De contributie voor het Witte Kruis.
ALKMAARSCHE COURANT van DONDERDAG DECEMBER 1937
Actie met succes bekroond.
Nooit wachten bij ver
koudheid of rheuma-
tiek, maar onmiddel
lijk ASPIRIN-tabletten
nemen - en hoe eer
der hoe beter!
Aspirin
T OOG {jp
DERDE BLAD
De actie, welke was aangebonden na
het bekend worden van het besluit der
algemeene vergadering van het Witte
Kruis om de minimum-contributie te
verhoogen van 1 tot 2 per jaar, een
besluit dat betrof hen, die een inkomen
hebben tot 1500 per jaar, heeft tot ge
volg gehad dat de voor gisteravond
uitgeschreven vergadering, waarop dat
besluit opnieuw zou worden besproken,
bijzonder druk bezocht was: de zaal van
het café Central was tot in alle hoeken
gevuld, zóó zelfs dat verschillende be
zoekers tevreden moesten zijn met een
staanplaats.
Vanuit de vergadering werd zelfs nog aan
gedrongen om te verhuizen naar een andere,
grootere zaal, omdat nog velen op een plaats
stonden te wachten, maar de voorzitter
meende op dit verzoek niet te moeten in
gaan.
Van het bestuur was afwezig de heer
Beemster. Na opening der vergadering door
den voorzitter, den heer Margadant,
werden de notulen der befaamde vergade
ring van 2 Nov. door den secretaris-pen
ningmeester, mr. G. A. de Lange, voor
gelezen en daarna onveranderd vastge
steld.
Mededeeling werd gedaan van een inge
komen brief van den Alkm. Bestuurders-
bond, waarin ontstemming werd uitgespro
ken over genoemd besluit, dat naar de mee
ning van adressanten verschillende lecfen
zal noodzaken om te bedanken als zooda
nig, omdat zij de contributieverhooging niet
zullen kunnen betalen. Aangezien adressan
ten zulks niet in het belang der vereeniging
achtten, verzochten zij een nieuwe verga
dering uit te schrijven ter bespreking van
de maatregelen, welke genomen zouden kun
nen worden tot bestrijding van het begroo-
tingstekort voor 1938.
Voorts was ingekomen een voorstel van
den heer G. Koopmans, mede-onderteekend
door 345 anderen, om een nieuwe le
denvergadering bijeen te roepen en daar een
commissie van drie leden te doen benoemen,
welke in samenwerking met het bestuur
maatregelen zou moeten bespreken tot het
sluitend maken van de begrooting voor het
komende jaar. Dit voorstel ging vergezeld
van een uitvoerige toelichting, waarin ge
wezen werd op veler bezwaar tegen de voor
genomen verhooging, terwijl de overtuiging
werd uitgesproken dat in de begrooting zelf
wel de mogelijkheid te vinden was om het
tekort van 600 weg te werken.
Het bestuur verdedigde het genomen
besluit.
De voorzitter stelde voor over te gaan
tot behandeling van de ingekomen adres
sen. Hij zag in de vele opgekomen leden
vrienden van het Witte Kruis en sprak op
grond daarvan de verwachting uit, dat de
besprekingen gevoerd zouden worden op za-
kelijken toon.
Den inhoud van het schrijven van den
A.B.B. achtte spr. misplaatst, terwijl hij op
merkte, dat de mede-onderteekenaar de heer
H. van Drunen zelfs geen lid van het Witte
Kruis is.
Ten aanzien van het voorstel-Koopmans
erkende spr., dat, nu blijkt dat verschillen
de leden de aankondiging van de vergade
ring van 2 Nov. verkeerd hebben uitgelegd,
aanleiding bestaat haar onduidelijk te noe
men. Daarnaast staat echter vast, dat men
kon weten waarover het ging, omdat meer
malen gewezen was op achteruitgang van de
contributies, doordat tal van leden weiger
den méér dan het reglementaire minimum
te betalen en anderen tengevolge van de
economische omstandigheden noodwendig
In de gisteravond gehouden
vergadering is een commissie
benoemd, om met het bestuur
middelen te beramen tot hei
sluitend melten van de be-
grooting.
moesten overgaan tot verlaging van hun con
tributie. Daarnaast was al een circulaire aan
de leden gericht met verzoek om zoo mo
gelijk over te gaan tot vrijwillige verhoo
ging van de jaarlijksche contributie, maar
daaraan hadden slechts weinig leden gevolg
gegeven. Er moesten dus wel maatregelen
worden beraamd tot verhooging van in
komsten. Spr. wees op hetgeen de vereeni
ging allemaal doet voor haar leden, waar
van uit den aard der zaak zij, die het mini
mum betalen onder wie steeds meerdere
leden zich willen scharen profiteeren.
Aangezien het Witte Kruis geen andere sub
sidie geniet dan f 50 van de gemeente
Oudorp en gaarne zijn sociale taak in
het belang der gemeenschap wil blijven uit
oefenen en zoo mogelijk nog uitbreiden,
had het bestuur gemeend de minimum-con
tributie te mogen brengen op 2, met de
mogelijkheid om elke week daarvan 4 cen
ten te betalen, wat, naar zijn verwachting,
bij niemand bezwaar zou kunnen ondervin
den. In dit verband merkte spr. op, dat in
de meeste afd. van het Witte Kruis méér aan
contributie moet worden betaald dan in
Alkmaar (spr. las hiervan een heel lijstje
voor). Bovendien is er van het hoofdbestuur
een aandrang gekomen tot het op peil hou
den van de contributies, opdat het Witte
Kruis ook in de toekomst aan de steeds stij
gende lasten zal kunnen blijven voldoen.
Van den heer Koopmans keurde de heer
Margadant het af, dat hij in de vergadering
van 2 Nov. had gezegd geen actie te zullen
voeren tegen het genomen besluit, terwijl
hij later optrad als de promotor der ontevre
denen. Spr. stelde vast, dat van de onder
teekenaren van het voorstel-Koopmans elf
personen geen lid zijn en dat geen enkel lid
der vereeniging zich bij het bestuur heeft
vervoegd om van ontevredenheid over het
genomen besluit blijk te geven.
Na de vorige vergadering hadden de
bladen in Alkmaar artikelen gehad, waar
in de contributieverhooging werd afgekeurd,
en toen was de actie los gekomen. Onjuist
en een journalistiek van slechte soort noem
de spr. het artikel in de A.C., waarin hee-
lemaal niet gesproken werd van den gerie-
felijken maatregel om de mogelijkheid
open te stellen tot wekelijksche betaling van
de contributie. Tegen zulke journalistiek
wilde spr. niet vechten.
Het aan de hand gedane middel van slui
ting van het badhuis om het tekort op de
begrooting weg te werken vond spr. onjuist,
want de lasten, welke eenmaal op het ge
bouw rusten, moeten toch betaald worden.
Spr. eindigde met erop te wijzen, dat het
werk van het Witte Kruis juist de minst
kapitaalkrachtigen ten goede komt en hij
ontkende, dat een contributie van vier cen
ten per week voor een heel gezin te hoog zou
mogen worden genoemd, waar men voor tal
van andere vereenigingen op het terrein van
ziekteverzekering, sport, zang, radio e.d.
heel wat méér moet offeren. (Het hiervan
voorgelezen lijstje ontlokte aan de vergade
ring verschillende protesten, omdat men
meende, dat dit in het betoog niet paste).
De discussies.
Nadat op verzoek van den voorzitter door
den secretaris het besluit van 2 November
j.L was voorgelezen, werd de gelegenheid
geopend om daarover een meening te zeg
gen.
De heer de Bruin vond het vreemd, dat
de voorzitter had verzocht om zakelijke be
sprekingen, terwijl hij (de voorzitter) zelve
niet anders had gedaan dan den knuppel in
het hoenderhok smijten. Immers, de voor
zitter had steeds maar weer gesuggereerd
hoe goed het besluit was geweest, ter
wijl men slechts over het voorstel-Koop
mans zou spreken.
De heer Dokter zou, als hij bestuurs
lid was geweest, een voorstel tot contribu
tieverhooging niet aangedurfd hebben en hij
geloofde, dat, als de aankondiging ervan
goed duidelijk was geweest, de vergadering
van 2 Nov. wel zoo goed bezocht zou zijn
geweest, dat het geen schijn van kans zou
hebben gehad. Dat zij, die het meeste ge
bruik maken van de verplegingsartikelen,
fcehooren tot de minimumklasse, vond spr.
een insinuatie aan het adres van die men-
schen, die op het Witte Kruis zijn aangewe
zen als gevolg van slechte sociale toestan
den (onvoldoende woningen en voeding ten
gevolge van werkloosheid enz.) Spr. pro
testeerde er daarom tegen, dat de voorzitter
die menschen a-socialen had genoemd, en
hij meende, dat de thans ter vergadering
aanwezigen hebben kunnen leeren, dat zij
méér belang hebben te toonen bij het Witte
Kruis en moeten zorgen ook vertegenwoor
digd te zijn in het bestuur.
De verhooging van dë contributie met 100
pCt. voor de minst kapitaalkrachtigen vond
spr. onjuist, want deze menschen worden nu
gelijk gesteld met hen, die een inkomen heb
ben tot f 2500. Moet er méér worden opge
bracht, goed, maar dan door hen die het
kunnen. Spr. steunde het voorstel-Koop
mans.
De voorzitter verduidelijkte, dat h'j
met a-socialen had bedoeld de menschen die
lid zijn van het Witte Kruis en niet mee
werken aan den opbouw van het werk. Dat
de minst kapitaalkrachtigen het meest pro
fiteeren van de verplegingsartikelen, is zeer
logisch, de vereeniging is daar immers ook
op ingesteld. Maar die verplegingsartikelen
moeten toch betaald worden, daaraan is niet
te ontkomen. Wat de oorzaken voor dat
meerdere gebruik aangaat, daarover meen
de spr. geen oordeel te mogen geven, want
dat ligt meer op het terrein van de medici.
Dr. Lourens gaf als zijn meening dien
aangaande te kennen, dat de inrichting der
woningen dikwijls noopt tot het vragen van
verplegingsartikelen. Immers, in vele wo
ningen heeft men nog bedsteden, waar het
altijd donker is en die veel moeite geven
voor een goede verpleging. Een dokter advi
seert dan al spoedig tot het gebruik van een
ledikant van het Witte Kruis of tot opname
in een ziekenhuis.
De voorzitter zei nog aan het adres
van den heer Dokter, dat de onduidelijkheid
in de aankondiging van de eerste vergade
ring geen opzet was geweest. Verder merk
te spr. op, dat nimmer een bestuurslid uit
arbeiderskringen is geweerd, integendeel.
De heer Koopmans wilde niet ingaan
op alles wat de voorzitter in zijn inleiding
had betoogd, maar wenschte alleen vast te
leggen dat hij nimmer had toegezegd geen
actie te zullen voeren. Verder verdedigde
spr. nader zijn voorstel.
De heer Helder protesteerde ertegen,
dat het voorstel tot contributieverhooging
werd gedaan op een tijdstip, dat de leden
niet meer konden bedanken uit protest te
gen de op hen gelegde meerdere finan-
cieele verplichtingen. Het had vóór 1 Nov.
moeten gebeuren, want de leden, die voor
het lidmaatschap willen bedanken, moeten
vóór dien datum zulks opgeven; doen zij dat
niet, dan zitten zij er nog voor een jaar aan
vast.
De voorzitter had geen bezwaar om
in dit geval dien datum te verschuiven tot
1 Januari.
De heer A 1 wilde het besluit van 2 Nov.
ongedaan maken en om aan het tekort te
ontkomen een verplichte betaling invoeren
van een klein bedrag voor elk gebruikt ver-
plegingsartikel.
De voorzitter achtte dit ondoenlijk,
want het zou tot gevolg hebben, dat de ge
zinnen, die het diepst in de ellende zitten,
nog extra kosten krijgen. Zij moeten weten
geholpen te kunnen worden, als zij een of
ander artikel van het Witte Kruis noodig
hebben.
De heer B u 1 e n s ried den voorzitter aan
om de insinuaties in zijn inleiding terug te
nemen.
Spr. constateerde, dat de leden van het
W. K., die altijd maar hebben gedacht, dat
de zaak ook zonder hun aanwezigheid op
de algemeene vergaderingen wel goed zou
marcheeren, verkeerd hebben gedaan, maar
nu moet de schuld, die ook daardoor is
ontstaan, worden weggewerkt. Er zal
iets moeten gebeuren, maar de vraag is: wat
en hoe? In deze vergadering, zoo ging spr.
verder, zal het moeilijk zijn om een nieuwe
regeling vast te stellen. Beter is het zulks
te doen in een rustige sfeer. Het bestuur
had vóór het indienen van het befaamde
voorstel inlichtingen moeten inwinnen in
alle lagen der bevolking en zou dan hebben
begrepen, dat de voorgenomen contributie
verhooging voor velen niet te betalen is. Ten
aanzien van hen, die niet méér willen
betalen dan het minimum, hoewel hun in
komen hun dat wel veroorlooft, zou spr.
maatregelen willen zien genomen, die een
dergelijke houding in de toekomst onmoge
lijk maken. Spr. zou wenschen, dat naar het
voorstel-Koopmans een commissie werd
benoemd, die haar rapport te zijner tijd
zou moeteh publiceeren, waarna de mét het
bestuur genomen maatregelen ten uitvoer
zouden moeten worden gelegd. Als het on
langs aangenomen voorstel wordt uitge
voerd, zullen zeker velen moeten bedanken
als lid van het Witte Kruis, en dat zou spr.
betreuren in het belang van de gemeen
schap.
De voorzitter vond een commissie als
gevraagd niet noodig, ook al, omdat de tijd
dringt voor het in orde maken van de kwi
tanties. De vereeniging zou niet gediend zijn
met uitstel, want slechts met moeite heeft
het magazijn aan alle aanvragen kunnen
voldoen, zoodat er moet worden aangevuld,
waarvoor natuurlijk geld noodig is.
Maar hoe ook, spr. wilde de vergadering
voor enkele oogenblikken schorsen, om met
zijn mede-bestuursleden overleg te plegen
over de houding, welke het bestuur zou
moeten aannemen.
Na een paar minuten heropende de voor
zitter de vergadering en deelde toen een
nieuw bestuursvoorstel
mede, n.1.: alles te laten zooals het op 2 Nov.
besloten werd, met uitzondering voor de
werkloozen, die f 1 zouden moeten be
talen.
Tegen dit voorstel kwamen verschillende
protesten. De eerste die liet blijken, het er
niet mee eens te zijn, was de heer Komen,
die opmerkte, dat velen die nog werk
hebben, niet méér ontvangen dan een werk-
looze en ook vaak hebben te leven met hun
gezin van 12 a 13 per week.
De voorzitter wilde de moeilijkheden
ook van die categorie niet ontkennen, maar
achtte het toch niet ondoenlijk voor hen om
vier centen per week te betalen voor het
heele gezin.
In antwoord op interrupties uit de zaal,
waarbij erop werd gewezen, dat het belas
tingbiljet of de stempelkaart het inkomen
aangeven, zei spr., dat het toch niet aangaat
om voor alle 6300 leden een dergelijke con
trole toe te passen om te komen tot een
bepaling van de contributie.
Mr. Smal wilde voorloopig alles zoo
laten als op 2 Nov. werd besloten en in
middels een commissie instellen, die zal
hebben te onderzoeken of en welke uitzon
deringen c^aarop gemaakt moeten worden.
De voorzitter had bezwaar tegen een
commissie, die een soort aanslag zal vast
stellen.
„Nee", zei mr. Smal, „zij zou alleen
moeten beslissen voor die menschen, voor
wie een uitzondering noodig is".
De heer W i e s e gaf in overweging om in
komens tot 750 een gulden te laten be
talen en de anderen een progressieve ver
hooging op te leggen. Het bestuur zou den
aanslag kunnen vaststellen; zij die te hoog
mochten worden aangeslagen, zullen zich
wel komen beklagen en zouden die klacht
dan met bewijzen moeten staven.
De heer N. S c h a t s stelde vast, dat het
Witte Kruis en ook de onder-afdeeling
Huisverzorging uit een maatschappelijk
oogpunt er recht op hebben dat de finan-
cieele positie goed is en vond het daarom
zeer juist dat er om een commissie is ge
vraagd, die met het bestuur maatregelen zal
hebben te beramen om daartoe te komen.
Daarin ligt voor het bestuur toch niets klei-
neerends? Het is in elk geval nief zoo
bedoeld. Het in tweede instantie door het
bestuur gedane voorstel achtte spr. onjuist
en hij voorspelde dat een stemming daar
over een chaotische zou worden. De com-
is een -product.
Oranjeband en ■8'o*e».-kruis
waarborgen de werkzaam
heid en onschadelijkheid
missie, zooals gevraagd, zal, gehoord den
geest in deze vergadering, voorstellen moe
ten doen tot verhooging van inkomsten voor
de vereeniging.
De heer C o e r t s vond het gebaar om de
werkloozen niet meer dan een gulden te
laten betalen, wel sympathiek, maar merkte
op, dat vele nog werkende menschen vooral
niet in betere omstandigheden verkeeren
dan zij. Spr. steunde het voorstel-Koop
mans.
De voorzitter, betreurende, dat de
opkomst in den regel zoo slecht is op de
algemeene vergaderingen hij had liever
vergaderingen als deze, waarop men van ge
dachten kan wisselen handhaafde zijn be
zwaren tegen de gevraagde commissie, maar,
zei hij, de vergadering heeft erover te be
slissen. Het bestuur had geen anderen uit
weg gezien dan het voorstel had geboden.
Het bestuur gaat accoord met de
commissie.
Na de vergadering weder eenige oogen
blikken te hebben geschorst, deelde de
voorzitter mede, dat het bestuur van
aanneming van het voorstel-Koopmans
vreest, dat de vereeniging het nieuwe jaar
zal moeten ingaan met een tekort zooals
geraamd was. Daaraan zou zijn te ont
komen, indien de eventueel in te stellen
commissie binnen twee weken met voor
stellen zou kunnen komen en dan vrij man
daat kreeg van de vergadering voor het
doen uitvoeren ervan. Gebeurt dat niet, dan
zou het tekort blijven bestaan voor het
komende jaar.
De heer A 1 stelde voor om het tekort voor
1938 weg td werken door ieder lid een
kwartje méér te laten betalen.
De voorzitter merkte op, dat men
dan in dezelfde fout zou vervallen als de
vergadering van 2 Nov.; ook zij had besloten
tot contributieverhooging, waartegen nu
deze pro test vergadering.
De heer A 1 antwoordde, dat de voorzitter
toch ook van deze vergadering vrij mandaat
vroeg voor de te benoemen commissie en
ook zij zou kunnen adviseeren tot verhoo
ging der contributie.
Het voorstel-Al werd niet gesteund.
De heer d e B r u i n drong aan op hand
having van het voorstel-Koopmans, tot be-
bespreking waarvan toch deze vergadering
was belegd.
Spr. ontkende dat het benoemen van de
gevraagde commissie tot gevolg zou hebben,
dat het tekort over 1938 zou blijven be
staan; dat volgde niet uit het voorstel. U
hebt het voorstel al 14 dagen in huis en
hebt het blijkbaar nog niet goed gelezen,
zei spr.
De voorzitter riep den spreker
voor deze uitlating tot de orde en bleef er
bij, dat in het voorstel staat, dat in 1938
geen verhooging van contributie kan wor
den opgelegd.
De heer P. C. R i k e vond het voorstel-Smal
van verdere strekking en vroeg daarover
eerst stemming. Het voorstel-Koopmans zou
beoogen het vormen van een bestuur naast
het bestuur en dat vond spr. onjuist. Hij
achtte dat voorstel een doodgeboren kind
met een lam handje.
IhuiiletoH
li
m a B 1
Door ALAN DAKJE
„Een beetje boos! Wel, dat was te ver
wachten in de gegeven omstandigheden.
Je had niet vol moeten houden, mij de
halve wereld door te sleepen en mij te
dwingen, mij van je man te ontdoen".
„Dus dus u deed het! O, w re ede dui
vel!"
„Vreemd, dat het schelden je zoo'n ge
woonte is geworden! H$t klinkt niet aardig
uit den mond van zoo'n jong, knap ding!"
Zijn spottende toon veranderde verwonder
lijk snel. „En let nu op! Als je het vrij
behoorlijk wilt hebben, zul je moeten doen,
wat je gezegd wordt en die tong van je
m bedwang moeten houden. Begrijp je?"
„Nu nu u mijn man hebt vermoord,
denkt u mij door dwang tot volkomen on
derwerping te kunnen brengen! Ik heb u
altijd gehaat en vervloekt, maar nu zal ik
niets ter wereld meer nalaten, om u tegen
te werken. Ik zou u zelfs willen dooden,
ak ik kon".
„Ik ben blij, dat je inziet, dat daar moei
lijkheden aan verbonden zijn. Arme kleine
dwaas, om te probeeren, jouw geest tegen
over den mijnen te stellen. Al wat je hebt
bereikt, is, dat je je hoofd tegen een muur
hebt gestooten".
„Daar ga ik liever mee voort, dan u te
helpen verkrijgen, wat u verlangt moor
denaar!"
Hij trok de schouders op, alsof die be
schuldiging hem niet aanging. Ofschoon zij
den moed had, hem te trotseeren, was zij
toch zeer bevreesd voor zijn bedreiging, en
toen hij zijn boozen blik op haar liet rus
ten kon zij slechts met moeite een rilling
onderdrukken.
„U hebt mijn man vermoord!" riep zij
heesch. „U hebt den besten man gedood,
die er ooit leefde".
„Den stijfhoofdigsten, koppigsten man,
die ooit bestaan heeft! Bovendien was ik
het niet, die een eind maakte aan zijn tus-
schenkomst".
„Lieg niet!"
„Ik lieg nooit. Dat is niet noodig".
„Dan gebeurde het op uw bevel. Maar ik
zal niet rusten, eer recht is geschied".
„Recht! Je zult in deze wereld geen recht
vinden! De sterken winnen het altijd, zoo
als het ook behoort. Je zult tot het einde
van de reis in deze hut blijven. Ik heb je
zelfs van een badkamer voorzien, 'n weelde
die je naar ik hoop, op prijs zult stellen. Ik
wed, dat die aan je aandacht is ontsnapt".
Hij schuifelde naar een zijwand van de
hut en drukte op een kleinen koperen knop.
Een paneel week terug, waardoor een ka
mer zichtbaar werd, waarin een mooie por-
celeinen badkuip met douche was aange
bracht.
„Je maaltijden zullen je hier gebracht
worden", zei hij. „Ik heb een uitstekenden
kok. Neen, ik zal het eten niet vergiftigen
zoo lang je je goed gedraagt. Hoe vind
je de gravin? Een bekoorlijke vrouw
niet?"
Haar oogen begonnen te fonkelen, maar
zij gaf geen antwoord, want daarmee zou
sij hem genoegen hebben gedaan.
„Nu zal ik je aan je droomerijen overla
ten", zei hij met krakende stem. „Op zijn
tijd zul je mij vertellen, waar ik het Gou
den Tablet kan vinden
„Nooit!"
„Op zijn tijd. Op het oogenblik is er geen
haast bij".
Hij ging heen en zij zuchtte van verlich
ting toen de deur zich achter hem sloot.
Weer keerden haar gedachten tot Bob terug.
Was er nog eenige kans voor hem? Zou hij
in leven blijven, tot Hannaway met deq
chirurg zou terugkomen, of zou Hannaway
zelf de operatie verrichten? Die mogelijk
heid gaf haar eenige hoop. Toch voelde zij
zich ellendig. Zy stelde zich Bob, dien ster
ken, prachtigen man, voor als voor altijd
mismaakt! Maar dan leefde hij in ieder ge
val!
Gewoonlijk uitte zy haar godsdienstige
gevoelens niet, maar nu had zij behoefte
aan hulp geestelijken en moreelen steun.
Zij zonk op de knieën neer en bad vurig,
dat Bob door een of ander wonder zou ge
red worden.
Daarna voelde zij zich wat beter en be
gon te zinnen op een kans tot ontsnappen.
Zij drukte op den knop in den wand en
ging naar de badkamer. Maar die had geen
andere deur en het eenige licht, dat er bin
nendrong, kwam van boven door een dikke
ruit. Er was een hangkast tegenover de
badkuip en de sleutel stak in het slot. Toen
zy de deur opende, zag zy tot haar verba
zing meer dan een dozijn japonnen hangen.
Zij zagen er geheel nieuw uit en er waren
zoowel daagsche als avondtoiletten bij.
Vooral de laatste waren van een prachtige
snit en naar de allerlaatste mode. Het was
echter duidelijk, dat ze meer pasten bij een
vrouw, die er niet om gaf, een groot deel
van haar lichaam aan de wereld te vertoo-
nen. Dit bracht haar op de gravin. Dit was
ongetwijfeld haar hut.
Met een smak sloeg zij de deur dicht,
daar zij de japonnen niet langer wenschte
te zien. Geen seconde kon zij vergeten, dat
de gravin het voornaamste werktuig was
geweest, waardoor zij in dezen verschrik-
kelijken toestand was geraakt. Die vrouw
had geweten, hoe de zaken stonden, en toch
had zij geen greintje medelijden gehad
had zelfs gelachen, toen zij volkomen ge
slaagd was!
Een half uur later werd de deur geopend
en trad een man binnen met haar lunch
op een blad. Zij uitte een lichten kreet,
toen zij zijn gezicht zag. Het was Dave, de
man, dien zij in Quangs eethuis had ont
moet, en die haar bij een vroegere gele
genheid eenig medegevoel had betoond.
Hoewel hy een handlanger van Phenuit
was, een dronkaard en een gewezen boks
kampioen, geloofde zij, dat er toch nog wel
iets menschelijks in hem was overgebleven.
„Ben jy het!" riep zy luid.
„Ja. Ik breng u uw lunch".
Hij zette het blad op tafel en keek haar
wat bezorgd aan.
„Hij heeft u dus weer in handen ge
kregen?" zei hij.
„Ja. Door een wreede streek. Dave, mijn
man ligt doodziek daarginds, de rivier op".
„Man! Ik wist niet, dat u getrouwd was!"
„P«is kort geleden. Hij redde my eens uit
Phenuits handen en nam my mee hier
heen, waar hij zijn werk heeft. Het kan
my niet schelen, wat er later met mij ge
beurt, als ik ham nu maar kan redden.
Help mij, Dave! Wil je mij niet helpen?"
„Het gaat niet", mompelde hij. „Op mijn
woord, ik ben er niet de man naar, om
een jonge vrouw graag slecht behandeld te
zien, maar Phenuit is een duivel! Het zou
met mij gedaan zijn, als ik hem probeerde
te bedriegen!"
„Maar jy bent groot en sterk en
Hij lachte en -stak zijn machtige armen
uit.
„Zie eens, mevrouw! Met deze vuisten
heb ik meer dan twintig kampioenen knock-
out geslagen, maar tegen iemand als dokter
Phenuit zijn ze van geen nut. Hy zou me
tien jaar cellulaire gevangenis kunnen
bezorgen, als hy wou. Als ik met hem pro
beerde te vechten, weet ik wel, wie het zou
winnen". Hij liet zijn stem tot een akelig
gefluister dalen. „Ik zeg u, dat hij niet
menschelyk is. Hij kan op een afstand
dooden, en hij zou het doen ook. Maar u
hebt het nu goed mevrouw!"
„Goed! Terwyl mijn man misschien ster
vende is! Waar gaan wij heen?"
„Een plaats, die Yucatan heet".
„Yucatan!"
„Ja, er is daar iets, dat hij hebben wil.
En hy wil het zoo graag hebben, dat niets
hem kan tegenhouden, behalve het ver
gaan van de wereld.' U bent er zeker ook
bij betrokken?"
„Ja", antwoordde zij. „Alles hangt van
mij af. Maar ik zal nooit toegeven. Al mar
telt hij mij, ik zal hem nooit vertellen
wat hij wil weten".
(Wordt vervolgd).
