VOOR ONZE KINDEREN.
KRUSCHENSALTS
Henk en Gert uit logeren
RAADSELS.
DE ZAADKORREL
Lijders aan chronische
rheumatische pijnen
laat niets onbeproefd!
OBDAM
SCHOORL
HET VOGELTJE UIT DE
KOEKOEKSKLOK
KRUISWOORDPUZZLE.
TWEEDE BLAD.
Als U qeen raad meer weet van de rheuma
tische pijnen, alles reeds hebt geprobeerd
zonder goed gevolg, probeert dan de zes
zouten uit Kruschen Solt. Zij hebben duizen
den lijders reeds afdoend geholpen. Uok U
zullen zij zeer snel van Uw pijnen verlossen.
STRALENDE GEZONDHEID VOOR I CENT PER DAG
PxowHdaal Tlieuws
De Coöp. Boerenleenbank
bestaat 40 jaren.
Op 3 Maart a.s. zal de Coöp. Boerenleen
bank 40 jaren hebben bestaan. De kassier,
de heer H. J. Schneiders, was zoo welwil
lend ons eenige mededeelingen te doen over
het wel en wee der bank in de afgeloopen
periode.
De heer van Rijckevorsel reisde voor 40
jaren door Nederland en sprak op vergade
ringen over de Raffaisen Bank. Naar aan
leiding van zoo'n in Obdam gehouden ver
gadering, spraken de heeren Schneiders en
C. Ursem af, alhier een boerenleenbank op
te richten, waartoe mede de heeren J.
Blauw Pz., N. Mul (dezer dagen overleden),
Jac. Dekker Cz., L. van der Laan, P. Beere-
poot, D. Rood en J. Duijn, hun medewerking
gaven. Door notaris Gottmer, destijds alhier,
werd dan 3 Maart 1898 de acte van oprich
ting bekrachtigd. Er werden 5 bestuursleden
en 3 leden van den raad van toezicht be
noemd. De heer Schneiders werd kassier.
5 Juni daarop volgende werd de eerste
algemeene vergadering gehouden.
Gedurende den eersten tijd van 't bestaan
der Bank ging het kalm aan met de zaken.
Zes jaren is de Bank op zichzelf gebleven,
maar de zaken namen in omvang toe en
zoo kwam men tot aansluiting bij de Alk-
maarsche Bank. In 1922 is deze bank geli
quideerd en alle aangesloten banken, 30 a
40 in getal, moesten in 't verlies bijdragen,
de bank alhier 12000. De reserve van
rt 13000 op dat oogenblik was dus nage
noeg verloren. Maar thans is de reserve
weer gestegen tot ruim 26000.
In 1922 is er tevens een scheiding ontstaan
tusschen het katholieke en protestantsche
gedeelte der leden van onze boerenleen
bank. Bij meerderheid van stemmen is toen
besloten zich bij Eindhoven te voegen, wat
een uitgesproken katholieke bank is. Het
protestantsche gedeelte scheidde zich toen af
en richtte de Coöp. Boerenleenbank Hens
broekObdam op.
Momenteel bedraagt 't aantal leden 112,
het aantal spaarbankboekjes 400.
De vooruitzichten voor de Bank zijn gun
stig en ondanks de zorgelijke tijdsomstan
digheden wordt de rente zeer behoorlijk
betaald.
De heer Schneiders jubileert dus als kas
sier met de Bank. Van de overige
oprichters is nog slechts de heer J. Blauw
Pz. in leven.
A.s. Donderdag zal een feestvergadering
plaats vinden.
Jaarvergadering tuinbouwvereeniging
„Schoorl".
Deze voor de Schoorlsche tuinbouwers
zoo nuttige vereeniging hield Woensdag
avond in de Rustende Jager te Schoorl haar
j aarvergadering.
De voorzitter, de heer Wognum, zeide het
wenschelijk te achten even terug te blikken
op het afgeloopen jaar. Uit de verslagen van
de vergaderingen van verschillende veree-
nigingen was spr. gebleken, dat voor die
vereenigingen het jaar 1937 gunstiger was,
dan vele der voorgaande jaren.
Spr. betreurde het, dat hij voor de Tuin
bouwvereeniging niet hetzelfde kon zeggen.
Hoewel spr. van oordeel was, dat de tuin
bouwers dankbaar konden zijn voor de van
overheidswege ontvangen steun, ware het
toch beter indien men dien steun niet van
noode had.
Voorts zeide spr. nog, dat het slechte weer
ïn den zomer 1937 ook zijn nadeeligen in
vloed had doen gelden. Thans is er eenige
Verruiming van uitvoer naar Duitschland
mogelijk, waardoor de prijzen der tuinbouw-
gewassen gunstig beïnvloed zullen worden.
Uit het jaarverslag van den heer Mooij
bleek, dat de vereeniging thans ruim 100
leden telt, doch dat het noodzakelijk is, dat
door de leden een goede poging wordt ge
daan tot werving van nieuwe leden.
De ontvangsten voor de verschillende
tuinbouwproducten beliepen over 1937
f 2852.14, welk bedrag 123.25 hooger was
dan in 1936.
De teelt van O.I. kers was niet loonend,
terwijl dit ook gold voor tuinboonen. De
prijzen voor schorseneeren waren iets hoo
ger dan in 1936.
Voorts bleek uit het verslag, dat groenten
en fruit wordt geveild te Alkmaar en dat
aardbeien en zwarte bessen in hoofdzaak te
Heiloo aan de veiling worden gebracht.
De penningmeester, de heer Sevenhuijsen,
gaf hierna een overzicht van de financiën
der vereeniging.
De uitgaven beliepen voor de vereeniging
f 242.72 en de ontvangsten 250.15, zoodat
het saldo 7.43 bedroeg.
Een voorstel van het bestuur tot aan
schaffing van aardbeiensloffen voor een prijs
van 4.65 per 100 stuks werd aanvaard. Ter
vergadering werden reeds 3500 besteld, ter
wijl de gelegenheid tot bestelling nog 14
dagen openblijft.
Hoewel naar O.I. kerszaad reeds veel
vraag bestaat, bleken de geboden prijzen,
welke varieerden tusschen 42 en 55 cent wel
zeer laag te zijn, het bestuur adviseerde de
leden ter zake een afwachtende houding
aan te nemen.
Voor de aankoop van komkommerkruid-
zaad, krulkers, doperwten en stamboonen be
stond geen animo.
De bestuursleden W. Druijven, W. Seven
huijsen en M. de Zeeuw, die aan de beurt
van aftreding waren, werden met algemeene
stemmen herkozen.
door
MAJA VAN HEYMEN.
„Moeder, wat zei de dokter? Zou ik al
gauw op kunnen staan?" Joop lichtte zijn
hoofd van het kussen op en keek Moeder
aan, die binnen kwam. Moeder moest even
zuchten. Joop was nog veel te zwak om op
te staan. Heel, heel erg ziek was hij ge
weest en ze was nu al zo bly, dat het gevaar
was geweken, maar het zou nog wel maan
den duren voor haar jongen weer helemaal
de oude was en stoeien en ravotten. Maar
dat zei ze niet tegen Joop, ze lachte en
vertelde: „Weet je wat de dokter zei? Hij
heeft je een nieuw drankje voorgeschreven
en als je dat elke dag neemt, een grote
lepel, telkens na het eten en als je flink eet,
dan zul je weer helemaal sterk worden en
alles mee kunnen doen".
Joop legde zijn hoofd weer neer. Ja,
drankjes slikken en eten, dat zou hij wel
doen, hoe eerder hij weer naar school kon
gaan, hoe liever.
Hij ging een beetje liggen denken. Wat
waren de avonden al lang licht, 't zou gauw
zomer worden. Toen hij ziek werd, was het
nog winter geweest. Als hij straks beter
was en op mochtJoop dacht en dacht en
soesde een beetje in. Hy schrikte op door
dat de klok in zijn kamertje begon te slaan.
Koekoek! Koekoek! Telkens kwam het vo
geltje uit de koekoekklok even te voor
schijn. Kijk maar wat was dat? Kwam
de koekoek er nu helemaal uit? Dat had hy
nog nooit gezien. Joop wreef in zijn ogen.
Toen hy weer opkeek, was de klok stil,
maar buiten op de vensterbank zat de koe
koek. Ja, Joop dacht heus een ogenblik,
dat de koekoek uit de klok daar zat. Maar
toen moest hij toch lachen. Wat dacht hij
toch 'n rare dingen! Wat daar zat, was im
mers maar een gewone mus en de houten
koekoek kwam vast niet uit de klok, dat
had hij natuurlijk gedroomd. Hij was in
slaap gevallen. Lachend vertelde hij het
aan Moeder, die de kamer binnen kwam. Ze
was blij, dat Joop zo lachte en keek naar
het vogeltje, dat er nog steeds zat. „Het is
een jonge mus, het kan niet vliegen", zei
ze. „Kijk het heeft nog haast geen veer
tjes". Ze wilde het vogeltje pakken, maar
het maakte een sprongetje en piepte ang
stig. Vliegen kon het niet. Toen het diertje
helemaal in een hoekje was gekropen, vat
te Moeder het voorzichtig aan. „Laat es
zien, Moeder, laat es zien!" riep Joop. Het
kleine musje zat op haar hand en bleef nu
stil in elkaar gedoken zitten. „Laten we het
houden, Moeder, het is zeker uit het nest
gevallen en anders eet de kat van hiernaast
het op!" zei Joop opgewonden. „Goed, ik
zal iets opzoeken waar het in kan zitten en
dan moet je gauw gaan slapen, anders
wordt het te laat". Even later kwam Moe
der terug met een kartonnen doos met
houtwol en lapjes erin en daar werd de mus
in gezet. „Nou allebei gaan slapen, hoor
kindertjes", lachte Moeder. Het vogeltje
mocht op de vensterbank blijven staan.
De volgende morgen trachtte Joop het te
voeren met brood, in melk en water ge
weekt, maar eerst ging het helemaal niet.
Het musje had een reusachtige snavel voor
zo'n klein diertje, en hij moest het helemaal
achter in zijn keek leggen, zei Vader. Ja,
toen ging ei heus wat naar binnen en
met onuitputtelijk geduld probeerde Joop
het telkens weer.
„Weet U een mooie naam?" vroeg Joop
aan Vader. „Voor die mus? Noem hem Es-
meralda", zei Vader ernstig. Joop schaterde,
„wat een naam! Maar het is toch wel goed.
Zo'n klein diertje mag wel een grote naam
hebben, we noemen je Esmeralda, hoor!"
Het musje wende langzamerhand heus
aan het eten, dat Joop hem gaf het begon
er al beter uit te zien. En Joop? Die begon
er ook ineens beter uit te zien. Hij had het
gewoon druk met zijn pleegkind en daar
door smaakte het eten hem veel beter. Wel
was hij moe, als hij een poosje met Esme
ralda bezig was geweest, maar dan sliep
hy ook weer goed en dat was best voor
hem.
De dokter moest er zelf om lachen, hij
keek altijd getrouw naar beide „patiënten",
zoals hij zei en daar hij een groot liefhebber
van vogels was, gaf hy vaak goede raad.
De naam Esmeralda vond hij ook prachtig.
„Echt geschikt voor een mus", zei hij. Op
een keer nam hij een blikje met wormen
mee, die moest Esmeralda nu slikken. En
ofschoon Moeder het griezelig vond, die
wormen op het bed van Joop, kreeg Esme
ralda toch elke dag een portie en ze werd
er heus dik van. In het nest, dat op het dak
lag, onder de pannen, lagen de broertjes en
zusjes van Esmeralda en Joop zag vaak
Vader en Moeder mus met eten naar het
nest toe vliegen, ,,'k Ben toch benieuwd,
wie het hardst groeien, die anderen of jij",
zei hij dan tegen Esmeralda. Maar Esme
ralda bleef niet langer in de doos zitten, ze
sprong over de rand en wipte in de ven
sterbank rond; liet zich soms op het bed van
Joop vallen en schrok dan zelf, dat ze zo
brutaal was.
Op een morgen was Esmeralda wel erg
onrustig, ze sprong op en neer, zat geen
ogenblik stil, duwde het kopje tegen de
ruit en Joop keek bezorgd naar zijn pleeg
kind. Maar toen 's middags de dokter en
het onrustige vogeltje zag, zei hij: „Ja, nu
wordt het tijd, dat Esmeralda de vrijheid
krijgt, ze moet ook leren vliegen en ver
langt naar buiten. Zet het raam maar eens
open". Hy deed het zelf al en Esmeralda
sprong naar buiten, fladderde een beetje
met de vleugeltjes, ging op het uiterste
randje zitten en opeens daar vloog ze
weg, een heel klein eindje maar, naar de
tak van de boom, die er vlak bij stond.
„Nu komt ze niet weer", zei de dokter.
„Nee?" vroeg Joop en keek met verdrie
tige ogen den dokter aan. „Had U het raam
dan maar dicht gelaten", bromde hij. „En
het musje moest dan maar opgesloten blij
ven, terwijl het zo verlangde om vrij te
zijn?" zei de dokter heel ernstig. „Ja, maar
begon Joop verlegen, „ze had het hier
toch goed". „Ja, dat is zo", zei de dokter.
„Nu, jij hebt het hier ook goed in bed, dan
moet je daar maar in blijven. Je zou anders
morgen wel even op mogen, maar..." „O,
dokter!" Joop straalde opeens. „Zie je wel,
jongen",' zei de dokter met een klopje op
Joops schouder, „jij verlangt ook naar de
vrijheid en je bent blij, als je straks weer
vrij kunt rondlopen, dan moet je het 't
musje toch ook gunnen'.'
Ja, dat begreep Joop ook wel. Hy keek
nog eens naar buiten, maar Esmeralda was
niet te zien. Koekoek! zei de klok. Joop be
gon te lachen, want hy dacht aan de eerste
kennismaking met Esmeralda, toen hy haar
voor een koekoek had aangezien.
door
P. O. P.
Henk en Gert waren te logeren gevraagd
bij oom Ja wen tante Jes. Een week gels
den was de Drief gekomen, en ze konden
bijna niet slapen van het prettige vooruit
zicht. Stel je voor, met z'n tweetjes naar
Greidorp, naar tante Jes en oom Jan, op de
boerderij met de koeien, schapen, kippen,
paarden en nog veel meer beesten.
Ze waren op school allebei overgegaan
met een mooi rapport en ja, dan mocht het
toch vanzelfsprekend.
Henk wist nog te herinneren, dat tante
een mooie kap op had, en Gert wist nog,
dat oom een snorretje had, maar veel meer
konden zij zich niet herinneren.
Eindelijk was het de grote dag. Henk en
Gert zaten veilig en wel in de trein. Ze
hadden ieder een koffertje naast zich en
voelden zich heel gewichtig, zo helemaal
alleen op reis. Eindelijk stopte de trein
voor de vijfde maal, en Gert zei: „Kom hier
moeten we er uit, kijk maar naar dat bord,
daar staat Greidorp". Haastig pakten ze
hun koffertjes, en twee minuten later lagen
ze in ooms armen. „Hallo robbedoesen",
lachte oom, „hol maar vlug vooruit naar de
wagen. Bles staat al te wachten". Dat lie
ten de jongens zich geen tweemaal zeggen,
en een ogenblik later zaten ze ieder aan
een kant van oom op de bok. „Bles liep op
een sukkeldrafje. „Zie je dat rode dak daar
in de verte?" vroeg oom. „Daar is de boer
derij. Tante zal wel op de uitkijk staan".
En ja hoor. Toen ze even later het erf op
reden, stond tante al op de drempel. De
jongens sprongen van de wagen en vlogen
tante om de hals. Die lachte maar en zei
„ga maar vlug naar binnen, jullie zullen
wel trek hebben". En of ze trek hadden. Ze
aten als wolven. Na het eten gingen ze met
oom mee de boerderij bekijken. Ze vonden
de kleine varkentjes misschien wel 't
leukst en dan de kuikentjes en de lamme
tjes die zo vrolijk konden rondspringen.
Ze mochten allebei een tochtje op de rug
van Piet het zwarte paard maken en hiel
den zich stevig aan zijn manen vast, om er
niet af te rollen. En toen ze 's avonds een
brief aan vader en moeder geschreven had
den, zei tante: „Nu maar vlug naar bed
jongens, morgen is er weer een dag, en er
is hier nog een heleboel te zien".
En toen ze eenmaal onder de wol lagen,
sliepen ze als marmotten. Misschien vertel
ik jullie een andere keer nog wel eens
meer.
eerste
Dit is een kruiswoordpuzzle, waarby ver
ticaal en horizontaal alle rijtjes woorden
vormen. Probeer maar eens wat je er van
terecht brengt, misschien zyn er wel een
paar moeilijke woorden voor je bij, maar die
moet je dan eerst maar open laten en later
invullen.
Eerst horizontaal, dus van links naar
rechts:
het bovenste woord is een scherp voorwerp,
daaronder een meisjesnaam, die vooral in
[Duitsland voorkomt,
dan de naam van een gesternte,
een uiteenspattende vuurpijl
en een ouderwets woord voor kommetje.
Verticaal, dus van boven naar beneden
gelezen;
een voorwerp, dat men onder een open raam
[zet,
een Italiaanse stad in Tirol,
een andere naam voor de heideplant,
enkele treden voor de deur van een huis,
een afgekorte meisjesnaam.
1. Het is een lang woord, dat jullie dit
maal te raden krijgen, want het bestaat uit
niet minder dan 26 letters.
De eerste lettergreep is iets, dat iedereen
mooi vindt en dat in de zomer niet alleen
onze tuinen maar dikwijls ook onze huizen
versiert.
Het tweede deel bestaat uit twee letter
grepen en noemt iets waar dit het
vaak voortkomt.
Het derde deel van het woord is het moe'
lijkste en bestaat uit vier lettergrepen. H»t
iets waar veel mensen naar komen kijken e
dat gewoonlijk in een grote zaal wr,r*i
gehouden.
2. Welk beroep hebben de volgenrU
mannen? De letters zijn een beetje rtn„e
elkaar geraakt. T
Rimtanmen.
Dins.
Salemtare.
Koelbrem.
Krebka.
3. Het geheel bestaat uit 15 letters en
een voorwerp, dat in vele huizen staat
waar vele mensen dagelijks gebruik
maken.
Op een 12, 13, 7, 14, 15 kun je gemakW
zitten.
6, 1, 9, 6, is een jongensnaam.
10, 11, 14, 3 is niet weinig.
Een 5, 2, 4 komt in vele sprookjes voor
Oplossing is een volgende kindercourant
ANTWOORDEN OP DE RAADSELS IN
HET VORIG NUMMER.
1. Alkmaar, Oudorp, Bergen, Koedijk.
Heiloo, SchoorL
2. Alkmaarsche Courant.
3. Lam, zebra, hond, aap.
door
MAJA VAN HEYMEN.
Wat hebben die beide kaboutertjes daar?
Wat voeren ze samen toch uit?
Ze kijken gewichtig en hebben 't zo druk,
Wat hebben ze daar voor een buit?
Een zaadkorrel is het, dik, glanzend en
[rond,
Die vonden ze ginds in de weL
Het is een byzorid're, ze kennen hem niet, -
En daarom juist zyn ze zo blij.
Ze hebben hem meegenomen naar huis i
Ze droegen hem elk op z'n beurt.
Nu wordt hy in 't tuintje begoten, verzorgt
Bekeken en nog eens gekeurd.
Ja, dat wordt bepaald wel een zeldzaigf f
plint!
Hoe zouden de bloemen wel zijn?
Heel groot en heel prachtig misschien
[en dan
Dan ruiken ze zeker ook fijnl
Jantje lacht en Jantje huilt, maar hij meent het niet.
De heer Wognum deelde mede, dat met de
fa. Sluijs reeds gecontracteerd was voor de
levering van 5 H.A. tuinboonen. De moge
lijkheid bestaat nog van uitbreiding van
dit kwantum.
Voorts deelde de voorzitter mede, dat een
aanbieding was ingekomen voor de leve
ring van zaad voor de teelt van dubbele sla-
boonen zonder draad, waarvan de prijs f 1
per K.G. bedroeg.
Spr. raadde de leden aan van deze aan
bieding gebruik te maken.
Besloten werd de eerste aardbeien weder
om te Alkmaar te veilen en indien de aan
voer belangrijk grooter gaat worden, de
aardbeien weer aan de veiling te Heiloo te
brengen.
De waagmeester, de heer Sevenhuijsen,
werd weer op de oude voorwaarde benoemd.
Tevens besloot de vergadering den vracht
rijder W. Druijven op dezelfde basis als in
1937 het vervoer der tuinbouwproducten te
gunnen.
De heer Mooij deelde voorts mede, dat
hem thans bamboe boonenstaken waren aan
geboden waarvan de prijs zeer laag was, 4
cent per stuk, terwijl ze in de praktijk zeer
goed blèken te voldoen.
Vele leden bestelden bij het bestuur deze
stokken, terwijl de mogelijkheid tot aan
vrage nog eenige weken open blijft.
Voorts bracht de heer Mooy den leden ter
kennis de bij de vereeniging nog beschik
bare hoeveelheid schorseneerenzaad af te ne
men.
De voorzitter deelde mede, dat het nood
zakelijk was, dat ook dit jaar weer een keu
ringscommissie voor tuinboonen wordt aan
gewezen. In dit verband merkte spr. op, dat
de telers er voor dienen te zorgen, dat boo-
nen die met zwarte bloemen bloeien worden
uitgerukt, daar de kooper dit komt contro
leeren, en er dan moeilijkheden kunnen
ontstaan en de bedongen prijzen niet wor
den uitbetaald.
Bij de rondvraag verzocht de heer P. Wil-
deboer het bestuur te willen bevorderen, dat
in verband met de slechte uitkomsten in de
tuinbouwbedrijven aan de kleine tuinders
wederom door Maatschappelijk Hulpbetoon
steun wordt verleend, opdat de tuinders niet
genoodzaakt zijn plaatsing bij de werkver
schaffing aan te vragen en zoodoende niet in
staat zijn op hun bedrijfje te werken.
De voorzitter kon zich met de zienswijze
van den heer Wildeboer geheel vereenigen
en zou deze aangelegenheid nader in het be
stuur bespreken en zoonoodig overleg ple
gen met den L.T.B.
Voorts beval de voorzitter aan te bevorde
ren, dat in den winter weer een aanvang
worden gemaakt met de vorming van
tweejaarlijkschen cursus, daar het voor
tuinbouwers evenzoo noodzakelijk is ovff
noodige kennis van zaken te beschikK*"j
Voor den cursus zijn tenminste een
deelnemers noodzakelijk.
Hierna vond nog een uitvoerige discus»"
plaats betreffende de verhandeling van... w
lof aan de N.V. Alkmaarsche Exportvc'
Verschillende leden konden zich met, «iit
zichten van het veilingsbestuur ter zake
vereenigen.
De voorzitter raadde de leden aan.
toch te Schoorl een groot aantal aaodee
ders der veiling wonen de b'nncnkohel0e*
houden aandeelhoudersvergadering te
ken, opdat de leden daar het veilingsbe»"*"!
hun inzichten kenbaar kunnen maken.
