Waar het recht zijn loop heeft Sport m b u Glimlachje Verkeersongelukken. Atkmaarsche Politierechter ree*- Weerhetoude liedje! Laat het niet zoover komen, maar neem bij een opkomende kou onmiddellijk ASPIRlN. Aspirin Jeuitletm 52> u.. TWEEDE BLAD. in BADDIRECTEUR TE ZANDVOORT IN ARREST GESTELD. Wegens valschheid in geschrifte en verduistering. Een week geleden werd bij de justitie te Haarlem een klacht ingediend betref fende knoeierijen in de boeken van het „Zuiderbad" te Zandvoort (zooals wij meldden). Op grond daarvan zijn alle boeken van de badinrichting in beslag genomen. s Het onderzoek heeft tot resultaat gehad dat de directeur van het „Zuiderbad", dé heer C. L. B. Jr., door de politie te Zand voort in arrest gesteld. Hij wordt verdacht van valschheid geschrifte en verduistering van geld. Nadere bijzonderheden. Nader wordt gemeld, dat de valschheid in geschrifte en verduistering gepleegd door den directeur van het „Zuiderbad" zijn komen vast te staan. Er was namelijk in 1936 hout besteld voor het „Zuiderbad" doch de directeur wist zich slechts gedeeltelijk te herinneren, op welke wijze dit was verwerkt. Bij een nader onderzoek is gebleken, dat in den zelfden tijd doelpalen waren gemaakt voor de Zandvoortsche hockeyclub, waarvan de directeur tevens secretaris-penningmees ter was. B. heeft, hoewel het hout toebe hoorde aan het „Zuiderbad", kans gezien zijn club de kosten van de doelpalen in rekening te brengen. Verschillende aangelegenheden zijn nog in onderzoek, de directeur zal binnenkort voor den officier van justitie te Haarlem worden geleid. GEVANGENBEWAARDER EN WERKMEESTER GEARRESTEERD. Van dieven en diefjesmaatjes. Naar wij vernemen zijn dezer dagen in de strafgevangenis aan den Amstelveen- scheweg te Amsterdam een gevangenbe waarder en een werkmeester gearresteerd. Zij worden ervan verdacht tegen gel delijke belooning gedetineerden in de ge legenheid te hebben gesteld met elkander in verbinding te komen, hetgeen door middel van mondelinge correspondentie dan wel met kleine briefjes zou zijn ge schied. Daar het onderzoek in deze zaak zich nog in een beginstadium bevindt, is het niet mogelijk reeds thans nadere gegevens te publiceeren. Wel staat het vast, dat de beide betrok kenen zich reeds gedurende anderhalf i twee jaar aan dit misdrijf hebben schuldig gemaakt. De justitie onderzoekt nog of ook andere bewaarders medeplichtig zijn aan het con tact van de gedetineerden. Het geval is aan het licht gekomen bij het verhoor van een aantal inbrekers, die mededeelden, dat zij in de gevangenis in de gelegenheid waren gesteld met elkaar te correspondeeren. „Nu ben ik het dus niet, die deze zak gegapt heeft!" OUDE HEER LEVENSGEVAAR LIJK GEWOND. Gistermiddag reed de 32-jarige bakker Valk op zijn driewielige motorbakfiets langs den Eelder Singel te Groningen. Bij het inslaan van een zijstraat ging hij op twee wielen door de bocht, waarbij hij het evenwicht verloor en van de bakfiets geslingerd werd. Door de groote snelheid schoot het voertuig nog twintig meter door en kwam toen op het trottoir terecht. Hier stond de 74-jarige heer A.Djjk voor een étalage te kijken. De oude heer kreeg de fiets tegen het lichaam en sloeg vervolgens door den schok met het hoofd door de spiegelruit van den winkel. Met zware verwondingen werd de heer van D. na ter plaatse te rijn verbonden, naar het r.-k. ziekenhuis overgebracht. Men vreest voor zijn leven.. De bakker kreeg bij zijn val slechts lichte verwondingen. WEER EEN AUTOBOTSING OP DEN MUIDERSTRAATWEG. Hedennacht zijn op den Muiderstraat- weg, even voorbij Diemen, twee personen- bestuurder van een der auto's, een 24- auto's met elkaar in botsing gekomen. De jarig taxi-chauffeur uit Amsterdam be kwam hierbij een hersenschudding en is door den G. D. naar het Wilhelmina- gasthuis overgebracht. Beide voertuigen bekwamen materieele schade. De gemeen tepolitie uit Diemen en de marechaussee Iden ter plaatse een onderzoek naar de oorzaak van dit ongeval in. is een »8ay**«-product. 0ranjebanden»8ayc*«-kruis waarborgen de werkzaam heid en onschadelijkheid (Zitting van Maandag 10 Januari.) Een nachtelijk vechtpartijtje op Urk. Als zoo het eene jaar in het andere overglijdt, is men licht geneigd onder alles, wat in het afgeloopen jaar aan on aangenaamheden is geschied, een streep te zetten, zich voor te nemen tegenover hen, die men voorheen om het een of andere feit minder vriendelijk groette, weer een welwillend hoofdknikje over te hebben en de onplezierige dingen uit het vorige jaar maar zoo gauw mogelijk te vergeten. Nietwaar, er zijn in de wereld nu eenmaal zoo talloos vele voorvallen, welke au fond niets te betcekenen hebben, althans niet van ernstigen aard zijn maar waardoor men zich toch op de teentjes getrapt gevoelt, een zaak van geringen omvang op de spits gaat drij ven en daardoor het bewuste feit beslist on- noodig ernstiger ziet dan het in werkelijk heid is. En dan is juist zoo'n wisseling van jaren een welkome gelegenheid om alles iets breeder te zien en het gebeurt maar al te vaak dat heel wat gevalletjes, welke onop losbaar leken bij het overgaan van het eene jaar in het andere, met een glimlach of an derszins tot een pracht-oplossing gebracht worden. Zoo kan men in de maatschappij, waar menschen met elkaar moeten leven zonder ook maar iets met elkaar te maken te heb ben, gemakkelijk praten; anders is het ge steld op plaatsen, waar het recht zijn loop moet hebben. Daar kan men nu eenmaal met dergelijke theorieën geen rekening hou den en hoe graag de politierechter misschien ook anders gewild zou hebben, er zat van middag niets anders op dan nog eens weer terug te grijpen naar gebeurtenissen van het vorige jaar en de kleine en groote misdadi gers, die op zijn spreekuur zooal voor hem moeten paradeeren, naar eer en geweten te straffen, onafhankelijk of er al dan niet een jaarwisseling heeft plaats gehad. En zoo stonden er voor den eersten mid dag van het jaar bij den politierechter mr. Ledeboer wederom tal van zaakjes op de ról. Om te beginnen hadden we ons bezig te houden met een drama, dat zich op 23 October op Urk had afgespeeld. Immers, daar hadden Jacob W. en Albert K. hun vis- scherscollega's na een heftige woordenwis seling eens zooals dat op dat eilandje zoo terecht heet flink afgedroogd. Het was niet bij een paar fiksche opstoppers geble ven, want het merkwaardigste van dit heele zaakje was wel, dat de een geprobeerd had den ander naar de tanden te kijken, derhal ve getracht had zijn vingers in den mond van zijn belager te zetten, met het nogal lo gische gevolg, dat de ander van de gelegen heid gebruik had gemaakt, een duchtig bijtje in bedoeld lichaamsdeel te plegen, het geen naar getuige Nientjes verklaarde „nogal" pijnlijk geweest was. Het bleek al spoedig, dat het geheele geval als onder grond een wraakneming beoogde wegens het feit, dat de vader van den aangevallene de verdachten den toegang tot het clubge bouw had ontzegd, omdat ze zich niet ge droegen overeenkomstig de voorschriften. Enfin, de officier, die een hekel heeft aan vechtpartijtjes van dezen aard, achtte een flinke geldboete op haar plaats en requi- reerde tenslotte de betaling van 25 HoL landsche guldens bij niet voldoening te ver vangen door 15 dagen hechtenis. De politie rechter deed er 10 gulden af en zoo kost den Urkervisschers dit robbertje vechten 15 gulden, waarmee ze maar matig tevreden waren. Een zielig geval Het hierop volgende geval was in elk op zicht zielig. Het betrof de zaak tegen den bejaarden Wolter N. uit den Haag, die op Juli van het vorige jaar den heer v. Keeken uit Castricum een chèque had overhandigd ter waarde van 200 gulden, hem verzoe kende dit in te wisselen en hem deze som gelds „even" te willen voorschieten, omdat de chèque zoogenaamd niet eerder betaal baar was dan op een bepaalden dag. Verd. had echter eerder geld noodig en wilde op dat oogenblik graag geld hebben. De heer v, Keeken had echter als bij intuïtie geen fidutie in de chèque en hij had het veiliger gevonden maar den man met 50 naar huis te sturen. Dat het inderdaad met die chèque niet in orde was, bleek later, want toen kwam uit, dat verdachte nog maar gulden op zijn postrekening had. Het zielige van het geval was wel, dat de verdachte vroeger in besten welstand geweest was, zelfs met succes een rijksbetrekking had bekleed, doch door den sterken drank steeds dieper in het moeras was gekomen Zoo was hij tenslotte gekomen tot boven geschetste bedriegelijke handeling en hij had zich daarbij aan een ernstig misdrijf schuldig gemaakt. De heer Wiggers, die het reclasseerings- rapport had opgemaakt, achtte op goede gronden verandering in 's mans levensloop mogelijk, mits hij onder curateele gesteld kon worden van een geheelonthoudersver- eeniging in den Haag. De officier, die het blanco strafregister van. den man als bui tengewoon verzachtende omstandigheid in aanmerking wenschte te nemen, eischte een voorwaardelijke gevangenisstraf voor den tijd van drie maanden met een proeftijd van drie jaar en bovendien de door den ambte naar bedoelde bijzondere voorwaarden. Mr. Ledeboer, die ook wel inzag, dat de man en kel en alleen door overmatig drankge bruik tot deze daad gekomen was, vonniste conform, waarmee de verdachte kenne lijk opgelucht over deze kans, welke men hem wilde geven zich direct accoord ver klaarde. Alle eendjes zwemmen in het water, In Egmond-Binnen had Peter Z. op 23 October eenden, die hem niet toebehoorden, bij de zijne gevoegd, toen hij dien dag ter markt te Purmerend ging en stond nu te recht terzake diefstal en verduistering. Het gaat met die eendenhouders heel eigenaar' dig. Ze weten nooit precies welke eenden nu van hun zijn en welke van hun buurman, Er bestaat wel een merkteeken, maar de practijk is toch zoo, dat buurman A. van daag een paar eenden van B. heeft en mor gen B. weer eenig? van deze diertjes van A. in zijn bezit heeft. Dat is zoo gebruikelijk Iets anders is het evenwel als A. eenden van B. in een mand doet en weet, dat het zijn eenden niet zijn en daarmee toch ter markt trekt. De officier achtte dan ook ten aanzien van den diefstal vrijspraak noodig, doch eischte ten aanzien van de verduistering een boete op haar plaats. 60 gulden of 30 dagen werd het en de politierechter, die deze straf wat te weinig vond, gooide er nog een schepje op en deed bij de geldboete nog een voorwaardelijke gevangenisstraf voor den tijd van twee maanden met een proeftijd van twee jaar. De verdediger, mr. Lees berg, vond dit voor een dergelijk feit wel wat te hoog. Maar de politierechter bleef onvermurwbaar en persisteerde bij zijn vonnis. Rol asfaltpapier te Bergen aan Zee gestolen. Terecht stond vervolgens de 27-jarige Ger. Piet H., die van den artist Hans Beers uit Bergen aan Zee een groote rol asfaltpapier had weggenomen, om zooals dat heet dit zich wederrechtelijk toe te eigenen. De heer Beers, die zelfs als artist deze allures niet kon tolereeren, had het zaakje, toen de dader eenmaal bekend was, aangegeven en smaakte het genoegen" de rol weer in zijn bezit te krijgen. Tegen den dader eischte de officier 30 gulden of 15 dagen, waarvan de politierechter 10 gulden of 5 dagen maakte. En nadat wij nog tegen Jacob S. uit Ur- sem 15 gulden of 10 dagen hadden hooren vonnissen als straf voor het feit, dat hij in den nacht van 7 op 8 November zijn dorps genoot Joh. de Vet had mishandeld door hem met gebalde vuist een paar flinke opstoppers toe te dienen, werd de zitting opgeheven. LUTINE IN ZAKFORMAAT. Werkloozen vischten naar lading van gezonken schip. Tien werkloozen uit Rotterdam, die in de Petroleumhaven daar ter stede gevischt hebben naar de lading van een gezonken schip en deze gedeeltelijk aan opkoopers hebben verkocht, moesten wegens diefstal voor het Haagsche gerechtshof terechtstaan Allen waren in eerste instantie vrijge sproken, omdat de Rotterdamsche recht bank heeft aangenomen, dat de recht hebbenden de lading hadden prijsgege ven, zoodat dus van diefstal geen sprake kon zijn. Van dit vonnis is de officier van justitie in hooger beroep gekomen. De toedracht van deze zaak heeft zich als volgt afgespeeld: Op 26 Juli van het vorig jaar zonk in de Petroleumhaven het vrachtschip „Alpina 5" van de Ned. Zwitsersche Stoombootmaat schappij met een lading tabak en cellulose. Maatschappij en assuradeuren hebben eerst getracht het schip te lichten, doch toen dat niet gelukte, heeft men de lading voor zoo ver mogelijk in veiligheid gebracht. Eenige werkloozen, die voortdurend in de Rotter damsche haven naar buit vischten, haalden nog heele pakken cellulose uit het schip weg en verkochten den buit aan opkoopers. Ten slotte stonden nog drie werkloozen terecht, waarvan er een ook al tijdens de berging opgevischte goederen had meege nomen. De verdachte ontkende dit. Hij had alleen maar een „monstertje" meegenomen. Tegen hem werd dezelfde straf gevorderd. Hun verdediger, mr. L. W. R. van Deven ter, was van meening, dat men hier met nie mand toebehoorende zaken te doen had, dus dat niet alleen subjectief in de meening van verdachten doch ook objectief de maatschappij de goederen had geabandon neerd. Procureur-generaal: „Volgens u zou het dus onrechtmatig zijn geweest van de maat schappij, hun de opgevischte goederen te ontnemen". Mr. van Deventer was dit inderdaad van meening. In ieder geval waren volgens hem verdachten te goeder trouw. Pleiter concludeerde tot vrijspraak, subs. ontslag van rechtsvervolging. V o e t b a L HET PROGRAMMA VOOR A.S. ZONDAG. AFDEELING I le klasse D.F.C.D.W.S. R.F.C.—V.U.C. V.S.V.—Sparta AjaxK.F.C. ExcelsiorAJXO. 2e klasse A W.F.C.O.S.V. Z.V.V.Alcmaria Victrix De KennemersZ.F.C. West-FrisiaDe Spartaan. D.W.C.H.R.C. 2e klasse B A.F.C.R.C.H. E.D.O.Hilversum H.F.C.D.O.S. Velox—B.F.C. Zeeburgia—H.V.C. 3e klasse A ZaandijkHollandia PurmersteijnTexel Alkmaarsche BoysSucces AssendelftA.P.G.S. HelderDe Volewijckers. 3e klasse B ZandvoortKinheim W.M.S.Ahrends De MeteoorD.E.C. SchotenBeverwijk BloemendaalDe Zeemeeuwen 4e klasse A M.F.C.Strandvogels B.K.C.Schagen AlkmaarWieringerwaard Andijk—D.T.S. WatervogelsNieuwe-Niedferp 4e klasse B ZilvermeeuwenMeervogels Zaanlandia—Verkade WestzaanBergen MonnikendamQ.S.C. Uitgeest—K.V.V. Reserve 3e klasse A K.F.C. 3West-Frisia 2. Alcmaria Victrix 2Z.F.C. 4 Hollandia 2—W.F.C. 3 H.R.C. 3—Helder 2 Reserve 3e klasse B Q.S.C. 2Assendelft 2 Alcmaria Victrix 3D.W.S. 4 Blauw-Wit 4Purmersteijn 2. Meervogels 2Ajax 4 K.V.V. 2—O.S.V. 4 AFDEELING II le klasse D.H.C.Feijenoord H.B.S.Stormvogels 't GooiBlauw-Wit C.V.V.Haarlem Hermes-D.V.S.Xerxes AFDEELING Hl le klasse Tubantia—W ageningen Go aheadP.E.C. Z.A.C.A.G.O.V.V. HeraclesEnschedé N.E.C.Hengelo AFDEELING IV le klasse JulianaN.O.A.D. uitgesteld Willem nBleijerheide L.O.N.G.A.B.V.V, N.A.C.P.S.V. EindhovenM.V.V. JulianaRoermond AFDEELING V le klasse LeeuwardenH.S.C. HeerenveenVeendam SneekVelocitas HoogezandBe Quick G.V.A.V.Achilles JONG HOLLAND NIEUWS. De wedstrijd van j.1. Zaterdagmiddag Jong HollandZ.C.F.C. ging, wegens ter- reinafkeuring, ndet door. Door ALAN DARE „Rust zacht, oude jongen", mompelde hy. „Je bent een goed kameraad geweest! Ze zochten daarna naar de muildieren. „Wat ellendig", zei Kennedy, „alles is verdwenen, behalve de ransels en wat overgebleven dingen". Hy liep naar buiten en tuurde in de vallei, maar er was geen levende ziel te bekennen. „Ze zijn goed en wel weg. We hebbën n kans, in het dorp een paar muildieren op te pikken en misschien wat levensmidde len! Ga je mee, Max?" Ze keken nog éénmaal om naar den tem pel, die hun na zooveel ellende weer by elkaar had gebracht. Daarna vertrokken 2'j. vol hoop op een toekomst zonder al deze verschrikkingen, en met weemoed denkend aan den trouwen kameraad, dien 2ii verloren hadden. HOOFDSTUK XXIX. Door het woud. Kennedy's hoop, in het dorp muildieren te kunnen koopen, werd niet verwezenlijkt. De inboorlingen waren achterdochtig en zelfs vijandig, en zij konden zelfs geen stukje voedsel van hen krijgen. Gelukkig had Phenuit de dekens achtergelaten, an ders was hun toestand nog erger geweest, want het was kouder geworden. „Wij moeten maar leven van wat het bosch ons kan geven", zei Maxine. „Ben je van plan, denzelfden weg terug te nemen, dien wij gekomen zijn?" „Alleen maar een dag of twee. Ik zie op de kaart, dat er zóowat vijftig mijl verder op een weg loopt naar Progreso. Wij be hoeven natuurlijk niet naar dezelfde plaats te gaan, waar we aan land kwamen. In Ppogreso kunnen we waarschijnlijk wel een boot krijgen". „Wat jammer, dat we allebei de geweren verloren hébben. Anders hadden we vogels Kunnen schieten, en misschien viervoetig wild. Gelukkig is er overvloed van water". Zij pakten hun ransels vol met vruchten en bessen, en vulden de veldflesschen met water uit een der onderaardsche bronnen, voordat zij het verbrande gedeelte van het bosch betraden, 's Nachts verbleven zij in een hol en voedden zich met vruchten. Nu en dan stieten zij op versche muildier sporen. „Phenuit?" „Ja, de onderkruiper!" „Ik denk, dat hij en Katinka het weer bijgelegd hebben". „Het heeft er veel van. Een mooi paar!" Dien avond kwamen zy van de verwoes te in een door regen verfrischte, groene streek. Het was een groote verlichting, dat trieste tooneel te kunnen verlaten, waar de asch hen in het loopen had belemmerd. Daarbij kregen zij nu gelegenheid, hun voedselvoorraad aan te vullen, want het woud zat vol eetbare vruchten, die zeer voedzaam en bijzonder smakelijk waren. Toen de nacht inviel, werd het koud, eh ontstaken zij een kampvuur, om het zich behagelijk te maken. „Zou Phenuit nu met Katinka naar de ooot terugtrekken"? vroeg Kennedy zich af. „Die vrouw zal hem het leven zuur ma ken. Het zal hard tegen hard gaan bij hen". „Maar hij zal het winnen", zei Kennedy. ..Zelfs Katinka zal als was zijn in'zijn han den". Kennedy bekeek een voorwerp, dat hij uit zijn zak had gehaald. „Het oog van Abu, en de oorzaak van al onze moeilijkheden", zei hij. „Wie zou kun nen denken, dat zoo'n klein ding zooveel last zou geven. Het is van jou, Max. Be waar jy het maar". Hij legde hét in haar hand en eenige oogenblikken bleef zij er zwjjgend naar kijken. Haar lippen trilden, terwijl zij be- aacht hoeveel ellende het had veroorzaakt. Terwille daarvan was haar vader wreed vermoord, was de arme Dave doodgemar teld, was Hornblow gestorven en waren zij en haar man bijna omgekomen. „Ik geloof, dat er een vloek op rust", zei ze. „Mag ik er mee doen, wat ik wil?" „Natuurlijk". Zij nam een stok, haalde eenige takken van het vuur wat opzij en wierp het Gou den Tablet in de roodgloeiende massa. „Voor altijd verdwenen", mompelde zy. „Een reiziger kan het gesmolten metaal vinden", zei Kennedy. „Dat hindert niet. Dan is het toch niet langer het Oog van Abu". „Een groot geheim is daarmee verdwe nen". „Een geheim, dat beter onbekend kan blijven. Ik herinner mij, dat de oude pries ter tegen mijn vader zei, dat er dingen Destonden, waarvan het bestaan beter on geweten kon blijven". „Maar het Levenselixer!" „Als zooiets mogelijk is, zou het weieens een vloek kunnen blijken. Phenuit zei, dat alle koningen van de Kamatexldynastie zichzelf van het leven beroofden. Misschien ligt het in Gods bedoeling, in vrede heen te gaan, als onze tijd verstreken is. Geen natuurlijken dood te kunnen sterven, kan een groote straf zijn". „Dat ben ik met je eens", zei Kennedy. Een mensch heeft lief, trouwt, heeft kin deren. Op hun tijd doen de kinderen het zelfde. Dan is het tijd voor hem, zich op de groote reis voor te bereiden, waarheen die hem ook voert. Als Phenuit dit heeft verloochend, laat hém dan leven, om zijn listen en lagen te betreuren. Laten we hem vergeten. Hij is een naar onderwerp van gesprek. Hét is hoogst onwaarschijnlijk, dat wij hem ooit zullen terugzien. Ik hoop vurig, dat het nooit zal gebeuren, want ik zou genoodzaakt zijn, hem dadelijk neer te schieten. Ik voor mij zal blij zijn, als wij Yucatan achter ons zullen hebben". Zij bleven nog eenige uren praten en gingen toen slapen. Zij hadden ieder slechts een deken, maar bij het vuur was het warm genoeg. Maxine viel in slaap met het hoofd in de armholte van haar man. Al waren er wilde dieren in het woud geweest, niets zou in staat zijn geweest, haar rust te versto ren. Den geheelen nacht door vielen er drup pels water van de boomen van den laatsten regenbui. Tweemaal ontwaakte Kennedy en verzorgde het vuur. Over Maxine's gezicht trok een glimlach, door aangename droo- men veroorzaakt. Hy kuste haar, voordat hij in een diepen slaap viel, die duurde, totdat de zon opkwam en haar heldere stralen door de open plekken in het woud zond. Het ontbijt bestond uitsluitend uit vruch ten, en duurde slechts weinige oogenblik ken. Kennedy bestudeerde de kaart en zag, dat de weg, die naar Progreso leidde, niet meer dan een mijl daarvandaan begon. „We moeten er over tien dagen zijn", zei hij. „Ik snak naar biefstuk en een warm bad". Maxine lachte. Oók zij votlde, dat het ergste leed geleden was. Het zonlicht in 't frischgroene woud verdreef alle zorgen. Al hadden zy ook weinig voedsel en gebrek aan duizend kleinigheden, zij twijfelde er niet aan, dat zij Progreso veilig en wel zouden bereiken en dan ging bet huis waarts! „Het belooft een prachtige dag te wor den", zei Kennedy. „Hier, neem je ransel, en Zijn woorden werden onderbroken door een luiden knal van een geweer. Er vloog hem iets vlak langs het hoofd en ketste achtér hem tegen een boem. Maxine keek hem met doodelijk ver schrikte oogen aan. „O, watmompelde zy. „Ga achter dien boom", zei Kennedy. „Die kogel was voor my bestemd. Toeval lig bukte ik juist, om den ransel op te ra pen en (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1938 | | pagina 7