dagblad voor alkmaar en omstreken.
Eén en vijftig saluutschoten daveren over het land
Moeder en Dochter maken het goed
Feestvreugde in het land
De residentie in feesttooi.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zotf-
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
No. 25 Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
Maandag 31 Januari 1938
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
140e Jaargang
Het allereerste nieuws.
Voor het paleis Soestdijk.
Officieel Communiqué.
Feestvreugde in Baarn.
De gezondheidstoestand
van Moeder en Kind,
De namen van de Prinses
De stille morgen veranderde eensklaps.
Den Haag vlagt!
De heele week vlaggen uitl
De spanning is voorbij I
ALKMAARSGHE COURANT,
't Is half twaalf.
Aan de spannende uren van heden
morgen is het even rustig geworden.
Het nieuws is eenigszins bezonken en
wij realiseeren ons, wat er gebeurd is.
Dat was het eerste, positieve bericht.
Middernacht waren wij nog op het bu
reau. De telex o wat hebben wij vandaag
dit hyper-moderne toestel gewaardeerd!
ratelde en bracht nieuws uit binnen- en
buitenland. Maar ze bracht niet „het"
nieuws, waarop wij dagen neen weken
lang gewacht hadden.
Eiken dag weer kwamen we elkaar op het
bureau vertellen (wat we allemaal al wis
ten): geen nieuws. Elke middag weer
gingen wij naar huis met de wetenschap,
dat „de prinses weer was uitgereden". En
eiken avond gingen wij ten ruste, met naast
ons het telefoon-toestel, dat ons een waar
schuwing zou brengen.
Zoo verliepen er dagen en nachten.
Totdat vanmorgen het nieuws kwam!
Wij zaten allen rustig te werken aan de
redactie-tafel, toen plotseling het alarm
signaal van de telex in werking trad. Door
dringend belde het apparaat, niet een keer,
maar vier keer.
Even was het stil. Het toestel zweeg.
Toen kwam het voor outsiders misschien
heel nuchtere zinnetje: „Er is reden om
attent te blijven".
Maar ziet.
Een halve minuut later was op het bu
reau een zeer aparate sfeer geschapen. Wij
wisten dat het nu komen zou. Misschien
over een uur, misschien vandaag, maar in
elk geval: het zou komen!
Onmiddellijk werden op alle afdeelingen,
welke een dagblad bezit, het gewone werk
ter zjjde gelegd. Sneller dan de bliksem
bijna werd van voor tot achter de zaak in
orde gebracht-
Wij moesten op alles voorbereid zijn: bul
letins moesten druk-klaar worden gemaakt,
extra-edities zouden gezet en gedrukt moe
ten worden.
Kan men zich eenigszins voorstellen, wat
er gebeurde op de Alkmaarsche Courant?
De verrassing.
Toch zouden wij nog verrast worden.
Eerlijk gezegd, hadden wij er op gerekend,
dat 't waarschuwings-telegram eenige uren
later zou komen. Maar ziet, om 9.55 uur
precies gebeurde het.
Een historisch moment was aange
broken. Om 9.55 uur ratelde de telex
opnieuw en deze keer nog meer door
dringend dan een half uur geleden.
Weer een korte stilte en toen kwam
het:
P r i n s e s-d ochter geboren.
Aandacht militaire auto
riteiten: 51 schoten.
Meer niet Dat was alles.
Maar het beteekende, dat de spanning
geweken was, dat wij wisten!
Aan den slag!
Dat was het commando voor ons allen.
En terwijl de telex voortratelde en nieuws
bracht uit Soest, Baarn, Den Haag, ja overal
vandaan, werd de copy op ons 1bur
werkt met meer dan koortsachtige haas -
In één enkele minuut waren de bulletins
de deur uit. In vrijwel dezelfde minu
begon de telefoon te ratelen.
Ja mevrouw, meneer, een dochter. Alles
WMeer dan een uur lang hebben wij de
telefoon vrijwel onafgebroken moe
dienen. Toen eindelijk kwam de ge
heid, om dit alles te schrijven.
Wij op het bureau verwerkten het nie"ws'
Lat de telex bracht en dat onze b«z°n^e
Verslaggever in het Badhotel ons telet0"
neerde. Twee van ons waren direct de staa
^gegaan, om te zien en te hooren, hoe i
maar het blijde nieuws zou ontvangen.
Heiloo, Bergen, Broek op Langendyk, zij
melden zich aan den telefoon en vertelde,
hoe het nieuws daar wereldkundig was ge
maakt.
Een morgen om niet te vergeten.
Na de bulletins kwam de extra-editie.
Men vrage niet wat dat beteekende aan
Voorbereidend werk: vormen moesten ge
maakt worden van het geheel, dat de
machines hadden afgeleverd. Loodpot
moest op temperatuur gebracht worden, de
rotatie-pers moest bedrijfsklaar zijn.
Het liep! Het liep als gesmeerd en toen
tegen elf uur een dof gedreun door het ge
bouw klonk, wisten wij, dat de extra-editie
de deur uit ging.
Zoo ging de groote morgen voorbij.
En het nieuws stapelde zich op. Het
nieuws uit Soestdijk!
Laten wij dat nieuws dat als het ware
aansluit op wat wii schreven op pagina één
van de extra-editie hier laten volgen, na
eerst nog verteld te hebben, dat de redactie
al reeds op Verkade's beschuit met Oranje
muisjes was getracteerd.
Een aardige en snelle attentie!
Het is tien minuten voor tienen. De
Amsterdamsche straatweg ligt stil in
den regenachtigen morgen. Auto's snor
ren voorbij, houden even in voor het
paleis en de bestuurders staren even
zijwaarts, naar de woonstede van het
prinselijk gezin en dan snorren zij
weer verder. Oogenschijnlijk is er
niets bijzonders. Doch dan komen
van alle kanten fotografen, op de fiets
en met auto's. Zij posteeren zich voor
het paleishek, waar zij nu reeds zoo
vele dagen hebben gestaan, doch thans
staan zij er met een zekerheid, dat er
werkelijk een einde zal komen aan den
vruchteloozen wachttijd, want. de telex
van het A. N. P heeft hen gewaar
schuwd op hun hoede te zijn.
Auto's snorren aan, met gevaarlijke zwaai
en parkeeren zij tegenover en bij het pa
leis. Journalisten springen er uit, en al
spoedig begint het ook op den straatweg
duidelijk te worden, dat er iets grootsch op
handen is.
Dan plotseling, het is vijf minuten voor
tien, springt ineens het blijde bericht op de
wachtenden aan:
Uit hotel Trier, waar de telex het heeft
gemeld, en bijna gelijktijdig uit het Badho
tel, van waar auto's in razende vaart ko
men aansnellen. Handen wuiven, er wordt
zenuwachtig heen en weer geloopen, en dan
gaat het van mond tot mond: „een prinses".
Deze roep veroorzaakt een levensge
vaarlijke drukte op den straatweg: in
alle richtingen stuiven auto's en mo
torfietsen weg. Het wordt zelfs een
oogenblik leeg voor het paleishek, dat
thans gesloten wordt en waarvoor de
rijksveldwacht post vat.
De saluutschoten.
Als het tien uur is, hooren wij de saluut-
batterjj van Baarn reeds schieten, naar la
ter bekend wordt, heeft zij reeds te 9.55
geschoten, dus vrijwel gelijktijdig met het
oogenblik, dat het bericht per telex door
liep.
In de omgeving van het paleis is de bat
terij echter nauwelijks te hooren, zij wordt
overstemd door de kerkklokken en de si
renes, die wonderbaarlijk snel in werking
zijn gesteld. Nu dringt het ook door tot het
publiek, en er zijn vele vriendelijke voor
bijgangers, die den journalisten en fotogra
fen met stralend gezicht komen inlichten:
„een prinses". Men ziet een colonne rijks
veldwachters op de fiets uitrukken: het zijn
de mannen, die te kwart over tien precies
de omlegging van het verkeer in de hand
zullen nemen. Tusschien tien en kwart over
tien passeert er dus het normale verkeer
langs den rijksstraatweg.
Auto's snorren voorbij, achteloos en niets
vermoedend, doch de meeste stoppen toch,
vooral wanneer voor de woning van den
brigade-commandant der rijksw. den heer
van Amerongen, tegenover het paleis, een
vlag aan den mast wordt geheschen, welke
ceremonie plechtig voor het front der man
schappen plaats vindt.
De inzittenden der auto's begrijpen spoe
dig, wat er aan de hand is en raampjes
6<yyyvvw>ooo6oo6oooö<>oo<xxx><x>ö
H.K.H. prinses Juliana heeft heden
den 31sten Januari 1938, des voor
middags te 9.47 uur het leven ge
schonken aan een flinke dochter.
De toestand van moeder en kind
is op het oogenblik zeer bevredi
gend.
Dr. J. de Groot.
Dr. C. L. de Jongh.
OOOOOOOOOO<X>00<X><X><KK>CKX>V<>Q<><>V
worden opengedraaid. Nieuws? Ja, zegt dan
de rijksveldwachter, tot wien de vraag is
gericht, „een Prinses", rijdt u maar door!".
De stemming is uitstekend, men ziet on
bekenden elkander de hand drukken en
stugge politie-koppen breed lachen. Het
voorbeeld van de vlag tegenover het paleis
is aanstekelijk. Honderd meter voorbij de
vlag zijn er al auto's, die de nationale kleu
ren voeren: er is blijkbaar op gerekend.
Van de gebouwen in de omgeving van het
postkantoor, van de café's, van de woon
huizen, van de werkplaatsen, van de boe
renwoningen, overal waait na eenige minu
ten de vlag.
En als dan te kwRft over tien de rijks
straatweg plots weer stil wordt, omdat de
verkeersregeling is ingegaan, zoodat auto's
het paleis niet meer kunnen passeeren, dan
zijn de rijksveldwachters, wier taak het is
op de knooppunten van wegen het autover
keer tegen te houden, tevens inlichtingen-
bureaux geworden. Want wie laat zich nu
den toegang naar het paleis Soestdijk in
deze dagen ontzeggen, zonder te vragen:
„wat is er dan voor nieuws?" en de veld
wachter heeft een goede bui, hij begrijpt,
dat de automobilist het gewilligst aan zijn
aanwijzingen gevolg zal geven, als hij hem
eerst inlicht. En zijn roep is dan ook: „een
Prinses, doorrijden".
En daarna?
Daarna wist immers heel Nederland de
blijde tijding.
Baarn, de prinselijke residentie viert
feest. En viert dit op een zoo enthousiaste
en kostelijke wijze reeds in de eerste och
tenduren, dat men er voor den verderen
dag de beste verwachting van mag koes
teren.
Onmiddellijk na het bericht: „een prin
ses is geboren", werden van het gemeen
tehuis, van het station, van de schoolge
bouwen en van tal van particuliere huizen
de vlag uitgestoken.
De scholen werden onmiddellijk geslo
ten. Troepen jongens en meisjes trokken
door de straten: „lang zal ze leven" zin
gend. Hier en daar werden kringen ge
vormd en gezellig dansend en hossend
bewoog de jeugd zich door Baarn.
Toen kwam ook de muziek op de straat.
En al spoedig klonken de tonen van de
oude Vaderlandsche liedjes door de stra
ten, ten gehoore gebracht door enkele
draaiorgels en muziekkorpsen.
Het was al jolijt in de nauwe straatjes
en op de Brink in Baarn.
Oogenblikkelijk na het bekend worden
van de geboorte werden op verschillende
punten versieringen aangebracht en bin
nen een uur was Baarn veranderd in een
kleurrijk en feestelijk versierde gemeente.
Soestdijk, 31 Jan. Wij verne
men niet officieel, dat de gezond
heidstoestand van Hare Konink
lijke Hoogheid Prinses Juliana en
Hare Dochter goed is.
Soestdijk, 31 Jan. Wij verne
men niet officieel, dat de namen
der jonggeboren prinses niet eerder
zullen worden openbaar gemaakt
dan bij de officieele aangifte der
geboorte door ZJLH. prins Bern-
hard.
Nu na zoovele lange dagen de zoo
zeer verbeide mare door het land is
gegaan, heeft ook de koninklijke re
sidentie zich onmiddellijk na het ver
nemen der heuglijke tijding opge
maakt om uiting te geven aan lang
ingehouden blijdschap over deze ver
meerdering in de koninklijke familie.
Nauwelijks waren de woorden van den
radio-omroeper, die de blijde mare ver
kondigde, in de huiskamer verstorven, of
men haastte zich anderen in dit heuglijke
nieuws te doen deelen.
Maar ook de dagbladen hadden intus-
schen niet stil gezeten. Onmiddellijk na
het verschijnen van de mededeeling op
den telexrol werden met spoed de bulle
tins vervaardigd, welke even later op tal
van plaatsen in de stad het verblijdende
bericht bekend maakten aan de zich op
straat bevindende menschen, die in groote
belangstelling voor deze kennisgevingen
samendromden en die ieder op eigen wijze
uiting gaven aan hun vreugde over de
prinselijke geboorte.
Gretig werden de inmiddels verschenen
extra-edities uit de handen der kranten
jongens gegrist, om zich toch maar zoo
spoedig mogelijk van het laatste nieuws
uit Soestdijk op de hoogte te kunnen
stellen.
De kanonschoten.
Op het Malieveld waren na het sein, dat
de blijde gebeurtenis spoedig zou kunnen
worden verwacht, de voor het geven van
eereschoten bestemde kanonnen in stelling
gebracht en onmiddellijk na de ontvangst
van het telex-bericht met de blijde mare
deed de batterij-commandant het eerste
schot losbranden, dat ver in den omtrek
kon worden gehoord en dat met regelmatige
tusschenpoozen door meerdere werd ge
volgd. Zwaar dreunden de schoten over de
stad en velen, wier aandacht hierdoor werd
getrokken, spoedden zich naar het Malie
veld om dit bijzondere schouwspel gade te
slaan. Steeds meer nieuwsgierigen verzamel
den zich in de nabijheid van dit militair
evenement en vol spanning telde men de
schoten, of het er 51 zouden zijn een
prinses of 101 een prins.
Om kwart over negen werden de vier
kanonnen van 7 veld op het Malieveld op
gesteld
Om 9.55 werd van de kazerne uit het be
richt doorgegeven: „een prinses geboren,
51 schoten". Enkele seconden later knalde
het eerste schot en om 10.13 het 51e.
De menigte groeide spoedig tot enkele
honderden aan. Militaire politie zorgde er
voor, dat de menschen op behoorlijken af
stand van de vuurmonden bleven. Na elk
schot ging er een gejubel op en vooral de
schoolkinderen, die aankwamen rennen,
lieten zich niet onbetuigd. Velen waren met
oranje getooid, enkele scholieren hadden
zelfs al oranjemutsen op. Na het eerste
schot gingen de vlaggen uit en spoedig
waren de vlaggen al niet meer te tellen.
De stad in feesttooi.
Interessant was het voorts te zien, hoe
verrassend snel het aanzien van een stad
zich kan wijzigen. Reeds zeer kort na het
bekend worden van de heuglijke tijdig wer
den de eerste vlaggen uitgestoken, door het
publiek met luide vreugdekreten begroet;
dra volgden er meer en in een minimum
van tijd wapperde er in de Residentie een
zee van vlaggen. De trams werden geleide
lijk gepavoiseerd, de autobussen en taxi's
werd in een minimum van tijd van vlag
getjes voorzien.
De feestvreugde in de stad.
De snelheid waarmede de mare door het
land ging moge dank zij de moderne tech
niek gegaan zijn in een tempo, dat zoo niet
onbegrijpelijk, toch groote verbazing en
bewondering wekte, de reactie van het Ne-
derlandsche volk is zeker niet minder snel
geweest. Nauwelijks toch daverden de
kanonschoten over de stille stad en was het
zoo verblijdende nieuws door de radio mede
gedeeld, of overal in de stad liepen de men
schen naar buiten. Merkwaardig was het
daarbij hoe verschillend men uiting gaf aan
datgene, wat in het hart opwelde. De een
waarschuwde zijn buren, de andere maakte
dat hij zoo snel mogelijk naar het Malie
veld kwam om getuige te zijn van de saluut
schoten, die daar werden afgevuurd en weer
anderen staken zoo snel als eenigszins mo
gelijk was de vlag uit. En binnen het kwar
tier was de binnenstad één vlaggenzee. Bij
alle bewoners der Residentie heerschte een
eenigszins nerveuze stemming en zoo kon
het gebeuren, dat een krantenjongen op de
Kneuterdijk in zijn zenuwachtigheid, en
enthousiasme zichzelf vergat en inplaats van
te roepen: een prinses geboren, luidkeels
kond deed van „de geboorte van prinses
Juliana".
De belangstelling hoe kon het anders
concentreerde zich in de binnenstad, die
dra werd overstroomd door de Haagsche
schooljeugd, die hossende, schreeuwende en
zingende uiting gaf aan haar blijdschap
over het heuglijke nieuws, waar natuurlijk
nog bij i:wam het zeker zeer gewaardeerde
buitenkansje van twee vrije dagen.
Z09 verging het ook het personeel van
vele kantoren. Vooral die in de binnenstad.
Want bij zoovele feestvreugde in de straten
kon men zich niet op het dagelij ksche werk
ccncentreeren.
Men toog de stad in, eerst naar het Ma
lieveld, later naar Binnen- en Buitenhof,
waar nauwelijks .een half uur na ontvangst
van het bericht zingende en joelende feest
gangers in optocht op en neer hosten. Ook
de kerkklokken bleven niet achter, vroolijk
galmden haar feestelijke klanken over de
stad en in strijd met alles wat anti-lawaai-
campagne heet, snerpte het geluid van auto
claxons door de lucht, belden de trambe
stuurders extra luid en weerklonken fa-
brieksirenes.
De stad had plotseling een geheel ander
aanzien. Het zoo trieste, donkere weer,
was niet triest en donker meer. Zoo
vierde de residentie reeds op den vroegen
morgen feest, zoo werd het blijde nieuws
in de hofstad ontvangen, zoo waren de
eerste reacties en allen, die dit schoone his
torische moment beleefden, het voorrecht
hebben gehad het te mogen beleven, zij
allen kwamen er diep van onder den
indruk.
Het teekenen der felicitatie-
registers.
In een vertrek van het paleis Noordqjnde
lagen den geheelen dag felicitatieregisters
ter teekening gereed. Onder de eersten
die hun handteekening in deze registers
zetten was de deken van het corps diplo-
matique, de heer A. de Pury, gezant van
Zwitserland. Hierbij zij aangeteekend dat
van het Zwitsersche gezantschapsgebouw
reeds dadelijk na het eerste kanonschot
de vlag werd uitgestoken. De Zwitsersche
legatie is aan de Koninginnegracht geves
tigd en de schoten waren daar dan ook zeer
duidelijk hoorbaar.
Gezanten, leden van het Permanente Hof
van Internationale Justitie en vele Neder -
landsche autoriteiten, civiele en militaire,
begaven zich naar het paleis Noordeinde
om op deze wijze vam hun belangstelling
in de vermeerdering van het koninklijk
gezin te getuigen.
Amsterdam, 31 Jan. Het
hoofdbestuur van „De Princevlag"
wekt de bevolking van Nederland
en van de overzeesche gewesten met
klem op, het dragen van oranje en
het uitgestoken houden van de vlag
algemeen voort te zetten tot en met
Zaterdag 5 Februari.
Op plaatsen waar de feestviering
later plaats vindt, vlagge men tot en
met dien dag.
(Van onzen specialen verslaggever).
Baarn, 31 Januari. De spanning is
voorbij!
De in simpele woorden gemelde bood
schap van het paleis heeft haar in luttele
tellen weggevaagd.
Het commando: „Aandacht militaire
autoriteiten 51 schoten" heeft geklon
ken en werd overgebracht naar de groene
weide, even buiten Baarn, waar de vier
vuurmonden evenwijdig gericht in de
alarmstelling stonden.
