DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. OOSTENRIJK'S ONAFHANKELIJKHEID BESTAAT NIET MEER. De Anschluss Zondag afgekondigd. President Miklas afgetreden. Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2. franco door het geheele Rijk 2.50. Losse nummers 5 cents. PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN Van 15 regels 1.25, elke regel meer f 0.25, groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven francc aan de N. V. Boek- en FamMsdruk- kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON. Voordans C 9, postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330. No. 61 Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK. Maandag 14 Maart 1938 Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA. 140e Jaargang De Zondag heeft voor Oostenrijk eenige belangrijke beslis singen gebracht: allereerst werd in den loop van den avond een proclamatie voorgelezen, waarbij Oostenrijk officiëel bij het Duitsche rijk werd ingelijfd. Daarnaast werd de bonds president uit zijn functies ontslagen en dr. Seyss Inquart nam deze tuncties over. Tenslotte werd het Oostenrijksche leger bij het Duitsche ingelijfd en onder opperbevel van Hitier geplaatst. Zoodat in feite de staat Oostenrijk niet meer bestaat, al moet dan oificiëel nog een volksstemming plaats vinden. Deze zal geschieden op Zondag 10 April a.s. De Anschluss-wet. Hitier schrijft aan Mussolini Een meerderheid in Oostenrijk werd onderdrukt. De aigemeene toestand. De gebeurtenissen in Oostenrijk heb ben elkaar zeer snef opgevolgd en het ge volg van alles is geweest, dat er geen onafhankelijk Oostenrijk meer bestaat. Zondagavond werd de wet inzake de Anschluss afgekondigd, waarmee het voortbestaan van een onafhankelijk Oostenrijk verdween. Deze wet luidt als volgt: Art. een: Oostenrijk is een land van het Dui.sche Rijk. Art. twee: Zondag 10 April 1938 zal een vrije en geheime volksstemming worden gehouden over de weder- vereeniging van Oostenrijk met het Duitsche Rijk. Hieraan zullen alle Duitsche mannen en vrou wen ir Oostenrijk, ouder dan twintig jaar, deelnemen. Art. drie: Bij de volksstemming beslist de meerderheid van stemmen. Art. vier: De maatgel en, noodig tot het doorvoeren van deze wet. zullen bij decreet worden vastgesteld. Art. vijf: Deze wet wordt van kracht op den dag van afkondiging. Met het uitvoeren wordt de bondsregeering belast. Seys Inquart, Glaise Horstenau, Wolf, Hüber, Menghin, Jury, Neumayer, Rein- thaler, Fischböck hebben deze wet onder teekend. Gevolg van de Anschluss. Tengevolge van de afkondiging van de proclamatie der Anschluss werden tal van belangrijke maatregelen genomen. Aller eerst was daar de positie van het Oosten rijksche leger, dat een onderdeel van het Duitsche leger zou moeten worden. Daarom vaardigde Hitier Zondagavond de volgende verordening uit: Ten eerste: De Oostenrijksche bondsregee ring heeft zoojuist door een wet de hereeniging van Oostenrijk met het Duitsche rijk besloten. De Duitsche regeering heeft heden bij een wet dit besluit erkend. Ten tweede: Ik bepaal op grond hiervan dat het Oostenrijksche bondsleger als onderdeed van het Duitsche leger met ingang van heden onder mijn bevel komt. Ten derde: Met de bevelvoering van de nieuwe Duitsche weermacht in Oostenrijk belast ik den gene raal der infanterie von Bock, commandant van het achtste leger. Ten vierde: Alle leden van het Oostenrijk sche bondsleger moeten onver wijld door den opperbevelheb ber beëedigd worden, zij zullen den eed aan my afleggen. Ge neraal von Bock moet onmid dellijk de noodige maatregelen nemen. w. g. ADOLF HITLER. Daarnaast moest de N.S.D.A.P. in Oosten rijk gereorganiseerd worden, waartoe de gouwleider Bürckel werd aangewezen. Deze moet bovendien de voorbereidingen treffen voor de te houden volksstemming, welke op Zondag 10 April bepaald is. Op ve-zoek afgetreden. Een niet. minder belangrijk besluit was verder nog noodig: de vervanging van bondspresident Miklas. Miklas had eerst al het ontslag van Schuschnigg geweigerd te aanvaarden, al moest hij zich noodgedwongen by de gebeurtenissen neerleggen. Daarnaast legde hij een zeer duidelijke antipathie af t. o. v. de handelwijze van de Duitsche regeering. Miklas was te veel vaderlander, hechtte te veel aan de onafhankelijkheid van zijn Oostenrijk. Hij wilde goede buren met het Duitsche volk blijven, maar in zjjn land zelf standig regeeren. Dat was onmogelijk en dus moest Miklas verdwijnen. En het betreffende bericht luidt: „Op ver zoek van bondskanselier Seyss Inquart heeft president Miklas zijn functie neergelegd. Seyss Inquart heeft de ambtsbevoegdheid van Miklas overgenomen". Het spreekt vanzelf, dat het „op verzoek" als „op last" gelezen moet worden, want het kan welhaast niet anders, of Miklas is ge dwongen geworden, als bondspresident af te treden. Zooals men weet, was Hitier reeds sinds Zaterdag in Oostenrijk, maar zijn komst naar Weenen werd zeer vertraagd. Thans is duidelijk, waarom Hitier niet reeds Zaterdag in Weenen aankwam. Hij wilde Weenen slechts als Führer van het groote Duitsche rijk, Duitschland en Oos tenrijk één, binnenkomen en zoolang nog Miklas bondspresident was, scheen dat on mogelijk. Zoodat Hitier vandaag zijn joyeuse en tree zal maken in Weenen als kanselier president van het rijk, waarvan Oostenrijk een integreerend deel uitmaakt! Schuschnigg's positie. Schuschnigg heeft afgedaan. Sinds Vrijdagavond is zijn rol in Oostenrijk uitgespeeld en sinds Vrijdagavond is hij een gewoon staatsburger geworden, die misschien als staatsgevaarlijk wordt beschouwd. Men weet, dat Schuschnigg in Schutz- haft was gesteld, hoewel ook is meege deeld, dat hij vertrokken was naar Hongarije. Het laatste blijkt niet waar te zijn. Van nacht werd medegedeeld, dat de oud-bonds kanselier geweigerd zou hebben, om Oos tenrijk te verlaten en zou hij gezegd heb ben: „Dit is myn land". Een ander bericht, dat ook vannacht bin nenkwam, maakt er melding van, dat Schuschnigg vrij was en dat hij zich in goe den welstand bevond. Hij kon gaan, waar hij wilde, maar of hij Oostenrijk reeds had verlaten, wist men niet. De Duitsche troepen. De Duitsche troepen, die sinds Vrijdag nacht Oostenrijk binnenrukten, hebben thans geheel Oostenrijk bezet. Hun aantal wordt op 250.000 man geschat. Het is merkwaardig, dat van het Oosten rijksche leger totaal niets bekend is. Overal hebben de Duitsche militairen de taak van het leger overgenomen. Zoo hebben zij alle vliegvelden bezet en op alle grensposten Miklas. aan de Tsjechische grenzen de Oostenrijk sche soldaten door Duitsche laten vervan gen. Het is een zeer modern leger, dat thans in Oostenrijk staat. Gemotoriseerde infanterie, pantserwagen-divisies* en het hyper moderne luchtwapen hebben alles wat Oos tenrijk is en was, bezet. Oostenrijksche gezanten. Oostenrijk bestaat in feite niet meer. Dat mag men ook opmaken uit de maatregelen, die Hitier genomen heeft ten opzichte van de vertegenwoordigers bij de buitenlandsche hoven. De gezanten van Oostenrijk in Londen, Parijs en Praag zijn gisteren met verlof gezon den. In die hoofdsteden kent men dus nog slechts de Duitsche legaties, die ook de belangen van het nieuwe onderdeel Oostenrijk zullen moeten behartigen. In andere hoofdsteden, ook in onze residentie, is de hakenkruisvlag gehe- schen op de gebouwen der delegaties. Een en ander beteekent dus, dat Oos tenrijk eenvoudig weg niet meer be staat en dat ook de a.s. volksstemming een zeer bijkomstige omstandigheid is. Nieuwe gevolgen van de Anschluss. Er zijn nog verschillende nieuwe gevol gen van de Anschluss bekend geworden. Zoo houdt Oostenrijk, nu het bij Duitsch land is ingelyfd automatisch op lid te zijn van den Volkenbond. De positie, die Oostenrijk zal gaan inne men, zal ongeveer dezelfde zyn als een Beieren inneemt in het Groot-Duitsche rijk. Er zal een eigen regeering zyn van een paar ministers, terwijl leger, buitenlandsche zaken, binnenlandsche zaken en economie onder de ryksregeering van Berlijn zullen komen. Tot de jongste maatregelen behoort o.a. ook het uitzenden van gemeenschappelijke programma's door de Oostenrijksche en Duitsche radio-stations. Verder is het socia listische arbeidsfront ontbonden, terwijl de Oostenrijksche sport- en gymnastiekver- eenigingen komen te staan onder nationaal- socialistische leiding en joden worden uit gesloten. Over de joden gesproken, algemeen wordt verwacht, dat zij r.iet aan de volksstem ming zullen mogen deelnemen, aangezien artikel 2 van de wet op de volksstemming duidelijk zegt, dat stemgerechtigd zyn uit sluitend Duitsche mannen en vrou wen in Oostenrijk. Dat tal van joden reeds gevlucht zijn tiaar het buitenland is begrijpelijk, evenals het begrijpelijk is, dat tal van Oostenrijk sche aristocraten, o.a. aartshertog Ernst von Habsburg, gevlucht zijn. Velen gingen naar Hongarije, anderen weer zochten hun toekomst in Polen. De positie der Oostenrijksche joden. De „Daily Herald" meldt uit Weenen, dat de Oostenrijksche douanedienst thans in handen is van S.A. en S.S., die duizenden joden en anderen, die naar het buitenland wilden uitwijken, hebben teruggezonden. Politiebeambten zijn te Weenen van deur tot deur gegaan en hebben er den bewoners laten weten dat „joden niet de swastica- vlag mogen voeren".' Onderzoek in bureaus der zionistische organisatie. De nationaal-socialisten hebben het ge bouw der zionisten te Weenen bezet. De fondsen zijn in beslag genomen. De verte genwoordigers werden gearresteerd. Het gebouw werd vervolgens gesloten en verze geld. Honderd joodsche bankiers en voor aanstaande kooplieden werden aangehou den en in de gevangenis opgesloten. In de joodsche buurten is het voor de banken zeer druk van menschen, die hun geld wenschen te ontvangen. 500 personen in schutzhaft. Hoewel geen officiëele cijfers worden ge noemd over het aantal personen, dat in Oostenrijk in schutzhaft is gesteld, gelooft men algemeen, dat dit aantal op 500 is te schatten. Italië heeft zich merkwaardig afzijdig gehouden ten aanzien van de gebeurte nissen in Oostenrijk. Het liet Duitsch land zijn gang gaan en keurde blijkbaar eiken maatregel goed. Het weigerde zelfs, zijn houding offi cieel aan de Fransche regeering kenbaar te maken, toen deze daarnaar vroeg. Hitier mag Mussolini dus wel zeer dankbaar zijn en hij heeft den Duce dan ook openlijk bedankt voor diens hou ding, welke feitelijk een medewerking was. Daarnaast heeft Hitier zijn collega te Rome een uitvoerigen brief gezonden, waar in hy uiteenzette, waarom hy Oostenrijk moest annexeeren. „Sedert jaren, aldus het schrijven, werden de Duitschers in Oosten rijk mishandeld door een regiem, dat iede- ren wettelijken grondslag miste. Alleen naar Duitschland weken meer dan 40.000 Oosten rijkers uit, die hun land moesten verlaten, hoewel de groote meerderheid der bewoners van Oostenrijk hun politieke opvattingen deelde. Om een einde te maken aan de steeds ondragelijker wordende spanning be sloot ik een laatste poging te Hoen, aldus Hitier, om met Schuschnigg tot overeen stemming te komen, opdat ieder voor de wet gelijk zou zijn. Ik deelde Schuschnigg mede, dat Duitschland niet langer kon verdreven, dat in Oostenrijk een kleine minderheid de meerderheid, die nationale denkbeel den heeft, mishandelt. Ik ben zelf een zoon van dat land en ik wist, hoeveel de groote meerderheid van dat nationale volk moest lijden. Ik liet Schuschnigg ook weten, dat wy, in dien de rechtsgelijkheid niet voor alle Oos tenrijksche Duitschers hersteld zou worden, eens gedwongen zouden kunnen zyn de bescherming van deze verlaten broeders op ons te nemen. Mijn eischen waren meer dan gematigd: Ik vroeg niet dat Schuschnigg zou aftreden, doch stelde my tevreden met de verzeke ring, dat in het vervolg alle bewoners van Oostenrijk gelijkelijk behandeld zouden worden en dat op militair gebied een ze kere veiligheid tot stand zou komen. Schuschnigg gaf die verzekering op plech tige wijze, doch van het eerste oogenblik af nam hij de overeenkomst niet in acht. Zelfs pleegde hij een nieuwen aanslag tegen den geest van het accoord door een z.g. volks stemming, die slechts een karikatuur was, te decreteeren. Het gevolg was, dat het Oostenrijksche volk thans in opstand kwam tegen de onder drukking. Sedert Vrijdag gleed het land meer en meer naar de anarchie af. Als Duitsch Führer en rijkskanselier en ook als zoon van dat land kon ik niet langer deze ontwikkeling werkeloos gadeslaan. Ik be sloot in mijn land orde en rust te herstellen en het volk de mogelijkheid te geven zich op duidelijke wijze over zijn eigen lot uit te spreken. Ik wensch u, Duce van het fascistische Italië, plechtig te verzekeren: Zie in deze daad niets anders dein een daad van wettige nationale verdediging, een daad dus, waar toe ieder man van karakter in mijn plaats besloten zou hebben. Gij zoudt niet anders kunnen handelen, als het lot van Italianen op het spel stond". Alkmaar, 14 Maart. Hoewel wij reeds een overzicht ga ven over den toestand in Oostenrijk alles wat er gebeurd is in dit land gedurende het jongste week-end is zoo overzichtelijk moge lijk weergegeven moeten wij toch nog een en ander iets nader beschouwen. Er zijn n.L eenige punten, die onze aan dacht vragen, omdat zy van internationaal belang zijn. Allereerst is daar dan de hou ding van Italië. Italië heeft zich strikt afzijdig gehouden van elke inmenging, zóó afzijdig zelfs, dat wij moeten aannemen, dat Mussolini pre cies op de hoogte geweest is van de plannen der Duitsche regeering. Maar als dat laatste waar is, dan moet de maatregel van Schusch nigg door Hitier zelfs dankbaar vernomen zijn! Dan moest hij bij zich zelf een „geluk kig! nu kan ik eindelijk mijn doel berei ken!" gestameld hebben. Die afzijdigheid van Italië beteekende geen onverschilligheid; integendeel, men moet er een moreel steunen van de Duitsche actie in vinden. Dat blijkt trouwens ook wel uit de houding der Italiaansche regeering, die kleur moest bekennen, toen Frankrijk een zeer positieve vraag stelde. Frankrijk stelde n.L voor, om een gemeen schappelijke actie te ondernemen tot herstel van de Oostenrijksche onafhankelijkheid. Dit voorstel is door Mussolini zeer positief vkn de hand gewezen. Mussolini stelt bizonder veel vertrouwen in Hitier, wat blijkt uit de houding van Ita lië. Dat vertrouwen baseert hij op Hitler's brief aan hem en waarin o.m. staat „mijn actie in Oostenrijk moet slechts worden be schouwd als een daad van nationale verde diging. Op een critiek uur voor Italië hep ik u de hechtheid mijner gevoelens bewe zen. Ge behoeft er niet aan te twijfelen, dat in dit opzicht niets zal veranderen. Wat ook het gevolg mag zijn van de komende ge beurtenissen, ik heb de Duitsche grens met Frankrijk definitief vastgesteld en bepaal thans definitief de grens met Italië; den Brenner. Aan dit besluit zal nooit getornd worden. Ik heb het niet genomen in 1938, maar onmiddellijk na den grooten oorlog". Merkwaardig, die besluiten van Hitier. Hij heeft de Duitsche grens met Frankrijk en met Italië thans definitief vastgesteld! Daar mee wil Hitier zeggen, dat geen der beide landen ook maar iets te vreezen heeft van Duitschland. Het is jammer, dat Hitier thans niet alle Duitsche grenzen heeft vastgesteld. Wellicht, dat het daar nog te vroeg voor is, maar wy denken hier aan Tsjecho-Slowakije, aan Po len en Hongarije. Wij denken zelfs aan Bel gië Enmen neme het ons niet kwalijk is de opmerking „het besluit, onmidddelijk na den oorlog genomen" niet erg blufferig? De buitenlandsche pers levert natuurlijk uitvoerige commentaren op de gebeurtenis sen in Oostenrijk. Zoo schrijft de Engelsche Times: alles wat gebeurd is, was een onver bloemde tentoonspreiding van macht en wil lekeur. Nergens kan men het oneens zijn met het standpunt der Britsche regeering, dat het „storenden invloed" moet hebben of de Britsch-Duitsche betrekkingen en op het vertrouwen van het publiek in Europa. Er is echter de moraal, dat geen land, en Enge land het minst van alle, in een valsch ge voel van veiligheid kan indommelen, terwijl deze methoden op het nabije vasteland hoog tij vieren. Zoo er ten aanzien van de kolos sale hoogte van de Britsche defensie-begroo ting eenige twijfel mocht hebben bestaan, dan zal er toch na de gebeurtenissen van de afgeloopen week geen tegenzin bestaan om haar aan te nemen. Er zou geen sprake geweest zyn van een Britsch protest, indien het proces van de in lijving van Oostenrijk bij het Duitsche rijk, zich langs natuurlijken weg door toenemend vertrouwen en wederzij dschen goeden wil had voltrokken. Wat hier, en overal in de beschaafde we reld, zoo zeer betreurd wordt, is, dat het om der wille van het prestige van den dictator noodzakelijk geacht is, het geheele proces om te keeren, door gebruik te maken van de physieke kracht van den donderaar, en daardoor andere hoopgevende bewegingen naar een duurzamen vrede tot staan te bren gen. Eén punt stelt zeer gerust: Duitschland heeft plechtig verklaard, Tsjecho-Slowakije niet lastig te zullen vallen. Dat is een zeer gelukkig besluit, want wanneer Duitschland van plan was, om ook Tsjecho-Slowakije te annexeeren, dan waren de gevolgen niet te overzien geweest. Niet alleen, dat het land zelf zich zou hebben ver zet, zoodat een oorlog onvermijdelijk ge weest zou zijn, maar bovendien had dan Frankrijk zeker niet werkeloos blijven toe zien. Frankrijk, dat zelfs nu al de noodige voor zorgsmaatregelen nam en Zaterdag a e loven introk, terwyl het de Oostgrens ver sterkte!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1938 | | pagina 1