FLITSEN VAM
DE GEVANGENE VAN ZENDA.
WITTE D
Een Duitsche film met Fransche charme
T
De inhoud.
Van boek tot film.
NAAR DEN BEROEMDEN ROMAN
VAN ANTHONY HOPE
Hoe filmsterren wonen.
HET MEISJE VAN GISTERNACHT",!
Miniatuur-filmpjes,
ONZE BIOSCOPEN.
TWEEDE BLAD.
Hollywood schijnt meer en meer af
te stappen van het één- of twee
sterren-systeem. Telkens opnieuw
ziet men films, waarin een aantal
sterren gelijk optreden. Dit heeft niet
alleen het voordeel, dat zoo'n film
een grootere attractie heeft voor het
publiek, maar ook, dat zoo'n film
vaak evenwichtiger wordt.
Viel vroeger het accent op de twee
hoofdvertolkers en werden de klei
nere rollen min of meer op den ach
tergrond geschoven, thans ziet men
vaak vier of vijf beroemde namen in
één film.
Ook David O. Selznick heeft dit ge
daan in zijn nieuwste product: „De
gevangene van Zenda", een verfil
ming van den beroemden roman van
Anthony Hope.
Donald Colman en Madeleine Carrolt
als Rassendyll en Flavia.
dit
verhaal vol
De korte inhoud van
romantiek is als volgt:
Koning Rudolf V is zeer ingenomen met
zijn geestigen neef Rudolf Rassendyll
een oud-Engelsch officier en noodigt
hem uit om den nacht door te brengen op
zijn jachtslot met zijn vrienden, kolonel
Zapt en kapitein Fritz von Tarlenheim.
Koning Rudolf V zal den volgenden dag
gekroond worden.
Maar de laatste flesch wijn, die hij
dronk, was vergiftigd. Op den dag der
kroning ligt de koning in een diepe bewus
teloosheid. Ko'onel Zapt is ervan over
tuigd, dat dit het werk is van hertog
Michael, een ouderen ncifbroer van den
koning, die niet voor den troon in aanmer
king komt en wiens haat tegen Rudolf al
gemeen bekend is. Als Rudolf V niet op
zijn kroningsdag aanwezig kan zijn, zal
Michael van dit oogenblik gebruik maken
om zichzelf tot regent uit te roepen.
Zapt haalt niet zonder moeite
Rassendyll over, om gebruik te maken van
zijn gelijkenis en de rol van koning te
spelen, tot deze weer zelf zijn plaats kan
innemen.
Rassendyll ontmoet bij de kroningsplech
tigheid prinses Flavia, die voorbestemd is
om zijn vrouw te worden en hij verliest
dadelijk zijn hart aan de schoone prinses
en omgekeerd!
Na één dag koning te zijn geweest, zal
Rasendyll zijn plaats weer aan zijn neef
afstaan, maar dan blijkt het, dat hand
langer.' van Michael den koning hebben
ontvoerd en Rassendyll moet de maskerade
volhouden.
Na veel moeite gelukt het Rassendyll den
koning te bevrijden.
Flavia is diep bedoefd, als zij hoort, dat
de man, dien zij heeft lief gekregen, niet
de echte koning is, maar toch weigert zij
met hem mee te gaan. Zij is van koninklij
ken bloede en deze rang legt haar ver
plichtingen op. Zij zal blijven en met
Rudolf V trouwen, maar haar hart zal
altijd Rassendyll blijven toebehooren, die
na dit groote romantische avontuur van
zijn leven naar Engeland terugkeert, als
geheime redder van een dynastie
In 1893 won een jong Engelsch rechtsge
leerde, Anthony Hope Hawkins, een be
langrijk proces en hij wandelde zeer met
zichzelf ingenomen, van het paleis van
justitie naar huis. Hawkins voelde zich de
koning te rijk en al fantaseerend kan men
zich voorstellen, dat zijn gedachten zich
associeerden om de vraag, hoe een eenvou
dige Engelschman zich zou voelen, als hij
eens een tijdlang koning mocht zijn. Maar
in 1893 was er geen koning in Engeland
koningin Victoria regeerde en boven
dien was de zachtmoedige advocaat Haw
kins geen Cromwell. Dus werd de advo
caat schrijver en hij verwerkte in zijn
roman „The prisoner of Zenda" zijn fan
tasie tot een reëel feit in de litteraire ge
schiedenis.
Zoo'n succes had dit boek, dat Anthony
Hope Hawkins de toga aan den kapstok
hing om, tout court, Anthony Hope, auteur
te worden. Hope schreef zijn eerste boek in
een maand tijd. Het verscheen in Mei 1894,
in Juni waren er al 7000 exemplaren ver
kocht ongehoord veel voor dien tijd en
veertig jaar lang heeft het boek een goeden
verkoop gehad. In 1934 was de oplage
alleen in Engeland en Amerika ongeveer
een millioen exemplaren. In December
1896, na twee jaar schrijvers-arbeid, had
Hope al een kapitaaltje van ruim 30.000
gulden verdiend. Het grootste deel daar
van kwam van den boekverkoop van „The
prisoner of Zenda" en de auteursrechten
van het, door Edward Rose bewerkte too-
neelstuk. Een merkwaardig detail is nog,
dat een stadje in Canada, naar het boek,
Zenda werd genoemd.
Door de nieuwe film, die dezer dagen in
ons land zal worden uitgebracht, wordt de
aandacht weer opnieuw op „De gevangene
van Zenda" gevestigd.
Reeds vele jaren geleden, in den tijd van
de zwijgende film, werden zoowel „De ge
vangene van Zenda" als „Rupert von
Hentzau" met zeer veel succes vertoond
ook in ons land. Het is ongetwijfeld een
goede zet van Selznick geweest om „De
gevangene van Zenda" nog eens voor de
film te laten bewerken en opnemen.
Hoewel de moderne bioscoop-bezoeker
veel gewend is en zich niet snel laat épatee-
ren, zal hij toch verbaasd zijn over de
décors van de film, bestaande uit een
zestigtal ..sets", waaronder het interieur
van een kathedraal, een reusachtige bal
zaal en de kerkers en hallen van i een
middeleeuw kasteel, welke ontworpen
werden door Lyle Wheeler.
Een van de indrukwekkendste en plech-
tigste scènes van de film is wel de kroning
van den koning in den kathedraal, een
grootsche en iidrukwekkende serie op
namen.
Deze United Artists film wordt door
Loet C Barnstijn's Filmdistributie N. V. in
Nederland uitgebracht.
Enkele cijfers.
Harold Fenton, directeur der Selznick
International Studio's houdt er een mo
derne, overzichtelijke boekhouding op na
en daaruit is gebleken, dat voor de film
„De gevangene van Zenda" alleen bij het
bouwen der décors 1.900 uren werkloon
werd uitbetaald, verdeeld als volgt: tim
merlieden 19.300 uur; losse arbeiders 6000
uur; schilders 6700 uur; stucadoors 5500
uur en „manusjes van alles" 4400 uur.
Aan materiaal werd gebruikt 22000 vier
kante meter hout, 6000 kg. spijkers, draad
nagels, etc. en 2000 zakken cement.
De grootste „set", de balzaal in het slot
te Strelsaus, met een statietrap van 36
treden en een dansvloer van,1000 vierkante
meter, was 23 meter breed en 80 meter
lang. Dit décor besloeg de oppervlakte van
de twee grootste studio's.
De vier hoofdrolspelers, v.i.n.r. Fairbanks Jr., Raymond, Ronald Colman, Massey,
Madeleine Carroll.
De meeste filmsterren leven op
afgelegen plaatsen.
Vele menschen, die Hollywood bezochten
en belangstelling aan den dag legden voor
de prachtige huizen, die de filmsterren be
wonen, kregen tot hun groote teleurstelling
slechts zeer weinig daarvan te zien.
Carole Lombard en Ethel Merman ver
toeven vaak op hun verblijfplaatsen in
Brentwood Heights, vanwaar zij een schit
terend uitzicht hebben op de Stille Zuidzee.
Het is een groot huis, geheel van steen op
getrokken en omringd door uitgestrekte
tuinen. Het is een rechthoekig gebouw en
bestaat uit een benedenhuis met een étage.
De zitkamer bevindt zich in de beneden
verdieping en ziet uit op een grooten vijver,
waarin waterlelies groeien. In den tuin be
vindt zich bovendien een groot zwembassin,
terwijl het tuinhuis voor dienstbodenverblijf
is ingericht.
Paul Muni woont in een geriefelijk huis,
dat eveneens één verdieping hoog is. Door
dat het van rood baksteen is opgetrokken,
geeft het een vriendelijken aanblik. Het
bevat vier slaapkamers, een zitkamer, die
tevens als eetkamer dienst doet en een
loggia, welke door glas van de zitkamer ge
scheiden is. De tuin bevat een groot zwem
bassin. Paul Muni's huis is door bosschen
omringd en ligt tien mijl ten N.W. van Hol
lywood. Voor niet ingewijden is het moeilijk
te vinden.
Kay Francis' woning bestaat uit zeven
kamers en ligt aan een stille straat te Holly
wood. De won; ig is eenvoudig met ouder-
wetsche meubels ingericht, doch doet stijlvol
aan. Gelegen tusschen eenige groote flats
valt de eenvoudige woning, die van buiten
donkerrood geverfd is, bijna niet op.
Bette Davis woont in de Santa Monica-
vallei, waar zij één der meest luxueuse hui
zen bezit, welke Hollywood kent. Een oom
Dc kroningsplechtigheid.
van haar ontwierp de plannen voor deze
villa, waarop elke filmster jaloersch kan
zijn. Het huis ziet vriendelijk uit, het is
comfortabel en chic ingericht. Eén der
wanden is geheel van glas, waardoor men
een uitzicht heeft over de geheele vallei.
Joan Blondell en haar echtgenoot, Dick
Powell, hadden het huis, waar zij thans
wonen, aanvankelijk voor een jaar gehuurd;
gedurende dien tijd leerden zij het gerief
van deze woning kennen, zoodat Powell be
sloot het te laten restaureeren en het te
koopen.
Edward G. Robinson woont in een huis,
dat van baksteen vervaardigd is. Het is
gelegen in een stille straat te Beverley Hills
en volgens Engelschen stijl gebouwd. Het is
ruim en heeft een groote zaal, waar partijen
gegeven kunnen worden.
James Cagney woont in het heuvelachtige
gedeelte van Hollywood. Zijn huis is in
Ieder volk heeft zijn eigen
typische landaard en de rol
prenten, die de verschillende
filmcentra afleveren dragen
daar meestal het stempel
van. De Amerikaansche film
is op haar best, wanneer zij
bezig is den spot te drijven
met misstanden in eigen land,
wanneer zij menschen en in
stanties op onnavolgbare
wijze parodiëert met een
kostelijken humor. De Duit
sche film is sinds jaar en dag
bekend, om de meesterlijke
wijze, waarop zij „Kriminal-
Geschichte" weet te ver
filmen en zij weet daarin op
origineele wijze een be
klemmende spanning te leg
gen. Ook de Fransche film
heeft een voor haar typische
mentaliteit. Onderwerpen,
wier verfilming overal elders
zonder twijfel banaal zou
uitvallen, weet de Fransch-
man met een élegance en een charme op te
disschen, die bekoort en in alle opzichten
aantrekkelijk is. Nu is het niet algemeen
bekend, dat de Ufa behalve haar Duitsche
productie ook Fransche films, origineele en
Fransche versies, vervaardigt. Daarvoor is
een geheel aparte staf noodig, een staf, die
de Fransche mentaliteit door en door kent,
die de eigenschappen heeft, die den Fransch-
man sieren en die bijgevolg films kunnen
maken, zooals Frankrijk zelf die voort
brengt en zooals de Franschman die weet
te waardeeren. Aan het hoofd van die reeds
sedert jaren bestaande productie-afdeeling
staat Peter Paul Brauer. In zijn brein is ten
slotte het stoute plan opgekomen, zoo'n film
te maken als hij ze sinds jaren maakt, met
dit essentieele verschil dat er Duitsch in ge
sproken wordt en dat er Duitsche acteurs in
meespelen. Zoo heeft hij het aangedurfd een
pikant, maar tenslotte dood-onschuldig ge
geven te verfilmen, met een lichtheid, een
charme, een zorgeloosheid, een vaart, waar
van totnutoe bij uitstek de Franschen het
geheim hebben gekend. „Het Meisje van
gisternacht" is de titel van deze nieuwe
Ufafilm, een Duitsche film ditmaal met een
Fransche charme, een Fransche geest, een
Fransche esprit. Het is een film geworden,
waarbij 't gevaar voor banaliteit en grofheid
wellicht dreigde, in andere handen mis
schien banaal en grof zou zijn geworden,
doch Peter Paul Brauer heeft gesteund door
zijn jarenlange ervaring aan de Fransche
productie-afdeeling deze klippen weten te
omzeilen, en er een volkomen onschuldig,
maar waarschijnlijk daardoor allerge
noeglijkst blijspel van weten te maken. De
mannelijke hoofdrollen zijn in de vertrouw
de handen van Willy Fritsch, Georg Alexan-
der, Ernst Waldow en Rudolf Platte, terwijl
Gusti Huber, Ingeborg von Kusserow en
Hilde Hildebrand voor de vrouwelijke
charme zorgen.
Willy Fritsch.
Spaanschen stijl gebouwd. In den tuin is een
groot zwembassin.
Pat O' Brien woont met zijn familie in een
huis, te midden van uitgestrekte landerijen.
Het huis is comfortabel ingericht. Een kamer
is geheel behangen met foto's van Pat's
vrienden.
Wayne Morris heeft onlangs, op vijftien
mijl afstand van Hollywood, een klein, maar
geriefelijk huisje nabij Encino gekocht. Het
is ver van den straatweg verwijderd en door
zware boomen omringd. Wayne Morris heeft
het laten verbouwen, het kan onder de
mooiste huisjes van Hollywood worden ge
rangschikt.
Dit zijn de huizen in het verborgene, die
daardoor geen last hebben van sightseeing-
Spencer Tracy naar Europa.
Spencer Tracy, de vermaarde acteur,
heeft onlangs een operatie ondergaan,
welke hem tevens verhinderde, aanwezig
te zijn bij de jaarlijksche prijsuitreiking
van de Academy of Motion Pictures, waar
in hij voor zijn rol in Stormduivels tot de
„beste acteur van 1937" werd uitgeroepen.
Spencer Tracy is thans, nagenoeg her
steld, in New York aangekomen en zal
met de eerstvolgende reis van het Itali—
aansche s.s. „Rex" naar Europa vertrekken
voor een vacantiereis door verschillende
landen.
DE GENTLEMAN-VAGEBOND.
Bioscoop Theater Harmonie.
De naam van Heinz Rühmann op het
programma is tegenwoordig steeds een
attractie, want Rühmann heeft zich ont
wikkeld tot een uitstekend artist in het
komische genre en men amuseert zich bij
zijn films altijd bijzonder.
Ofschoon het in deze film eigenlijk gaat
over drie z.g. vagebonden, heeft men Heinz
in de rol van Garen, den kleermakersgezel,
de eereplaats gegeven en ook de film naar
hem genoemd. Hij toch wil zich na het win
nen van den hoofdprijs voor Fransch edelman
uitgeven: hij koopt zelfs een titel en een
oud kasteel, maar raakt meteen vlug van
zijn geld af en dan moet de signorina, die in
Garen een gewillig slachtoffer had gevon
den, niets meer van hem hebben.
Het is in deze film een strijd tusschen de
feeën van het geluk en de liefde en de booze
geest der lichtzinnigheid en de drie proef
konijnen zijn een kleermaker, een meubel
maker en een schoenmaker.
Slechts de laatste valt ten slotte na vele
avonturen van de drie gelukzoekers als
slachtoffer van den boozen geest, maar de
meubelmaker met zijn geliefde Pepi en de
kleermaker Garen met het kamermeisje
Paula kiezen het goede deel: een gezellig
huiselijk echtelijk leven.
Kostelijk zijn de avonturen van de drie
vagebonden, die zoo toevallig het juiste
nummer van de loterij koopen.
Heinz Rühmann is ook nu weer voor
treffelijk. Telkens ziet men fijne komische
trekjes, die het zoo uitstekend doen.
Paul Hörbiger is niet minder op dreef en
Hans Holt sluit zich goed bij dat tweetal
aan en Hrlda Krahl als Pepi vormt met de
andere meisjes een aantrekkelijk trio.
Een film, waarbij men zich best zal amu
seeren.
In het voorprogramma treft men ditmaal
aan een interessant Paramount-Nieuws en
een tweetal Vitaphone éénacters: de eerste
van Leon Navarre en zijn band, die Satan
met zijn hot-jazz moet verwarmen en de
tweede met eenige variéténummers, waarbij
een zeer gedistingeerde en handige gooche
laar.
DE VERDWIJNING VAN
MRS. CHEYNEY.
City-theater.
Een vlot gespeelde moderne comedie,
met „moderne" menschen en „moderne"
gevoelens, waarin Joan Crawford, die in
deze soort films reeds eerder lauweren
oogstte, een hoofdrol vervult met William
Powell, Robert Montgomery en Frank
Morgan, allen sterren als zij.
Een Amerikaansch winkelmeisje (Joan)
wil genieten en omdat er haar geen andere
keus overbleef dan rijk te trouwen of te
stelen, besloot ze tot het laatste. Zij komt
in aanraking met een viertal mannen en
vrouwen, die anderer bezit wenschen te
deelen, en zoo zien we haar op een Oceaan-
stoomer, op weg naar Engeland, op een
vrij bijzondere wijze in kennis komen met
een rijken, bejaarden Engelschman. De
kennismaking breidt zich uit tot andere
leden van het rijke gezelschap en in En
geland wordt het aangevangen leventje
voortgezet. Als mrs. Jay Cheyney, rijke
weduwe, is zij bekend geworden en doet
zij haar intrede in de „groote" wereld,
logeert op een buitengoed enz. en de
medeleden der bende wachten op een sein
om de door haar te stelen parels in ont
vangst te nemen. De diefstal gelukt echter
niet, want juist als zij den buit naar bui
ten zal werpen, komt een harer rijke aan
bidders binnen
Wat iedereen verwacht, n.1. dat de ter
stond verwittigde inspecteur van politie
haar zal arresteeren, gebeurt niet, inte
gendeel, de lords en ladys van den huize
strijden voor haar en het slot is toch nog
een huwelijk met den jongen man, die
haar diefstal verijdelde. Zoo verdween mrs.
Cheyney en trad een nieuwe lady op.
Als geheel een film, die alle bezoekers
stellig zal voldoen, omdat zij vlot gespeeld
wordt en ieder der spelers over een be
paalde charme beschikt, zelfs het als but
ler optredende bendelid is een gentleman.
Ook om de mooie interieurs is deze film
te roemen.
Behalve een goedverzorgd Polygoon-
nieuws wordt nog vertoond de dressuur
van een veulen als renpaard, alsmede een
aardige gekleurde teekenfilm.
HET MYSTERIE VAN DE JU 52.
Victoria-Theater.
Willy Fritsch heeft in tallooze films al
een hoofdrol gespeeld en hij is ditmaal een
man, die het in hooger sferen zoekt, na
melijk een piloot van de Lufthansa. Dat
geeft den regisseur natuurlijk gelegenheid
om de luchtvaart op het doek te brengen
en we leven in deze spannende rolprent
dan ook in het wereldje van de vliegers,
van vliegterreinen en vliegrestaurants.
Niet alleen het vliegveld van Berlijn komt
op het doek, ook dat van Croydon en last
not least dat van ons eigen landje, name
lijk Schiphol. Dit zijn de stations als men
van Berlijn via Amsterdam over het Ka
naal naar Londen vliegt en dat deze reis
niet zonder gevaren is, wordt op een
prachtig opgenomen tocht tijdens storm
weer wel duidelijk. Huizenhooge golven
bespringen de schepen, die zich op het
woelige water van het Kanaal hebben ge
waagd en daarboven vliegt tusschen de
wolkengevaarten door de onversaagde pi
loot Droste (Willy Fritsch) met zijn mak
kers en brengt zijn passagiers ongedeerd
op het vliegveld van Engeland's hoofd
stad.
Deze vliegfilm wordt doorvlochten met
een spannende geschiedenis, waarin devie-
zensmokkelarij, spionnage, moord en po
ging tot ontvoering een groote rol spelen.
De piloot van de Luthansa, Droste, is een
der voornaamste figuren in dit detectief-
verhaal en hem staat de kranige Jutta
Freybe trouw ter zijde. Gezamenlijk ont
maskert men een schurk, die op zijn vlucht
wordt overweldigd. Het geld, dat hij heeft
gestolen wordt nog juist bijtijds gered, een
meisje vindt haar verloren moeder weer
en twee gelukkige jonge menschen beslui
ten een verbond voor het leven aan te
gaan. Het is al spanning en sensatie, maar
van de goede soort en artisten als Olga
Tschechowa, Maria Koppenhöfer, Karl
Schönböck, Hans Leibelt en Jacob Tiedtke
werken er toe mee om van het geheel een
schitterend filmwerk te maken.
Vooraf gaat een interessante film over
het mysterie der geboorte bij eencellige en
meer ontwikkelde dieren, veel interessant
nieuws, nogmaals de doopplechtigheid en
een alleraardigste eenacter.