ALKMAARSCHE
COURANT
Luchtaanvallen
GRATIS.
AM
benauwd?
*T OOG
Hoest- Orfep-Bronchitis-A slhma
Beschermt U tegen de gevolgen van
Bescherming daartegen is alleen
mogelijk als ieder zelf daadwer
kelijk meehelpt.
"Rechtszaken
WIE ZICH THANS VOOR
MINSTENS 3 MAANDEN
ABONNEERT, ONT
VANGT DE
TOT 1 JANUARI
QemeetUecadeM.
UITGEEST
URSEM
!huiiletm
VAN
,-]ï>oor ALAN DARE,
TWEEDE BLAD
Een enkel zinnetje typeert soms raker
een persoonlijkheid, dan een lang relaas.
Mevrouw De Vlugt zegt niet: het is bijna
zeventien jaar geleden ,dat ik burgemees-
stersvrouw werd, maar: het is zeventien
jaar geleden, dat mijn man burgemeester
werd.
De vrouw van den burgemeester van
Amsterdam... het is geen gemakkelijke
postie, die deze vrouw bekleedt. Haar tijd,
haar energie en haar werkkracht behooren
aan anderen. Er is nagenoeg geen comité
van eenige beteekenis, of de vrouw van den
burgemeester is er eere-presidente van.
Nu kan men eere-presidente zijn op twee
verschillende wijzen: men kan volstaan met
den eere-titel als zoodanig, want het zijn
de ijverige comité-dames, die 't eigenlijke
werk verzetten, zooals mevrouw De Vlugt
ons verzekert, en men kan daadwerkelijk
belang stellen in datgene, waaraan men zijn
naam verbonden weet. Het is de laatstge
noemde manier en dat is de manier
waarop mevrouw De Vlugt haar taak ver
staat die behalve bloote belangstelling
ook tijd en energie vraagt en wat dit zeg
gen wil, weten zij op wier tijd en belang
stelling van vele zijden beslag wordt ge
legd.
Het zyn vele en velerlei functies, die bij
't ambt van burgemeestervrouw behooren.
Het representatieve gedeelte is hiervan
zeker niet het minst inbeslagnemende.
Voeg daarbij de nimmer aflatende stroom
van aanvragen en verzoeken om hulp, om
steun, om voorspraak, het particuliere le
ven, de zorg voor garderobe en huishou
den en al wat er nog verder komt kijken
en ge hebt wellicht eenig begrip van dit
drukke en welgevulde lever..
Zag U er niet reusachtig tegenop, toen U
het pas was? vragen wij onbescheiden.
De dames van Amsterdam zijn zóó lief en
hartelijk voor mij geweest. Zij hebben mij
heerlijk geholpen, met alles, verklaart
mevrouw De Vlugt tactvol.
Bedankt U wel eens voor de een of an
dere eerefunctie? willen wij weten.
Ja. maar dit gebeurt heel zelden, maar
als ik ergens geen heil in zie, dan doe ik
het niet, klinkt het beslist.
Wij hooren hoe mevrouw De Vlugt per
soonlijk alle verzoeken om hulp en bijstand
doorleest en zoo noodig van commentaar
voorziet. Een brief wordt nooit ongelezen
ter zijde gelegd of door ondergeschikten
behandeld.
En wat doet U er dan mee? Beantwoordt
U ze ook zelf?
Neen, ze gaan dan naar het stadhuis,
naar den particulieren secretaris van den
burgemeester, die ze voor nader onderzoek
doorstuurt naar Armenraad en Liefdadig
heid naar Vermogen.
Antwoordt U nooit persoonlijk?
Neen... alleen op volstrekt persoon
lijke brieven.
Waarom antwoordt U nooit zelf?
Dan zou ik in conflict kunnen komen
met de officieele instanties en die moeten
natuurlijk altijd hand in hand werken. Als
ik zonder verder onderzoek hulp zou gaan
toezeggen, waar wellicht de Armenraad of
een ander officieel lichaam op grond van
degelijk onderzoek hulp geweigerd heeft,
dan zou dat aanleiding tot allerlei moeilijk
heden gaan geven, begrijpt U?
Wij begrijpen het.
Maar toch
Doet U nu nooit iets buiten die officieele
instanties om?
O jawel, laatst schreef een vrouw mij,
dat zij geen kachel had en dus in de kou
moest zitten.
En toen
Toen heb ik laten informeeren of het
waar was. Het was waar en toen heb ik
gezorgd, dat zij een kachel kreeg.
Zijn er takken van liefdadigheid, die Uwe
speciale belangstelling hebben? vragen wij.
Mevrouw de Vlugt denkt na. Officieele
personen hebben geen voorkeur, zegt zij
lachend en daar moeten wij het mee doen.
U moet zeker ambtshalve heel wat in
teressante persoonlijkheden? vragen wij.
O ja, alle bekende en beroemde perso
nen, die door het gemeentebestuur ont
vangen worden komen hier eten of lunchen
We hebben o.a. een groot diner gegeven
voor Prins Eugène van Zweden en voor
den Hertog van Kent en met het huwelijk
van de Prinses is de Indische Prins Mangoe
Negoro bij ons geweest met zijn vrouw en
dochter. U weet wel dezelfde die voor het
Hof gedanst heeft De moeder was 32 en de
dochter 16. Ze hadden schitterende zelf ge
batikte sarongs aan. Het zijn zulke prach
tige menschen met zulke mooie edele ge
zichten.
En dan hebben we gehad mevrouw
de Vlugt denkt na, o ja, den Lord-mayor
van Londen met zijn sherifs. Wij hooren
hoe het de gewoonte is, dat de oudste sherif
het volgend jaar den Lord-mayor opvolgt
en hoe de familie de Vlugt het jaar na het
bezoek aan Holland werd uitgenoodigd voor
een tegenbezoek in Londen en hoe zij toen
gelogeerd hebben in het oude eerbiedwaar
dige Mansion House in East London.
Wij hooren over een bezoek van Liver
pool's burgemeester, den grooten scheeps-
magnaat, Mr. Hold, aan Amsterdam.
En hoe de familie de Vlugt werd uitge
noodigd de terugreis met een van de sche-
pen van de Hold-line mede te maken en in
Liverpool te logeeren.
Weet U wat zoo aardig is? vroeg mevrouw
de Vlugt, de buitenlanders, die wij bij ons
thuis ontvangen, zijn allemaal even verrukt
Over dat oude 16de eeuwsche grachtenhuis.
Een restaurant zegt al die bereisde men
schen niets, hoe mooi het ook zijn mag,
maar zoo'n echt Amsterdamsch patriciërs
huis brengt hen in verrukking. U had de
Amerikaansche dames eens moeten hooren,
die ik verleden jaar hier had!
Houdt U nog tijd over om te lezen en te
reizen voor ontspanning? verbazen wij ons.
O ja, ik lees graag en reizen vind ik heer
lijk. Wij hebben veel gereisd, vertelt onze
zegsvrouw. Ik lees niet allés over een
vreemd land, voor ik er heen ga, maar als
ik terugkom, want anders wil men in den
vreemde altijd precies datgene zien, waar
over men gelezen heeft, dat neemt zooveel
weg van het spontaan genieten. En leest
men alle bijzonderheden na thuiskomst dan
is het of men de reis voor een tweede maal
maakt. Een standpunt waarvoor ongetwij
feld wel iets te zeggen valt. Wij kijken
naar het wilskrachtige gezicht, waarin hel
der de nog zoo jonge oogen staan.
U geniet zeker een goede gezondheid?
Ik ben nooit ziek geweest en ik weet niet
wat het is om moe te zijn.
Deze benijdenswaardige vier-en-zestig-
arige is zoo vol levenslust, zoo vol ongebro
ken kracht en levensmoed, dat vele jonge
ren er een voorbeeld aan zouden kunnen
nemen. En toch heeft ook het lot haar niet
gespaard. Twee maal moest zij een kind
verliezen. En als de Moeder spreekt, dan
hoort men aan de even trillende stem, dat
die wonde nimmer heelde.
Maar deze vrouw is een dappere vrouw,
die moedig en berustend het haar opgelegde
weet te dragen, vergoeding vindend in een
ieven gewijd aan de belangen van anderen.
Ik heb nog tien minuten voor U, zegt de
gastvrouw, want zoo meteen komen er een
paar dames uit Haarlem om naar de baby-
uitzetten te kijken.
Baby-uitzetten O, U bedoelt van dat
comité van
Ja juist van Oranjevreugde dat goed
wordt allemaal hier in huis verdeeld, ge
registreerd, ingepakt en klaar gemaakt. Er
is zooveelzoo heerlijk veel mevrouw
de Vlugt straalt. Dat is een onderwerp, dat
haar heele hart en haar volle sympathie
heeft. Hier kan deze moederlijke vrouw
haar rijke gaven van hoofd en hart ten volle
ontplooien.
Onder de t^illooze comité's waarvan zij
ambtshalve eerepresidente is, moet dit spe
ciale comité haar wel heel na aan het hart
liggen.
Zij begint te vertellen en nu hoeven
wij niet meer te vragen.
Wij hebben nu al voor vijfhonderdveertig
jonge Moeders!
Krijgen ze allemaal een heele uitzet?
Neen alleen zij, die niets hebben, krij
gen het compleet. De anderen krijgen een
groolere of kleinere aanvulling. Wij hebben
verschillende soorten pakken
Maar hoe weet U nu
O, dat wordt allemaal uitgezocht door de
comité-dames. Die gaan op huisbezoek en
brengen rapport uit en aan de hand van die
rapporten komen zij, die aangevraagd heb
ben op een lijst. Zet U toch vooral in de
krant, dringt mevrouw de Vlugt aan, dat de
dames van de verschillende besturen en
comité's al het werk doen.
Ja maar U zelf
Neen heusch de eere-presidente doet niets,
weert mevrouw de Vlugt bescheiden af,
maar wij weten wel beter.
Verleden week kreeg ik ineens vijf-en-
twintig wiegen, vertelt mevrouw de Vlugt.
Daar moeten nu nog vijf-en-twintig bedjes
bij. Boven in huis zijn hier drie groote
kamers in gebruik voor het comité Oranje-
Als Gij 't nachts niet slapen kunt
door de benauwdheid op Uw borst.
Als Uw ademhaling moeilijker en pijn
lijker wordt door de verstopping van
Uw luchtpijptakken, neem dan Akker's
Abdijsiroop. Gij zult Uw benauwdheid
overmeesteren, want de slijm zal zon
der moeite loskomen. Vanaf den
eersten lepel begint de verlichting.
Dat opgeblazen, benauwde gevoel
zal verdwijnen en na korten tijd zult
Gij geen spoor meer van die borst-
benauwdheid bemerken. Neem dus bij
vreugd. Alles wordt hier in huis ingepakt
en geadministreerd. lederen dag zijn de
comité-dames er druk bezig. En ik doe zelf
ook mee! Ik wil niet alleen eere-presidente
zijn en slechts in naam meedoen. Ik wil
echt meedoen.
Dan moeten wü het rose manteltje en het
mutsje bewonderen en dan worden de dames
uit Haarlem aangediend.
Nog gauw geeft mevrouw de Vlugt order,
dat de vriendelijke dienstbode ons de bil
jartkamer, die als stapelplaats der gereed
gekomen pakketten is ingericht, zal toonen.
Rijen en rijen en rijen achter elkaar staan
zij daar, de grappige zakken, gevormd door
een groote badhanddoek met breede oranje
strepen, waarin de luiermandkleertjes zijn
verpakt. De punten zijn als groote opstaan
de ooren saamgesnoerd en voorzien van een
ferme oranjekleurige label, waarop in dui
delijke letters Oranjevreugd staat gedrukt.
Maar er zijn ook pakketten in wit papier
met breed oranjelint kruislings toegebon
den en dan zijn er groote open bakken waar
de inhoud der verschillende pakken te
zien is.
Wij hooren, dat deze respectabele hoe
veelheid nog maar 'n heel klein onder
deeltje is.
Wij denken aan de huisbezoeken, aan de
controle, de verdeeling en klasseering der
binnenkomende goederen, wij denken aan
de noodzakelijke inkoopen, die bij deze
grootsch opgezette uitdeeling onvermijdelijk
zijn, aan de besprekingen, wü denken aan
1001 groote en kleine moeilijkheden, die te
overwinnen zyn, alvorens een comité met
zün resultaten voor den dag treedt, en wü
stellen ons voor hoe onvermoeid en onver
poosd deze flinke energieke vrouw bezig
moet zün om zü het züdelings aan dit
alles deel te nemen en op de hoogte te blü-
ven van de vaak zoo uiteenloopende be
langen.
Een eeresaluut voor de vrouw, wier ver
diensten eenige jaren geleden door de regee
ring erkend werden en beloond met de be
noeming tot Officier in de Orde van Oranje-
Nassau, de vrouw, die met zoo beminnelüke
bescheidenheid alle verdiensten toeschrüft
aan de dames van Amsterdam, die om met
haar eigen woorden te spreken, altüd zoo
heerlük hebben geholpen en zoo trouw
hebben bü gestaan. Amsterdam is trotsch op
zün populairen burgemeester, maar Amster
dam mag ook trotsch zün op zün flinke bur-
gemeestersche, de vrouw met het groote
plichtbesef en het warme meelevende hart,
die haar lang niet gemakkelijke taak op
zoo voorbeeldige wijze vervult.
AMY GROSKAMP TEN HAVE.
AGENT BIJNA OVERREDEN.
Een gevoelige straf.
Het Amsterdamsche gerechtshof veroor
deelde een 23-jarigen koopman wegens
poging tot zware mishandeling tot 6 maan
den gevangenisstraf. Conform den eisch
van het OM. werd het vonnis der rechtbank
bekrachtigd.
Verdachte had een agent, die hem ge
lastte te stoppen, büna overreden. Vol gas
was hü er vandoor gegaan en de agent kon
slechts op het laatste nippertje opzü
springen.
ER VERDRONK EEN JONGETJE....
Kanovaarder bleef rnstlg zijn motor
repareeren.
In den middag van 26 September is een
vüfjarig jongentje in de Laakhaven te den
Haag gevallen en verdronken. In de nabü-
heid van de plaats, waar dit gebeurde, was
de ambtenaar P. R. bezig met het reparee
ren van den motor van zün kano. Daar hij
geen enkele poging heeft ondernomen om
den drenkeling te helpen, werd tegen hem
proces-verbaal opgemaakt. Gisteren stond
hü voor den Haagschen kantonrechter, mr.
Van Haeften, terecht.
Verdachte verklaarde geschreeuw te heb
ben gehoord, dat er op wees, dat iemand in
het water was gevallen. Hü nam het geval
niet au sérieux: het gebeurt wel meer in
deze buurt dat men schreeuwt en verdachte
bemoeit zich daar dan nooit mee. Hü heeft
niet gezien, dat er iemand in het water was
gevallen en is rustig met zün bezigheden
doorgegaan. Zwemmen kan hü, maar niet
erg goed.
De ambtenaar van het O.M., mr. Lange-
meüer, geloofde niet, dat verdachte's hulp
in dit geval succes zou hebben gehad. Maar
een strafbaar feit is gepleegd en de officier
achtte het ondenkbaar, dat verdachte deze
zaak niet ernstig zou hebben genomen. Ver
dachte's moreele houding achtte de ambte
naar buitengewoon antipathiek en hü had
weinig bewondering voor diens kalmte.
De eisch luidde 50 subs. 30 dagen hech
tenis en het vonnis 30 subs. 20 dagen
hechtenis.
waarop zü steeds hebben gewaakt voe
instandhouding van deze schooL Het zo
ramp zyn wanneer deze zou moetenU
den opgeheven.
De heer Twisk (comm.) zeide, dat het
meest aangewezen weg zou zyn de km?
uit de omliggende plaatsen naar MarkJu1
nen te laten school gaan omdat dit de
trale school is. Spreker zeide, dat reed
scholen op de nominatie staan om den n v
worden omgedraaid. Spreker vond het*
zich zelf genomen een chauvinistische °p
- J- '- 1 Polj,
tiek om voor de school van de eigen
te strüden, doch het belang van de
ren neemt mede, dat de school die het
centraal is gelegen, blüve bestaan.
Hierop zeide de heer Groot, dat ieder»
meen te wel voor zyn eigen school zal 6
ten.
veeh-
De raad dezer gemeente vergaderde de
zer dagen onder voorzitterschap van den
burgemeester. Aangenomen werd het besluit
tot het aangaan van een rekening-courant
overeenkomst groot 25.000 en een tüdel'ij-
ke kasgeldleening groot 55000 tegen 1 pCt.
rente. Punt 2 behelsde een voorstel van B.
en W. om het besluit te nemen dat de in
standhouding der O.L. te Marken-Binnen
wordt gevorderd. Dit besluit is voor de in
standhouding der school noodzakelijk, aan
gezien zy minder dan 50 leerlingen telt. De
voorzitter zeide, dat het zijn plan is het be
sluit by Ged. Staten door een commissie uit
den Raad te laten toelichten.
De heer Groot (v.d.) zeide, dat vroeger het
kindertal op deze school grooter was. Wordt
zij thans in stand gehouden, dan kan het
best wezen, dat zij over vij jaar (dit is den
tijd waarvoor het besluit zal gelden), waar
schijnlijk weer een voldoende ^aantal leerlin
gen hebben. Spr. bracht dank aan het col
lege van B. en W. voor de uitmuntende wijze
Tot leden der commissie die het beslui» k»
Ged. Staten zullen verdedigen, werde
heeren Groot en Twaalfhoven gf>k'?<--"
Een voorstel van B. en W. tot va^u,
ling der verordening tot heffing van 7s
centen op de Gemeentefondsbelastimr
het jaar 1938/1039 werd z.h.s. aangenom**
evenals eenige besluiten tot ontheffing
straatbelasting over 1037. der
Hierna kwam aan de orde het vrvm-
van B. en W. om de benoeming van
nieuwe controleur voor de steunverleenT*
aan werkloozen over te laten aan dit coUm?
De voorzitter zeide, dat de heer Krom81'
1 Jan. heeft bedankt en dat de vacatur P"
spoedig mogelük moet worden aangev^rf00
De heer Zaadnoordyk vroeg of een
zal worden geplaatst. °proeP
De voorzitter zeide, dat dit nog niet u.
kend is. Er zal bovendien een soort exam
moeten worden afgenomen door een cmS!!!
leur van het departement van sociale zak
De raad kon zich thans vereenigen met h?
voorstel. net
Bü het voorstel het salaris van den eerst*,
ambtenaar ter secretarie met 200 te ve
hoogen, ontstonden eenige discussies omW
de bedoeling van den raad by de oorsm»
kelüke vaststelling van het salaris.
De heer Kingma zeide, dat het de bed»,
ling was dat het salaris werd vastgesteld
1000 en niet op 800.
De heer Zaadnoordük zeide echter dat dit
niet de bedoeling was en dat hy èr tegen
is. Het voorstel werd aangenomen zhs
Hierna volgden eenige mededeelingèn oa
dat de verbetering van den Limmerweg in
werkverschaffing is goedgekeurd, doch dat
de verbetering van den Dorregeesterweg is
afgewezen. Het gemeentebestuur zal echter
met het Hoogheemraadschap en den minister
in overleg treden om dit alsnog gedaan te
krügen.
Woensdag vergaderde de Raad.
Van den minister van sociale zaken was
de mededeeling ontvangen, dat op de giro
rekening der gemeente f 61.02 is bijgeschre
ven als aandeel in de opbrengst der collecte
van het K.S.D.-fonds.
Dit bedrag zal verdeeld worden onder de
genen die op 20 November als sparend le
kend stonden, waardoor elk vermoedelijk
5 zal krügen.
Aangenomen werd hierna een voorstel tot
wüziging van de rekening-courant-overeen
komst, waardoor het crediet verhoogd wordt
tot 6000. Eveneens werd aangenomen een
voorstel tot het aangaan van een kasgeldlee
ning groot 5500, voor drie maanden tegen
A pCt., hetwelk geschiedt op aandrang van
Ged. Staten. Ook werd het besluit tot con
versie van de loopende geldleeningen met
algemeene stemmen gewijzigd.
Ingevolge de nieuwe wijziging van de
L.O.-wet 1920 stelden B. en W. voor bü den
minister aan te vragen de openbare lagere
school in stand te houden. Aldus besloten.
Vervolgens stond op de agenda benoe
ming leden B. A. Op voordrecht van het B.
A. werd door den raad in de vac.-J. Pater
laatstgenoemde herbenoemd, en in de vac.-
G. Koelemeij werd deze eveneens herbe
noemd.
Een stuk weiland in de Schermer, groot
95 A. 90 c.A., werd met ingang van 1 Jan.
a.s. tot 24 Dec. '38 verhuurd aan A. Muys
voor de som van 85 per H.A. (vorig jaar
75).
Een 4e suppl. kohier hondenbelasting 1937
werd hierop vastgesteld, waarna met alge
meene stemmen het voorstel van B. en W.
tot het aangaan van een dading met het
P.E.N. werd aangenomen. Hierdoor is het
39)
HOOFDSTUK XXI.
Hoe het verder ging.
Maxine had intusschen de grootste kwel
lingen doorstaan. Nadat de arme Dave in
het onderaardsche gewelf was achterge
laten, was zü op een muildier vastgebon
den, dat 's morgens vroeg was opgevangen,
en naar Hammuxi meegenomen. Nu zü be
roofd was van haar eenigep vriend, was er
niemand, die haar eenig gemak bezorgde.
Phenuit reed naast haar, daar door het
verlies van een groot deel der uitrusting
verscheidene der overgebleven muildieren
geen vracht meer hadden te dragen.
Haar laatste hoop verdween, toen zü de
grens van de verbrande streek bereikten.
Haar plan was volkomen mislukt en niets
kon Phenuit meer verhinderen, zyn plan te
volvoeren. Toen zij ten laatste de ruïne
van den tempel bereikten, zag zü het graf
met het heuveltje van steenen en het kruis
Phenuit met zijn arendsoogen zag het tege-
lijkertijd.
„Eindelyk!" mompelde hü.
Eenige oogenblikken later werd met het
opgraven begonnen. Zij was van den rug
van het muildier afgetild en tegen een
boom gezet, maar haar armen waren nog
gebonden. Het geluid van de spaden op de
steenen was een marteling voor haar. Zü
wendde het hoofd af, Om niet te zien, hoe
de werkzaamheden vorderden. Toen trad
een stilte in het veelbeteekenend ophou
den van het gerinkel van staal. Zü hoorde
Phenuit zeggen: „Daar ginds! Leg het daar
sinds naar! en toen wist zü, dat hü gevon
den had, wat hij zocht.
Later kwam hij met het Gouden Tablet
tusschen duim en wijsvinger geklemd, naar
haar toe en op zyn gezicht weerspiegelde
zich zyn duivelsche vreugde. Tranen van
woede en smart kwamen haar in de oogen.
Haar strijden en lijden was tevergeefs ge
weest.
„Het is net zoo uitgekomen, als ik ge
zegd heb", merkte hü op. „Het was een
handige streek, het in te slikken heel
handig".
„U u bent afschuwelijk!"
„Arme kleine droomstsr. Wel, ik kan nu
wel wat toegeeflijker voor je zün. Eigen-
liik verdien je gestraft te worden voor allen
last. dien je me hebt bezorgd, maar mis
schien zal ik alles door de vingers zien".
„Gestraft! Niets van wat u nu nog kunt
doen, kan halen bü wat u al gedaan hebt.
O, laat my alleen ga weg!"
Hij wendde zich tot Peters, die juist met
een spade in de hand voorbü kwam en
wees op het touw, waarmee zij was vast
gebonden.
„Je kunt haar nu losmaken. We vertrek
ken over een uur van hier".
Hü slenterde weg, terwül Peters het be
vel volvoerde. Maxine bleef verbüsterd en
verdrietig zitten. Phenuit voegde zich bij
Katinka, die op een omgekeerde kit zat te
rooken.
„Je hebt het dus gevonden, Phineas?"
Hij knikte en wierp het kostbare voor
werp voor haar neer.
„Wat is het?"
„Alleen maar een stuk goud, dat op zich
zelf niet meer dan ongeveer vijftig gulden
waard is".
„En hebben we daarvoor dien heelen wég
afgelegd?"
„Ja. Maar ik zou nog tien keer zoover
zün gegaan, om het te krügen. Denk je, dat
we nu aan het eind zün?"
„Wat kan ik er van denken, als je mij
niets vertelt".
„Denk maar. wat je wilt, liefste. De we
reld is ouder dan je denkt, en openbaart
heel wat geheimen aan dsngeen, die de
moeite neemt, ze te ontdekken. In dit ver
laten land leefde eens een merkwaardig
volk. Het schreef vreemde teekens op stee
nen, die menigeen heeft trachten te ontcij
feren en er niet in kon slagen. Maar ik
slaagde wel".
Hy draaide het Tablet eenige keeren om
en om en zün dunne bloedlooze lippen be
wogen, terwijl hij het opschrift voor zich
zelf las. De donkere oogen van de Russische
bespiedden hem al dien tüd.
„Wat staat er op?" vroeg zü-
„Je kunt er de beteekenis niet van be
grijpen, maar ik zal het je zeggen. Er staat:
„Kamatexl, Koning der Maya's en heer-
scher over alle landen van zee tot zee, tot
hem, die ooit het Oog van Abu vindt. Abu,
de schenker des levens, bewaakt het graL
Kijk door het oog van Abu en weet al
les.verstoor niets".
„Dat zegt me niets", zeide Katinka.
„Dat wist ik wel. Vrouwen hebben geen
verbeelding en geen begrip. Maar de vader
van het meisje zou het begrepen hebben,
als hij dit had kunnen ontcyferen. Hij wist
van het geheim, dat in verband staat met
de Kamatexl-dynastie".
„Wat voor geheim?"'
„Een geheim, dat tot meer dan tiendui
zend jaar teruggaat en naar dit land over
gebracht is door 'n Priester van het oude
Atlantis".
Katinka haalde de schouders op en blies
een rookwolk in de lucht.
„Ik begryp het niet", zei ze. „En blük-
baar wil je me niet nader inlichten.
„Wat gebeurt er nu met Maxine? Heb je
met haar afgedaan?"
„Ja".
„Zend je haar weg?"
„Nog niet".
„Waarom niet? Het is beter van wel,
Phineas. Zij staat hier maar in den weg".
„Zij zal ons tot het eind toe vergezellen.
Ik zal haar in Progreso achterlaten".
Haar oogen zochten de zyne, maar zün
gezicht bleef even uitdrukkingsloos als een
stuk hout. Met haar sterke intuïtie raadde
zü, dat hy, niettegenstaande zijn schijn
bare woede op het meisje, dat zyn plan
nen meer dan eens in de war had gestuurd,
belang in haar stelde. Immers het meisje
was niet gestraft en hü kon soms uren
naar haar zitten kijken.
„Zend haar nu weg", smeekte zü. „Een.
van de Indianen kan met haar meeg*»»*
„Neen. Zü gaat mee".
„Maar nu je het Tablet gevonden hebt,
kan ze je toch niet verder van dienst zijn".
Hij trok de lippen op en een gevaarlük
licht verscheen in zyn oogen.
„Ik ben hier de meester", snauwde hy-
„Zü gaat mee, omdat ik het wil. Dat is
voldoende".
Een uur later begaf het groepje zich weer
op weg, met Peters aan het hoofd en Phe
nuit achteraan met Katinka aan zün zijde.
„Zij wordt geëerd", spotte Katinka. WÜ
loopen, terwyl zü rüdt. Ik wist niet, dat je
je zoo bezorgd maakte".
„Het zal haar verhinderen te trachten,
weg te loopen".
„Dat zou jammer zün. Je hart zou ge
broken worden, nietwaar?"
„Houd je mond", snauwde hy. „En be
moei je niet met myn plannen of het zou
je kunnen berouwen".
Den geheeler. dag door duurde de marsch,
tot de duisternis het noodzakelük maakte,
halt te houden. Onderweg hadden de in
boorlingen vruchten gezocht, om het
weinig hun overblüvende voedsel aan te
vullen. Het kon de vermoeide gevang«ne
weinig schelen, wat er verder gebeurde-
•Verdoofd en verbüsterd aanvaardde ZU
haar bitter lot. Het scheen onmogely'k, dat
zij nog pas eenige weken geleden de 6e~
lukkigste vrouw ter wereld was, met een
tehuis en een man en een toekomst, die
zoo schitterend leek. Phenuits komst had
dat alles verwoest. Bij haar ellendige11
toestand was nu nog een andere schrik ge
komen, en die benauwde haar als
akelige droom. Phenuit had beminnelü
-tegen haar geglimlacht dat was v0
•Bende geweest.
„O, wat moet ik doen?" mompelde zo-
(Wordt vervolgd./
