FLITSEN VAN HET "WITTE POElè Paniek |n Madrid|j DE IDEALE VROUW. DE LAATSTE RIT NAAR DE VRlihjTn" Zl DE PARAMOUNT-ACTEUR RAY MILLAND SPREEKT OVER EEN ABSTRACT BEGRIP. BESTAAT ZE? OF DEELT ZE HET LOT VAN ANDERE IDEALEN? jPAUL HERVEY FOX EN VICKI ONZE BIOSCOPEN. DERDE BLAD Een vlotte opname uit de film „Easy Living". Ray Milland, de sympathieke jonge En- gelschman, die den laatsten tijd met zoo veel succes in verschillende Hollywood- producties is opgetreden, en die wij bin nenkort in Nederland te zien zullen krij gen in „Easy Living", Mitchell Leisen's vermakelijke comedie met Jean Arthur en Edward Arnold, en in „Ebb Tide", Para- mount's groote kleurenfilm-van-de-zee, is een van de gelukkigst getrouwde mannen in Hollywood. Met zijn vrouw, die toen zij nog in Hollywood filmde, Muriel Webber heette, woont hij rustig op een kleine villa in Coldwater Canyon, dicht bij de film- stad. Het is heelemaal geen kunst om ge lukkig getrouwd te zijn, beweert onze ster, en deze uitspraak van een filmacteur is, gezien de onstuimige baren waarop in filmland de huwelijksbootjes ronddobbe ren en meest schipbreuk lijden, merk waardig genoeg om den auteur van deze woorden over zijn uitlating eens nad r aan den tand te voelen. Wat we dan ook prompt doen. „Een ideaal huwelijk," beweert Milland, „is de eenvoudigste zaak van de wereld. Er is maar één ding voor noodig: het komt er op aan, een ideale vrouw te vinden. Ik geef toe, dat dit al een moeilijk vervulbare eisch schijnt, maar met een beetje volhou den lukt het wel. Mij is het gelukt, waar om zou ik de eenige zijn die zoo gelukkig is? Als ik niet getrouwd was, zou ik zeggen dat mijn lieve partnerin Jean Aithur een heel eind op weg is om te voldoen aan mijn voorwaarden. Maar ik wil dit praatje over het ideale huwelijk niet beginnen met mijn vrouw jaloersch te maken, en dus laat ik Jean Arthur er verder buiten. Sorry, Jean! Een ideale vrouw dan hoeft niet be slist erg knap te zijn, maar beter is het na tuurlijk als zij dat wel is. O, lieve hemel, daar heb je het al! Zooiets kan men na tuurlijk niet in een interview zetten. Enfin, dames, als ik iets zeggen mocht, dat U minder leuk mocht vinden, bedenkt U maar, dat het heele interview een grapje is. We hebben het trouwens over de ideale vrouw als een abstract begrip, nietwaar? Een vrouw, een „ideale vrouw" dan, moet de bestaansreden van haar man zyn. Zij kan alleen ideaal zijn, als hij erg veel van haar houdt, en in dat geval wordt zij natuurlijk zijn inspiratie en het doel van al zijn streven. Zij kan natuurlijk ook niet ideaal zijn als zij niet héél erg veel van haar man houdt, en in dat geval is hij natuurlijk haar inspiratie, en héar voor naamste levensdoel. De belangstelling van deze unieke per soonlijkheid, die wij hier in het abstracte aan het bepraten zijn, moet natuurlijk ge heel op haar man en zijn bezigheden ge richt zijn. Zij moet hem helpen in zijn zaken, zooveel zij kan, en hem een „home" bereiden waar hij zich echt thuis voelt en na een drukken dag vol beslommeringen tot zich zelf kan komen. Zij moet hem na tuurlijk helpen toekomstplannen te sme den, zij moet hem helpen sparen, hem aanzetten als hij te gemakzuchtig mocht worden, en op tactvolle wijze zijn fouten verbeteren. Maar zij moet oppassen haar eigen per soonlijkheid niet te laten opgaan in die van de ideale huishoudster. Aangenomen dat zij intelligent is, moet zij natuurlijk nog andere interessen en liefhebberijen hebben (dit niet verkeerd op te vatten, dames!) en zij moet deze onderhouden en uitbreiden. Zij moet beslist een eigen per soonlijkheid hebben, in staat zijn haar man ten allen tijde te boeien, niet alleen als vrouw, doch als verstandig menschelijk wezen. Zij moet dingen, ook die, welke niet direct op de huishouding betrekking heb ben, met haar man kunnen bespreken, en wel zoo, dat hij er een gewoonte van zal maken haar in zijn vertrouwen te nemen en niet met anderen zal gaan praten over zaken. „Waar je met je vrouw toch niet over spreken kunt". Aan den anderen kant moet zij er voor oppassen geen onderwer pen aan te snijden waar hij niets van weet en hem aldus den indruk geven met- een „geleerde" vrouw getrouwd te zijn. Als zij het toch doet, dan zóó, dat hij het niet in de gaten heeft. Is Jean Arthur de ideale vrouw? Ray Milland. De ideale vrouw moet een engel van ge duld zijn. Tenzij zij ook een ideale man heeft, en dat is iets waar wij het op het oogenblik niet over hebben. Tusschen ons gezegd en gezwegen, en dit is een compli ment, dat ik de schoone sekse wel wil aan doen, of er zooiets als een ideale man be staat, moet sterk betwijfeld worden. Maar om tot mevrouw terug te keeren: zij moet verdraagzaam zijn wanneer manlief in een geprikkelde stemming is, en liefst moet zij hem op tactvolle wijze kunnen kalmeeren. Zij moet zijn fouten, vergissingen en dom heden door de vingers kunnen zien, en hem zijn fouten kunnen doen inzien zonder te zelfder tijd een onaangename sfeer van verwijten te scheppen. Of is dit té veel gevergd? De wereld is vol van charmante jonge dames die eventueel ideale echtgenooten zouden kunnen zijn, maar de practijk wijst uit dat er ten slotte niet zoo erg veel ideale huwelijken zijn. Laten we maar zeggen dat het dan de schuld van de mannen is (nee, dat klinkt ook niet aardig) of dat de mislukking te wijten is aan omstandig heden waar geen van beide partijen in vloed op kan uitoefenen (dat is beter). Ik kan hier alleen nog bijvoegen dat het beste wat een man op deze aarde kan krijgen, een ideale vrouw is. Wat een nare term eigenlijk. Ik bedoel 'n goede vrouw". Het zou door Vicki Baum geschreven kunnen zijn, dit „De laatste trein uit Ma drid." Er is een eigen aardige overeenkomst tusschen deze film en het werk van de schrijfster van zoovele levensechte boeken. Boeken, die op-den- man-af zijn, die het leven niet mooier ma ken dan het is, die problemen behandelen van menschen als U en ik. Bij het zien van deze film, die een episode uit den Spaanschen burgeroorlog tot achtergrond heeft, komt de gedachte aan één speciaal boek van Vicki Baum als vanzelf op: „Das grosse Einmaleins". In feite: de structuur van de film zou van die van het boek afgeleid kunnen zijn: ziedaar de vergelijking, die zich aan den beschouwer van de film op dringt. Vicki Baum neemt in haar boek een ge beurtenis uit het leven van drie menschen. Drie dagen duurt de geschiedenis. En drie maal teekent de schrijfster haar iederen keer bekeken uit het standpunt van één van de drie hoofdpersonen. Paul Hervey Fox, die het ver haal voor „De laatste trein uit Madrid" schreef, bepaalt zich tot een kortere episode, maar laat haar door meer menschen bele ven: hij brengt den toeschouwer in de Spaansche metropool, op den morgen van den dag, dat de laat ste trein uit de belegerde stad zal vertrekken. De laatste trein. Een trein met plaats voor slechts een gering deel vqn het enorme aantal inwoners, dat in dezen trein zijn laatste redmiddel ziet. Die trein is de laatste schakel met het nog veilige achterland, de laatste ver binding met een wereld, waar nog geen machinegeweren knetteren en waar men nog door de straten kan liropen zonder elke minuut dekking te moeten zoeken voor bommen en granaten. Te middernacht vertrekt de laatste trein! De door dit bericht gewekte paniekstemming laat Fox beleven door een wonderlijk samenraapsel van menschen. Het is, alsof hij met een reuzenhand links en rechts in de stad gegrepen heeft: twee militairen uit de bele gerde veste, een journalist, een gravin met een min cf meer ver dacht verleden, een politieke ge vangene, een strijdster uit het vrouwenleger, een vrouw uit de duistere buurt^van Madrideen kleurrijke verzameling menschen, uiteenloopende typen, nationaliteiten, mentaliteiten maar allen bezeten door de ééne vurige wensch: wég van hier! Coüte que coüte aan een pas komen, die ons een plaats in den trein verzekert en ons het leven redt! Paul Hervey Fox is een schrijver, die wat aandurft. Enkele van deze menschen brengt hij met elkaar in contact andere zet hij zonder eenig verband naast elkaar. Hij toont ons alleen flitsen van hun strijd van enkele uren hun strijd om de vrij- Achter de schermen van den burgeroorlog 1 heid. En deze strijd om de vrijheid va handjevol menschen wordt het me it 6611 den voorgrond tredende element v °P film. Zeker, wij interesseeren ons vn" f persoonlijke avonturen van de e daar is voor een niet gering deff levende, spannende uitbeelding v,„ rollen debet aan maar sterker onri gaan wij datgene wat deze menschen doodsnood doormaken in de paar uren beslissen over hun lot. Het is de prim verdienste van deze film, dat 4 dóódde spannende aVonturen van een paar 1 kante figuren, den strijd teekent van duf Panische schrik bij een luchtaanval boven Madrid. zenden en duizenden naamloozen, die meegesleurd worden in den maalstrom van den burgeroorlog. En het is daarna^ de verdienste van „De laatste trein i Madrid", dat zij zonder een vredesfitej met-pretenties te zijn een schril Np geeft van een land, dat oorlogvoeren® zijn eigen graf graaft. En zooals gif gif bestreden wordt, zoo is een uitbeeld»! van de gevolgen van den oorlog de beP bestrijdster van dezen waanzin zelf. „Vacation from love" is de titel voor een nieuwe film, waarin Fred MacMurray de hoofdrol zal spelen. Voordat hij deze film zal maken, zal MacMurray nog rollen ver vullen in „True Confession" (met Carole Lombard) en „Men with wings", de groote vliegfilm. ANGEL. Theater Harmonie. Er is iets, dat een vrouw nog meer noo dig schijnt te hebben dan een zoogenaamd gelukkig huwelijk met een degelijken man, die een goede positie heeft. Dat is het avontuur. Er zijn vrouwen, die monumenten van huwelijkstrouw schijnen en die zich plotse ling door het avontuur laten overrompelen en dingen doen, die wel haar hart, maar niet haar verstand kan verklaren. Dat doet Lady Barker, de vrouw van den alom bekenden Engelschen staatsman, als zij in de club van een vroegere Russische groothertogin plotseling een man ontmoet, die haar interesseert. De sympathie is wederzijds, er wordt 's avonds in een romantisch cafétje gedineerd en het slot is een liefdesbetuiging zijnerzijds, die werke lijk gemeend is. Plotseling is de vrouw Marlène Dietrich verdwenen zonder dat hij haar naam te weten is gekomen en dan komt natuurlijk later de toevallige ontmoeting ten huize van Sir Frederik Barker en staat de vrouw voor de moeilijke keuze wie van de beide mannen zij zal volgen. Men kent Marlène en haar bijzondere charme en men begrijpt hoe zij de vrouw kan zijn, die twee mannen even sterk begeeren. Prachtig is haar beheerscht spel in deze mooie film en even voortreffelijk is dat van Herbert Marshall en Melvyn Douglas als de man en de vriend, die haar gezocht en ge vonden heeft. Dit is een film, die van het begin tot het einde boeit door voortreffelijk spel, door een vlotte en vaak geestige dialoog en door tal van dramatische en humoristische mo menten, een film van Ernst Lubitsch, die hier opnieuw getoond heeft over welke talenten hij kan beschikken. Vooraf: veel actueel nieuws uit binnen- en buitenland, een éénacter waar muziek inzit en Betty Boop met haar hondje en een poes, die op visitie is gekomen. IN VEILIGE HAVEN. Roxy-theater. Een film van de zee eenerzijds, een film van liefde en trouw anderzijds, zoo zouden we het hoofdnummer in het Roxy-theater 't best kunnen noemen. Beide belangrijke onderdeelen in deze rolprent vormen de hoofdbestanddeelen van dit werk en ze zijn tevens beide even spannend. Het is de geschiedenis van een schip, dat onder de allerminst bekwame leiding van een niet-voor-zijn-taak-berekenden- kapitein zich in de Chineesche wateren bevindt eh aldaar plotseling door een typhoon wordt overvallen. Van alle kanten dreigt gevaar en op een van de momenten, dat de kapitein zich een lafaard toont, breekt er aan boord een hevige muiterij los. Een toestand van alge- heele verwarring, totdat Ralph Bellamy krachtig ingrijpt en als eerste officier het heft in handen neemt, 't Gaat hem goed af en behouden weet hij het schip, dat anders zeker tot schipbreuk gedoemd zou zijn, in veilige haven te brengen. En tusschen deze tafreelen van het echte zeemansleven is een liefdesdraad gesponnen van sub tiele substantie. De eerste officier wordt n.1. verliefd op een allercharmantste pas- sagiere, Ann Sothern, die zich eveneens aan boord bevindt en die bewondering krijgt voor Ralph's heldhaftige daden. Al met al een vlotte film, die niet zal nalaten veel belangstelling te trekken. Te meer daar het voorprogramma volkomen aanpast bij de hoofdfilm en er zoo noodig niet voor onderdoet. REGIE. Victoria-Theater. Als hoofdnummer brengt de directie van het Victoria-Theater deze week op het programma een Fransche film, die de toe schouwers een stuk uit het leven van een filmregisseur voor oogen stelt. Een film regisseur! een koning in het rijk van de film, maar ook een mensch met succes en teleurstellingen, zoowel zakelijk, als op het gebied van de liefde. Jack Stephen is de groote regisseur, die door een Fransche onderneming is aange nomen. Hij heerscht met onbeperkte macht. Hij leeft rijk en royaal en heeft veel vrien den en nog meer vriendinnen. Midden in zijn werk ontmoet hij op zekeren dag een aantrekkelijk meisje, dat veel indruk op hem maakt en spoedig een plaats by de film heeft verworven. Zij maakt spoedig groote opgang en Stephen verlieft zich meer en meer in de nieuwe Lily Lova. Maar zijn trots en zijn zelfverzekerdheid krijgen een geweldige knak als hy merkt, dat Lily, door hem tot roem gekomen, een ander prefereert boven hem, en by een andere maatschappij gaat werken. Stephen wil zich tegen dit alles verzetten, door een nieuwe film te maken, getiteld „Nonger", maar het wordt een fiasco. Stephen kan de nederlaag niet te boven komen en verhaast zelf het einde. Het is opmerkelijk hoe zuiver Jean Gal land de figuur van Stephen heeft uitge beeld. Een prachtig gespeelde roL Rosine Dorean was zeer goed als Lily en Fran- coise Rosay, de bekende filmactrice uit di verse andere Fransche werken, vertolkte nu weer op boeiende wijze de rol van de oude re filmactrice, die ook iets heeft beteekend in het leven van Stephen. Het hoofdnummer werd voorafgegaan door de Hollandsche tweeacter: „De bal lade van de hooge hoed" met tal van mooie opnamen van Amsterdam, welke rol de „hoge zye" bij vele gebeurtenissen in s menschen leven speelt en hoe deze hooge hoed achtereenvolgens de hoofden van di verse personen dekt, voor hij in 't water komt aandrijven, laat dit filmpje nauwkeu rig zien. Verder een Éclair-journaal, jen Mickey Mouse-teekenfilm in een Polygoon- Nieuws met o.m. de voetbalwedstrijd Hol landFrankrijk. SLAVENSCHIP. In City-theater. Het in deze film gegeven verhaal speelt in het midden der vorige eeuw, toen de strijd tegen den slavenhandel duchtig werd aangepakt. Zij, die zich aan het ontee- rende bedrijf schuldig maakten en die deswege voor het gerecht konden worden gebracht, konden er zeker van zijn hun leven niet op natuurlijke wijze te beëindi gen. Maar de grove winsten, aan den sla venhandel verbonden, verlokten nog lang en dan andere natuurrampen, _\.n2en"> nachtmerrie van een krantenjong klucht met zang en dans. een R. K. O. wint „Prix Biënnale1, R.K.O. heeft op de Internationale film- tentoonstelling te Venetië de „Pri* Wfo nale" gewonnen voor de films: or the great", „Winterset" en „Walt disn shorts", resp. voor de beste speelfilm, fotografie en voor bijwerk. enkele onverschillige naturen, van alles bleven zetten om „zwaritjlWv Afrika naar Amerika te brengen Van zulke menschen vertelt ®ezejje^,e. maar zy brengt tevens in beeldt hoe ruchte slavenhaler Jim Lovett t°l gedachten komt en den aanvoerder manning van het slavenschp opdraag allen te ontslaan en ander Person0,eecjii' te monsteren. Jack volgt dat beve niet op, omdat hij niet kan a,anneln gjjj? 't echt gemeend is en omdat hij en 6 ren de zoete winst niet willen misseilij^lif Uit dit conflict vloeien vele moewjW den voort, welke leiden tot vei - ja,ej pogingen om Jim in Afrika acht®r „pj£; met 'n wissen dood voor oogen. w8c)it gelukt echter niet: Jim komt on sy(jd weer aan boord, maar dan begin - L tegen de muitende bemanning P e» De samenzweerders stellen ^oedü® wreedheid tegenover Jim's moed, jja gevechten hebben er plaatsI verrassend slot is bevochten. de Een film, die van begin tot dra spanning „erin" houdt en rijk matische momenten. Het voorprogramma brengt d|'e,J,ebeureI1 groot aantal foto's van het v L \vat e®" (veel sport!); voorts een revue v overstro°" cameraman zooal meem®81* e mingen, aardbevingen, boself tfie

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1937 | | pagina 14