een winkel voor zeil en lino leum en je kunt het ook vragen aan een linoleumlegger, die wel eens repen over houdt. Vaak zal die het je voor niets geven en dat is toch zeker het voordeligste Als werktuigen heb je verder nodig: een paar pennen, die speciaal voor dit werk ge maakt worden en die je in de meeste papierhandels wel kunt krijgen. Het best kun je drie verschillende nemen, een fijne, een middelsoort en een grove. Verder moe ten we en beetje scherp mes hebben, daar voor kan ons zakmes heel goed dienst doen en dan nog een potlood. Dat is alles. Wat zullen we nu gaan uitsnijden? Als je goed kunt tekenen, neem dan allerlei voorwerpen uit je omgeving en als je je niet zo sterk gevoelt in tekenen en schetsen, kun je het makkelijkst iets namaken van een tekening of een plaat. Bijvodrbeeld de linoleumsnede, die hieronder staat.- Dit is niet zo moeilijk, omdat er in hoofd zaak rechte lijnen op voorkomen. Met zoiets moet je wel beginnen voor je tot de moei lijker voorwerpen en modellen overgaat. Er is nog wel wat oefening voor nodig, zoals bij alle dingen, voordat je een meester in de kunst bent Als je nu deze piaat als voorbeeld neemt, moet je hem eerst natekenen met potlood op het linoleum. Geef van te voren goed aan wat zwart moet worden en wat wit moet blijven, anders raak je er later mee in de war. De lange lijnen snijd je nu eerst in met het mes, dat maakt het werk met de pen nen makkelijker. Gebruik eerst de fijne, dan de middelsoort en alleen voor grote vlakken de grove. Denk er om, dat je niet al te diep gaat, want dan wordt de afdruk niet mooi. Nu kunnen we beginnen met onze lino leumsnede af te drukken. Daarvoor hebben we zwarte drukinkt nodig, een rol om de inkt op de linoleumsnede over te brengen, een glad plankje, b.v. van een sigarenkistje, en het papier waar de linoleumsnede op afgedrukt moet worden. De inkt brengen we door middel van de rol op het plankje en hiermee wordt dan de linoleum snede zelf nat gemaakt Wanneer wij niet het plankje gebruiken als tussenstation, komt de inkt niet in een dunne gelijke laag op het linoleum. Nu leggen we de natte linoleumsnede plat op de tafel, het papier komt er op en daarbovenop een vel of tien filtreerpapier. Met een zwaar vlak voorwerp drukken we nu stijf op het filtreerpapier. Als we nu het papier er af halen, zal de afdruk keurig te zien zijn. Laat hem lang drogen op een veilig plekje en klaar is hij. Als je nu dadelijk na het drukken het linoleum schoon maakt, zul je hem nog veel vaker kunnen gebruiken. Maar als de inkt eenmaal ingedroogd is, kun je het er haast niet weer af krijgen. Er zijn natuurlijk nog wel andere manie ren van afdrukken, maar deze is de eenvou digste en je hebt er het minste materiaal voor nodig. Ik weet niet of jullie al eens geprobeerd hebt een klein model vliegtuig te bouwen, want dat is nogal moeilijk. Maar ik weet zeker, dat jullie allemaal een klein zweef vliegtuig kunt maken, dat in de lucht een grote boog kan beschrijven en dan in een glijvlucht weer op de grond terecht komt, net als een echt zweefvliegtuig. Op de af beeldingen hiernaast kun je het heel duide lijk zien. Ik zal proberen om er nog enige aanwijzingen bij te geven. Het enige wat je nodig hebt is een stuk stevig schrijfpapier. Krantenpapier of zo is niet bruikbaar. Eerst knip je een keurig rechthoekig stuk van 19 bij 15 centimeter en nog een stuk van 18 bij 4 centimeter. Het eerste is de romp, het twede de staart van het toestel. Zoals figuur 1 laat zien, wordt de staart midden op het grote stuk gelegd en dit wordt op Vs van de lengte omgeslagen, zo, dat de staart meteen 1 c.M. omgeslagen wordt. De stippellijnen zijn allemaal vouwen. Figuur 2 toont hoe eerst de ene, dan de andere hoek omgevouwen wordt. Als de vouw er goed in zit, leggen we de hoekjes weer plat. Nu kan je op figuur 3 zien, hoe je eerst dat schuine vouwtje omhoog licht en dan de bovenste rechte vouw naar bin nen slaat. Dat doe je aan beide kanten, zodat er een punt wordt gevormd, wat je in figuur4 duidelijk kunt zien. Op figuur 5 zie je, dat het puntje A naar boven toe omge slagen wordt en aan de andere kant natuur lijk weer net zo. Kijk nu goed naar figuur 6, dan kun je aan de stippellijntjes zien hoe er een vouw in die puntjes wordt ge maakt door er een rechtopstaand puntje goed stevig in te knijpen. Zo krijg je figuur 7. Nu wordt het hele voorste stukje nog een keer teruggevouwen met een scherpe vouw langs de stippellij B, dan moet ons toestel er uit zien als figuur 8. De staart en de romp samen worden nog overdwars gevouwen, zoals de stippellijn aangeeft en het kan „starten". Neem het tussen de vin gers zoals het bovenste plaatje aangeeft, houd het een beetje schuin naar boven en werp het met een zwaai in de lucht. Het zal dan een poosje blijven zweven, een bocht beschrijven en weer langzaam op de grond dalen. Mijn eerste is een jong viervoetig dier, mijn twede is een hoofddeksel, mijn derde kan een vloeistof bevatten, mijn geheel hoort op de wastafel thuis. Welke vogel kun je maken van! olgfinam. Waar is het boerinnetje Rolschaatsen, wat is dat fijn Kan er wel iets leukers zijn Waarom zou die paal daar staan 'kHad juist daarlangs willen gaan. Afgesloten Wat zou dat 't Is daar net zo heerlijk glad. Help, o help, ik weet geen raad 1 Ik blijf kleven aan de straat! HONDENTROUW, Een jongen, die door een hond vergezeld werd, viel van de 60 M. hoge George Peak in Zuid-Afrika. De hond, een herder, bleef de heele nacht bij zijn stervende baas de wacht houden, tot eindelijk de volgend» morgen een reddings-expeditie hen vond. HET METEN VAN GELUID, Tegenwoordig kan men geluid meten met speciale toestellen en zo heeft men b.v. kun nen vaststellen, dat een vliegtuig van mid delmatige grootte bijna 87 maal zoveel lawaai veroorzaakt als een auto.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1937 | | pagina 11