Gevorderd KAPSTER
UW MMS:
Winterkarpetten
GEUR. LUST,
r7s
J. OTSEN
BUERS, Langestraat56
61e PRACTIJKEXAMEN
8282
QE JOUDEN
4843
'N KANS UIT
ÏOOO
HOUTTIL17.
Aanbesteding.
Meisjes en Jongens
NOG 9 RECLAME DAGEN
2/y Ijï: i
HANDELSWETENSCHAPPEN
Inschrijfgeld 2,50 gld.
WAARSCHUWING.
DE BESTE
RECLAME.
Leuke nieuwe SCHORTJES
N^lelefö°N mmm
smederij&MAGAZIJN^^£z
Op dezelfde data: Examen Hoofdcorrespondent.
De aanmelding sluit 27 November a.s,
B.z.a. flink MEISJE
Ie en 2e Kalfvaarzen
1'|2-jarige N.R.S. stier,
De Provinc. Noord-Brabantscne
en 's-Hertogenbossche Courant
be?Ee[kank>or faal- 211
Fefefoon 4141(2 fijnen)
OTTO VAN OS
St. Annastraat II hoekFnidsen.
VEREENIGING VAN
PAYGL0P 10.
Examengeld is verlaagd
tot f 7.50.
LUTTIKOUDORP N?50
Hoewel per I Januari
pas verplicht
Doet lJ verstandigneem
nu al een achterlicht
JACOB DAM,
Stationsweg 17. Telet. 3873.
VEREENIGING VAN LEERAREN IN DE
!fouilletoH
Door het verbindend worden der
eenige uitdeelingslyst is het faillis
sement van C. BANDT, te Den
Helder, geëindigd.
Mr. G. A. DE LANGE,
Curator.
Alkmaar, 1 November 1937.
Kantoor Breedstraat 10.
GEVRAAGD.
Br. letter V 478 bureau v. d. blad.
voor het schoonmaken van kan
toren, scholen of dergelijke.
Br. letter S, de Rooij's Bpekh.,
Vrouwenstraat.
Te koop:
alle van beste afstamming. Tevens
dekt en bevr. uitstekend.
Te bevr. bij C. MIENIS Czn.,
Egmondermeer N.H. T.B.C.-vrij be
drijf. Gebeterd v. d. blaar.
Namens de Directie van Hrtel-
Café-Restaurant „Duinvermaak" te
Bergen (N.-H.) zal op Vrijdag 12
November 1937 worden aanbesteed:
het boawen van een
Tuinpaviljoen te Ber
gen (ft.II.)
Teekening en bestek a f 2.
franco per post a f 2.25.
JAC. VAN EXTER,
Bouwkundige,
Bergen (N.H.) Tel. 2230.
Hockey-spelers, voetballers. In
de UPRLIMlftG van
V A ft ftlELWKUYK,
Honttil 17, koopt ge Uw
Hockey Sticks en Hockey- en
Voetbalschoenen thans tegen
zeer lage opruimings-prijzen.
is het Hoofdbiad van de Pro
vincie Noord-Brabant, wordt
daar het meest gelezen, in vele
gemeenten schier uitsluitend «a
verschijnt dagelijks.
Bruinen Blauw Katiné Jekkers,
3/4 Lengte- en Lange Jassen,
geheel solide gevoerd (eigen werk).
Nergens vindt men zoo'n uitge
breide sorteering. De prijzen zjjn
opvallend laag.
Laat.
Alkmaar.
1 aat.
in de verschillende kwaliteiten
Holtap, llaarvelour, Axmin-
ster en Wilton koopt U het
voordeeligst bij
Voor reclame ontvangt U, trots
de lage prijzen, bij elk 12 of 16 els
karpet 2 bijpassende kleedjes
cadeau.
Ziet binnen geheel vrijblijvend
onze enorme collectie.
Het is goed reeds nu te beslissen wien gij in droeve
dagen Uw vertrouwen zult schenken.
Wanneer gij nog geen lid zijt van onze Vereeniging
„ASSOCIATIE VOOR LIJKBEZORGING",
wordt het dan nu.
Onze contributie bedraagt slechts per gezin f 0.50 per jaar.
LEERAREN IN HET BOEKHOUDEN.
OPGERICHT 1883.
Het 109de praktijk-examen in het boekhouden za'
worden gehouden op 14 en 15 December 1937 (overdag) o.m. te
Amsterdam.
ontvangen
Zeer aardig model, achter
met 3 knoopjes gesloten 0n
toch met bandjes over de
schouder.
Weer eens iets anders!
Ze kosten in mooie frisse
dessins 1.45 1.25.
Verder grote sortering goed
kopere Schortjes vanaf
39 ct.
Kinder tantasie Schort
jes maat 50 36 ct.
-f 4 ct. stijging p. m.
Telet. 2 056.
Al K M A A K.
Bij Otsen koopt U iets goeds
Diploma kosteloos. Vraag voor deelneming aan
dit examen bij den boekhandel of aan den Heer
S. L. A. OTTENS, Voltaplein 55, Amsterdam, Oost: een inschrij
vingsbiljet examen boekhouden, blauwe kleur.
10 KORTING
NICO VANVUUREJPM
HET WELK IS BEREIKT "X*
DOOR MEER DAH 70JARIG BESTAAN %yUU/C KI
TtaF aaraae
«^cliarloo Te'. ^,49°
xxxxxxxxxxxxxx>oo<x>ooooc>o
Hef cachet van de zaak kent
men aan de courant,
waarin zij
adverteert,
000000000<><><><><>0<><><>00<><>0^
in Boekhouden en Handelscorrespondentie op 20, 21 en 22 December 1937,
's avonds te Alkmaar en 40 andere plaatsen.
Prospectus gratis verkrijgbaar bij het Secretariaat, Delilaan 3 Hilversum, bij den Heer H. Broeders,
Zocherstraat 66, Amsterdam-W en bij den Heer H. de Jong, Helderscheweg 18; firma K. ter Burg
t
firma Van Putten en Oortmeijer, allen te Alkmaar.
In 1936 examineerden
wij
candidaten.
Let vooral goed op, dat U een prospectus ont
vangt, waarop onderstaand embleem Voörkomt:
In het voorjaar 1937
examineerden wij
Naar h«t Engelsch
van PAUL TRENT
door J. SCHOUTEN
78)
Het werd steeds helderder en de wind
begon af te nemen, de golven waren echter
nog huizen-hoog en zij wierp nogmaals een
blik op het jacht om te zien, hoe dit het
er af bracht. Toen zij naar het wrak keek,
uitte zij een kreet van vreugde, want zij
herkende den torpedo-jager, die in de
richting van het wrak stoomde.
Toen volgde een mooi staaltje van zee
manskunst, want er werd een tros van de
Shrike naar het jacht geworpen; hieraan
was een kabel bevestigd en het duurde niet
lang, of zij zag dat er menschen in een
reddingstoestel van het genoemde schip
naar den torpedojager overgebracht wer
den.
Dit duurde eenigen tijd en zij wachtte
zoo vol spanning op het oogenblik, dat de
beide mannen van de brug af zouden gaan,
dat zij er zich in het geheel niet van be
wust was, dat er eenige mannen vlak bij
haar aan land gekomen waren. Het duurde
geruimen tijd voordat de bemanning van
de Emerald gered was en Jane verkeerde
in de grootste spanning, maar eindelijk zag
zy een man de brug verlaten en in het
reddingstoestel stappen. Eenige minuten
daarna werd de tweede man in veiligheid
gebracht. Toen stoomde de torpedojager
achteruit met de bedoeling in de buurt te
blijven wachten, totdat de zee voldoende
gekalmeerd was, om een boot naar het
eiland te sturen.
Op dat oogenblik hoorde zij een luiden
kreet en toen zij omkeek zag zij haar broer
op haar af kom^n, met Peggy Fayrfield, die
hij geholpen had aan wal te komen. Hij
had ook gezien wat er gebeurd was en was
blij dat er hulp by de hand was. Nadat zij
elkaar wederkeerig geluk gewenscht had
den met hun redding, vestigde Jane Bill's
aandacht op Grafton.
„Arme kerel! Dat ziet er niet al te best
uit. Ralph vertelde mij, dat er een hut op
het eiland was, waar zij voorraden bewaar
den. Laten we probeeren hem daar heen
te brengen. Maar we zullen eerst eens gaan
kijken, wat er in die hut te vinden is. Mis
schien is er wel een verbandtrommel en
we moeten toch ook een bed voor hem
klaar maken".
„Ik geloof, dat ik hier maar zal blijven.
Misschien komt hij intusschen bij".
„Best. Gaat u mee, miss Fayrfield?" riep
Bill opgewekt en stak zijn arm door de
hare, om haar over de rotsen heen te kun
nen helpen.
De hut was tamelijk groot, maar er wa
ren luiken voor de ramen en de deur was
op slot. Dit leverde echter geen bezwaar
op voor Bill en met zijn schouder forceer
de hy de deur. Spoedig waren de luiken
voor de ramen weggenomen en tot hun
groote blijdschap vonden zij allerlei levens
middelen. Er was ook inderdaad een ver-
bandkist en hy haalde ook een flesch
cognac te voorschijn.
„Miss Fayrfield, wilt u het bed in orde
brengen, terwijl ik naar Jane terug ga?
Wat een geluk, dat er een bed is", zei hij,
pakte de dingen bij elkaar, die hij meende
noodig te zullen hebben en haastte zich
terug naar Jane en Grafton.
Jane verbond de wonde, want zy had een
cursus voor eerste hulp bij ongelukken
meegemaakt en zoodra zij hiermee klaar
was, trachtte Bill wat cognac tusschen de
op elkaar geklemde tanden door te gieten.
Grafton gaf nog geen teeken van weder
keerend bewustzijn en ten slotte kwamen
zij overeen om te probeeren hem naar de
hut te dragen.
Bill zag, dat twee van de mannen, die
aan wal gekomen waren, matrozen waren
en hij vroeg hen hem te helpen den gewon
den man weg te dragen. Dit gebeurde zoo
voorzichtig mogelijk en na een kwartier
lag Grafton op het veldbed.
Vanuit een der ramen had men het uit
zicht, zoowel op het wrak als op den tor-
pédo-jager.
„Carruthers zou dwaas zijn als hij met
deze hooge zee een boot te water liet. En
ik geloof niet, dat zy gauw zal kalmeeren".
„Bill, kunnen we niet op de een of an
dere manier te weten komen of Ralph vei
lig is?" vroeg Jane met bevende stem.
„Ja, zoodra het helder wordt. Ik heb ge
zien dat er een luik is om op het dak te
komen en ik zal een van de matrozen naar
boven sturen om seinen te geven aan de
Shrike. Maar op het oogenblik heeft het
nog geen zin, het moet nog wat helderder
worden".
Bill begreep hoe ongerust zijn zuster
moest zijn en riep een van de matrozen,
aan wien hij meedeelde wat hy van plan
was te doen. Nadat zij een paar vlaggen
gemaakt hadden uit de gordijnen van de
hut, nam de man zijn post in, maar het
duurde ruim een half uur, voordat hij zijn
hoofd door het luik stak en verkondigde,
dat zijn signalen opgemerkt waren en dat
de Shrike hem verzocht had mededeeling
te doen van de namen der overledenen.
„Vertel hen wie hier zijn en vraag of
Captain Desbrook, de groothertog en Gra-
ves aan boord zijn".
Het duurde eenigen tijd, voordat de man
weer naar beneden kwam en salueerde.
„Captain Desbrook is aan boord, mijn
heer". Jane uitte een kreet van vreugde en
viel Bill van pure blijdschap om den Jials.
„Wacht eens even, meisjeslief. Laat me
eens hooren, wie er nog meer gered zijn".
„Mr. Graves is ook aan boord, mijnheer
en ook prinses Nadine".
„En de groothertog?"
„Die is er niet".
„Wel, stel je nog eens met hen in verbin
ding. Zeg hen dat mr. Grafton een ern
stige hoofdwonde heeft gekregen en vraag
hen of zy zoo spoedig mogelijk den dokter
willen sturen".
De man salueerde nogmaals en klom
weer op het dak.
Jane keerde zich snel om, want er klonk
een zwak gekreun in den hoek van de
kamer waar Grafton lag. Zy ging naar
hem toe en knielde naast hem neer. Bill
schonk nog wat cognac in een glaasje en
toen Grafton de oogen opende, bracht hij
hem het glaasje aan de lippen. Nadat hij
een klein teugje gedronken had, wierp hij
een blik om zich heen.
„Ik ben blij dat je gezond en wel bent",
mompelde hij, toen hij Jane herkende, die
candidaten»
zich bezorgd over hem boog. „De rest i®
van minder belang". a I
De tranen drongen haar', naar de oogen
en er viel er een op zyn wang.
„Maak je niet bezorgd over mij. Ik zal
niet klagen. Ik weet, dat het met mij g®"
daan is, fluisterde hij heesch.
Er werd op de deur geklopt en de an
re matroos, dien Bill-had uitgezonden o
te zien of er nog meeroverlevenden
ren, kwam binnen óm te waarschuwen,
het lichaam van een der passagiers aan
gespoeld was.
„Het is die buitenlandsche mijnheon
geloof, dat u hem groothertog noemde,
zoo iets".
Grafton had gehoord wat hij zei en g
lachte zwakjes.
„Jane, ik zal gaan 2ien of hij n0®
redden is", riep Bill 'en rende de hut ui
Jane haalde een stoel en ging naas
bed zitten. Grafton, bewoog zijn han
haar richting en zij nam deze in de h
drukte haar zachtjes.
„Ik weet niet, of je me begrijpen j
als ik zeg, dat het zoo goed is. Ik ben
bang geweest voor den dood en ik z°u
leen voor jou willen leven. Maar ju
mij nooit toebehooren, dus is het maar
ter zoo". zij,
„U moet niet zooveel praten", zeljc0St-
want zij zag hoeveel moeite het hem
„Wat doet het er toe? Ik heb toch n1^
lang meer te leven en het is beter i^ijn
eerst zeg wat ik op het hart heb. -
laatste gedachten zullen jou gelden,
Jane", besloot hij.
(Wordt vervi
olgd)
