FLITSEN VAN HET "WITTE POElè
Paniek |n Madrid|j
DE IDEALE VROUW.
DE LAATSTE RIT NAAR DE VRlihjTn"
Zl
DE PARAMOUNT-ACTEUR
RAY MILLAND SPREEKT
OVER EEN ABSTRACT
BEGRIP.
BESTAAT ZE?
OF DEELT ZE
HET LOT VAN
ANDERE IDEALEN?
jPAUL HERVEY FOX
EN VICKI
ONZE BIOSCOPEN.
DERDE BLAD
Een vlotte opname uit de film „Easy Living".
Ray Milland, de sympathieke jonge En-
gelschman, die den laatsten tijd met zoo
veel succes in verschillende Hollywood-
producties is opgetreden, en die wij bin
nenkort in Nederland te zien zullen krij
gen in „Easy Living", Mitchell Leisen's
vermakelijke comedie met Jean Arthur en
Edward Arnold, en in „Ebb Tide", Para-
mount's groote kleurenfilm-van-de-zee, is
een van de gelukkigst getrouwde mannen
in Hollywood. Met zijn vrouw, die toen zij
nog in Hollywood filmde, Muriel Webber
heette, woont hij rustig op een kleine villa
in Coldwater Canyon, dicht bij de film-
stad. Het is heelemaal geen kunst om ge
lukkig getrouwd te zijn, beweert onze ster,
en deze uitspraak van een filmacteur is,
gezien de onstuimige baren waarop in
filmland de huwelijksbootjes ronddobbe
ren en meest schipbreuk lijden, merk
waardig genoeg om den auteur van deze
woorden over zijn uitlating eens nad r aan
den tand te voelen. Wat we dan ook
prompt doen.
„Een ideaal huwelijk," beweert Milland,
„is de eenvoudigste zaak van de wereld.
Er is maar één ding voor noodig: het komt
er op aan, een ideale vrouw te vinden. Ik
geef toe, dat dit al een moeilijk vervulbare
eisch schijnt, maar met een beetje volhou
den lukt het wel. Mij is het gelukt, waar
om zou ik de eenige zijn die zoo gelukkig
is? Als ik niet getrouwd was, zou ik zeggen
dat mijn lieve partnerin Jean Aithur een
heel eind op weg is om te voldoen aan mijn
voorwaarden. Maar ik wil dit praatje over
het ideale huwelijk niet beginnen met mijn
vrouw jaloersch te maken, en dus laat ik
Jean Arthur er verder buiten. Sorry,
Jean! Een ideale vrouw dan hoeft niet be
slist erg knap te zijn, maar beter is het na
tuurlijk als zij dat wel is. O, lieve hemel,
daar heb je het al! Zooiets kan men na
tuurlijk niet in een interview zetten. Enfin,
dames, als ik iets zeggen mocht, dat U
minder leuk mocht vinden, bedenkt U
maar, dat het heele interview een grapje
is. We hebben het trouwens over de ideale
vrouw als een abstract begrip, nietwaar?
Een vrouw, een „ideale vrouw" dan,
moet de bestaansreden van haar man zyn.
Zij kan alleen ideaal zijn, als hij erg veel
van haar houdt, en in dat geval wordt zij
natuurlijk zijn inspiratie en het doel van
al zijn streven. Zij kan natuurlijk ook niet
ideaal zijn als zij niet héél erg veel van
haar man houdt, en in dat geval is hij
natuurlijk haar inspiratie, en héar voor
naamste levensdoel.
De belangstelling van deze unieke per
soonlijkheid, die wij hier in het abstracte
aan het bepraten zijn, moet natuurlijk ge
heel op haar man en zijn bezigheden ge
richt zijn. Zij moet hem helpen in zijn
zaken, zooveel zij kan, en hem een „home"
bereiden waar hij zich echt thuis voelt en
na een drukken dag vol beslommeringen
tot zich zelf kan komen. Zij moet hem na
tuurlijk helpen toekomstplannen te sme
den, zij moet hem helpen sparen, hem
aanzetten als hij te gemakzuchtig mocht
worden, en op tactvolle wijze zijn fouten
verbeteren.
Maar zij moet oppassen haar eigen per
soonlijkheid niet te laten opgaan in die
van de ideale huishoudster. Aangenomen
dat zij intelligent is, moet zij natuurlijk
nog andere interessen en liefhebberijen
hebben (dit niet verkeerd op te vatten,
dames!) en zij moet deze onderhouden en
uitbreiden. Zij moet beslist een eigen per
soonlijkheid hebben, in staat zijn haar man
ten allen tijde te boeien, niet alleen als
vrouw, doch als verstandig menschelijk
wezen. Zij moet dingen, ook die, welke niet
direct op de huishouding betrekking heb
ben, met haar man kunnen bespreken, en
wel zoo, dat hij er een gewoonte van zal
maken haar in zijn vertrouwen te nemen
en niet met anderen zal gaan praten over
zaken. „Waar je met je vrouw toch niet
over spreken kunt". Aan den anderen kant
moet zij er voor oppassen geen onderwer
pen aan te snijden waar hij niets van weet
en hem aldus den indruk geven met- een
„geleerde" vrouw getrouwd te zijn. Als zij
het toch doet, dan zóó, dat hij het niet in
de gaten heeft.
Is Jean Arthur de ideale vrouw?
Ray Milland.
De ideale vrouw moet een engel van ge
duld zijn. Tenzij zij ook een ideale man
heeft, en dat is iets waar wij het op het
oogenblik niet over hebben. Tusschen ons
gezegd en gezwegen, en dit is een compli
ment, dat ik de schoone sekse wel wil aan
doen, of er zooiets als een ideale man be
staat, moet sterk betwijfeld worden. Maar
om tot mevrouw terug te keeren: zij moet
verdraagzaam zijn wanneer manlief in een
geprikkelde stemming is, en liefst moet zij
hem op tactvolle wijze kunnen kalmeeren.
Zij moet zijn fouten, vergissingen en dom
heden door de vingers kunnen zien, en hem
zijn fouten kunnen doen inzien zonder te
zelfder tijd een onaangename sfeer van
verwijten te scheppen. Of is dit té veel
gevergd?
De wereld is vol van charmante jonge
dames die eventueel ideale echtgenooten
zouden kunnen zijn, maar de practijk wijst
uit dat er ten slotte niet zoo erg veel ideale
huwelijken zijn. Laten we maar zeggen
dat het dan de schuld van de mannen is
(nee, dat klinkt ook niet aardig) of dat de
mislukking te wijten is aan omstandig
heden waar geen van beide partijen in
vloed op kan uitoefenen (dat is beter).
Ik kan hier alleen nog bijvoegen dat het
beste wat een man op deze aarde kan
krijgen, een ideale vrouw is. Wat een nare
term eigenlijk. Ik bedoel 'n goede vrouw".
Het zou door Vicki
Baum geschreven
kunnen zijn, dit „De
laatste trein uit Ma
drid." Er is een eigen
aardige overeenkomst
tusschen deze film en
het werk van de
schrijfster van zoovele
levensechte boeken.
Boeken, die op-den-
man-af zijn, die het
leven niet mooier ma
ken dan het is, die
problemen behandelen
van menschen als U
en ik.
Bij het zien van deze
film, die een episode
uit den Spaanschen
burgeroorlog tot achtergrond heeft, komt
de gedachte aan één speciaal boek van
Vicki Baum als vanzelf op: „Das grosse
Einmaleins". In feite: de structuur van de
film zou van die van het boek afgeleid
kunnen zijn: ziedaar de vergelijking, die
zich aan den beschouwer van de film op
dringt.
Vicki Baum neemt in haar boek een ge
beurtenis uit het leven van drie menschen.
Drie dagen duurt de geschiedenis. En drie
maal teekent de schrijfster haar iederen
keer bekeken uit het standpunt van één
van de drie hoofdpersonen.
Paul Hervey Fox, die het ver
haal voor „De laatste trein uit
Madrid" schreef, bepaalt zich tot
een kortere episode, maar laat
haar door meer menschen bele
ven: hij brengt den toeschouwer
in de Spaansche metropool, op den
morgen van den dag, dat de laat
ste trein uit de belegerde stad zal
vertrekken. De laatste trein. Een
trein met plaats voor slechts een
gering deel vqn het enorme aantal
inwoners, dat in dezen trein zijn
laatste redmiddel ziet. Die trein is
de laatste schakel met het nog
veilige achterland, de laatste ver
binding met een wereld, waar nog
geen machinegeweren knetteren
en waar men nog door de straten
kan liropen zonder elke minuut
dekking te moeten zoeken voor
bommen en granaten.
Te middernacht vertrekt de
laatste trein! De door dit bericht
gewekte paniekstemming laat
Fox beleven door een wonderlijk
samenraapsel van menschen. Het
is, alsof hij met een reuzenhand
links en rechts in de stad gegrepen
heeft: twee militairen uit de bele
gerde veste, een journalist, een
gravin met een min cf meer ver
dacht verleden, een politieke ge
vangene, een strijdster uit het
vrouwenleger, een vrouw uit de
duistere buurt^van Madrideen
kleurrijke verzameling menschen,
uiteenloopende typen, nationaliteiten,
mentaliteiten maar allen bezeten door
de ééne vurige wensch: wég van hier!
Coüte que coüte aan een pas komen, die
ons een plaats in den trein verzekert en
ons het leven redt!
Paul Hervey Fox is een schrijver, die
wat aandurft. Enkele van deze menschen
brengt hij met elkaar in contact andere
zet hij zonder eenig verband naast elkaar.
Hij toont ons alleen flitsen van hun strijd
van enkele uren hun strijd om de vrij-
Achter de schermen van den burgeroorlog
1 heid. En deze strijd om de vrijheid va
handjevol menschen wordt het me it 6611
den voorgrond tredende element v °P
film. Zeker, wij interesseeren ons vn" f
persoonlijke avonturen van de e
daar is voor een niet gering deff
levende, spannende uitbeelding v,„
rollen debet aan maar sterker onri
gaan wij datgene wat deze menschen
doodsnood doormaken in de paar uren
beslissen over hun lot. Het is de prim
verdienste van deze film, dat 4 dóódde
spannende aVonturen van een paar 1
kante figuren, den strijd teekent van duf
Panische schrik bij een luchtaanval boven Madrid.
zenden en duizenden naamloozen, die
meegesleurd worden in den maalstrom
van den burgeroorlog. En het is daarna^
de verdienste van „De laatste trein i
Madrid", dat zij zonder een vredesfitej
met-pretenties te zijn een schril Np
geeft van een land, dat oorlogvoeren®
zijn eigen graf graaft. En zooals gif
gif bestreden wordt, zoo is een uitbeeld»!
van de gevolgen van den oorlog de beP
bestrijdster van dezen waanzin zelf.
„Vacation from love" is de titel voor een
nieuwe film, waarin Fred MacMurray de
hoofdrol zal spelen. Voordat hij deze film
zal maken, zal MacMurray nog rollen ver
vullen in „True Confession" (met Carole
Lombard) en „Men with wings", de groote
vliegfilm.
ANGEL.
Theater Harmonie.
Er is iets, dat een vrouw nog meer noo
dig schijnt te hebben dan een zoogenaamd
gelukkig huwelijk met een degelijken man,
die een goede positie heeft.
Dat is het avontuur.
Er zijn vrouwen, die monumenten van
huwelijkstrouw schijnen en die zich plotse
ling door het avontuur laten overrompelen
en dingen doen, die wel haar hart, maar
niet haar verstand kan verklaren.
Dat doet Lady Barker, de vrouw van den
alom bekenden Engelschen staatsman, als
zij in de club van een vroegere Russische
groothertogin plotseling een man ontmoet,
die haar interesseert. De sympathie is
wederzijds, er wordt 's avonds in een
romantisch cafétje gedineerd en het slot is
een liefdesbetuiging zijnerzijds, die werke
lijk gemeend is.
Plotseling is de vrouw Marlène
Dietrich verdwenen zonder dat hij haar
naam te weten is gekomen en dan komt
natuurlijk later de toevallige ontmoeting
ten huize van Sir Frederik Barker en staat
de vrouw voor de moeilijke keuze wie van
de beide mannen zij zal volgen.
Men kent Marlène en haar bijzondere
charme en men begrijpt hoe zij de vrouw kan
zijn, die twee mannen even sterk begeeren.
Prachtig is haar beheerscht spel in deze
mooie film en even voortreffelijk is dat van
Herbert Marshall en Melvyn Douglas als de
man en de vriend, die haar gezocht en ge
vonden heeft.
Dit is een film, die van het begin tot het
einde boeit door voortreffelijk spel, door
een vlotte en vaak geestige dialoog en door
tal van dramatische en humoristische mo
menten, een film van Ernst Lubitsch, die
hier opnieuw getoond heeft over welke
talenten hij kan beschikken.
Vooraf: veel actueel nieuws uit binnen-
en buitenland, een éénacter waar muziek
inzit en Betty Boop met haar hondje en een
poes, die op visitie is gekomen.
IN VEILIGE HAVEN.
Roxy-theater.
Een film van de zee eenerzijds, een film
van liefde en trouw anderzijds, zoo zouden
we het hoofdnummer in het Roxy-theater
't best kunnen noemen. Beide belangrijke
onderdeelen in deze rolprent vormen de
hoofdbestanddeelen van dit werk en ze
zijn tevens beide even spannend.
Het is de geschiedenis van een schip,
dat onder de allerminst bekwame leiding
van een niet-voor-zijn-taak-berekenden-
kapitein zich in de Chineesche wateren
bevindt eh aldaar plotseling door een
typhoon wordt overvallen.
Van alle kanten dreigt gevaar en op een
van de momenten, dat de kapitein zich een
lafaard toont, breekt er aan boord een
hevige muiterij los. Een toestand van alge-
heele verwarring, totdat Ralph Bellamy
krachtig ingrijpt en als eerste officier het
heft in handen neemt, 't Gaat hem goed af
en behouden weet hij het schip, dat anders
zeker tot schipbreuk gedoemd zou zijn, in
veilige haven te brengen. En tusschen
deze tafreelen van het echte zeemansleven
is een liefdesdraad gesponnen van sub
tiele substantie. De eerste officier wordt
n.1. verliefd op een allercharmantste pas-
sagiere, Ann Sothern, die zich eveneens
aan boord bevindt en die bewondering
krijgt voor Ralph's heldhaftige daden.
Al met al een vlotte film, die niet zal
nalaten veel belangstelling te trekken. Te
meer daar het voorprogramma volkomen
aanpast bij de hoofdfilm en er zoo noodig
niet voor onderdoet.
REGIE.
Victoria-Theater.
Als hoofdnummer brengt de directie
van het Victoria-Theater deze week op het
programma een Fransche film, die de toe
schouwers een stuk uit het leven van een
filmregisseur voor oogen stelt. Een film
regisseur! een koning in het rijk van de
film, maar ook een mensch met succes en
teleurstellingen, zoowel zakelijk, als op het
gebied van de liefde.
Jack Stephen is de groote regisseur, die
door een Fransche onderneming is aange
nomen. Hij heerscht met onbeperkte macht.
Hij leeft rijk en royaal en heeft veel vrien
den en nog meer vriendinnen. Midden in
zijn werk ontmoet hij op zekeren dag een
aantrekkelijk meisje, dat veel indruk op
hem maakt en spoedig een plaats by de
film heeft verworven. Zij maakt spoedig
groote opgang en Stephen verlieft zich
meer en meer in de nieuwe Lily Lova.
Maar zijn trots en zijn zelfverzekerdheid
krijgen een geweldige knak als hy merkt,
dat Lily, door hem tot roem gekomen, een
ander prefereert boven hem, en by een
andere maatschappij gaat werken. Stephen
wil zich tegen dit alles verzetten, door een
nieuwe film te maken, getiteld „Nonger",
maar het wordt een fiasco. Stephen kan de
nederlaag niet te boven komen en verhaast
zelf het einde.
Het is opmerkelijk hoe zuiver Jean Gal
land de figuur van Stephen heeft uitge
beeld. Een prachtig gespeelde roL Rosine
Dorean was zeer goed als Lily en Fran-
coise Rosay, de bekende filmactrice uit di
verse andere Fransche werken, vertolkte nu
weer op boeiende wijze de rol van de oude
re filmactrice, die ook iets heeft beteekend
in het leven van Stephen.
Het hoofdnummer werd voorafgegaan
door de Hollandsche tweeacter: „De bal
lade van de hooge hoed" met tal van
mooie opnamen van Amsterdam, welke rol
de „hoge zye" bij vele gebeurtenissen in
s menschen leven speelt en hoe deze hooge
hoed achtereenvolgens de hoofden van di
verse personen dekt, voor hij in 't water
komt aandrijven, laat dit filmpje nauwkeu
rig zien. Verder een Éclair-journaal, jen
Mickey Mouse-teekenfilm in een Polygoon-
Nieuws met o.m. de voetbalwedstrijd Hol
landFrankrijk.
SLAVENSCHIP.
In City-theater.
Het in deze film gegeven verhaal speelt
in het midden der vorige eeuw, toen de
strijd tegen den slavenhandel duchtig werd
aangepakt. Zij, die zich aan het ontee-
rende bedrijf schuldig maakten en die
deswege voor het gerecht konden worden
gebracht, konden er zeker van zijn hun
leven niet op natuurlijke wijze te beëindi
gen. Maar de grove winsten, aan den sla
venhandel verbonden, verlokten nog lang
en
dan
andere natuurrampen, _\.n2en">
nachtmerrie van een krantenjong
klucht met zang en dans.
een
R. K. O. wint „Prix Biënnale1,
R.K.O. heeft op de Internationale film-
tentoonstelling te Venetië de „Pri* Wfo
nale" gewonnen voor de films: or
the great", „Winterset" en „Walt disn
shorts", resp. voor de beste speelfilm,
fotografie en voor bijwerk.
enkele onverschillige naturen, van
alles bleven zetten om „zwaritjlWv
Afrika naar Amerika te brengen
Van zulke menschen vertelt ®ezejje^,e.
maar zy brengt tevens in beeldt hoe
ruchte slavenhaler Jim Lovett t°l
gedachten komt en den aanvoerder
manning van het slavenschp opdraag
allen te ontslaan en ander Person0,eecjii'
te monsteren. Jack volgt dat beve
niet op, omdat hij niet kan a,anneln gjjj?
't echt gemeend is en omdat hij en 6
ren de zoete winst niet willen misseilij^lif
Uit dit conflict vloeien vele moewjW
den voort, welke leiden tot vei - ja,ej
pogingen om Jim in Afrika acht®r „pj£;
met 'n wissen dood voor oogen. w8c)it
gelukt echter niet: Jim komt on sy(jd
weer aan boord, maar dan begin - L
tegen de muitende bemanning P e»
De samenzweerders stellen ^oedü®
wreedheid tegenover Jim's moed, jja
gevechten hebben er plaatsI
verrassend slot is bevochten. de
Een film, die van begin tot dra
spanning „erin" houdt en rijk
matische momenten.
Het voorprogramma brengt d|'e,J,ebeureI1
groot aantal foto's van het v L \vat e®"
(veel sport!); voorts een revue v overstro°"
cameraman zooal meem®81* e
mingen, aardbevingen, boself tfie