Waar het recht zijn loop heeft
Sport
m b u
Glimlachje
Verkeersongelukken.
Atkmaarsche Politierechter
ree*-
Weerhetoude liedje!
Laat het niet zoover
komen, maar neem
bij een opkomende
kou onmiddellijk
ASPIRlN.
Aspirin
Jeuitletm
52> u..
TWEEDE BLAD.
in
BADDIRECTEUR TE ZANDVOORT
IN ARREST GESTELD.
Wegens valschheid in geschrifte
en verduistering.
Een week geleden werd bij de justitie
te Haarlem een klacht ingediend betref
fende knoeierijen in de boeken van het
„Zuiderbad" te Zandvoort (zooals wij
meldden). Op grond daarvan zijn alle
boeken van de badinrichting in beslag
genomen. s
Het onderzoek heeft tot resultaat gehad
dat de directeur van het „Zuiderbad", dé
heer C. L. B. Jr., door de politie te Zand
voort in arrest gesteld.
Hij wordt verdacht van valschheid
geschrifte en verduistering van geld.
Nadere bijzonderheden.
Nader wordt gemeld, dat de valschheid
in geschrifte en verduistering gepleegd
door den directeur van het „Zuiderbad"
zijn komen vast te staan.
Er was namelijk in 1936 hout besteld
voor het „Zuiderbad" doch de directeur
wist zich slechts gedeeltelijk te herinneren,
op welke wijze dit was verwerkt. Bij een
nader onderzoek is gebleken, dat in den
zelfden tijd doelpalen waren gemaakt voor
de Zandvoortsche hockeyclub, waarvan de
directeur tevens secretaris-penningmees
ter was. B. heeft, hoewel het hout toebe
hoorde aan het „Zuiderbad", kans gezien
zijn club de kosten van de doelpalen in
rekening te brengen.
Verschillende aangelegenheden zijn nog
in onderzoek, de directeur zal binnenkort
voor den officier van justitie te Haarlem
worden geleid.
GEVANGENBEWAARDER EN
WERKMEESTER GEARRESTEERD.
Van dieven en diefjesmaatjes.
Naar wij vernemen zijn dezer dagen in
de strafgevangenis aan den Amstelveen-
scheweg te Amsterdam een gevangenbe
waarder en een werkmeester gearresteerd.
Zij worden ervan verdacht tegen gel
delijke belooning gedetineerden in de ge
legenheid te hebben gesteld met elkander
in verbinding te komen, hetgeen door
middel van mondelinge correspondentie
dan wel met kleine briefjes zou zijn ge
schied.
Daar het onderzoek in deze zaak zich
nog in een beginstadium bevindt, is het
niet mogelijk reeds thans nadere gegevens
te publiceeren.
Wel staat het vast, dat de beide betrok
kenen zich reeds gedurende anderhalf i
twee jaar aan dit misdrijf hebben schuldig
gemaakt.
De justitie onderzoekt nog of ook andere
bewaarders medeplichtig zijn aan het con
tact van de gedetineerden.
Het geval is aan het licht gekomen bij
het verhoor van een aantal inbrekers, die
mededeelden, dat zij in de gevangenis in
de gelegenheid waren gesteld met elkaar
te correspondeeren.
„Nu ben ik het dus niet, die deze
zak gegapt heeft!"
OUDE HEER LEVENSGEVAAR
LIJK GEWOND.
Gistermiddag reed de 32-jarige bakker
Valk op zijn driewielige motorbakfiets
langs den Eelder Singel te Groningen. Bij
het inslaan van een zijstraat ging hij op
twee wielen door de bocht, waarbij hij
het evenwicht verloor en van de bakfiets
geslingerd werd. Door de groote snelheid
schoot het voertuig nog twintig meter door
en kwam toen op het trottoir terecht.
Hier stond de 74-jarige heer A.Djjk
voor een étalage te kijken. De oude heer
kreeg de fiets tegen het lichaam en sloeg
vervolgens door den schok met het hoofd
door de spiegelruit van den winkel. Met
zware verwondingen werd de heer van D.
na ter plaatse te rijn verbonden, naar het
r.-k. ziekenhuis overgebracht. Men vreest
voor zijn leven.. De bakker kreeg bij zijn
val slechts lichte verwondingen.
WEER EEN AUTOBOTSING OP
DEN MUIDERSTRAATWEG.
Hedennacht zijn op den Muiderstraat-
weg, even voorbij Diemen, twee personen-
bestuurder van een der auto's, een 24-
auto's met elkaar in botsing gekomen. De
jarig taxi-chauffeur uit Amsterdam be
kwam hierbij een hersenschudding en is
door den G. D. naar het Wilhelmina-
gasthuis overgebracht. Beide voertuigen
bekwamen materieele schade. De gemeen
tepolitie uit Diemen en de marechaussee
Iden ter plaatse een onderzoek naar de
oorzaak van dit ongeval in.
is een »8ay**«-product.
0ranjebanden»8ayc*«-kruis
waarborgen de werkzaam
heid en onschadelijkheid
(Zitting van Maandag 10 Januari.)
Een nachtelijk vechtpartijtje op Urk.
Als zoo het eene jaar in het andere
overglijdt, is men licht geneigd onder
alles, wat in het afgeloopen jaar aan on
aangenaamheden is geschied, een streep
te zetten, zich voor te nemen tegenover
hen, die men voorheen om het een of
andere feit minder vriendelijk groette,
weer een welwillend hoofdknikje over
te hebben en de onplezierige dingen uit
het vorige jaar maar zoo gauw mogelijk
te vergeten.
Nietwaar, er zijn in de wereld nu eenmaal
zoo talloos vele voorvallen, welke au fond
niets te betcekenen hebben, althans niet van
ernstigen aard zijn maar waardoor men zich
toch op de teentjes getrapt gevoelt, een zaak
van geringen omvang op de spits gaat drij
ven en daardoor het bewuste feit beslist on-
noodig ernstiger ziet dan het in werkelijk
heid is. En dan is juist zoo'n wisseling van
jaren een welkome gelegenheid om alles iets
breeder te zien en het gebeurt maar al te
vaak dat heel wat gevalletjes, welke onop
losbaar leken bij het overgaan van het eene
jaar in het andere, met een glimlach of an
derszins tot een pracht-oplossing gebracht
worden.
Zoo kan men in de maatschappij, waar
menschen met elkaar moeten leven zonder
ook maar iets met elkaar te maken te heb
ben, gemakkelijk praten; anders is het ge
steld op plaatsen, waar het recht zijn loop
moet hebben. Daar kan men nu eenmaal
met dergelijke theorieën geen rekening hou
den en hoe graag de politierechter misschien
ook anders gewild zou hebben, er zat van
middag niets anders op dan nog eens weer
terug te grijpen naar gebeurtenissen van het
vorige jaar en de kleine en groote misdadi
gers, die op zijn spreekuur zooal voor hem
moeten paradeeren, naar eer en geweten te
straffen, onafhankelijk of er al dan niet een
jaarwisseling heeft plaats gehad.
En zoo stonden er voor den eersten mid
dag van het jaar bij den politierechter mr.
Ledeboer wederom tal van zaakjes op de
ról. Om te beginnen hadden we ons bezig
te houden met een drama, dat zich op 23
October op Urk had afgespeeld. Immers,
daar hadden Jacob W. en Albert K. hun vis-
scherscollega's na een heftige woordenwis
seling eens zooals dat op dat eilandje zoo
terecht heet flink afgedroogd. Het was
niet bij een paar fiksche opstoppers geble
ven, want het merkwaardigste van dit heele
zaakje was wel, dat de een geprobeerd had
den ander naar de tanden te kijken, derhal
ve getracht had zijn vingers in den mond
van zijn belager te zetten, met het nogal lo
gische gevolg, dat de ander van de gelegen
heid gebruik had gemaakt, een duchtig
bijtje in bedoeld lichaamsdeel te plegen, het
geen naar getuige Nientjes verklaarde
„nogal" pijnlijk geweest was. Het bleek al
spoedig, dat het geheele geval als onder
grond een wraakneming beoogde wegens
het feit, dat de vader van den aangevallene
de verdachten den toegang tot het clubge
bouw had ontzegd, omdat ze zich niet ge
droegen overeenkomstig de voorschriften.
Enfin, de officier, die een hekel heeft aan
vechtpartijtjes van dezen aard, achtte een
flinke geldboete op haar plaats en requi-
reerde tenslotte de betaling van 25 HoL
landsche guldens bij niet voldoening te ver
vangen door 15 dagen hechtenis. De politie
rechter deed er 10 gulden af en zoo kost den
Urkervisschers dit robbertje vechten 15
gulden, waarmee ze maar matig tevreden
waren.
Een zielig geval
Het hierop volgende geval was in elk op
zicht zielig. Het betrof de zaak tegen den
bejaarden Wolter N. uit den Haag, die op
Juli van het vorige jaar den heer v. Keeken
uit Castricum een chèque had overhandigd
ter waarde van 200 gulden, hem verzoe
kende dit in te wisselen en hem deze som
gelds „even" te willen voorschieten, omdat
de chèque zoogenaamd niet eerder betaal
baar was dan op een bepaalden dag. Verd.
had echter eerder geld noodig en wilde op
dat oogenblik graag geld hebben. De heer v,
Keeken had echter als bij intuïtie geen
fidutie in de chèque en hij had het veiliger
gevonden maar den man met 50 naar
huis te sturen. Dat het inderdaad met die
chèque niet in orde was, bleek later, want
toen kwam uit, dat verdachte nog maar
gulden op zijn postrekening had. Het zielige
van het geval was wel, dat de verdachte
vroeger in besten welstand geweest was,
zelfs met succes een rijksbetrekking had
bekleed, doch door den sterken drank steeds
dieper in het moeras was gekomen
Zoo was hij tenslotte gekomen tot boven
geschetste bedriegelijke handeling en hij
had zich daarbij aan een ernstig misdrijf
schuldig gemaakt.
De heer Wiggers, die het reclasseerings-
rapport had opgemaakt, achtte op goede
gronden verandering in 's mans levensloop
mogelijk, mits hij onder curateele gesteld
kon worden van een geheelonthoudersver-
eeniging in den Haag. De officier, die het
blanco strafregister van. den man als bui
tengewoon verzachtende omstandigheid in
aanmerking wenschte te nemen, eischte een
voorwaardelijke gevangenisstraf voor den
tijd van drie maanden met een proeftijd van
drie jaar en bovendien de door den ambte
naar bedoelde bijzondere voorwaarden. Mr.
Ledeboer, die ook wel inzag, dat de man en
kel en alleen door overmatig drankge
bruik tot deze daad gekomen was, vonniste
conform, waarmee de verdachte kenne
lijk opgelucht over deze kans, welke men
hem wilde geven zich direct accoord ver
klaarde.
Alle eendjes zwemmen in het water,
In Egmond-Binnen had Peter Z. op 23
October eenden, die hem niet toebehoorden,
bij de zijne gevoegd, toen hij dien dag ter
markt te Purmerend ging en stond nu te
recht terzake diefstal en verduistering. Het
gaat met die eendenhouders heel eigenaar'
dig. Ze weten nooit precies welke eenden
nu van hun zijn en welke van hun buurman,
Er bestaat wel een merkteeken, maar de
practijk is toch zoo, dat buurman A. van
daag een paar eenden van B. heeft en mor
gen B. weer eenig? van deze diertjes van A.
in zijn bezit heeft. Dat is zoo gebruikelijk
Iets anders is het evenwel als A. eenden van
B. in een mand doet en weet, dat het zijn
eenden niet zijn en daarmee toch ter markt
trekt. De officier achtte dan ook ten aanzien
van den diefstal vrijspraak noodig, doch
eischte ten aanzien van de verduistering een
boete op haar plaats. 60 gulden of 30 dagen
werd het en de politierechter, die deze straf
wat te weinig vond, gooide er nog een
schepje op en deed bij de geldboete nog een
voorwaardelijke gevangenisstraf voor den
tijd van twee maanden met een proeftijd
van twee jaar. De verdediger, mr. Lees
berg, vond dit voor een dergelijk feit wel
wat te hoog. Maar de politierechter bleef
onvermurwbaar en persisteerde bij zijn
vonnis.
Rol asfaltpapier te Bergen aan Zee
gestolen.
Terecht stond vervolgens de 27-jarige Ger.
Piet H., die van den artist Hans Beers uit
Bergen aan Zee een groote rol asfaltpapier
had weggenomen, om zooals dat heet
dit zich wederrechtelijk toe te eigenen. De
heer Beers, die zelfs als artist deze allures
niet kon tolereeren, had het zaakje, toen de
dader eenmaal bekend was, aangegeven en
smaakte het genoegen" de rol weer in zijn
bezit te krijgen. Tegen den dader eischte de
officier 30 gulden of 15 dagen, waarvan de
politierechter 10 gulden of 5 dagen maakte.
En nadat wij nog tegen Jacob S. uit Ur-
sem 15 gulden of 10 dagen hadden hooren
vonnissen als straf voor het feit, dat hij in
den nacht van 7 op 8 November zijn dorps
genoot Joh. de Vet had mishandeld door hem
met gebalde vuist een paar flinke opstoppers
toe te dienen, werd de zitting opgeheven.
LUTINE IN ZAKFORMAAT.
Werkloozen vischten naar lading
van gezonken schip.
Tien werkloozen uit Rotterdam, die in
de Petroleumhaven daar ter stede gevischt
hebben naar de lading van een gezonken
schip en deze gedeeltelijk aan opkoopers
hebben verkocht, moesten wegens diefstal
voor het Haagsche gerechtshof terechtstaan
Allen waren in eerste instantie vrijge
sproken, omdat de Rotterdamsche recht
bank heeft aangenomen, dat de recht
hebbenden de lading hadden prijsgege
ven, zoodat dus van diefstal geen sprake
kon zijn.
Van dit vonnis is de officier van justitie
in hooger beroep gekomen.
De toedracht van deze zaak heeft zich als
volgt afgespeeld:
Op 26 Juli van het vorig jaar zonk in de
Petroleumhaven het vrachtschip „Alpina 5"
van de Ned. Zwitsersche Stoombootmaat
schappij met een lading tabak en cellulose.
Maatschappij en assuradeuren hebben eerst
getracht het schip te lichten, doch toen dat
niet gelukte, heeft men de lading voor zoo
ver mogelijk in veiligheid gebracht. Eenige
werkloozen, die voortdurend in de Rotter
damsche haven naar buit vischten, haalden
nog heele pakken cellulose uit het schip
weg en verkochten den buit aan opkoopers.
Ten slotte stonden nog drie werkloozen
terecht, waarvan er een ook al tijdens de
berging opgevischte goederen had meege
nomen. De verdachte ontkende dit. Hij had
alleen maar een „monstertje" meegenomen.
Tegen hem werd dezelfde straf gevorderd.
Hun verdediger, mr. L. W. R. van Deven
ter, was van meening, dat men hier met nie
mand toebehoorende zaken te doen had, dus
dat niet alleen subjectief in de meening
van verdachten doch ook objectief de
maatschappij de goederen had geabandon
neerd.
Procureur-generaal: „Volgens u zou het
dus onrechtmatig zijn geweest van de maat
schappij, hun de opgevischte goederen te
ontnemen".
Mr. van Deventer was dit inderdaad van
meening. In ieder geval waren volgens
hem verdachten te goeder trouw. Pleiter
concludeerde tot vrijspraak, subs. ontslag
van rechtsvervolging.
V o e t b a L
HET PROGRAMMA VOOR A.S. ZONDAG.
AFDEELING I
le klasse
D.F.C.D.W.S.
R.F.C.—V.U.C.
V.S.V.—Sparta
AjaxK.F.C.
ExcelsiorAJXO.
2e klasse A
W.F.C.O.S.V.
Z.V.V.Alcmaria Victrix
De KennemersZ.F.C.
West-FrisiaDe Spartaan.
D.W.C.H.R.C.
2e klasse B
A.F.C.R.C.H.
E.D.O.Hilversum
H.F.C.D.O.S.
Velox—B.F.C.
Zeeburgia—H.V.C.
3e klasse A
ZaandijkHollandia
PurmersteijnTexel
Alkmaarsche BoysSucces
AssendelftA.P.G.S.
HelderDe Volewijckers.
3e klasse B
ZandvoortKinheim
W.M.S.Ahrends
De MeteoorD.E.C.
SchotenBeverwijk
BloemendaalDe Zeemeeuwen
4e klasse A
M.F.C.Strandvogels
B.K.C.Schagen
AlkmaarWieringerwaard
Andijk—D.T.S.
WatervogelsNieuwe-Niedferp
4e klasse B
ZilvermeeuwenMeervogels
Zaanlandia—Verkade
WestzaanBergen
MonnikendamQ.S.C.
Uitgeest—K.V.V.
Reserve 3e klasse A
K.F.C. 3West-Frisia 2.
Alcmaria Victrix 2Z.F.C. 4
Hollandia 2—W.F.C. 3
H.R.C. 3—Helder 2
Reserve 3e klasse B
Q.S.C. 2Assendelft 2
Alcmaria Victrix 3D.W.S. 4
Blauw-Wit 4Purmersteijn 2.
Meervogels 2Ajax 4
K.V.V. 2—O.S.V. 4
AFDEELING II
le klasse
D.H.C.Feijenoord
H.B.S.Stormvogels
't GooiBlauw-Wit
C.V.V.Haarlem
Hermes-D.V.S.Xerxes
AFDEELING Hl
le klasse
Tubantia—W ageningen
Go aheadP.E.C.
Z.A.C.A.G.O.V.V.
HeraclesEnschedé
N.E.C.Hengelo
AFDEELING IV
le klasse
JulianaN.O.A.D. uitgesteld
Willem nBleijerheide
L.O.N.G.A.B.V.V,
N.A.C.P.S.V.
EindhovenM.V.V.
JulianaRoermond
AFDEELING V
le klasse
LeeuwardenH.S.C.
HeerenveenVeendam
SneekVelocitas
HoogezandBe Quick
G.V.A.V.Achilles
JONG HOLLAND NIEUWS.
De wedstrijd van j.1. Zaterdagmiddag
Jong HollandZ.C.F.C. ging, wegens ter-
reinafkeuring, ndet door.
Door ALAN DARE
„Rust zacht, oude jongen", mompelde hy.
„Je bent een goed kameraad geweest!
Ze zochten daarna naar de muildieren.
„Wat ellendig", zei Kennedy, „alles is
verdwenen, behalve de ransels en wat
overgebleven dingen". Hy liep naar buiten
en tuurde in de vallei, maar er was geen
levende ziel te bekennen.
„Ze zijn goed en wel weg. We hebbën n
kans, in het dorp een paar muildieren op
te pikken en misschien wat levensmidde
len! Ga je mee, Max?"
Ze keken nog éénmaal om naar den tem
pel, die hun na zooveel ellende weer by
elkaar had gebracht. Daarna vertrokken
2'j. vol hoop op een toekomst zonder al
deze verschrikkingen, en met weemoed
denkend aan den trouwen kameraad, dien
2ii verloren hadden.
HOOFDSTUK XXIX.
Door het woud.
Kennedy's hoop, in het dorp muildieren
te kunnen koopen, werd niet verwezenlijkt.
De inboorlingen waren achterdochtig en
zelfs vijandig, en zij konden zelfs geen
stukje voedsel van hen krijgen. Gelukkig
had Phenuit de dekens achtergelaten, an
ders was hun toestand nog erger geweest,
want het was kouder geworden.
„Wij moeten maar leven van wat het
bosch ons kan geven", zei Maxine. „Ben je
van plan, denzelfden weg terug te nemen,
dien wij gekomen zijn?"
„Alleen maar een dag of twee. Ik zie op
de kaart, dat er zóowat vijftig mijl verder
op een weg loopt naar Progreso. Wij be
hoeven natuurlijk niet naar dezelfde plaats
te gaan, waar we aan land kwamen. In
Ppogreso kunnen we waarschijnlijk wel een
boot krijgen".
„Wat jammer, dat we allebei de geweren
verloren hébben. Anders hadden we vogels
Kunnen schieten, en misschien viervoetig
wild. Gelukkig is er overvloed van water".
Zij pakten hun ransels vol met vruchten
en bessen, en vulden de veldflesschen met
water uit een der onderaardsche bronnen,
voordat zij het verbrande gedeelte van het
bosch betraden, 's Nachts verbleven zij in
een hol en voedden zich met vruchten. Nu
en dan stieten zij op versche muildier
sporen.
„Phenuit?"
„Ja, de onderkruiper!"
„Ik denk, dat hij en Katinka het weer
bijgelegd hebben".
„Het heeft er veel van. Een mooi paar!"
Dien avond kwamen zy van de verwoes
te in een door regen verfrischte, groene
streek. Het was een groote verlichting, dat
trieste tooneel te kunnen verlaten, waar de
asch hen in het loopen had belemmerd.
Daarbij kregen zij nu gelegenheid, hun
voedselvoorraad aan te vullen, want het
woud zat vol eetbare vruchten, die zeer
voedzaam en bijzonder smakelijk waren.
Toen de nacht inviel, werd het koud, eh
ontstaken zij een kampvuur, om het zich
behagelijk te maken.
„Zou Phenuit nu met Katinka naar de
ooot terugtrekken"? vroeg Kennedy zich
af.
„Die vrouw zal hem het leven zuur ma
ken. Het zal hard tegen hard gaan bij hen".
„Maar hij zal het winnen", zei Kennedy.
..Zelfs Katinka zal als was zijn in'zijn han
den".
Kennedy bekeek een voorwerp, dat hij
uit zijn zak had gehaald.
„Het oog van Abu, en de oorzaak van al
onze moeilijkheden", zei hij. „Wie zou kun
nen denken, dat zoo'n klein ding zooveel
last zou geven. Het is van jou, Max. Be
waar jy het maar".
Hij legde hét in haar hand en eenige
oogenblikken bleef zij er zwjjgend naar
kijken. Haar lippen trilden, terwijl zij be-
aacht hoeveel ellende het had veroorzaakt.
Terwille daarvan was haar vader wreed
vermoord, was de arme Dave doodgemar
teld, was Hornblow gestorven en waren zij
en haar man bijna omgekomen.
„Ik geloof, dat er een vloek op rust", zei
ze. „Mag ik er mee doen, wat ik wil?"
„Natuurlijk".
Zij nam een stok, haalde eenige takken
van het vuur wat opzij en wierp het Gou
den Tablet in de roodgloeiende massa.
„Voor altijd verdwenen", mompelde zy.
„Een reiziger kan het gesmolten metaal
vinden", zei Kennedy.
„Dat hindert niet. Dan is het toch niet
langer het Oog van Abu".
„Een groot geheim is daarmee verdwe
nen".
„Een geheim, dat beter onbekend kan
blijven. Ik herinner mij, dat de oude pries
ter tegen mijn vader zei, dat er dingen
Destonden, waarvan het bestaan beter on
geweten kon blijven".
„Maar het Levenselixer!"
„Als zooiets mogelijk is, zou het weieens
een vloek kunnen blijken. Phenuit zei, dat
alle koningen van de Kamatexldynastie
zichzelf van het leven beroofden. Misschien
ligt het in Gods bedoeling, in vrede heen
te gaan, als onze tijd verstreken is. Geen
natuurlijken dood te kunnen sterven, kan
een groote straf zijn".
„Dat ben ik met je eens", zei Kennedy.
Een mensch heeft lief, trouwt, heeft kin
deren. Op hun tijd doen de kinderen het
zelfde. Dan is het tijd voor hem, zich op
de groote reis voor te bereiden, waarheen
die hem ook voert. Als Phenuit dit heeft
verloochend, laat hém dan leven, om zijn
listen en lagen te betreuren. Laten we hem
vergeten. Hij is een naar onderwerp van
gesprek. Hét is hoogst onwaarschijnlijk,
dat wij hem ooit zullen terugzien. Ik hoop
vurig, dat het nooit zal gebeuren, want ik
zou genoodzaakt zijn, hem dadelijk neer te
schieten. Ik voor mij zal blij zijn, als wij
Yucatan achter ons zullen hebben".
Zij bleven nog eenige uren praten en
gingen toen slapen. Zij hadden ieder slechts
een deken, maar bij het vuur was het warm
genoeg. Maxine viel in slaap met het hoofd
in de armholte van haar man. Al waren er
wilde dieren in het woud geweest, niets zou
in staat zijn geweest, haar rust te versto
ren.
Den geheelen nacht door vielen er drup
pels water van de boomen van den laatsten
regenbui. Tweemaal ontwaakte Kennedy en
verzorgde het vuur. Over Maxine's gezicht
trok een glimlach, door aangename droo-
men veroorzaakt. Hy kuste haar, voordat
hij in een diepen slaap viel, die duurde,
totdat de zon opkwam en haar heldere
stralen door de open plekken in het woud
zond.
Het ontbijt bestond uitsluitend uit vruch
ten, en duurde slechts weinige oogenblik
ken. Kennedy bestudeerde de kaart en zag,
dat de weg, die naar Progreso leidde, niet
meer dan een mijl daarvandaan begon.
„We moeten er over tien dagen zijn", zei
hij. „Ik snak naar biefstuk en een warm
bad".
Maxine lachte. Oók zij votlde, dat het
ergste leed geleden was. Het zonlicht in 't
frischgroene woud verdreef alle zorgen. Al
hadden zy ook weinig voedsel en gebrek
aan duizend kleinigheden, zij twijfelde er
niet aan, dat zij Progreso veilig en wel
zouden bereiken en dan ging bet huis
waarts!
„Het belooft een prachtige dag te wor
den", zei Kennedy. „Hier, neem je ransel,
en
Zijn woorden werden onderbroken door
een luiden knal van een geweer. Er vloog
hem iets vlak langs het hoofd en ketste
achtér hem tegen een boem.
Maxine keek hem met doodelijk ver
schrikte oogen aan.
„O, watmompelde zy.
„Ga achter dien boom", zei Kennedy.
„Die kogel was voor my bestemd. Toeval
lig bukte ik juist, om den ransel op te ra
pen en
(Wordt vervolgd).