DAGBLAD VOOR ALKMAAR OMSTREKEN.
PRINSES JULIANA SCHENKT HET
LEVEN AAN EEN
DOCHTER
EXTR A-EDITIE
Losse nummers 5 cent
Directeur: C. KRAK.
140e Jaargang.
MAANDAG 31 JANUARI 1938
SOESTDIJK, Maandagmorgen 31 Jan. 1938
Stormloop van journalisten.
Het lang verwachte signaal.
De laatste uren vóór het
blijde bericht.
Bij paleis, lijn en telex.
PROCLAMATIE.
Op onze Redactie.
DE GELUKKIGE OUDERS
ER IS EEN
GEBOREN
PRINSESJE
ALKMAARSCHE COURANT
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar J 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
PRIJS DER GEWONE AD VERTE NTIEN:
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h, HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
BLIJD1
EN HET
PALEIS SOESTDIJK
Leek het te negen uur nog, alsof er
sinds gisteravond, toen op grond van
enkele aanwijzingen de onrust in het
Badhotel was opgejaagd, in het geheel
niets veranderd was, in enkele secon
den was het beeld, dat het Badhotel
bood, totaal veranderd, toen in de pers
kamer, waar nog eenige slaperige jour
nalisten hangerig wachtten, plotseling
het belgeluid van de telex weerklonk.
Het was op dat moment half tien pre
cies. De lange nacht, welke zoo moedig
was begonnen, was toch voor vele jour
nalisten te zwaar geworden, althans
tegen zes uur verdween menig waak
zaam man naar zijn slaapkamer. Zoo
doende kon de gong, die onmiddellijk
op de waarschuwing van het A.N.P.
krachtig werd geslagen, het nuttige
werk verrichten vele half aangekleede
en half uitgeslapen hotelgasten de gang
op te jagen.
Nauwelijks had de portier van het
hotel, welke functionaris zich werkelijk
onberispelijk van zijn taak kweet, het
trappenhuis van zijn vervaarlijke sla
gen doen daveren, of menig ongekamd
hoofd verscheen om een hoek van de
deur en een minuut later reeds waren
in de perskamer allen aanwezig, die
hier nu reeds zooveel dagen op dit
groote moment hadden gewacht.
Het was nu nog slechts een kwestie
van minuten, of de weg van het Badho
tel naar het paleis Soestdijk was onder
worpen aan een uitgesproken een-rich-
tingsverkeer. Fotografen belaadden zich
met hun toestellen, anderen vergaar
den schielijk overjas en hoofddeksel,
en daar stoven de auto's, de fietsen en
de tandems naar hotel Trier, dat tegen
over het paleis is gelegen en waar men,
in den rug gedekt door twee telex
toestellen van het A.N.P., welke ook
staan opgesteld, de plaats van de heu
gelijke gebeurtenis van meer nabij zou
kunnen beschouwen.
Met het oog op de telefoon-accoma-
datie waren echter ook, die in het bad
hotel hun stelling bleven innemen.
In de werkkamer van het A.N.P. in het
Badhotel was het Zondagavond niet voller
of levendiger dan anders. Echter Was e
spanning tastbaarder dan waar elders oo
Wel waren eenige bijzondere maatregelen
noodig, omdat het A.N.P.-vertrek natuurlijk
in het middelpunt der belangstelling zou
staan, zoodra bekend geworden zou zijn, dat
de blijde gebeurtenis te verwachten was. In
de hall van de A.N.P.-vleugel zaten twee
korporaals, die verdwaalde slenteraars in de
hotelgangen in bet oog hielden.
Vol spanning hielden wij de wacht.
De directe teleoonverbinding met het
paleis rinkelde een enkele maal en veroor
zaakte een moment van intense stilte. Neen.
niets bijzonders, slechts een simpele dienst
aanwijzing werd doorgegeven.
Zoo werd het middernacht.
Langzaam gleden de uren voort. De nacht
maakte plaats voor de ochtendschemering
en toen omstreeks 7 uur het daglicht in de
krmer scheep, wrs er nog geen verandering
gekomen. De stemming werd gedrukt.
Waarom duurde het zoo lang? Zouden er
bijzondere moeilijkheden zijn?
Geen enkel contact was mogelijk met het
paleis in de nachtelijke uren. In volkomen
passiviteit zaten de officieren aan de A.
N. P.-merschen rond het paleis-toestel en
de telex. Afwachten afwachten
Een nacht was voorbijgegaan en nog was
het teere geheim nog niet ontsluierd.
Tegen zeven uur kwam de commandant
van de satuutbatterij Eaarn even binnen-
loopen met het afvuren der eere-schoten.
Neen, wachten Tusschen kwart over
ne<*en en half ben: de paleis-telefoon belt
De particuliere secretaris van prins Bern-
hard, jhr. mr. Dedel, meldt aan de vertegen
woordigers van het departement van defen
sie, dat het oogenblik gekomen is om de
batterijen de gereedstelling te doen inne
men.
Kapitein Steenhauer neemt de mededee-
ling in ontvangst en onmiddellijk daarna
vliegen de ordonnancen met de telegram
men van de legerautoriteiten het hotel uit.
Luitenant Staring voert een serie inter
communale telefoongesprekken om de com
mandanten der saluutbatterijen in de ver
schillende garnizoenen namens den minister
van defensie opdracht te geven, de gereed-
stelling in te nemen. Dit commando wordt
dan nog eens telegrafisch bevestigd.
Thans weten wij, dat de ontknooping
spoedig zal volgen.
Hoe lang nog?
Eenige uren, schatten wij.
Elke schatting bergt echter gevaren in
zich, want zoo lang het wachten geduurd
heeft, zoo snel is nu de ontknooping. En
kele minuten voor tienen rinkelt weer de
bel van de paleis-lijn.
De spanning heeft nu haar hoogtepunt
bereikt.
De passiviteit is omgezet in de grootste
activiteit.
Een lid van de A.N.P. redactie en een der
oificieren grijpen naar de telefoon.
Het is jhr. Dedel.
Zijn stem, beheerscht als altijd, heeft toch
een bijzondere trilling, toen hij zeide:
„Thans kan ik u mededeelen, dat een Prin
ses geboren is".
„Een prinses", wordt in de A.N.P.-Kamer
herhaald.
Nauwelijks is dit telefoongesprek afgeloo-
pen, of het bericht: „een prinses geboren",
wordt op de telex gedicteerd en onmid
dellijk daarna doorgezonden op het A.N.P.-
net naar de dagbladen, naar de garnizoenen,
naar de departementen, voorts naar om
roepverenigingen en naar het buitenland:
Slechts enkele seconden: De geheele we
reld van Oost tot West, in Europa en de Ne-
derlandsche gebiedsdeelen over zee, weet,
dat onze Prinses Julia na het leven heeft ge
schonken aan een dochter.
De telex heeft zijn werk gedaan en het
is, of er een abrupt einde is gekomen aan
de spanning, welke talent zooveel weken
in de A. N. P.-kamer heeft geheerscht.
Een Oranjetelg is geboren!
Diepe erkentelijkheid jegens God- leeft
in onze harten door de belofte van voortzet
ting van den alouden band tusschen Oranje
en ons volk, een band, die ook nu, na de
eeuwen, die ons scheiden van den grooten
Vader des Vaderlands, niets van zijn betee-
kenis heeft verloren.
En in deze ongekende vreugde en dank
baarheid, waarvan wij allen doordrongen
zijn, gaan onze gelukwenschen uit naar
Hare Majesteit de Koningin, die thans een
Harer liefste wenschen vervuld ziet: naar
Hunne Koninklijke «foogheden Prins Bern-
hard en Prinses Juliana, Die thans verrijkt
zijn met dit jonge leven en Wier hoop en
verwachting nu verwezenlijkt zijn, op een
wijze, die in staat zal zijn den donkeren
schaduw van de laatste maanden te verdrij
ven; naar ons geheele volk, dat opnieuw
zich om den Oranjetroon schaart in geest
driftig vertrouwen op de handhaving van
dit verbond der eeuwen.
Moge onze goede stad door oprechte feest
vreugde, door Jiet uitsteken van vlaggen en
het dragen van oranje toonen, dat zij mede
leeft met dit heugelijk gebeuren!
De Burgemeester van ALKMAAR,
F. H. VAN KINSCHOT.
ALKMAAR, 31 Januari 1938.
Hoogspanning!
Niet nog om 9 uur, toen wij allen rustig
aan het werk gingen, nadat wij elkaar eerst
hadden verteld, dat „er geen nieuws" was.
Maar ziet: om even voor tienen ratelt de
alarmbel, niet één keer, maar twee, drie,
vier keer!
Even later krijgen wij het voorloopige
waarschuwingsbericht: „Let o de telex!"
Meteen was de rust op het bureau ver
dwenen. Alles kwam plotseling in actie. Op
de technische afdeelingen werden vormen
in gereedheid gebracht, de gewone copy op
de redactie werd terzijde geschoven en
Wachten!
O, 't kon nog wel uren duren, opperden
wij en wij geloofden het zelf niet.
't Gewone werk vlotte niet. Wij dachten
aan Bulletins, aan een extra-editie, aan
Het was een dwarreling door ons hoofd.
Ring! Weer ratelt de telex. Er weer nog
giooter wordt de onrust.
Dan verschijnt op het witte papier één
regeltje:
Prinses, eendochter geboren!
Een seconde later heerscht hier op onze
bureaux even een groote verwarring.
Bulletins de deur uit!
Autoriteiten in stad en omgeving waar
schuwen!
Krantenloopers ophalen!
En dan:
Laat liggen die gewone copy. Eerst „het
nieuws" zetten.
En de zetmachines ratelen, de chef der
zetterij graait deze copy onder onze han
den vandaan.
De storing! De telefoon ratelt. En een
lange serie telefoongesprekjes volgt:
Meneer: wat is het?
Meneer: is het waar?
Meneer: ze vertelden me
En ons antwoord was kort: een dochter!
Dan hooren wij ook de klokken luiden.
Bim-bam.
Het groote nieuws wordt verkondigd.
Er is vreugde in onze harten, want er
is ons een Prinsesje geboren. Er is een
nieuwe loot aan den stam van den
ouden Oranje-boom, er is nieuw leven,
dat het geslacht, dat wij vereeren, zal
handhaven en versterken.
Op dit oogenblik gaan de gedachten
van allen, die Oranje liefhebben, 'uit
naar het Prinselijk paar, dat ons een
Prinsesje heeft geschonken.
Als er in deze moeilijke tijden iets is,
dat ons tesamen heeft gehouden, dan
was het de liefde voor ons vorstenhuis,
de gehechtheid van Nederland aan het
Huis van Oranje, waarvan zoo vele
zonen en dochteren ons volk hun
levenswerk ten offer brachten.
Wij zijn trotsch op de afstammelingen
van den grooten Zwijger en wij hebben
ons hart verpand aan de beide vrou
wen, aan Moeder en Dochter, die de
schakels vormden in den keten van
onze Oranje-vorsten.
Aan deren keten is opnieuw een
schakel geklonken en wie zich bewust
is van de liefde en toewijding van Hare
Majesteit de Koningin en Prinses
Juliana, wie bedenkt hoe deze edele
vrouwen hun groote gaven van ver
stand en hart aan het geluk van land en
volk h'bben gewijd, die zal beseffen,
dat wij ook nu weer hopen en vertrou
wen, dat de eigenschappen der Oranje's
in het thans geboren koningskind tot
ontwikkeling zullen komen en dat onze
liefde voor Haar niet minder groot zal
zijn.
Het moge traditie zijn, dat er voor
een Prinsesje minder kanonschoten ge
lost worden dan wanneer ons een
Prinsje was geboren, dit kleine konings
kind zal ons niet minder welkom zijn.
Er is in Soestdijk een gelukkige
familie, een Vader en een Moeder, die
dagen van spanning doorleefd hebben,
maar nu een blijde toekomst tegemoet
gaan.
Onze hartelijkste wenschen gaan op
dit oogenblik uit naar Hare Majesteit de
Koningin, die thans den eerenaam van
Grootmoeder zal dragen, naar Prinses
Juliana, de gelukkig welvarende Moe
der en Prins Bernhard, den trotschen
Vader, die zich in deze oogenblikken
meer dan ooit door een band van liefde
en trouw verbonden weten.
Lang leve het vorstelijk gezin, lang
leve het Prinsesje!
Laat de vlaggen wapperen, laat de
klokken luiden, laten vreugdck'anken
schallen overal waar menschen wonen,
die hun blijdschap willen uiten.
Er is ons een Prinsesje geboren.
Nederland en Oranje zullen onver
breekbaar verbonden blijven.